What I discovered in New York City trash | Robin Nagle

Robin Nagle: New York Şehri'nin çöpünde neler keşfettim

Çeviri: Zeynep Duygu Tamer Gözden geçirme: Emre Kocahan

I was about 10 years old

Yaklaşık on yaşındaydım

on a camping trip with my dad

ve babamla beraber

in the Adirondack Mountains, a wilderness area

New York eyaletinin kuzey kısmında vahşi bir alan olan

in the northern part of New York State.

Adirondack dağlarında bir kamp gezisindeydik.

It was a beautiful day.

Güzel bir gündü.

The forest was sparkling.

Orman parlıyordu.

The sun made the leaves glow like stained glass,

Güneş yaprakları buzlu cam gibi parlatıyordu,

and if it weren't for the path we were following,

ve takip ettiğimiz patika olmasaydı,

we could almost pretend we were

adeta o topraklarda yürüyen ilk insanların

the first human beings to ever walk that land.

bizler olduğunu zannedebilirdik.

We got to our campsite.

Kamp yerimize vardık.

It was a lean-to on a bluff

Uçurumda, berrak,

looking over a crystal, beautiful lake,

güzel bir göle bakan bir kulübeydi,

when I discovered a horror.

ve o anda korkunç bir şey keşfettim.

Behind the lean-to was a dump,

Kulübenin arkasında bir çöplük vardı,

maybe 40 feet square

belki 40 metre karelik,

with rotting apple cores

çürümüş elma artıkları,

and balled-up aluminum foil,

top gibi sarılmış alüminyum folyolar,

and a dead sneaker.

ve eski bir ayakkabı ile dolu.

And I was astonished,

Ve hayret içinde kaldım,

I was very angry, and I was deeply confused.

çok sinirliydim, ve kafam çok karışmıştı.

The campers who were too lazy

Getirdiklerini çöpe atamayacak

to take out what they had brought in,

kadar tembel olan kampçılar,

who did they think would clean up after them?

arkalarından kimlerin temizlediğini zannediyor?

That question stayed with me,

O soru benle kaldı,

and it simplified a little.

ve biraz basitleşti.

Who cleans up after us?

Kim arkamızdan temizliyor?

However you configure

Nasıl ve nerede

or wherever you place the us,

yaşadığınız önemli değil,

who cleans up after us in Istanbul?

İstanbul'da arkamızdan kim temizliyor?

Who cleans up after us in Rio

Rio'da, Paris'te ya da Londra'da

or in Paris or in London?

arkamızdan kim temizliyor?

Here in New York,

Burada New York'ta,

the Department of Sanitation cleans up after us,

Temizlik Departmanı arkamızdan temizliyor,

to the tune of 11,000 tons of garbage

her gün 11.000 ton çöp ve

and 2,000 tons of recyclables every day.

2.000 ton geri dönüştürülebilen atık topluyor.

I wanted to get to know them as individuals.

Onları kişisel olarak tanımak istedim.

I wanted to understand who takes the job.

Kimin bu işi aldığını anlamak istedim.

What's it like to wear the uniform

Üniformayı giymek ve bu yükü

and bear that burden?

taşımak nasıl bir şey?

So I started a research project with them.

Bu nedenle onlarla bir araştırma projesi başlattım.

I rode in the trucks and walked the routes

Kamyonlara bindim ve yollarda yürüdüm

and interviewed people in offices and facilities

ve şehir boyunca ofis ve tesislerde insanlarla

all over the city,

konuştum,

and I learned a lot,

ve çok şey öğrendim,

but I was still an outsider.

ama hala yabancı biriydim.

I needed to go deeper.

Daha derine inmeliydim.

So I took the job as a sanitation worker.

O nedenle temizlik işçisi olarak işe girdim.

I didn't just ride in the trucks now. I drove the trucks.

Artık sadece kamyonlara binmiyordum. Onları kullanıyordum.

And I operated the mechanical brooms and I plowed the snow.

Ve mekanik süpürgelerini kullandım ve karları temizledim.

It was a remarkable privilege

Olağanüstü bir ayrıcalık

and an amazing education.

ve inanılmaz bir eğitimdi.

Everyone asks about the smell.

Herkes kokuyu soruyor.

It's there, but it's not as prevalent as you think,

Koku var, ama düşündüğünüz kadar yaygın değil,

and on days when it is really bad,

ve kokunun gerçekten kötü olduğu günlerde,

you get used to it rather quickly.

oldukça hızlı bir şekilde alışıyorsunuz.

The weight takes a long time to get used to.

Ağırlığa alışmak çok uzun zaman sürüyor.

I knew people who were several years on the job

Birkaç yıldır bu işi yapan ve hala her hafta

whose bodies were still adjusting to the burden

tonlarca çöp taşımanın sıkıntısına

of bearing on your body

alışmaya çalışan

tons of trash every week.

insanlar tanıyorum.

Then there's the danger.

Bir de tehlike faktörü var.

According to the Bureau of Labor Statistics,

Çalışma İstatistikleri Bürosu'na göre,

sanitation work is one of the 10 most dangerous

temizlik işi ülkedeki en tehlikeli 10 işten biri

occupations in the country,

ve ben bunun nedenini

and I learned why.

öğrendim.

You're in and out of traffic all day,

Gün boyunca trafiğe girip, çıkıyorsun,

and it's zooming around you.

ve her şey üzerine doğru geliyor.

It just wants to get past you, so it's often

Sadece sizi geçmek istiyorlar, çoğu zaman

the motorist is not paying attention.

motor sürücüleri yeterince dikkatli değil.

That's really bad for the worker.

Bu işçi için gerçekten kötü.

And then the garbage itself is full of hazards

Çöpün kendisi tehlikeli maddelerle dolu

that often fly back out of the truck

ve çoğu zaman kamyondan fırlayarak,

and do terrible harm.

zarara yol açıyor.

I also learned about the relentlessness of trash.

Ayrıca çöpün acımasızlığını öğrendim.

When you step off the curb

Kaldırıma çıktığınızda

and you see a city from behind a truck,

ve şehri kamyonun arkasından gördüğünüzde,

you come to understand that trash

çöpün kendi başına doğanın bir gücü

is like a force of nature unto itself.

olduğunu anlıyorsunuz.

It never stops coming.

Asla bitmiyor.

It's also like a form of respiration or circulation.

Bir tür solunum ya da dolaşım gibi birşey.

It must always be in motion.

Her zaman hareket halinde olmalı.

And then there's the stigma.

Ve sonra bir de damga var.

You put on the uniform, and you become invisible

Üniformu giyiyorsunuz ve görünmez oluyorsunuz

until someone is upset with you for whatever reason

ta ki biri herhangi bir nedenle size kızgın olduğu zamana kadar

like you've blocked traffic with your truck,

ya kamyonunuzla trafiği tıkıyorsunuz,

or you're taking a break too close to their home,

ya evlerine çok yakın bir yerde ara veriyorsunuz

or you're drinking coffee in their diner,

ya da büfelerinde kahve içiyorsunuz,

and they will come and scorn you,

ve size gelecekler ve aşağılayacaklar,

and tell you that they don't want you anywhere near them.

ve yakınlarında olmanızı istemediklerini söyleyecekler.

I find the stigma especially ironic,

Damgayı özellikle ironik buluyorum,

because I strongly believe that sanitation workers

çünkü temizlik işçilerinin üç nedenden dolayı

are the most important labor force

şehir sokaklarındaki en önemli işgücü

on the streets of the city, for three reasons.

olduklarını derinden inanıyorum.

They are the first guardians of public health.

Onlar kamu sağlığının ilk koruyucuları.

If they're not taking away trash

Eğer hergün çöpü verimli ve etkili

efficiently and effectively every day,

bir şekilde almazlarsa,

it starts to spill out of its containments,

konteynerlardan dışarı akmaya başlıyor,

and the dangers inherent to it threaten us

ve barındırdıkları tehlikeler bizleri gerçekten

in very real ways.

tehdit ediyor.

Diseases we've had in check for decades and centuries

Yüzyıllardır kontrol altında tuttuğumuz hastalıklar

burst forth again and start to harm us.

tekrar ortaya çıkıyor ve bize zarar vermeye başlıyor.

The economy needs them.

Ekonominin onlara ihtiyacı var.

If we can't throw out the old stuff,

Eğer eski şeyleri atamazsak,

we have no room for the new stuff,

yeni şeyler için hiç odamız kalmaz,

so then the engines of the economy

böylece ekonominin motorları

start to sputter when consumption is compromised.

tüketim tehlike altında olduğunda bozulmaya başlar.

I'm not advocating capitalism, I'm just pointing out their relationship.

Kapitalizmi savunmuyorum, sadece ilişkilerine dikkat çekiyorum.

And then there's what I call

Ve sonra ortalama, gerekli

our average, necessary quotidian velocity.

gündelik hız dediğim birşey var.

By that I simply mean

Demek istediğim şey

how fast we're used to moving

sadece çağdaş yaşamımızda

in the contemporary day and age.

ne kadar hızlı hareket etmeye alışığız.

We usually don't care for, repair, clean, carry around

Genellike kahve bardaklarımızı, plastik torbalarımızı,

our coffee cup, our shopping bag,

su şişelerimizi umursamayız, temizlemeyiz,

our bottle of water.

yanımızda taşımayız.

We use them, we throw them out, we forget about them,

Onları kullanır, atar, unuturuz,

because we know there's a workforce

çünkü öteki tarafta onu alacak

on the other side that's going to take it all away.

bir işgücü olduğunu biliyoruz.

So I want to suggest today a couple of ways

Bu nedenle bugün, bu damgayı belki yok etmeye

to think about sanitation that will perhaps help

ve sürdürebilir ve insani bir şehir kurmaya dair

ameliorate the stigma

bu konuşmaya

and bring them into this conversation

onları dahil etmeye yardımcı olacak

of how to craft a city that is sustainable and humane.

temizlik konusu hakkında düşünmenin birkaç yolunu önermek istiyorum.

Their work, I think, is kind of liturgical.

Onların işi, bence, ayinsel birşey.

They're on the streets every day, rhythmically.

Her gün ritmik bir şekilde sokaklardalar.

They wear a uniform in many cities.

Birçok şehirde üniforma giyiyorlar.

You know when to expect them.

Onların ne zaman geleceğini biliyorsunuz.

And their work lets us do our work.

Ve onların işi bizim işimizi yapmamızı sağlıyor.

They are almost a form of reassurance.

Neredeyse bir tür güvenceler.

The flow that they maintain

Sürdürdükleri akış

keeps us safe from ourselves,

bizleri kendimizden, artıklarımızdan,

from our own dross, our cast-offs,

süprüntülerimizden koruyor,

and that flow must be maintained always

ve bu akış ne olursa olsun her zaman

no matter what.

sürdürülmeli.

On the day after September 11 in 2001,

11 Eylül 2001'in ertesi günü,

I heard the growl of a sanitation truck on the street,

sokakta bir temizlik aracının gürlemesini duydum,

and I grabbed my infant son and I ran downstairs

ve bebeğime kucağıma aldım ve aşağı indim

and there was a man doing his paper recycling route

ve her Çarşamba günü yaptığı gibi kağıt geri dönüşümü

like he did every Wednesday.

hattını yapan bir adam vardı.

And I tried to thank him for doing his work

Özellikle böyle bir günde işini yaptığı için

on that day of all days,

ona teşekkür etmeye çalıştım,

but I started to cry.

ama ağlamaya başladım.

And he looked at me,

Ve o bana baktı

and he just nodded, and he said,

ve sadece başını sağladı ve

"We're going to be okay.

"İyi olacağız.

We're going to be okay."

İyi olacağız," dedi.

It was a little while later that I started

Temizlik ile alakalı araştırmama

my research with sanitation,

başladıktan bir süre sonra

and I met that man again.

onunla tekrar karşılaştım.

His name is Paulie, and we worked together many times,

Adı Paulie ve birçok sefer beraber çalıştık

and we became good friends.

ve iyi arkadaş olduk.

I want to believe that Paulie was right.

Paulie'nin haklı olduğuna inanmak istiyorum.

We are going to be okay.

İyi olacağız.

But in our effort to reconfigure

Ama bu gezegende bir tür olarak

how we as a species exist on this planet,

nasıl var olacağımızı değiştirmesi çabamıza,

we must include and take account of

işgücünün son derece gerçek olan

all the costs, including the very real human cost

insan maliyeti dahil tüm maliyetlerini dahil etmeli ve

of the labor.

dikkate almalıyız.

And we also would be well informed

Ayrıca bu işi yapan insanlara ulaşmalı

to reach out to the people who do that work

ve onların uzmanlıklarından faydalanmalıyız,

and get their expertise

ve uzmanlıklarını edinmeliyiz

on how do we think about,

ve son 40 yılda A.B.D

how do we create systems around sustainability

ve dünya çapında kayda değer bir başarı olan,

that perhaps take us from curbside recycling,

ev atıklarının geri dönüşümünden, üretim ve

which is a remarkable success across 40 years,

endüstriyel kaynaklardan ortaya çıkan başka tür

across the United States and countries around the world,

atıklara yöneleceğimiz daha geniş ufka doğru

and lift us up to a broader horizon

bizleri yükseltecek sürdürülebilirlik etrafında

where we're looking at other forms of waste

farklı sistemler yaratabilmek konusunda

that could be lessened

nasıl düşünmemiz

from manufacturing and industrial sources.

gerektiğini öğrenmeliyiz.

Municipal waste, what we think of when we talk about garbage,

Çöp hakkında konuştuğumuzda aklımıza gelen kamu atıkları,

accounts for three percent of the nation's waste stream.

ülkenin atık akışının yüzde üçünü oluşturuyor.

It's a remarkable statistic.

Olağanüstü bir istatistik.

So in the flow of your days,

Yani gününüzün yoğunluğunda,

in the flow of your lives,

hayatınızın yoğunluğunda,

next time you see someone whose job is

bir daha ki sefer, işi arkanızdan temizlemek olan

to clean up after you,

birini gördüğünüzde,

take a moment to acknowledge them.

onlara teşekkür etmek bir dakikanızı verin.

Take a moment to say thank you.

Teşekkür etmek için bir an yaratın.

(Applause)

(Alkış)