9/11 healing: The mothers who found forgiveness, friendship

9/11 şifası: Bağışlamayı, dostluğu bulan anneler

Çeviri: Yusuf Paşa ÖZDEDE Gözden geçirme: Sancak Gülgen

Phyllis Rodriguez: We are here today

Phyllis Rodriguez : Bugün

because of the fact

bir çok insanın alışılmadık bir arkadaşlık

that we have what most people consider

olarak gördüğü bir şey için

an unusual friendship.

burdayız

And it is.

evet gerçekten alışılmadık.

And yet, it feels natural to us now.

ama şimdi bu çok doğal geliyor bize.

I first learned

11 Eylül 2001 sabahı

that my son had been in the World Trade Center

oğlumun dünya ticaret merkezinde

on the morning of September 11th, 2001.

olduğunu öğrendim

We didn't know

36 saat sonrasına kadar

if he had perished yet

onun ölüp ölmediğini

until 36 hours later.

bilmiyorduk.

At the time,

O zaman

we knew that it was political.

bunun politik olduğunu biliyorduk.

We were afraid of what our country was going to do

bizim ülkemizin oğlumuz adına ne

in the name of our son --

yapacağı konusunda korkuyorduk --

my husband, Orlando, and I and our family.

eşim, Orlando, ben ve ailem.

And when I saw it --

Ve onu gördüğüm zaman --

and yet, through the shock,

şoka uğradım,

the terrible shock,

korkunç bir şok,

and the terrible explosion in our lives, literally,

ve kelimenin tam anlamıyla hayatımızdaki en kötü patlama olmasına rağmen,

we were not vengeful.

biz intikam yanlısı olmadık.

And a couple of weeks later

ve bir kaç hafta sonra

when Zacarias Moussaoui was indicted

Zacharias Moussaoui ile ilgili

on six counts of conspiracy to commit terrorism,

terörizme karışma suçlaması ile ilgili yazılar çıkınca

and the U.S. government called for a death penalty

ve Amerikan Hükümeti onun için ölüm cezası

for him, if convicted,

verdi.

my husband and I spoke out

ben ve kocam

in opposition to that, publicly.

bunun karşısındaydık açık bir şekilde

Through that

bu süre boyunca

and through human rights groups,

insan hakları grupları

we were brought together

bazı kurbanların ailelerini

with several other victims' families.

bir araya getirdi.

When I saw Aicha in the media,

Aicha'yı Medya'da ilk gördüğümde,

coming over when her son was indicted,

oğlu ile ilgili olanlara rağmen geldiğini görünce

and I thought, "What a brave woman.

"Ne cesur bir kadın" diye düşündüm.

Someday I want to meet that woman when I'm stronger."

"Bir gün, biraz daha güçlü olduğum zaman bu kadınla tanışmak istiyorum"

I was still in deep grief;

çok derin bir acı içerisindeydim.

I knew I didn't have the strength.

ve bu güce sahip olmadığımı ama

I knew I would find her someday,

onu bir gün bulacağımı biliyordum.

or we would find each other.

ya da birbirimizi bulacağımızı.

Because, when people heard that my son was a victim,

Çünkü insanlar oğlumun bir kurban olduğunu öğrendiği zaman

I got immediate sympathy.

o anda bir şefkat gösteriyorlardı.

But when people learned

ancak aynı insanlar

what her son was accused of,

Aicha'nın oğlunun neden suçlandığını duyduğunda

she didn't get that sympathy.

aynı şefkati göstermiyorlardı.

But her suffering is equal to mine.

Ancak onun acısı benimkisi ile eşit

So we met in November 2002,

ve 2002 Kasım ayında tanıştık

and Aicha will now tell you

ve şimdi Aicha

how that came about.

nasıl geliştiğini anlatacak.

(Translator) Aicha el-Wafi: Good afternoon, ladies and gentlemen.

Aicha El-Wafi : Tünaydın bayanlar ve baylar...

I am the mother of Zacarias Moussaoui.

ben Zacharias Moussaoui'nin annesiyim

And I asked

İnsan Hakları Organizasyonu'na

the Organization of Human Rights

kurbanların aileleri ile iletişime geçirmeleri

to put me in touch with the parents of the victims.

için talepte bulundum

So they introduced me

ve onlar da beni

to five families.

5 aile ile tanıştırdılar.

And I saw Phyllis, and I watched her.

Ve Phyllis'i gördüm, Onu seyrettim,

She was the only mother in the group.

Grup'taki tek anne kendisiydi.

The others were brothers, sisters.

Diğerleri kurbanların kız ve erkek kardeşleriydi.

And I saw in her eyes

ve O'nun gözlerini gördüm

that she was a mother, just like me.

o bir anneydi, tıpkı benim gibi bir anne.

I suffered a lot as a mother.

Bir anne olarak ızdırap içindeydim

I was married when I was 14.

Ben 14 yaşımda iken evlendim

I lost a child when I was 15,

15 yaşımda bir çocuğumu kaybettim

a second child when I was 16.

ikinci çocuğum 16 yaşımdayken oldu.

So the story with Zacarias was too much really.

Zacharias ile ilgili çok fazla hikaye var.

And I still suffer,

Oğlumun diri diri gömülmesinden dolayı

because my son

halen

is like he's buried alive.

çok acı çekiyorum.

I know she really cried for her son.

Biliyorum, Phyllis oğlu için çok ağladı

But she knows where he is.

ama O, oğlunun nerde olduğunu biliyor.

My son, I don't know where he is.

Oğlum... Onun nerde olduğunu bilmiyorum.

I don't know if he's alive. I don't know if he's tortured.

Şu anda yaşayıp yaşamadığını, işkence görüp görmediğini bilmiyorum.

I don't know what happened to him.

O'na ne olduğunu bilmiyorum.

So that's why I decided to tell my story,

İşte bu sebeple hikayemi anlatmaya karar verdim

so that my suffering is something positive for other women.

ve benim hikayem başka kadınlar için biraz fazla pozitif.

For all the women, all the mothers that give life,

Bütün kadınlar için, hayat veren bütün anneler için geçerlidir ki

you can give back,

biz geri verebiliriz,

you can change.

biz değiştirebiliriz.

It's up to us women,

Bu biz kadınlara bağlıdır

because we are women,

çünkü bizler kadınız.

because we love our children.

çünkü bizler çocuklarımızı seviyoruz.

We must be hand-in-hand

Bizler el ele vermeliyiz

and do something together.

ve birlikte bir şeyler yapmalıyız.

It's not against women,

Kadınlara karşı değil bu,

it's for us, for us women,

Bizim için, kadınlar için,

for our children.

Çocuklarımız için.

I talk against violence, against terrorism.

Ben şiddete ve teröre karşı konuşuyorum.

I go to schools

Okullara gidiyorum.

to talk to young, Muslim girls

Genç, Müslüman kızlarla konuşuyorum.

so they don't accept to be married against their will very young.

Onlar da genç yaşta kendi isteklerinin dışında evlendirilmeye karşılar.

So if I can save one of the young girls,

Eğer onlardan bir tanesini de kurtarabilirsem,

and avoid that they get married and suffer as much as I did,

zorla evlendirilmelerine ve benim yaşadığım kadar acıyı yaşamalarına engel olabilirsem

well this is something good.

bu çok güzel bir şey olur.

This is why I'm here in front of you.

İşte bu benim bugün karşınızda olma sebebim.

PR: I would like to say

PR: Söylemek isterim ki

that I have learned so much from Aicha,

Aicha'dan çok şey öğrendim.

starting with that day we had our very first meeting

o gün ile başlayıp, ilk buluşmamızda,

with other family members --

özel güvenlik ile birlikte yapılan

which was a very private meeting with security,

ve aile üyelerinin bulunduğu buluşmada.

because it was November 2002,

çünkü 2002 kasım ayındaydı

and, frankly, we were afraid of the super-patriotism of that time in the country --

ve açıkçası aile üyeleri olarak

those of us family members.

ülkede aşırı bir yurtseverlik patlamasından korkuyorduk

But we were all so nervous.

ve hepimiz oldukça tedirgindik.

"Why does she want to meet us?"

"Bu kadın neden bizimle buluşmak istiyor?"

And then she was nervous.

ve o da tedirgindi.

"Why did we want to meet her?"

"Neden O'nunla görüşmek istedik?"

What did we want from each other?

"Birbirimizden ne istedik?"

Before we knew each others' names, or anything,

Henüz birbirimizin ismini ve herhangi bir şeyini bile öğrenmeden

we had embraced and wept.

birbirimize sarıldık ve gözyaşı dökdük.

Then we sat in a circle

Sonra bu türden arabulucuk deneyimi olan

with support, with help,

kişilerin desteği ve yardımı ile

from people experienced in this kind of reconciliation.

bir çember içinde oturduk

And Aicha started,

ve Aicha başladı

and she said,

ve dedi ki

"I don't know if my son

"Oğlum suçlu mu değil mi

is guilty or innocent,

bilmiyorum

but I want to tell you how sorry I am

ama ailelerinize olanlar ile ilgili ne kadar üzgün olduğumu

for what happened to your families.

söylemek istiyorum.

I know what it is to suffer,

Nasıl bir acı çektiğinizi biliyorum

and I feel that if there is a crime,

ve bunu ben de hissediyorum.

a person should be tried fairly and punished."

Eğer ortada bir suç varsa, suçlu bulunmalı ve cezalandırılmalıdır"

But she reached out to us in that way,

O bize bu şekilde uzandı

and it was, I'd like to say, it was an ice-breaker.

ve bu, söylemek isterim ki bir buzları kıran bir şeydi.

And what happened then is we all told our stories,

Daha sonra kendi hikayelerimizi anlattık

and we all connected as human beings.

ve öğleden sonraya kadar

By the end of the afternoon --

insani varlığımız ile iletişim kurduk.

it was about three hours after lunch --

öğlen yemeğinden sonra aşağı yukarı 3 saat sürdü.

we'd felt as if we'd known each other forever.

Birbirimizi daha önce tanıyormuşuz gibi hissettik.

Now what I learned from her,

Ondan öğrendiğim şey

is a woman, not only who could be so generous

bir kadının bu koşullar altında

under these present circumstances

oğlu ile ilgili olanlara rağmen

and what it was then,

bu kadar gönlü zengin olabiliyor

and what was being done to her son,

ve sahip olduğu hayat

but the life she's had.

bu şekilde gidiyor.

I never had met

Şimdiye kadar

someone with such a hard life,

tamamen farklı bir kültür ve çevreden

from such a totally different culture and environment from my own.

bu denli zor bir yaşama sahip birisi ile tanışmamıştım.

And I feel

ve ikimizin

that we have

çok değer verdiğim

a special connection,

özel bir bağa sahip olduğumuza

which I value very much.

inanıyorum.

And I think it's all about

ve bunun tamamen

being afraid of the other,

bir diğerimiz için endişelenmekle

but making that step

ilgili olduğunu düşünüyorum

and then realizing, "Hey, this wasn't so hard.

ve farkediyorum ki

Who else can I meet that I don't know,

"Hey, bu çok da zor değil. Tanımadığım ve benden bu kadar farklı olan

or that I'm so different from?"

kiminle tanışabilirim ki?"

So, Aicha,

Evet Aicha,

do you have a couple of words

Son olarak söylemek istediğin

for conclusion?

bir şeyler var mı?

Because our time is up.

Çünkü zamanımız doldu.

(Laughter)

(Kahkaha)

(Translator) AW: I wanted to say

Aicha : Söylemek istediğim,

that we have to try to know other people, the other.

Diğer insanları tanımak için uğraşmak zorundayız.

You have to be generous,

Gönlü zengin olmak zorundayız

and your hearts must be generous,

ve kalplerimiz cömert olmalı,

your mind must be generous.

akıllarımız cömert olmalı.

You must be tolerant.

Tölere sahibi olmalıyız.

You have to fight against violence.

Şiddete karşı savaşmalıyız.

And I hope that someday we'll all live together

Ve umarım bir gün

in peace and respecting each other.

hep beraber barış içinde ve birbirimize saygı duyarak yaşarız.

This is what I wanted to say.

Bütün söylemek istediklerim bunlar.

(Applause)

(Alkış)