The optimism bias | Tali Sharot

Tali Sharot: İyimserlik eğilimi

Translator: Timothy Covell Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Meric Aydonat Gözden geçirme: osman oguz ahsen

I'm going to talk to you about optimism --

Size iyimserlikten bahsedeceğim,

or more precisely, the optimism bias.

ya da tam olarak iyimserlik eğiliminden.

It's a cognitive illusion

Bu, son birkaç senedir laboratuvarımda

that we've been studying in my lab for the past few years,

üzerine çalıştığımız kavramsal bir yanılsama

and 80 percent of us have it.

ve yüzde 80'imizde var.

It's our tendency to overestimate

Hayatımızda iyi durumlarla karşılaşma olasılığımızı

our likelihood of experiencing good events in our lives

olduğundan yüksek öngörüp kötü durumlarla karşılaşma olasılığımızı

and underestimate our likelihood of experiencing bad events.

olduğundan düşük öngörmeye daha yatkınız.

So we underestimate our likelihood of suffering from cancer,

Yani, kansere yakalanma, ya da bir araba kazası geçirme

being in a car accident.

olasılıklarımızı düşük tahmin ederiz.

We overestimate our longevity, our career prospects.

Uzun yaşam ve kariyerde başarı olasılıklarımızı yüksek tutarız.

In short, we're more optimistic than realistic,

Kısacası, gerçekçi olmaktan ziyade iyimseriz,

but we are oblivious to the fact.

ama bu durumu pek de umursamıyoruz.

Take marriage for example.

Örneğin evliliği ele alalım.

In the Western world, divorce rates are about 40 percent.

Batılı ülkelerde boşanma oranı yaklaşık yüzde 40.

That means that out of five married couples,

Bu demek ki, her beş evlilikten ikisi

two will end up splitting their assets.

mal varlıklarını bölüşmeyle son bulacaktır.

But when you ask newlyweds about their own likelihood of divorce,

Fakat yeni evlilere boşanma olasılıklarını sorduğunuzda,

they estimate it at zero percent.

bunu yüzde sıfır olarak öngörürler.

And even divorce lawyers, who should really know better,

Boşanma avukatları bile, ki bunu asıl bilmesi gerekenler onlar,

hugely underestimate their own likelihood of divorce.

kendi boşanma olasılıklarını fazlasıyla düşük öngörürler.

So it turns out that optimists are not less likely to divorce,

Durum şu ki, iyimserlerin boşanma olasılıkları normalden daha düşük değil,

but they are more likely to remarry.

fakat tekrar evlenme olasılıkları daha yüksek.

In the words of Samuel Johnson,

Samuel Johnson'ın dediği gibi,

"Remarriage is the triumph of hope over experience."

"İkinci evlilik, umudun deneyime karşı kazandığı zaferdir."

(Laughter)

(Kahkahalar)

So if we're married, we're more likely to have kids.

Bununla birlikte, evliysek, çocuk yapma olasılığımız daha yüksek.

And we all think our kids will be especially talented.

Hepimiz de çocuklarımızın mutlaka yetenekli olacaklarını düşünürüz.

This, by the way, is my two-year-old nephew, Guy.

Bu arada, bu, benim iki yaşındaki yeğenim, Guy.

And I just want to make it absolutely clear

Şunu açıkça belirtmek isterim

that he's a really bad example of the optimism bias,

o, iyimserlik eğiliminin oldukça kötü bir örneği,

because he is in fact uniquely talented.

çünkü hakikaten çok yetenekli.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And I'm not alone.

Ben yalnız değilim.

Out of four British people, three said

Her dört İngiliz'den üçü

that they were optimistic about the future of their own families.

kendi ailelerinin geleceği konusunda iyimser olduklarını söylediler.

That's 75 percent.

Bu yüzde 75 demek.

But only 30 percent said

Fakat sadece yüzde 30'u

that they thought families in general

genel olarak ailelerin birkaç jenerasyon öncesinden

are doing better than a few generations ago.

daha iyi durumda olduğunu düşündüklerini söylediler.

And this is a really important point,

Bu gerçekten çok önemli bir nokta,

because we're optimistic about ourselves,

çünkü kendimiz, çocuklarımız

we're optimistic about our kids,

ve ailelerimiz ile ilgili gayet iyimserken,

we're optimistic about our families,

yanımızda oturan adam ile ilgili

but we're not so optimistic about the guy sitting next to us,

o kadar da iyimser değilizdir,

and we're somewhat pessimistic

hatta konu milletimizin ve ülkemizin kaderiyse

about the fate of our fellow citizens and the fate of our country.

biraz kötümseriz.

But private optimism about our own personal future

Fakat kendi geleceğimizle ilgili iyimserliğimiz

remains persistent.

yine de sabit.

And it doesn't mean that we think things will magically turn out okay,

Tabii bu, her şeyin kendiliğinden yoluna gireceğini düşünüyoruz demek değil,

but rather that we have the unique ability to make it so.

sadece yoluna koymak için gerekli yeteneğe sahip olduğumuzu düşünüyoruz.

Now I'm a scientist, I do experiments.

Ben bir biliminsanıyım ve deneyler yaparım.

So to show you what I mean,

Şimdi de ne demek istediğimi gösterebilmek için

I'm going to do an experiment here with you.

sizinle burada bir deney yapacağım.

So I'm going to give you a list of abilities and characteristics,

Size yetenek ve niteliklerden oluşan bir liste vereceğim

and I want you to think for each of these abilities

ve bu her bir yetenek için

where you stand relative to the rest of the population.

toplumun geri kalanına göre nerede durduğunuzu düşünmenizi isteyeceğim.

The first one is getting along well with others.

İlki, insanlarla iyi geçinebilmek.

Who here believes they're at the bottom 25 percent?

Kim burada en düşük yüzde 25'in içinde olduğunu düşünüyor?

Okay, that's about 10 people out of 1,500.

Tamam, bu 1500 kişi içinde yaklaşık 10 kişi.

Who believes they're at the top 25 percent?

Kim en üst yüzde 25'likte olduğunu düşünüyor?

That's most of us here.

Çoğumuz gibi.

Okay, now do the same for your driving ability.

Tamam, şimdi bunu sürücülük yeteneğiniz için de yapın.

How interesting are you?

Ne kadar ilgi çekicisiniz?

How attractive are you?

Ne kadar alımlısınız?

How honest are you?

Ne kadar dürüstsünüz?

And finally, how modest are you?

Ve son olarak, ne kadar alçak gönüllüsünüz?

So most of us put ourselves above average

Çoğumuz kendimizi bu yeteneklerde

on most of these abilities.

ortalamanın üstünde görüyoruz.

Now this is statistically impossible.

İşte bu istatistiki olarak imkansız.

We can't all be better than everyone else.

Hepimiz birden bütün herkesten daha iyi olamayız.

(Laughter)

(Kahkahalar)

But if we believe we're better than the other guy,

Ancak diğer bir başkasından daha iyi olduğumuza inanabiliriz,

well that means that we're more likely to get that promotion, to remain married,

yani o terfiyi daha muhtemel alacağız, evli kalacağız,

because we're more social, more interesting.

çünkü biz daha sosyal, daha ilgi çekiciyiz.

And it's a global phenomenon.

Ve bu küresel bir olgu.

The optimism bias has been observed

İyimserlik eğilimi

in many different countries --

birçok farklı ülkede incelendi,

in Western cultures, in non-Western cultures,

batılı kültürlerde, batılı olmayan kültürlerde,

in females and males,

kadınlarda ve erkeklerde,

in kids, in the elderly.

çocuklarda ve yaşlılarda.

It's quite widespread.

Bu oldukça yaygın bir konu.

But the question is, is it good for us?

Fakat soru şu ki, bu bizim için iyi mi?

So some people say no.

Bazı insanlar değil diyorlar.

Some people say the secret to happiness

Bazı insanlar mutluluğun sırrının

is low expectations.

düşük beklentide gizli olduğunu söylüyor.

I think the logic goes something like this:

Bence bunun mantığı şu şekilde işliyor:

If we don't expect greatness,

Büyük şeylerin beklentisinde olmazsak,

if we don't expect to find love and be healthy and successful,

aşkı bulacağımızı, sağlıklı ve başarılı olacağımızı ummazsak,

well we're not going to be disappointed when these things don't happen.

bunlar gerçekleşmediğinde hayal kırıklığına uğramayız.

And if we're not disappointed when good things don't happen,

Ve iyi şeyler olmadığında hayal kırıklığına uğramazsak

and we're pleasantly surprised when they do,

ve olduklarında güzel bir sürpriz olursa,

we will be happy.

mutlu oluruz.

So it's a very good theory,

Bu oldukça iyi bir teori,

but it turns out to be wrong for three reasons.

fakat üç sebepten dolayı bu yanlış.

Number one: Whatever happens, whether you succeed or you fail,

Birincisi: Ne olursa olsun, başarılı da başarısız da olsanız,

people with high expectations always feel better.

yüksek beklentili insanlar her zaman daha iyi hissederler.

Because how we feel when we get dumped or win employee of the month

Çünkü terkedildiğimizde ya da ayın elemanı seçildiğimizde

depends on how we interpret that event.

nasıl hissettiğimiz, bu olayları nasıl yorumladığımıza bağlıdır.

The psychologists Margaret Marshall and John Brown

Psikolog Margaret Marshall ve psikolog John Brown

studied students with high and low expectations.

düşük ve yüksek beklentili öğrenciler üzerinde çalıştılar.

And they found that when people with high expectations succeed,

Ve büyük beklentili insanların başarılı olduklarında

they attribute that success to their own traits.

bunu kendi özelliklerinden ileri gelen bir başarıya yorduklarını buldular.

"I'm a genius, therefore I got an A,

"Bir dahiyim ve bu yüzden A aldım,

therefore I'll get an A again and again in the future."

bu yüzden gelecekte yine A alacağım."

When they failed, it wasn't because they were dumb,

Başarısız olduklarında ise, aptal oldukları için değil,

but because the exam just happened to be unfair.

sınav adaletsizce hazırlandığı içindir.

Next time they will do better.

Bir dahaki sefere daha iyisini yapacaklardır.

People with low expectations do the opposite.

Düşük beklentili insanlarda ise durum tam tersi.

So when they failed it was because they were dumb,

Başarısız olduklarında, bu aptal olduklarındandır,

and when they succeeded

ve başarılı olduklarında ise

it was because the exam just happened to be really easy.

sınav çok kolay hazırlanmıştır.

Next time reality would catch up with them.

Bir dahaki sefere gerçeklerle karşılaşacaklardır.

So they felt worse.

Bu şekilde daha kötü hissederler.

Number two: Regardless of the outcome,

İkincisi: Sonuç ne olursa olsun,

the pure act of anticipation makes us happy.

katılım duygusunun kendisi, bizi mutlu etmeye yeter.

The behavioral economist George Lowenstein

Davranışsal ekonomist George Löwenstein

asked students in his university

üniversitesindeki öğrencilere

to imagine getting a passionate kiss from a celebrity, any celebrity.

herhangi bir ünlüden tutkulu bir öpücük aldıklarını hayal etmelerini istedi.

Then he said, "How much are you willing to pay

Sonra da "Bu ünlüden öpücüğü

to get a kiss from a celebrity

hemen, üç saat sonra,

if the kiss was delivered immediately,

24 saat sonra, üç gün sonra,

in three hours, in 24 hours, in three days,

bir yıl sonra veya 10 yıl sonra almak için

in one year, in 10 years?

ne kadar para verirdiniz?" diye sordur.

He found that the students were willing to pay the most

Öğrenciler öpücüğü şimdi değil,

not to get a kiss immediately,

üç gün sonra almak için

but to get a kiss in three days.

en çok parayı verdiler.

They were willing to pay extra in order to wait.

Beklemek için fazladan para vermeye razılardı.

Now they weren't willing to wait a year or 10 years;

Ama bir ya da 10 yıl beklemek istemiyorlardı,

no one wants an aging celebrity.

kimse yaslanan bir ünlü istemez.

But three days seemed to be the optimum amount.

Ama üç gün olabilecek en iyi süreydi.

So why is that?

Bu neden böyle?

Well if you get the kiss now, it's over and done with.

Öpücüğü şimdi alırsanız, olur ve biter.

But if you get the kiss in three days,

Ama üç gün sonra alırsanız,

well that's three days of jittery anticipation, the thrill of the wait.

üç gün boyunca beklemenin heyecanını yaşarsınız.

The students wanted that time

Öğrenciler nerede olacağını,

to imagine where is it going to happen,

nasıl olacağını hayal etmek için

how is it going to happen.

bu süreyi istediler.

Anticipation made them happy.

Beklemek onları mutlu edecekti.

This is, by the way, why people prefer Friday to Sunday.

Bu arada insanların neden cuma gününü pazar gününden daha çok sevdiklerinin nedeni de bu.

It's a really curious fact,

Bu gerçekten ilginç bir gerçek,

because Friday is a day of work and Sunday is a day of pleasure,

çünkü cuma çalışma günü, pazarsa eğlence,

so you'd assume that people will prefer Sunday,

bu yüzden insanların pazarı tercih edeceklerini düşünürsünüz,

but they don't.

ama öyle değil.

It's not because they really, really like being in the office

İşte olmayı çok sevdiklerinden,

and they can't stand strolling in the park

parkta gezinti yapmaktan

or having a lazy brunch.

veya tembelce brunch yapmaktan nefret ettiklerinden değil.

We know that, because when you ask people

Bunu şöyle biliyoruz, insanlara

about their ultimate favorite day of the week,

haftanın en sevdikleri gününü sorduğunuzda,

surprise, surprise, Saturday comes in at first,

beklenildiği gibi cumartesi ilk sırada geliyor,

then Friday, then Sunday.

sonra cuma, sonra pazar.

People prefer Friday

İnsanlar cumayı tercih ediyorlar,

because Friday brings with it the anticipation of the weekend ahead,

çünkü cuma, gelecek haftasonunun

all the plans that you have.

yapacağınız bütün planların heyecanını beraberinde getiriyor.

On Sunday, the only thing you can look forward to

Pazar günü ise, önünüzde sadece

is the work week.

iş haftası var.

So optimists are people who expect more kisses in their future,

İyimserler, geleceklerinden daha fazla öpücük,

more strolls in the park.

parkta daha çok gezinti bekleyenler.

And that anticipation enhances their wellbeing.

Bu beklenti de onların iyi durumlarını arttırıyor.

In fact, without the optimism bias,

Gerçekte, iyimserlik eğilimi olmadan,

we would all be slightly depressed.

biraz depresyonda olurdurk.

People with mild depression,

Hafif depresyonlu kişiler,

they don't have a bias when they look into the future.

geleceğe baktıklarında bir eğilim görmüyorlar.

They're actually more realistic than healthy individuals.

Sağlıklıdansa daha gerçekçi kişiler onlar.

But individuals with severe depression,

Ama ciddi depresyondaki kişilerin

they have a pessimistic bias.

kötümserlik eğilimi var.

So they tend to expect the future

Onlar, geleceği olacağından

to be worse than it ends up being.

daha kötü görüyorlar.

So optimism changes subjective reality.

Yani iyimserlik, öznel gerçekliği değiştiriyor.

The way we expect the world to be changes the way we see it.

Dünyanın nasıl olacağına dair beklentilerimiz, onu nasıl gördüğümüzü değiştiriyor.

But it also changes objective reality.

Ama aynı zamanda nesnel gerçekliği de değiştiriyor.

It acts as a self-fulfilling prophecy.

Kendi kendini gerçekleştiren bir kehanet gibi oluyor.

And that is the third reason

Bu da beklentilerinizi azaltmanın sizi

why lowering your expectations will not make you happy.

daha mutlu yapmayacağının üçüncü nedeni.

Controlled experiments have shown

Kontrollü deneyler,

that optimism is not only related to success,

iyimserliğin sadece başarıyla ilgili olmadığını,

it leads to success.

kişiyi başarıya götürdüğünü gösteriyor.

Optimism leads to success in academia and sports and politics.

İyimserlik kişiyi, akademide, sporda, politikada başarıya götürüyor.

And maybe the most surprising benefit of optimism is health.

Belki de iyimserliğin en şaşırtıcı yararı da sağlık.

If we expect the future to be bright,

Geleceğin parlak olacağını bekliyorsak,

stress and anxiety are reduced.

stresimiz ve endişemiz azalıyor.

So all in all, optimism has lots of benefits.

Yani sonuç olarak, iyimserliğin birçok yararı var.

But the question that was really confusing to me was,

Ama benim kafamı karıştıran soru

how do we maintain optimism in the face of reality?

gerçekliğin karşısında iyimserliğimizi nasıl koruyabilir idi.

As an neuroscientist, this was especially confusing,

Bir sınır sistemi bilimcisi olarak, bu özellikle kafa karıştırıcıydı,

because according to all the theories out there,

çünkü var olan teorilere göre,

when your expectations are not met, you should alter them.

beklentileriniz karşılanmadığında, onları değiştirmelisiniz.

But this is not what we find.

Ama bulgularımız bunu göstermiyor.

We asked people to come into our lab

İnsanlardan, laboratuvarımıza gelmelerini

in order to try and figure out what was going on.

ve neler olduğunu anlamaya çalışmalarını istedik.

We asked them to estimate their likelihood

Başlarına gelebilecek farklı felaketlerin

of experiencing different terrible events in their lives.

olasılıklarını kestirmelerini istedik.

So, for example, what is your likelihood of suffering from cancer?

Örneğin, kanser olma olasılığınız nedir?

And then we told them the average likelihood

Sonra da onlar gibi birisinin

of someone like them to suffer these misfortunes.

bu felaketlerle karşılaşma olasılığının kaç olabileceğini söyledik.

So cancer, for example, is about 30 percent.

Örneğin, kanser yaklaşık yüzde 30.

And then we asked them again,

Onlara sonra tekrar

"How likely are you to suffer from cancer?"

"Kanser olma olasılığınız nedir?" diye sorduk.

What we wanted to know was

Öğrenmeye çalıştığımız,

whether people will take the information that we gave them

onlara verdiğimiz bilginin onların inandıklarını

to change their beliefs.

değiştirip değiştiremeyeceğiydi.

And indeed they did --

Gerçekten değiştirdi --

but mostly when the information we gave them

ama onlara verdiğimiz bilgi çoğunlukla

was better than what they expected.

beklediklerinden iyiydi.

So for example,

Örneğin,

if someone said, "My likelihood of suffering from cancer

birisi "Kansere yakalanma olasılığım,

is about 50 percent,"

yaklaşık yüzde 50." dediyse,

and we said, "Hey, good news.

"Haberler iyi.

The average likelihood is only 30 percent,"

Ortalama yakalanma olasılığı yüzde 30." dedik,

the next time around they would say,

bir dahaki sefere,

"Well maybe my likelihood is about 35 percent."

"Belki de yakalanma olasılığım yaklaşık yüzde 35." dediler.

So they learned quickly and efficiently.

Yani çabuk ve verimli olarak öğrendiler.

But if someone started off saying,

Ama birisi,

"My average likelihood of suffering from cancer is about 10 percent,"

"Benin kansere yakalanma olasılığım, yaklaşık yüzde 10." dediyse,

and we said, "Hey, bad news.

biz de "Haberler kötü.

The average likelihood is about 30 percent,"

Ortalama yakalanma olasılığı yüzde 30." dedik,

the next time around they would say,

bir dahaki sefere,

"Yep. Still think it's about 11 percent."

"Evet. Bence hala yüzde 11." dediler.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So it's not that they didn't learn at all -- they did --

Öğrenmediklerinden değil -- öğrendiler --

but much, much less than when we gave them

ama, geleceklerine dair iyi haberler

positive information about the future.

verdiğimiz durumdan daha az.

And it's not that they didn't remember the numbers that we gave them;

Onlara verdiğimiz sayıları hatırlamadıklarından değil,

everyone remembers that the average likelihood of cancer

kansere yakalanma olasılığının yaklaşık yüzde 30 öldüğünü

is about 30 percent

ve boşanma olasılığının yaklaşık yüzde 40 öldüğünü

and the average likelihood of divorce is about 40 percent.

herkes hatırlar.

But they didn't think that those numbers were related to them.

Ama bu sayıların onları ilgilendirmediğini düşündüler.

What this means is that warning signs such as these

Bunun anlamı, bunun gibi uyarıcı sayıların

may only have limited impact.

sınırlı etkisi olabileceği.

Yes, smoking kills, but mostly it kills the other guy.

Evet, sigara öldürür, ama çoğunlukla diğer adamı.

What I wanted to know was

Bilmek istediğim,

what was going on inside the human brain

bu uyarıcı sayıları üstümüze alınmamızı engelleyen

that prevented us from taking these warning signs personally.

beynimizde ne olduğuydu.

But at the same time,

Ama aynı zamanda,

when we hear that the housing market is hopeful,

ev piyasasının umut verici olduğunu duyduğumuzda,

we think, "Oh, my house is definitely going to double in price."

"Evimin fiyatı kesinlikle ikiye katlanacak." diye düşünürüz.

To try and figure that out,

Bunu anlamak için,

I asked the participants in the experiment

Katılımcılardan, bir beyin görüntüleme aracında

to lie in a brain imaging scanner.

yalan söylemelerini istedim.

It looks like this.

Böyle gözüküyor.

And using a method called functional MRI,

İşlevsel MRİ adındaki bir yöntemi kullanarak

we were able to identify regions in the brain

olumlu bilgilere tepki veren

that were responding to positive information.

beyin bölgelerini tespit ettik.

One of these regions is called the left inferior frontal gyrus.

Bu bölgelerden birinin adı sol iç on kıvrım.

So if someone said, "My likelihood of suffering from cancer is 50 percent,"

Örneğin birisi "Benim kansere yakalanma olasılığım yüzde 50." dediğinde

and we said, "Hey, good news.

ve biz "Haberler iyi.

Average likelihood is 30 percent,"

Ortalama olasılık yüzde 30." dediğinde

the left inferior frontal gyrus would respond fiercely.

sol iç on kıvrım çılgınca tepki verir.

And it didn't matter if you're an extreme optimist, a mild optimist

Üç bir iyimser, hafif iyimser

or slightly pessimistic,

veya biraz kötümser olmanız bir şey değiştirmedi,

everyone's left inferior frontal gyrus

herkesin sol iç on kıvrımı

was functioning perfectly well,

olması gerektiği gibi çalışıyordu,

whether you're Barack Obama or Woody Allen.

Barack Obama ya da Woody Allen olmanız bir şeyi değiştirmiyordu.

On the other side of the brain,

Beynin diğer yanında,

the right inferior frontal gyrus was responding to bad news.

sağ iç on kıvrım ise kötü haberlere tepki veriyordu.

And here's the thing: it wasn't doing a very good job.

İlginç olanı: işini pek de iyi yapmıyordu.

The more optimistic you were,

Ne kadar iyimserseniz,

the less likely this region was

bu bölge beklenmeyen kötü haberlere

to respond to unexpected negative information.

karşı o kadar az tepki veriyordu.

And if your brain is failing

Ve eğer beyniniz gelecekle ilgili

at integrating bad news about the future,

haberleri birleştirmede güçlük çekiyorsa,

you will constantly leave your rose-tinted spectacles on.

her zaman toz pembe gözlüklerinizi giyiyorsunuz demek.

So we wanted to know, could we change this?

Bunu değiştiebilir miyiz öğrenmek istedik.

Could we alter people's optimism bias

İnsanların bu bölgelerdeki beyin aktivitelerine karışarak

by interfering with the brain activity in these regions?

iyimserlik eğilimlerini etkileyebilir miyiz?

And there's a way for us to do that.

Bunu yapabileceğimiz bir yol var.

This is my collaborator Ryota Kanai.

Bu birlikte çalıştığım Ryota Kanai.

And what he's doing is he's passing a small magnetic pulse

Yaptığı şey, çalışmamızın katılımcısının

through the skull of the participant in our study

kafatasının içine iç öne kıvrımını etkileyecek

into their inferior frontal gyrus.

küçük bir manyetik sinyal gönderiyor.

And by doing that,

Böylece,

he's interfering with the activity of this brain region

beynin bu bölgesinin aktivitesini

for about half an hour.

yaklaşık yarım saat etkilemiş oluyor.

After that everything goes back to normal, I assure you.

Sizi temin ederim, bu işlem bitince her şey normale dönüyor.

(Laughter)

(Kahkahalar)

So let's see what happens.

Neler olduğunu görelim.

First of all, I'm going to show you

Öncelikle size gördüğümüz

the average amount of bias that we see.

ortalama eğilimi göstereceğim.

So if I was to test all of you now,

Şimdi hepinizi test etseydim,

this is the amount that you would learn

kötü haberlere oranla, iyi haberlerden

more from good news relative to bad news.

bu kadar öğrenirdiniz.

Now we interfere with the region

Şimdi bu çalışmadaki kötü haberlere tepki veren

that we found to integrate negative information in this task,

bölgeyi etkiliyoruz

and the optimism bias grew even larger.

ve iyimserlik eğilimi daha da arttı.

We made people more biased in the way that they process information.

İnsanları, bilgileri değerlendikleri biçimde olduklarından daha eğilimli yaptık.

Then we interfered with the brain region

Daha sonra, bu çalışmadaki iyi haberleri değerlendiren

that we found to integrate good news in this task,

bölgeyi etkiledik

and the optimism bias disappeared.

ve iyimserlik eğilimi yok oldu.

We were quite amazed by these results

Bu sonuçlar bizi oldukça şaşırttı,

because we were able to eliminate

çünkü insan beynine işlenmiş

a deep-rooted bias in humans.

eğilimleri ortadan kaldırabildik.

And at this point we stopped and we asked ourselves,

Bu noktada durduk ve kendimize şu soruyu sorduk:

would we want to shatter the optimism illusion into tiny little bits?

iyimserlik yanılsamasını ufak parçalara ayırmak ister miyiz?

If we could do that, would we want to take people's optimism bias away?

Bunu yapabilirsek, insanların iyimserlik eğilimlerini ortadan kaldırmak ister miyiz?

Well I've already told you about all of the benefits of the optimism bias,

İnsanların iyimserlik eğiliminin faydalarını size anlattım,

which probably makes you want to hold onto it for dear life.

bu yüzden herhalde bu eğilime sıkı sıkı sarılmak istersiniz.

But there are, of course, pitfalls,

Ancak tabii ki bunun kötü yanları da var

and it would be really foolish of us to ignore them.

ve bunları göz ardı etmek aptallık olur.

Take for example this email I recieved

Örneğin California'daki bir itfaiyeciden

from a firefighter here in California.

aldığım e-postayı sizinle paylaşmak istiyorum:

He says, "Fatality investigations for firefighters

"Ölümle sonuçlan yangın soruşturmalarında

often include 'We didn't think the fire was going to do that,'

doğru kararı vermeye yardımcı olacak bütün bilgiler ortada olmasına rağmen,

even when all of the available information

çoğunlukla 'Yangının böyle seyredeceğini düşünmemiştik,'

was there to make safe decisions."

cümlesi yer alıyor.

This captain is going to use our findings on the optimism bias

Bu şef bizim iyimserlik eğilimi ile ilgili bulgularımızı

to try to explain to the firefighters

itfaiyecilere neden öyle düşündüklerini

why they think the way they do,

açıklamak için ve insanlardaki bu oldukça iyimser

to make them acutely aware of this very optimistic bias in humans.

eğilimin farkında olmaları gerektiğini açıklamak için kullanacak.

So unrealistic optimism can lead to risky behavior,

Gerçekçi olmayan iyimserlik kişilerin riskli davranışlarda bulunmasına,

to financial collapse, to faulty planning.

ekonomik çöküşe, yanlış planlamaya neden olabilir.

The British government, for example,

Örneğin İngiliz hükümeti,

has acknowledged that the optimism bias

iyimserlik eğiliminin insanların

can make individuals more likely

projelerinin maaliyetlerini ve sürelerini

to underestimate the costs and durations of projects.

olacağından az hesaplamalarına yol açabileceğini kabul etti.

So they have adjusted the 2012 Olympic budget

Bu nedenle 2012 Olimpiyat bütçesini

for the optimism bias.

iyimserlik eğilimini göz önünde bulunduracak şekilde ayarladı.

My friend who's getting married in a few weeks

Birkaç hafta içinde evlenecek olan arkadaşım

has done the same for his wedding budget.

aynı şeyi düğün masrafları için yaptı.

And by the way, when I asked him about his own likelihood of divorce,

Bu arada, ona boşanma olasılığını sorduğumda,

he said he was quite sure it was zero percent.

0 öldüğündan oldukça emin olduğunu söyledi.

So what we would really like to do,

Bu yüzden yapmak isteyeceğimiz şey,

is we would like to protect ourselves from the dangers of optimism,

kendimizi iyimserliğin tehlikelerinden korumak,

but at the same time remain hopeful,

ama aynı zamanda umutlu olmak

benefiting from the many fruits of optimism.

ve iyimserliğin meyvelerinden yararlanmak.

And I believe there's a way for us to do that.

İnanıyorum ki bunu yapabilmemiz mümkün.

The key here really is knowledge.

Bunun anahtarı bilgi.

We're not born with an innate understanding of our biases.

Eğilimlerimizi tam olarak anlamış olarak doğmuyoruz.

These have to be identified by scientific investigation.

Bunları bilimsel araştırmalarla anlayabiliriz.

But the good news is that becoming aware of the optimism bias

Ama iyimserlik eğiliminin farkına varmak

does not shatter the illusion.

yanılsamayı ortadan kaldırmıyor.

It's like visual illusions,

Görsel yanılsamalar gibi

in which understanding them does not make them go away.

bunların farkına varmak onları ortadan kaldırmıyor.

And this is good because it means

Bunun sayesinde

we should be able to strike a balance,

kendimizi gerçekçi olmayan iyimserlikten

to come up with plans and rules

koruyacak planlar ve kurallar

to protect ourselves from unrealistic optimism,

yaratabiliriz

but at the same time remain hopeful.

ve aynı zamanda umudumuzu koruyabiliriz.

I think this cartoon portrays it nicely.

Bence bu karikatür bunu oldukça hoş anlatıyor.

Because if you're one of these pessimistic penguins up there

Çünkü yukarıdaki uçabileceğine inanmayan

who just does not believe they can fly,

penguenlerdenseniz,

you certainly never will.

hiçbir zaman uçamayacaksınız.

Because to make any kind of progress,

Çünkü herhangi bir ilerleme kaydetmek için,

we need to be able to imagine a different reality,

farklı bir gerçekliği hayal etmemiz

and then we need to believe that that reality is possible.

ve bu gerçekliğin olabileceğine inanamamız gerekiyor.

But if you are an extreme optimistic penguin

Ama koru körüne atlayıp her şeyin iyi olacağını düşünenen

who just jumps down blindly hoping for the best,

çok iyimser bir penguenseniz,

you might find yourself in a bit of a mess when you hit the ground.

yere vardığınızda kendinizi param parça görebilirsiniz.

But if you're an optimistic penguin

Ama uçabileceğine inanan

who believes they can fly,

iyimser bir penguenseniz

but then adjusts a parachute to your back

ve her şeyin planladığınız gibi olmayabileceği

just in case things don't work out exactly as you had planned,

olasılığına karşılık bir paraşüt takarsanız,

you will soar like an eagle,

sadece bir penguen olmanıza rağmen,

even if you're just a penguin.

havada bir kartal gibi süzülürsünüz.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)