Aparna Rao: Art that craves your attention

Aparna Rao: Dikkatinizi çekmeye çalışan sanat

Çeviri: Eren Gokce Gözden geçirme: ilker gül

Hi. So today, I'd like to share some works in progress.

Merhaba. Bugün, yapmakta olduğumuz bazı çalışmaları paylaşmak istiyorum.

Since we are still realizing these works,

Bu çalışmaları hâlen gerçekleştirmekte olduğumuz için,

we are largely working within the realm

hâlâ çoğunlukla sezgi ve sır alemi

of intuition and mystery, still.

içinde çalışıyoruz.

So I'm going to try and describe

Evet, her bir çalışma sayesinde

some of the experiences that we're looking for

bulmayı umduğumuz bazı deneyimleri

through each of the works.

anlatmaya çalışacağım.

So the first work is called the Imperial Monochromes.

Evet, ilk çalışmanın adı Imperial Monochromes (İmparatorluk Monokromları).

A viewer sort of unsuspectingly walks into the room,

İzleyici bir nevi şüphe duymadan odaya girer

and catches a glimpse of these panels

ve duvarda dağınık bir kompozisyonda duran

in a messy composition on the wall.

bu panellere bakış atar.

Within seconds, as if the panels have noticed

Saniyeler içinde, paneller izleyicinin

the presence of the viewer,

varlığını fark etmiş gibi,

they appear to panic and sort of get into

panikler gibi olup, düzgün simetrik bir

a strict symmetry.

şekle girerler.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So this is the sketch of the two states.

İşte bunlar iki durumun eskizleri.

One is total chaos. The other is absolute order.

Biri tam kaos. Diğeri ise mutlak düzen.

And we were interested in seeing how little change

Bir durumdan diğerine geçmenin

it takes to move from one state to the other state.

ne kadar küçük bir değişiklik gerektirdiğini görmek istiyorduk.

This also reminded us of two very different pictorial traditions.

Bu, aynı zamanda bize resimle ilgili çok farklı iki geleneği hatırlattı.

One is the altar tablets of the 15th century,

Biri 15. yüzyıl mozaik tabletleri

and the other is about 100 years ago,

ve diğeri yaklaşık 100 yıl önceki,

Malevich's abstract compositions.

Malevich'in soyut kompozisyonları.

So I'm just going to take you to a video.

Şimdi size bir video göstereceğim.

To give you a sense of scale,

Boyutu algılamanız için,

the largest panel is about two meters high.

en büyük panel yaklaşık iki metre uzunlukta.

That's about this much. And the smallest one is an A4.

Yaklaşık bu kadar. Ve küçük olan da A4 büyüklüğünde.

So a viewer enters the space,

Evet, izleyici alana girer

and they snap to attention.

ve hazır ola geçerler.

And after a while, if the viewer continues

Ve bir süre sonra, eğer izleyici

to remain in the space,

alanda kalmaya devam ederse,

the panels will sort of become immune

paneller bir bakıma izleyicinin varlığına karşı

to the presence of the viewer

duyarsız hale gelir ve

and become lax and autonomous again,

rahatlayıp tekrar bağımsız davranırlar,

until they sort of sense a presence in the room or a movement,

ta ki odada başka bir varlık ya da hareket hissedinceye dek,

when they will again snap to attention.

o zaman tekrar dikkat kesilirler.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So here it appears as if it's the viewer

Burada paneller arasındaki düzen hissini

that's sort of instigating the sense of order among the panels,

sanki izleyici kışkırtıyormuş gibi geliyor,

but it could also be the other way around,

ancak diğer şekilde de olabilir,

that the panels are so stuck within

yani paneller önceden şartlandıkları davranışlarına

their preconditioned behaviors

öylesine takılmışlar ki,

that they sort of thrust the viewer with the role of a tyrant.

bir zorba rolü ile izleyiciye bir nevi saldırıyorlar.

So this brings me to a quieter, small work

Böylece, daha sessiz, küçük bir çalışma olan

called Handheld.

Handheld (Elde Taşınan)'e geldik.

The viewer sees a piece of paper

İzleyici duvarın en sonuna asılmış

that's mounted on the far end of the wall,

bir parça kağıt görür,

but when you go closer, you see that it's a blank

ancak yaklaşınca, boş bir A4 ya da dosya kâğıdı büyüklüğündeki

A4, or a letter-sized piece of paper,

bir sayfa kağıt olduğunu görürsünüz,

that's held on either side

küçük bir parça tahtadan

by two small hands

büyük itina ve dikkatle oyulduğu belli olan

that appear to be carved with a great deal

iki küçük el tarafından

of attention and care from a small block of wood.

iki yandan tutulmuştur.

The viewer also sees that this entire sculpture

İzleyici heykelin tamamının

is sort of moving very slightly,

çok hafifçe hareket ettiğini de görür,

as if these two hands are trying

sanki bu iki el sayfayı

to hold the paper very still

çok uzun süre hiç hareket ettirmeden

for a long period of time,

tutmaya çalışıyormuş

and somehow are not managing to.

ve bir şekilde beceremiyormuş gibi.

So this instability in the movement

İşte hareketteki bu dengesizlik,

very closely resembles the unsteady nature

elde taşınan kameralarla alınan görüntülerdeki

of images seen through a handheld camera.

sabit olmayan yapıya çok benzemektedir.

So here I'm going to show you two tandem clips.

İşte burada size art arda iki klip göstereceğim.

One is through a still camera

Bir tanesi sabit kamera ile

and the other is through a handheld camera.

diğeri ise elde taşınan kamera ile.

And you immediately see how the unsteady nature

Ve hemen videonun dengesiz yapısının,

of the video suggests the presence

bir izleyicinin varlığına ve

of an observer and a subjective point of view.

subjektif bir bakış açısına işaret ettiğini görürsünüz.

So we've just removed the camera

Böylece kamerayı ortadan kaldırıp,

and transferred that movement onto the panel.

o hareketi panele transfer ettik.

So here's a video.

İşte video bu.

You have to imagine the other hand. It's not there yet.

Diğer eli hayal etmeniz gerekiyor. Henüz bitmedi.

But to us, we're sort of trying to evoke

Bize kalırsa, biraz mütevazi bir hareketi

a self-effacing gesture, as if there's a little person

çağrıştırmaya çalışıyoruz, sanki bu devasa kâğıt parçasının

with outstretched arms

ardında kollarını uzatan

behind this enormous piece of paper.

küçük bir insan varmış gibi.

That sort of likens it to the amount of strain

Bir bakıma, izleyicinin hizmetinde olmak

to be at the service of the observer and present

ve önündeki izleyiciye bir parça kâğıdı çok kibar şekilde

this piece of paper very delicately to the viewer

sunmak için çaba miktarını

in front of them.

göstermektedir.

The next work is Decoy.

Bir sonraki çalışma Decoy (Tuzak).

This is a cardboard model, so the object

Bu, mukavvadan bir model, nesne

is about as tall as I am.

yaklaşık benim uzunluğumda.

It has a rounded body, two arms,

Yuvarlak bir vücudu, iki kolu

and a very tall, head-like antenna,

ve çok uzun, kafa benzeri anteni var,

and its sole purpose is to attract attention towards itself.

tek amacı ise dikkati kendine doğru çekmek.

So when a viewer passes by,

Bir izleyici geçtiği zaman,

it sort of tilts from side to side,

bir o yana, bir bu yana sallanıyor

and moves its arms more and more frantically

ve kişi yaklaştıkça kollarını giderek daha çılgınca

as the person gets closer.

hareket ettiriyor.

So here is the first test scenario.

İşte ilk test senaryosu.

You see the two movements integrated,

İki hareketi entegre edilmiş halde görüyorsunuz

and the object seems to be employing

ve nesne tüm varlığını

its entire being in this expression of desperation.

bu çaresizlik ifadesine adamış görünüyor.

But the idea is that once it's got the person's attention,

Ancak fikir şu, kişinin ilgisini bir kez çekince,

it's no longer interested, and it looks for the next person whose attention to get.

artık daha fazla ilgilenmiyor ve dikkatini çekecek başka bir kişiyi aramaya başlıyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So this is the final fabricated body of the Decoy.

İşte bu, Decoy'un imal edilmiş son hali.

It appears to be mass-manufactured

Sanki seri üretilmiş gibi görünüyor,

like it came out of a factory

sanki bir fabrikadan çıkmış gibi,

like vacuum cleaners and washing machines.

elektrikli süpürgeler ve çamaşır makineleri gibi.

Because we are always working

Hep çok kişisel bir alanda

from a very personal space,

çalıştığımız için,

we like how this consumer aesthetic

bu tüketici estetiğinin

sort of depersonalizes the object

bir nevi nesneyi kişiliksizleştirmesini

and gives us a bit of distance

ve en azından görünüşünde biraz da olsa bize mesafe

in its appearance, at least.

koymasını seviyoruz.

And so to us this is a kind of sinister being

Ve bize göre bu, gerçekte ilginizi gerektiren

which is trying to distract you from the things

şeylerden dikkatinizi uzaklaştırmaya çalışan

that actually need your attention,

bir çeşit kötü yaratık,

but it could also be a figure that needs a lot of help.

ancak aynı zamanda yardıma çok ihtiyacı olan bir figür de olabilir.

The next work is an object,

Bir sonraki çalışma bir nesne,

that's also a kind of sound instrument.

aynı zamanda bir tür ses enstrümanı.

In the shape of an amphitheater

Seyircilerin büyüklüğüne göre ölçeklenmiş

that's scaled to the size of an audience

bir amfi tiyatro şeklinde,

as perceived from somebody from the stage.

sahnedeki birinin algıladığı büyüklükte.

So from where I'm standing,

Durduğum yerden

each of you appears to be this big,

her biriniz bu kadar büyüklükte görünürsünüz

and the audience sort of takes the entire

ve seyirciler de bir nevi görüş alanımın

field of my vision.

tamamını kapsıyor.

Seated in this audience are 996 small figures.

996 tane küçük figür seyirci olarak oturuyor.

They're mechanically enabled to clap

Kendi isteklerine göre alkışlamaya

of their own free will.

mekanik olarak mümkün kılınmışlar.

This means that each of them can decide

Bu demek ki, her biri alkışlayıp alkışlamayacağına

if and when they want to clap,

ve ne zaman alkışlayacağına,

how hard, for how long,

ne kadar sert, ne kadar uzun alkışlayacağına,

how they want to be influenced by those around them or influence others,

çevresindekilerden nasıl etkileneceğine ve diğerlerini nasıl etkileyeceğine

and if they want to contribute to innovation.

ve yeniliğe katkıda bulunup bulunmayacağına karar verebilir.

So when the viewer steps in front of the audience,

Böylece gösterici seyircilerin önüne çıkınca,

there will be a response.

bir tepki alacaktır.

It could be a few claps or a strong applause,

Birkaç alkış ya da güçlü bir alkışlama olabilir

and then nothing happens until the viewer

ve ardından gösterici sahneyi terk edinceye kadar

leaves the stage, and again the audience will respond.

bir şey olmaz ve sonra izleyiciler tekrar tepki verir.

It could be anything from a few feeble claps

Bu tepki, seyircilerin bazılarından gelen

from members in the audience,

çok cılız bir el çırpma da,

or it could be a very loud ovation.

çılgınca bir alkış yağmuru da olabilir.

So to us, I think we're really looking

Bize kalırsa, biz seyirciye gerçekten de

at an audience as its own object

kendisi nesneymiş

or its own organism

ya da organizmaymış gibi bakıyoruz,

that's also got a sort of musical-like quality to it,

bir bakıma müziğe benzer bir niteliği de var,

an instrument.

bir enstrümana.

So the viewer can play it

Gösterici oldukça karmaşık ve çeşitli,

by eliciting quite complex and varied,

farklı nüanslara sahip müzikal veya ses motiflerini

nuanced musical or sound patterns,

ortaya çıkararak bunu çalabilir,

but cannot really provoke the audience

ancak belli bir tür tepki için

into any particular kind of response.

izleyiciyi aslında kışkırtamaz.

So there's a sense of judgment and capriciousness

Bundan dolayı, bir yargılama, kapris

and uneasiness involved.

ve tedirginlik hissi içeriyor.

It also has an alluring and trap-like quality to it.

Aynı zamanda, cezbedici ve tuzağa benzer bir niteliği de var.

So here if you see we're quite excited about

İşte burada görüyorsunuz, iki eli oluşturmak için

the image of the head splitting to form the two hands.

kafanın ayrılması görüntüsü yüzünden oldukça heyecanlıyız.

So here's a small visual animation,

İşte burada küçük bir görsel animasyon,

as if the two sides of the brain are sort of clashing

sanki beynin iki yanı, ikilik ve gerginliğe

against each other to kind of make sense

bir nevi anlam vermek için

of the duality and the tension.

birbirine çarpıyor gibi.

And here is a prototype.

Ve işte bir prototip.

So we can't wait to be engulfed by 996 of them.

996'sının içinde kaybolmak için sabırsızlanıyoruz.

Okay, this is the last work. It's called the Framerunners.

Tamam, bu da son çalışma. Adı Framerunners (Çerçeve koşucuları).

It comes out of the idea of a window.

Bir pencere fikrinden geliyor.

This is an actual window in our studio,

Bu, stüdyomuzdaki gerçek bir pencere

and as you can see, it's made up of three

ve gördüğünüz gibi, üç farklı kalınlıktaki

different thicknesses of wooden sections.

tahta bölmeden meydana gelmiş.

So we used the same window vocabulary

İşte biz de kendi çerçeve veya iskeletimizi oluşturmak için

to construct our own frame or grid

aynı pencere yapısını kullandık,

that's suspended in the room and that can

bu bir odaya asılı duruyor ve her iki

be viewed from two sides.

taraftan da görülebiliyor.

This grid is inhabited by a tribe of small figures.

Bu çerçeve, küçük figür kabilesi tarafından mesken tutulmuş.

They're also made up of three different sizes,

Bunlar da üç farklı büyüklükteler,

as if to suggest a kind of perspective

sanki tek düzlemde bir nevi

or landscape on the single plain.

perspektif ya da manzara izlenimi uyandırır gibi.

Each of these figures can also run backward

Her bir figür, hat üstünde ileri ve geri

and forward in the track

koşabiliyor

and hide behind two adjacent tracks.

ve iki bitişik hattın arkasına saklanabiliyor.

So in contrast to this very tight grid,

Bu çok dar çerçeveye tezat olarak,

we wanted to give these figures a very comical

bu figürlere komik ve gülünç sayılır

and slapstick-like quality,

bir özellik vermeyi istedik,

as if a puppeteer has taken them

sanki bir kuklacı onları alıp

and physically animated them down the path.

hat üstünde fiziksel olarak oynatıyor gibi.

So we like the idea of these figures

Bu figürlerin

sort of skipping along

hoplaya zıplaya gitmesi fikrini seviyoruz,

like they're oblivious and carefree

sanki gamsız ve tasasızlar,

and happy-go-lucky and content,

umursamaz ve mutlular gibi,

until they sort of sense a movement from the viewer

ta ki seyirciden bir hareket sezinceye dek,

and they will hide behind the fastest wall.

işte o zaman en yakın duvara saklanıyorlar.

So to us, this work also presents its own contradiction.

Bize göre, bu çalışma da kendi ikilemini ortaya koyuyor.

These figures are sort of entrapped

Bu figürler, bu güçlü çerçeve

within this very strong grid,

içine bir nevi kısılmışlar,

which is like a prison, but also a fortress,

sanki bir hapishane gibi, ancak aynı zamanda da bir kale gibi,

because it allows them to be oblivious

çünkü bu onların kayıtsız,

and naive and carefree and quite oblivious

naif, tasasız ve dış dünyadan

of the external world.

oldukça habersiz olmasını sağlıyor.

So all these real life qualities that I talk about

Böylece bahsettiğim bu gerçek hayata dair nitelikler,

are sort of translated to a very specific

çok özel bir teknik konfigürasyona

technical configuration,

bir nevi dönüştürülmüş durumda.

and we were very lucky to collaborate

Ve ilk prototipi geliştirmek için

with ETH Zurich to develop the first prototype.

ETH Zurich ile beraber çalıştığımız için çok şanslıydık.

So you see they extracted the motion cogs

İşte burada görüyorsunuz, animasyonlarımızdan

from our animations and created a wiggle

hareketli çarklar ortaya çıkarttılar ve kafayı aşağı yukarı sallama hareketi

that integrated the head-bobbing movement

ile ileri geri hareketini entegre eden

and the back-and-forth movement.

bir hareket yarattılar.

So it's really quite small.

Aslında oldukça küçük.

You can see it can fit into the palm of my hand.

Görüyorsunuz avucuma sığabiliyor.

So imagine our excitement when we saw it

O yüzden, stüdyoda gerçekten çalıştığını

really working in the studio, and here it is.

gördüğümüz zamanki heyacanımızı hayal edin ve işte burada.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)