Why should you read "One Hundred Years of Solitude"? - Francisco Díez-Buzo

Μετάφραση: Thanasis Zadrimas Επιμέλεια: Vasiliki Soultani

One day in 1965, while driving to Acapulco for a vacation with his family,

Μια μέρα το 1965, ενώ οδηγούσε στο Ακαπούλκο

για διακοπές με την οικογένειά του

Colombian journalist Gabriel García Márquez abruptly turned his car around,

ο Κολομβιανός δημοσιογράφος Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

έκανε μια απότομη αναστροφή,

asked his wife to take care of the family’s finances for the coming months,

ζήτησε από τη γυναίκα του να αναλάβει τα οικονομικά τους επόμενους μήνες,

and returned home.

και γύρισε σπίτι.

The beginning of a new book had suddenly come to him:

Η αρχή ενός νέου βιβλίου του ήρθε ξαφνικά.

“Many years later, as he faced the firing squad,

«Πολλά χρόνια αργότερα, καθώς αντίκριζε το εκτελεστικό απόσπασμα

Colonel Aureliano Buendía was to remember that distant afternoon

ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία θα θυμόταν εκείνο το μακρινό απόγευμα

when his father took him to discover ice.”

όταν τον πήρε ο πατέρας του για να ανακαλύψει τον πάγο».

Over the next eighteen months,

Τους επόμενους δεκαοχτώ μήνες,

those words would blossom into One Hundred Years of Solitude.

εκείνες οι λέξεις θα εξελίσσονταν στο Εκατό Χρόνια Μοναξιά.

A novel that would go on to bring Latin American literature

Ένα μυθιστόρημα το οποίο θα έφερνε τη λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία

to the forefront of the global imagination,

στο προσκήνιο της παγκόσμιας φαντασίας,

earning García Márquez the 1982 Nobel Prize for Literature.

χαρίζοντας στον Γκαρσία Μάρκες το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1982.

What makes One Hundred Years of Solitude so remarkable?

Τι κάνει το Εκατό Χρόνια Μοναξιά τόσο ξεχωριστό;

The novel chronicles the fortunes and misfortunes

To μυθιστόρημα εξιστορεί μια σειρά τυχερών και ατυχών γεγονότων

of the Buendía family over seven generations.

της οικογένειας Μπουενδία για επτά γενιές.

With its lush, detailed sentences,

Με τις πλούσιες, λεπτομερείς προτάσεις,

large cast of characters,

τη μεγάλη διανομή χαρακτήρων

and tangled narrative,

και την πολύπλοκη αφήγηση,

One Hundred Years of Solitude is not an easy book to read.

το Εκατό Χρόνια Μοναξιά είναι ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται εύκολα.

But it’s a deeply rewarding one,

Αλλά σε ανταμείβει βαθιά,

with an epic assortment of intense romances,

με έναν επικό συνδυασμό έντονων ρομάντσων,

civil war,

εμφυλίου πολέμου,

political intrigue,

πολιτικής ίντριγκας,

globe-trotting adventurers,

πολυταξιδεμένους εξερευνητές,

and more characters named Aureliano than you’d think possible.

και περισσότερους χαρακτήρες με το όνομα Αουρελιάνο από όσους φαντάζεστε.

Yet this is no mere historical drama.

Όμως, δεν είναι απλώς ένα ιστορικό δράμα.

One Hundred Years of Solitude is one of the most famous examples

Tο Εκατό Χρόνια Μοναξιά είναι ένα από τα πιο φημισμένα παραδείγματα

of a literary genre known as magical realism.

ενός είδους λογοτεχνίας, γνωστό ως μαγικός ρεαλισμός.

Here, supernatural events or abilities

Εδώ, υπερφυσικά γεγονότα ή ικανότητες

are described in a realistic and matter-of-fact tone,

περιγράφονται με ένα ρεαλιστικό και αντικειμενικό ύφος.

while the real events of human life and history

ενώ τα αληθινά γεγονότα της ανθρώπινης ζωής και της ιστορίας

reveal themselves to be full of fantastical absurdity.

αποκαλύπτονται με έναν πλήρη αλλόκοτο παραλογισμό.

Surreal phenomena within the fictional village of Macondo

Σουρεαλιστικά φαινόμενα μέσα στο φανταστικό χωριό Μακόντο

intertwine seamlessly with events taking place in the real country of Colombia.

μπλέκονται απρόσκοπτα με γεγονότα

που διαδραματίζονται στην αληθινή χώρα της Κολομβίας.

The settlement begins in a mythical state of isolation,

O οικισμός ξεκινάει σε μια μυθική κατάσταση απομόνωσης,

but is gradually exposed to the outside world,

αλλά φανερώνεται σταδιακά στον έξω κόσμο,

facing multiple calamities along the way.

αντιμετωπίζοντας πολλές τραγωδίες στην πορεία.

As years pass, characters grow old and die,

Καθώς περνούν τα χρόνια, οι χαρακτήρες γερνάνε και πεθαίνουν,

only to return as ghosts,

για να επιστρέψουν ως φαντάσματα

or to be seemingly reincarnated in the next generation.

ή να μετεμψυχωθούν φαινομενικά στην επόμενη γενιά.

When the American fruit company comes to town,

Όταν μια αμερικανική εταιρεία φρούτων έρχεται στην πόλη,

so does a romantic mechanic who is always followed by yellow butterflies.

έρχεται κι ένας ρομαντικός μηχανικός συνοδευόμενος από κίτρινες πεταλούδες.

A young woman up and floats away.

Μια νέα γυναίκα υψώνεται και πετά μακριά.

Although the novel moves forward through subsequent generations,

Παρόλο που το μυθιστόρημα εξελίσσεται στις επόμενες γενιές,

time moves in an almost cyclical manner.

ο χρόνος κινείται με έναν σχεδόν κυκλικό τρόπο.

Many characters have similar names and features to their forebears,

Πολλοί χαρακτήρες έχουν ίδια ονόματα και χαρακτηριστικά με τους προγόνους τους,

whose mistakes they often repeat.

όπου επαναλαμβάνουν συχνά τα λάθη τους.

Strange prophecies and visits from mysterious gypsies

Περίεργες προφητείες και επισκέψεις από μυστηριώδεις τσιγγάνες

give way to the skirmishes and firing squads of repeated civil wars.

δίνουν τη θέση τους σε εκστρατείες

και εκτελεστικά αποσπάσματα επαναλαμβανόμενων εμφυλίων πολέμων

An American fruit company opens a plantation near the village

Mια αμερικανική εταιρεία φρούτων ανοίγει μια φυτεία κοντά στο χωριό

and ends up massacring thousands of striking workers,

και καταλήγει να σκοτώνει χιλιάδες απεργούς εργάτες,

mirroring the real-life ‘Banana Massacre’ of 1928.

αντανακλώντας την αληθινή ιστορία της «Σφαγής της Μπανάνας» το 1928.

Combined with the novel’s magical realism,

Σε συνδυασμό με τον μαγικό ρεαλισμό,

this produces a sense of history as a downward spiral

δημιουργεί μια αίσθηση της ιστορίας σαν έναν φαύλο κύκλο,

και οι χαρακτήρες φαίνονται ανίσχυροι να αποδράσουν.

the characters seem powerless to escape.

Beneath the magic is a story about the pattern of Colombian

Κάτω από τη μαγεία υπάρχει μια ιστορία για το μοτιβό της κολομβιανής

και λατινοαμερικανικής ιστορίας από τους αποικιακούς χρόνους και μετά.

and Latin American history from colonial times onward.

This is a history that the author experienced firsthand.

Μια ιστορία όπου ο συγγραφέας βίωσε από πρώτο χέρι.

Gabriel García Márquez grew up in a Colombia torn apart by civil conflict

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες μεγάλωσε

σε μια Κολομβία διαλυμένη από την εμφύλια σύγκρουση

between its Conservative and Liberal political parties.

ανάμεσα στα κόμματα των Συντηρητικών και των Φιλελεύθερων.

He also lived in an autocratic Mexico

Έζησε επίσης σε ένα απολυταρχικό Μεξικό

and covered the 1958 Venezuelan coup d’état as a journalist.

και κάλυψε το πραξικόπημα της Βενεζουέλας του 1958 ως δημοσιογράφος,

But perhaps his biggest influences were his maternal grandparents.

αλλά οι μεγαλύτερες επιρροές του ίσως να ήταν οι στοργικοί του γονείς.

Nicolás Ricardo Márquez was a decorated veteran of the Thousand Days War

Ο Νίκολας Ρικάρντο Μάρκες ήταν ένας παρασημοφορημένος βετεράνος

του πολέμου των Χιλίων Ημερών

whose accounts of the rebellion against Colombia's conservative government

του οποίου οι αναφορές της επανάστασης εναντίον της συντηρητικής κυβέρνησης

led Gabriel García Márquez to a socialist outlook.

οδήγησαν τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες σε μια σοσιαλιστική νοοτροπία.

Meanwhile, Doña Tranquilina Iguarán Cotes’ omnipresent superstition

Στο μεταξύ, η πανταχού παρούσα πρόληψη της Ντόνια Τρανκιλίνα Ιγκουαράν Κοτές

became the foundation of One Hundred Years of Solitude’s style.

αποτέλεσε τη βάση για το ύφος στο Εκατό Χρόνια Μοναξιά.

Their small house in Aracataca where the author spent his childhood

Το μικρό τους σπίτι στο Αρακατάκα όπου μεγάλωσε ο συγγραφέας

formed the main inspiration for Macondo.

σχημάτισε την κύρια έμπνευση για το Μακόντο.

With One Hundred Years of Solitude,

Με το Εκατό Χρόνια Μοναξιά,

Gabriel García Márquez found a unique way

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες βρήκε έναν μοναδικό τρόπο

to capture the unique history of Latin America.

να αποδώσει τη μοναδική ιστορία της Λατινικής Αμερικής.

He was able to depict the strange reality of living in a post-colonial society,

Μπόρεσε να απεικονίσει την παράξενη πραγματικότητα

της ζωής σε μια μεταποικιακή κοινωνία,

forced to relive the tragedies of the past.

αναγκασμένος να ζει ξανά τις τραγωδίες του παρελθόντος.

In spite of all this fatalism, the novel still holds hope.

Παρ' όλη τη μοιρολατρία, το μυθιστόρημα διατηρεί ακόμα την ελπίδα.

At his Nobel Lecture,

Στην ομιλία των Νόμπελ,

García Marquez reflected on Latin America’s long history

ο Γκαρσία Μάρκες περιέγραψε τη μακρά ιστορία της Λατινικής Αμερικής

of civil strife and rampant iniquity.

της εμφύλιας διαμάχης και της ανεξέλεγκτης αδικίας.

Yet he ended the speech by affirming the possibility of building a better world,

Όμως τελείωσε την ομιλία του υποστηρίζοντας την πιθανότητα

της οικοδόμησης ενός καλύτερου κόσμου,

to quote, “where no one will be able to decide for others how they die,

παραθέτοντας, «όπου κανείς δεν θα αποφασίζει

για το πώς θα πεθαίνουν οι άλλοι,

where love will prove true

όπου η αγάπη θα είναι αληθινή

and happiness be possible,

και η ευτυχία θα γίνει εφικτή,

and where the races condemned to one hundred years of solitude

και όπου οι καταδικασμένες γενιές σε εκατό χρόνια μοναξιά

will have, at last and forever, a second chance on earth."

θα έχουν, επιτέλους και για πάντα μια δεύτερη ευκαιρία πάνω στη Γη».