Letting go of God | Julia Sweeney

Julia Sweeney ile Tanrı'dan vazgeçmek üzerine

Çeviri: Isil Arican Gözden geçirme: Ayşe Demirel

On September 10, the morning of my seventh birthday,

Bir 10 Eylül sabahı, yedinci yaşgünümde,

I came downstairs to the kitchen, where my mother was washing the dishes

alt kata, annemin bulaşık yıkadığı mutfağa indim,

and my father was reading the paper or something,

babam da gazete ya da benzer bir şey okuyordu,

and I sort of presented myself to them in the doorway, and they said,

kapı ağzında durup kendimi gösterdiğimde bana

"Hey, happy birthday!" And I said, "I'm seven."

"Hey, doğum günün kutlu olsun." dediler. Bende " Artık yedi yaşımdayım." dedim.

And my father smiled and said,

Babam güldü ve dedi ki

"Well, you know what that means, don't you?"

"Ee, bunun ne anlama geldiğini biliyorsun, değil mi?"

And I said, "Yeah, that I'm going to have a party

Bende "Evet, bir yaşgünü partisi, pasta ve

and a cake and get a lot of presents?"

pek çok hediyem olacak, değil mi?" Babam " Evet, tabii ki.

And my dad said, "Well, yes.

But more importantly,

Ama daha da önemlisi, yedi yaşında olmak demek artık akıl çağında olmak demek,

being seven means that you've reached the age of reason,

and you're now capable of committing any and all sins against God and man."

artık insanlara ve Tanrı'ya karşı günah işleme yetin var."

(Laughter)

( Gülüşmeler)

Now, I had heard this phrase, "age of reason," before.

Şimdi, bu "akıl çağı" deyimini daha önce duymuştum.

Sister Mary Kevin had been bandying it about

Rahibe Mary Kevin, okulda, ben ikinci sınıftayken

my second-grade class at school.

bunu anlatıp duruyordu. Ama, bunu söylediğinde,

But when she said it,

the phrase seemed all caught up in the excitement of preparations

bu deyim ilk komünyon ve ilk günah çıkarma ayinimizin

for our first communion and our first confession,

hazırlıklarına ait heyecanın içinde yitip gitmişti,

herkes bunun sadece giyeceğimiz beyaz elbise ve beyaz peçe ile ilgili olduğunu düşünüyordu,

and everybody knew that was really all about the white dress

and the white veil.

And anyway, I hadn't really paid all that much attention

her neyse, bu deyime, "akıl çağı"na çok da kafa yormamıştım.

to that phrase, "age of reason."

So, I said, "Yeah, yeah, age of reason. What does that mean again?"

Dedim ki "Evet, evet, akıl çağı. Ne demekti tekrar anlatır mısın?"

And my dad said, "Well, we believe, in the Catholic Church,

Babam dedi ki, "Biz, Katolik kilisesinde şuna inanırız

that God knows that little kids don't know the difference between right and wrong,

Tanrı, küçük çocukların doğru ile yanlışı ayırdetme yetisi olmadığını bilir,

but when you're seven, you're old enough to know better.

ama artık yedi yaşındasın, bunları anlayacak kadar büyüdün.

Artık akıl çağına gelecek kadar büyüdün ve bundan böyle

So, you've grown up and reached the age of reason,

and now God will start keeping notes on you,

Tanrı senin hakkında not tutmaya ve sicilini takip etmeye başlayacak."

and begin your permanent record."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And I said, "Oh ...

Ben ise " Ah, bir dakika. Yani, bütün bu zaman,

Wait a minute.

You mean all that time, up till today,

bu güne dek, iyi bir çocuk olduğum zamanlar, Tanrı bunu fark etmedi mi?"

all that time I was so good, God didn't notice it?"

And my mom said, "Well, I noticed it."

Ve annem dedi ki, "Ama, ben fark ettim."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And I thought, "How could I not have known this before?

O an şunu düşündüm,"Bunu nasıl olur da önceden bilemedim?"

How could it not have sunk in when they'd been telling me?

Daha önce bunu söyleyip durduklarında nasıl oldu da anlayamadım?

Bütün bu iyi olma olayının aslında hiçbir sevap yazmadığını.

All that being good and no real credit for it.

And worst of all, how could I not have realized

Daha da fenası, bu önemli bilginin, benim için aslında bundan böyle

this very important information

hiçbir işime yaramayacağı bu güne kadar nasıl da farkına varamadım"

until the very day that it was basically useless to me?"

So I said, "Well, Mom and Dad, what about Santa Claus?

Sonra dedim ki, "Anne ve Baba, peki ya Noel Baba?

I mean, Santa Claus knows if you're naughty or nice, right?"

Yani, Noel Baba yaramaz veya uslu olup olmadığını bilir ama değil mi?"

And my dad said, "Yeah, but, honey,

Babam dedi ki, "Evet tatlım, ama,

I think that's technically just between Thanksgiving and Christmas."

sanırım bu teknik olarak sadece Şükran Günü ile Noel arasındaki zaman için geçerli."

And my mother said, "Oh, Bob, stop it. Let's just tell her. I mean, she's seven.

Derken annem dedi ki, "Ah, Bob, yeter artık. Hadi söyleyelim ona.

Yani, artık yedi yaşında. Julie, Noel Baba diye biri yok."

Julie, there is no Santa Claus."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Now, this was actually not that upsetting to me.

Şimdi, aslında bu benim için çok da üzücü değildi.

My parents had this whole elaborate story about Santa Claus:

Ebeveynlerim, Noel Baba ile ilgili ayrıntılı bir hikaye anlatırlardı:

how they had talked to Santa Claus himself and agreed

Noel Baba ile nasıl konuştuklarını, ve Noel Baba'yla

that instead of Santa delivering our presents

noel sabahı heyecanla akşam gelen sürpriz hediyelerini açan diğer

over the night of Christmas Eve,

ailelere yaptığı gibi bizim hediyelerimizi de

like he did for every other family who got to open their surprises

Noel arifesinde teslim etmek yerine

first thing Christmas morning,

our family would give Santa more time.

daha uzun sürede teslim etmesi konusunda anlaştıklarını söylerlerdi.

Santa would come to our house while we were at nine o'clock high mass

Noel Baba, bizim evimize Noel sabahı saat dokuz ayininde

on Christmas morning, but only if all of us kids did not make a fuss.

o da ancak biz çocuklar fazla yaramazlık yapmazsak gelirdi.

Which made me very suspicious.

Bu beni epey şüphelendirmişti.

It was pretty obvious that it was really our parents giving us the presents.

Bize hediye verenlerin ebeveynlerimiz olduğu epey aşikardı,

I mean, my dad had a very distinctive wrapping style,

yani, babamın çok kendine özgü bir hediye paketleme tarzı vardı

and my mother's handwriting was so close to Santa's.

ve annemin el yazısı da Noel Baba'nınkine fazlasıyla benziyordu.

(Laughter)

Plus, why would Santa save time by having to loop back

Ayrıca, herkesin evine hediyelerini teslim eden Noel Baba

to our house after he'd gone to everybody else's?

bizim evimiz için neden tekrar geri gelsin ki?

There was only one obvious conclusion to reach from this mountain of evidence:

Bu dağ gibi kanıtlarla varılacak tek bir sonuç vardı:

our family was too strange and weird for even Santa Claus to come visit,

ailemiz o kadar tuhaf ve sıradışıydı ki

Noel Baba bile bizim eve gelmiyordu,

and my poor parents were trying to protect us from the embarrassment,

ve zavallı ebeveynlerim de sevecen Noel Baba tarafından yapılan

this humiliation of rejection by Santa, who was jolly --

bu gurur kırıcı dışlanmanın utancından bizleri korumaya çalışıyordu.

but let's face it, he was also very judgmental.

Ama, şunu kabul edelim, aynı zamanda çok da eleştireldi Noel Baba.

So to find out that there was no Santa Claus at all

Sonuçta, Noel Baba'nın gerçekte var olmadığını öğrenmek benim için aslında rahatlatıcı olmuştu.

was actually sort of a relief.

I left the kitchen not really in shock about Santa,

Mutfaktan çıktığımda Noel Baba yüzünden değil ama,

but rather, I was just dumbfounded

bütün bu akıl çağı ile ilgili olayı

about how I could have missed this whole age of reason thing.

nasıl olup da ıskaladığım için dumur olmuş vaziyetteydim.

It was too late for me, but maybe I could help someone else,

Benim için artık çok geçti, ama belki bir başkasına yardım edebilirdim

someone who could use the information.

bu bilgiden faydalanabilecek başka birine.

They had to fit two criteria:

İki kritere uyması gerekliydi bu kişinin:

they had to be old enough to be able to understand

bu akıl çağı kavramının ne olduğunu anlayacak kadar

the whole concept of the age of reason, and not yet seven.

büyük olması, ama yedi yaşından da küçük olması gerekiyordu.

The answer was clear: my brother Bill. He was six.

Tek bir aday vardı: erkek kardeşim Bill. Henüz altı yaşındaydı.

Well, I finally found Bill

Sonunda Bill'i bizim evin bir blok uzağında, devlet okulunun

about a block away from our house at this public school playground.

oyun bahçesinde buldum. Günlerden Cumartesi idi,

It was a Saturday, and he was all by himself,

tek başınaydı, duvarın kenarına doğru bir topa tekme atıp duruyordu.

just kicking a ball against the side of a wall.

I ran up to him and said, "Bill!

Ona doğru koştum ve dedim ki, "Bill!"

I just realized that the age of reason starts when you turn seven,

"Yeni fark ettim ki akıl çağı yedi yaşına girince başlıyor,

and then you're capable of committing any and all sins

ve ondan sonra insan ve Tanrı'ya karşı her türlü günahı

against God and man."

işleme yetisine sahip olacaksın. Bill bana dedi ki: "Eee?" Bende ona dedim ki,

And Bill said, "So?"

And I said, "So, you're six.

"Ee'si şu, altı yaşındasın. Önünde canın ne isterse yapmak için bir yıl var

You have a whole year to do anything you want to and God won't notice it."

ve Tanrı fark bile etmeyecek. Tekrar "Eee?" dedi. Bende dedim ki,

And he said, "So?"

And I said, "So? So everything!"

"Eee mi? Eee'si bu işte!" Ve arkamı dönüp koştum. Ona öyle kızmıştım ki.

And I turned to run. I was so angry with him.

But when I got to the top of the steps,

Tam merdivenin tepesine varınca durdum, dramatik bir şekilde arkamı döndüm

I turned around dramatically and said,

ve dedim ki "Ah, aklıma gelmişken, Bill, Noel Baba diye biri yok."

"Oh, by the way, Bill -- there is no Santa Claus."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Now, I didn't know it at the time,

Şimdi, aslında o zamanlar bilmiyordum ama,

but I really wasn't turning seven on September 10th.

ben 10 Eylül günü yedi yaşıma girmiyordum.

For my 13th birthday,

13. yaşgünümde kızlarla birlikte bir pijama partisi yapmayı planlamıştım,

I planned a slumber party with all of my girlfriends,

but a couple of weeks beforehand my mother took me aside and said,

ama birkaç hafta önce annem beni kenara çekti ve dedi ki,

"I need to speak to you privately.

"Seninle özel olarak konuşmamız lazım.

September 10th is not your birthday. It's October 10th."

Senin yaşgünün 10 Eylül değil, 10 Ekim."..."Ne?" dedim.

And I said, "What?"

(Laughter)

And she said ...

(Gülüşmeler)

Sonra bana dedi ki "Dinle. Anaokuluna kaydolmak için 15 Eylül'den önce doğmuş olman gerekiyordu."

(Laughter)

"Listen. The cut-off date to start kindergarten was September 15th."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"So I told them that your birthday was September 10th,

"Bende onlara, yaşgününün 10 Eylül olduğunu söyledim,

and then I wasn't sure

sonra da ortalıkta dolanıp gevezelik edebilirsin diye düşünüp sana da

that you weren't just going to go blab it all over the place,

so I started to tell you your birthday was September 10th.

10 Eylül'de doğduğunu söylemeye başladım.

But, Julie, you were so ready to start school, honey. You were so ready."

Ama Julie, bu sayede o yıl okula başlayabildin tatlım. Öylesine hazırdın ki."

I thought about it, and when I was four,

Bir an düşündüm, ben dört yaşındayken

I was already the oldest of four children,

dört kardeşten en büyüğü idim,

and my mother even had another child to come,

hatta beşincisi de yoldaydı,

so what I think she -- understandably -- really meant

bu nedenle sanırım anlaşılır bir şekilde aslında kendisinin hazır olduğunu söylüyordu

was that she was so ready, she was so ready.

benim anaokuluna başlamama o çok hazırdı.

Then she said, "Don't worry, Julie.

Every year on October 10th,

Sonra "Ama üzülme Julie, her yıl 10 Ekim'de, yaşgününde

when it was your birthday but you didn't realize it,

sen fark etmedin ama, ben o gün bir şekilde

I made sure that you ate a piece of cake that day."

pasta yemen için elimden geleni yaptım." dedi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Which was comforting, but troubling.

Bu teselli edici olduğu kadar sıkıntılı bir durumdu.

My mother had been celebrating my birthday with me, without me.

Annem, benimle ama benim haberim yokken yaşgünümü kutlamıştı bunca zaman.

(Laughter)

What was so upsetting about this new piece of information

Bu yeni bilgi ile ilgili hayal kırıcı olay ise

was not that I had to change the date of my slumber party

bütün kız arkadaşlarımın geleceği pijama partimin

with all of my girlfriends.

gününü değiştirmek zorunda olmamdı.

What was most upsetting was that this meant I was not a Virgo.

ama en hayal kırıcı olan, bu ben Başak burcu değilim demekti.

I had a huge Virgo poster in my bedroom.

Yatak odamda dev bir başak burcu posteri asılıydı,

And I read my horoscope every single day,

ve her gün burcumu okuyordum, ve aynen beni anlatıyordu.

and it was so totally me.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And this meant that I was a Libra?

Ve bu aslında ben Terazi burcuyum demekti?

So, I took the bus downtown to get the new Libra poster.

Bende otobüse atlayıp şehire indim ve bir Terazi burcu posteri satın aldım.

The Virgo poster is a picture of a beautiful woman with long hair,

Başak burcu posteri üzerinde uzun saçlı güzel bir kadının resmi vardı,

sort of lounging by some water,

bir su kenarında keyif yapıyordu.

but the Libra poster is just a huge scale.

oysa Terazi burcu posteri üzerinde kocaman bir terazi resmi vardı.

This was around the time that I started filling out physically,

O zamanlar tam fiziksel olarak dolgunlaştığım zamanlardı,

and I was filling out a lot more than a lot of the other girls,

ve diğer kızlardan çok daha hızlı dolgunlaşıyordum,

and frankly, the whole idea that my astrological sign was a scale

ve, doğrusunu isterseniz, burç sembolümün bir terazi olması

just seemed ominous and depressing.

bana sadece uğursuz ve moral bozucu gelmişti.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But I got the new Libra poster,

Ama, yine de Terazi posterini aldım,

and I started to read my new Libra horoscope,

ve fallarda yeni burcumu, terazi burcunu okumaya başladım.

and I was astonished to find that it was also totally me.

ve hayretle gördüm ki o da aynen beni anlatıyor.

(Laughter)

It wasn't until years later, looking back

Yıllar sonra, geriye dönüp

on this whole age-of-reason, change-of-birthday thing,

bütün bu akıl-çağı/yaşgünü-değişimi olaylarını anımsadığımda

that it dawned on me:

kafama dank etti, yedi yaşına girdiğimi düşündüğüm gün

I wasn't turning seven when I thought I turned seven.

aslında yedi yaşıma girmiyordum. Aslında önümde Tanrı hakkımda

I had a whole other month

to do anything I wanted to before God started keeping tabs on me.

notlar tutmaya başlamadan önce canımın istediğini yapabileceğim koskoca bir ay daha vardı!

Oh, life can be so cruel.

Ah, hayat bazen ne kadar da zalim olabiliyor.

One day, two Mormon missionaries came to my door.

Bir gün, kapıma iki Mormon misyoner geldi,

Now, I just live off a main thoroughfare in Los Angeles,

Bakın, ben Los Angeles'ta işlek bir ana cadde üzerine oturuyorum,

and my block is -- well, it's a natural beginning

ve oturduğum blok da -- yani, kapı kapı dolanan

for people who are peddling things door to door.

bu tip insalar için doğal bir başlangıç noktası.

Sometimes I get little old ladies from the Seventh Day Adventist Church

Bazen Seventh Day Adventist kilisesine mensup yaşlı teyzeler gelip

showing me these cartoon pictures of heaven.

bana karton cennet resimleri gösteriyorlar.

And sometimes I get teenagers who promise me

Bazen de gençler kapımı çalıyor, eğer satmaya çalıştıkları dergilerden

that they won't join a gang and just start robbing people,

birine abone olursam çetelere katılmayacakları veya insanları soymayacakları

if I only buy some magazine subscriptions from them.

konusunda söz veriyorlar.

So normally, I just ignore the doorbell, but on this day, I answered.

Bu nedenle genelde kapı ziline aldırmam, ama o gün cevap veresim tuttu.

And there stood two boys, each about 19, in white, starched short-sleeved shirts,

Kapıda iki delikanlı vardı, 19 yaşında gibiydiler

beyaz kolalı gömlekler giymişlerdi ve yakalarında isimleri yazılı kartlar vardı

and they had little name tags

that identified them as official representatives

kartlarda, Jesus Christ Latter-day Saint (Mormon) kilisesi

resmi temsilcileri oldukları yazılıydı,

of the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints,

and they said they had a message for me, from God.

ve bana Tanrı'dan bir mesaj getirdiklerini söylediler.

I said, "A message for me? From God?" And they said, "Yes."

"Tanrı'dan bir mesaj mı? Bana mı?" dedim. "Evet." dediler.

Now, I was raised in the Pacific Northwest,

Şimdi bakın ben Kuzeybatı Pasifik kıyısında

around a lot of Church of Latter-day Saints people and, you know,

pek çok Mormon'un arasında büyüdüm, ve bilirsiniz ya,

I've worked with them and even dated them,

onlarla çalıştım, hatta flört ettim

but I never really knew the doctrine,

ama misyonerlik yaparken aktardıkları öğretilerini veya

or what they said to people when they were out on a mission,

diğer insanlara ne anlattıklarını hiç bilmiyordum, ve sanırım biraz meraklanmıştım

and I guess I was sort of curious, so I said, "Well, please, come in."

onun için "Peki, içeri girmez misiniz?" dedim. Birden çok mutlu oldular,

And they looked really happy,

sanırım eve davet edilmek pek sık başlarına gelmiyor.

because I don't think this happens to them all that often.

(Gülüşmeler)

(Laughter)

And I sat them down, and I got them glasses of water --

Onları koltuğa buyur ettim ve bir bardak su ikram ettim--

Ok, I got it, I got it.

Tamam, hallettim. Onlara su ikram ettim.

I got them glasses of water.

Don't touch my hair, that's the thing.

Saçıma dokunma, en önemlisi bu.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

You can't put a video of myself in front of me

Önüme kendimi gösteren bir video koyup benden

and expect me not to fix my hair.

saçımı düzeltmememi bekleyemezsiniz ama.

Ok.

(Gülüşmeler)

(Laughter)

Neyse, onları oturttum ve su ikram ettim

So I sat them down and I got them glasses of water,

and after niceties, they said,

biraz hoşbeşten sonra dediler ki, "Tanrı'nın bütün kalbi ile seni sevdiğine inanıyor musun?"

"Do you believe that God loves you with all his heart?"

And I thought, "Well, of course I believe in God,

Şöyle düşündüm, "Elbette ki Tanrı'ya inanıyorum,

but you know, I don't like that word 'heart,'

ama anlıyorsunuz ya, bu kalp kelimesi hoşuma gitmedi

because it anthropomorphizes God,

çünkü Tanrı'yı insanileştiriyor,

and I don't like the word, 'his,' either, because that sexualizes God."

ayrıca onu erkeksileştiriyor da."

But I didn't want to argue semantics with these boys,

Ama elbette bu semantik detayları bu delikanlılarla tartışmak istemiyordum,

so after a very long, uncomfortable pause, I said,

bu nedenle uzun ve rahatsız bir suskunluktan sonra dedim ki,

"Yes, yes, I do. I feel very loved."

"Evet, evet, hissediyorum. Kendimi çok sevilmiş hissediyorum."

And they looked at each other and smiled,

Birbirlerine baktılar ve verdiğim cevabın doğru

like that was the right answer.

olduğunu onaylarcasına gülümsediler. Daha sonra dediler ki,

And then they said, "Do you believe

"Bu gezegende yaşayan herkesin kardeş olduğuna inanıyor musun?"

that we're all brothers and sisters on this planet?"

"Evet, evet inanıyorum." dedim. Çok rahatlamıştım

And I said, "Yes, I do."

And I was so relieved that it was a question I could answer so quickly.

çünkü hemen cevap verebileceğim bir soruydu.

And they said, "Well, then we have a story to tell you."

Sonra bana "O zaman senin için bir hikayemiz var." dediler.

And they told me this story all about this guy named Lehi,

Ve bana Milattan önce 600 yılında Kudüs'te yaşamış olan

who lived in Jerusalem in 600 BC.

Lehi adındaki bir adamın hikayesini anlattılar.

Now, apparently in Jerusalem in 600 BC, everyone was completely bad and evil.

Anlaşılan o ki, MÖ 600 yılında Kudüs'te

herkes kötü ve şeytani imiş. Bütün insanlar:

Every single one of them: man, woman, child, infant, fetus.

erkekler, kadınlar, çocuklar, bebekler ve fetüsler.

And God came to Lehi and said to him,

Ve Tanrı Lehi'ye demiş ki, "Aileni bir kayığa yükle,

"Put your family on a boat and I will lead you out of here."

ben sizi buradan kurtaracağım." Ve kurtarmış da.

And God did lead them.

He led them to America.

Onların Amerika'ya varmalarını sağlamış.

I said, "America?

"Amerika mı? MÖ 600 yılında, kayıkla, Kudüs'ten taa Amerika'ya?"

(Laughter)

From Jerusalem to America by boat in 600 BC?"

And they said, "Yes."

"Evet." dediler.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Then they told me how Lehi and his descendants

Daha sonra bana Lehi ve soyunun 600 yıl boyunca

reproduced and reproduced, and over the course of 600 years,

üreyerek ve üreyerek.. iki büyük ırkı yarattığını

there were two great races of them, the Nephites and the Lamanites,

anlattılar: Nephites ve Lamanites,

and the Nephites were totally good -- each and every one of them --

Nepithes'lerin tamamı iyi idi -- her biri, tek tek--

and the Lamanites were totally bad and evil --

ve Lamanites'lerin de her biri kötü ve şeytani idi--

kötülük her birinin kemiklerine kadar işlemişti.

every single one of them just bad to the bone.

(Gülüşmeler)

Then, after Jesus died on the cross for our sins,

Derken, İsa günahlarımız için çarmıha gerilip öldükten hemen sonra

on his way up to heaven,

cennete yükselirken yol üzerinde Amerika'ya uğrayıp Nephite'leri ziyaret etmiş.

he stopped by America and visited the Nephites.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And he told them that if they all remained totally, totally good --

ve onlara eğer hepsi böyle iyi, tamamen iyi kalırlarsa--

her biri tek tek--

each and every one of them --

they would win the war against the evil Lamanites.

kötücül Lamanit'lere karşı olan savaşı kazanacaklarını söylemiş.

But apparently somebody blew it,

Ama görünen o ki biri yüzüne gözüne bulaştırmış,

because the Lamanites were able to kill all the Nephites.

çünkü sonunda Lamanit'ler tüm Nephite'leri öldürmüşler.

All but one guy, this guy named Mormon,

Sadece bir kişi, adı Mormon olan bu adam

who managed to survive by hiding in the woods.

ormana saklanarak hayatta kalmayı başarmış.

And he made sure this whole story was written down

Ve bu hikayeyi yazıya dökerek

in reformed Egyptian hieroglyphics chiseled onto gold plates,

altın levhaların üzerine modernize edilmiş Mısır hiyeroglifleri ile kazımış,

which he then buried near Palmyra, New York.

daha sonra da bu levhaları da New York'ta, Palmyra yakınlarına gömmüş.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Well, I was just on the edge of my seat.

Ağzım açık dinliyordum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I said, "What happened to the Lamanites?"

"Peki, Lamanite'lere ne olmuş?" diye sordum.

And they said, "Well, they became our Native Americans, here in the U.S."

Dediler ki, "Onlar burada, Amerika'daki Kızılderililer haline geldiler."

Bunun üzerine dedim ki, "Yani siz, Kızılderililerin tamamen kötücül olan

And I said, "So, you believe the Native Americans are descended

from a people who were totally evil?"

bu insanların soyundan geldiklerine mi inanıyorsunuz?" Ve bana "Evet." dediler.

And they said, "Yes."

Then they told me how this guy named Joseph Smith

Daha sonra bana Joseph Smith adlı bir adamın

found those buried gold plates right in his backyard,

arka bahçesinde gömülü olan bu altın levhaları nasıl keşfettiğini anlattılar.

and he also found this magic stone back there that he put into his hat

Levhalarla beraber aynı zamanda bahçede sihirli bir taş da bulmuş,

öyle ki bu taşı şapkasının içine koyup yüzünü şapkasına gömdüğünde

and then buried his face into,

and this allowed him to translate the gold plates

modernize Hiyerogliflerle yazılı olan altın levhaları İngilizce olarak okuyabilir olmuş.

from the reformed Egyptian into English.

Well, at this point I just wanted to give these two boys some advice

İşte bu noktada, bu iki gence

tarzları hakkında biraz nasihat vermeye karar verdim.

about their pitch.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I wanted to say --

Aslında şunu demek istiyordum, "Tamam, ama konuşmaya bu hikaye ile başlamayın."

(Applause)

"Ok, don't start with this story."

(Laughter)

I mean, even the Scientologists

Yani, Scientologistler bile başlamadan önce kişilik testi ile açılış yapmayı biliyorlar--

know to start with a personality test before they start --

(Applause)

(Alkışlar)

telling people all about Xenu, the evil intergalactic overlord.

-- insanlara Xenu'yu, kötü intergalaktik hükümdarı anlatmazdan önce yapıyorlar bunu.

Then, they said, "Do you believe that God speaks to us

Sonra gençler dedi ki, "Tanrının bizlerle bu erdemli peygamberler

through his righteous prophets?"

aracılığı ile konuştuğuna inanıyor musunuz?" Bende, "Hayır, inanmıyorum." dedim.

And I said, "No, I don't,"

because I was sort of upset about this Lamanite story

Çünkü, Lamanitler ile ilgili hikaye ve çılgın altın levhalarla

ilgili hikayeler nedeniyle biraz keyfim kaçmıştı, ama aslında gerçek şu,

and this crazy gold plate story,

but the truth was, I hadn't really thought this through,

bu konuyu daha önce hiç düşünmemiştim, bu nedenle bir adım geri atarak,

so I backpedaled a little and I said,

"Well, what exactly do you mean by 'righteous'?

"Peki, erdemli derken neyi kastediyorsunuz?" dedim.

And what do you mean by prophets? Like, could the prophets be women?"

"Ve peygamber derken ne demek istiyorsunuz? Mesela kadınlardan peygamber olamaz mı?"

And they said, "No." And I said, "Why?"

Dediler ki, "Hayır, olamaz." Bende sordum, "Neden?" Dediler ki,

And they said, "Well, it's because God gave women a gift

"Çünkü Tanrı kadınlara o kadar muhteşem, öyle inanılmaz

that is so spectacular,

it is so wonderful, that the only gift he had left over to give men

bir hediye bahşetti ki, erkeklere verebileceği tek hediye

was the gift of prophecy."

olarak elinde peygamberlik kaldı."

What is this wonderful gift God gave women, I wondered?

Tanrının kadınlara bahşettiği bu muhteşem hediye nedir diye merak ettim.

Belki işbirliği yapmak ve uyum sağlamak konusundaki yetenekleri?

Maybe their greater ability to cooperate and adapt?

(Laughter)

Women's longer lifespan?

Ya da daha uzun yaşam süresi? Erkeklere göre çok daha az

The fact that women tend to be much less violent than men?

şiddete başvurmaları? Ama hayır, bu hediye bunlardan biri değildi.

But no -- it wasn't any of these gifts.

They said, "Well, it's her ability to bear children."

Dediler ki, "Bu, kadınların doğurma yetisi."

I said, "Oh, come on.

"Ah, hadi ama." dedim, yani, diyelim ki kadınlar 15 yaşında başlayıp

I mean, even if women tried to have a baby every single year

45 yaşına kadar her bir yıl bir çocuk sahibi olmaya çalışsalar bile,

from the time they were 15 to the time they were 45,

assuming they didn't die from exhaustion,

bu sırada tükenip ölmediklerini farz edelim,

it still seems like some women would have some time left over

yine de bazı kadınların Tanrı'nın kelamını duymak için

to hear the word of God."

epey vakitleri artıyor." Dediler ki, "Hayır."

And they said, "No."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Well, then they didn't look so fresh-faced and cute to me any more,

İşte o andan sonra gözüme o kadar da temiz yüzlü ve efendi görünmez oldular

ama daha söyleyecekleri bitmemişti.

but they had more to say.

They said, "Well, we also believe that if you're a Mormon,

Dediler ki, "Biz ayrıca şuna da inanırız, eğer Mormon iseniz

and if you're in good standing with the church,

ve kiliseye düzenli devam ederseniz, öldüğünüzde

when you die, you get to go to heaven

cennete gidersiniz ve sonsuza dek ailenizle bir arada yaşarsınız."

and be with your family for all eternity."

And I said, "Oh, dear.

"Amanın--" dedim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

That wouldn't be such a good incentive for me."

"-- bu benim için çok da cazip bir teklif değil."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And they said, "Oh.

Dediler ki, "Ah, --bir de cennete gittiğinizde

(Laughter)

Hey! Well, we also believe that when you go to heaven,

vücudunuz iyileştirilecek ve olduğu en

you get your body restored to you in its best original state.

sağlıklı hali ile size geri verilecek.

Like, if you'd lost a leg, well, you get it back.

Mesela, bacağınızı kaybettiyseniz, geri alacaksınız.

Or, if you'd gone blind, you could see."

Ya da kör olduysanız, görebiliyor olacaksınız."

I said, "Oh. Now, I don't have a uterus,

Dedim ki, "Ah, şimdi, benim rahmim yok çünkü bir kaç yıl önce

because I had cancer a few years ago.

kansere yakalandım. Şimdi bu şu mu demek, ben cennete gidersem

So does this mean that if I went to heaven,

I would get my old uterus back?"

rahimimi geri mi alacağım yani?" Dediler ki, "Elbette."

And they said, "Sure."

And I said, "I don't want it back. I'm happy without it." Gosh.

Dedim ki "Onu geri istemiyorum ki, onsuz gayet mutluyum ben."

What if you had a nose job and you liked it?

Burnuza estetik yaptırsanız ve yeni halini beğenirseniz ne olacak peki?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Would God force you to get your old nose back?

Tanrı, sizi eski burnunuzu kabul etmek için zorlayacak mı?

Then they gave me this Book of Mormon,

Neyse, sonra bana Mormon'ların kutsal kitabını verdiler.

told me to read this chapter and that chapter,

ve bu kitabı bölüm bölüm okumamı söylediler,

and said they'd come back and check in on me,

sonra da bir süre sonra geri gelip tekrar beni ziyaret edeceklerini söylediler.

Sanırım "Lütfen acele etmeyin." gibi birşeyler söyledim

and I think I said something like, "Please don't hurry,"

ya da sadece "Lütfen...,"dedim, gitmişlerdi bile.

or maybe just, "Please don't," and they were gone.

Ok, so I initially felt really superior to these boys,

Tamam, şimdi ilk başta bu gençlere göre kendimi daha üstün hissettim,

and smug in my more conventional faith.

daha alışılagelmiş inanç sistemimle övündüm. Ama sonra,

But then the more I thought about it, the more I had to be honest with myself.

bu konuyu düşündükçe, kendime karşı daha dürüst olmam gerekti.

Eğer biri kapıma gelse ve Hristiyan dini ve inancı ile ilgili

If someone came to my door

and I was hearing Catholic theology and dogma for the very first time,

şeyleri ilk defa duyuyor olsaydım, ve bana deselerdi ki,

and they said, "We believe that God impregnated a very young girl

"Biz Tanrıinın genç bir kızı cinsel ilişkiye girmeden

without the use of intercourse,

hamile bıraktığına inanıyoruz,

and the fact that she was a virgin is maniacally important to us."

ve bu kızın bakire olması da bizim için delice bir önem taşıyor--

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"And she had a baby, and that's the son of God,"

-- bu kızın bir bebeği oldu, ve bu bebek Tanrı'nın oğluydu,"

I mean, I would think that's equally ridiculous.

Yani, bu hikayeyi de diğeri kadar gülünç bulurdum.

I'm just so used to that story.

Sadece bu hikayeye alışkınım, o kadar.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So, I couldn't let myself feel condescending towards these boys.

Bu nedenle bu gençleri küçümsemeye yeltenmedim.

But the question they asked me when they first arrived

Ama ilk geldiklerinde sordukları soru

aklıma takıldı:

really stuck in my head:

Did I believe that God loved me with all his heart?

Tanrı'nın beni bütün kalbiyle sevdiğine inanıyor muydum?

Because I wasn't exactly sure how I felt about that question.

Çünkü bu soru karşısında ne hissettiğimi tam bilmiyordum.

Şimdi, eğer bana,

Now, if they had asked me,

"Do you feel that God loves you with all his heart?"

Tanrı'nın seni bütün kalbiyle sevdiğini HİSSEDİYOR MUSUN? diye sorsalardı

Well, that would have been much different, I think I would have instantly answered,

çok daha farklı olurdu, sanırım o zaman hemen cevap verebilirdim,

"Evet, evet, her an hissediyorum. Üzgün ve kafam karışık olduğunda Tanrı'nın bana olan sevgisini hiisediyorum,

"Yes, yes, I feel it all the time.

I feel God's love when I'm hurt and confused,

and I feel consoled and cared for.

Kendimi avunmuş ve ilgilenilmiş hissediyorum. Bir trajedi olup da

I take shelter in God's love when I don't understand why tragedy hits,

nedenini anlamadığımda Tanrı'nın sevgisine sığınıyorum,

and I feel God's love when I look with gratitude at all the beauty I see."

ve etrafımdaki güzelliklere şükranla bakarken de Tanrı'nın sevgisini hissediyorum."

But since they asked me that question with the word "believe" in it,

Ama bana bu soruyu İNANIYOR MUSUN? diye sordukları için

somehow it was all different,

her şey farklıydı,

because I wasn't exactly sure if I believed what I so clearly felt.

çünkü bu açıkça hissettiğim şeye inanıp inanmadığımdan emin değildim.