How to be fearless in the face of authoritarianism | Sviatlana Tsikhanouskaya

Gözden geçirme: Esra Çakmak

12 Ağustos 2020'de

iki grup genç kız Minsk’e, Belarus’un başkentine,

protesto yapmak için gitti.

On August 12, 2020,

Beyaz elbiselerini giyip sokağa çıplak ayaklarla çıktılar.

two groups of girls went out to protest in Minsk,

Sabah olunca bazıları şehir merkezinde bulunan Komarovskiy pazarına gitti.

the capital city of Belarus.

They put on white clothes

and went barefoot out into the street.

İlerleyen saatlerde

diğer grup çiçeklerle

In the morning,

zafer anıtının altındaki ebedi ateşte toplandılar.

some went to Komarovskiy Market in the center of town.

Orada el ele tutuşarak

Later that day,

the other group gathered with flowers

polis ekiplerinin gelmesini beklerken

at the eternal flame under the victory monument.

Belarus ninnisi söylemeye başladılar.

They stood together holding hands,

Ellerinde çiçekler varken ve yalın ayaklarla biliyorlardı ki

and they started to sing the Belarusian lullaby,

polisler onları bu şekilde hemen tutuklardı.

waiting for the police cars to arrive.

Onları karakola götürüp

They knew the police would pick them up just like that:

dövüp aşağılamaya çalışacaklarını biliyorlardı.

barefoot with flowers in their hands,

Ama yine de orada durmaktan vazgeçmediler.

that they would take them to the police station,

beat them up and try to humiliate them.

Bu yıl dokuz milyondan fazla insanın

1994′ten beri otoriter bir lider tarafından yönetildiği

And yet they did it anyway.

Belarus'ta bir şeyler değişti.

This year, something changed in Belarus,

a country of more than nine million people

Bu genç kadınlar birkaç gün önce yapılmış olan

that has been ruled by an authoritarian leader since 1994.

hileli seçimlerin sonuçlarını protesto ediyorlardı.

These young women were protesting the latest rigged election result,

Onların bu küçük protestoları çok hızlı bir şekilde tüm ülke çapında

which had taken [place] just a few days earlier.

kadınların liderliğini yaptığı büyük, barışçıl gösterilere dönüştü.

Their small expressions of protest very quickly expanded

Birkaç gün içerisinde,

into massive, peaceful, women-led demonstrations

birkaç yüz bin insan sokaklara çıktı

all across the country.

ve gösteriler durmadan devam etti.

Within just a few days,

Bunun gibisini Belarus hiç görmemişti.

a few hundred thousand people took to the streets

and demonstrations have continued ever since,

Bütün bunlara rağmen,

devlet başkanı kendini yeniden seçilmiş ilan etti

the likes of which Belarus has never seen before.

ve 10 binden fazla insan tutuklandı.

All this despite the fact

Yüzlercesi işkenceye maruz kaldı

that the president proclaimed himself reelected

ve en az altısı öldürüldü.

and that more than 10,000 people have been detained,

Birçok insan Belarus halkının neden şimdi seslerini yükselttiğini merak ediyor.

hundreds tortured

and at least six killed.

Neden onlar bu eşi görülmemiş polis şiddetine,

Many people wonder why the people of Belarus are speaking up now.

vevletin kanunsuzluğuna rağmen

sokağa çıkmaya devam ediyorlardı?

What makes them keep taking to the streets

En çok duyduğum cevap

despite unprecedented police violence,

insanların korkusuzlaştığı oldu

despite state lawlessness?

ve bu birlikte başardığımız bir şey.

The answer I hear the most

is that people have become fearless,

Çünkü korku kişinin bir uzvudur.

Yalnızlıktan beslenir.

and it's something we have become together.

Kadın, erkek, çocuk ya da yaşlı ayırt etmez.

Because fear is the province of one.

Hepimiz korkuyu hissedebiliriz,

It feeds on isolation.

ama yalnızca tek başımızayken.

It doesn't discriminate:

men, women, children, elderly --

Korkusuzluk için iki kişi gerekir.

all of us can feel fear,

Yalnızca birbirimiz için orada olursak hayat bulur.

but only as long as we are on our own.

Orada olun ki komşunuz, iş arkadaşınız,

Fearlessness takes two.

arkadaşınız cesaretlensin.

It only works if and when we show up for each other.

Onlar da sizin için aynısını yaparlar.

Show up so that your neighbor,

Ağustos 2020 seçimlerindeki rolüm için birçok şey yapıldı.

your colleague, your friend has courage.

And they will do the same for you.

Kocam Sergei hapisteyken onun adına başkanlığa aday olmamda

A lot has been made of my own role in the presidential election

ve otoritelerin onun kendi adına aday olma şansını reddettiği kesinleştiğinde;

of August 2020.

How I stepped in to run for my husband, Sergei, when he was jailed

seçimi kazandığımda,

demokrat Belarus’un seçilmiş başkanı olduğum hâlde

and it became clear that the authorities would deny him his chance to run himself;

resmi sonuçlar beni %10 oy almış gösterdi

how I rightfully won the election

ve çocuklarımla birlikte sürgün edildim.

and became the elected leader of a democratic Belarus,

Bana oy verenler ve sesleri rejim tarafından

but the official results only gave me 10 percent of the vote

ellerinden alınmak istenenler için savaşmaya devam ettim,

and I was forced into exile with my children;

“korkusuz” oldum.

how I still fight for those who voted for me

Ama korktuğum ve geri adım atmak istediğim birçok an oldu.

and whose voice the regime wants to steal;

how "fearless" I am.

Tehdit edildim

But there were many moments when I was frightened,

ve bu kavgada yalnız olduğuma inanmaya zorlandım.

and I wanted to step down.

Ama ne kadar şehre gittiysem,

I was threatened

o kadar çok insan mitinglere katıldı

and forced to believe that I'm alone in this fight.

ve korkum bir o kadar azaldı.

Minsk'teki seçimlerden önceki günlerde

And yet the more cities I visited,

the more people showed up for the rallies,

60 bin kişi desteklerini göstermek için toplandı.

the less fear I had.

Artık korkmuyordum.

And then in the days before the election in Minsk,

60,000 people came to show their support for me,

Hiçbir zaman bunları yapmak istemedim.

Hiç aşırı politik biri olmadım

and I was no longer afraid.

ve hiç başkan adayı olmayı planlamadım.

İstediğim bir anne ve eş olmaktı.

I never wanted to do any of this.

I was never overly political,

Ama kader ve insanlarımın iradesiyle bu pozisyona eriştim

and I never planned to run for office.

I wanted to be a mom and a wife.

ve bunu görev bilinci ve onurla kabul ediyorum.

But by fate and the will of my people,

I was elevated to this position.

Pes etmeyeceğim.

İnsanlar için orada olacağım çünkü onlar benim için oradaydı.

And I accept this with a sense of duty and pride.

Cesaretimiz birlikten doğar.

I will not give up.

And I will show up for people, because they show up for me.

Dayanışmamız bizim gücümüz.

Our courage is born from unity.

Korkusuz olmanın bir kararlılık olduğunu şimdi anlıyorum.

Our solidarity is our strength.

O her gün aldığınız bir karardır.

I also now understand that being fearless is a commitment.

Üstlendiğiniz bir sorumluluktur.

Birbiriniz için üstlendiğiniz bir sorumluluk.

It is a decision you make every single day.

Bu konuda ben de Belaruslu yoldaşlarımdan farklı değilim.

It is a responsibility you take --

responsibility for one another.

Destekleri hissedilir.

Dayanışmaları gelişerek büyüyor.

In this regard, I'm no different from my fellow Belarusians.

Sizden 2 tane varsa,

Their support is tangible.

sizden 100 tane varsa, cesursunuz.

Their solidarity grows in progression.

Sizden binlerce varsa, o zaman korkusuzsunuz

When there are two of you,

you are daring.

ve on binlerce olduğunuzda, yenilmez olursunuz.

When you're 100, you are brave.

When there are thousands of you,

Teşekkür ederim.

you are fearless.

And once you are tens of thousands,

you become invincible.

Thank you.