Why should you read "Hamlet"? - Iseult Gillespie

Çeviri: Gözde Alpçetin Gözden geçirme: Ozan Uludağ

"Who’s there?"

"Kim var orada?"

Whispered in the dark,

Karanlığın içinden fısıldadı.

this question begins a tale of conspiracy, deception and moral ambiguity.

Komplo, aldatma ve ahlaki kargaşanın hikayesi bu soruyla başlar.

Herkesin gizleyecek bir şeyinin olduğu bir oyunda

And in a play where everyone has something to hide,

its answer is far from simple.

cevabı ise hiç basit değil.

Written by William Shakespeare between 1599 and 1601,

1599 ile 1601 yılları arasında William Shakespeare tarafından yazılan

"Hamlet" depicts its titular character haunted by the past,

"Hamlet", geçmişi peşini bırakmayan, geleceği ise elini kolunu bağlayan

but immobilized by the future.

bir karakteri anlatmaktadır.

Mere months after the sudden death of his father,

Babasının ani ölümünden sadece aylar sonra

Hamlet returns from school a stranger to his own home,

Hamlet okuldan kendi evine bir yabancı gibi geri döner

and deeply unsure of what might be lurking in the shadows.

ve gölgelerde neyin gizleniyor olabileceğinden emin değildir.

But his brooding takes a turn

Fakat babasının yüzünü taşıyan bir hayalet tarafından ziyaret edildiğinde

when he’s visited by a ghost that bears his father’s face.

düşünceleri yön değiştirir.

The phantom claims to be the victim of a “murder most foul,”

Hayalet "en pis cinayetin" bir kurbanı olduğunu iddia eder

and convinces Hamlet that his uncle Claudius usurped the throne

ve Hamlet'i amcası Claudius'un tahtı zorla ele geçirdiğine

and stole queen Gertrude’s heart.

ve kraliçe Gertrude'nin kalbini çaldığına inandırır.

The prince’s mourning turns to rage,

Prensin yası öfkeye dönüşür

and he begins to plots his revenge

ve yeni krala ve komplocu meclisine karşı

on the new king and his court of conspirators.

intikamını planlamaya başlar.

The play is an odd sort of tragedy,

Oyun trajedinin tuhaf bir türü.

lacking either the abrupt brutality or all-consuming romance

Shakespeare'in diğer eserlerinde görülen

gaddarlık ya da romantizm bu oyunda bulunmuyor.

that characterize Shakespeare’s other work in the genre.

Instead it plumbs the depths of its protagonist’s indecisiveness,

Bunun yerine, ana karakterin kararsızlığının derinliklerine

and the tragic consequences thereof.

ve bunun trajik sonuçlarına eğiliyor.

The ghost’s revelation draws Hamlet into multiple dilemmas–

Hayaletin söyledikleri Hamlet'i çeşitli ikilemlere sürüklüyor–

what should he do, who can he trust,

ne yapmalıydı, kime güvenebilirdi

and what role might he play in the course of justice?

ve adalet yolunda hangi rolü oynamalıydı?

These questions are complicated by a tangled web of characters,

Karmaşık bir karakter ağıyla daha da çetrefilleşen bu sorular,

forcing Hamlet to negotiate friends, family,

Hamlet'i çoğu art niyetli arkadaşları, aile üyeleri,

court counselors, and love interests–

danışman ve flörtleriyle çatışmaya itiyor.

many of whom possess ulterior motives.

Prens diğerleriyle nasıl ilişki kuracağına ve intikamını nasıl alacağına dair

The prince constantly delays and dithers over how to relate to others,

and how he should carry out revenge.

sürekli gelgitler yaşıyor.

This can make Hamlet more than a little exasperating,

Bu, Hamlet'i çileden çıkarıyor, ama aynı zamanda

but it also makes him one of the most human characters Shakespeare ever created.

onu Shakespeare'in yarattığı en insani karakterlerden biri yapıyor.

Rather than rushing into things,

Düşünmeden hareket etmektense

Hamlet becomes consumed with the awful machinations of thinking itself.

Hamlet bizzat düşünmenin berbat entrikaları ile tükeniyor.

And over the course of the play,

Tüm oyun boyunca

his endless questions come to echo throughout our own racing minds.

bitmek bilmeyen soruları kendi zihnimizde yankılanıyor.

Bunu başarmak için,

To accomplish this,

Shakespeare employs his most introspective language.

Shakespeare içgözlemsel dilini kullanıyor.

From the usurping king’s blazing contemplation of heaven and hell,

Gaspçı kralın çarpıcı cennet ve cehennem düşüncelerinden

to the prince’s own cackling meditation on mortality,

prensin fanilik üzerine kendi laflama meditasyonuna kadar

Shakespeare uses melancholic monologues to breathtaking effect.

Shakespeare, melankolik monologları nefes kesecek kadar etkili kullanıyor.

This is perhaps best exemplified in Hamlet’s most famous declaration of angst:

Bu, belki de en iyi Hamlet'in ünlü kaygı ifadesinde örneğini buluyor.

"To be or not to be—that is the question:

"Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu!

Whether ’tis nobler in the mind to suffer

"Düşüncemizin katlanması mı güzel

The slings and arrows of outrageous fortune,

Zalim kaderin yumruklarına, oklarına

Or to take arms against a sea of troubles

Yoksa diretip bela denizlerine karşı

And, by opposing, end them."

Dur, yeter! demesi mi?"

This monologue personifies Hamlet’s existential dilemma:

Bu monolog Hamlet'in varoluşsal ikilemini ifade ediyor:

being torn between thought and action,

düşünce ve eylem arasında parçalanmak,

unable to choose between life and death.

yaşam ve ölüm arasında seçim yapamamak.

But his endless questioning raises yet another anxiety:

Ancak sonsuz sorgulama başka bir endişe daha yaratıyor:

is Hamlet’s madness part of a performance to confuse his enemies,

Hamlet'in deliliği düşmanlarını afallatma çabasının bir parçası mı

or are we watching a character on the brink of insanity?

yoksa çıldırmanın eşiğindeki bir karakteri mi izliyoruz?

These questions weigh heavily on Hamlet’s interactions with every character.

Bu sorular Hamlet'in tüm karakterlerle etkileşiminde ağır basıyor.

And since he spends much of the play facing inward,

Oyunun çoğunu iç dünyasıyla yüzleşerek geçirdiği için

he often fails to see the destruction left in his wake.

ardında bıraktığı yıkımı çoğu zaman görmüyor.

He’s particularly cruel to Ophelia,

Ophelia'ya karşı özellikle acımasız.

his doomed love interest who is brought to madness by the prince’s erratic behavior.

Prensin, dengesiz tavırlarıyla delirttiği talihsiz sevgilisi.

Her fate is one example of how tragedy could have been easily avoided,

Kaderi, trajedinin nasıl kolaylıkla önlenebileceğinin bir örneği

and shows the ripple effect of Hamlet’s toxic mind games.

ve Hamlet'in toksik akıl oyunlarının dalgalanma etkisini gösteriyor.

Similar warning signs of tragedy are constantly overlooked throughout the play.

Trajedinin benzer uyarı sinyalleri oyun boyunca sürekli gözden kaçırılıyor.

Sometimes, these oversights occur because of willful blindness–

Bazen bu gözden kaçırmalar kasıtlı görmezlikler yüzünden oluşuyor–

such as when Ophelia’s father dismisses Hamlet’s alarming actions

örneğin Ophelia'nın babası, Hamlet'in endişe verici hareketlerine

aşk sarhoşluğu deyip geçtiğinde.

as mere lovesickness.

At other points, tragedy stems from deliberate duplicity–

Diğer noktalarda trajedi kasti ikiyüzlülükten kaynaklanıyor–

as when a case of mistaken identity leads to yet more bloodshed.

kişileri karıştırmanın daha fazla kan dökülmesiyle sonuçlanması gibi.

These moments leave us with the uncomfortable knowledge

Bu anlar bizi trajedinin insan hatasından geliştiği yönündeki

that tragedy evolves from human error–

rahatsız edici bilgiyle baş başa bırakıyor–

even if our mistake is to leave things undecided.

hatamız, işleri muallakta bırakmak olsa bile.

For all these reasons, perhaps the one thing we never doubt is Hamlet’s humanity.

Tüm bunlardan dolayı, belki de asla şüphelenmediğimiz şey Hamlet'in insanlığı.

But we must constantly grapple with who the “real” Hamlet might be.

Ama sürekli "gerçek" Hamlet'in kim olduğu sorusuyla boğuşmak zorundayız.

Is he a noble son avenging his father?

Babasının intikamını alan asil bir evlat mı?

Or a mad prince creating courtly chaos?

Yoksa kaos yaratan deli bir prens mi?

Should he act or observe, doubt or trust?

Harekete mi geçmeli yoksa gözetlemeli mi, şüphe mi duymalı yoksa güvenmeli mi?

Who is he? Why is he here?

O kim? Neden burada?

And who’s out there– waiting in the dark?

Ve orada, karanlıkta bekleyen kim?