Why is it so hard to escape poverty? - Ann-Helén Bay

Translator: Aey Ch Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

Imagine that you’ve been unemployed and seeking work for months.

ลองจินตนาการว่าคุณว่างงานมาหลายเดือน

Government benefit programs have helped you cover rent, utilities, and food,

สวัสดิการจากรัฐช่วยให้คุณสามารถจ่าย ค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ และค่าอาหารได้

but you're barely getting by.

แต่ก็แทบจะไม่พอกินพอใช้

Finally, you hear back about a job application.

ในที่สุด งานที่คุณสมัครไปตอบรับคุณมา

You receive your first paycheck in months, and things seem to be turning around.

คุณได้รับเงินเดือนงวดแรกในช่วงหลายเดือนนี้ และดูเหมือนอะไรอะไรจะดีขึ้น

But there’s a catch.

แต่ทว่า มันไม่เป็นเช่นนั้น

Your new job pays just enough to disqualify you from the benefit programs,

เงินที่คุณหาได้จากงานใหม่ของคุณกลับทำให้ คุณหมดสิทธิได้รับเงินช่วยเหลือจากรัฐ

and not enough to cover the same costs.

แถมมันยังไม่พอกับค่าใช้จ่าย ที่เท่าเดิมอีกด้วย

To make things worse, you have to pay for transportation to work,

ยิ่งไปกว่านั้น คุณยังต้องเสียค่ารถไปทำงาน

and childcare while you’re at the office.

ค่าสถานเลี้ยงเด็กตอนที่คุณไปทำงานอีกล่ะ

Somehow, you have less money now than when you were unemployed.

ทำไปทำมา ตอนนี้คุณมีเงินน้อยกว่า ตอนตกงานเสียอีก

Economists call this demoralizing situation the welfare trap—

นักเศรษฐศาสตร์เรียกสถานการณ์ที่บั่นทอน กำลังใจนี้ว่าการติดกับสวัสดิการรัฐ

one of the many different poverty traps affecting millions of people

หนึ่งในกับดักความยากจน ที่หลายล้านคนต้องเผชิญ

around the world.

อยู่ทั่วโลก

Poverty traps are economic and environmental circumstances

กับดักความยากจนเป็นสถานการณ์ทางเศรษฐกิจ และสิ่งแวดล้อม

that reinforce themselves, perpetuating poverty for generations.

ที่ยิ่งติดยิ่งหนักหนาขึ้นเรื่อย ๆ เป็นความจนที่สืบทอดมาหลายชั่วอายุคน

Some poverty traps are tied to an individual’s circumstances,

กับดักความยากจนบางอย่างก็ขึ้นกับ สถานการณ์ของแต่ละบุคคล

like a lack of access to healthy food or education.

เช่น การขาดอาหารที่มีประโยชน์ หรือขาดโอกาสทางการศึกษา

Others can affect entire nations,

แต่บางทีก็ส่งผลไปทั่วประเทศ เช่น

such as cycles of corrupt government or climate change.

รัฐบาลอยู่ในวังวนของการคอร์รัปชั่น หรือสภาพอากาศที่เปลี่ยนไป

But the cruel irony of welfare traps in particular

แต่ที่ร้ายก็คือ การติดกับสวัสดิการรัฐนี้

is that they stem from the very policies designed to battle poverty.

เป็นผลโดยตรงมาจากนโยบายที่ออกแบบมา เพื่อต่อสู้กับความยากจน

Most societies throughout history employed some strategies

ในประวัติศาสตร์ที่ผ่าน ๆ มา สังคมส่วนใหญ่ต้องใช้กลยุทธ์

to help people in poverty meet basic needs.

เพื่อช่วยให้คนที่ยากจนมีกินมีใช้ตามจำเป็น

Before the 20th century, religious groups and private charities

ก่อนศตวรรษที่ 20 กลุ่มทางศาสนาและองค์กรการกุศลเอกชน

often led such initiatives.

เป็นผู้นำกิจกรรมในด้านนี้

Today, these are called welfare programs,

แต่ในปัจจุบัน งานเช่นนี้เรียกกันว่า โครงการสวัสดิการ

and they usually take the form of government-provided subsidies

และส่วนใหญ่มาในรูปของเงินอุดหนุนจากรัฐบาล

for housing, food, energy, and healthcare.

เพื่อเป็นค่าที่อยู่ อาหาร พลังงานและการดูแลสุขภาพ

Typically, these programs are means-tested,

โดยทั่วไป โครงการเหล่านี้ เป็นแบบต้องสอบผ่านค่าเฉลี่ย

meaning that only people who fall below a certain income level

หมายความว่าเฉพาะผู้ที่มีรายได้ ต่ำกว่าเกณฑ์ที่กำหนดเท่านั้น

are eligible for benefits.

จึงมีสิทธิ์รับเงินช่วยเหลือจากรัฐ

This policy is designed to ensure aid goes to those who need it most.

นโยบายนี้ออกแบบมาเพื่อรับรองว่า ความช่วยเหลือจะไปถึงมือผู้ที่ลำบากมากก่อน

But it also means people lose access as soon as they earn more

แต่ก็หมายความว่า คุณจะเสียสิทธิ์นั้นทันที ที่คุณหาเงินได้มากกว่า

than the qualification threshold,

เกณฑ์รายได้ที่กำหนด

regardless of whether or not they're financially stable enough to stay there.

โดยไม่คำนึงว่าคุณจะมีเสถียรภาพ ทางการเงินพอที่จะอยู่จุดนั้นหรือไม่

This vicious cycle is harmful to both those in poverty and those outside of it.

วงจรอุบาทว์นี้เป็นภัยกับทั้ง ผู้ที่ติดกับความจนและผู้ที่ไม่ติด

Mainstream economic models assume people are rational actors

ตัวแบบทางเศรษฐศาสตร์กระแสหลัก อนุมานว่าคนเราเป็นผู้สวมบทบาทที่มีเหตุผล

who weigh the cost and benefits of their options

และชั่งน้ำหนักราคาและคุณค่า ของทางเลือกที่ตนมี

and choose the most advantageous path forward.

แล้วเลือกทางที่ให้ประโยชน์ที่สุดก่อน

If those in poverty know they'll gain no net benefit from working,

หากคนจนรู้ว่าเขาจะไม่ได้ประโยชน์สุทธิ จากการไปทำงาน

they're incentivized to remain in government assistance.

พวกเขาก็จะเลือกที่จะให้รัฐบาล ช่วยเหลือเลี้ยงดูดีกว่า

Of course, people work for many reasons,

แน่นอน คนเราไปทำงานด้วยเหตุผลหลายประการ

including societal norms and personal values.

เช่น บรรทัดฐานสังคม และคุณค่าในตัวเอง

But income is a major incentive to pursuing employment.

แต่ยังไงรายได้ก็เป็นแรงจูงใจหลัก ที่จะแสวงหาการจ้างงาน

And when less people take on new jobs, the economy slows down,

เมื่อมีคนเข้าทำงานใหม่น้อยลง เศรษฐกิจก็จะชะลอตัว

keeping people in poverty

ผู้คนก็จะยังคงยากจน

and potentially pushing people on the cusp of poverty over the edge.

และอาจทำให้คนที่เกือบจะจน หลุดลงมาเป็นยากจนไปด้วย

Some have suggested this feedback loop could be removed

มีผู้แนะนำว่าเราจะสามารถ ขจัดวังวนเช่นนี้ได้

by eliminating government assistance programs altogether.

ด้วยการเลิกโครงการ ให้เงินช่วยเหลือจากรัฐบาลไปเลย

But most agree the solution is neither realistic nor humane.

แต่คนส่วนใหญ่เห็นว่าทางแก้ปัญหาเช่นนี้ ไม่สะท้อนความจริงและไร้มนุษยธรรม

So how can we redesign benefits in a way that doesn't penalize people for working?

แล้วเราจะออกแบบสวัสดิการรัฐอย่างไร ที่คนทำงานจะไม่ถูกลดสิทธิประโยชน์?

Many countries have tried different ways to circumvent this problem.

หลายประเทศได้ลองวิธีต่าง ๆ กัน เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหานี้

Some allow people to continue receiving benefits for a given period

บ้างก็ยอมให้คนที่หางานทำได้แล้ว รับเงินช่วยเหลือจากรัฐต่อไปได้

after finding a job,

เป็นระยะเวลาหนึ่ง

while others phase out benefits gradually as income increases.

บ้างก็ใช้การค่อย ๆ ลดเงินช่วยเหลือ ลงเรื่อยๆ เมื่อเงินเดือนเพิ่มขึ้น

These policies still remove some financial incentive to work,

นโยบายเหล่านี้ก็ยังเป็นการลดแรงจูงใจ ทางการเงินในการไปทำงาน

but the risk of a welfare trap is lower.

แต่ความเสี่ยงติดกับสวัสดิการนั้นลดลง

Other governments provide benefits like education, childcare, or medical care

รัฐบาลบางประเทศให้สวัสดิการอย่างเช่น การศึกษา ค่าเลี้ยงดูบุตร ค่ารักษาพยาบาล

equally across all their citizens.

ให้ประชาชนทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน

One proposed solution takes this idea of universal benefits even further.

มีการเสนอแนวทางหนึ่งที่นำแนวคิดสวัสดิการ ครอบจักรวาลนี้มาต่อยอดไปอีก

A universal basic income would provide a fixed benefit to all members of society,

โดยมีการมอบรายได้พื้นฐานสากลคงที่ ให้ทุกคนในสังคม

regardless of wealth or employment status.

ไม่ว่าจะมีฐานะการเงิน หรือการจ้างงานเป็นอย่างไร

This is the only known policy that could entirely remove welfare traps,

นี่เป็นเพียงนโยบายเดียวเท่าที่ทราบว่า สามารถขจัดกับดักสวัสดิการได้

since any earned wages would supplement the benefit rather than replace it.

เพราะค่าจ้างที่หามาได้จะเป็นรายได้เสริม ไม่ใช่มาแทนที่สวัสดิการ

In fact, by creating a stable income floor below which no one can fall,

จริง ๆ แล้ว การสร้างฐานรายได้คงที่ ให้ต่ำจนไม่มีใครต้องลำบาก

basic income might prevent people from falling into poverty in the first place.

รายได้พื้นฐานอาจพอใช้จ่าย จนไม่มีใครต้องตกสู่ความยากจนตั้งแต่แรก

Numerous economists and thinkers

นักเศรษฐศาสตร์และนักคิดมากมาย

have championed this idea since the 18th century.

ได้สนับสนุนความคิดนี้ มาตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 แล้ว

But for now, universal basic income remains largely hypothetical.

แต่สำหรับตอนนี้ รายได้พื้นฐานสากล ส่วนใหญ่ยังคงเป็นแค่ความคิดตามสมมติฐาน

Although it's been tried in some places on a limited scale,

แม้ว่าจะมีการทดลองใช้นโยบายนี้ ไปบ้างแล้วในวงจำกัด

these local experiments don’t tell us much about how the policy

แต่การทดลองในวงแคบระดับท้องถิ่น ก็บอกอะไรไม่ได้มากนักว่านโยบายนี้

would play out across an entire nation— or a planet.

จะออกมาในรูปใดหากนำมาใช้ทั่วประเทศ หรือกับทั้งโลก

Whatever strategy governments pursue,

ไม่ว่ารัฐจะแสวงหากลยุทธ์แบบใด

solving the welfare trap requires respecting people’s agency and autonomy.

การแก้ปัญหาการติดกับสวัสดิการก็ต้องเคารพ ความเป็นตัวแทนและอิสระของประชาชน

Only by empowering individuals to create long-term change

การเสริมพลังให้แต่ละคน สามารถสร้างการเปลี่ยนแปลง

in their lives and communities

ให้กับชีวิตและชุมชนของตนได้ ในระยะยาวเท่านั้น

can we begin to break the cycle of poverty.

เราจึงจะสามารถหลุดจากวังวนแห่งความจนนี้ได้