The benefits of daydreaming - Elizabeth Cox

Translator: Pari A Reviewer: sadegh vn

On a daily basis, you spend between a third and half

شما به طور روزانه چیزی بین یک سوم و نیم از ساعت بیداری‌تان را مشغول رویاپردازی هستید.

your waking hours daydreaming.

That may sound like a huge waste of time,

این ممکن است اتلاف وقت عظیمی بنظر رسد،

but scientists think it must have some purpose,

اما دانشمندان معتقدند می‌تواند اهدافی داده باشد،

or humans wouldn’t have evolved to do so much of it.

وگرنه انسان‌ها برای انجام این کار تکامل نمی‌یافتند.

So to figure out what's going on here,

پس برای سر در آوردن از علت رخداد آن،

let’s take a closer look at the mind-wanderer in chief:

بگذارید نگاه نزدیک‌تری به ذهن یک خیال پرداز سرشار بندازیم:

the bored teenager.

یک نوجوان بی‌حوصله.

Wouldn’t it be cool to discover something, anything.

آیا کشف چیزی جالب نیست، هرچیزی.

Like even this plant.

حتی مثلاً این سیاره.

Just to be one of those explorers who sails around drawing stuff

برای اینکه یکی از آن کاوشگرانی باشم که سال‌ها به دنبال

for years on end and everyone thinks they’re a genius.

طراحی چیزها بودند و همه فکر می‌کردند که نابغه هستند.

But does anyone even do that anymore?

ولی آیا کسی هنوز این کار را انجام می‌دهد؟

Is there anything left to discover?

آیا هیچ‌چیزی برای کشف باقی مانده است؟

And would I be tough enough to deal with the dysentery or scurvy

آیا آنقدر سرسخت خواهم بود که مقابله با اسهال خونی

یا کمبود ویتامین ث یا ماهی‌‌های پیرانا یا هرچه کنم؟

or piranhas or whatever?

I barely have the endurance to make it through track practice...

من به ندرت طاقت این را دارم که با تمرین از آن عبور کنم.

but I will.

اما عبور خواهم کرد.

Any day now, I’ll have the discipline to show up before sunrise

از حالا، این برنامه را خواهم داشت که قبل از طلوع آفتاب حاضر شوم

and practice.

و تمرین کنم.

I’ll win all my races.

من در تمام نبردهایم پیروز خواهم شد.

Winning will become so easy, I’ll pick up other events just for fun.

پیروزی خیلی آسان خواهد شد، رویدادهای دیگری از سر سرگرمی انتخاب خواهم کرد.

And once I'm in the Olympics,

و آنگاه که در المپیک حضور پیدا کردم،

they’ll have no choice but to crown me team captain,

آنها گریزی جز انتخاب من به عنوان کاپیتان تیم نخواهند داشت،

which I will graciously accept.

همانطور که من با کمال میل خواهم پذیرفت.

And will I be nasty to the teammate who yelled at me?

و آیا با هم‌تیمی که سر من فریاد می‌زند تند خواهم کرد؟

No.

خیر.

I’ll just calmly say, “hope you’re in a better mood.”

در کمال آرامش تنها خواهم گفت، «امیدوارم به حال بهتری برسی.»

Okay. Yours and other people's daydreams might sound or feel something like that.

خوب. رویاپردازی روزانه شما و بقیه‌ی مردم احتمالأ به این صورت یا شبیه‌ آن است.

Let's see what was going on.

بیایبد ببینیم چه در حال رخ دادن بوده است.

To see what parts of the brain are active

برای مشاهده‌ی اینکه کدام بخش از مغز

when you’re doing a task, or thinking, or daydreaming,

هنگام انجام کاری، یا تفکر یا رویاپردازی فعالیت می‌کنند،

scientists use brain imaging techniques that show

دانشمندان از روش‌های تصویربرداری از مغز بهره بردند

increased blood flow and energy expenditure in those areas.

که افزایش فشار خون و مصرف انرژی در آن بخش‌ها را نشان می‌داد.

These brain areas are active,

این بخش‌های مغز فعال هستند،

working together and communicating with each other.

با هم کار می‌کنند و در ارتباط متقابل هستند.

Taken together, they're called the executive network.

روی هم رفته، شبکه اجرایی نامیده می‌شوند‌.

When your mind starts to wander,

وقتی ذهن شما پرسه‌زنی را آغاز می‌کند، بخش‌هایی متفاوت از مغز فعال می‌شوند.

a different set of brain areas becomes active.

These areas make up the default mode network.

این بخش‌ها شبکه‌ حالت پیش‌فرض را تشکیل می‌دهند.

The name default mode makes it sound like nothing is going on.

نام حالت پیش‌فرض اینطور به نظر می‌رساند که چیزی در جریان نیست.

And in fact, for many years,

و در حقیقت، طی سالیان زیادی،

scientists associated this pattern of activity with rest.

دانشمندان این الگوی فعالیت را به استراحت ربط می‌دادند.

But a closer look reveals that these are the brain areas involved

اما نگاه دقیق‌تری مشخص کرد که این بخش‌های مغز هنگام

when we revisit a memory, when we think about our plans and hopes,

مرور خاطراتمان درگیرند، وقتی که به نقشه‌ها و امیدهایمان می‌اندیشیم،

and yes, when our minds are wandering off on a wild daydream.

و بله، زمانی که ذهن ما درحال پرداختن به یک رویاپردازی سرکشانه است.

The mind can wander to unproductive or distressing places

ذهن می‌تواند در مکان‌های بی‌حاصل یا اندوهناک پرسه زند

and brood over negative past events, like an argument.

و در مورد رویدادهای منفی گذشته، مانند یک بحث، فکر می‌کند.

It can also wander to neutral, everyday matters,

همچنین می‌تواند به مسائل خنثی و روزمره،

like planning out the rest of one's afternoon.

مانند برنامه‌ریزی برای بقیه بعد از ظهر بپردازد.

But where mind-wandering really gets interesting

اما خیال‌پردازی ذهن واقعاً آنجایی جالب می‌شود

is when it crosses into the realm of free-moving associative thought

که از قلمروی اندیشه‌ تداعی‌کننده شناور عبور ‌‌‌‌‌‌‌‌می‌کند

that you aren’t consciously directing.

که شما آگاهانه هدایتش نمی‌کنید. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

This kind of mind-wandering is associated with increases in both ideas

این نوع سرگردانی در ذهن با افزایش ایده‌ها

and positive emotions,

و احساسات مثبت همراه است،

and the evidence suggests that daydreaming can help people envision ways

و شواهد نشان می‌دهد خیال‌پردازی می‌تواند به افراد کمک کند تا راه‌هایی

to reach their goals and navigate relationships and social situations.

برای رسیدن به اهداف خود و هدایت روابط و موقعیت‌های اجتماعی تصور کنند.

Scientists think there may be two essential parts to this process:

دانشمندان فکر می‌کنند دو بخش اساسی در این فرآیند می‌تواند وجود داشته باشد:

a generative phase of free-flowing ideas and spontaneous thoughts,

یک مرحله مولد از ایده های شناور و اندیشه‌های خودانگیخته،

courtesy of the default mode network,

با همکاری شبکه حالت پیش‌فرض،

followed by a process of selecting, developing, and pursuing

و به دنبال آن فرآیند انتخاب، توسعه، و پیگیری

the best ideas from that generative burst,

بهترین ایده‌ها از آن انفجار مولد،

driven by logical thinking thanks to the executive network.

که به لطف شبکه اجرایی توسط تفکر استدلالی هدایت می‌شود.

A host of imaging studies suggest that these two networks working in sync

مجموعه‌ای از مطالعات روی تخیل کردن نشان می‌دهد که این دو شبکه همگام با هم

is a crucial condition for creative thinking.

یک شرط حیاتی برای تفکر خلاق هستند.

Taken together, the evidence clearly suggests

در مجموع، شواهد به طور مشخص نشان می‌دهند

the logical realm of the executive network

که منطقه‌ی استدلالی شبکه‌ی اجرایی

and the imaginative realm of the default mode network

و منطقه‌ی تخیلی شبکه حالت پیش‌فرض

are closely related.

ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند.

And as you can see, the executive network is still playing a role

و همانطور که می‌بینید، شبکه اجرایی هنوز نقش خود را ایفا می‌کند

when the default mode network is doing its thing during daydreaming.

زمانی که شبکه پیش‌فرض کار خود را در طول خیال‌پردازی انجام می‌دهد.

In teenagers,

در نوجوانان،

the prefrontal cortex and other areas involved in executive function

قشر جلوی مغز و سایر نواحی درگیر در عملکرد اجرایی

are still developing,

هنوز در حال رشد هستند،

but teens are perfectly capable of thinking through their problems and goals,

اما نوجوانان توانایی بالقوه‌ای در فکر کردن به مشکلات و اهداف‌شان دارند،

especially when given space to do so on their own.

مخصوصاً وقتی در تنهایی فضایی برای انجام این کار به آنها داده شود.