6 myths about the Middle Ages that everyone believes - Stephanie Honchell Smith

Çeviri: Emel Çırakoğlu Gözden geçirme: Ilayda Gokgoz

Medieval Europe.

Orta Çağ Avrupası.

Where unbathed, sword-wielding knights ate rotten meat,

Pis, kılıçlı şövalyelerin bozuk et yediği,

thought the Earth was flat, defended chastity-belt wearing maidens,

Dünya’nın düz olduğunu sandığı, bekaret kemeri takan genç kızların korunduğu

and tortured their foes with grisly gadgets.

ve korkutucu aletleriyle düşmanlarına işkence ettikleri yer.

Except... this is more fiction than fact.

Fakat... bunlar gerçekten daha çok kurgu.

So, where do all the myths about the Middle Ages come from?

Peki ama Orta Çağ hakkındaki tüm bu efsaneler nereden çıktı?

And what were they actually like?

Gerçekten neye benziyorlardı?

The “Middle Ages” refers to a 1,000-year timespan,

“Orta Çağ” 5. yüzyılda Roma’nın çöküşünden,

stretching from the fall of Rome in the 5th century

15. yüzyıldaki İtalyan Rönesans’ına kadar olan

to the Italian renaissance in the 15th.

1000 yıllık bir zaman dilimini içeriyor.

Though it’s been applied to other parts of the world,

Başka yerler için kullanılsa da

the term traditionally refers specifically to Europe.

aslında Avrupa’ya has bir terim.

One misconception is that medieval people were all ignorant and uneducated.

Bir yanlış kanı da Orta Çağ insanlarının cahil ve eğitimsiz olduklarıydı.

For example, a 19th century biography of Christopher Columbus

Örneğin, Chistopher Columbus’un 19. yüzyılda yazdığı bir biyografisi

incorrectly purported that medieval Europeans thought the Earth was flat.

Orta Çağ Avrupalılarının, Dünya’nın düz olduğunu düşündüklerini iddia ediyordu.

Sure, many medieval scholars describe the Earth as the center of the universe—

Tabii, birçok Orta Çağ bilgini Dünya’yı evrenin merkezi olarak tasvir ediyordu—

but there wasn't much debate as to its shape.

fakat şekli hakkında pek de fazla fikir çatışması yoktu.

A popular 13th century text was literally called “On the Sphere of the World.”

Gözde bir 13. yüzyıl metni resmen “Dünya’nın Küresinde” adındaydı.

And literacy rates gradually increased during the Middle Ages

Okuryazarlık oranları da Orta Çağ’da

alongside the establishment of monasteries, convents and universities.

manastırların ve üniversitelerin kurulmasıyla gitgide artıyordu.

Ancient knowledge was also not “lost”;

Kadim ilimler de “kaybolmamıştı.”

Greek and Roman texts continued to be studied.

Roma ve Yunan metinleri okutulmaya devam ediliyordu.

The idea that medieval people ate rotten meat and used spices to cover the taste

Bozuk et yedikleri ve tadı bastırmak için baharatlar kullandıkları düşüncesi ise

was popularized in the 1930s by a British book.

İngiliz bir kitap sayesinde 1930′larda yayılmıştı.

It misinterpreted one medieval recipe

Bir Orta Çağ tarifini yanlış anlamış

and used the existence of laws barring the sale of putrid meat

ve bozuk et satışını yasaklayan kanunları

as evidence it was regularly consumed.

bozuk etin sık tüketildiğinin kanıtı olarak görmüştü.

In fact, medieval Europeans avoided rancid foods

Orta Çağ Avrupalıları aslında bozuk yemeklerden uzak dururdu

and had methods for safely preserving meats,

ve tuzlama gibi etleri muhafaza etme yöntemleri vardı.

like curing them with salt.

Spices were popular.

Baharatlar çokça kullanılırdı.

But they were oftentimes pricier than meat itself.

Fakat baharatlar çoğu zaman etten daha pahalıydı.

So if someone could afford them, they could also buy unspoiled food.

Yani kişinin baharatlara gücü yetiyorsa taze besinleri hayli hayli alabilirdi.

Meanwhile, the 19th century French historian Jules Michelet

19. yüzyıl Fransız tarihçisi Jules Michelet

referred to the Middle Ages as “a thousand years without a bath.”

Orta Çağ’a “banyosuz bin yıl” diyordu.

But even small towns boasted well-used public bathhouses.

Fakat küçük kasabalarda bile sıkça kullanılan halka açık banyolar vardı.

People lathered up with soaps made of things

Hayvan yağı, kül ve kokulu otlardan yapılan sabunlar,

like animal fat, ash, and scented herbs.

And they used mouthwash, teeth-scrubbing cloths with pastes and powders,

gargara, dişlerini fırçalamak için macun ve pudralı kumaşlar,

and spices and herbs for fresh-smelling breath.

iyi bir ağız kokusu için baharatlar ve otlar kullanıyorlardı.

So, how about medieval torture devices?

Peki ya Orta Çağ işkence aletleri?

In the 1890s, a collection of allegedly “terrible relics of a semi-barbarous age”

1890′larda sözde “yarı barbar çağın korkunç kalıntıları”nın koleksiyonu

went on tour.

sergiye çıktı.

Among them: the Iron Maiden, which fascinated viewers with its spiked doors—

Aralarında seyircileri hayran bırakan çivili kapılarıyla Iron Maiden da vardı—

but it was fabricated, possibly just decades before.

fakat muhtemelen sadece birkaç on yıl önce yapılmıştı.

And there’s no indication Iron Maidens actually existed in the Middle Ages.

Çünkü Iron Maiden’ın Orta Çağ’da gerçekten var olduğuna dair hiçbir iz bulunmuyor.

The “Pear of Anguish,” meanwhile, did exist—

“Istırap Armudu” ise sahiden vardı—

but probably later on and it couldn’t have been used for torture.

muhtemelen daha sonraları yapılmıştı ve işkence için kullanıyor olamazdı.

It may have just been a shoe-stretcher.

Sadece bir ayakkabı esneticisi de olabilir.

Indeed, many ostensibly medieval torture devices are far more recent inventions.

Doğrusu, birçok görünüşte Orta Çağ işkence aletleri,

daha çok yeni icatlar sayılabilir.

Medieval legal proceedings were overall less gruesome than these gadgets suggest.

Orta Çağ yasaları genel olarak bu aletlerin

iddia ettiğinden daha az dehşet vericiydi.

They included fines, imprisonment, public humiliation,

Daha çok ceza, hapis, kınama

and certain forms of corporal punishment.

ve fiziksel cezaların bazı çeşitleri vardı.

Torture and executions did happen,

İşkence ve idamlar gerçekten de oluyordu,

but especially violent punishments, like drawing and quartering,

fakat asılıp karnının deşilmesi gibi aşırı sert cezalar,

were generally reserved for crimes like high treason.

vatana ihanet gibi suçlara mahsustu.

Surely chastity belts were real, though, right?

Bekaret kemerleri gerçekti ama değil mi?

Probably not.

Muhtemelen değillerdi.

They were first mentioned by a 15th century German engineer, likely in jest,

İlk defa 15. yüzyılda Alman bir mühendis tarafından, muhtemelen şaka olarak,

alongside fart jokes and a device for invisibility.

osuruk şakaları ve görünmezlik cihazının yanı sıra bahsedildiler.

From there, they became popular subjects of satire

O zamandan bu zamana taşlamanın popüler bir konusu oldular

that were later mistaken for medieval reality.

sonradan da Orta Çağ gerçekliğinin yanılgıları oldular.

Ideas about the Middle Ages have varied

Orta Çağ hakkındaki düşünceler

depending on the interest of those in later times.

diğer zamanlardaki görüşlere bağlı olarak değişti.

The term— along with the pejorative “Dark Ages”—

Bu terim —″Karanlık Çağ″ın yanı sıra—

was popularized during the 15th and 16th centuries

önceki ve sonraki dönemler olan,

by scholars biased toward the Classical and Modern periods

Klasik ve Modern dönemlere önyargılı olan bilginler tarafından

that came before and after.

15. ve 16. yüzyıllarda popülerleşti.

And, as Enlightenment thinkers celebrated their dedication to reason,

Aydınlanma düşünürleri akla olan bağlılıklarını meşhur etmişken,

they depicted medieval people as superstitious and irrational.

Orta Çağ insanlarını batıl inançlı ve mantıksız tasvir ettiler.

In the 19th century, some Romantic European nationalist thinkers— well—

19. yüzyılda, bazı Romantik Avrupalı milliyetçi düşünürler— şöyle ki—

romanticized the Middle Ages.

Orta Çağı romantikleştirdirler.

They described isolated, white, Christian societies,

Şövalyelik ve merakı anlatımlarında betimleyerek,

emphasizing narratives of chivalry and wonder.

ayrı kalmış, beyaz, Hristiyan kesimi anlattılar.

But knights played minimal roles in medieval warfare.

Oysaki şövalyeler Orta Çağ savaşlarında çok az rol oynadı.

And the Middle Ages saw large-scale interactions.

Orta Çağ’ın büyük etkileşimler görmesine rağmen.

Ideas flowed into Europe along Byzantine, Muslim, and Mongol trade routes.

Düşünceler ticaret yolları ile

Bizans’tan, Müslümanlardan, ve Moğollardan Avrupa’ya ulaştı.

And merchants, intellectuals, and diplomats of diverse origins

Tüccarlar, entelektüeller, ve

diplomatlardan oluşan farklı kökenler

visited medieval European cities.

Orta Çağ Avrupa şehirlerini ziyaret etti.

The biggest myth may be that the millennium of the Middle Ages

En büyük efsane belki de Orta Çağ’ın bin yıllık döneminin,

amounts to one distinct, cohesive period of European history at all.

Avrupa tarihinden ayrı, tutarlı bir dönem olması olabilir.

Originally defined less by what they were than what they weren’t,

Orjinal olarak ne oldukları, ne olmadıklarına göre daha az tanımlandı,

the Middle Ages became a ground for dueling ideas—

Orta Çağ, düello fikirleri için bir zemin oldu—

fueling more fantasy than fact.

gerçeklerden daha çok fanteziyi besleyerek.