Rebecca MacKinnon: Let's take back the Internet!

ربکا مک کینون: بیایید اینترنت را پس گیریم!

Translator: Mohammad Reza Minoosepehr Reviewer: Maral Salehi

So I begin with an advertisement

سخنم رو با يك آگهي

inspired by George Orwell

الهام گرفته از کتاب جرج ارول كه

that Apple ran in 1984.

در سال 1984 در اپل تهيه شد آغاز مي‌كنم

(Video) Big Brother: We are one people

ناظر کبیر:"ما همه یکی هستیم

with one will, one resolve,

با یک خواست و یک آرزو

one cause.

و یک انگیزه.

Our enemies shall talk themselves to death,

دشمنانمان خود با مرگ سخن حواهند گفت

and we will fight them with their own confusion.

و ما با سرگردانی‌شان با آنها به مبارزه خواهیم برخواست.

We shall prevail.

پیروزی از آن ماست."

Narrator: On January 24th,

راوی: "در 24 ژانویه

Apple Computer will introduce Macintosh.

شرکت اپل ،سیستم مکینتاش را معرفی خواهد کرد

And you'll see why 1984

و خواهید فهمید که چرا 1984

won't be like "1984."

شباهتی با "1984" نخواهد داشت."

Rebecca MacKinnon: So the underlying message of this video

ربکا: پیام اصلی این ویدیو امروز

remains very powerful even today.

همچنان تاثیر گذار برجای مانده است.

Technology created by innovative companies

تكنولوژي ابداع شده توسط شرکت های مبتکر

will set us all free.

همه ما رو آزاد خواهند کرد.

Fast-forward more than two decades:

سریع بریم به دو دهه بعد.

Apple launches the iPhone in China

اپل ،گوشی آیفون رو در چین عرضه می کنه

and censors the Dalai Lama out

و بنا به درخواست دولت چین

along with several other politically sensitive applications

با ارایه تعداد زیادی از انواع نرم افزار های سیاسی حساس

at the request of the Chinese government

در فروشگاه نرم افراز چین،دست به سانسور

for its Chinese app store.

برنامه کاربردی دالایی داما می زنه.

The American political cartoonist

مارک فویر،

Mark Fiore

کارتونیست سیاسی آمریکایی هم

also had his satire application

برنامه کاربردی طنز خودش رو داشت

censored in the United States

که در آمریکا فیلتر شد

because some of Apple's staff

چرا که یه سری از کارکنان اپل

were concerned it would be offensive to some groups.

نگران بودند که اون ابزار ممکنه برای گروهی اهانت آمیز باشه.

His app wasn't reinstated

برنامه اش دیگه راه نیافتاد

until he won the Pulitzer Prize.

تا اینکه او جایزه پالتیزر رو برد.

The German magazine Stern, a news magazine,

مجله آلمانی استرن هم، که یه مجله خبریست

had its app censored

نرم‌افزارش فيلتر شد

because the Apple nannies deemed it

چرا که دایه های دلسوز تر مادر اپل می گفتند

to be a little bit too racy for their users,

که اون ابزار یه کم برای کاربراشون زیادی تنده

and despite the fact that this magazine

و اصلا براشون اهمیتی نداشت که این مجله

is perfectly legal for sale

به شکل کاملا قانونی

on newsstands throughout Germany.

در دکه های سرتاسر آلمان داره بفروش میره.

And more controversially, recently,

و جنجالی تر ،اخیرا

Apple censored a Palestinian protest app

اپل دست به فیلتر نرم‌افزار یه معترض فلسطینی میزنه

after the Israeli government voiced concerns

بعد از اینکه دولت اسراییل اظهار نگرانی می کنه

that it might be used to organize violent attacks.

که ممکنه اون نرم‌افزار برای ساماندهی حملات خشونت آمیز به کار بره.

So here's the thing.

بنابراین موضوع اینه

We have a situation where private companies

که ما در وضعی هستیم که تعدادی از شرکت های خصوصی

are applying censorship standards

یا دارن سانسور هایی رو به کار می برند

that are often quite arbitrary

که اغلب دل بخواهی است

and generally more narrow

و باعث شده که دامنه

than the free speech constitutional standards

معیار های بنیادین حق آزادی بیان

that we have in democracies.

در دموکراسی، کوچکتر بشه،

Or they're responding to censorship requests

و یا دارن به درخواست سانسور

by authoritarian regimes

نظام های قدرت طلبی پاسخ میدن

that do not reflect consent of the governed.

که رضایت مردمی رو در پشت حکومتشون ندارند.

Or they're responding to requests and concerns

و یا اینکه در حال پاسخ گویی به خواستها و نگرانی های

by governments that have no jurisdiction

حکومت هایی هستند که هيچ پاسخگويي به

over many, or most, of the users and viewers

بسياري از افراد يا اكثريت كاربران و ديدگاههاي آنها

who are interacting with the content in question.

كه در تعامل با محتوا آن محتوا را زير سئوال مي‌برند، ندارند

So here's the situation.

بنابراین اوضاع اینجوری.

In a pre-Internet world,

در دنیا، پیش از ظهور اینترنت

sovereignty over our physical freedoms,

اعمال قدرت بر آزادی های طبیعی

or lack thereof,

و یا کمبود آن آزادیها

was controlled almost entirely

بیشتر توسط

by nation-states.

حکومتها انجام می شد.

But now we have this new layer

اما حالا ما این لایه جدید

of private sovereignty

از حاكميت بخش خصوصی رو

in cyberspace.

در فضای سایبری داریم.

And their decisions about software coding,

کسانی که تصمیماتشون در زمینه کدگذاری نرم افزاری

engineering, design, terms of service

مهندسی، طراحی ، شرایط استفاده از خدمات

all act as a kind of law

مثل قانون بايد عملي بشود

that shapes what we can and cannot do with our digital lives.

که به همه کارهایی که مجازیم در دنیای دیجیتالی انجام بدیم یا ندیم شکل می دهند.

And their sovereignties,

قدرت اونها

cross-cutting, globally interlinked,

که در تمام دنیا به هم وصل هست،

can in some ways

می تونه به طریقی

challenge the sovereignties of nation-states

قدرت حکومت ها رو به چالش بکشه،

in very exciting ways,

اونم به روشهایی خیلی جالب.

but sometimes also act

اما یه وقتهایی هم قدرتشون برای

to project and extend it

بسط و توسعه همون حکومت ها به کار میره.

at a time when control

وقتی اونها شروع می کنن

over what people can and cannot do

به کنترل اینکه مردم چه کاری رو با اطلاعات

with information

مجازن بکنن یا نکنن

has more effect than ever

قدرت اونها حتی از اعمال قدرت

on the exercise of power

بر دنیای واقعی هم

in our physical world.

تاثیر گذارتر است.

After all, even the leader of the free world

به هرحال، حتی رهبران کشورهای آزاد هم

needs a little help from the sultan of Facebookistan

اگه بخوان برای دور بعد دوباره انتخاب بشن

if he wants to get reelected next year.

تا حدی به کمک پادشاه فیسبوکستان نیاز دارن.

And these platforms

و این سکوها

were certainly very helpful

مطمئنا برای فعالان سیاسی تونس و مصر

to activists in Tunisia and Egypt

در بهار گذشته و پیش رو

this past spring and beyond.

خیلی مفید بوده اند.

As Wael Ghonim,

اونجور که وال گونیم

the Google-Egyptian-executive by day,

فعال مصری که زماني با گوگل فعالیت می کرد

secret-Facebook-activist by night,

و در شب مخفیانه با فیس بوک،

famously said to CNN

بعد از سقوط مبارک

after Mubarak stepped down,

آشکارا به CNN گفت

"If you want to liberate a society,

"اگه می خواهید جامعه ای رو آزاد کنید،

just give them the Internet."

فقط بهشون اینترنت بدید."

But overthrowing a government is one thing

اما سرنگونی یه حکومت یه طرف قضیه است.

and building a stable democracy

ساختن یه دموکراسی محکم

is a bit more complicated.

کمی پیچیده تر از این حرفهاست.

On the left there's a photo taken by an Egyptian activist

سمت چپ عکسیه که توسط فعال سیاسی مصری گرفته شده

who was part of the storming

که در ماه مارس خودش عضوی از

of the Egyptian state security offices in March.

واحد انهدام اداره امنیت مصر بوده.

And many of the agents

جایی که در اون ماموران

shredded as many of the documents as they could

تا اونجا که تونستن اسناد رو خرد کردن

and left them behind in piles.

و کپه کپه رها کردند.

But some of the files were left behind intact,

اما بعضی از مدارک دست نخورده باقی موندند

and activists, some of them,

و برخی از فعالین سیاسی

found their own surveillance dossiers

پرونده های جاسوسی مربوط به خودشون رو پیدا کردند،

full of transcripts of their email exchanges,

که پر بودن از رونوشت مکاتبات ایمیل و

their cellphone text message exchanges,

پیام کوتاه های موبایل و

even Skype conversations.

و حتی مکالماتی که با اسکایپ داشتن.

And one activist actually found

یه نفر هم از میان اون اسناد

a contract from a Western company

سند قراردادی از یه شرکت غربی پیدا میکنه

for the sale of surveillance technology

که مربوط می شده به فروش تجهیزات شنود

to the Egyptian security forces.

به نیروهای امنیتی مصری.

And Egyptian activists are assuming

فعالان مصری گمان می کنند

that these technologies for surveillance

که مقامات دولت موقت همچنان

are still being used

از این تجهیزات شنود

by the transitional authorities running the networks there.

برای کنترل شبکه های اینترنتی استفاده می کنند.

And in Tunisia, censorship actually began to return in May --

در تونس هم سانسور در ماه می دوباره بازگشت،

not nearly as extensively

هرچند که به وسعت زمان

as under President Ben Ali.

حکومت رییس جمهور بن علی نیست.

But you'll see here a blocked page

اما در اینجا شما صفحه فیلتر شده ای رو می بینید،

of what happens when you try to reach

که وقتی می خواهید وارد فیس بوک

certain Facebook pages and some other websites

یا بعضی از سایتهای دیگه بشید ،خواهید دید.

that the transitional authorities

صفحاتی که به نظر دولت موقت

have determined might incite violence.

ممکنه باعث ایجاد خشونت بشن.

In protest over this,

در اعتراض به این

blogger Slim Amamou,

سليم عمامو ، وبلاگ نویس

who had been jailed under Ben Ali

که در دوران حکومت بن علی زندانی بود

and then became part of the transitional government

و بعد هم بعد از انقلاب بخشی از

after the revolution,

دولت موقت شد ،

he resigned in protest from the cabinet.

در اعتراض به هیئت دولت استعفا داد.

But there's been a lot of debate in Tunisia

مناظره های فراوانی در تونس برای

about how to handle this kind of problem.

حل این مشکلات انجام شده.

In fact, on Twitter,

در حقیقت در توییتر

there were a number of people who were supportive of the revolution

کسانی بودند که طرفدار انقلاب بودند و می گفتند

who said, "Well actually,

" راستش

we do want democracy and free expression,

ما خواهان دموکراسی و آزادی بیانیم

but there is some kinds of speech that need to be off-bounds

اما یه سری از بیان ها هست که باید براش حد و مرز گذاشت

because it's too violent and it might be destabilizing for our democracy.

چرا که خیلی خشن هستند و ممکنه باعث شل شدن پایه های دموکراسی مون بشن."

But the problem is,

اما مشکل اینه که

how do you decide who is in power to make these decisions

چه جوری تعیین بشه كه به چه کسی قدرت تصمیم‌گيري داد؟

and how do you make sure

و چه جور مطمتن بشیم

that they do not abuse their power?

که اون افراد از قدرتشون سو،استفاده نمی کنن؟

As Riadh Guerfali,

همونطورکه ریاض غرف علی

the veteran digital activist from Tunisia,

فعال سیاسی دیجیتالی تونسی

remarked over this incident,

در این باره اشاره می کنه

"Before, things were simple:

"قبلا همه چیز راحت بود :

you had the good guys on one side and the bad guys on the other.

افراد خوب یه طرف بودن و بدها هم یه طرف دیگه.

Today, things are a lot more subtle."

اما امروز همه چی خیلی ریز و دقیق شده."

Welcome to democracy, our Tunisian and Egyptian friends.

به دموکراسی خوش آمدید ، دوستان تونسی و مصری..

The reality is

واقعیت اینه که

that even in democratic societies today,

حتی در جوامع دموکراتیک هم امروزه

we do not have good answers

ما جواب درستی برای این نداریم

for how you balance the need

که چه جور میشه از یک طرف بین امنیت

for security and law enforcement on one hand

و اعمال قانون و از طرف دیگه حفظ آزادی شهروندان

and protection of civil liberties

و حق آزادی بیان

and free speech on the other

در فضای اینترنتی

in our digital networks.

تعادل ایجاد کرد.

In fact, in the United States,

در واقع در ایالات متحده

whatever you may think of Julian Assange,

هرجوری که درباره جولیان اسانژ فکر کنید

even people who are not necessarily big fans of his

حتی کسانی که الزاما طرفدار پرو پا قرصش نیستن

are very concerned about the way

خیلی نگران روش برخورد

in which the United States government and some companies have handled Wikileaks.

دولت آمریکا و برخی از شرکت ها با ویکی لیکس هستند.

Amazon webhosting dropped Wikileaks as a customer

مسئول سایت آمازون ، ویکی لیکس رو بعد از دریافت شکایتی

after receiving a complaint from U.S. Senator Joe Lieberman,

از سناتور جو لیبرمن از لیست مشتری هاش خارج کرد،

despite the fact

بدون در نظر گرفتن اینکه

that Wikileaks had not been charged,

ویکی لیکس محاکمه هم نشده بود

let alone convicted,

چه برسه به اینکه بخواد

of any crime.

به جرمی محکوم بشه.

So we assume

بنابراین ما تصور می کنیم

that the Internet is a border-busting technology.

که اینترنت فناوری برای برداشن مرزها ست.

This is a map of social networks worldwide,

این نقشه جهانی شبکه های اجتماعی است،

and certainly Facebook has conquered much of the world --

و قطعا فیس بوک بیشتر دنیا رو فتح کرده--

which is either a good or a bad thing,

که بسته به اینکه شما چقدر

depending on how you like

از شیوه ارایه خدمات فیسبوک راضی باشید،

the way Facebook manages its service.

می تونه خوب یا بد باشه.

But borders do persist

اما مرزها در بعضی از بخش های

in some parts of cyberspace.

فضای سایبری هم وجود دارند.

In Brazil and Japan,

در برزیل و ژاپن

it's for unique cultural and linguistic reasons.

بنا به دلایل خاص فرهنگی و زبانی.

But if you look at China, Vietnam

اما اگه شما به چین، ویتنام

and a number of the former Soviet states,

و برخی از ایالت های شوروی سابق نگاه کنید

what's happening there is more troubling.

چیزی که داره اونجا اتفاق می افته وحشتناک تره.

You have a situation

وضعی داریم

where the relationship between government

که در اون ارتباط بین دولت

and local social networking companies

و شرکت های مخابراتی محلی

is creating a situation

شرایطی رو داره به وجود میاره

where, effectively,

که باعث می شه عمیقا

the empowering potential of these platforms

تقويت نیروی بالقوه این سکوها

is being constrained

به خاطر روابط بین

because of these relationships

شرکت ها و دولت

between companies and government.

محدود بشن.

Now in China,

در حال حاظر در چین

you have the "great firewall," as it's well-known,

" دیوار امنیتی بزرگی" هست

that blocks Facebook

که فیس بوک ، توییتر و

and Twitter and now Google+

الان هم گوگل پلاس و خیلی از

and many of the other overseas websites.

دیگر سایت های جهانی رو فیلتر کرده.

And that's done in part with the help from Western technology.

و این ها همه بخشی اش به کمک فناوری های غربی انجام شده.

But that's only half of the story.

اما این فقط نصف ماجراست.

The other part of the story

نصف دیگه داستان

are requirements that the Chinese government places

الزاماتی است که دولت چین برای

on all companies operating on the Chinese Internet,

تمام شرکت های ارایه دهنده خدمات اینترنتی چین مقرر کرده،

known as a system of self-discipline.

که تحت عنوان" سیستم خود فرمانی" معروفه.

In plain English, that means censorship and surveillance

به زبان ساده ، یعنی سانسور و کنترل

of their users.

کاربران اینترنت.

And this is a ceremony I actually attended in 2009

این مراسمیه که من در سال 2009 درش شرکت کردم

where the Internet Society of China presented awards

جایی که انجمن اینترنتی چین به 20 تا از

to the top 20 Chinese companies

برترین شرکت هایی که در اجرای طرح

that are best at exercising self-discipline --

"خود فرمانی" بهترین بوده اند،جایزه می ده.

i.e. policing their content.

مثلا در کنترل محتویات اینترنت،

And Robin Li, CEO of Baidu,

رابین لی، مدیر عامل بایدو

China's dominant search engine,

-موتور جستجوگر اصلی در چین-

was one of the recipients.

یکی از کسانی بود که جایزه گرفت.

In Russia, they do not generally block the Internet

در روسیه اونها معمولا دست به فیلتر اینترنت

and directly censor websites.

یا سانسور مستقیم وبسایت ها نمی زنند.

But this is a website called Rospil

اما سایتی هست به اسم راسپیل

that's an anti-corruption site.

که یه سایت ضد خرابکاری است.

And earlier this year,

در اوایل امسال

there was a troubling incident

یه حادثه دردسر سازی اتفاق افتاد

where people who had made donations to Rospil

که کسانی که از طریق یه سیستم پردازش پرداخت

through a payments processing system

به اسم "یاندکس مانی" به راسپیل

called Yandex Money

پول اهدا کرده بودند،

suddenly received threatening phone calls

به سرعت پیام تهدید آمیزی از

from members of a nationalist party

اعضا حزب ملی دریافت کردند

who had obtained details

که اين اعضاي حزب ملي اطلاعات زیادی رو

about donors to Rospil

درباره اهدا کننده گان به راسپیل

through members of the security services

از طریق افراد اطلاعات امنیت به دست آورده بودن

who had somehow obtained this information

که اونا هم اطلاعات رو

from people at Yandex Money.

از طریق افراد یاندکس مانی گرفته بودند.

This has a chilling effect

این بر توانایی افراد

on people's ability to use the Internet

در استفاده از اینترنت برای حساب کشی حکومت

to hold government accountable.

تاثیر ترسناکی می ذاره.

So we have a situation in the world today

بنابراین امروزه در دنیا وضعی داریم

where in more and more countries

که در اون در بسياري از کشورها

the relationship between citizens and governments

روابط بین شهروندان و حکومت

is mediated through the Internet,

از طریق اینترنت متعادل می شود

which is comprised primarily

که این در وهله نخست شامل

of privately owned and operated services.

شرکت های خصوصی ارایه دهنده خدمات می شود.

So the important question, I think,

بنابراین به نظرم سوال مهم

is not this debate over whether the Internet

بحث بر سر این موضوع نیست که آیا اینترنت

is going to help the good guys more than the bad guys.

به افراد خوب کمک می کنه یا بد.

Of course, it's going to empower

قطعا اینترنت

whoever is most skilled at using the technology

هرکسی رو که در استفاده از فناوری ماهر تره

and best understands the Internet

و فهم بهتری از اینترنت داره رو

in comparison with whoever their adversary is.

در مقابله با هرکسی که در برابرش ایستاده فدرتمند می سازه.

The most urgent question we need to be asking today

ضروري‌ترین سوالی رو که امروز باید مطرح کنیم

is how do we make sure

اینه که چه جوری مطمئن بشیم

that the Internet evolves

که اینترنت

in a citizen-centric manner.

به صورت شهروند محور متحول بشه.

Because I think all of you will agree

چرا که فکر میکنم همتون موافقيد

that the only legitimate purpose of government

که تنها وظیفه مشروع حکومت

is to serve citizens,

خدمت به شهروندان است.

and I would argue

و استدلال من اینه

that the only legitimate purpose of technology

که تنها وظیفه مشروع فناوری

is to improve our lives,

ارتقا (کیفیت) زندگی است.

not to manipulate or enslave us.

و نه کنترل کردن و به بردگی کشیدن انسانها.

So the question is,

بنابراین سوال اینه

we know how to hold government accountable.

که ما می دونیم چه جوری از حکومت حساب بکشیم.

We don't necessarily always do it very well,

هرچند که همیشه الزاما اینو خیلی خوب انجام نمی دیم

but we have a sense of what the models are,

اما برداشتی از اینکه طرح انجام این کار،

politically and institutionally, to do that.

از نظر سیاسی و نهادین چه جوری هست داریم.

How do you hold the sovereigns of cyberspace

اما قدرت فضای سایبری رو چه جوری

accountable to the public interest

بر اساس مصلحت عموم کنترل کنیم

when most CEO's argue

اونم وقتی که مدیران شرکت ها استدلال می کنن

that their main obligation

که هدف اصلی شون

is to maximize shareholder profit?

بالا بردن سود سهام است؟

And government regulation

و قوانین حکومتی هم

often isn't helping all that much.

اغلب چندان کارساز نیستند.

You have situations, for instance, in France

مثلا در فرانسه با وضعی روبرو هستیم

where president Sarkozy

که رییس جمهور سارکوزی

tells the CEO's of Internet companies,

به مدیران شرکت های اینترنتی می گه

"We're the only legitimate representatives

" ما تنها نمایندگان مشروع

of the public interest."

منافع عمومی هستیم."

But then he goes and champions laws

اما بعدش میره به دفاع از قوانینی

like the infamous "three-strikes" law

مثل سه قانون نفرت‌انگيز اعتصابات

that would disconnect citizens from the Internet

که دسترسی شهروندان رو برای

for file sharing,

به اشتراک گذاشتن فایل در اینترنت قطع می کنه

which has been condemned by the U.N. Special Rapporteur

کاری که سخن گوی ویژه آزادی بیان سازمان ملل

on Freedom of Expression

اون رو به عنوان نقض اساسی

as being a disproportionate violation

حقوق شهروندان

of citizens' right to communications,

در دسترسی به ارتباطات محکوم کرد،

and has raised questions amongst civil society groups

و باعث شد تا میان گروهای اجتماعی شهروندی سوالاتی مطرح بشه

about whether

که آیا اینطور نیست

some political representatives

که برخی از نمایندگان سیاسی

are more interested in preserving

به جای دفاع از

the interests of the entertainment industry

حقوق شهروندان بیشتر مایل به

than they are in defending the rights of their citizens.

حفظ سرمایه شرکت های تفریحی هستند؟

And here in the United Kingdom

و در اینجا در بریتانیا هم

there's also concern over

این نگرانی

a law called the Digital Economy Act

درباره قانونی به اسم" قانون اقتصاد دیجیتالی" وجود داره

that's placing more onus

که وظایف بیشتری رو

on private intermediaries

بر دوش شرکت های واسطه خصوصی

to police citizen behavior.

برای زیر نظر گرفتن رفتار شهروندان میذاره.

So what we need to recognize

بنابراین چیزی که ما باید بدونیم

is that if we want to have

اینه که اگه می خواهیم در آینده

a citizen-centric Internet in the future,

اینترنت شهروند محور داشته باشیم

we need a broader and more sustained

به یک جنبش آزادی اینترنت

Internet freedom movement.

در حد وسیع تر و مستمر تر نیاز داریم.

After all, companies didn't stop polluting groundwater

طبیعتا شرکت ها یه شبه دست از آلوده کردن آبهای زیرزمینی

as a matter of course,

به خاطر اينكه يك مساله اساسي بود

or employing 10-year-olds as a matter of course,

یا استخدام بچه های 10 ساله برنداشتند

just because executives woke up one day

فقط به اين خاطر که مديران یه روز بلند شدن

and decided it was the right thing to do.

و تصمیم گرفتن که این کارها رو بايد بکنن.

It was the result of decades of sustained activism,

این نتیجه چند دهه فعالیت پايدار

shareholder advocacy

هواداران سهامداران

and consumer advocacy.

و هواداران مشتریان است.

Similarly, governments don't enact

و به همین نحو ،حکومت ها هم

intelligent environmental and labor laws

قوانین هوشمندانه محیطی و کار رو

just because politicians wake up one day.

یه شبه تصویب نمی کنن.

It's the result of very sustained and prolonged

در نتیجه فعالیت های سیاسی مستمر

political activism

و طولانی مدت است

that you get the right regulations,

که شما به قوانین درست

and that you get the right corporate behavior.

و رفتارهای مناسب از شرکت ها دست می یابید.

We need to make the same approach

در مورد اینترنت هم می بایست

with the Internet.

رویکردی مشابه داشته باشیم.

We also are going to need

الان کم کم داریم

political innovation.

به نوعی "نوآوری سیاسی" نیاز پیدا می کنیم.

Eight hundred years ago, approximately,

تقریبا 800 سال پیش

the barons of England decided

بارون های انگلیس فهمیدند که

that the Divine Right of Kings

حقوق الهی پادشاهان

was no longer working for them so well,

دیگه چندان به کار کشور نمی یاد

and they forced King John

و پادشاه جان رو مجبور کردند

to sign the Magna Carta,

تا سند ماگنا کارتا رو امضا، کنه،

which recognized

سندی که به موجب آن

that even the king

حتی پادشاهانی

who claimed to have divine rule

که ادعای مشروعيت الهی دارن هم

still had to abide by a basic set of rules.

مجبورند تابع یه سری قوانین اساسی باشند.

This set off a cycle

این چرخه ای رو به وجود میاره

of what we can call political innovation,

از چیزی که می تونیم اسمش رو بذاریم نوآوری سیاسی

which led eventually to the idea of consent of the governed --

که نهایت به رضایت شهروندان منجر می شه--

which was implemented for the first time

و نخستین بار توسط

by that radical revolutionary government

حکومت انقلابی تند رو

in America across the pond.

در سرتا سر آمریکا به کار برده شد.

So now we need to figure out

و حالا ما باید ببینیم

how to build consent of the networked.

که چطور می شه رضایت کاربران اینترنت رو بدست آورد.

And what does that look like?

و اصلا اون رضایت چه شکلی می تونه باشه.

At the moment, we still don't know.

در حال حاضر، ما اینو نمی دونیم.

But it's going to require innovation

اما کم کم داریم به نوعی از نوآوری

that's not only going to need

نیاز پیدا می کنیم

to focus on politics,

که نه تنها بر روی سیاست

on geopolitics,

و ژئوپلتیک تمرکز داره،

but it's also going to need

بلکه می بایست

to deal with questions

پاسخ گوی سوالاتی

of business management, investor behavior,

در زمینه مدیریت تجاری، رفتار سرمایه گذار

consumer choice

انتخاب مشتری

and even software design and engineering.

و حتی طراحی و مهندسی و نرم افزار باشه.

Each and every one of us has a vital part to play

هر کدام از ماها نقشی حیاتی

in building the kind of world

در ساخت چنین دنیایی داره،

in which government and technology

دنیایی که در آن حکومت و تکنولوژی

serve the world's people and not the other way around.

تنها در راه خدمت به مردم دنیا گام بر میدارند،و نه راه دیگری.

Thank you very much.

خیلی ممنونم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)