Megan Washington: Why I live in mortal dread of public speaking

Translator: Joyce Uerpairojkit Reviewer: Tisa Tontiwatkul

I didn't know when I agreed to do this

ตอนที่ฉันตกลงจะมาทำสิ่งนี้ ฉันไม่รู้

whether I was expected to talk or to sing.

ว่าเขาอยากให้ฉันมาพูดหรือมาร้องเพลง

But when I was told that the topic was language,

แต่พอเขาบอกว่าหัวข้อคือเรื่องภาษา

I felt that I had to speak about something for a moment.

ฉันรู้สึกว่า ฉันต้องพูดเกี่ยวกับอะไรสักอย่างบ้างแหละ

I have a problem.

ฉันมีปัญหา

It's not the worst thing in the world.

มันไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดในโลก

I'm fine.

ฉันสบายดี

I'm not on fire.

ฉันไม่ได้ตื่นเต้นอะไร

I know that other people in the world

ฉันรู้ว่าอีกหลายๆ คนบนโลกใบนี้

have far worse things to deal with,

ต้องเจอกับอะไรที่แย่กว่ามากมาย

but for me, language and music are

แต่สำหรับฉัน ภาษาและดนตรี

inextricably linked through this one thing.

เกิดการเชื่อมโยงกัน อย่างเหนียวแน่นผ่านสิ่งสิ่งนี้

And the thing is that I have a stutter.

ประเด็นคือ ฉันติดอ่าง

It might seem curious given that I spend

มันอาจจะดูตลกพิกล เพราะชีวิตของฉันที่ผ่านมา

a lot of my life on the stage.

ก็ใช้เวลาอยู่บนเวทีซะเยอะ

One would assume that I'm comfortable

ใครๆ ก็คงจะคิดว่าฉันคุ้นเคย

in the public sphere and comfortable here,

กับการอยู่ต่อหน้าสาธารณะ และรู้สึกสบายๆ ที่ยืนอยู่ตรงนี้

speaking to you guys.

พูดคุยกับพวกคุณ

But the truth is that I've spent my life up until this point

แต่จริงๆ แล้ว ตลอดทั้งชีวิตที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้

and including this point, living in mortal dread

ซึ่งรวมถึง ณ เวลานี้ด้วย สิ่งที่ฉันกลัวอย่างสุดชีวิตคือ

of public speaking.

การพูดในที่สาธารณะ

Public singing, whole different thing. (Laughter)

ส่วนการร้องเพลงในที่สาธารณะน่ะ คนละเรื่องเลย (เสียงหัวเราะ)

But we'll get to that in a moment.

เดี๋ยวอีกแป๊บหนึ่งค่อยว่ากัน

I've never really talked about it before so explicitly.

ฉันไม่เคยพูดถึงมันอย่างเปิดอกขนาดนี้มาก่อน

I think that that's because I've always lived in hope

ฉันคิดว่ามันเป็นเพราะฉันอยู่ด้วยความหวังมาตลอด

that when I was a grown-up,

ว่าเมื่อฉันเป็นผู้ใหญ่

I wouldn't have one.

ฉันจะเลิกติดอ่าง

I sort of lived with this idea that when I'm grown,

ฉันโตมากับความคิดที่ว่าเมื่อฉันโตแล้ว

I'll have learned to speak French,

ฉันจะได้เรียนภาษาฝรั่งเศส

and when I'm grown, I'll learn how to manage my money,

และเมื่อฉันโต ฉันจะเรียนรู้การจัดการเรื่องเงินๆ ทองๆ

and when I'm grown, I won't have a stutter,

และเมื่อฉันโต ฉันจะเลิกติดอ่าง

and then I'll be able to public speak and maybe be the prime minister

แล้วฉันจะสามารถพูดในที่สาธารณะ และอาจจะเป็นนายกรัฐมนตรี

and anything's possible and, you know.

และทุกอย่างก็เป็นไปได้... ก็นะ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So I can talk about it now

ฉะนั้นฉันจึงสามารถพูดถึงมันได้

because I've reached this point, where —

เพราะฉันมาถึงจุดที่ —

I mean, I'm 28.

คือ ฉันก็ 28 แล้ว

I'm pretty sure that I'm grown now.

ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าฉันโตแล้ว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And I'm an adult woman

และฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว

who spends her life as a performer,

ผู้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยอาชีพนักแสดง

with a speech impediment.

ทั้งๆที่มีปัญหาเรื่องการพูด

So, I might as well come clean about it.

ฉันเลยคิดว่าฉันน่าจะเปิดอกพูดความจริงดีกว่า

There are some interesting angles to having a stutter.

การพูดติดอ่างมีหลายๆ แง่มุมที่น่าสนใจ

For me, the worst thing that can happen

สำหรับฉัน สิ่งที่แย่ที่สุดที่จะเกิดขึ้นได้

is meeting another stutterer.

คือการไปเจอกับคนติดอ่างอีกคนหนึ่ง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

This happened to me in Hamburg, when

มันเกิดขึ้นตอนที่ฉันอยู่ที่เมืองฮัมบูร์ก

this guy, we met and he said,

มีผู้ชายคนหนึ่ง ตอนที่เราทำความรู้จักกันเขาพูดว่า

"Hello, m-m-m-my name is Joe,"

"สวัสดี ผ-ผ-ผ-ผมชื่อโจ"

and I said, "Oh, hello, m-m-m-my name is Meg."

แล้วฉันก็พูดว่า "โอ้ สวัสดี ฉ-ฉ-ฉ-ฉันชื่อเม็ก"

Imagine my horror when I realized

ลองจินตนาการดูสิว่า ฉันตกใจแค่ไหนตอนที่ระลึกได้ว่า

he thought I was making fun of him.

เขาคิดว่าฉันล้อเลียนเขาอยู่

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

People think I'm drunk all the time.

คนอื่นคิดว่าฉันเมาตลอดเวลา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

People think that I've forgotten their name

หลายคนคิดว่าฉันลืมชื่อของพวกเขา

when I hesitate before saying it.

เวลาที่ฉันลังเลก่อนที่จะพูดออกมา

And it is a very weird thing, because

แล้วมันเป็นอะไรที่แปลกมาก เพราะว่า

proper nouns are the worst.

คำนามนี่เป็นอะไรที่แสบที่สุดเลย

If I'm going to use the word "Wednesday" in a sentence,

ถ้าฉันกำลังจะใช้คำว่า "วันพุธ" ในประโยค

and I'm coming up to the word,

และฉันกำลังจะมาถึงคำนั้นแล้ว

and I can feel that I'm going to stutter or something,

และฉันรู้สึกว่าฉันจะติดอ่างหรืออะไรประมาณนั้น

I can change the word to "tomorrow,"

ฉันสามารถเปลี่ยนคำนั้นเป็น "วันพรุ่งนี้"

or "the day after Tuesday,"

หรือ "วันที่ถัดจากวันอังคาร"

or something else.

หรืออะไรอย่างอื่นสักอย่าง

It's clunky, but you can get away with it,

มันดูเยอะ แต่มันก็ช่วยให้ผ่านไปได้

because over time I've developed this

เพราะที่ผ่านมาฉันก็เรียนรู้ที่จะ

loophole method of using speech

พลิกแพลงใช้ช่องโหว่ตรงนี้ของการพูด

where right at the last minute you

แบบที่ว่า ในวินาทีสุดท้าย

change the thing and you trick your brain.

คุณพลิกเปลี่ยนคำคำนั้นไป แล้วหลอกสมองตัวเอง

But with people's names, you can't change them.

แต่ชื่อคนมันไม่ใช่อะไรที่เปลี่ยนได้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

When I was singing a lot of jazz,

ช่วงที่ฉันร้องเพลงแจ๊สบ่อยๆ

I worked a lot with a pianist whose name was Steve.

ฉันทำงานบ่อยกับนักเปียโนคนหนึ่งที่ชื่อสตีฟ

As you can probably gather,

คุณคงพอจะสรุปได้ว่า

S's and T's, together or independently,

เสียง "ส" กับ "ต" ไม่ว่าจะอยู่รวมกันหรือแยกกัน

are my kryptonite.

เป็นจุดอ่อนแท้ๆ ของฉันเลย

But I would have to introduce the band

แต่ฉันก็ต้องแนะนำนักดนตรี

over this rolling vamp,

ในขณะที่เสียงจังหวะในพื้นหลังกำลังเล่นอยู่

and when I got around to Steve,

แล้วพอมาถึงสตีฟ

I'd often find myself stuck on the "St."

ฉันก็มักจะติดอยู่ที่ "สต"

And it was a bit awkward and uncomfortable and it totally kills the vibe.

แล้วมันเป็นอะไรที่น่าอายและอึดอัดมาก แถมยังเป็นตัวทำลายบรรยากาศที่ดีเยี่ยม

So after a few instances of this,

พอเกิดขึ้นหลายๆ ครั้ง

Steve happily became "Seve,"

สตีฟเลยยินดีที่จะใช้ชื่อ "ซีฟ" แทน

and we got through it that way. (Laughter)

แล้วเราก็ผ่านกันมาแบบนี้ (เสียงหัวเราะ)

I've had a lot of therapy,

ฉันไปรับการบำบัดมาเยอะอยู่

and a common form of treatment is to use

และวิธีการรักษาหนึ่งที่แพร่หลายคือการใช้

this technique that's called smooth speech,

เทคนิคหนึ่งที่เรียกว่าการพูดแบบลื่นไหล

which is where you almost sing everything that you say.

ซึ่งก็คือการที่คุณแทบจะร้องทุกอย่างออกมาเป็นเพลง

You kind of join everything together in this

ประมาณว่าเชื่อมทุกคำเข้าด้วยกัน

very singsong, kindergarten teacher way,

เป็นท่วงทำนอง เหมือน การพูดของครูโรงเรียนอนุบาล

and it makes you sound very serene, like you've had lots of Valium,

แล้วมันทำให้คุณฟังดูใจเย็นมาก เหมือนทานยาแวเลียมไปซะเยอะ

and everything is calm. (Laughter)

แล้วทุกอย่างช่างสงบสุขเหลือเกิน (เสียงหัวเราะ)

That's not actually me.

ซึ่งนั่นไม่ใช่ตัวฉันที่แท้จริง

And I do use that. I do.

ฉันก็ใช้วิธีนั้นอยู่หรอก

I use it when I have to be on panel shows,

ฉันใช้มันเวลาไปออกรายการโทรทัศน์

or when I have to do radio interviews,

หรือเวลาต้องให้สัมภาษณ์รายการวิทยุ

when the economy of airtime is paramount.

เมื่อมูลค่าของเวลาออกอากาศอยู่ที่จุดสูงสุด

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I get through it that way for my job.

ฉันผ่านมันไปด้วยวิธีนี้เพื่องานของฉัน

But as an artist who feels that their work

แต่ในฐานะศิลปินคนหนึ่งที่รู้สึกว่าผลงาน

is based solely on a platform of honesty

ควรเกิดขึ้นบนพื้นฐานของความซื่อสัตย์

and being real,

และความเป็นจริง

that feels often like cheating.

หลายครั้งมันทำให้รู้สึกว่าเป็นการหลอกลวง

Which is why before I sing, I wanted to tell you

ซึ่งก็คือเหตุผลว่าทำไมก่อนที่ฉันจะร้องเพลง ฉันอยากจะบอกคุณ

what singing means to me.

ว่าการร้องเพลงมีความหมายอย่างไรกับฉัน

It's more than making nice sounds,

มันเป็นอะไรมากกว่าการทำเสียงเพราะๆ

and it's more than making nice songs.

และมันเป็นอะไรมากกว่าการทำเพลงดีๆ

It's more than feeling known, or understood.

มันมากกว่าการรู้สึกเป็นที่รู้จักหรือมีคนเข้าใจ

It's more than making you feel the things that I feel.

มันมากกว่าการทำให้คุณสามารถรู้สึกสิ่งที่ฉันรู้สึก

It's not about mythology,

มันไม่ใช่เรื่องของตำนาน

or mythologizing myself to you.

หรือการสร้างตนเองให้เป็นตำนานสำหรับคุณ

Somehow, through some miraculous

ด้วยกลไกอะไรสักอย่าง

synaptic function of the human brain,

ของโสตประสาทสมองมนุษย์

it's impossible to stutter when you sing.

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะติดอ่างเวลาร้องเพลง

And when I was younger, that was a method of treatment

ตอนที่ฉันเด็กๆ นั่นเป็นวิธีหนึ่งในการรักษา

that worked very well for me,

และสำหรับฉันมันก็ได้ผลมาก

singing, so I did it a lot.

การร้องเพลงน่ะ ฉันเลยทำซะเยอะ

And that's why I'm here today.

และนั่นก็เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงมาอยู่ตรงนี้ในวันนี้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

Singing for me is sweet relief.

สำหรับฉันแล้ว การร้องเพลงคือ การปลดเปลื้องความกังวลทุกอย่าง

It is the only time when I feel fluent.

มันเป็นเวลาเดียวที่ฉันรู้สึกว่า สามารถสื่อความได้อย่างคล่องแคล่ว

It is the only time when what comes out of my mouth

มันเป็นเวลาเดียวที่สิ่งที่ออกมาจากปากของฉัน

is comprehensively exactly what I intended.

มีความหมายตรงเป๊ะกับสิ่งที่ฉันต้องการจะสื่อ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So I know that this is a TED Talk,

ฉันรู้ว่านี่คือ TED Talk

but now i'm going to TED sing.

แต่ตอนนี้ฉันจะร้องเพลงแทนละ

This is a song that I wrote last year.

นี่เป็นเพลงที่ฉันแต่งขึ้นเมื่อปีที่แล้ว

Thank you very much. Thank you.

ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

(Piano)

(เสียงเปียโน)

♪ I would be a beauty ♪

♪ ฉันคงจะเป็นผู้เลอโฉมได้ ♪

♪ but my nose ♪

♪ แต่จมูกของฉัน ♪

♪ is slightly too big ♪

♪ ใหญ่เกินไปนิด ♪

♪ for my face ♪

♪ สำหรับใบหน้าของฉัน ♪

♪ And I would be a dreamer ♪

♪ และฉันคงจะเป็นนักช่างฝันได้ ♪

♪ but my dream ♪

♪ แต่ความฝันของฉัน ♪

♪ is slightly too big ♪

♪ ยิ่งใหญ่เกินไปหน่อย ♪

♪ for this space ♪

♪ สำหรับพื้นที่แค่นี้ ♪

♪ And I would be an angel ♪

♪ และฉันคงจะเป็นเทพธิดาได้ ♪

♪ but my halo ♪

♪ แต่บุญบารมีของฉัน ♪

♪ it pales in the glow ♪

♪ จืดจางลงในแสงแพรวพราว ♪

♪ of your grace ♪

♪ จากความสง่างามของคุณ ♪

♪ And I would be a joker ♪

♪ และฉันคงจะเป็นตัวโจ๊ก ♪

♪ but that card looks silly when you play ♪

♪ แต่ไพ่ใบนั้นกลับดูงี่เง่าเมื่อคุณวาง ♪

♪ your ace ♪

♪ ไพ่เอส ♪

♪ I'd like to know ♪

♪ ฉันอยากจะรู้ ♪

♪ Are there stars in hell? ♪

♪ มีดวงดาวบ้างไหมในขุมนรก ♪

♪ And I'd like to know ♪

♪ และฉันอยากจะรู้ ♪

♪ know if you can tell ♪

♪ อยากจะรู้ว่าคุณจะบอกฉันได้ไหม ♪

♪ that you make me lose everything I know ♪

♪ ว่าคุณทำให้ฉันสูญเสียทุกอย่างที่ฉันรู้ไป ♪

♪ That I cannot choose to or not let go ♪

♪ ว่าฉันไม่มีสิทธิ์จะเลือกหรือว่าจะปล่อยมันไป ♪

♪ And I'd stay forever ♪

♪ และฉันจะอยู่ตลอดไป ♪

♪ but my home ♪

♪ แต่บ้านของฉัน ♪

♪ is slightly too far ♪

♪ กลับห่างไกลเกินไปนิด ♪

♪ from this place ♪

♪ จากที่นี่ ♪

♪ And I swear I tried to ♪

♪ และฉันสาบานว่าฉันพยายามแล้ว ♪

♪ slow it down ♪

♪ ที่จะไปให้ช้าลง ♪

♪ when I am walking at your pace ♪

♪ เวลาที่เดินอยู่กับคุณ ♪

♪ But all I could think ♪

♪ แต่สิ่งเดียวที่ฉันคิดได้ ♪

♪ idling through the cities ♪

♪ ระหว่างที่เดินทางผ่านแต่ละเมืองอย่างไร้จุดหมาย ♪

♪ do I look pretty in the rain? ♪

♪ ฉันดูสวยไหมยามฝนตก ♪

♪ And I don't know how someone ♪

♪ และฉันก็ไม่รู้ว่าใครสักคน ♪

♪ quite so lovely ♪

♪ ที่แสนจะน่ารัก ♪

♪ makes me feel ugly ♪

♪ ทำให้ฉันรู้สึกน่าเกลียดได้อย่างไร ♪

♪ So much shame ♪

♪ มีแต่ความอับอาย ♪

♪ And I'd like to know ♪

♪ และฉันก็อยากจะรู้ ♪

♪ Are there stars in hell? ♪

♪ ว่ามีดวงดาวบ้างไหมในขุมนรก ♪

♪ And I'd like to know ♪

♪ และฉันก็อยากจะรู้ ♪

♪ know if you can tell ♪

♪ อยากจะรู้ว่าคุณจะบอกฉันได้ไหม ♪

♪ that you make me lose everything I know ♪

♪ ว่าคุณทำให้ฉันสูญเสียทุกอย่างที่ฉันรู้ไป ♪

♪ that I cannot choose to or not let go ♪

♪ ว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือกหรือจะปล่อยมันไป ♪

Thank you very much. (Applause)

ขอบคุณมากค่ะ (เสียงปรบมือ)