Why should you read "One Hundred Years of Solitude"? - Francisco Díez-Buzo

Çeviri: Nihal Aksakal Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

One day in 1965, while driving to Acapulco for a vacation with his family,

1965 yılında bir gün, ailesi ile tatil yapmak için Acapulco'ya giderken

Colombian journalist Gabriel García Márquez abruptly turned his car around,

Kolombiyalı gazeteci Gabriel García Márquez aniden arabasını çevirdi,

asked his wife to take care of the family’s finances for the coming months,

karısına gelecek aylarda ailesinin finansıyla ilgilenmesini söyledi

and returned home.

ve eve döndü.

The beginning of a new book had suddenly come to him:

Yeni kitabının başlangıcı bir anda kafasında belirmişti:

“Many years later, as he faced the firing squad,

Yıllar sonra, atış mangası ile karşılaştığı sırada,

Colonel Aureliano Buendía was to remember that distant afternoon

Albay Aureliano Buendía, babasının onu buzları keşfetmeye götürdüğü

when his father took him to discover ice.”

uzak öğleden sonrayı hatırlayacaktı.”

Over the next eighteen months,

Sonraki on sekiz ay boyunca,

those words would blossom into One Hundred Years of Solitude.

o sözler tomurcuklanıp çiçek açarak Yüzyıllık Yalnızlık romanına dönüşecekti.

A novel that would go on to bring Latin American literature

Latin Amerika edebiyatını küresel hayal gücünün

to the forefront of the global imagination,

ön saflarına taşıyan hikâye

earning García Márquez the 1982 Nobel Prize for Literature.

García Márquez'e 1982 yılında edebiyat dalında Nobel Ödülü kazandırdı.

What makes One Hundred Years of Solitude so remarkable?

Yüzyıllık Yalnızlık'ı bu kadar dikkat çekici kılan nedir?

The novel chronicles the fortunes and misfortunes

Roman, yedi kuşak boyunca Buendía ailesinin

of the Buendía family over seven generations.

talihini ve talihsizliğini anlatıyor.

With its lush, detailed sentences,

Cafcaflı, detaylı cümleleri,

large cast of characters,

geniş karakter kadrosu

and tangled narrative,

ve girift hikâyesi ile

One Hundred Years of Solitude is not an easy book to read.

Yüzyıllık Yalnızlık okunması kolay bir kitap değil.

But it’s a deeply rewarding one,

Ancak, yoğun bir romantizm,

with an epic assortment of intense romances,

iç savaş, politik entrika, dünya çapında maceraperestler

civil war,

ve tahmin edebileceğinizden çok daha fazla

political intrigue,

globe-trotting adventurers,

Aureliano adlı karakter içeren

and more characters named Aureliano than you’d think possible.

epeyce ödüllendirici bir kitap.

Yet this is no mere historical drama.

Ancak bu sadece tarihsel bir dram değil.

One Hundred Years of Solitude is one of the most famous examples

Yüzyıllık Yalnızlık, büyülü gerçekçilik olarak bilinen edebi türün

of a literary genre known as magical realism.

en ünlü örneklerinden biri.

Here, supernatural events or abilities

Burada, doğaüstü olaylar

are described in a realistic and matter-of-fact tone,

ya da kabiliyetler gerçekçi ve olgusal bir tonda anlatılırken

while the real events of human life and history

insan yaşamı ve tarihinin gerçek olayları

reveal themselves to be full of fantastical absurdity.

fantastik bir absürtlükle ortaya çıkmaktadır.

Surreal phenomena within the fictional village of Macondo

Kurgusal bir köy olan Macondo'daki gerçeküstü olaylar,

intertwine seamlessly with events taking place in the real country of Colombia.

gerçek Kolombiya'da meydana gelen olaylarla iç içe geçiyor.

The settlement begins in a mythical state of isolation,

Yerleşim efsanevi bir izolasyon hâlinde başlar,

but is gradually exposed to the outside world,

yol boyunca çok sayıda felaketle karşı karşıya kalarak

facing multiple calamities along the way.

yavaş yavaş dış dünyaya maruz kalır.

As years pass, characters grow old and die,

Yıllar geçtikçe karakterler yaşlanır ve ölür

only to return as ghosts,

ancak hayalet olarak geri dönmek

or to be seemingly reincarnated in the next generation.

veya diğer nesilde reenkarne olmak için.

When the American fruit company comes to town,

Amerikan meyve şirketi kasabaya gelince

so does a romantic mechanic who is always followed by yellow butterflies.

her zaman sarı kelebekler tarafından takip edilen bir tamirci de gelir.

A young woman up and floats away.

Genç bir kadın havalanır.

Although the novel moves forward through subsequent generations,

Roman sonraki nesiller boyunca ilerlemesine rağmen

time moves in an almost cyclical manner.

zaman neredeyse döngüsel bir şekilde hareket eder.

Many characters have similar names and features to their forebears,

Birçok karakterin, hatalarını tekrarladıkları ataları için

whose mistakes they often repeat.

benzer isimleri ve özellikleri vardır.

Strange prophecies and visits from mysterious gypsies

Garip kehanetler ve gizemli çingenelerden gelen ziyaretler,

give way to the skirmishes and firing squads of repeated civil wars.

iç savaşların çatışmalarına ve tekrarlarına yol açar.

An American fruit company opens a plantation near the village

Bir Amerikan meyve şirketi, köyün yakınında büyük bir çiftlik açar

and ends up massacring thousands of striking workers,

ve sonunda binlerce grevci işçiyi katleder,

mirroring the real-life ‘Banana Massacre’ of 1928.

yazar burada 1928'de yaşanan “Muz Katliamı”na ayna tutar.

Combined with the novel’s magical realism,

Romanın büyülü gerçekçiliği ile birleşince bu,

this produces a sense of history as a downward spiral

aşağı doğru bir sarmal olarak bir tarih duygusu yaratır;

the characters seem powerless to escape.

karakterler kaçmak için güçsüzdür.

Beneath the magic is a story about the pattern of Colombian

Büyünün altında, Kolombiya ve Latin Amerika tarihinin,

and Latin American history from colonial times onward.

sömürgecilik döneminden kalma tarihi hakkında bir hikâye var.

This is a history that the author experienced firsthand.

Bu, yazarın ilk elden yaşadığı bir tarihtir.

Gabriel García Márquez grew up in a Colombia torn apart by civil conflict

Gabriel García Márquez, Muhafazakâr ve Liberal siyasi partiler arasındaki

between its Conservative and Liberal political parties.

sivil çatışmalardan ayrı olarak parçalanmış bir Kolombiya'da büyüdü.

He also lived in an autocratic Mexico

Ayrıca otokratik bir Meksika'da yaşadı

and covered the 1958 Venezuelan coup d’état as a journalist.

ve bir gazeteci olarak 1958 Venezüela darbesinin haberini yaptı.

But perhaps his biggest influences were his maternal grandparents.

Ama belki de en büyük etki büyükanne ve büyükbabasıydı.

Nicolás Ricardo Márquez was a decorated veteran of the Thousand Days War

Nicolás Ricardo Márquez, madalyalı bir Bin Gün Savaşı gazisi

whose accounts of the rebellion against Colombia's conservative government

ve Kolombiya'daki muhafazakâr hükûmete karşı ayaklanmaya dair anıları

led Gabriel García Márquez to a socialist outlook.

Gabriel García Márquez'i sosyalist görüşe yönlendirmiş.

Meanwhile, Doña Tranquilina Iguarán Cotes’ omnipresent superstition

Bu arada, Doña Tranquilina Iguarán Cotes'un her zamanki batıl inanışı

became the foundation of One Hundred Years of Solitude’s style.

Yüzyıllık Yalnızlık tarzının temeli oldu.

Their small house in Aracataca where the author spent his childhood

Yazarın çocukluğunu geçirdiği Aracataca'daki küçük evleri

formed the main inspiration for Macondo.

Macondo'nun ana ilham kaynağını oluşturdu.

With One Hundred Years of Solitude,

Yüzyıllık Yalnızlık ile Gabriel García Márquez

Gabriel García Márquez found a unique way

Latin Amerika'nın eşsiz tarihini yakalamak için

to capture the unique history of Latin America.

eşsiz bir yol buldu.

He was able to depict the strange reality of living in a post-colonial society,

Kolonileşme sonrası bir toplumda yaşamanın tuhaf gerçekliğini

forced to relive the tragedies of the past.

geçmişteki trajedileri yaşayarak tasvir edebildi.

In spite of all this fatalism, the novel still holds hope.

Bütün bu kaderciliğe rağmen, roman hâlâ umut veriyor.

At his Nobel Lecture,

Nobel konuşmasında,

García Marquez reflected on Latin America’s long history

García Marquez, Latin Amerika’nın uzun süredir devam eden sivil çekişme

of civil strife and rampant iniquity.

ve yaygın huzursuzluğunu hikâyesine yansıtmıştır.

Yet he ended the speech by affirming the possibility of building a better world,

Fakat konuşmasının sonunda daha iyi bir dünyanın inşa edilebileceğini

to quote, “where no one will be able to decide for others how they die,

şu alıntıyla açıkladı, ''Kimse başkasının nasıl öleceğine karar vermeyecek,

where love will prove true

aşk gerçeği kanıtlayacak

and happiness be possible,

ve mutluluk mümkün olacak

and where the races condemned to one hundred years of solitude

ve ırklar sadece tek bir şeye, yüzyıllık yalnızlığa mahkum edilecek

will have, at last and forever, a second chance on earth."

ve yüzyıllık yalnızlık, sonsuza dek, yeryüzünde ikinci bir şansa sahip olacak."