6 myths about the Middle Ages that everyone believes - Stephanie Honchell Smith

Translator: Sitthikorn Surintham Reviewer: Jimmy Tangjaitrong

Medieval Europe.

ยุโรปยุคกลาง

Where unbathed, sword-wielding knights ate rotten meat,

ยุคที่อัศวินตัวเหม็นไม่อาบน้ำ กินของเน่าเสีย

thought the Earth was flat, defended chastity-belt wearing maidens,

คิดว่าโลกแบน ปกป้องหญิงสาวที่สวมเข็มขัดพรหมจรรย์

and tortured their foes with grisly gadgets.

และทรมาณศัตรู ด้วยเครื่องมือน่าขนลุก

Except... this is more fiction than fact.

แต่เรื่องพวกนั้น ล้วนเป็นเรื่องแต่งซะส่วนใหญ่

So, where do all the myths about the Middle Ages come from?

แล้วตำนานจากยุคกลางพวกนี้ มาจากไหนกันล่ะ

And what were they actually like?

แล้วเรื่องจริงมันเป็นอย่างไร

The “Middle Ages” refers to a 1,000-year timespan,

“ยุคกลาง” คือช่วงเวลา 1,000 ปี

stretching from the fall of Rome in the 5th century

นับตั้งแต่กรุงโรมล่มสลาย ในศตวรรษที่ 5

to the Italian renaissance in the 15th.

ไปจนถึงยุคเรเนซองของอิตาลี ในศตวรรษที่ 15

Though it’s been applied to other parts of the world,

แม้ว่ายุคนี้อาจจะถูกพูดถึง ในพื้นที่อื่น ๆ ของโลกบ้าง

the term traditionally refers specifically to Europe.

แต่ส่วนใหญ่ผู้คนก็มักจะพุ่งเป้า ไปที่ทวีปยุโรป

One misconception is that medieval people were all ignorant and uneducated.

หนึ่งความเข้าใจผิด ๆ ก็คือเรื่องที่ว่า คนยุคกลางล้วนเป็นพวกโง่เขลาและไร้การศึกษา

For example, a 19th century biography of Christopher Columbus

อย่างเช่นในอัตชีวประวัติ ของคริสโตเฟอร์ โคลัมบัส ในศตวรรษที่ 19

incorrectly purported that medieval Europeans thought the Earth was flat.

ที่กล่าวหาว่า คนยุโรปยุคกลางนั้นเชื่อว่าโลกแบน

Sure, many medieval scholars describe the Earth as the center of the universe—

จริงอยู่ที่นักวิชาการในยุคกลางหลายคน อ้างว่าโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล

but there wasn't much debate as to its shape.

แต่ก็ไม่ได้มีการพูดถึงรูปทรงของมันนัก

A popular 13th century text was literally called “On the Sphere of the World.”

ขนาดตำราชื่อดังในศตวรรษที่ 13 ยังมีชื่อว่า “บนทรงกลมของโลก” เลย

And literacy rates gradually increased during the Middle Ages

และระดับของการศึกษาก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้น ในระหว่างช่วงยุคกลาง

alongside the establishment of monasteries, convents and universities.

เช่นเดียวกันกับการสร้างอาราม สำนักชี และมหาวิทยาลัย

Ancient knowledge was also not “lost”;

และภูมิปัญญาโบราณก็ไม่ได้หายไปไหน

Greek and Roman texts continued to be studied.

ตำราจากกรีกและโรมันนั้น ได้รับการศึกษาอย่างต่อเนื่อง

The idea that medieval people ate rotten meat and used spices to cover the taste

แนวคิดที่ว่าคนยุคกลางกินเนื้อเน่า และใช้เครื่องเทศเพื่อกลบกลิ่นนั้น

was popularized in the 1930s by a British book.

โด่งดังมาจากหนังสือภาษาอังกฤษ ในปี 1930

It misinterpreted one medieval recipe

ซึ่งถูกเข้าใจผิดมาจากสูตรอาหารในยุคกลาง

and used the existence of laws barring the sale of putrid meat

และการใช้กฎหมายที่ว่าด้วย การห้ามค้าเนื้อสัตว์เน่าเสีย

as evidence it was regularly consumed.

เป็นหลักฐานว่ามันถูกบริโภคอย่างเป็นปกติ

In fact, medieval Europeans avoided rancid foods

แต่ความจริงแล้วชาวยุโรปยุคกลางนั้น หลีกเลี่ยงอาหารเหม็นเน่า

and had methods for safely preserving meats,

และก็มีกรรมวิธี สำหรับการถนอมเนื้อ

like curing them with salt.

เช่นการบ่มด้วยเกลือ

Spices were popular.

เครื่องเทศก็เป็นที่นิยมด้วย

But they were oftentimes pricier than meat itself.

แต่บางทีราคามันก็แพง กว่าตัวเนื้อเองเสียอีก

So if someone could afford them, they could also buy unspoiled food.

ซึ่งหากใครที่มีกำลังซื้อ พวกเขาก็ซื้ออาหารที่สดใหม่ได้

Meanwhile, the 19th century French historian Jules Michelet

ช่วงเวลาเดียวกัน ในศตวรรษที่ 19 นักประวัติศาสตร์ ฌูล มิเชเลต์

referred to the Middle Ages as “a thousand years without a bath.”

กล่าวถึงยุคกลางว่าเป็น “หนึ่งพันปีแห่งการไม่อาบน้ำ”

But even small towns boasted well-used public bathhouses.

แต่กระนั้น แม้แต่ชุมชนเล็ก ๆ ก็ต่างโอ้อวดถึงโรงอาบน้ำสาธารณะ

People lathered up with soaps made of things

พวกเขาอาบน้ำด้วยสบู่ ที่ทำมากจากสิ่งต่าง ๆ

like animal fat, ash, and scented herbs.

เช่น ไขมันสัตว์ ขี้เถ้า และสมุนไพรหอม

And they used mouthwash, teeth-scrubbing cloths with pastes and powders,

พวกเขาใช้น้ำยาบ้วนปาก ผ้าสีฟัน กับยาสีฟันและผงสีฟัน

and spices and herbs for fresh-smelling breath.

ร่วมกับเครื่องเทศและสมุนไพร เพื่อดับกลิ่นปาก

So, how about medieval torture devices?

แล้วพวกเครื่องทรมาณในยุคกลางล่ะ

In the 1890s, a collection of allegedly “terrible relics of a semi-barbarous age”

ในปี 1890 ของสะสมที่ถูกอ้างว่า “มรดกสยองจากยุคป่าเถื่อน”

went on tour.

ได้ถูกนำแสดง

Among them: the Iron Maiden, which fascinated viewers with its spiked doors—

หนึ่งในนั้น “สตรีเหล็ก” ที่ดึงดูดความสนใจของผู้ชมด้วยประตูหนามแหลม

but it was fabricated, possibly just decades before.

ที่จริง ๆ แล้วมันถูกคิดค้น อาจเพียงแค่ไม่กี่ปีก่อนหน้านั้นเอง

And there’s no indication Iron Maidens actually existed in the Middle Ages.

และก็ไม่มีหลักฐานใด ที่บงชี้ว่าสตรีเหล็กนี้ มีมาตั้งแต่ยุคกลาง

The “Pear of Anguish,” meanwhile, did exist—

ทว่า “ลูกแพร์แห่งความรวดร้าว” นั้นมีจริง

but probably later on and it couldn’t have been used for torture.

แต่อาจจะมาหลังจากยุคกลาง และมันอาจจะไม่ใช่เครื่องทรมาณด้วย

It may have just been a shoe-stretcher.

มันอาจเป็นแค่เครื่องขยายรองเท้าเท่านั้น

Indeed, many ostensibly medieval torture devices are far more recent inventions.

ที่จริง เครื่องทรมาณยุคกลางที่เราเห็นกัน หลาย ๆ อันเพิ่งถูกสร้างมาเมื่อไม่นานมานี้

Medieval legal proceedings were overall less gruesome than these gadgets suggest.

กฎหมายยุคกลางโดยรวมแล้ว น่ากลัวน้อยกว่าที่อุปกรณ์นำเสนอเสียอีก

They included fines, imprisonment, public humiliation,

พวกเขาปรับ จำคุก ทำให้อับอายในที่สาธารณะ

and certain forms of corporal punishment.

และก็มีการลงโทษทางกายบางอย่าง

Torture and executions did happen,

การทรมาณและการประหารนั้นเกิดขึ้นจริง

but especially violent punishments, like drawing and quartering,

แต่การลงโทษโดยความรุนแรงแบบเฉพาะ เช่น การฉีกร่างกายเป็นส่วนนั้น

were generally reserved for crimes like high treason.

ปกติแล้วมีไว้สำหรับ คดีความที่เกี่ยวกับการกบฎ

Surely chastity belts were real, though, right?

ว่าแต่เข็มขัดพรหมจรรย์ นั้นมีจริง ใช่ไหม

Probably not.

อาจจะไม่

They were first mentioned by a 15th century German engineer, likely in jest,

มันถูกพูดถึงครั้งแรกราวศตวรรษที่ 15 โดยวิศวกรชาวเยอรมัน ในเชิงขบขัน

alongside fart jokes and a device for invisibility.

เดียวกับมุกตลกตดเหม็น และผ้าคลุมล่องหน

From there, they became popular subjects of satire

นับแต่นั้นมา มันก็กลายเป็นมุกตลกเสียดสี

that were later mistaken for medieval reality.

ที่ต่อมาถูกเข้าใจผิดไป จากความเป็นจริงในยุคกลาง

Ideas about the Middle Ages have varied

แนวคิดเกี่ยวกับยุคกลางนั้นมีหลากหลาย

depending on the interest of those in later times.

โดยขึ้นอยู่กับความสนใจ ของคนในยุคต่อมา

The term— along with the pejorative “Dark Ages”—

คำที่มาพร้อมกับความหมายเชิงลบ “ยุคมืด”

was popularized during the 15th and 16th centuries

ก็ถูกทำให้แพร่หลาย ในช่วงศตวรรษที่ 15 และ 16

by scholars biased toward the Classical and Modern periods

จากอคติของนักวิชาการ ต่อยุคดั้งเดิมและยุคใหม่

that came before and after.

ที่มาก่อนและมาหลัง

And, as Enlightenment thinkers celebrated their dedication to reason,

และเมื่อนักคิดผู้ตื่นรู้ต่างยกย่อง การอุทิศตนให้กับเหตุผล

they depicted medieval people as superstitious and irrational.

พวกเขาต่างพรรณาถึงคนยุคกลาง ว่าเป็นพวกงมงายและไร้เหตุผล

In the 19th century, some Romantic European nationalist thinkers— well—

ในศตวรรษที่ 19 นักคิดชาตินิยมจอมเพ้อฝันชาวยุโรปบางคน

romanticized the Middle Ages.

ก็ทำให้ยุคกลางดูดีขึ้น

They described isolated, white, Christian societies,

พวกเขาพรรณนาถึง สังคมคริสเตียนผิวขาวที่แยกตัวออกมา

emphasizing narratives of chivalry and wonder.

เล่าเรื่องโดยเน้นไปที่ อัศวินผู้กล้าและเรื่องอัศจรรย์

But knights played minimal roles in medieval warfare.

แต่เหล่าอัศวินนั้นไม่ได้มีบทบาท ในสงครามช่วงยุคกลางนัก

And the Middle Ages saw large-scale interactions.

และการมีปฏิสัมพันธ์ขนาดใหญ่ ก็เป็นที่ประจักในยุคกลาง

Ideas flowed into Europe along Byzantine, Muslim, and Mongol trade routes.

แนวคิดหลั่งไหลเข้าสู่ยุโรปผ่านการค้า กับชาวไบแซนไทน์ มุสลิม และมองโกล

And merchants, intellectuals, and diplomats of diverse origins

เหล่าพ่อค้า นักปราชญ์ และทูต จากหลากหลายถิ่น

visited medieval European cities.

ก็ได้เข้ามาที่เมืองในยุโรปยุคกลาง

The biggest myth may be that the millennium of the Middle Ages

ตำนานที่ใหญ่ที่สุด คงเป็นการที่เวลากว่าพันปีของยุคกลาง

amounts to one distinct, cohesive period of European history at all.

ได้ยึดโยงเกาะเกี่ยวกันเป็น ประวัติศาสตร์ของชาวยุโรปเพียงแค่หนึ่งเดียว

Originally defined less by what they were than what they weren’t,

เราได้นิยามให้พวกเขาเป็นมากกว่า สิ่งที่พวกเขาเป็นกันจริง ๆ

the Middle Ages became a ground for dueling ideas—

ยุคกลาง ได้กลายเป็นสนามประลองของแนวคิด

fueling more fantasy than fact.

เติมเรื่องในจินตาการไป ให้มันเกินจริง