How to be fearless in the face of authoritarianism | Sviatlana Tsikhanouskaya

Translator: Natthapat Mardech Reviewer: Jimmy Tangjaitrong

ในวันที่ 12 สิงหาคม 2020

มีผู้หญิงสองกลุ่มออกมาประท้วงที่มินสค์

เมืองหลวงของเบลารุส

On August 12, 2020,

พวกเธอสวมชุดสีขาว

และออกเดินเท้าเปล่าไปบนท้องถนน

two groups of girls went out to protest in Minsk,

ในเช้าวันนั้น

the capital city of Belarus.

กลุ่มแรกไปยังตลาดคามารอฟสกี ที่ใจกลางเมือง

They put on white clothes

and went barefoot out into the street.

ต่อมาในวันเดียวกัน

อีกกลุ่มมารวมตัวกันพร้อมดอกไม้

In the morning,

ที่เปลวไฟชั่วนิรันดร์ ตรงอนุสาวรีย์แห่งชัยชนะ

some went to Komarovskiy Market in the center of town.

พวกเธอยืนหยัดจืบมือเคียงข้างกัน

Later that day,

the other group gathered with flowers

และเริ่มร้องเพลงกล่อมเด็กของชาวเบลารุส

at the eternal flame under the victory monument.

รอเวลาที่รถตำรวจจะมาถึง

They stood together holding hands,

พวกเธอรู้ว่าตำรวจจะมาจับพวกเธอทั้งแบบนั้น

and they started to sing the Belarusian lullaby,

ที่มีเพียงเท้าเปล่า กับดอกไม้ในมือ

waiting for the police cars to arrive.

และพาพวกเธอไปยังสถานีตำรวจ

They knew the police would pick them up just like that:

ทุบตีพวกเธอ และพยายามทำให้พวกเธออับอาย

barefoot with flowers in their hands,

แต่พวกเธอก็ยังเลือกที่จะทำอยู่ดี

that they would take them to the police station,

beat them up and try to humiliate them.

ในปีนี้ มีบางสิ่งเปลี่ยนแปลงไปในเบลารุส

ประเทศที่มีประชากรกว่า 9 ล้านคน

And yet they did it anyway.

ถูกปกครองโดยผู้นำเผด็จการตั้งแต่ปี 1994

This year, something changed in Belarus,

a country of more than nine million people

หญิงสาวกลุ่มนี้ออกมาประท้วง ผลการเลือกตั้งอันฉ้อฉล

that has been ruled by an authoritarian leader since 1994.

ซึ่งพึ่งเสร็จสิ้นไปไม่กี่วันก่อนหน้านี้

These young women were protesting the latest rigged election result,

การประท้วงเล็ก ๆ ของพวกเธอ ขยายออกไปอย่างรวดเร็ว

which had taken [place] just a few days earlier.

ไปสู่การประท้วงที่มีผู้คนหนาแน่น สันติ และมีผู้หญิงเป็นแกนนำ

Their small expressions of protest very quickly expanded

กระจายไปแบบนี้ทั่วประเทศ

ภายในเพียงไม่กี่วัน

into massive, peaceful, women-led demonstrations

เหล่าประชาชนนับพัน ต่างพากันลงถนน

all across the country.

และการประท้วงก็ดำเนินต่อมา นับแต่นั้น

Within just a few days,

เป็นอะไรที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในเบลารุส

a few hundred thousand people took to the streets

and demonstrations have continued ever since,

ซึ่งทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายใต้ความจริงที่ว่า

ประธานาธิบดีอ้างว่าตัวเอง ได้รับเลือกเข้ามาอีกครั้ง

the likes of which Belarus has never seen before.

และมีประชาชนมากกว่า 10,000 คนถูกจับกุม

All this despite the fact

ถูกทรมานอีกนับร้อย

that the president proclaimed himself reelected

และอย่างน้อย 6 คน ถูกฆ่า

and that more than 10,000 people have been detained,

หลายคนสงสัยว่าทำไมชาวเบลารุส ถึงกล้าออกมาในช่วงเวลาเช่นนี้

hundreds tortured

and at least six killed.

อะไรที่ทำให้พวกเขายังคงกล้าที่จะลงถนน

Many people wonder why the people of Belarus are speaking up now.

แม้จะมีความรุนแรงจากตำรวจแบบที่คาดไม่ถึง

แม้ในยามที่ประเทศไม่มีขื่อมีแป

What makes them keep taking to the streets

คำตอบที่ฉันได้ยินมามากที่สุด

despite unprecedented police violence,

คือประชาชนนั้นไร้ซึ่งความกลัวอีกต่อไป

despite state lawlessness?

และนั้นเป็นสิ่งที่พวกเรานั้นรู้สึกร่วมกัน

The answer I hear the most

is that people have become fearless,

เพราะความกลัวคือพื้นที่หนึ่ง

and it's something we have become together.

มันกลืนกินความโดดเดี่ยว

มันไม่เลือกปฏิบัติ

Because fear is the province of one.

ผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก หรือ คนแก่

เราทุกคนสามารถรู้สึกกลัวได้

It feeds on isolation.

แต่ก็แค่ตอนที่เราอยู่คนเดียว

It doesn't discriminate:

men, women, children, elderly --

การไร้ซึ่งความกลัวต้องอาศัยคนสองคน

all of us can feel fear,

มันได้ผลตอนที่เราต่างยืนหยัดเพื่อกันและกัน

but only as long as we are on our own.

จงแสดงตน เพื่อให้เพื่อนบ้านของคุณ

Fearlessness takes two.

เพื่อนร่วมงาน และเพื่อนของคุณมีความกล้า

It only works if and when we show up for each other.

และพวกเขาก็จะทำแบบเดียวกันเพื่อคุณ

Show up so that your neighbor,

มีหลายสิ่งที่ส่งผลต่อบทบาทของฉัน ในการเลือกตั้งประธานาธิบดี

your colleague, your friend has courage.

ในเดือนสิงหาคม 2020

And they will do the same for you.

ฉันลงชิงตำแหน่งเพื่อสามีของฉัน เซอร์เก ตอนที่เขาติดคุก

A lot has been made of my own role in the presidential election

และมันเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ว่าเหล่าผู้มีอำนาจจะไม่ยอมให้เขาลงสมัคร

of August 2020.

How I stepped in to run for my husband, Sergei, when he was jailed

ฉันชนะการเลือกตั้งอย่างชอบธรรม

กลายมาเป็นผู้นำจากการเลือกตั้งของเบลารุส

and it became clear that the authorities would deny him his chance to run himself;

แต่ผลการเลือกตั้ง กลับบอกว่าฉันได้คะแนนแค่ 10%

how I rightfully won the election

และยังถูกบีบให้ต้องเนรเทศออกไปนอกประเทศ พร้อมกับลูก ๆ ของฉัน

and became the elected leader of a democratic Belarus,

ฉันยังคงต่อสู้เพื่อผู้คนที่โหวตให้ฉัน

but the official results only gave me 10 percent of the vote

และเพื่อเสียงที่รัฐต้องการจะลิดรอน

and I was forced into exile with my children;

ฉัน “ไม่กลัว” ขนาดไหน

how I still fight for those who voted for me

แต่ก็มีหลาย ๆ ครั้งที่ฉันรู้สึกกลัว

and whose voice the regime wants to steal;

และอยากจะถอยออกมา

how "fearless" I am.

ฉันถูกข่มขู่

But there were many moments when I was frightened,

และถูกทำให้เชื่อว่าฉันต่อสู้เพียงลำพัง

and I wanted to step down.

แต่ยิ่งฉันได้เยือนเมืองต่าง ๆ มากเท่าไหร่

I was threatened

จำนวนคนที่ออกมาชุมนุมก็ยิ่งมากขึ้น

and forced to believe that I'm alone in this fight.

ความกลัวของฉันก็ยิ่งลดน้อยลง

และในวันก่อนการเลือกตั้งที่มินสค์

And yet the more cities I visited,

the more people showed up for the rallies,

คนกว่า 60,000 คนเดินทางมาเพื่อสนับสนุนฉัน

the less fear I had.

และทำให้ฉันไม่เกรงกลัวอีกต่อไป

And then in the days before the election in Minsk,

60,000 people came to show their support for me,

ฉันไม่เคยอยากจะทำอะไรแบบนี้

ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับการเมืองมากขนาดนี้

and I was no longer afraid.

และไม่เคยวางแผนจะลงชิงตำแหน่ง

ฉันแค่อยากเป็นแม่และภรรยาคนหนึ่ง

I never wanted to do any of this.

I was never overly political,

แต่ว่าโชคชะตาและเจตจำนงของประชาชน

and I never planned to run for office.

ทำให้ฉันได้มาถึงอยู่ในจุดนี้

I wanted to be a mom and a wife.

และฉันจะโอบรับมัน ด้วยสำนึกในหน้าที่และความภูมิใจ

But by fate and the will of my people,

I was elevated to this position.

ฉันจะไม่ยอมแพ้

จะยืนหยัดเพื่อประชาชน เพราะพวกเขาก็ยืนหยัดเพื่อฉันเช่นกัน

And I accept this with a sense of duty and pride.

ความกล้าหาญของเราเกิดขึ้นจากความร่วมใจกัน

I will not give up.

And I will show up for people, because they show up for me.

ความสามัคคีคือความแข็งแกร่งของพวกเรา

Our courage is born from unity.

ฉันเข้าใจแล้วว่า การไร้ซึ่งความกลัวต้องอาศัยความมุ่งมั่น

Our solidarity is our strength.

มันคือการตัดสินใจของคุณในทุก ๆ วัน

I also now understand that being fearless is a commitment.

มันคือความรับผิดชอบที่คุณมี

ความรับผิดชอบที่เรามีให้กันและกัน

It is a decision you make every single day.

ในแง่นี้ ฉันไม่ได้แตกต่าง ไปจากเหล่าสหายชาวเบลารุส

It is a responsibility you take --

responsibility for one another.

การสนับสนุนของพวกเขานั้นจับต้องได้

ความสามัคคีของพวกเขาค่อย ๆ ยิ่งใหญ่ขึ้น

In this regard, I'm no different from my fellow Belarusians.

หากมีเพียงแค่คุณ 2 คน

Their support is tangible.

นั่นคือการท้าทาย

แต่หากมี 100 คน นั่นคือความกล้าหาญ

Their solidarity grows in progression.

และเมื่อมีเป็นพัน ๆ คน

When there are two of you,

คุณจะไม่เกรงกลัวอีกต่อไป

you are daring.

และเมื่อมีนับหมื่นคน

When you're 100, you are brave.

คุณจะไร้เทียมทาน

When there are thousands of you,

ขอบคุณค่ะ

you are fearless.

And once you are tens of thousands,

you become invincible.

Thank you.