What’s the best country to live in?

Translator: Apisitt Srisomparn Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

What’s the best country in the world to live in?

ประเทศใดน่าอยู่ที่สุดในโลก

Is it the one with the best food? The longest life expectancy?

คงเป็นประเทศที่มีอาหารอร่อยที่สุด หรือมีอายุขัยคาดการณ์สูงสุด

The best weather?

หรือมีอากาศดีที่สุด

For the past 70 years, most governments have relied heavily on a single number

ในระยะเวลา 70 ปีที่ผ่านมา รัฐบาลส่วนมากมักจะใช้ตัวเลขตัวหนึ่ง

to answer that question.

เพื่อใช้ตอบคำถามนี้

This number influences elections, the stock market, and government policy.

ซึ่งเป็นตัวเลขที่มีผลต่อการเลือกตั้ง ตลาดหุ้น และนโยบายของรัฐบาล

But it was never intended for its current purpose;

แต่มันไม่ได้มีไว้เพื่อจุดประสงค์ในปัจจุบัน

and some would argue that the world is addicted to making it grow... forever.

และบางคนก็ถกเถียงกันว่าโลกให้ความสำคัญ กับการทำให้ตัวเลขนั้นโตขึ้น...ตลอดไป

This number is called the Gross Domestic Product, or GDP,

ตัวเลขนี้ถูกเรียกว่า ผลิตภัณฑ์มวลรวมของประเทศ หรือจีดีพี

and it was invented by the economist Simon Kuznets in the 1930s,

ถูกคิดค้นขึ้นในยุค 1930 โดยนักเศรษฐศาสตร์ชื่อ ไซมอน คูสเน็ตส์

to try and gauge the size of an economy in a single, easy to understand number.

เพื่อสรุปข้อมูลเศรษฐกิจให้เข้าใจง่ายๆ ด้วยตัวเลขเพียงตัวเดียว

GDP is the total monetary value of everything a country

จีดีพีก็คือมูลค่าการเงินรวม ของทุกอย่างในประเทศ

produces and sells on the market.

ที่ผลิตขึ้นและขายในท้องตลาด

To this day, GDP per capita,

ทุกวันนี้ จีดีพีต่อคน

which is just the total GDP divided by the number of people living in that country,

ซึ่งก็คือจีดีพีทั้งหมดหารด้วย จำนวนประชากรในประเทศนั้นๆ

is widely seen as a measure of well-being.

ได้ถูกนำมาใช้ เป็นตัวชี้วัดคุณภาพความเป็นอยู่

But GDP doesn’t actually say anything direct about well-being,

แต่ค่าจีดีพีนั้นไม่ได้บ่งบอก ถึงคุณภาพความเป็นอยู่ทั้งหมด

because it doesn't take into account what a country produces

เพราะค่านั้นไม่ได้บอกว่าประเทศนั้นผลิตอะไร

or who has access to it.

หรือใครบ้างที่สามารถเข้าถึงได้

A million dollars of weapons contributes the exact same amount to a country’s GDP

ยุทโธปกรณ์มูลค่าล้านเหรียญดอลล่าร์ สามารถทำให้ค่าจีดีพี

as a million dollars of vaccines or food.

มีค่าสูงเท่ากับวัคซีนหรืออาหาร มูลค่าล้านเหรียญดอลล่าร์

The value society derives from things like public school or firefighters

ในขณะที่หน่วยงานทางสังคมอย่างโรงเรียน หรือสถานีดับเพลิง

isn’t counted in GDP at all, because those services aren’t sold on the market.

จะไม่ถูกนับรวมเป็นค่าจีดีพี เนื่องจากหน่วยงานนี้ไม่ได้มีการซื้อขายขึ้น

And if a country has a lot of wealth,

และถ้าประเทศมีความมั่งคั่งมาก

but most of it is controlled by relatively few people,

แต่ถูกบริหารโดยคนเพียงไม่กี่กลุ่ม

GDP per capita gives a distorted picture of how much money a typical person has.

ค่าจีดีพีต่อคนที่บ่งบอกถึงความเป็นอยู่ ของประชากรจะอย่างผิดเพี้ยนมาก

Despite all that, for a long time,

ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลานานแล้ว

higher GDP did correlate closely to a higher quality of life

ที่ค่าจีดีพีสูงนั้น ไม่ได้บ่งบอกถึงคุณภาพชีวิตที่ดี

for people in many countries.

ของประชากรในหลายๆประเทศ

From 1945 to 1970, as GDP doubled, tripled or even quadrupled

จากปี 1945 ถึงปี 1970 ค่าจีดีพีเพิ่มขึ้น เป็นสองเท่า สามเท่า หรือสี่เท่า

in some western economies,

ในประเทศแถบตะวันตก

people’s wages often grew proportionally.

ค่าแรงของประชากรจึงมักเพิ่มขึ้นตามสัดส่วน

By the 1980s, this changed.

ในช่วงยุค 1980 ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น

Countries continued to grow richer,

ในขณะที่ประเทศร่ำรวยขึ้น

but wages stopped keeping pace with GDP growth,

แต่ค่าแรงกลับไม่เพิ่มขึ้น เนื่องจากการเติบโตของค่าจีดีพี

or in some cases, even declined,

มิหนำซ้ำบางแห่งก็ยังลดค่าแรงลง

and most of the benefits went to an ever-smaller percentage of the population.

และผลประโยชน์ก็เริ่มตกอยู่กับคนส่วนน้อย มากขึ้น

Still, the idea of capturing a nation’s well-being in a single number

แต่ถึงอย่างนั้น การวัดคุณภาพความเป็นอยู่ ของประเทศด้วยตัวเลขตัวเดียว

had powerful appeal.

ก็ยังเป็นเรื่องที่น่ายอมรับอยู่

In 1972, King Jigme Singye Wangchuk of Bhutan

ในปี 1972 สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี เคเซอร์ นัมเกล วังชุ แห่งภูฏาน

came up with the idea of Gross National Happiness

ได้เกิดคิดค้นค่าความสุขมวลรวมประชาชาติขึ้น

as an alternative to Gross Domestic Product.

เพื่อใช้แทนค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมของประเทศ

Gross National Happiness is a metric that factors in matters

ความสุขมวลรวมประชาชาติเป็นตัวชี้วัด

like health, education, strong communities, and living standards,

ในด้านสุขภาพ, การศึกษา, ชุมชนที่เข้มแข็ง และคุณภาพมาตรฐานชีวิต

having citizens answer questions like,

ด้วยการถามคำถามกับประชาชน เช่น

“How happy do you think your family members are at the moment?”

“คุณคิดว่าตอนนี้สมาชิกครอบครัวของคุณ มีความสุขแค่ไหน”

“What is your knowledge of names of plants and wild animals in your area?”

“คุณมีความรู้เรื่องชื่อพืช และสัตว์ป่าในท้องถิ่นของคุณหรือไม่”

and “What type of day was yesterday?”

และ “เมื่อวานเป็นวันแบบไหน”

The United Nations’ Human Development Index is a more widely used metric;

ดัชนีการพัฒนามนุษย์ของสหประชาชาติ เป็นตัวชี้วัดที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย

it takes into account health and education,

ซึ่งจะชี้วัดถึงสุขภาพ และการศึกษา

as well as income per capita to estimate overall well-being.

และรายได้ต่อคน เพื่อประเมินความเป็นอยู่โดยรวม

Meanwhile, a metric called the Sustainable Development Index

ตัวชี้วัดที่ถูกเรียกว่า ดัชนีการพัฒนาที่ยั่งยืน

factors in both well-being and the environmental burdens of economic growth,

บ่งชี้ทั้งคุณภาพความเป็นอยู่และ ต้นทุนทางสิ่งแวดล้อมจากการเติบโตเศรษฐกิจ

again, boiling all this down to a single number.

และก็จัดข้อมูลให้อยู่ในรูปตัวเลขตัวเดียว อีกครั้ง

Though no country has been able to meet

และแม้ว่าจะไม่มีประเทศใดที่สามาถตอบสนอง

the basic needs of its people while

ความต้องการพื้นฐานของประชากรได้

also using resources fully sustainably,

ในขณะที่ใช้ทรัพยากรที่มีอยู่จำกัด อย่างเต็มที่

Costa Rica currently comes the closest.

คอสตาริก้าเป็นประเทศที่ทำได้ดีที่สุด

Over the past few decades,

ในไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา

it’s managed to grow its economy and improve living standards substantially

คอสตริกาสามารถทำให้เศรษฐกิจเติบโต และปรับปรุงคุณภาพชีวิตของประชากร

without drastically increasing its emissions.

โดยที่ไม่ต้องปล่อยมลพิษจำนวนมาก

Other countries, like Colombia and Jordan,

ประเทศอื่นๆ อย่างโคลัมเบีย และจอร์แดน

have made notable progress.

ได้สร้างความก้าวหน้าอย่างโดดเด่น

Costa Rica now has better well-being outcomes like life expectancy

ปัจจุบัน คอสตาริกาเป็นประเทศ ที่มีคุณภาพชีวิตที่ดี

than some of the world’s richest countries.

มากกว่าประเทศที่รวยที่สุดในโลกบางประเทศ เสียอีก

Ultimately, there are limits to any approach that boils

ท้ายที่สุด มันก็ยังมีข้อจำกัดอยู่

the quality of life in a country down to a single number.

ที่จะใช้บ่งชี้ถึงคุณภาพชีวิต ด้วยตัวเลขเพียงตัวเดียว

Increasingly, experts favor a dashboard approach that lays out all the factors

ผู้เชี่ยวชาญหันมาใช้ระบบแดชบอร์ดมากขึ้น ซึ่งมันสามารถบ่งบอกถึงปัจจัยต่างๆ

a single number obscures.

ที่ตัวเลขเพียงตัวเดียวบอกไม่ได้

This approach makes even more sense given that people have different priorities,

แนวทางนี้จึงสมเหตุสมผลกว่า เพราะผู้คนให้ลำดับความสำคัญต่างกัน

and the answer to which country is best to live in

และสำหรับคำตอบว่าประเทศไหนน่าอยูที่สุด

depends on who’s asking the question.

ก็คงขึ้นอยู่กับผู้ตั้งคำถามนั้น

So what if that were you designing your countries well-being metric?

แล้วถ้าคุณเป็นคนออกแบบ ตัวชี้วัดคุณภาพความเป็นอยู่ของประเทศคุณล่ะ

What do you value, and what would you measure?

คุณจะให้ค่าอะไร และคุณจะวัดอย่างไร