Pam Warhurst: How we can eat our landscapes

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Chana Chananukul

The will to live life differently can start

ความตั้งใจที่จะดำรงชีวิตให้แตกต่างออกไป สามารถเริ่มต้นขึ้นได้

in some of the most unusual places.

ในบางสถานที่ๆ แปลกที่สุด

This is where I come from, Todmorden.

นี่คือที่ๆ ดิฉันอยู่ เมืองทอดมอร์เดน

It's a market town in the north of England,

เป็นเมืองค้าขายทางตอนเหนือของอังกฤษ

15,000 people, between Leeds and Manchester,

มีคนอยู่ 15,000 คน ตั้งอยู่ระหว่างเมืองลีด กับเมืองแมนเชสเตอร์

fairly normal market town.

เป็นเมืองค้าขายที่ค่อนข้างธรรมดาๆ

It used to look like this,

มันเคยเป็นแบบนี้มาก่อน

and now it's more like this,

แต่เดี๋ยวนี้เป็นอย่างนี้

with fruit and veg and herbs sprouting up all over the place.

มีต้นผลไม้และพืชผัก เครื่องเทศ ขึ้นเต็มไปหมด

We call it propaganda gardening. (Laughter)

เราเรียกมันว่าสวนโฆษณาชวนเชื่อ (เสียงหัวเราะ)

Corner row railway, station car park,

ข้างทางรถไฟ สถานีที่จอดรถ

front of a health center, people's front gardens,

ด้านหน้าศูนย์สุขภาพ สวนหน้าบ้าน

and even in front of the police station. (Laughter)

และแม้แต่ด้านหน้าสถานีตำรวจ (เสียงหัวเราะ)

We've got edible canal towpaths,

เรามีถนนริมคลองที่รับประทานได้

and we've got sprouting cemeteries.

และเรามีสุสานที่พืชผักงอกงาม

The soil is extremely good. (Laughter)

ดินดีมากเหลือเกิน (เสียงหัวเราะ)

We've even invented a new form of tourism.

เราสร้างสรรค์แม้กระทั่งรูปแบบใหม่ของการท่องเที่ยว

It's called vegetable tourism, and believe it or not,

เรียกชื่อว่าการท่องเที่ยวสวนพืชผัก และจะเชื่อหรือไม่

people come from all over the world to poke around in our raised beds,

ผู้คนจากทั่วโลกมาด้อมๆ มองๆ ดูแปลงพืชผักของเรา

even when there's not much growing. (Laughter)

แม้กระทั่งเวลาที่ไม่มีต้นอะไรขึ้นอยู่มากเท่าใดนัก (เสียงหัวเราะ)

But it starts a conversation. (Laughter)

แต่มันก็เริ่มการสนทนาได้ (เสียงหัวเราะ)

And, you know, we're not doing it because we're bored. (Laughter)

และคุณรู้ไม๊ เราไม่ได้ทำสิ่งนี้ขึ้นเพราะเรารู้สึกเบื่อหน่าย (เสียงหัวเราะ)

We're doing it because we want to start a revolution.

เราทำมันขึ้นมา เพราะว่าเราต้องการเริ่มต้นการปฏิวัติ

We tried to answer this simple question:

เราได้พยายามตอบคำถามง่ายๆนี้

Can you find a unifying language that cuts across age

คุณหาได้หรือไม่ภาษาที่เข้าไปได้ถึงทุกวัย

and income and culture that will help people themselves

และทุกฐานะและวัฒนธรรมที่จะช่วยให้คนเราเอง

find a new way of living,

ได้พบวิธีการใหม่ในการดำรงชีวิต

see spaces around them differently,

ได้มองเห็นพื้นที่ว่างรอบๆ ตัวเองในแบบที่แตกต่างออกไป

think about the resources they use differently,

ให้ได้คิดถึงทรัพยากรที่พวกเขาใช้ในแบบที่ต่างไปจากเดิม

interact differently?

ปฏิสัมพันธ์ที่แตกต่างกัน?

Can we find that language?

เราจะสามารถพบภาษาที่ว่านั้นได้ไม๊?

And then, can we replicate those actions?

แล้วเราจะสามารถลอกแบบการปฏิบัติเหล่านั้นได้ไม๊?

And the answer would appear to be yes,

และคำตอบก็จะปรากฏออกมาว่าได้

and the language would appear to be food.

และภาษาที่ว่านั้นก็ออกมาว่าคือ อาหาร

So, three and a half years ago, a few of us

ดังนั้น เมื่อสามปีครึ่งที่ผ่านมา พวกเราไม่กี่คน

sat around a kitchen table and

นั่นกันอยู่รอบโต๊ะในครัวและ

we just invented the whole thing. (Laughter)

เราก็เพียงแค่คิดสร้างสรรค์เรื่องทั้งหมดนี้ขึ้น (เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

We came up with a really simple game plan that we put to a public meeting.

เราคิดแผนการเล่นๆ แบบง่ายมากๆ ที่เรานำไปเสนอในที่ประชุมสาธารณะ

We did not consult. We did not write a report.

เราไม่ได้ขอคำปรึกษา เราไม่ได้เขียนรายงาน

Enough of all that. (Laughter)

เรื่องพวกนั้นเต็มกลืนแล้ว (เสียงหัวเราะ)

And we said to that public meeting in Todmorden,

เราพูดกับที่ประชุมสาธารณะในเมืองทอดมอร์เด็นนั้นว่า

look, let's imagine that our town

ฟังนะ พวกเราลองมาจินตนาการว่าเมืองของเรา

is focused around three plates:

มุ่งเน้นในโล่รางวัลสามอย่างได้แก่

a community plate, the way we live our everyday lives;

รางวัลกับชุมชน หรือวิธีการดำรงชีวิตในแต่ละวัน

a learning plate, what we teach our kids in school

รางวัลกับการเรียนรู้ หรือการเรียนการสอนเด็กของเราในโรงเรียน

and what new skills we share amongst ourselves;

และทักษะใหม่ๆ ที่เราจะเผยแพร่ในหมู่พวกเรา

and business, what we do with the pound in our pocket

และธุรกิจ หรือสิ่งที่เราทำกับเงินในกระเป๋าของเรา

and which businesses we choose to support.

และธุรกิจใดที่เราเลือกที่จะสนับสนุน

Now, let's imagine those plates agitated

เอาละ ทีนี้เราลองจินตนาการถึงการปลุกเร้ารางวัลเหล่านั้น

with community actions around food.

ให้ชุมชนปฏิบัติงานเกี่ยวกับเรื่องอาหาร

If we start one of those community plates spinning,

ถ้าเราเริ่มตันให้หนึ่งในรางวัลที่ว่านั้นเริ่มเร่งทำงานขึ้น

that's really great, that really starts to empower people,

นั่นจะเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก มันจะเริ่มทำให้ผู้คนเกิดพลัง

but if we can then spin that community plate

แต่ถ้าเราทำให้รางวัลที่จะได้กับชุมชนนั้นทำงานได้

with the learning plate, and then spin it with the business plate,

ด้วยรางวัลเชิงการเรียนรู้ แล้วจึงมาทำด้านรางวัลเชิงธุรกิจ

we've got a real show there, we've got some action theater.

เราก็จะได้ผลงานที่อวดแสดงได้ จะมีพื้นที่เชิงปฏิบัติการ

We're starting to build resilience ourselves.

เราจะเริ่มสร้างตัวเราเองให้ยืดหยุ่น

We're starting to reinvent community ourselves,

เราจะเริ่มต้นสร้างสรรค์ชุมชนของเราขึ้นมาใหม่

and we've done it all without a flipping strategy document.

แล้วเราก็ทำทั้งหมดแล้วโดยไม่ต้องพลิกตำรายุทธศาสตร์ใด

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And here's the thing as well.

และนี่ก็เป็นอีกอย่างหนึ่ง

We've not asked anybody's permission to do this,

เราไม่เคยขออนุญาตใครเพื่อที่จะทำเรื่องนี้

we're just doing it. (Laughter)

เราก็แค่ทำมันขึ้นมา (เสียงหัวเราะ)

And we are certainly not waiting for that check

และที่แน่ๆ เราไม่ได้รอคอยให้ใครส่งเช็คมาให้

to drop through the letterbox before we start,

ทางตู้จดหมาย ก่อนที่จะเริ่มทำงาน

and most importantly of all, we are not daunted

และที่สำคัญที่สุด เราไม่กังวล

by the sophisticated arguments that say,

ข้อโต้แย้งที่มีความซับซ้อน ที่บอกว่า

"These small actions are meaningless in the face of tomorrow's problems,"

"การกระทำเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ไม่มีความหมายอะไร กับปัญหาที่จะเกิดในอนาคต"

because I have seen the power of small actions,

แต่เพราะว่าฉันได้เห็นพลังของการกระทำเล็กๆ น้อยๆ

and it is awesome.

และเห็นว่ามันสุดยอด

So, back to the public meeting. (Laughter)

เอาละ กลับมาเรื่องการประชุมสาธารณะ (เสียงหัวเราะ)

We put that proposition to the meeting, two seconds,

เราเสนอเรื่องนั้นในที่ประชุม เพียงสองวินาที

and then the room exploded.

แล้วห้องประชุมก็ระเบิดตูม

I have never, ever experienced anything like that in my life.

ฉันไม่เคยประสบเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนในชีวิต

And it's been the same in every single room, in every town

และมันก็เกิดขึ้นแบบเดียวกันในห้องประชุมทุกๆที่ ในทุกๆ เมือง

that we've ever told our story.

ที่เราได้ไปบอกเล่าเรื่องของเรา

People are ready and respond to the story of food.

ผู้คนพร้อมและตอบรับเรื่องเกี่ยวกับอาหารนี้

They want positive actions they can engage in,

พวกเขาต้องการการปฏิบัติงานเชิงบวกที่เขาจะเข้าไปร่วมได้

and in their bones, they know it's time

และลึกไปถึงกระดูก พวกเขารู้ว่าถึงเวลาแล้ว

to take personal responsibility

ที่จะนำตัวเองเข้ามารับผิดชอบ

and invest in more kindness to each other

และลงแรงด้วยจิตใจที่เมตตาต่อกัน

and to the environment.

และต่อสิ่งแวดล้อมให้มากกว่านี้

And since we had that meeting three and a half years ago,

และตั้งแต่การประชุมเมื่อสามปีครึ่งครั้งนั้น

it's been a heck of a roller coaster.

มันได้เป็นสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วมาก

We started with a seed swap, really simple stuff,

เราเริ่มต้นด้วยการแลกเปลี่ยนเมล็ดพันธุ์ เรื่องง่ายจริงๆ

and then we took an area of land, a strip on the side

แล้วเราก็มองหาที่ดิน ที่ดินแคบๆ ข้างๆ

of our main road, which was a dog toilet, basically,

ถนนสายสำคัญของเรา ซึ่งเป็นที่ถ่ายมูลของสุนัข

and we turned it into a really lovely herb garden.

และเราได้เปลี่ยนมันเป็นสวนสมุนไพรที่สวยน่ารักมากๆ

We took the corner of the car park in the station

เราเอามุมที่จอดรถตามสถานี

that you saw, and we made vegetable beds

ที่คุณได้เห็น และเราก็ทำแปลงผัก

for everybody to share and pick from themselves.

เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมกันทำและเก็บไปทานด้วยตนเอง

We went to the doctors. We've just had

เราไปพบแพทย์ เราแค่ไปที่

a 6-million-pound health center built in Todmorden,

ศูนย์สุขภาพราคา 6 ล้านปอนด์ ที่สร้างขึ้นในเมืองทอดมอร์เด็น

and for some reason that I cannot comprehend,

และเพราะเหตุผลบางอย่างทีฉันไม่สามารถเข้าใจได้

it has been surrounded by prickly plants. (Laughter)

มันได้ถูกล้อมรอบด้วยต้นไม้ที่มีหนาม (เสียงหัวเราะ)

So we went to the doctors, said, "Would you mind us taking them up?"

ดังนั้นเราจึงไปพบพวกแพทย์และบอกว่า "พวกเราขออนุญาตถอนต้นไม้พวกนี้"

They said, "Absolutely fine, provided you get planning permission

พวกเขาก็บอก "ได้แน่นอน ถ้าคุณทำใบอนุญาตก่อสร้าง

and you do it in Latin and you do it in triplicate,"

ในภาษาลาติน และคุณทำก๊อปปี้สามใบ"

so we did — (Laughter) — and now there are fruit trees

เราเราก็ทำตามนั้น (เสียงหัวเราะ) และตอนนี้มันมีต้นผลไม้

and bushes and herbs and vegetables

พุ่มไม้และสมุนไพรและพืชผัก

around that doctor's surgery.

อยู่รอบๆ ตึกศัลยกรรมของแพทย์

And there's been lots of other examples, like the corn

มีตัวอย่างมากกว่านี้ เช่น ข้าวโพด

that was in front of the police station,

ที่อยู่หน้าสถานีตำรวจ

and the old people's home that we've planted it with food

และบ้านพักคนชราที่เราปลูกไว้เป็นอาหาร

that they can pick and grow.

ที่พวกเขาสามารถเก็บและปลูก

But it isn't just about growing,

แต่มันไม่ใช่แค่เรื่องการปลูก

because we all are part of this jigsaw.

เพราะว่าเราทั้งหมดเป็นส่วนต่อของจิ๊กซอร์นี้

It's about taking those artistic people in your community

มันเป็นเรื่องของการนำคนที่มีศิลป ในชุมชนของคุณ

and doing some fabulous designs in those raised beds

มาทำการออกแบบที่เป็นไปได้ ในการยกแปลงปลูกพืช

to explain to people what's growing there,

เพื่ออธิบายให้คนทราบว่าตรงนั้นปลูกอะไรไว้

because there's so many people that don't really recognize

เพราะมีคนมากมายที่ไม่รู้จริงๆ

a vegetable unless it's in a bit of plastic

ว่าเป็นผักอะไร เว้นแต่เมื่อมันอยู่ในถุงพลาสติกแค่นิดเดียว

with a bit of an instruction packet on the top. (Laughter)

พร้อมกับคำอธิบายสั้นๆ บนห่อ (เสียงหัวเราะ)

So we have some people who designed these things,

เราจึงมีคนที่ออกแบบเรื่องเหล่านี้

"If it looks like this, please don't pick it, but if it looks like this,

"ถ้ามันเป็นอย่างนี้ กรุณาอย่าเด็ด แต่ถ้ามันเป็นอย่างนี้

help yourself."

ก็เอาไปทานได้"

This is about sharing and investing in kindness.

นี่เป็นเรื่องของการแบ่งปัน และการลงทุนด้วยการโอบอ้อมอารี

And for those people that don't want to do either

และสำหรับคนที่ไม่อยากจะทำอะไรเลย

of those things, maybe they can cook,

กับเรื่องเหล่านั้น เขาอาจจะทำอาหารเป็น

so we pick them seasonally and then we go on the street,

เราจึงเก็บผลผลิตเหล่านี้ แล้วก็เอาไปแจกที่ถนน

or in the pub, or in the church,

หรือที่ร้านขายเหล้า หรือที่โบสถ์

or wherever people are living their lives.

หรือที่ใดๆก็ได้ที่คนอาศัยอยู่

This is about us going to the people and saying,

เป็นเรื่องของการเข้าไปหาคนและบอกเขาว่า

"We are all part of the local food jigsaw,

"เราทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของจิ๊กซอของอาหารท้องถิ่น

we are all part of a solution."

เราทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปํญหา"

And then, because we know we've got vegetable tourists

และ เพราะว่าเรารู้ว่าเรามีนักท่องเที่ยวที่มาดูผัก

and we love them to bits and they're absolutely fantastic,

และเราก็รักพวกเขามาก และพวกเขาก็ดีเสียเหลือเกิน

we thought, what could we do to give them an even better experience?

เราคิดว่า เราสามารถจะทำอะไรให้เขา ได้รับประสบการณ์ที่ดียิ่งขึ้น?

So we invented, without asking, of course,

เราจึงสร้างสรรค์ โดยไปต้องไปถามใคร เหมือนเดิม

the Incredible Edible Green Route.

เส้นทางสีเขียวที่รับประทานได้อย่างเหลือเชื่อ

And this is a route of exhibition gardens,

และนี่เป็นเส้นทางหนึ่งของสวนที่นำออกแสดง

and edible towpaths, and bee-friendly sites, and the story

ทางเดินเลียบนํ้าที่ทานได้ ที่อยู่ของผึ้งที่เป็นมิตร และเรื่องราวของ

of pollinators, and it's a route that we designed

การผสมเกษร และมันเป็นเส้นทางที่เราได้ออกแบบ

that takes people through the whole of our town,

ให้พาคนผ่านทะลุไปได้ทั่วเมือง

past our cafes and our small shops, through our market,

ผ่านร้านกาแฟและร้านค้าเล็กๆ ทะลุผ่านตลาด

not just to and fro from the supermarket,

ไม่ได้เป็นเพียงแค่ไปและกลับจากซุปเปอร์มารเก็ต

and we're hoping that, in changing people's footfall

เรากำลังหวังว่า ในการเปลี่ยนฝีเท้าคนเดิน

around our town, we're also changing their behavior.

ไปรอบๆเมือง เราจะเปลี่ยนพฤติกรรมของพวกเขาไปด้วย

And then there's the second plate, the learning plate.

แล้วก็ยังมีรางวัลอย่างที่สอง คือรางวัลที่ได้จากการเรียนรู้

Well, we're in partnership with a high school.

เราร่วมมือกับโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง

We've created a company. We are designing and building

ได้สร้างบริษัทหนึ่งขึ้นมา เรากำลังออกแบบและก่อสร้าง

an aquaponics unit in some land that was spare

หน่วยปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์แบบผสมผสานในพื้นที่ที่กันไว้

at the back of the high school, like you do,

ด้านหลังของโรงเรียนมัธยม เหมือนกับที่คุณทำ

and now we're going to be growing fish and vegetables

เดี๋ยวนี้เรากำลังจะเลี้ยงปลาและปลูกผัก

in an orchard with bees,

ในสวนผลไม้ที่มีผึ้งอาศัยอยู่

and the kids are helping us build that,

และเด็กนักเรียนก็กำลังช่วยเราสร้างมันขึ้น

and the kids are on the board, and because the community

เด็กๆนักเรียนเข้ามาเป็นคณะกรรมการ และเพราะว่าชุมชน

was really keen on working with the high school,

กระตือรือร้นอย่างมากในการทำงานกับโรงเรียนมัธยม

the high school is now teaching agriculture,

โรงเรียนก็เลยสอนการเกษตรกรรม

and because it's teaching agriculture, we started to think,

พราะว่าโรงเรียนสอนวิชาเกษตรกรรมเราจึงได้เริ่มต้นคิดว่า

how could we then get those kids that never had a qualification

เราไปเอาเด็กนักเรียนที่ไม่เคยมีความรู้

before in their lives but are really excited about growing,

มาก่อนในชีวิต แต่มาตื่นเต้นอย่างมากเกี่ยวกับการปลูกพืช

how can we give them some more experience?

เราจะให้เขามีประสบการณ์เพิ่มขึ้นได้อย่างไร?

So we got some land that was donated

เราจึงเอาที่ดินที่ได้จากการบริจาค

by a local garden center.

จากศูนย์การสวนของท้องถิ่น

It was really quite muddy, but in a truly incredible way,

เป็นที่ๆ มีเลนตมอย่างมาก แต่ด้วยวิธีการที่เหลือเชื่อจริงๆ

totally voluntary-led, we have turned that

โดยจิตอาสาทั้งสิ้น เราได้เปลี่ยนที่นั่น

into a market garden training center,

เป็นศูนย์ฝึกการทำสวนเพื่อการตลาด

and that is polytunnels and raised beds

และนั่นเป็นกระโจมพลาสติก (polytunnels) และร่องที่ยกขึ้น

and all the things you need to get the soil under your fingers

และทั้งหมดนี้คุณจำต้องเอามือไปเปื้อนดิน

and think maybe there's a job in this for me in the future.

และคิดว่า อาจจะมีงานแบบนี้ให้ฉันทำในอนาคตก็ได้

And because we were doing that, some local academics said,

เพราะว่าในขณะนั้นเรากำลังทำเรื่องนี้อยู่ นักวิชาการท้องถิ่นพูดว่า

"You know, we could help design

"คุณรู้ไม๊ เราช่วยคุณออกแบบหลักสูตร

a commercial horticulture course for you.

วิชาพืชสวนเพื่อการพาณิชย์ให้คุณได้นะ

There's not one that we know of."

เรารู้ว่ายังไม่มีหลักสูตรนี้ที่ไหนเลย

So they're doing that, and we're going to launch it later this year,

พวกเขาจึงก็กำลังทำอยู่ และเราจะเปิดหลักสูตรนี้ในปีนี้

and it's all an experiment, and it's all voluntary.

และทุกอย่างนี้เป็นเรื่องการทดลอง เป็นเรื่องของการอาสา

And then there's the third plate,

แล้วก็มาถึงรางวัลอย่างที่สาม

because if you walk through an edible landscape,

เพราะว่าถ้าเราเดินไปตลอดพื้นที่ที่รับประทานได้

and if you're learning new skills, and if you start to get

และถ้าเรากำลังเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ และถ้าเราเริ่ม

interested in what's growing seasonally,

สนใจในเรื่องการปลูกพืชตามฤดูกาล

you might just want to spend more of your own money

เราอาจแค่ต้องการเพียงใช้เงินของตนเพิ่มขึ้น

in support of local producers,

ในการสนับสนุนผู้ผลิตท้องถิ่น

not just veg, but meat and cheese and beer

ไม่เพียงแค่ผัก แต่รวมทั้งเนื้อ เนยแข็ง เบียร์

and whatever else it might be.

และไม่ว่าจะเป็นอะไรอื่นก็ตาม

But then, we're just a community group, you know.

แต่เราเป็นแค่เพียงกลุ่มคนในชุมชน คุณก็ทราบ

We're just all volunteers. What could we actually do?

เราทั้งหมดก็เป็นเพียงแค่อาสาสมัคร จริงๆ เราจะทำอะไรได้?

So we did some really simple things.

ดังนั้นเราจึงได้ทำสิ่งที่ง่ายจริงๆ

We fundraised, we got some blackboards,

เราได้ทำการเรี่ยไร เราเอากระดานดำมา

we put "Incredible Edible" on the top,

เราเขียนไว้ด้านบนว่า "กินได้อย่างเหลือเชื่อ"

we gave it every market trader that was selling locally,

เราเอากระดานดำไปให้พ่อค้าในตลาดทุกคนที่ขายในท้องถิ่น

and they scribbled on what they were selling in any one week.

และพวกเขาก็จดลงไปว่าเขาขายอะไรได้ในแต่ละสัปดาห์

Really popular. People congregated around it.

เป็นที่นิยมจริงๆ คนเข้ามามุงดูของรอบๆ

Sales were up.

ปริมาณขายเพิ่มขึ้น

And then, we had a chat with the farmers, and we said,

แล้วเราก็คุยกับชาวนา และบอกเขาว่า

"We're really serious about this,"

"เราเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้นะ"

but they didn't actually believe us, so we thought,

แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อว่าเราเอาจริง เราจึงคิดว่า

okay, what should we do? I know. If we can create

เอาละ เราควรจะทำอะไร ฉันรู้ว่า ถ้าเราสามารถจัด

a campaign around one product and show them

การรณรงค์เพื่อขายผลผลิตอย่างหนึ่ง และแสดงให้เห็น

there is local loyalty to that product,

ว่ามีลูกค้าประจำสำหรับผลผลิตนี้ในท้องถิ่น

maybe they'll change their mind and see we're serious.

บางทีพวกเขาอาจจะเปลี่ยนใจและเห็นว่าเราเอาจริงก็ได้

So we launched a campaign -- because it just amuses me --

ดังนั้นเราจึงเปิดการรณรงค์ เพราะว่ามันเป็นเรื่องสนุกสำหรับฉัน

called Every Egg Matters. (Laughter)

เรียกชื่อว่า ไข่ทุกๆ ฟองถือว่าสำคัญ (เสียงหัวเราะ)

And what we did was we put people on our egg map.

สิ่งที่เราทำก็คือเราให้มีคนอยู่บนแผนที่ไข่ของเรา

It's a stylized map of Togmorden.

เป็นแผนที่เมืองที่วาดขึ้นแบบไม่เหมือนธรรมชาติจริง

Anybody that's selling their excess eggs

คนที่ขายไข่ของเขา ที่มีจำนวนมากเกินไป

at the garden gate, perfectly legally, to their neighbors,

ที่หน้าประตูสวนให้กับเพื่อนบ้าน ซึ่งถือว่าถูกกฎหมายทุกประการ

we've stuck on there. We started with four,

เราก็เกาะติดอยู่ตรงนั้น เราเริ่มต้นกันด้วยสี่ราย

and we've now got 64 on, and the result of that was

จนถึงเดี๋ยวนี้เรามี 64 ราย และผลของมันก็คือ

that people were then going into shops

แล้วคนที่เข้าไปในร้าน

asking for a local Todmorden egg, and the result of that

ถามหาไข่ที่ผลิตในท้องถิ่นของเมือง และผลที่ตามมา

was, some farmers upped the amount of flocks they got

ก็คือ เกษตรกรบางคนได้เพิ่มจำนวนไก่ที่เขามี

of free range birds, and then they went on to meat birds,

เลี้ยงแบบปล่อย แล้วต่อมาก็ไปเลี้ยงไก่เนื้อ

and although these are really, really small steps,

และถึงแม้ว่าเหล่านี้เป็นก้าวสั้นมากๆ ก็ตาม

that increasing local economic confidence

การเพิ่มความเชื่อมั่นด้านเศรษฐกิจของท้องถิ่น

is starting to play out in a number of ways,

กำลังเริ่มเกิดขึ้นในหลายๆ รูปแบบ

and we now have farmers doing cheese

เดี๋ยวนี้เรามีชาวนาที่ทำเนยแข็ง

and they've upped their flocks and rare breed pigs,

และพวกเขาได้เพิ่มจำนวนไก่และหมูพันธุ์ที่หายาก

they're doing pasties and pies and things

พวกเขาทำขนมปัง ทำพาย และอื่นๆ

that they would have never done before.

ซึ่งพวกเขาไม่เคยทำมาก่อน

We've got increasing market stalls selling local food,

เรามีแผงในตลาดซึ่งขายอาหารของท้องถิ่นเพิ่มมากขึ้น

and in a survey that local students did for us, 49 percent

ในการสำรวจที่นักศึกษาในท้องถิ่นทำให้เรา ร้อยละ 49

of all food traders in that town said that their bottom line

ของผู้ค้าอาหารในเมืองทั้งหมดกล่าวว่า กำไรสุทธิของเขา

had increased because of what we were actually doing.

ได้เพิ่มขึ้นเพราะสิ่งที่เรากำลังทำอยู่นี้

And we're just volunteers and it's only an experiment.

และเราก็เป็นแค่เพียงอาสาสมัคร และนี่ก็เป็นเพียงการทดลอง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, none of this is rocket science.

ทั้งหมดที่เราทำนี้ไม่ได้ยากเกินวิสัยมนุษย์

It certainly is not clever, and it's not original.

ที่แน่ๆไม่ฉลาดหลักแหลมอะไร และไม่ได้เป็นวิธีการที่ใหม่

But it is joined up, and it is inclusive.

แต่มันเป็นการร่วมมือกัน และครอบคลุมเบ็ดเสร็จ

This is not a movement for those people

เรื่องนี้ไม่ได้เป็นการเคลื่อนไหวเพื่อผู้คนเหล่านี้

that are going to sort themselves out anyway.

ซึ่งอย่างไรเสียก็ต้องผ่านพ้นปัญหาไปได้ด้วยตัวเอง

This is a movement for everyone.

เรื่องนี้เป็นการเคลื่อนไหวเพื่อทุกๆ คน

We have a motto: If you eat, you're in. (Laughter)

เรามีสุภาษิตว่า ถ้าคุณกิน คุณก็อยู่ในกลุ่ม พวกเรา (เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Across age, across income, across culture.

ต่างอายุ ต่างรายได้ ต่างวัฒนธรรม

It's been really quite a roller coaster experience,

มันได้เป็นประสบการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วมาก

but going back to that first question that we asked,

แต่เมื่อย้อนกลับไปที่คำถามแรกที่เราเคยถามว่า

is it replicable? Yeah. It most certainly is replicable.

เลียนแบบได้ไม๊? ได้ แน่นอนที่สุดเลียนแบบได้แน่ๆ

More than 30 towns in England now are spinning

เดี๋ยวนี้มากกว่า 30 เมืองในอังกฤษกำลังเร่งการปฏิบัติงาน

the Incredible Edible plate.

ใน กินได้อย่างไม่น่าเชื่อ

Whichever way they want to do it, of their own volition,

ไม่ว่าวิธีใดก็ตามที่คุณต้องการจะทำ ด้วยความตั้งใจของตน

they're trying to make their own lives differently,

พวกเขากำลังพยายามทำให้ชีวิตของตัวเองแตกต่างออกไป

and worldwide, we've got communities across America

ในระดับโลก เรามีชุมชนทั่วไปในอเมริกา

and Japan -- it's incredible, isn't it? I mean,

และญี่ปุ่น มันไม่น่าเชื่อ ใช่ไหม? ฉันหมายถึงว่า

America and Japan and New Zealand.

อเมริกา และญี่ปุ่น และ นิวซีแลนด์

People after the earthquake in New Zealand visited us

หลังจากแผ่นดินไหวในนิวซีแลนด์ผู้คนได้มาเยือนเรา

in order to incorporate some of this public spiritedness

เพื่อที่จะรวมจิตวิญญาณของสาธารณชน

around local growing into the heart of Christchurch.

มาสู่การปลูกพืชท้องถิ่นในใจกลางนครไคร๊ส์ท์เชิร์ช

And none of this takes more money

และเรื่องนี้ไม่ต้องใช้เงินมากกว่าที่เป็นอยู่

and none of this demands a bureaucracy,

และไม่จำเป็นต้องใช้ระบบราชการ

but it does demand that you think things differently

แต่มันเรียกร้องให้คุณคิดแตกต่างออกไป

and you are prepared to bend budgets and work programs

คุณต้องพร้อมที่จะปรับเปลี่ยนงบประมาณและแผนการทำงาน

in order to create that supportive framework

เพื่อที่จะสร้างเครือข่ายสนับสนุน

that communities can bounce off.

ที่ชุมชนสามารถสะท้อนกลับมา

And there's some great ideas already in our patch.

มีแนวคิดที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้วในพื้นที่ของเรา

Our local authority has decided to make everywhere

เจ้าพนักงานในท้องถิ่นของเราได้ตัดสินใจที่จะทำให้ทุกๆ ที่

Incredible Edible, and in support of that

เป็นที่ ที่กินได้อย่างเหลือเชื่อ และในการสนับสนุนเรื่องนี้

have decided to do two things.

ได้ตัดสินใจแล้วว่าจะทำสองสิ่ง

First, they're going to create an asset register of spare land

สิ่งแรก พวกเขาจะให้มีการลงทะเบียนที่ดินที่ไม่ได้ใช้

that they've got, put it in a food bank so that communities

ที่พวกเขามี ให้มันมาอยู่ในธนาคารอาหารเพื่อให้ชุมชน

can use that wherever they live,

สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ที่ใดก็ตามที่พวกเขาอาศัยอยู่

and they're going to underpin that with a license.

และเขาจะทำให้มันมั่นคงด้วยการลงทะเบียน

And then they've said to every single one of their workforce,

แล้วพวกเขายอมรับว่าใช้แรงงานของพวกเขาทุกคน

if you can, help those communities grow,

ถ้าคุณสามารถทำได้ จะช่วยชุมชนปลูก

and help them to maintain their spaces.

และจะช่วยรักษาซึ่งพื้นที่ของเขา

Suddenly, we're seeing actions on the ground

ทันทีทันใด เรากำลังเห็นการปฏิบัติงานบนพื้นที่

from local government. We're seeing this mainstreamed.

จากรัฐบาลท้องถิ่น เรากำลังเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติ

We are responding creatively at last to what Rio demanded

ในที่สุดเรากำลังตอบรับอย่างสร้างสรรค์ กับสิ่งที่นครริโอต้องการ

of us, and there's lots more you could do.

จากเรา และมีอีกมากที่เราจะสามารถทำได้

I mean, just to list a few. One, please stop putting

ฉันหมายถึง เอาแค่บางรายการ เรื่องหนึ่งได้แก่ กรุณาเลิกใส่

prickly plants around public buildings. It's a waste of space.

พีชหนามรอบๆ อาคารสาธารณะ มันเป็นการเสียพื้นที่

(Laughter) Secondly, please create -- please, please create

(เสียงหัวเราะ) เรื่องที่สอง กรุณาสร้าง กรุณา กรุณาสร้าง

edible landscapes so that our children start to walk

พืนที่ ที่รับประทานได้ เพื่อให้ลูกๆ ของเราได้ฝึกหัดเดินตามรอย

past their food day in, day out, on our high streets,

ผ่านอาหารของพวกเขาวันแล้ววันเล่า บนถนนสายสำคัญของเรา

in our parks, wherever that might be.

ในสวนสาธารณะของเรา ไม่ว่าที่ใดๆ ที่เป็นได้

Inspire local planners to put the food sites at the heart

ให้แรงใจแก่นักวางแผนของท้องถิ่นให้วางตั้งอาหารที่ใจกลาง

of the town and the city plan, not relegate them

เมือง และแผนของเมืองใหญ่ มิใช่ไล่ให้มันไปอยู่

to the edges of the settlements that nobody can see.

ตามขอบนอกเขตที่อยู่อาศัยของคน ที่ซึ่งไม่มีใครเห็น

Encourage all our schools to take this seriously.

ให้กำลังใจโรงเรียนทุกโรงให้ทำเรื่องนี้อย่างจริงจัง

This isn't a second class exercise.

เรื่องนี้ไม่ใช่การงานระดับสอง

If we want to inspire the farmers of tomorrow,

ถ้าเราต้องการให้แรงใจชาวนาของวันพรุ่งนี้

then please let us say to every school,

แล้วละก็ กรุณาให้เราบอกกับทุกๆ โรงเรียน

create a sense of purpose around the importance

สร้างความรู้สึกของจุดประสงค์ ในเรื่องความสำคัญ

to the environment, local food and soils.

ของสิ่งแวดล้อม อาหารและดินของท้องถิ่น

Put that at the heart of your school culture,

ให้สิ่งนั้นเป็นหัวใจสำคัญของวัฒนธรรมของโรงเรียนคุณ

and you will create a different generation.

และคุณจะสร้างคนรุ่นใหม่ที่แตกต่างออกไป

There are so many things you can do, but ultimately

มีมากมายหลายสิ่งหลายอย่างที่คุณจะสามารถทำได้ แต่ในที่สุดแล้ว

this is about something really simple.

เรื่องนี้ก็เกี่ยวกับสิ่งที่ธรรมดามากๆ

Through an organic process, through

ผ่านทางกระบวนการเกษตรอินทรีย์

an increasing recognition of the power of small actions,

การยอมรับที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับ พลังที่เกิดจากการปฏิบัติงานเล็กๆ

we are starting, at last, to believe in ourselves again,

ในที่สุด เรากำลังเริ่มที่จะเชื่อในตัวของเราเองอีกครั้ง

and to believe in our capacity, each and every one of us,

และเชื่อในความสามารถที่เรามี พวกเราทุกๆ คน

to build a different and a kinder future,

ที่จะสร้างอนาคตที่แตกต่างและจิตใจที่เมตตาขึ้น

and in my book, that's incredible.

และในหนังสือของฉัน ซึ่งเป็นสิ่งเหลือเชื่อ

Thank you. (Applause)

ขอบคุณคะ (เสียงปรบมือ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you very much. (Applause)

ขอบคุณมากคะ (เสียงปรบมือ)