Why should you read "Hamlet"? - Iseult Gillespie

Nagekeken door: Tahlia Flora

"Who’s there?"

''Wie is daar?''

Gefluisterd in het donker

Whispered in the dark,

this question begins a tale of conspiracy, deception and moral ambiguity.

begint deze vraag met een verhaal over complot,

bedrog en morele ambiguïteit.

And in a play where everyone has something to hide,

In een toneelstuk waarin iedereen iets te verbergen heeft,

its answer is far from simple.

is het antwoord verre van simpel.

Written by William Shakespeare between 1599 and 1601,

In dit stuk van William Shakespeare, geschreven tussen 1599 en 1601,

"Hamlet" depicts its titular character haunted by the past,

wordt Hamlet – het titelpersonage – zowel achtervolgd door het verleden,

but immobilized by the future.

als geïmmobiliseerd door de toekomst.

Mere months after the sudden death of his father,

Slechts enkele maanden na de plotse dood van zijn vader

Hamlet returns from school a stranger to his own home,

keert Hamlet terug van school als een vreemde voor zijn eigen thuis

and deeply unsure of what might be lurking in the shadows.

en zeer onzeker over wat er zich verschuilt in de schaduwen.

But his brooding takes a turn

Maar zijn gepieker verandert

when he’s visited by a ghost that bears his father’s face.

wanneer hij bezocht wordt door een geest die het gezicht van zijn vader draagt.

The phantom claims to be the victim of a “murder most foul,”

Het spook beweert het slachtoffer te zijn van een zeer laffe moord

and convinces Hamlet that his uncle Claudius usurped the throne

en overtuigt Hamlet dat zijn oom Claudius zich de troon heeft toegeëigend

and stole queen Gertrude’s heart.

en het hart van koningin Gertrude won.

The prince’s mourning turns to rage,

Het verdriet van de prins slaat om in woede

and he begins to plots his revenge

en hij begint te broeden op wraak

on the new king and his court of conspirators.

op de nieuwe koning en zijn hof van samenzweerders.

The play is an odd sort of tragedy,

Het stuk is een vreemdsoortige tragedie

lacking either the abrupt brutality or all-consuming romance

die zowel de abrupte brutaliteit als alles verterende liefde mist

that characterize Shakespeare’s other work in the genre.

die Shakespeares andere werken in hetzelfde genre karakteriseren.

Instead it plumbs the depths of its protagonist’s indecisiveness,

In plaats daarvan verkent het de besluiteloosheid van de protagonist

and the tragic consequences thereof.

en de tragische gevolgen hiervan.

The ghost’s revelation draws Hamlet into multiple dilemmas–

De openbaring van de geest sleurt Hamlet in meerdere dilemma’s:

what should he do, who can he trust,

wat moet hij doen, wie kan hij vertrouwen

and what role might he play in the course of justice?

en welke rol zal hij spelen in de loop van gerechtigheid?

These questions are complicated by a tangled web of characters,

Deze vragen worden bemoeilijkt door een complex web van personages

forcing Hamlet to negotiate friends, family,

die Hamlet dwingen te onderhandelen met vrienden, familie

raadslieden en geliefden,

court counselors, and love interests–

many of whom possess ulterior motives.

van wie er velen verborgen motieven hebben.

The prince constantly delays and dithers over how to relate to others,

De prins twijfelt en aarzelt de hele tijd:

hoe moet hij zich verhouden tot anderen en hoe moet hij wraak nemen?

and how he should carry out revenge.

This can make Hamlet more than a little exasperating,

Dit maakt Hamlet soms meer dan een beetje ergerlijk,

but it also makes him one of the most human characters Shakespeare ever created.

maar ook een van de meest menselijke personages

die Shakespeare ooit creëerde.

Rather than rushing into things,

In plaats van dingen te overhaasten

Hamlet becomes consumed with the awful machinations of thinking itself.

wordt Hamlet opgeslokt door de vreselijke intriges van het denken.

And over the course of the play,

Tijdens het verloop van het stuk

his endless questions come to echo throughout our own racing minds.

echoën zijn eindeloze vragen door onze eigen razende gedachten.

To accomplish this,

Om dit te bereiken

Shakespeare employs his most introspective language.

gebruikt Shakespeare zijn meest introspectieve taal.

From the usurping king’s blazing contemplation of heaven and hell,

Van de machtsbeluste koning zijn felle overpeinzing over hemel en hel,

to the prince’s own cackling meditation on mortality,

tot de prins zijn kakelende meditatie over sterfelijkheid,

gebruikt Shakespeare melancholische monologen

Shakespeare uses melancholic monologues to breathtaking effect.

met een adembenemend effect.

This is perhaps best exemplified in Hamlet’s most famous declaration of angst:

Dit zie je nog het best in Hamlets beroemdste declaratie van angst:

"To be or not to be—that is the question:

“Te zijn of niet te zijn – dat is de vraag:

Whether ’tis nobler in the mind to suffer

Of het nobeler is in de geest om te lijden

The slings and arrows of outrageous fortune,

Onder de draagriemen en pijlen van buitensporig geluk

Or to take arms against a sea of troubles

Of de wapens op te nemen tegen de zee van moeilijkheden

And, by opposing, end them."

En ze te beëindigen door verzet.”

This monologue personifies Hamlet’s existential dilemma:

Deze monoloog belichaamt Hamlets existentiële dilemma:

verscheurd worden tussen gedachte en actie,

being torn between thought and action,

unable to choose between life and death.

niet in staat te kiezen tussen leven en dood.

But his endless questioning raises yet another anxiety:

Zijn eindeloze besluiteloosheid zorgt voor een andere bezorgdheid:

is Hamlet’s madness part of a performance to confuse his enemies,

is Hamlets waanzin deel van een opvoering om zijn vijanden te verwarren

or are we watching a character on the brink of insanity?

of kijken we naar een personage op de rand van waanzin?

These questions weigh heavily on Hamlet’s interactions with every character.

Deze vragen wegen zwaar op Hamlets interacties met andere personages.

And since he spends much of the play facing inward,

En omdat hij het merendeel van het stuk naar binnen gekeerd is,

he often fails to see the destruction left in his wake.

slaagt hij er vaak niet in de verwoesting te zien in zijn kielzog.

He’s particularly cruel to Ophelia,

Hij is vooral wreed voor Ophelia,

his doomed love interest who is brought to madness by the prince’s erratic behavior.

zijn verdoemde geliefde, die gek wordt door het grillige gedrag van de prins.

Her fate is one example of how tragedy could have been easily avoided,

Haar lot is een voorbeeld van hoe tragedie makkelijk vermeden had kunnen worden

and shows the ripple effect of Hamlet’s toxic mind games.

en toont het domino-effect van Hamlets giftige denkspelletjes.

Similar warning signs of tragedy are constantly overlooked throughout the play.

Gelijkaardige waarschuwingen van tragedie worden constant genegeerd in het stuk.

Sometimes, these oversights occur because of willful blindness–

Soms gebeuren deze vergissingen door opzettelijke blindheid,

such as when Ophelia’s father dismisses Hamlet’s alarming actions

zoals wanneer Ophelia’s vader Hamlets alarmerende acties afdoet

as mere lovesickness.

als enkel liefdesverdriet.

At other points, tragedy stems from deliberate duplicity–

Op andere momenten ontspringt tragedie vanuit bereidwillige dubbelhartigheid,

as when a case of mistaken identity leads to yet more bloodshed.

zoals wanneer een verwarde identiteit leidt tot nog meer bloedvergieten.

Deze momenten laten ons achter met de ongemakkelijke kennis

These moments leave us with the uncomfortable knowledge

that tragedy evolves from human error–

dat tragedie ontstaat vanuit menselijke fouten,

even if our mistake is to leave things undecided.

zelfs als die fout erin bestaat dingen onbeslist te laten.

For all these reasons, perhaps the one thing we never doubt is Hamlet’s humanity.

Om al die redenen is het enige waar we nooit aan twijfelen:

Hamlets menselijkheid.

But we must constantly grapple with who the “real” Hamlet might be.

Maar we moeten constant worstelen met wie de ‘echte’ Hamlet kan zijn.

Is he a noble son avenging his father?

Is hij een nobele zoon die zijn vader wreekt?

Or a mad prince creating courtly chaos?

Of een gestoorde prins die chaos creëert aan het hof?

Should he act or observe, doubt or trust?

Moet hij handelen of observeren, twijfelen of vertrouwen?

Who is he? Why is he here?

Wie is hij?

Waarom is hij hier?

And who’s out there– waiting in the dark?

En wie wacht er buiten – verscholen in het donker?