Why is it so hard to escape poverty? - Ann-Helén Bay

Translator: omer zrar Reviewer: Daban Q. Jaff

Imagine that you’ve been unemployed and seeking work for months.

وادابنێ بێکاربوویت و چەند مانگێکە بەدوای کاردا دەگەڕێیت.

Government benefit programs have helped you cover rent, utilities, and food,

پڕۆگرامەکانی حکوموت یارمەتیت دەدەن لە

دابینکردنی خواردن، کرێ، و خزمەتگوزاریە گشتیەکان

but you're barely getting by.

بەڵام ئەمە بە پێی پێویست نیە.

Finally, you hear back about a job application.

لەکۆتایدا، تۆ کارێک دەدۆزیتەوە.

You receive your first paycheck in months, and things seem to be turning around.

و یەکەم موچەی مانگانەت وەردەگریت، و شتەکان وادیارن کە باشتر دەبن.

But there’s a catch.

بەڵام گرفتێک هەیە.

Your new job pays just enough to disqualify you from the benefit programs,

کارەکەت تەنیا ئەوەندە یارمەتیت دەدات کە پشت

بەخۆت ببەستیت نەک بە پڕۆگرامەکانی حکومەت، و

and not enough to cover the same costs.

ئەوەندەش نیە تا هەمان خەرجیەکانی پێشترت تێربکات.

To make things worse, you have to pay for transportation to work,

خراپتریش، تۆ پێویستە کرێ گواستنەوە بۆ سەر کار،

and childcare while you’re at the office.

و خەرجیەکانی منداڵ بەخێوکردنیش بدەیت.

Somehow, you have less money now than when you were unemployed.

بەهەرحاڵ، ئێستا پارەکەت کەمتریشە لەو کاتەی کە بێکار بوویت.

Economists call this demoralizing situation the welfare trap—

ئابوریناسان ئەمەیان بە داڕوخانی ورە ناساندوە کە

one of the many different poverty traps affecting millions of people

یەکێکە لە تەڵەکانی هەژاری کاریگەری لەسەر ملیۆنان کەس هەیە

around the world.

لە سەرانسەری جیهان.

Poverty traps are economic and environmental circumstances

هەژاریش بە هۆی هۆکارە ئابوری و ژینگەیەکانەوە دروستدەبێت

that reinforce themselves, perpetuating poverty for generations.

و ئەمانەش لە هۆکارە سەرەکیەکانن کە هەژاری بۆ نەوەکانی داهاتو دەگوێزنەوە.

Some poverty traps are tied to an individual’s circumstances,

هەندێک لە تەڵەکانی هەژاری بە باری کاسی بەستراونەتەوە،

like a lack of access to healthy food or education.

وەک، کەموکورتی لە بەدەستهێنانی خۆراکی تەندروست و پەروەردە.

Others can affect entire nations,

هۆیەکانی تر کار لە تەواوی نەتەوەکان دەکەن،

such as cycles of corrupt government or climate change.

وەک، زنجێرەێک لە حوکمەتی گەندەڵ یان گۆڕانی کەش و هەوا.

But the cruel irony of welfare traps in particular

بەڵام بەتایبەتی لە دۆخی هەژاری سەختدا

is that they stem from the very policies designed to battle poverty.

کە هەر لەو سیاسەتانە دروستدەبێت کە پەیڕەو دەکرێن بۆ لەناوبردنی هەژاری.

Most societies throughout history employed some strategies

زۆرێک لە کۆمەڵگاکان بەدرێژایی مێژو هەندێک هەوڵیانداوە یارمەتی

to help people in poverty meet basic needs.

خەڵکی هەژار بدەن لەڕێی دابینکردنی پێویستیە سەرەکیەکان.

Before the 20th century, religious groups and private charities

پێش سەدەی بیستەم، گروپە ئاینیەکان و دەزگا خێرخوازیەکان

often led such initiatives.

زۆرکات لەم بابەتە دەستپێشخەر بوون.

Today, these are called welfare programs,

ئەمڕۆ، ئەمانە بە پرۆگرامی خۆشگوزەرانی ناسراون،

and they usually take the form of government-provided subsidies

و زۆرکات وەک حکومەت پێداویستیەکانی وەک

for housing, food, energy, and healthcare.

نیشتەجێبون، خواردن، وزە، گرنگیپێدانی تەندروستی دابین دەکەن.

Typically, these programs are means-tested,

بەگشتی، ئەم پرۆگرامانە تاقیدەکرێنەوە،

meaning that only people who fall below a certain income level

بەو مانەیەی کە تەنها کۆمەڵە خەڵکێکی دیاریکراو

are eligible for benefits.

سود لەم خزمەتگوزاریە دەبینن.

This policy is designed to ensure aid goes to those who need it most.

بەو شێوەیە داڕێژراوە کە یەرمەتی ئەونە بدات کە زۆر پێوستیان بەم یارمەتیە هەیە.

But it also means people lose access as soon as they earn more

بەڵام گەر خەڵکی کاری خۆیان دەستکەوت ئەوا لەم پرۆگرامە ناویان دەخرێتە دەرەوە

than the qualification threshold,

کە ئاستی شیاوبونیان تێپەڕاندوە،

regardless of whether or not they're financially stable enough to stay there.

بێ گرینگیدان بەوەی ئاخۆ ئەوان باری ئابوریان تەواو جێگیرە یان نا.

This vicious cycle is harmful to both those in poverty and those outside of it.

ئەم بازنەیەش بۆ هەردوک لە خەڵکی خوار یان سەری هێڵی هەژاری زیانی هەیە.

Mainstream economic models assume people are rational actors

لە ئابوری بازاری ئازاد وادادەنرێت کە خەڵکی بەکارهێنن،

who weigh the cost and benefits of their options

کە بەهای شتومەک دیاریدەکەن و سود لە خواستی یەکتری

and choose the most advantageous path forward.

دەبینن و باشترین ڕێگەش بۆ ئەم مەبەستە هەڵدەبژێرن.

If those in poverty know they'll gain no net benefit from working,

گەر ئەوکەسانەی هەژارن بزانن کە هیچ سودێک لە کارکردن نابینن،

they're incentivized to remain in government assistance.

ئەوا ئەوەن لەژێر یارمەتیەکانی حکومەت دەمێننەوە.

Of course, people work for many reasons,

بێگومان، ئێوە بۆ چەندین هۆکار کاردەکەن،

including societal norms and personal values.

وەک چینە کۆمەڵایەتیەکان و بەها کەسیەکان.

But income is a major incentive to pursuing employment.

بەڵام داهات کاریگەری سەرەکیە لە دۆزینەوەی کاردا.

And when less people take on new jobs, the economy slows down,

و کاتێک کەسانێکی کەم کاری نوێیان دەستدەکوێت، ئەوا ئابوری پاشەکشە دەکات،

keeping people in poverty

و هێشتنەوەی خەڵکی لە هەژاریدا

and potentially pushing people on the cusp of poverty over the edge.

و دواتر یارمەتیدانیان بۆ ئەوەی لە هەژاری ڕزگاربن.

Some have suggested this feedback loop could be removed

هەندێک کەسیش پێشنیاری ئەوە دەکەن کە ئەم دوبارە بونەوە لاببرێت

by eliminating government assistance programs altogether.

لە ڕێگەی لابردنی گشت یارمەتیەکانی حکومەت .

But most agree the solution is neither realistic nor humane.

بەڵام زۆرک لەسەر ئەوە کۆکن کە ئەم ڕێگایە نە مرۆڤانە و نە واقعیشە.

So how can we redesign benefits in a way that doesn't penalize people for working?

بۆیە چۆن دەتوانین ئەم یارمەتیانە وا ڕێکخەین کە سزای خەڵکی نەدەن بۆ کارکردن.

Many countries have tried different ways to circumvent this problem.

زۆرێک لە وڵاتان ڕێگەی نوێیان تاقیکردۆتەوە تا ڕێگا لەم کێشەیە بگرن.

Some allow people to continue receiving benefits for a given period

هەندێ وڵات ڕێ بە خەڵک دەدەن کە تا ماوەێکی

دیاریکراو سود لە یارمەتیەکانیان ببینێت

after finding a job,

پاش دۆزینەوەی کارێک،

while others phase out benefits gradually as income increases.

لەکاتێکدا ئەوانیتر وردە وردە یارمەتیەکان کەم دەکەنەوە لەگەڵ بەرزبونەوە موچە.

These policies still remove some financial incentive to work,

تەنانەت ئەم سیاسەتەش هەندێک کاریگەری دارایی لەسەر کارکردن هەیە.

but the risk of a welfare trap is lower.

بەڵام مەترسی ئیفلاسبونی کەمترە.

Other governments provide benefits like education, childcare, or medical care

هەندێک لە حکومەتەکانیش یارمەتی وەک پەروەردە،

منداڵ بەخێوکردن، و پێویستی تەندروستی

equally across all their citizens.

بەیەکسانی لەنێوان هاوڵاتیان دابیندەکەن.

One proposed solution takes this idea of universal benefits even further.

یەکێک پێشنیاری پێدانی سودی گشتی کرد.

A universal basic income would provide a fixed benefit to all members of society,

کە داهاتێکی گشتی جێگیر بۆ گشت ئەندامانی کۆمەڵگا دابین بکرێت،

regardless of wealth or employment status.

بەبێگوێدان بە سەرمایە و باری کرکردن.

This is the only known policy that could entirely remove welfare traps,

ئەمە تاکە ڕێگایە کە بتوانێت خەڵکی لە کەم دەرامەتی ڕزگار بکات،

since any earned wages would supplement the benefit rather than replace it.

لەکاتێکدا کە هەموو موچەێکی قەزنجکراو تەنیا بڕەکە زیاد دەکات نەک شوێنی بگرێتەوە.

In fact, by creating a stable income floor below which no one can fall,

لە ڕاستیدا، بە دروستکردنی داهاتێکی جێگیر کە

کەس نەچێتە بەر باری هەژاری،

basic income might prevent people from falling into poverty in the first place.

ئەوا داهاتە دیاریکراوەکە خەڵکی لە هەژاربون دەپارێزێت.

Numerous economists and thinkers

زۆرێک لە ئابوریناس و بیرمەندان

have championed this idea since the 18th century.

سەرکەوتنیان لەم بیرۆکەیە تۆمارکردوە هەر لە سەدەکانی هەژدەهەمەوە.

But for now, universal basic income remains largely hypothetical.

بەڵام لە ئێستاوە، داهاتی گشتی جێگیر هەر وەک گریمانەێک دەمێنێتەوە.

Although it's been tried in some places on a limited scale,

هەرچەندە ئەمەش تاقیکراوەتەوە لە هەندێک شوێندا،

these local experiments don’t tell us much about how the policy

بەڵام ئەم تاقیکردنەوە بچوکانە پێمان ناڵێن کە ئەم سیاسەتە

would play out across an entire nation— or a planet.

چۆن کاردەکات لە نێو نەتەوەێک و جیهانێکدا.

Whatever strategy governments pursue,

جا ئەو ستراتیجیەی کە حکومەت شوێنی دەکەوێت،

solving the welfare trap requires respecting people’s agency and autonomy.

بۆ چارەسەرکردنی هەژاریکە پێویستی بە ڕێزگرتنە لە توانا و سەربەخۆیی خەڵکی.

Only by empowering individuals to create long-term change

تەنیا بە پێدانی دەستهەڵات بە خەڵکی بۆ دروستکردنی گۆڕانی درێژ خایەن

in their lives and communities

لە ژیان و کۆمەڵگاکەیاندا

can we begin to break the cycle of poverty.

دەتوانین دەست بە نەهێشتنی هێڵەکانی هەژاری بکەین.