What I discovered in New York City trash | Robin Nagle

Translator: Uzma Daraman Reviewer: Patcharathanasit Metheewatcharasirichart

I was about 10 years old

เมื่อดิฉันอายุราว 10 ขวบ

on a camping trip with my dad

ไปเที่ยวตั้งแคมป์กับคุณพ่อ

in the Adirondack Mountains, a wilderness area

บนทิวเขา เอดิรอนแด็ก (Arinondack) ซึ่งเป็นบริเวณป่า

in the northern part of New York State.

ทางตอนเหนือของรัฐนิวยอร์ค

It was a beautiful day.

มันเป็นวันที่สวยงามมากค่ะ

The forest was sparkling.

ป่านั้นส่องประกาย

The sun made the leaves glow like stained glass,

แสงอาทิตย์ทำให้ใบไม้โชติช่วง เหมือนกับกระจกสี

and if it weren't for the path we were following,

และถ้าไม่คำนึงถึงทางที่เรากำลังเดินอยู่นั้น

we could almost pretend we were

เราก็อาจแทบจะอ้างได้เลยว่า เรานั้นเป็น

the first human beings to ever walk that land.

มนุษย์พวกแรกที่ได้เดินอยู่บนผืนดินนั้น

We got to our campsite.

เราไปถึงที่ตั้งแคมป์

It was a lean-to on a bluff

เป็นทางลาดเอียงบนหน้าผากว้างชัน

looking over a crystal, beautiful lake,

มองลงไปเห็นทะเลสาบสวยใสแจ๋ว

when I discovered a horror.

ตอนนั้นเองที่ดิฉันค้นพบความเลวร้าย

Behind the lean-to was a dump,

ด้านหลังทางลาดนั้นเป็นกองขยะ

maybe 40 feet square

กว้างสัก 40 ตารางฟุต

with rotting apple cores

มีแกนแอปเปิ้ลเน่าๆ

and balled-up aluminum foil,

และกระดาษฟอยล์ที่ขยำเป็นก้อนกลมๆ

and a dead sneaker.

และซากรองเท้าผ้าใบ

And I was astonished,

ดิฉันรู้สึกประหลาดใจ

I was very angry, and I was deeply confused.

ฉันโกรธ และรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก

The campers who were too lazy

คนที่ไปเที่ยวตั้งแคมป์ ขี้เกียจเกินกว่า

to take out what they had brought in,

ที่จะเอาสิ่งที่พวกเขานำเข้ามากลับออกไป

who did they think would clean up after them?

พวกเขาคิดว่าใครจะเป็นคนเก็บขยะให้หรือ

That question stayed with me,

คำถามนี้อยู่กับดิฉันมาตลอด

and it simplified a little.

และถ้าทำให้มันง่ายขึ้นอีกเล็กน้อย

Who cleans up after us?

เป็น ใครเก็บขยะให้เรา

ไม่ว่าคุณจะเรียงคำอย่างไร

However you configure

or wherever you place the us,

ไม่ว่าคุณจะวางคำว่า "เรา" ไว้ที่ไหน

who cleans up after us in Istanbul?

เช่น ใครจะเก็บขยะให้เราในกรุงอิสตันบุล

Who cleans up after us in Rio

ใครจะเก็บขยะให้เราในกรุงริโอ

or in Paris or in London?

หรือในปารีส หรือในลอนดอน

Here in New York,

ที่นี่ในนิวยอร์ค

the Department of Sanitation cleans up after us,

สำนักงานสุขาภิบาลเก็บขยะให้เรา

to the tune of 11,000 tons of garbage

ทุกวันมีขยะถึง 11,000 ตัน

and 2,000 tons of recyclables every day.

และขยะรีไซเคิล 2,000 ตัน

I wanted to get to know them as individuals.

ดิฉันอยากจะรู้จักพวกเขาเป็นการส่วนตัว

I wanted to understand who takes the job.

ดิฉันอยากจะเข้าใจคนที่ทำงานนี้

What's it like to wear the uniform

ว่ารู้สึกอย่างไรที่ได้ใส่เครื่องแบบ

and bear that burden?

และแบกรับภาระนั้น

So I started a research project with them.

ดังนั้น ดิฉันจึงเริ่มทำงานวิจัยกับพวกเขา

I rode in the trucks and walked the routes

ดิฉันนั่งรถเก็บขยะไปกับพวกเขา

and interviewed people in offices and facilities

สัมภาษณ์ผู้คนในสำนักงาน และองค์กรสาธารณูปโภคต่างๆ

all over the city,

ไปทั่วทั้งเมือง

and I learned a lot,

ดิฉันได้เรียนรู้มากมาย

but I was still an outsider.

แต่ก็ยังคงเป็นคนนอกอยู่

I needed to go deeper.

ดิฉันต้องการเข้าไป ให้ลึกกว่านั้น

So I took the job as a sanitation worker.

ดิฉันจึงไปรับงานเป็นคนงานกำจัดขยะ

I didn't just ride in the trucks now. I drove the trucks.

ดิฉันไม่ได้ทำแค่ไปกับรถขยะเท่านั้น แต่ยังเป็นคนขับรถขยะเสียเองอีกด้วย

And I operated the mechanical brooms and I plowed the snow.

ดิฉันใช้เครื่องกวาดขยะและเครื่องตักหิมะ

It was a remarkable privilege

นี่เป็นสิทธิพิเศษอย่างยิ่ง

and an amazing education.

และเป็นการศึกษาที่น่าอัศจรรย์

Everyone asks about the smell.

ทุกคนถามเกี่ยวกับเรื่องกลิ่นของมัน

It's there, but it's not as prevalent as you think,

มันก็มีบ้างแต่ไม่ได้แรงอย่างที่คุณคิด

and on days when it is really bad,

และในวันที่แย่จริงๆ

you get used to it rather quickly.

คุณกลับจะชินกับมันได้อย่างรวดเร็ว

The weight takes a long time to get used to.

ตัวน้ำหนักของขยะ ต้องใช้เวลานานกว่าจะรู้สึกคุ้นชินกับมัน

I knew people who were several years on the job

ดิฉันรู้จักผู้คนที่ทำงานนี้มาแล้วหลายปี

whose bodies were still adjusting to the burden

ร่างกายของพวกเขายังคงต้องปรับตัวกับภาระ

of bearing on your body

ที่ร่างกายต้องแบกอยู่นี้

tons of trash every week.

ขยะเป็นตันๆ ทุกๆ สัปดาห์

Then there's the danger.

แล้วยังมีอันตรายอีก

According to the Bureau of Labor Statistics,

ตามที่สำนักสถิติแรงงานกล่าวไว้

sanitation work is one of the 10 most dangerous

งานด้านการกำจัดสิ่งปฏิกูล ถูกจัดให้อยู่ใน 10 อันดับงานที่อันตรายที่สุด

occupations in the country,

ในบรรดางานทั้งหมดในประเทศ

and I learned why.

และดิฉันก็ได้รู้ว่าเพราะอะไร

You're in and out of traffic all day,

คุณต้องทำงานตามเส้นทางจราจรทั้งวัน

and it's zooming around you.

และมันอยู่รอบๆ ตัวคุณ

It just wants to get past you, so it's often

มันก็เพียงต้องการจะผ่านคุณไป บ่อยครั้ง

the motorist is not paying attention.

ที่ผู้ขับยานพาหนะไม่ได้เอาใจใส่เลย

That's really bad for the worker.

นั่นเป็นเรื่องแย่มากๆ สำหรับคนงาน

And then the garbage itself is full of hazards

แล้วขยะเองก็เต็มไปด้วยอันตราย

that often fly back out of the truck

ซึ่งบ่อยๆ ที่มักจะปลิวไปจากท้ายรถขยะ

and do terrible harm.

และทำอันตรายได้อย่างมหันต์

I also learned about the relentlessness of trash.

ดิฉันยังได้เรียนรู้เรื่องขยะที่มีกระจัดกระจาย

When you step off the curb

เมื่อคุณก้าวออกมาจากของขอบถนน

and you see a city from behind a truck,

และคุณเห็นเมืองจากท้ายรถขยะ

you come to understand that trash

คุณก็จะเข้าใจได้ว่าขยะนั้น

is like a force of nature unto itself.

เป็นเหมือนกับเรื่องธรรมชาติ

It never stops coming.

มันไม่เคยหยุด

It's also like a form of respiration or circulation.

และมันก็ยังเหมือนกับการหายใจ หรือการหมุนเวียนโลหิตแบบหนึ่งอีกด้วย

It must always be in motion.

มันต้องเคลื่อนตัวไปอยู่เสมอ

And then there's the stigma.

แล้วยังมีความอัปยศอดสู

You put on the uniform, and you become invisible

คุณสวมเครื่องแบบและคุณก็กลายเป็นมนุษย์ล่องหน

until someone is upset with you for whatever reason

จนกว่าจะมีใครสักคนรู้สึกไม่พอใจคุณ ไม่ว่าจะเพราะเหตุอะไรก็ตาม

like you've blocked traffic with your truck,

อย่างเช่น รถขยะของคุณไปขวางการจราจร

or you're taking a break too close to their home,

หรือคุณไปพักทานอาหารใกล้ๆ บ้านเขามากไป

or you're drinking coffee in their diner,

หรือคุณไปดื่มกาแฟในร้านอาหารของพวกเขา

and they will come and scorn you,

พวกเขาจะมาหาและดูหมิ่นคุณ

and tell you that they don't want you anywhere near them.

และบอกคุณว่าไม่ต้องการให้คุณ มาอยู่ใกล้ๆ พวกเขา

I find the stigma especially ironic,

ดิฉันพบว่าความอดสูใจนี้ เป็นการเหยียดหยันอย่างยิ่ง

because I strongly believe that sanitation workers

เพราะว่าดิฉันเชื่อเหลือเกินว่า คนงานกำจัดสิ่งสกปรกนั้น

are the most important labor force

เป็นกำลังแรงงานที่สำคัญที่สุด

on the streets of the city, for three reasons.

บนท้องถนนของเมืองใหญ่ ด้วยเหตุผลสามข้อ

They are the first guardians of public health.

พวกเขาเป็นผู้คุ้มครองด่านแรก ของการสาธารณสุข

If they're not taking away trash

ถ้าหากพวกเขาไม่เก็บขยะไป

efficiently and effectively every day,

อย่างมีประสิทธิภาพ และได้ผล ในทุกๆ วันแล้ว

it starts to spill out of its containments,

ขยะก็จะเริ่มล้นออกมาจากถังเก็บขยะ

and the dangers inherent to it threaten us

และอันตรายที่อยู่ในขยะก็จะคุกคามเรา

in very real ways.

ในแบบที่แท้จริงอย่างยิ่ง

Diseases we've had in check for decades and centuries

เชื้อโรคต่างๆ ที่เราควบคุม มาได้หลายๆ ทศวรรษมาแล้วนั้น

burst forth again and start to harm us.

ก็จะปะทุออกมาอีกและจะเริ่มเป็นอันตรายกับเรา

The economy needs them.

ระบบเศรษฐกิจจำเป็นต้องมีพวกเขา

If we can't throw out the old stuff,

ถ้าเราไม่สามารถโยนของเก่าทิ้งไปได้

we have no room for the new stuff,

เราก็จะไม่มีที่ว่างสำหรับของใหม่

so then the engines of the economy

เช่นเดียวกับกลไกของเศรษฐกิจ

start to sputter when consumption is compromised.

มันจะเริ่มสะดุดเมื่อการบริโภคลดน้อยลง

I'm not advocating capitalism, I'm just pointing out their relationship.

ดิฉันไม่ได้สนับสนุนทุนนิยม ดิฉันเพียงแค่ต้องการ จะชี้ให้เห็นความสัมพันธ์ของมัน

And then there's what I call

และมันมีสิ่งที่ดิฉันเรียกว่า

our average, necessary quotidian velocity.

ค่าเฉลี่ยของเราหรืออัตราเร็วรายวันที่จำเป็น

By that I simply mean

ซึ่งนั่นหมายถึง

how fast we're used to moving

ว่าเราเคยชินได้เร็วแค่ไหน

in the contemporary day and age.

ในการเดินเข้าสู่สมัยและยุคปัจจุบัน

We usually don't care for, repair, clean, carry around

เรามักจะไม่สนใจว่าควรซ่อม ทำความสะอาด

our coffee cup, our shopping bag,

หรือพกแก้วกาแฟ ถุงใส่ของ

our bottle of water.

หรือขวดน้ำไปไหนมาไหน

We use them, we throw them out, we forget about them,

เราใช้เสร็จก็โยนมันทิ้งแล้วก็ลืมมันไปเลย

because we know there's a workforce

เพราะเรารู้ว่ายังมีแรงงาน

on the other side that's going to take it all away.

อยู่อีกที่หนึ่งที่จะมาเก็บมันไปทิ้ง

So I want to suggest today a couple of ways

ดังนั้นในวันนี้ดิฉันจึงอยากจะเสนอ วิธีคิดสักสองสามอย่าง

to think about sanitation that will perhaps help

เกี่ยวกับสิ่งปฏิกูลซึ่งบางทีอาจจะ

ameliorate the stigma

ช่วยเยียวยาความรังเกียจเดียดฉันท์นี้ได้

and bring them into this conversation

และนำมันมาสู่การสนทนากันต่อไปว่า

of how to craft a city that is sustainable and humane.

จะมีวิธีจะปั้นแต่งเมืองใหญ่ที่มีทั้งความยั่งยืนและมนุษยธรรมได้อย่างไร

Their work, I think, is kind of liturgical.

งานของพวกเขานั้นดิฉันคิดว่าเป็นพิธีกรรมแบบหนึ่ง

They're on the streets every day, rhythmically.

พวกเขาอยู่บนท้องถนนทุกวันอย่างเป็นจังหวะ

They wear a uniform in many cities.

ในหลายๆ เมืองพวกเขาใส่เครื่องแบบ

You know when to expect them.

คุณรู้ว่าจะเห็นพวกเขาได้เมื่อใด

And their work lets us do our work.

และงานของพวกเขาทำให้เราทำงานของพวกเราได้

They are almost a form of reassurance.

พวกเขาเกือบจะเป็นการประกันรูปแบบหนึ่ง

The flow that they maintain

กระแสที่พวกเขายังคงดำเนินอยู่

keeps us safe from ourselves,

ทำให้เราปลอดภัยจากตัวของเราเอง

from our own dross, our cast-offs,

จากขยะของเสียของเรา สิ่งของที่เราทิ้งไป

and that flow must be maintained always

และกระแสนั้นจะต้องดำรงไว้ตลอดไป

no matter what.

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

On the day after September 11 in 2001,

หลังจากวันที่ 11 กันยายน ปี 2001

I heard the growl of a sanitation truck on the street,

ดิฉันได้ยินเสียงคำราม ของรถขนขยะบนถนน

and I grabbed my infant son and I ran downstairs

ดิฉันรีบอุ้มลูกชายวัยทารกของดิฉันวิ่งลงมาชั้นล่าง

and there was a man doing his paper recycling route

มีชายคนหนึ่งกำลังทำงานตามเส้นทางของ การรีไซเคิลกระดาษของเขา

like he did every Wednesday.

เหมือนอย่างเช่นที่เขาทำอยู่ทุกๆ วันพุธ

And I tried to thank him for doing his work

ดิฉันพยายามที่จะขอบคุณที่เขาทำงานของเขา

on that day of all days,

ในวันนั้น ทั้งวัน

but I started to cry.

แต่ดิฉันก็เริ่มร้องไห้

And he looked at me,

เขามองมาที่ดิฉัน

and he just nodded, and he said,

เขาแค่พยักหน้าและพูดว่า

"We're going to be okay.

"เราจะไม่เป็นอะไรไปหรอกครับ

We're going to be okay."

เราจะไม่เป็นอะไรหรอก"

It was a little while later that I started

หลังจากนั้นเล็กน้อยดิฉันก็เริ่มต้น

my research with sanitation,

การศึกษาวิจัยเกี่ยวกับการกำจัดสิ่งสกปรก

and I met that man again.

และเมื่อดิฉันพบชายคนนั้นอีกครั้ง

His name is Paulie, and we worked together many times,

เขาชื่อ พอลลี่ และเราได้ทำงานร่วมกันหลายครั้ง

and we became good friends.

เรากลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

I want to believe that Paulie was right.

ดิฉันอยากจะเชื่อว่า พอลลี่ถูกต้องแล้ว

We are going to be okay.

เราจะไม่เป็นอะไรหรอก

But in our effort to reconfigure

แต่ในความพยายามของเราที่จะปรับแต่งอีกครั้งว่า

how we as a species exist on this planet,

ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์หนึ่ง ที่มีอยู่ในโลกใบนี้

we must include and take account of

เราต้องรวมและพิจารณาต้นทุนทั้งหมด

all the costs, including the very real human cost

รวมทั้งต้นทุนด้านมนุษย์ที่แท้จริง

of the labor.

เรื่องแรงงานด้วย

And we also would be well informed

และเรายังจะมีความรู้เป็นอย่างดี

to reach out to the people who do that work

ที่จะเข้าไปหาผู้คนที่ทำงานนั้นอีกด้วย

and get their expertise

และรับความเชี่ยวชาญงานของพวกเขาไว้

on how do we think about,

ว่าเราคิดอย่างไรเกี่ยวกับ

how do we create systems around sustainability

ทำอย่างไรเราจะสร้างระบบที่ยั่งยืน

that perhaps take us from curbside recycling,

ที่อาจจะพาเราไปจากการรีไซเคิลริมขอบถนน

which is a remarkable success across 40 years,

ซึ่งเป็นความสำเร็จที่น่าทึ่งมาตลอด 40 ปี

across the United States and countries around the world,

ตลอดทั่วสหรัฐและประเทศต่างๆ รอบโลก

and lift us up to a broader horizon

และยกเราขึ้นมาถึงขอบฟ้าที่กว้างขึ้น

where we're looking at other forms of waste

ที่ๆเรากำลังมองเห็นรูปแบบอื่นๆ ของขยะ

that could be lessened

ที่สามารถทำให้น้อยลงไปได้

from manufacturing and industrial sources.

จากแหล่งผลิตและแหล่งอุตสาหกรรม

Municipal waste, what we think of when we talk about garbage,

ขยะเทศบาลซึ่งเป็นสิ่งที่เราคิดถึงเมื่อเราพูดถึงขยะ

accounts for three percent of the nation's waste stream.

ซึ่งเป็นสามเปอร์เซ็นต์ของกระแสขยะของเสียของชาติ

It's a remarkable statistic.

เป็นสถิติที่น่าทึ่ง

So in the flow of your days,

ดังนั้นในกระแสของวันของคุณ

in the flow of your lives,

ในกระแสของชีวิตของคุณ

next time you see someone whose job is

ครั้งต่อไปเมื่อคุณเห็นคนบางคนซึ่งงานของเขาคือ

to clean up after you,

ทำความสะอาดเก็บขยะให้คุณ

take a moment to acknowledge them.

ใช้เวลาสักประเดี๋ยวหนึ่งเพื่อเห็นคุณค่าของพวกเขา

Take a moment to say thank you.

ใช้เวลาสักประเดี๋ยวเดียวเพื่อกล่าวขอบคุณ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)