The silent drama of photography | Sebastião Salgado

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Pat Likitswat Reviewer: Unnawut Leepaisalsuwanna

I'm not sure that every person here

ผมไม่รู้ว่าทุกคนที่นี่

is familiar with my pictures.

พอคุ้นกับภาพถ่ายของผมบ้างรึเปล่า

I want to start to show just a few pictures to you,

ผมจะขอเอาบางรูปให้ดูกัน

and after I'll speak.

ก่อนที่ผมจะพูด

I must speak to you a little bit of my history,

ผมจะต้องเล่าประวัติของผมให้ฟังสักนิดเสียก่อน

because we'll be speaking on this

เพราะมันจะเกี่ยวกัน

during my speech here.

กับเรื่องที่ผมมาพูดในวันนี้

I was born in 1944 in Brazil,

ผมเกิดปี 1944 ในบราซิล

in the times that Brazil was not yet a market economy.

ตอนที่บราซิลยังไม่มีระบบเศรษฐกิจแบบตลาด

I was born on a farm,

ผมเกิดมาในฟาร์ม

a farm that was more than 50 percent rainforest [still].

ฟาร์มที่เกินครึ่ง เป็นป่าฝนเขตร้อน

A marvelous place.

เป็นที่ที่วิเศษ

I lived with incredible birds, incredible animals,

ผมโตมากับนก และสัตว์ที่น่าเหลือเชื่อหลายๆ อย่าง

I swam in our small rivers with our caimans.

ผมเคยว่ายน้ำในแม่น้ำสายเล็กๆ กับจระเข้

It was about 35 families that lived on this farm,

บนฟาร์มนี้ เราอยู่กันประมาณ 35 ครอบครัว

and everything that we produced on this farm, we consumed.

ทุกอย่างที่เราผลิตได้ เราเอามากินมาใช้

Very few things went to the market.

มีส่วนน้อยมากที่ถูกนำไปขาย

Once a year, the only thing that went to the market

มีอย่างเดียวเท่านั้นที่ถูกเอาไปขาย แค่ปีละครั้ง

was the cattle that we produced,

คือฝูงปศุสัตว์ที่เราเลี้ยง

and we made trips of about 45 days

เราต้องเดินทางประมาณ 45 วัน

to reach the slaughterhouse,

เพื่อไปให้ถึงโรงฆ่าสัตว์

bringing thousands of head of cattle,

เราพาฝูงปศุสัตว์ไปเป็นพันๆตัว

and about 20 days traveling back

และขากลับ ใช้เวลาประมาณ 20 วัน

to reach our farm again.

เพื่อจะกลับมาถึงฟาร์มของเรา

When I was 15 years old,

พอผมอายุ 15

it was necessary for me to leave this place

ผมก็จำต้องจากที่นั่นไป

and go to a town a little bit bigger -- much bigger --

ไปอยู่ในเมือง ที่มีขนาดใหญ่กว่าเดิมมาก

where I did the second part of secondary school.

ผมได้เรียนต่อมัธยมปลายที่นั่น

There I learned different things.

ทำให้ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง

Brazil was starting to urbanize, industrialize,

บราซิลได้เริ่มที่จะพัฒนาเมือง พัฒนาอุตสาหกรรม

and I knew the politics. I became a little bit radical,

ผมเรียนรู้เรื่องการเมือง และเอียงมาเป็นพวกสุดโต่งนิดหน่อย

I was a member of leftist parties,

ผมเป็นสมาชิกพรรคฝ่ายซ้าย

and I became an activist.

และเป็นนักเคลื่อนไหว

I [went to] university to become an economist.

ผมเข้าเรียนมหาลัยฯ เพื่อเป็นนักเศรษศาสตร์

I [did] a master's degree in economics.

เรียนต่อปริญญาโทสาขาเศรษฐศาสตร์

And the most important thing in my life

และสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต

also happened in this time.

ก็เกิดขึ้นกับผมในช่วงเวลานั้น

I met an incredible girl

ผมได้พบรู้จักกับสาวน้อยมหัศจรรย์

who became my lifelong best friend,

ที่กลายมาเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผมตลอดชีวิต

and my associate in everything that I have done till now,

และมีส่วนร่วมสร้างงานทุกชิ้นที่ผมทำนับจนถึงวันนี้

my wife, Lélia Wanick Salgado.

ภรรยาของผม -- ไลลา วานิค ซาลกาโด (Lélia Wanick Salgado).

Brazil radicalized very strongly.

บราซิลผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง

We fought very hard against the dictatorship,

เราต้องต่อสู้อย่างแข็มแข็งกับอำนาจเผด็จการ

in a moment it was necessary to us:

ตอนนั้น เราจำต้องเลือกระหว่าง

Either go into clandestinity with weapons in hand,

การติดอาวุธแล้วเข้าหลบซ่อนตัว

or leave Brazil. We were too young,

หรือลี้ภัยออกจากบราซิล ซึ่งตอนนั้นพวกเรายังเด็กมาก

and our organization thought it was better for us to go out,

องค์กรของเราคิดว่า เราควรออกจากประเทศนี้ น่าจะเหมาะกว่า

and we went to France,

เราจึงหนีไปฝรั่งเศส

where I did a PhD in economics,

ผมเรียนปริญญาเอกเศรษฐศาสตร์ที่นั่น

Léila became an architect.

ไลลา กลายเป็นสถาปนิก

I worked after for an investment bank.

หลังจากนั้นผมทำงานให้ธนาคารเพื่อการลงทุนแห่งหนึ่ง

We made a lot of trips, financed development,

เราเดินทางกันเยอะมาก ทำโครงการพัฒนาแหล่งเงินทุน

economic projects in Africa with the World Bank.

และโครงการทางเศรษฐศาสตร์ในแอฟริกา ของธนาคารโลก

And one day photography made a total invasion in my life.

แล้ววันนึงการถ่ายภาพก็เข้ามาบุกรุกพื้นที่ในชีวิตผม

I became a photographer,

ผมผันตัวเองมาเป็นช่างภาพ

abandoned everything and became a photographer,

ละทิ้งทุกสิ่งเพื่อมาเป็นช่างภาพ

and I started to do the photography

ผมเริ่มต้นจากการบันทึกภาพ

that was important for me.

สิ่งต่างๆ ที่สำคัญสำหรับผม

Many people tell me that you are a photojournalist,

มีคนหลายคนบอกว่าผมเป็นช่างภาพนักข่าว

that you are an anthropologist photographer,

เป็นช่างภาพมานุษยวิทยา

that you are an activist photographer.

หรือเป็นช่างภาพนักเคลื่อนไหวทางการเมือง

But I did much more than that.

แต่ผมทำมากกว่านั้นมาก

I put photography as my life.

ผมทำให้การถ่ายภาพเป็นชีวิตของผม

I lived totally inside photography

ผมฝังทั้งชีวิตของผมไปในการถ่ายภาพ

doing long term projects,

ทำโปรเจคที่ใช้เวลานานมากๆ

and I want to show you just a few pictures

ผมจะฉายภาพให้ดูกันอีกเล็กน้อย

of -- again, you'll see inside the social projects,

ภาพพวกนี้คล้ายกับภาพชุดก่อน

that I went to, I published many books

ผมถ่ายมาจาก ตอนที่ผมไปกับโครงการช่วยสังคม

on these photographs,

และได้ตีพิมพ์หนังสือหลายเล่มไปกับภาพพวกนี้

but I'll just show you a few ones now.

ผมจะให้ดูกันแค่ไม่กี่ภาพนะครับ

In the '90s, from 1994 to 2000,

ตอนทศวรรษ 90 ช่วงปี 1994-2000

I photographed a story called Migrations.

ผมถ่ายภาพเรื่องราวเรื่องหนึ่งชื่อว่า Migration (การย้ายถิ่น)

It became a book. It became a show.

เรื่องราวนี้ได้กลายมาเป็นหนังสือ และรายการโทรทัศน์ในภายหลัง

But during the time that I was photographing this,

ในช่วงที่ผมเก็บภาพถ่ายพวกนี้

I lived through a very hard moment in my life, mostly in Rwanda.

ชีวิตของผมลำบากมาก ตอนนั้นผมอยู่ในรวันดา

I saw in Rwanda total brutality.

ผมได้พบเจอความโหดร้ายอำมหิต

I saw deaths by thousands per day.

ผมเห็นการตายของคน นับพันคนต่อวัน

I lost my faith in our species.

ผมสูญสิ้นศรัทธาในมวลมนุษยชาติ

I didn't believe that it was possible for us to live any longer,

ผมไม่เชื่อว่าเราจะอยู่บนโลกใบนี้ไปได้อีกนานสักเท่าไร

and I started to be attacked by my own Staphylococcus.

ผมเริ่มติดเชื้อแบคทีเรียสตาฟิโลค็อกคัส (Staphylococcus)

I started to have infection everywhere.

ตัวผมเริ่มเป็นฝีไปทุกแห่ง

When I made love with my wife, I had no sperm that came out of me;

เวลาผมมีอะไรกับภรรยา ผมไม่หลั่งน้ำเชื้อ

I had blood.

แต่กลับหลั่งเลือดออกมาแทน

I went to see a friend's doctor in Paris,

ผมไปหาเพื่อนที่เป็นหมออยู่ที่ปารีส

told him that I was completely sick.

บอกเขาว่าผมป่วยหนัก

He made a long examination, and told me, "Sebastian,

เขาตรวจผมอยู่แล้วพูดกับผมว่า "เซบาสเตียน...

you are not sick, your prostate is perfect.

คุณไม่ได้ป่วยอะไรหรอก ต่อมลูกหมากคุณแข็งแรงดีทุกอย่าง

What happened is, you saw so many deaths that you are dying.

แต่คุณพบเห็นความตายมากเกินไป จนคุณเนี่ยแหละ ที่กำลังจะตายไปเอง

You must stop. Stop.

คุณต้องหยุด หยุดเดี๋ยวนี้

You must stop because on the contrary, you will be dead."

คุณต้องหยุด เพราะไม่อย่างนั้น คุณจะตาย"

And I made the decision to stop.

และผมก็ตัดสินใจยุติทุกอย่างลง

I was really upset with photography,

ผมรู้สึกหัวเสียมากกับการถ่ายภาพ

with everything in the world,

และยังพาลไปหัวเสียกับทุกๆ อย่างในโลก

and I made the decision to go back to where I was born.

ผมตัดสินใจกลับไปยังที่ที่ผมจากมา กลับบ้านเกิดของผม

It was a big coincidence.

ซึ่งกลายเป็นเรื่องบังเอิญอย่างมาก

It was the moment that my parents became very old.

ตอนนั้นคุณพ่อคุณแม่ของผมแก่ตัวมากแล้ว

I have seven sisters. I'm one of the only men in my family,

ผมเป็นลูกชายคนเดียวในครอบครัว พี่สาวน้องสาวเจ็ดคน

and they made together the decision

เขาร่วมหัวกันตัดสินใจ

to transfer this land to Léila and myself.

จะโอนสิทธืถือครองที่ดินมาให้ไลลากับผม

When we received this land, this land was as dead as I was.

ตอนที่ผมได้ผืนดินนั้นมา มันแห้งเหี่ยวใกล้ตาย ไม่ได้ต่างไปจากผม

When I was a kid, it was more than 50 percent rainforest.

ตอนผมเด็กๆ ที่นี่ยังเป็นป่าอยู่เกินกว่าครึ่ง

When we received the land,

แต่ตอนเรารับที่ดินมา

it was less than half a percent rainforest,

ป่าผืนเดิมนั้นเหลืออยู่เพียงครึ่งเปอร์เซ็นต์

as in all my region.

เหมือนๆ กับที่ดินอื่นๆ ในเขตเดียวกัน

To build development, Brazilian development,

เพื่อการพัฒนาในบราซิล

we destroyed a lot of our forest.

เราได้บุกรุกทำลายป่าจำนวนมาก

As you did here in the United States,

เหมือนกับที่พวกคุณทำอยู่ที่อเมริกานี่

or you did in India, everywhere in this planet.

หรือแม้แต่อินเดีย และทุกเมืองบนโลกใบนี้

To build our development,

เพื่อที่จะ "สร้าง" การพัฒนา

we come to a huge contradiction

เรากลับทำในสิ่งที่ขัดแย้งกันอย่างใหญ่หลวง

that we destroy around us everything.

คือ เรากลับ "ทำลาย" ทุกสิ่งรอบตัวลง

This farm that had thousands of head of cattle

ปศุสัตว์นับพันตัวที่เคยมีในฟาร์ม

had just a few hundreds,

เหลือเพียงไม่กี่ร้อย

and we didn't know how to deal with these.

เราจนปัญญาที่จะรับมือกับสิ่งเหล่านี้

And Léila came up with an incredible idea, a crazy idea.

แล้วไลลาก็เสนอไอเดียที่เหลือเชื่อออกมา ไอเดียที่บ้ามากๆ

She said, why don't you put back the rainforest that was here before?

เธอบอกว่า "ทำไมเราไม่ปลูกป่าฝนที่เคยมี กลับคืนไปล่ะ?

You say that you were born in paradise.

คุณบอกว่าคุณเกิดมาในแดนสวรรค์สวยงาม

Let's build the paradise again.

เรามาสร้างสวรรค์นั้นให้กลับมาเป็นอย่างเดิมเถอะ"

And I went to see a good friend

ผมจึงไปหาเพื่อสนิทคนหนึ่ง

that was engineering forests

ที่รู้เรื่องการกำหนดโครงสร้างป่า

to prepare a project for us,

มาเตรียมโครงการให้เรา

and we started. We started to plant, and this

แล้วเราก็เริ่มต้น เราเริ่มต้นปลูกต้นไม้

first year we lost a lot of trees, second year less,

ในปีแรกต้นไม้ที่ปลูกตายไปจำนวนมาก ปีที่สองก็น้อยลง

and slowly, slowly this dead land started to be born again.

และโดยช้าๆ ที่ดินที่เคยแห้งเหี่ยวก็มีชีวิตชีวากลับมา

We started to plant hundreds of thousands of trees,

เราปลูกต้นไม้นับหมื่นต้น

only local species, only native species,

เลือกเฉพาะที่เป็นพันธุ์พื้นถิ่น

where we built an ecosystem identical to the one that was destroyed,

เราพยายามสร้างระบบนิเวศ ที่เหมือนกับอันที่เราทำลายไป

and the life started to come back in an incredible way.

และวิถีชีวิตก็เริ่มกลับมาอย่างน่าเหลือเชื่อ

It was necessary for us to transform our land

เป็นเรื่องสำคัญทีี่เราจะเปลี่ยนสภาพผืนดินของเรา

into a national park.

ให้กลายเป็นอุทยานแห่งชาติ

We transformed. We gave this land back to nature.

เราสร้างการเปลี่ยนแปลง เราคืนผืนดินให้กับธรรมชาติ

It became a national park.

ให้มันกลายเป็นอุทยานแห่งชาติ

We created an institution called Instituto Terra,

เราตั้งสถาบันชื่อว่า "สถาบันแห่งผืนดิน" (Instituto Terra)

and we built a big environmental project to raise money everywhere.

เราตั้งโครงการใหญ่เพื่อรวบรวมเงินช่วยสิ่งแวดล้อม

Here in Los Angeles, in the Bay Area in San Francisco,

ทั้งที่นี่ในลอสแองเจิลลิส หรือที่ Bay Area ในซานฟรานซิโก

it became tax deductible in the United States.

การบริจาคนี้ยังช่วยลดหย่อนภาษีได้ในอเมริกา

We raised money in Spain, in Italy, a lot in Brazil.

เรารวบรวมเงินได้ จากสเปน อิตาลี และจำนวณมากในบราซิล

We worked with a lot of companies in Brazil

เราร่วมมือกับรัฐบาล และหลายๆ บริษัทในบราซิล

that put money into this project, the government.

ที่ให้การสนับสนุนโครงการนี้เป็นอย่างดี

And the life started to come, and I had a big wish

ผมเองเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้น จนเกิดแรงกระตุ้นครั้งใหญ่...

to come back to photography, to photograph again.

ที่จะกลับมาถ่ายภาพ กลับมาเป็นช่างภาพอีกครั้งหนึ่ง

And this time, my wish was not to photograph anymore

แต่คราวนี้ผมไม่ต้องการจะถ่ายสิ่งเดิมๆ

just one animal that I had photographed all my life: us.

สัตว์สปีชีส์เดิมๆ ชนิดเดียว ที่ผมเคยถ่ายมาตลอด คือ "พวกเรา"

I wished to photograph the other animals,

ผมอยากถ่ายภาพสัตว์ชนิดอื่นๆ

to photograph the landscapes,

ถ่ายภาพวิวทิวทัศน์ต่างๆ

to photograph us, but us from the beginning,

ถ่ายภาพ "พวกเรา" ที่มีชีวิตอย่างในช่วงเริ่มต้น..

the time we lived in equilibrium with nature.

ตอนที่เราอยู่อย่างเสมอภาคกับธรรมชาติ

And I went. I started in the beginning of 2004,

แล้วผมก็เริ่มต้นตั้งแต่ปี 2004

and I finished at the end of 2011.

จนมาเสร็จสิ้นลงในปี 2011

We created an incredible amount of pictures,

เราบันทึกภาพอันน่ามหัศจรรย์มาได้ หลายต่อหลายภาพ

and the result -- Lélia did the design of all my books,

และในขั้นสุดท้าย ไลลาออกแบบหนังสือทั้งหมดให้ผม

the design of all my shows. She is the creator of the shows.

เธอยังสร้าง และออกแบบรายการโทรทัศน์ทั้งหมดอีกด้วย

And what we want with these pictures

และเราคาดหวังว่าภาพพวกนี้

is to create a discussion about what we have that is pristine on the planet

จะจุดประกายการถกเถียง ว่าอะไรคือสิ่งบริสุทธิ์ ที่อยู่บนโลกใบนี้มาแต่เดิม

and what we must hold on this planet

และอะไรที่เราควรเก็บรักษาให้คงไว้

if we want to live, to have some equilibrium in our life.

ถ้าเรายังอยากมีชีวิตอย่างสมดุลอยู่บ้าง

And I wanted to see us

และผมก็อยากเห็น ตัวพวกเราเอง

when we used, yes, our instruments in stone.

ใช่ครับ เวลาเราใช้เครื่องมือยุคหิน

We exist yet. I was last week

มันทำให้เรามีตัวตนขึ้นมา อาทิตย์ที่แล้ว..

at the Brazilian National Indian Foundation,

ผมเพิ่งไปที่มูลนิธิชนเผ่าบราซิล

and only in the Amazon we have about 110 groups

เฉพาะในลุ่มน้ำอเมซอน เรามีชนเผาถึง 110 กลุ่ม

of Indians that are not contacted yet.

ที่ยังไม่เป็นที่รู้จัก

We must protect the forest in this sense.

ที่เป็นสาเหตุที่เราควรรักษาผืนป่าไว้

And with these pictures, I hope that we can create

และด้วยรูปภาพพวกนี้ ผมหวังว่า...

information, a system of information.

เราจะสามารถสร้างระบบความรู้ใหม่่ๆ

We tried to do a new presentation of the planet,

สร้างความเข้าใจใหม่ๆในโลกใบนี้

and I want to show you now just a few pictures

ผมอยากให้คุณดูภาพ...

of this project, please.

ที่ผมถ่ายมาเพื่อการนี้ครับ...

Well, this — (Applause) —

ครับ นี่เป็น... --- (เสียงปรบมือ) ---

Thank you. Thank you very much.

ขอบคุณครับ ขอบคุณทุกคนมาก

This is what we must fight hard

นี่เป็นสิ่งที่เราควรต่อสู้

to hold like it is now.

เพื่อปกป้องรักษาให้คงไว้

But there is another part that we must together rebuild,

แต่ยังมีอีกส่วนหนึ่งที่เราควรร่วมมือกันแก้ไข

to build our societies, our modern family of societies,

เพื่อสร้างสังคมของเรา สังคมในยุคสมัยใหม่

we are at a point where we cannot go back.

แม้เราจะอยู่ในจุดที่ไม่สามารถย้อนกลับไปได้

But we create an incredible contradiction.

แต่เราสามารถสร้างความต่างได้

To build all this, we destroy a lot.

เพื่อจะสร้างสิ่งต่างๆ ที่เห็นอยู่รอบตัวเรานี้ เราได้ทำลายอะไรต่อมิอะไรไปมาก

Our forest in Brazil, that antique forest

ป่าของเราในบราซิล ผืนป่าดึกดำบรรพ์

that was the size of California,

ที่มีขนาดเท่ารัฐแคลิฟอร์เนีย

is destroyed today 93 percent.

ตอนนี้ถูกทำลายไปกว่า 93%

Here, on the West Coast, you've destroyed your forest.

ที่ชายฝั่งตะวันตกของอเมริกานี้ คุณก็ทำลายผืนป่าของคุณเหมือนกัน

Around here, no? The redwood forests are gone.

เช่นเดียวกันกับแถบๆ นี้ ป่าสนไม้แดงถูกทำลายไปหมดแล้ว

Gone very fast, disappeared.

หายไปหมดแล้ว หายไปอย่างรวดเร็ว

Coming the other day from Atlanta, here, two days ago,

ผมบินจากแอตแลนต้า มาที่นี่เมื่อสองวันก่อน

I was flying over deserts

ตอนผมอยู่บนเครื่องบิน ผมมองเห็นทะเลทราย...

that we made, we provoked with our own hands.

ที่เราสร้างขึ้นมาด้วยมือของเราเอง

India has no more trees. Spain has no more trees.

ต้นไม้ที่อินเดียหายไปหมดแล้ว ต้นไม้ที่สเปนก็หายไป

And we must rebuild these forests.

เราควรอย่างยิ่งที่จะสร้างป่าเหล่านี้ขึ้นมาใหม่

That is the essence of our life, these forests.

เพราะป่าเหล่านี้คือแก่นแท้ของชีวิตเรา

We need to breathe. The only factory

เราหายใจเพื่อมีชีวิตอยู่ และโรงงานแห่งเดียว...

capable to transform CO2 into oxygen,

ที่สามารถเปลี่ยนคาร์บอนไดออกไซต์ ให้เป็นออกซิเจน ให้เราหายใจได้

are the forests.

คือผืนป่า

The only machine capable to capture the carbon

เครื่องจักรกลเดียว ที่สามารถดักจับคาร์บอนไดออกไซต์

that we are producing, always,

ที่เราผลิตออกมาอยู่ตลอดเวลา

even if we reduce them, everything that we do, we produce CO2,

ที่ถึงแม้ว่าจะพยายามลดการผลิตลงแค่ไหน เราก็เลี่ยงไม่ได้ที่ปล่อยมันออกมาอยู่ดี

are the trees.

สิ่งที่ดักจับได้ ก็คือต้นไม้

I put the question -- three or four weeks ago,

เมื่อสองสามอาทิตย์ก่อน ผมถามกับตัวเอง

we saw in the newspapers

เพราะเห็นข่าวหนึ่งในหนังสือพิมพ์

millions of fish that die in Norway.

ปลานับล้านตายไปในนอรเวย์

A lack of oxygen in the water.

เพราะน้ำขาดออกซิเจน

I put to myself the question, if for a moment,

คำถามก็คือ ถ้าอยู่มาวันนึง

we will not lack oxygen for all animal species,

เราจะมีออกซิเจนพอสำหรับสัตว์ทุกสปีชีส์

ours included -- that would be very complicated for us.

รวมถึงเราด้วย มันคงเป็นไปได้ยากมากๆ

For the water system, the trees are essential.

สำหรับระบบน้ำ ต้นไม้เป็นสิ่งสำคัญมาก

I'll give you a small example that you'll understand very easily.

ผมจะลองยกตัวอย่างง่ายๆ ให้นะครับ

You happy people that have a lot of hair on your head,

พวกคุณสาธุชนทั้งหลาย ที่ยังแฮปปี้ดี เพราะมีผมบนหัว

if you take a shower, it takes you

เวลาคุณอาบน้ำ น่าจะใช้เวลา...

two or three hours to dry your hair

สักสองสามชั่วโมง กว่าผมคุณจะแห้ง

if you don't use a dryer machine.

นั่นคือถ้าคุณไม่ใช้เครื่องเป่าผมนะ

Me, one minute, it's dry. The same with the trees.

แต่สำหรับผมเหรอ นาทีเดียวก็แห้งสนิทแล้ว ต้นไม้ก็เช่นเดียวกัน

The trees are the hair of our planet.

ต้นไม้ก็เหมือนเป็นผมให้โลก

When you have rain in a place that has no trees,

ถ้าเกิดฝนตกในที่ที่ไม่มีต้นไม้

in just a few minutes, the water arrives in the stream,

น้ำจะไหลลงธารน้ำภายในไม่กี่นาที

brings soil, destroying our water source,

ชะเอาดินลงไปทำลายแหล่งน้ำ

destroying the rivers,

ทำลายแม่น้ำ

and no humidity to retain.

ไม่เหลือความชื้้นอยู่เลย

When you have trees, the root system holds the water.

แต่ถ้าคุณมีต้นไม้ ระบบรากจะช่วยชะลอน้ำ

All the branches of the trees, the leaves that come down

ขอบเขตกิ่งก้านสาขาและพุ่มใบ

create a humid area,

สร้างพื้นที่ชุ่มชื้น

and they take months and months under the water, go to the rivers,

และอีกหลายต่อหายเดือน กว่าที่น้ำเหล่านั้นจะไหลลงสู่ลำน้ำ

and maintain our source, maintain our rivers.

รักษาแหล่งน้ำของเรา แม่น้ำของเรา

This is the most important thing,

นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุด

when we imagine that we need water for every activity in life.

เพราะน้ำคือสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับการดำรงชีวิตอยู่

I want to show you now, to finish,

ผมอยากให้คุณดูภาพพวกนี้ก่อนจะจบการบรรยาย

just a few pictures that for me

ภาพไม่กี่ภาพพวกนี้ สำหรับผมแล้ว

are very important in that direction.

เป็นตัวบอกทิศทางที่สำคัญ

You remember that I told you,

เมื่อครู่ ที่ผมเล่าไป

when I received the farm from my parents

ถึงตอนที่ผมได้รับที่ดินจากพ่อกับแม่

that was my paradise, that was the farm.

ที่ดินที่เคยเป็นสรวงสวรรค์สำหรับผม

Land completely destroyed, the erosion there, the land had dried.

ณ ตอนนั้นผืนดินถูกทำลายไปอย่างมาก หน้าดินถูกซะจนแห้งผาก

But you can see in this picture,

ยังเห็นได้ด้วยว่า ตอนนั้น...

we were starting to construct an educational center

เราได้เริ่มสร้างศูนย์การเรียนรู้

that became quite a large environmental center in Brazil.

ที่กลายมาเป็นศูนย์การเรียนรู้ทางสิ่งแวดล้อม ที่สำคัญแห่งหนึ่งในบราซิล

But you see a lot of small spots in this picture.

จุดเล็กๆ ดำๆ ที่เห็นอยู่ในภาพ

In each point of those spots, we had planted a tree.

เป็นจุดที่ผมได้เริ่มต้นเอาต้นไม้ไปปลูกไว้

There are thousands of trees.

เป็นจำนวนหลายพันต้น

Now I'll show you the pictures made exactly in the same point

ทีนี้ นี่เป็นภาพที่ถ่ายจากจุดเดียวกัน

two months ago.

เมื่อสองเดือนก่อน

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I told you in the beginning that it was necessary

ผมได้บอกคุณตั้งแต่เริ่มต้นว่า มันเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง

for us to plant about 2.5 million trees

ที่จะต้องปลูกต้นไม้ 2.5 ล้านต้น

of about 200 different species

ที่แตกต่างกัน 200 สายพันธุ์

in order to rebuild the ecosystem.

เพื่อที่จะสร้างระบบนิเวศขึ้นมาใหม่

And I'll show you the last picture.

และผมจะให้คุณดูภาพสุดท้าย

We are with two million trees in the ground now.

เราปลูกต้นไม้ไปแล้ว 2 ล้านต้น

We are doing the sequestration

และต้นไม้ 2 ล้านต้นเหล่านี้

of about 100,000 tons of carbon with these trees.

ได้ดูซับคาร์บอนไดออกไซด์ไว้กว่า 100,000 ตัน

My friends, it's very easy to do. We did it, no?

ทุกคนครับ นี่เป็นเรื่องง่ายมาก เราพิสูจน์ให้เห็นแล้ว จริงไหม

By an accident that happened to me,

เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นกับผมโดยบังเอิญ

we went back, we built an ecosystem.

เรากลับไปบ้าน เราสร้างระบบนิเวศขึ้นมา

We here inside the room,

ผมเชื่อว่าทุกคนในที่นี้

I believe that we have the same concern,

มีความเป็นห่วงโลกใบนี้เหมือนอย่างที่ผมมี

and the model that we created in Brazil,

และโครงการต้นแบบที่เราทำในบราซิล

we can transplant it here.

ก็สามารถสร้างขึ้นได้ที่นี่

We can apply it everywhere around the world, no?

สามารถสร้างขึ้นได้ทุกที่บนโลก ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ?

And I believe that we can do it together.

ผมเชื่อว่าพวกเราทำได้ หากเราร่วมมือกัน

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)