Rebecca MacKinnon: Let's take back the Internet!

Translator: Thipnapa Huansuriya Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

So I begin with an advertisement

ฉันขอเริ่มด้วยโฆษณาของแอปเปิลคอมพิวเตอร์

inspired by George Orwell

ที่ได้แรงบันดาลใจมาจากจอร์จ ออร์เวล

that Apple ran in 1984.

ออกอากาศเมื่อปี 1984

(Video) Big Brother: We are one people

(วิดีโอ): เรารวมกันเป็นหนึ่งเดียว

with one will, one resolve,

ด้วยเจตจำนงเดียวกัน ปณิธานเดียวกัน

one cause.

เพื่อเป้าหมายเดียวกัน

Our enemies shall talk themselves to death,

ศัตรูของเรานั้นดีแต่พูด

and we will fight them with their own confusion.

เราจะเข้าโจมตีโดยใช้ความสับสนของพวกศัตรูเอง

We shall prevail.

และเราจะได้ชัยชนะ

Narrator: On January 24th,

เสียงบรรยาย: 24 มกราคมนี้

Apple Computer will introduce Macintosh.

แอปเปิลคอมพิวเตอร์จะเปิดตัวเครื่องแมคอินทอช

And you'll see why 1984

และคุณจะเห็นว่า ทำไมปี 1984

won't be like "1984."

จึงไม่เหมือนปี 1984 อีกต่อไป

Rebecca MacKinnon: So the underlying message of this video

รีเบคกา: ความหมายที่แฝงไว้ในโฆษณาตัวนี้

remains very powerful even today.

ยังคงทรงพลังอยู่จนกระทั่งทุกวันนี้

Technology created by innovative companies

นั่นคือ เทคโนโลยีจากบริษัทนักสร้างนวัตกรรม

will set us all free.

จะปลดปล่อยเราทุกคนเป็นอิสระ

Fast-forward more than two decades:

แต่เวลาผ่านไปมากกว่า 2 ทศวรรษ

Apple launches the iPhone in China

แอปเปิลเปิดตัวไอโฟนในประเทศจีน

and censors the Dalai Lama out

โดยเซ็นเซอร์ทุกอย่างที่เกี่ยวกับองค์ดาไล ลามะ

along with several other politically sensitive applications

และแอพพลิเคชั่นที่ล่อแหลมต่อประเด็นการเมือง

at the request of the Chinese government

ตามข้อเรียกร้องของรัฐบาลจีน

for its Chinese app store.

ออกจากร้านจำหน่ายแอพพลิเคชั่นของจีน

The American political cartoonist

นักเขียนการ์ตูนชาวอเมริกัน

Mark Fiore

มาร์ก ฟิโอรี

also had his satire application

ก็มีแอพพลิเคชั่นเสียดสีการเมือง

censored in the United States

ที่ถูกเซ็นเซอร์ในอเมริกาเช่นกัน

because some of Apple's staff

เพราะพนักงานของแอปเปิลคอมพิวเตอร์บางคน

were concerned it would be offensive to some groups.

กลัวว่ามันจะทำให้คนบางกลุ่มไม่พอใจ

His app wasn't reinstated

แอพพลิเคชั่นของเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ขาย

until he won the Pulitzer Prize.

จนกระทั่งเขาได้รับรางวัลพูลิตเซอร์

The German magazine Stern, a news magazine,

Stern ซึ่งเป็นนิตยสารใหม่ของเยอรมัน

had its app censored

ก็ถูกเซ็นเซอร์แอพพลิเคชั่น

because the Apple nannies deemed it

เพราะแอปเปิลเล่นบทพี่เลี้ยงเด็กและตัดสินว่า

to be a little bit too racy for their users,

มันออกจะโป๊และล่อแหลมทางเพศไปหน่อย

and despite the fact that this magazine

ทั้งๆ ที่นิตยสารนี้สามารถวางขายได้

is perfectly legal for sale

อย่างถูกต้องตามกฎหมาย

on newsstands throughout Germany.

บนแผงหนังสือทั่วประเทศเยอรมัน

And more controversially, recently,

และที่ถกเถียงกันยิ่งกว่า ก็คือ เมื่อเร็วๆ นี้

Apple censored a Palestinian protest app

แอปเปิลเซ็นเซอร์แอพพลิเคชั่นเกี่ยวกับการประท้วงของปาเลสไตน์

after the Israeli government voiced concerns

หลังรัฐบาลอิสราเอลแสดงความกังวลว่า

that it might be used to organize violent attacks.

แอพพลิเคชั่นนี้จะถูกใช้เพื่อวางแผนก่อเหตุรุนแรง

So here's the thing.

เอาล่ะ สรุปว่าเรื่องมันเป็นอย่างนี้

We have a situation where private companies

ตอนนี้เราอยู่ในสถานการณ์ที่บริษัทเอกชน

are applying censorship standards

ใช้มาตรฐานการเซ็นเซอร์

that are often quite arbitrary

ที่ไม่ได้มีหลักการที่ชัดเจน

and generally more narrow

และก็มักจะจำกัดกรอบไว้แคบกว่า

than the free speech constitutional standards

มาตรฐานเรื่องเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นตามรัฐธรรมนูญ

that we have in democracies.

ในการปกครองแบบประชาธิปไตย

Or they're responding to censorship requests

หรือไม่ก็ตอบสนองต่อข้อเรียกร้องให้เซ็นเซอร์

by authoritarian regimes

จากรัฐเผด็จการ

that do not reflect consent of the governed.

ที่ไม่ได้สะท้อนฉันทานุมัติจากประชาชนผู้ถูกปกครอง

Or they're responding to requests and concerns

หรือเป็นการตอบสนองต่อข้อเรียงร้องหรือความกังวล

by governments that have no jurisdiction

ของรัฐบาลที่ไม่ได้มีอำนาจบังคับทางกฏหมาย

over many, or most, of the users and viewers

ต่อผู้ใช้หรือผู้ชมส่วนใหญ่

who are interacting with the content in question.

ที่ปฏิสัมพันธ์กับเนื้อหาที่ถูกเซ็นเซอร์นั้น

So here's the situation.

สถานการณ์มันเป็นอย่างนี้

In a pre-Internet world,

ในโลกยุคก่อนอินเทอร์เน็ต

sovereignty over our physical freedoms,

การมี หรือไม่มีอธิปไตยเหนือเสรีภาพ

or lack thereof,

ทางกายภาพของคนเรา

was controlled almost entirely

ถูกควบคุมแบบเบ็ดเสร็จ

by nation-states.

โดยรัฐชาติ

But now we have this new layer

แต่ตอนนี้เรามีอธิปไตยอีกระดับชั้นหนึ่ง

of private sovereignty

เป็นอธิปไตยส่วนบุคคล

in cyberspace.

ในโลกไซเบอร์

And their decisions about software coding,

และการตัดสินใจเกี่ยวกับการเขียนรหัสซอฟต์แวร์

engineering, design, terms of service

วิศวกรรม การออกแบบ เงื่อนไขการบริการ

all act as a kind of law

ล้วนกลายเป็นเหมือนกฎหมาย

that shapes what we can and cannot do with our digital lives.

ที่กำหนดว่าเราทำอะไรได้หรือไม่ได้กับชีวิตดิจิตอลของเรา

And their sovereignties,

และอำนาจอธิปไตยของบริษัทพวกนี้

cross-cutting, globally interlinked,

ซึ่งขยายขอบเขตและเชื่อมโยงไปทั่วโลก

can in some ways

ยังดูเหมือนจะท้าทาย

challenge the sovereignties of nation-states

อำนาจอธิปไตยของรัฐชาติต่างๆ

in very exciting ways,

อย่างน่าระทึกขวัญอีกด้วย

but sometimes also act

นอกจากนี้ มันยังมีผล

to project and extend it

แผ่ขยายครอบคลุมออกไป

at a time when control

ในจังหวะเวลาที่การควบคุม

over what people can and cannot do

ว่าประชาชนสามารถทำอะไรได้หรือไม่ได้

with information

กับข้อมูลที่ได้รับนี้

has more effect than ever

มีผลมากอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

on the exercise of power

ต่อการใช้อำนาจ

in our physical world.

ในโลกจริงทางกายภาพด้วย

After all, even the leader of the free world

สุดท้ายแล้ว แม้แต่ผู้นำของโลกเสรี

needs a little help from the sultan of Facebookistan

ยังต้องอาศัยความช่วยเหลือจากประมุขของรัฐเฟสบุคสถาน

if he wants to get reelected next year.

ถ้าเขาอยากได้รับเลือกตั้งกลับมาอีกในสมัยหน้า

And these platforms

และแน่นอนว่าเครื่องมือเหล่านี้

were certainly very helpful

มีประโยชน์อย่างมาก

to activists in Tunisia and Egypt

กับนักเคลื่อนไหวในตูนิเซียและอียิปต์

this past spring and beyond.

เมื่อฤดูใบไม้ผลิที่ผ่านมา และในอนาคตต่อไป

As Wael Ghonim,

อย่างที่วาเอล โกนิม

the Google-Egyptian-executive by day,

ซึ่งภาคกลางวันเป็นผู้บริหารกูเกิลอียิปต์

secret-Facebook-activist by night,

และภาคกลางคืนเป็นนักเคลื่อนไหวลับๆ ในเฟซบุค

famously said to CNN

กล่าวไว้กับสถานีโทรทัศน์ซีเอ็นเอ็นว่า

after Mubarak stepped down,

หลังจากประธานาธิบดีมูบารักพ้นจากอำนาจแล้ว

"If you want to liberate a society,

"ถ้าคุณอยากปลดปล่อยสังคมให้มีเสรีภาพ

just give them the Internet."

ก็แค่ให้ประชาชนมีอินเทอร์เน็ตใช้เท่านั้นเอง"

But overthrowing a government is one thing

แต่การโค่นล้มรัฐบาลเป็นเรื่องหนึ่ง

and building a stable democracy

ส่วนการสร้างรัฐประชาธิปไตยที่มั่นคง

is a bit more complicated.

มันซับซ้อนกว่านั้น

On the left there's a photo taken by an Egyptian activist

ด้านซ้ายนี่เป็นภาพที่ถ่ายโดยนักเคลื่อนไหวชาวอียิปต์

who was part of the storming

ซึ่งร่วมอยู่ในเหตุการณ์บุกยึด

of the Egyptian state security offices in March.

หน่วยงานรักษาความมั่นคงของอียิปต์ในเดือนมีนาคม

And many of the agents

เจ้าหน้าที่ของหน่วยงานเหล่านี้

shredded as many of the documents as they could

ย่อยทำลายเอกสารจำนวนมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

and left them behind in piles.

แล้วทิ้งมันกองไว้ในสำนักงาน

But some of the files were left behind intact,

แต่แฟ้มเอกสารบางส่วนยังไม่ถูกทำลาย

and activists, some of them,

พวกนักเคลื่อนไหวบางคน

found their own surveillance dossiers

พบหลักฐานเป็นเอกสารที่ทางการเฝ้าติดตามพวกเขา

full of transcripts of their email exchanges,

ที่เต็มไปด้วยข้อความโต้ตอบในอีเมล์

their cellphone text message exchanges,

ข้อความโต้ตอบทางโทรศัพท์

even Skype conversations.

และแม้แต่บทสนทนาทางสไกป์

And one activist actually found

นักเคลื่อนไหวคนหนึ่งยังพบ

a contract from a Western company

สัญญาของบริษัทจากประเทศตะวันตกแห่งหนึ่ง

for the sale of surveillance technology

เกี่ยวกับการขายเทคโนโลยีการเฝ้าระวังติดตาม

to the Egyptian security forces.

ให้แก่กองกำลังรักษาความปลอดภัยของอียิปต์

And Egyptian activists are assuming

และนักเคลื่อนไหวชาวอียิปต์เหล่านี้ก็เชื่อว่า

that these technologies for surveillance

เทคโนโลยีการเฝ้าติดตามเหล่านี้

are still being used

ยังคงถูกใช้อยู่

by the transitional authorities running the networks there.

โดยรัฐบาลรักษาการที่เข้ามาดูแลเครือข่ายเหล่านั้น

And in Tunisia, censorship actually began to return in May --

ส่วนในตูนิเซีย ก็จะนำการเซ็นเซอร์กลับมาใช้อีกในเดือนพฤษภาคม 2011 นี้

not nearly as extensively

แม้จะไม่เข้มเท่ากับ

as under President Ben Ali.

สมัยประธานาธิบดี เบน อาลี

But you'll see here a blocked page

แต่นี่คือเว็บเพจที่ถูกบล็อก

of what happens when you try to reach

คุณจะเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคุณ

certain Facebook pages and some other websites

พยายามจะเข้าหน้าเฟซบุคบางหน้าและเว็บไซต์บางแห่ง

that the transitional authorities

ที่รัฐบาลรักษาการ

have determined might incite violence.

ประเมินว่าอาจยั่วยุให้เกิดความรุนแรง

In protest over this,

เพื่อประท้วงการกระทำดังกล่าว

blogger Slim Amamou,

สลิม อามามู นักเขียนบล็อก

who had been jailed under Ben Ali

ที่เคยถูกจับเข้าคุกสมัยที่เบน อาลียังปกครองอยู่

and then became part of the transitional government

แล้วต่อมาได้ร่วมเป็นรัฐบาลรักษาการ

after the revolution,

หลังการปฏิวัติ

he resigned in protest from the cabinet.

เขาได้ลาออกเพื่อประท้วงที่รัฐบาลรักษาการทำเช่นนี้

But there's been a lot of debate in Tunisia

แต่ก็มีการถกเถียงกันมากในตูนิเซีย

about how to handle this kind of problem.

ว่าจะจัดการปัญหานี้กันอย่างไร

In fact, on Twitter,

ที่จริง บนทวิตเตอร์

there were a number of people who were supportive of the revolution

ก็มีคนจำนวนหนึ่งที่สนับสนุนการปฏิวัติ

who said, "Well actually,

ซึ่งบอกว่า "อันที่จริง

we do want democracy and free expression,

เราก็ต้องการประชาธิปไตยและเสรีภาพในการแสดงความเห็น

but there is some kinds of speech that need to be off-bounds

แต่ก็มีความคิดเห็นบางประเภทที่ควรจะถูกกลั่นกรองออกไปเหมือนกัน

because it's too violent and it might be destabilizing for our democracy.

เพราะมันรุนแรงเกินไป และอาจทำลายความมั่นคงของประชาธิปไตย

But the problem is,

แต่ปัญหาคือ

how do you decide who is in power to make these decisions

แล้วคุณจะตัดสินยังไงว่าใครควรมีอำนาจตัดสินใจเรื่องนี้

and how do you make sure

แล้วคุณจะมั่นใจได้อย่างไรว่า

that they do not abuse their power?

เขาจะไม่ใช้อำนาจในทางมิชอบ?

As Riadh Guerfali,

อย่างที่ไรอาท เกอร์ฟาลี

the veteran digital activist from Tunisia,

อดีตนักเคลื่อนไหวผ่านสื่อดิจิตอล

remarked over this incident,

กล่าวไว้เกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ว่า

"Before, things were simple:

"เมื่อก่อน อะไรๆ มันไม่ซับซ้อน

you had the good guys on one side and the bad guys on the other.

เรามีฝ่ายธรรมะข้างหนึ่ง กับฝ่ายอธรรมอยู่อีกข้างหนึ่ง

Today, things are a lot more subtle."

วันนี้ อะไรๆ มันซับซ้อนแยบยลขึ้นมาก"

Welcome to democracy, our Tunisian and Egyptian friends.

ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกประชาธิปไตยค่ะ เพื่อนชาวตูนิเซียและอียิปต์

The reality is

ความจริงก็คือ

that even in democratic societies today,

แม้แต่ในสังคมประชาธิปไตยปัจจุบันนี้

we do not have good answers

เราก็ยังไม่มีคำตอบที่ถูกต้อง

for how you balance the need

ว่าเราจะรักษาสมดุลระหว่างความจำเป็น

for security and law enforcement on one hand

ในการรักษาความปลอดภัยและการบังคับใช้กฎหมาย

and protection of civil liberties

กับการปกป้องอิสรภาพและเสรีภาพ

and free speech on the other

ในการแสดงความคิดเห็นของประชาชน

in our digital networks.

ในเครือข่ายดิจิตอลของเราได้อย่างไร

In fact, in the United States,

ที่จริง ในสหรัฐอเมริกา

whatever you may think of Julian Assange,

ไม่ว่าคุณจะคิดอย่างไรกับจูเลียน อัซซานจ์

even people who are not necessarily big fans of his

แม้แต่คนที่ไม่ชอบเขา

are very concerned about the way

ก็ยังรู้สึกกระอักกระอ่วนกับสิ่งที่

in which the United States government and some companies have handled Wikileaks.

รัฐบาลสหรัฐและบางบริษัทปฏิบัติต่อเว็บไซต์วิกิลีกส์ (Wikileaks)

Amazon webhosting dropped Wikileaks as a customer

อเมซอนยกเลิกการให้บริการเว็บโฮสติ้งแก่วิกิลีกส์

after receiving a complaint from U.S. Senator Joe Lieberman,

หลังวิกิลีกส์ถูกร้องเรียนจากโจ ลิเบอร์แมน สมาชิกวุฒิสภาสหรัฐ

despite the fact

ทั้งๆ ที่ความจริง

that Wikileaks had not been charged,

วิกิลีกส์ยังไม่ถูกแจ้งข้อหาอะไรเลย

let alone convicted,

ยังไม่ต้องพูดถึงว่าถูกตัดสินว่าผิด

of any crime.

ในข้อหาอะไรเลย

So we assume

แล้วเราก็หลงเชื่อกันว่า

that the Internet is a border-busting technology.

อินเทอร์เน็ตเป็นเทคโนโลยีที่มาลบล้างข้อจำกัดเรื่องพรมแดน

This is a map of social networks worldwide,

นี่เป็นแผนที่เครือข่ายทางสังคมออนไลน์ทั่วโลก

and certainly Facebook has conquered much of the world --

แน่นอนว่าเฟซบุคครอบครองดินแดนส่วนใหญ่ในโลก

which is either a good or a bad thing,

ซึ่งอาจจะมองว่าเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดีก็ได้

depending on how you like

แล้วแต่ว่าคุณชอบ

the way Facebook manages its service.

วิธีที่เฟซบุคบริหารจัดการบริการหรือเปล่า

But borders do persist

แต่ข้อจำกัดของพรมแดนก็ยังมีอยู่

in some parts of cyberspace.

ในบางส่วนของโลกไซเบอร์

In Brazil and Japan,

เช่นในบราซิลและญี่ปุ่น

it's for unique cultural and linguistic reasons.

เนื่องจากวัฒนธรรมและภาษาที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

But if you look at China, Vietnam

แต่ถ้าคุณดูจีนและเวียดนาม

and a number of the former Soviet states,

และบางประเทศที่แยกตัวออกมาจากสหภาพโซเวียต

what's happening there is more troubling.

สิ่งที่เกิดขึ้นในประเทศเหล่านี้น่าเป็นห่วงมากกว่า

You have a situation

ตอนนี้เราอยู่ในสถานการณ์ที่ว่า

where the relationship between government

ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาล

and local social networking companies

กับบริษัทสื่อเครือข่ายทางสังคมในท้องถิ่น

is creating a situation

กำลังสร้างภาวะ

where, effectively,

ที่ความสามารถของสื่อรูปแบบใหม่เหล่านี้

the empowering potential of these platforms

ในการเสริมสร้างพลังอำนาจให้ภาคส่วนต่างๆ

is being constrained

กำลังถูกจำกัด

because of these relationships

เพราะความสัมพันธ์

between companies and government.

ระหว่างรัฐบาลกับบริษัทเหล่านี้

Now in China,

ตอนนี้จีนไม่ได้มีแค่ Great Wall หรือกำแพงเมืองจีน

you have the "great firewall," as it's well-known,

แต่มี "Great Firewall" หรือกำแพงไฟร์วอลล์ยักษ์

that blocks Facebook

ที่บล็อกเฟซบุค

and Twitter and now Google+

ทวิตเตอร์ และกูเกิลพลัส

and many of the other overseas websites.

และเว็บไซต์ต่างประเทศจำนวนมาก

And that's done in part with the help from Western technology.

ซึ่งรัฐบาลทำอย่างนี้ได้โดยอาศัยเทคโนโลยีจากประเทศตะวันตก

But that's only half of the story.

แต่นั่นยังไม่พอ

The other part of the story

เรื่องยังมีอีกว่า

are requirements that the Chinese government places

รัฐบาลจีนมีข้อกำหนด

on all companies operating on the Chinese Internet,

ให้ทุกบริษัทที่ให้บริการอินเทอร์เน็ตในประเทศจีน

known as a system of self-discipline.

รับเอาระบบการจัดระเบียบด้วยตนเองมาใช้

In plain English, that means censorship and surveillance

พูดง่ายๆ มันก็คือระบบการเซ็นเซอร์และ

of their users.

เฝ้าติดตามผู้ใช้นั่นล่ะค่ะ

And this is a ceremony I actually attended in 2009

นี่เป็นพิธีที่ฉันได้เข้าร่วมเมื่อปี 2009

where the Internet Society of China presented awards

ซึ่งสมาคมอินเทอร์เน็ตของจีนได้มอบรางวัล

to the top 20 Chinese companies

ให้สุดยอดบริษัทจีน 20 บริษัท

that are best at exercising self-discipline --

ที่ทำตามหลักจัดระเบียบด้วยตนเองได้อย่างยอดเยี่ยมที่สุด

i.e. policing their content.

เช่น การตรวจตราเนื้อหาในเครือข่ายเว็บไซต์ของตน

And Robin Li, CEO of Baidu,

โรบิน ลี ซีอีโอของ Baidu

China's dominant search engine,

ผู้นำเสิร์ชเอนจิ้นในประเทศจีน

was one of the recipients.

เป็นหนึ่งในผู้เข้ารับรางวัล

In Russia, they do not generally block the Internet

ส่วนในรัสเซีย ปกติเขาไม่ได้บล็อกอินเทอร์เน็ต

and directly censor websites.

หรือเซ็นเซอร์เว็บไซต์กันโดยตรง

But this is a website called Rospil

แต่อย่างเว็บไซต์นี้ ชื่อว่า Rospil

that's an anti-corruption site.

เป็นเว็บไซต์ต่อต้านคอรัปชั่น

And earlier this year,

เมื่อต้นปีนี้

there was a troubling incident

มีเหตุการณ์ที่น่าตกใจเกิดขึ้น

where people who had made donations to Rospil

โดยบรรดาคนที่บริจาคเงินให้เว็บไซต์ Rospil

through a payments processing system

ผ่านระบบการโอนเงิน

called Yandex Money

ที่เรียกว่า Yandex Money

suddenly received threatening phone calls

ได้รับโทรศัพท์ข่มขู่

from members of a nationalist party

จากสมาชิกพรรคชาตินิยมพรรคหนึ่ง

who had obtained details

ที่ได้รายละเอียด

about donors to Rospil

เกี่ยวกับผู้บริจาคให้ Rospil

through members of the security services

ผ่านเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานความมั่นคง

who had somehow obtained this information

ที่ไปได้ข้อมูลพวกนี้

from people at Yandex Money.

มาจากคนใน Yandex Money อีกที

This has a chilling effect

เหตุการณ์นี้ส่งผลให้เกิดการหวาดกลัว

on people's ability to use the Internet

ในหมู่ประชาชนที่จะใช้อินเทอร์เน็ต

to hold government accountable.

เพื่อตรวจสอบรัฐบาล

So we have a situation in the world today

ในโลกของเราทุกวันนี้

where in more and more countries

มีหลายต่อหลายประเทศ

the relationship between citizens and governments

ที่ความสัมพันธ์ระหว่างประชาชนกับรัฐบาล

is mediated through the Internet,

มีอินเทอร์เน็ตเป็นสื่อกลาง

which is comprised primarily

อินเทอร์เน็ตนั้นก็ประกอบด้วย

of privately owned and operated services.

บริการที่เป็นเจ้าของและดำเนินการโดยภาคเอกชน

So the important question, I think,

ดังนั้น ฉันคิดว่าคำถามสำคัญนั้น

is not this debate over whether the Internet

ไม่ได้อยู่ที่ประเด็นว่าอินเทอร์เน็ต

is going to help the good guys more than the bad guys.

จะช่วยฝ่ายคนดีมากกว่าคนไม่ดีหรือไม่

Of course, it's going to empower

แน่นอนว่า มันจะเอื้อประโยชน์

whoever is most skilled at using the technology

ให้กับใครก็ตามที่มีทักษะความชำนาญในการใช้เทคโนโลยี

and best understands the Internet

และเข้าใจอินเทอร์เน็ตได้ดีที่สุด

in comparison with whoever their adversary is.

เมื่อเทียบกับฝ่ายตรงกันข้าม

The most urgent question we need to be asking today

คำถามเร่งด่วนที่สุดที่เราต้องถามวันนี้ก็คือ

is how do we make sure

เราจะทำอย่างไรให้มั่นใจได้ว่า

that the Internet evolves

อินเทอร์เน็ตจะวิวัฒนาการขึ้น

in a citizen-centric manner.

ในรูปแบบที่ยึดเอาประชาชนเป็นศูนย์กลาง

Because I think all of you will agree

เพราะฉันคิดว่า คุณทุกคนคงเห็นด้วยว่า

that the only legitimate purpose of government

เป้าหมายอันชอบธรรมเพียงอย่างเดียวของรัฐบาล

is to serve citizens,

ก็คือการรับใช้ประชาชน

and I would argue

และฉันเชื่อว่า

that the only legitimate purpose of technology

เป้าหมายอันชอบธรรมเพียงอย่างเดียวของเทคโนโลยี

is to improve our lives,

ก็เพื่อปรับปรุงคุณภาพชีวิตของเรา

not to manipulate or enslave us.

ไม่ใช่บงการให้เราเป็นทาสของมัน

So the question is,

ดังนั้น คำถามคือ

we know how to hold government accountable.

เรารู้ว่าเราจะตรวจสอบรัฐบาลได้อย่างไร

We don't necessarily always do it very well,

เราอาจจะไม่สามารถทำได้เต็มที่ตลอดเวลา

but we have a sense of what the models are,

แต่เราพอจะรู้ว่ารูปแบบวิธีการมันควรเป็นอย่างไร

politically and institutionally, to do that.

ไม่ว่าจะผ่านระบบการเมือง หรือผ่านสถาบันที่จัดตั้งขึ้น

How do you hold the sovereigns of cyberspace

แล้วเราจะทำอย่างไรให้อธิปไตยในโลกไซเบอร์

accountable to the public interest

เป็นไปเพื่อผลประโยชน์ของสาธารณะ

when most CEO's argue

เมื่อผู้บริหารของบริษัทต่างๆ แย้งว่า

that their main obligation

พันธกิจหลักของเขา

is to maximize shareholder profit?

คือการสร้างกำไรสูงสุดให้ผู้ถือหุ้น

And government regulation

และการควบคุมจากรัฐบาล

often isn't helping all that much.

ก็มักไม่ได้ช่วยให้เขาบรรลุเป้าหมายที่ว่า

You have situations, for instance, in France

เราก็เลยได้เห็นปรากฏการณ์ เช่น ในประเทศฝรั่งเศส

where president Sarkozy

ซึ่งประธานาธิบดีซาร์โกซี

tells the CEO's of Internet companies,

บอกบรรดาซีอีโอของบริษัทให้บริการอินเทอร์เน็ตว่า

"We're the only legitimate representatives

"เราเป็นตัวแทนที่ชอบธรรม

of the public interest."

เพื่อผลประโยชน์ของสาธารณชนเท่านั้น"

But then he goes and champions laws

แต่แล้วเขาก็ไปสนับสนุนกฎหมายในลักษณะ

like the infamous "three-strikes" law

three strikes law ซึ่งหากทำผิด 3 ครั้งจะโดนโทษหนัก

that would disconnect citizens from the Internet

โดยจะถูกตัดขาดจากอินเทอร์เน็ต

for file sharing,

ไม่สามารถแชร์ไฟล์กับใครได้

which has been condemned by the U.N. Special Rapporteur

กฎหมายนี้ถูกวิจารณ์อย่างหนักโดยเจ้าหน้าที่พิเศษของสหประชาชาติ

on Freedom of Expression

ด้านเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น

as being a disproportionate violation

ว่าเป็นการละเมิดสิทธิการสื่อสารของพลเมือง

of citizens' right to communications,

อย่างร้ายแรง

and has raised questions amongst civil society groups

และทำให้เกิดคำถามในหมู่กลุ่มประชาสังคม

about whether

ว่าจริงหรือเปล่า

some political representatives

ที่ผู้แทนทางการเมืองบางคน

are more interested in preserving

สนใจที่จะปกป้อง

the interests of the entertainment industry

ผลประโยชน์ของอุตสาหกรรมบันเทิง

than they are in defending the rights of their citizens.

มากกว่าการปกป้องสิทธิของประชาชน

And here in the United Kingdom

ในประเทศอังกฤษนี่เอง

there's also concern over

ก็มีความกังวลว่า

a law called the Digital Economy Act

กฎหมายที่เรียกว่า Digital Economy Act

that's placing more onus

ซึ่งสร้างภาระเพิ่มขึ้น

on private intermediaries

ให้แก่สื่อกลางภาคเอกชน

to police citizen behavior.

ในการตรวจตราพฤติกรรมของประชาชน

So what we need to recognize

สิ่งที่เราต้องตระหนักก็คือ

is that if we want to have

ถ้าในอนาคตเราต้องการมี

a citizen-centric Internet in the future,

อินเทอร์เน็ตที่ยึดประชาชนชนเป็นศูนย์กลาง

we need a broader and more sustained

เราต้องมีการเคลื่อนไหวเพื่อเสรีภาพทางอินเทอร์เน็ต

Internet freedom movement.

ในวงกว้างกว่านี้ และยั่งยืนกว่านี้

After all, companies didn't stop polluting groundwater

โรงงานไม่ได้หยุดปล่อยน้ำเสียลงแหล่งน้ำ

as a matter of course,

โดยอัตโนมัติ

or employing 10-year-olds as a matter of course,

หรืออยู่ดีๆ ก็เลิกใช้แรงงานเด็กอายุ 10 ขวบ

just because executives woke up one day

เพียงเพราะผู้บริหารตื่นเช้ามาวันหนึ่ง

and decided it was the right thing to do.

แล้วก็คิดได้ว่ามันเป็นสิ่งที่ควรทำ

It was the result of decades of sustained activism,

มันเป็นผลมาจากการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องหลายทศวรรษ

shareholder advocacy

ของกลุ่มผู้ถือหุ้น

and consumer advocacy.

ขององค์กรคุ้มครองผู้บริโภค

Similarly, governments don't enact

ในทำนองเดียวกัน รัฐบาลก็คงไม่ออกและบังคับใช้

intelligent environmental and labor laws

กฎหมายสิ่งแวดล้อมหรือกฎหมายแรงงาน

just because politicians wake up one day.

เพียงเพราะวันหนึ่งนักการเมืองตื่นขึ้นมาแล้วอยากทำ

It's the result of very sustained and prolonged

มันเป็นผลมาจากการเคลื่อนไหวทางการเมือง

political activism

ที่ยั่งยืน เป็นเวลายาวนาน

that you get the right regulations,

เราจึงได้กฎระเบียบที่ดี

and that you get the right corporate behavior.

และเกิดพฤติกรรมขององค์กรที่ดี

We need to make the same approach

เราต้องใช้วิธีเดียวกัน

with the Internet.

กับอินเทอร์เน็ต

We also are going to need

และเราก็จำเป็นต้องมี

political innovation.

นวัตกรรมทางการเมืองด้วย

Eight hundred years ago, approximately,

ประมาณ 800 ปีก่อน

the barons of England decided

พวกขุนนางในอังกฤษเห็นพ้องกันว่า

that the Divine Right of Kings

ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์

was no longer working for them so well,

ไม่ใช่ระบบที่เหมาะสมสำหรับพวกเขาอีกต่อไป

and they forced King John

ก็เลยบังคับให้พระเจ้าจอห์น

to sign the Magna Carta,

ลงนามในรัฐธรรมนูญฉบับแรก (Magna Carta)

which recognized

ที่บัญญัติว่า

that even the king

แม้แต่พระมหากษัตริย์

who claimed to have divine rule

ที่มีพระราชอำนาจสูงสุด

still had to abide by a basic set of rules.

ก็ต้องทรงปฏิบัติตามหลักกฎหมายเบื้องต้น

This set off a cycle

นี่เป็นจุดเริ่มต้นของวงจร

of what we can call political innovation,

ที่เราเรียกว่านวัตกรรมทางการเมือง

which led eventually to the idea of consent of the governed --

ซึ่งสุดท้ายได้นำมาสู่แนวคิดเรื่องฉันทานุมัติของประชาชนผู้ถูกปกครอง

which was implemented for the first time

ที่ได้นำมาใช้เป็นครั้งแรก

by that radical revolutionary government

โดยรัฐบาลที่มาจากการปฏิวัติ

in America across the pond.

ในประเทศอเมริกา

So now we need to figure out

ตอนนี้ เราก็ต้องมาคิดกันว่า

how to build consent of the networked.

เราจะสร้างฉันทานุมัติในเครือข่ายอินเทอร์เน็ตได้อย่างไร

And what does that look like?

และมันจะหน้าตาเป็นอย่างไร

At the moment, we still don't know.

ขณะนี้ เรายังไม่รู้

But it's going to require innovation

แต่เราจะต้องสร้างนวัตกรรม

that's not only going to need

ที่ไม่เพียงแต่จะต้อง

to focus on politics,

ใส่ใจในเรื่องการเมือง

on geopolitics,

ภูมิรัฐศาสตร์

but it's also going to need

แต่ยังจำเป็นต้อง

to deal with questions

คำนึงถึง

of business management, investor behavior,

การบริหารธุรกิจ พฤติกรรมการลงทุน

consumer choice

ทางเลือกของผู้บริโภค

and even software design and engineering.

และแม้แต่วิศวกรรมและการออกแบบซอฟต์แวร์

Each and every one of us has a vital part to play

เราทุกคนมีส่วนร่วมสำคัญ

in building the kind of world

ในการสร้างโลก

in which government and technology

ที่รัฐบาลและเทคโนโลยี

serve the world's people and not the other way around.

รับใช้ประชาชนในโลก ไม่ใช่ในทางกลับกัน

Thank you very much.

ขอบคุณมากค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)