The Art of Stillness | Pico Iyer | TED

Çeviri: Ahmet Yükseltürk Gözden geçirme: TED Translators admin

I'm a lifelong traveler.

Hayatım boyunca seyahat ettim.

Even as a little kid,

Küçük bir çocukken

I was actually working out that it would be cheaper

İngiltere'de yatılı okula gitmemin

to go to boarding school in England

ailemin Kaliforniya'daki evinin yakınındaki

than just to the best school down the road from my parents' house in California.

en iyi okula gitmekten daha ucuz olacağını fark etmiştim.

So, from the time I was nine years old

Dokuz yaşımda iken

I was flying alone several times a year

yılda birkaç defa, tek başıma

over the North Pole, just to go to school.

okula gitmek için Kuzey Kutbunun üstünden uçuyordum.

And of course the more I flew the more I came to love to fly,

Tabii uçtukça uçmayı daha çok sevmeye başladım.

so the very week after I graduated from high school,

Liseden mezun olduğum hafta

I got a job mopping tables

masa temizleyicisi olarak çalışmaya başladım.

so that I could spend every season of my 18th year

Böylece 18. yaşımın her mevsimini

on a different continent.

farklı bir kıtada geçirecektim.

And then, almost inevitably, I became a travel writer

Daha sonra ise neredeyse kaçınılmaz bir şekilde seyahat yazarı oldum.

so my job and my joy could become one.

İşimle, heyecan duyduğum şey birleşmişti.

And I really began to feel that if you were lucky enough

Ve o zaman şöyle hissetmeye başladım:

to walk around the candlelit temples of Tibet

Tibet'in mumla aydınlatılmış tapınakları etrafında yürüyecek

or to wander along the seafronts in Havana

veya etrafınızda müzik varken

with music passing all around you,

Havana'nın sahillerinde gezinecek kadar şanslıysanız,

you could bring those sounds and the high cobalt skies

o sesleri, o masmavi gökyüzünü

and the flash of the blue ocean

ve mavi okyanusun parıldamasını

back to your friends at home,

memleketinizdeki arkadaşlarınıza getirebilir,

and really bring some magic

kendi hayatınıza birazcık sihir

and clarity to your own life.

ve açıklık da katabilirsiniz.

Except, as you all know,

Tabii hepinizin bildiği gibi

one of the first things you learn when you travel

seyahat ettiğinizde öğrendiğiniz ilk şeylerden biri,

is that nowhere is magical unless you can bring the right eyes to it.

doğru gözle bakmadığınız sürece hiçbir yerin sihirli olmadığı.

You take an angry man to the Himalayas,

Sinirli bir adamı Himalayalar'a götürün,

he just starts complaining about the food.

yiyecekten şikayet etmeye başlar.

And I found that the best way

Daha dikkat edici ve takdir edici gözlere

that I could develop more attentive and more appreciative eyes

ulaşmanın en iyi şeklinin

was, oddly,

gariptir,

by going nowhere, just by sitting still.

hiçbir yere gitmeme, hareketsiz oturma olduğunu fark ettim.

And of course sitting still is how many of us get

Hareketsiz oturarak çoğumuz hızlanmış hayatlarımızda

what we most crave and need in our accelerated lives, a break.

en çok hasretini çektiğimiz şey olan araya ulaşıyoruz.

But it was also the only way

Fakat hareketsiz oturma benim için

that I could find to sift through the slideshow of my experience

deneyimlerime göz gezdirmemin,

and make sense of the future and the past.

gelecek ve geçmişten anlam çıkarmanın tek yoluydu.

And so, to my great surprise,

Şaşırtıcı bir şekilde

I found that going nowhere

hiçbir yere gitmemenin

was at least as exciting as going to Tibet or to Cuba.

en az Tibet ve Küba'ya gitmek kadar heyecan verici olduğunu keşfettim.

And by going nowhere, I mean nothing more intimidating

Hiçbir yere gitmemek derken

than taking a few minutes out of every day

her gün birkaç dakika

or a few days out of every season,

ya da her mevsim birkaç gün

or even, as some people do,

ya da bazı insanların yaptığı gibi

a few years out of a life

hayattan birkaç sene

in order to sit still long enough

hareketsiz bir şekilde

to find out what moves you most,

sizi en çok harekete geçiren şeyi buluncaya,

to recall where your truest happiness lies

en gerçek mutluluğunuzun nerede olduğunu hatırlayıncaya kadar

and to remember that sometimes

ya da bazen

making a living and making a life

hayatı kazanmakla, hayatı yaşamanın

point in opposite directions.

farklı yönlerde olduğunu fark edinceye kadar oturmayı kastediyorum.

And of course, this is what wise beings through the centuries

Tabii ki bu, yüzyıllar boyu her gelenekten

from every tradition have been telling us.

hikmet sahibi kişilerin bize söylediği bir şey.

It's an old idea.

Bu çok eski bir fikir.

More than 2,000 years ago, the Stoics were reminding us

İki bin yıldan çok daha önce Stoacılar,

it's not our experience that makes our lives,

hayatımızın deneyimlerden değil

it's what we do with it.

bizim onlarla yaptıklarımızdan oluştuğunu bize hatırlatıyordu.

Imagine a hurricane suddenly sweeps through your town

Şehrinizden aniden bir fırtınanın geçtiğini

and reduces every last thing to rubble.

ve her şeyi yakıp yıktığını düşünün.

One man is traumatized for life.

Bir kişi hayatı boyunca travma yaşayacak.

But another, maybe even his brother, almost feels liberated,

Fakat bir başka biri, belki de kardeşi, özgürlüğe kavuşmuş gibi hissedebilir.

and decides this is a great chance to start his life anew.

Bunun hayatına yeniden başlamak için büyük bir şans olduğuna karar verebilir.

It's exactly the same event,

Aynı olay,

but radically different responses.

fakat çok farklı iki tepki.

There is nothing either good or bad, as Shakespeare told us in "Hamlet,"

Şekspir'in "Hamlet"te dediği gibi, iyi ya da kötü yoktur,

but thinking makes it so.

düşünme biçimimiz onları oluşturur.

And this has certainly been my experience as a traveler.

Benim gezginlik deneyimlerim de hep bunu onayladı.

Twenty-four years ago I took the most mind-bending trip

24 yıl önce hayatımdaki en ilginç gezilerimden birini

across North Korea.

Kuzey Kore'ye gerçekleştirdim.

But the trip lasted a few days.

Gezi birkaç gün sürmüştü.

What I've done with it sitting still, going back to it in my head,

Hareketsiz bir şekilde otururken, zihnimde gezinin üzerinden tekrar geçtim,

trying to understand it, finding a place for it in my thinking,

onu anlamaya çalıştım, düşüncelerimde yer bulmaya çalıştım,

that's lasted 24 years already

24 yıldır sürüyor,

and will probably last a lifetime.

belki de hayat boyu devam edecek.

The trip, in other words, gave me some amazing sights,

Başka bir deyişle, bu gezi bana muhteşem manzaralar sunmuştu,

but it's only sitting still

fakat hareketsiz oturma

that allows me to turn those into lasting insights.

onları kalıcı çıkarımlara dönüştürdü.

And I sometimes think that so much of our life

Bazen hayatımızın ne kadar büyük kısmının

takes place inside our heads,

zihnimizde geçtiğini düşünüyorum.

in memory or imagination or interpretation or speculation,

hafıza, hayal, yorumlama veya fikir yürütme ile

that if I really want to change my life

Hayatımı gerçekten değiştirmek istiyorsam,

I might best begin by changing my mind.

zihnimi değiştirmeye başlamam en iyisi.

Again, none of this is new;

Yine, bunların hiçbiri yeni şeyler değil.

that's why Shakespeare and the Stoics were telling us this centuries ago,

Şekspir ve Stoacılar bu yüzden yüzyıllar önce bize bunları söyledi.

but Shakespeare never had to face 200 emails in a day.

Fakat Şekspir hiçbir zaman günde 200 e-posta ile uğraşmıyordu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

The Stoics, as far as I know, were not on Facebook.

Bildiğim kadarı ile Stoacılar Facebook'ta değildi.

We all know that in our on-demand lives,

Bizden çok şey talep eden hayatımızda

one of the things that's most on demand

en çok talep gören şey

is ourselves.

kendimiz.

Wherever we are, any time of night or day,

Nerede olursak olalım, gece veya sabah her an

our bosses, junk-mailers, our parents can get to us.

patronlarımız, gereksiz e-posta atanlar, ebeveynlerimiz bize ulaşabilir.

Sociologists have actually found that in recent years

Sosyologlar son zamanlarda

Americans are working fewer hours than 50 years ago,

Amerikalıların 50 yıl önceye göre daha az çalıştığını buldular,

but we feel as if we're working more.

fakat daha çok çalıştığımızı düşünüyoruz.

We have more and more time-saving devices,

Zaman kazandırıcı alet sayısı artıyor,

but sometimes, it seems, less and less time.

fakat bazen daha az zaman varmış gibi geliyor.

We can more and more easily make contact with people

Dünyanın en ücra köşelerindeki kişilerle

on the furthest corners of the planet,

daha kolay iletişime geçebiliyoruz,

but sometimes in that process

fakat bu süreçte

we lose contact with ourselves.

kendimizle olan bağı kaybediyoruz.

And one of my biggest surprises as a traveler

Gezgin olarak fark ettiğim en şaşırtıcı şey,

has been to find that often it's exactly the people

herhangi bir yere

who have most enabled us to get anywhere

ulaşmamızı sağlayan insanların

who are intent on going nowhere.

hiçbir yere gitmeme isteklerinin olması.

In other words, precisely those beings

Başka bir deyişle,

who have created the technologies

eskinin limitlerinin üstesinden gelen

that override so many of the limits of old,

teknolojileri oluşturanlar,

are the ones wisest about the need for limits,

teknoloji limitleri konusunda

even when it comes to technology.

en bilinçli insanlar.

I once went to the Google headquarters

Bir gün Google merkez binasına gittim,

and I saw all the things many of you have heard about;

duyduğunuz şeyleri gördüm;

the indoor tree houses, the trampolines,

içerideki ağaç evleri, trambolinleri,

workers at that time enjoying 20 percent of their paid time free

çalışanların ücretli zamanlarının yüzde yirmisinde

so that they could just let their imaginations go wandering.

hayallerini serbest bırakmanın tadını çıkardıklarını.

But what impressed me even more

Fakat dijital kimliğimi almayı beklerken

was that as I was waiting for my digital I.D.,

beni başka şeyler daha çok şaşırttı:

one Googler was telling me about the program

bir Google çalışanı

that he was about to start to teach the many, many Googlers

yoga yapan başka Google çalışanlarını yoga eğitmeni yapmak için

who practice yoga to become trainers in it,

bir program başlatacağını söyledi.

and the other Googler was telling me about the book that he was about to write

Bir başka çalışan

on the inner search engine,

iç arama moturu

and the ways in which science has empirically shown

ve bilimin empirik olarak

that sitting still, or meditation,

hareketsiz oturmanın ya da meditasyonun

can lead not just to better health or to clearer thinking,

sağlığı iyileştirip berrak düşünmeyi sağlamanın yanında

but even to emotional intelligence.

duygusal zekayı da geliştirdiğini göstermesiyle ilgili bir kitap yazacaktı.

I have another friend in Silicon Valley

Silikon Vadisi'nde bir arkadaşım daha var.

who is really one of the most eloquent spokesmen

Yeni teknolojiler konusunda

for the latest technologies,

sık görüş bildiren kişilerden biri.

and in fact was one of the founders of Wired magazine, Kevin Kelly.

Wired dergisinin kurucularından biri, Kevin Kelly.

And Kevin wrote his last book on fresh technologies

Kevin taze teknolojiler üzerine olan yeni kitabını

without a smartphone or a laptop or a TV in his home.

evinde hiç akıllı telefon, dizüstü bilgisayar veya televizyon yokken yazdı.

And like many in Silicon Valley,

Silikon Vadisi'ndeki birçokları gibi

he tries really hard to observe

İnternet Şabatına uymak için

what they call an Internet sabbath,

gerçekten uğraşıyor.

whereby for 24 or 48 hours every week

Her hafta 24 veya 48 saat

they go completely offline

tamamen çevrimdışı oluyorlar.

in order to gather the sense of direction

Tekrar çevrimiçi olduklarında

and proportion they'll need when they go online again.

yön ve dengelerinin ne olacağını anlamaya çalışıyorlar.

The one thing perhaps that technology hasn't always given us

Teknolojinin her zaman bize sağlamadığı şey

is a sense of how to make the wisest use of technology.

sanırım teknolojiyi doğru kullanmanın nasıl olacağı.

And when you speak of the sabbath,

Şabattan bahsetmişken,

look at the Ten Commandments --

on emre bakınız,

there's only one word there for which the adjective "holy" is used,

orada sadece bir kelime için kutsal sıfatı kullanılmış,

and that's the Sabbath.

o da Şabat.

I pick up the Jewish holy book of the Torah --

Yahudilerin kutsal kitabı Tevrat'a bakıyorum,

its longest chapter, it's on the Sabbath.

en uzun bölüm Şabat'la ilgili.

And we all know that it's really one of our greatest luxuries,

Hepimiz biliyoruz ki boş alan

the empty space.

en büyük lükslerimizden biri.

In many a piece of music, it's the pause or the rest

Birçok müzik parçasında, durma ya da ara

that gives the piece its beauty and its shape.

parçaya güzelliğini veya şeklini verir.

And I know I as a writer

Yazar olarak

will often try to include a lot of empty space on the page

sayfaya birçok boş alan koymaya çalışırım,

so that the reader can complete my thoughts and sentences

böylece okuyucu düşüncelerimi ve cümlelerimi tamamlayabilir

and so that her imagination has room to breathe.

ve hayali nefes alacak yer bulur.

Now, in the physical domain, of course, many people,

Fiziksel dünyada birçok insan tabii ki,

if they have the resources,

ellerinde kaynakları varsa,

will try to get a place in the country, a second home.

ülkede kendilerine bir alan almak isterler.

I've never begun to have those resources,

O kaynaklara sahip olmadım, fakat

but I sometimes remember that any time I want,

bazen kendime

I can get a second home in time, if not in space,

mekanda olmasa da zamanda ikinci bir eve

bir gün ara vererek sahip olabilecegimi hatirlatiyorum.

just by taking a day off.

And it's never easy because, of course, whenever I do I spend much of it

Bu da çok kolay değil tabii ki, bunu ne zaman yapsam

worried about all the extra stuff

zamanımı bir sonraki gün üzerime binecek işleri

that's going to crash down on me the following day.

düşünerek geçiriyorum.

I sometimes think I'd rather give up meat or sex or wine

Bazen e-postalarımı kontrol etme şansı için

than the chance to check on my emails.

et, seks veya şaraptan vazgeçebileceğimi düşünüyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And every season I do try to take three days off on retreat

Her mevsim üç gün inzivaya çekilmeye çalışıyorum,

but a part of me still feels guilty to be leaving my poor wife behind

fakat bir tarafım zavallı eşimi geride bıraktığım için

ya da patronlarımdan gelen

and to be ignoring all those seemingly urgent emails

o acil görünümlü e-postaları ihmal ettiğim için

ya da bir arkadaşımın doğum günü partisini kaçırdığım için kendimi suçlu hissediyorum.

from my bosses

and maybe to be missing a friend's birthday party.

But as soon as I get to a place of real quiet,

Fakat gerçek sessizliğin olduğu bir yere vardığım an,

I realize that it's only by going there

ancak oraya gidince eşimle, patronlarımla ya da arkadaşlarımla

that I'll have anything fresh or creative or joyful to share

paylaşabileceğim taze, yaratıcı veya heyecan verici

with my wife or bosses or friends.

şeylere sahip olacağımı fark ediyorum.

Otherwise, really,

Diğer türlü, gerçekten,

I'm just foisting on them my exhaustion or my distractedness,

onları kendi yorgunluklarımla veya dağınıklıklarımla boğuyorum.

which is no blessing at all.

Bu da bir lütuf değil.

And so when I was 29,

29 yaşımdayken,

I decided to remake my entire life

hayatımı hiçbir yere gitmeyerek

in the light of going nowhere.

baştan şekillendirmeye karar verdim.

One evening I was coming back from the office,

Bir gün ofisten Times Meydanı üzerinden

it was after midnight, I was in a taxi driving through Times Square,

bir taksiyle dönüyordum. Geceyarısı sonrasıydı.

and I suddenly realized that I was racing around so much

Bir anda çok koşturduğumu,

I could never catch up with my life.

kendi hayatıma yetişemediğimi fark ettim.

And my life then, as it happened,

O zamanki hayatım da

was pretty much the one I might have dreamed of as a little boy.

küçük çocukken kurduğum hayallerin neredeyse aynısıydı.

I had really interesting friends and colleagues,

Çok ilginç arkadaş ve iş arkadaşlarım vardı.

I had a nice apartment on Park Avenue and 20th Street.

Park Avenue ve 20th Street'te güzel bir dairem vardı.

I had, to me, a fascinating job writing about world affairs,

Bana göre dünyadaki gelişmelerle ilgili çok büyüleyici bir işim vardı.

but I could never separate myself enough from them

Fakat hiçbir zaman onlardan kendimi ayırıp

to hear myself think --

kendimin gerçekten mutlu olduğumu

or really, to understand if I was truly happy.

duyamıyordum ya da anlayamıyordum.

And so, I abandoned my dream life

Hayal etmiş olduğum hayatı

for a single room on the backstreets of Kyoto, Japan,

Kyoto, Japonya'nın arka sokaklarındaki tek oda için terk ettim.

which was the place that had long exerted a strong,

Burası uzun zamandır güçlü,

really mysterious gravitational pull on me.

gerçekten mistik bir şekilde beni çekiyordu.

Even as a child

Çocukken bile

I would just look at a painting of Kyoto and feel I recognized it;

Kyoto'daki bir tabloya baktığımda onu tanıdığımı hissediyordum.

I knew it before I ever laid eyes on it.

Daha önce ona baktığımı biliyordum.

But it's also, as you all know,

Bildiğiniz gibi Kyoto

a beautiful city encircled by hills,

tepelerle çevrili,

filled with more than 2,000 temples and shrines,

iki binden fazla tapınağın ve kutsal mekanın olduğu,

where people have been sitting still for 800 years or more.

insanların 800 seneden daha fazladır hareketsiz oturduğu, güzel bir şehir.

And quite soon after I moved there, I ended up where I still am

Buraya taşındıktan kısa bir süre sonra şimdi hala olduğum yere geldim,

with my wife, formerly our kids,

eşimle ve eskiden çocuklarımla birlikte kuş uçmaz kervan geçmez bir yerde

in a two-room apartment in the middle of nowhere

iki odalı bir apartman dairesi.

where we have no bicycle, no car,

Bisikletimiz, arabamız yoktu.

no TV I can understand,

Televizyonu anlamıyordum.

and I still have to support my loved ones

Sevdiklerime gazeteci ve gezgin olarak

as a travel writer and a journalist,

bakmak zorundaydım

so clearly this is not ideal for job advancement

ve bu tip bir yerin terfi

or for cultural excitement

ya da kültürel heyecan

or for social diversion.

ya da sosyal oyalanma için ideal bir yer olmadığı aşikar.

But I realized that it gives me what I prize most,

Fakat buranın en çok değer verdiğim şeyleri sağladığını fark ettim:

which is days

günler

and hours.

ve saatler.

I have never once had to use a cell phone there.

Oradayken hiç cep telefonu kullanmadım.

I almost never have to look at the time,

Saate neredeyse hiç bakmadım,

and every morning when I wake up,

her sabah uyandığımda

really the day stretches in front of me

gün açık bir çayır gibi

like an open meadow.

önümde uzanıyordu.

And when life throws up one of its nasty surprises,

Hayattaki o nahoş sürprizlerle karşılaştığımda,

as it will, more than once,

- ki birden fazla kez karşılaşıyoruz

when a doctor comes into my room

asık yüzlü bir doktor

wearing a grave expression,

odama girdiğinde

or a car suddenly veers in front of mine on the freeway,

ya da yoldaki araba önümde hızlıca yön değiştirdiğinde -

I know, in my bones,

çok içten bir şekilde biliyorum ki

that it's the time I've spent going nowhere

hiçbir yere gitmemek bana

that is going to sustain me much more

Bütan ya da Paskalya Adası'nda koştururken geçirdiğim zamandan

than all the time I've spent racing around to Bhutan or Easter Island.

daha fazla destek olacak.

I'll always be a traveler --

Ben her zaman gezgin olacağım,

my livelihood depends on it --

geçimimi buradan sağlıyorum.

but one of the beauties of travel

Seyahatin güzelliklerinden biri de

is that it allows you to bring stillness

hayatın hareketi ve patırtısının içine

into the motion and the commotion of the world.

sakinliği sokmanıza izin vermesi.

I once got on a plane in Frankfurt, Germany,

Bir gün Frankfurt, Almanya'da bir uçağa bindim,

and a young German woman came down and sat next to me

genç bir Alman kadın yanıma oturdu,

and engaged me in a very friendly conversation

yaklaşık 30 dakika boyunca

for about 30 minutes,

benle arkadaşça sohbet etti,

and then she just turned around

sonra da döndü

and sat still for 12 hours.

ve hareketsiz bir şekilde 12 saat oturdu.

She didn't once turn on her video monitor,

Bir kere bile önündeki video ekranına bakmadı,

she never pulled out a book, she didn't even go to sleep,

hiç kitap okumadı, uyumadı bile.

she just sat still,

Hareketsiz bir şekilde oturdu.

and something of her clarity and calm really imparted itself to me.

Ondaki bu duruluk ve sakinlik gerçekten bana da bulaştı.

I've noticed more and more people taking conscious measures these days

Bugünlerde gitgide daha çok insanın bilinçli bir şekilde

to try to open up a space inside their lives.

hayatlarında bir yer açmak için önlemler aldığını fark ettim.

Some people go to black-hole resorts

Bazı insanlar "kara delik" tatil yerlerine gidiyor.

where they'll spend hundreds of dollars a night

Danışma masasına

in order to hand over their cell phone and their laptop

cep telefonu ve diz üstü bilgisayarlarını teslim etmek için

to the front desk on arrival.

yüzlerce dolar veriyorlar.

Some people I know, just before they go to sleep,

Bazı tanıdıklarım uyumadan önce

instead of scrolling through their messages

mesajlarına bakma

or checking out YouTube,

ya da YouTube'da video izlemek yerine,

just turn out the lights and listen to some music,

ışıklarını kapatıp müzik dinlediklerinde

and notice that they sleep much better

daha iyi uyuyup

and wake up much refreshed.

daha zinde uyandıklarını fark etti.

I was once fortunate enough

Bir keresinde Los Angeles'in arkasındaki

to drive into the high, dark mountains behind Los Angeles,

yüksek, karanlık dağlara gitme şansı elde etmiştim.

where the great poet and singer

Burada büyük şair, şarkıcı

and international heartthrob Leonard Cohen

dünyada birçok insanın sevdiği Leonard Cohen

was living and working for many years as a full-time monk

Mount Baldy Zen Merkezi'nde uzun yıllardır

in the Mount Baldy Zen Center.

tam zamanlı bir rahip olarak yaşıyor ve çalışıyor.

And I wasn't entirely surprised

Yetmiş yedi yaşında

when the record that he released at the age of 77,

bilerek çekici olmayan "Eski Fikirler"

to which he gave the deliberately unsexy title of "Old Ideas,"

adını verdiği gibi albümü

went to number one in the charts in 17 nations in the world,

dünyada 17 ülkede birinci sıraya,

hit the top five in nine others.

dokuzunda da ilk beşe yerleştiğinde çok şaşırmadım.

Something in us, I think, is crying out

İçimizdeki bir şey bu tip insanlardan

for the sense of intimacy and depth that we get from people like that.

aldığımız bu yakınlık ve derinliğe susamış.

who take the time and trouble to sit still.

Hareketsiz oturmak için zaman harcayıp, engelleri aşanlar.

And I think many of us have the sensation,

Büyük, gürültülü,

I certainly do,

kalabalık,

that we're standing about two inches away from a huge screen,

her saniye değişen bir ekrana

and it's noisy and it's crowded

beş santim öteden bakmamızın

and it's changing with every second,

hayatımız olduğunu düşünüyoruz.

and that screen is our lives.

Ben öyle düşünüyorum.

And it's only by stepping back, and then further back,

Ancak birkaç adım geri çekilip, sonra daha da geriye gidip,

and holding still,

sessizce durduğumuzda,

that we can begin to see what the canvas means

tuvalde olanı görmeye

and to catch the larger picture.

ve büyük resmi anlamaya başlıyoruz.

And a few people do that for us by going nowhere.

Birkaç kişi bunu bizim için hiçbir yere gitmeyerek yapıyor.

So, in an age of acceleration,

İvme çağında

nothing can be more exhilarating than going slow.

yavaş gitmekten daha coşturucu bir şey olamaz.

And in an age of distraction,

Dikkat dağınıklığı çağında,

nothing is so luxurious as paying attention.

dikkat etmekten daha lüks bir şey yoktur.

And in an age of constant movement,

Sürekli hareket çağında,

nothing is so urgent as sitting still.

oturmaktan daha acil bir şey yoktur.

So you can go on your next vacation

Bir sonraki tatilinizde

to Paris or Hawaii, or New Orleans;

Paris'e, Hawaii'ye ya da New Orlens'a gidebilirsiniz.

I bet you'll have a wonderful time.

Çok güzel vakit geçireceğinizi düşünüyorum.

But, if you want to come back home alive and full of fresh hope,

Fakat eve canlı, taze ümitlerle,

in love with the world,

dünyayı seven bir şekilde dönmek istiyorsanız,

I think you might want to try considering going nowhere.

hiçbir yere gitmemeyi de isteyebileceğinizi düşünüyorum.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)