9/11 healing: The mothers who found forgiveness, friendship

التیام ٩/١١ : مادرانی که بخشایش و دوستی را یافتند

Translator: soheila Jafari Reviewer: saman dadbin

Phyllis Rodriguez: We are here today

فیلیس رودریگز : ما امروز اینجا هستیم

because of the fact

به دلیل اینکه در حقیقت

that we have what most people consider

ما چیزی را داریم که بیشتر مردم آنرا غیر معمول می دانند و آن

an unusual friendship.

یک دوستی غیر معمول است

And it is.

و البته غیر معمول نیز هست.

And yet, it feels natural to us now.

و البته برای ما اکنون عادی و طبیعی است.

I first learned

من برای اولین بار متوجه شدم

that my son had been in the World Trade Center

که پسرم در مرکز تجارت جهانی بوده است

on the morning of September 11th, 2001.

در صبح روز یازدهم سپتامبر دوهزارو یازده بود،

We didn't know

ما نمی دانستیم

if he had perished yet

که آیا او هنوز جان سپرده

until 36 hours later.

تا 36 ساعت بعد.

At the time,

در آن زمان،

we knew that it was political.

ما می دانستیم که این واقعه سیاسی است.

We were afraid of what our country was going to do

ما نگران بودیم که کشورمان چه می خواهد بکند

in the name of our son --

با نام پسرمان--

my husband, Orlando, and I and our family.

شوهرم ، اورلاند، من و خانواده ام.

And when I saw it --

و وقتی من این را دیدم

and yet, through the shock,

و در عین حال شوکه بودم،

the terrible shock,

ضربه وحشتناک

and the terrible explosion in our lives, literally,

و انفجار وحشتناک در زندگی ما بود، به معنای واقعی،

we were not vengeful.

ما انتقام جو نبودیم.

And a couple of weeks later

و چند هفته بعد

when Zacarias Moussaoui was indicted

وقتی زکریا موسوی محکوم گشت

on six counts of conspiracy to commit terrorism,

برای شش فقره ارتکاب جرم تروریستی،

and the U.S. government called for a death penalty

و دولت ایالات متحده خواستار مجازات مرگ

for him, if convicted,

برای او در صورت محکومیت شد،

my husband and I spoke out

شوهرم و من سخنرانی

in opposition to that, publicly.

علیه آن کردیم ،علنی

Through that

ازاین طریق

and through human rights groups,

و از طریق گروه های حقوق بشر،

we were brought together

با چند خانواده قربانیان دیگر ،

with several other victims' families.

به یکدیگر ملحق شدیم.

When I saw Aicha in the media,

وقتی من عایشا را در رسانه ها دیدم،

coming over when her son was indicted,

در حالی که حکم دادگاه و محکومیت پسرش نزدیک است،

and I thought, "What a brave woman.

و من فکر کردم، " چه زن شجاعی.

Someday I want to meet that woman when I'm stronger."

یک روز وقتی قوی تر شدم من می خواهم با این زن ملاقات کنم .

I was still in deep grief;

من هنوز عمیقا" در اغم و اندوه بودم

I knew I didn't have the strength.

من می دانستم که من این قدرت را ندارم.

I knew I would find her someday,

من می دانستم که یک روز من او را پیدا خواهم کرد،

or we would find each other.

یا ما یکدیگر را پیدا خواهیم کرد.

Because, when people heard that my son was a victim,

زیرا ، وقتی مردم شنیدند که پسر من قربانی شده،

I got immediate sympathy.

من بلافاصله همدردی گرفتم.

But when people learned

اما وقتی مردم فهمیدند

what her son was accused of,

که پسر او متهم است،

she didn't get that sympathy.

او هیچ همدردی نگرفت.

But her suffering is equal to mine.

ولی درد و رنج او با من برابر بود.

So we met in November 2002,

خوب ما در نوامبر ٢۰۰٢ ملاقات کردیم

and Aicha will now tell you

و حالا عایشا به شما خواهد گفت

how that came about.

درباره این که چگونه اتفاق افتاد.

(Translator) Aicha el-Wafi: Good afternoon, ladies and gentlemen.

( مترجم) عایشا ال وفی : خانمها و آقایان ، عصر شما بخیر

I am the mother of Zacarias Moussaoui.

من مادر زکریا موسوی هستم.

And I asked

و من خواستم از

the Organization of Human Rights

طریق سازمان حقوق بشر

to put me in touch with the parents of the victims.

امکان تماس والدین قربانیان با من فراهم شود.

So they introduced me

آنها مرا معرفی کردند

to five families.

به پنج خانواده.

And I saw Phyllis, and I watched her.

و من فلیس را دیدم ، و من او را تماشا کردم.

She was the only mother in the group.

او تنها مادر در گروه بود.

The others were brothers, sisters.

بقیه برادارن و خواهران بودند.

And I saw in her eyes

و من چشمان او دیدم

that she was a mother, just like me.

که او یک مادر بود ، درست مثل من

I suffered a lot as a mother.

من به عنوان یک مادر رنج زیاد کشیدم.

I was married when I was 14.

من وقتی ١٤ ساله بودم ازدواج کردم.

I lost a child when I was 15,

و من یکی از فرزندانم را از دست دادم وقتی ١٥ ساله بودم،

a second child when I was 16.

و دومین فرزند وقتی من ١٦ ساله بودم.

So the story with Zacarias was too much really.

خوب داستان زکریا خیلی زیاد است.

And I still suffer,

و هنوز من رنج می برم،

because my son

به دلیل آنکه پسر من

is like he's buried alive.

به مانند کسی می ماند که زنده بگور شده است.

I know she really cried for her son.

من می دانم که او واقعا" برای پسرش گریه کرده.

But she knows where he is.

اما او می داند که او کجاست.

My son, I don't know where he is.

اما درباره پسر من، من نمی دانم که او کجاست.

I don't know if he's alive. I don't know if he's tortured.

من نمی دانم آیا او زنده است. من نمی دانم آیا او شکنجه شده است.

I don't know what happened to him.

من نمی دانم چه اتفاقی برای او افتاده است

So that's why I decided to tell my story,

خوب به این دلیل است که من تصمیم گرفتم داستانم را بگویم،

so that my suffering is something positive for other women.

که رنج من نکته مثبتی برای دیگران باشد

For all the women, all the mothers that give life,

برای تمامی زنان، برای تمامی مادران که زندگی می بخشند،

you can give back,

شما می توانید پس بگیرید،

you can change.

شما می توانید تغییر دهید.

It's up to us women,

این به ما زنان مربوط است،

because we are women,

زیرا ما زن هستیم،

because we love our children.

زیرا ما عاشق فرزندانمان هستیم.

We must be hand-in-hand

ما باید دست در دست

and do something together.

با کمک یگدیگر کاری را انجام دهیم.

It's not against women,

این علیه زنان نیست،

it's for us, for us women,

این برای ما زنان است،

for our children.

برای فرزندانمان.

I talk against violence, against terrorism.

من علیه خشونت،علیه تروریسم صحبت کردم.

I go to schools

من به مدرسه ها می روم تا

to talk to young, Muslim girls

برای صحبت با جوانان، برای دختران مسلمان

so they don't accept to be married against their will very young.

تا آنها وفتی خیلی جوان هستند با ازدواجی که روبرو هستند موافقت نکنند.

So if I can save one of the young girls,

اگر من بتوانم یکی از زنان جوان را نجات دهم،

and avoid that they get married and suffer as much as I did,

و اجتناب شود از ازدواج و رنج بردن با اندازه ای که من بردم.

well this is something good.

مشخص است که این کار بسیار خوبی است.

This is why I'm here in front of you.

به این دلیل من اینجا روبروی شما هستم

PR: I would like to say

فیلیس رودریگز : من علاقمندم که بگویم

that I have learned so much from Aicha,

که من خیلی چیزها از عایشا یاد گرفتم،

starting with that day we had our very first meeting

از روزی که ما برای اولین بار یکدیگر را ملاقات کردیم

with other family members --

با اعضای دیگر خانواده ها..

which was a very private meeting with security,

که یک ملاقات خیلی خصوصی با حضور نگهبان،

because it was November 2002,

زیرا نوامبر ٢۰۰٢ بود،

and, frankly, we were afraid of the super-patriotism of that time in the country --

و صادقانه بگویم، ما آن زمان نگران وطن پرستان تندرو کشور بودیم..

those of us family members.

کسانی که اعضای خانواده های ما بودند.

But we were all so nervous.

لیکن ما همه خیلی عصبی بودیم.

"Why does she want to meet us?"

" چرا او می خواهد ما را ببیند؟"

And then she was nervous.

و پس او عصبی بود.

"Why did we want to meet her?"

" چرا ما خواستیم که با او ملاقات داشته باشیم؟"

What did we want from each other?

ما از یکدیگر چه می خواهیم؟

Before we knew each others' names, or anything,

قبل از اینکه ما اسم یکدیگر را بدانیم ، یا هر چیز دیگری،

we had embraced and wept.

ما در آغوش گرفته شدیم و گریستیم.

Then we sat in a circle

و ما دور هم نشستیم

with support, with help,

با پشتیبانی، با کمک

from people experienced in this kind of reconciliation.

افراد با تجربه به این نوع از آشتیها .

And Aicha started,

و عایشا شروع کرد،

and she said,

و او گفت،

"I don't know if my son

" من نمی دانم آیا پسرم

is guilty or innocent,

گناهکار است با بی گناه،

but I want to tell you how sorry I am

اما من می خواهم به تو بگویم که من چقدر متاسفم

for what happened to your families.

برای اتفاقی که برای خانواده توافتاده است.

I know what it is to suffer,

من می دانم که این درد و رنج است،

and I feel that if there is a crime,

و من احساس می کنم که که اگر جرمی صورت پذیرفته

a person should be tried fairly and punished."

شخص باید بطور عادلانه محاکمه و مجازات شود."

But she reached out to us in that way,

و عایشه به این شیوه با ما رابطه دوستی برقرار کرد.

and it was, I'd like to say, it was an ice-breaker.

و شاید باید اینگونه بگویم که رفتار او مانند این یک یخ شکن بود.

And what happened then is we all told our stories,

و چیزی که اتفاق افتاد، ما همه داستانهایمان را گفتیم،

and we all connected as human beings.

و ما همه به عنوان انسان با هم مرتبط شدیم.

By the end of the afternoon --

در پایان بعد از ظهر..

it was about three hours after lunch --

تقریبا" ساعت سه بعد از ظهر بود--

we'd felt as if we'd known each other forever.

احساس کردیم که ما یکدیگر را برای همیشه می شناسیم.

Now what I learned from her,

حالا چیزی که من از او یاد گرفتم،

is a woman, not only who could be so generous

یک زن ، نه تنها می تواند سخاوتمند باشد

under these present circumstances

حتی تحت شرایطی که اکنون دارد و

and what it was then,

شرایطی که قبلا داشته ،

and what was being done to her son,

و اتفاقاتی که برای پسر او افتاده است،

but the life she's had.

و همینطور نوع زندگی که او داشته است.

I never had met

من هرگز کسی را ندیده ام

someone with such a hard life,

که زندگی به این سختی داشته باشد ،

from such a totally different culture and environment from my own.

از یک فرهنگ و محیط کاملا" متفاوت از من.

And I feel

و من احساس می کنم

that we have

که ما

a special connection,

یک ارتباط خاص داریم،

which I value very much.

که من ارزش زیادی برای آن قائل هستم.

And I think it's all about

و من فکر می کنم این همه درباره

being afraid of the other,

ترس از یکدیگر بود،

but making that step

اما برداشتن این اولین قدم،

and then realizing, "Hey, this wasn't so hard.

و سپس درک آن،" هی این زیاد سخت نبود.

Who else can I meet that I don't know,

من می توانم کسی دیگری را ملاقات کنم که نمی شناسمش،

or that I'm so different from?"

با این که من با اوخیلی متفاوت هستم؟"

So, Aicha,

خوب عایشا ،

do you have a couple of words

آیا چند کلمه برای

for conclusion?

جمع بندی داری؟

Because our time is up.

زیرا وفت ما تمام شد.

(Laughter)

(خنده حاضران)

(Translator) AW: I wanted to say

(مترجم ) عایشا ال-وفی: من می خواهم بگویم

that we have to try to know other people, the other.

که ما تلاش کرده ایم که مردم دیگر را بشناسیم ، دیگران.

You have to be generous,

شما باید سخاوتمند باشید،

and your hearts must be generous,

و قلب شما باید سخاوتمند باشد،

your mind must be generous.

و فکر شما باید سخاوتمند باشد.

You must be tolerant.

شما باید شکیبا باشید.

You have to fight against violence.

شما باید با خشونت بجنگید.

And I hope that someday we'll all live together

و من امیدوارم که ما همه روزی با یکدیگر زندگی کنیم

in peace and respecting each other.

در صلح و اجترام به یکدیگر.

This is what I wanted to say.

و این چیزی است که من می خواهم بگویم.

(Applause)

(تشویق حاضران)