Do we see reality as it is? | Donald Hoffman | TED

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

I love a great mystery,

ผมชอบปริศนาอันยิ่งใหญ่

and I'm fascinated by the greatest unsolved mystery in science,

และผมตื่นเต้นกับปริศนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ที่ยังไม่เปิดเผยในวงการวิทยาศาสตร์

perhaps because it's personal.

บางที อาจเป็นเพราะว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว

It's about who we are,

มันเกี่ยวกับว่า เรานั้นเป็นใคร

and I can't help but be curious.

และผมก็ฉงนสงสัย

The mystery is this:

ปริศนาก็คือ

What is the relationship between your brain

อะไรคือความสัมพันธ์ระหว่างสมองของคุณ

and your conscious experiences,

และประสบการณ์ใต้จิตสำนึกของคุณ

such as your experience of the taste of chocolate

เช่น ประสบการณ์ที่ได้ลิ้มลองช็อกโกแลต

or the feeling of velvet?

หรือสัมผัสที่มีต่อผ้ากำมะหยี่

Now, this mystery is not new.

เอาล่ะ ปริศนานี้ไม่ใช่เรื่องใหม่เลย

In 1868, Thomas Huxley wrote,

ในปีค.ศ. 1868 โทมัส ฮักซ์ลี เขียนว่า

"How it is that anything so remarkable as a state of consciousness comes about

"เราไม่สามารถอธิบายได้เลยว่า สิ่งที่น่าทึ่งอย่างสภาวะมีสติ

as the result of irritating nervous tissue

ที่เป็นผลจากการกวนเนื้อเยื่อประสาทนั้น

is just as unaccountable

เกิดขึ้นได้อย่างไร

as the appearance of the genie when Aladdin rubbed his lamp."

มันอย่างกับว่า เกิดการปรากฏตัวขึ้นของยักษ์ เมื่ออะลาดินถูกตะเกียง"

Now, Huxley knew that brain activity

ครับ ฮักซ์ลี รู้ว่ากิจกรรมของสมอง

and conscious experiences are correlated,

กับประสบการณ์ใต้จิตสำนึกนั้นเกี่ยวข้องกัน

but he didn't know why.

แต่เขาไม่รู้ว่าทำไม

To the science of his day, it was a mystery.

ด้วยวิทยาศาสตร์ในยุคของเขา มันยังเป็นปริศนา

In the years since Huxley,

หลายปีหลังจากสมัยของฮักซ์ลี

science has learned a lot about brain activity,

วิทยาศาสตร์ได้เรียนรู้มากมาย เกี่ยวกับกิจกรรมของสมอง

but the relationship between brain activity

แต่ความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมของสมอง

and conscious experiences is still a mystery.

กับประสบการณ์ใต้จิตสำนึกยังคงเป็นปริศนา

Why? Why have we made so little progress?

ทำไมล่ะ ทำไมเรื่องนี้ไม่คืบหน้าสักเท่าไรเลย

Well, some experts think that we can't solve this problem

ครับ ผู้เชี่ยวชาญบางท่านคิดว่า เราไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้

because we lack the necessary concepts and intelligence.

เพราะว่าเราขาดแนวคิดที่จำเป็น และความเฉลียวฉลาด

We don't expect monkeys to solve problems in quantum mechanics,

เราคงไม่คาดหวังให้ลิงแก้ปัญหา ที่เกี่ยวกับกลศาสตร์ควอนตัม

and as it happens, we can't expect our species to solve this problem either.

และอย่างที่เห็น เราไม่ได้คาดหวังว่า พวกเราจะแก้ปัญหานี้ได้เช่นกัน

Well, I disagree. I'm more optimistic.

แต่ว่านะ ผมไม่เห็นด้วยหรอก ผมมองโลกในแง่ดีกว่า

I think we've simply made a false assumption.

ผมคิดว่า พวกเราได้ตั้งสมมุติฐานที่ผิด

Once we fix it, we just might solve this problem.

เมื่อเราแก้ไขสิ่งนี้แล้ว เราก็น่าจะแก้ปัญหาได้

Today, I'd like tell you what that assumption is,

วันนี้ ผมอยากจะบอกพวกคุณ ว่าสมมุติฐานที่ว่าคืออะไร

why it's false, and how to fix it.

ทำไมมันถึงผิด และเราจะแก้ไขมันได้อย่างไร

Let's begin with a question:

มาเริ่มกันด้วยคำถามที่ว่า

Do we see reality as it is?

คุณเห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็นหรือเปล่า

I open my eyes

ผมลืมตา

and I have an experience that I describe as a red tomato a meter away.

และผมมีประสบการณ์ว่าผมอธิบาย ถึงมะเขือเทศแดงที่ห่างออกไปหนึ่งเมตร

As a result, I come to believe that in reality,

ผลก็คือ ผมเชื่อว่านั่นเป็นความเป็นจริง

there's a red tomato a meter away.

มีมะเขือเทศสีแดงอยู่ห่างออกไปหนึ่งเมตร

I then close my eyes, and my experience changes to a gray field,

จากนั้นผมหลับตา และประสบการณ์ของผม ก็เปลี่ยนไปเป็นสีเทา

but is it still the case that in reality, there's a red tomato a meter away?

แต่มันยังเป็นจริงอยู่หรือไม่ในความเป็นจริง ที่มะเขือเทศสีแดงอยู่ห่างไปหนึ่งเมตร

I think so, but could I be wrong?

ผมคิดว่าใช่นะครับ แต่มันจะผิดแผกเป็นอย่างอื่นได้ไหม

Could I be misinterpreting the nature of my perceptions?

ผมเข้าใจธรรมชาติของการตระหนักรู้ของผม ผิดไปหรือเปล่า

We have misinterpreted our perceptions before.

เราเคยตีความการตระหนักรู้ของเรา ผิดพลาดมาก่อน

We used to think the Earth is flat, because it looks that way.

เราเคยคิดว่าโลกแบน เพราะดูแล้วมันเป็นแบบนั้น

Pythagorus discovered that we were wrong.

ปีทากอรัสค้นพบว่าเราคิดผิด

Then we thought that the Earth is the unmoving center of the Universe,

จากนั้น เราคิดว่าโลกอยู่นิ่ง ๆ เป็นศูนย์กลางจักรวาล

again because it looks that way.

ก็เพราะว่ามันดูเหมือนว่าเป็นอย่างนั้น

Copernicus and Galileo discovered, again, that we were wrong.

โคเปอร์นิคัส และกาลิเลโอ ค้นพบว่า เราคิดผิดอีกแล้ว

Galileo then wondered if we might be misinterpreting our experiences

กาลิเลโอสงสัยว่า เราตีความประสบการณ์ของเราผิดแผก

in other ways.

ไปเป็นอื่นหรือเปล่า

He wrote: "I think that tastes, odors, colors, and so on

เขาเขียนว่า "ผมคิดว่ารส กลิ่น สี และอื่น ๆ

reside in consciousness.

อยู่ในจิตสำนึกของเราเอง

Hence if the living creature were removed, all these qualities would be annihilated."

ฉะนั้น ถ้าไม่มีสิ่งมีชีวิต คุณสมบัติทั้งหมดนี้ก็จะมลายไปด้วย"

Now, that's a stunning claim.

เอาล่ะ นั่นเป็นการกล่าวอ้างที่น่าทึ่ง

Could Galileo be right?

กาลิเลโอพูดถูกหรือเปล่า

Could we really be misinterpreting our experiences that badly?

เราตีความประสบการณ์ของเราได้แย่จริง ๆ หรือ

What does modern science have to say about this?

วิทยาศาสตร์สมัยใหม่ว่าอย่างไรกับสิ่งนี้

Well, neuroscientists tell us that about a third of the brain's cortex

เอาล่ะ นักประสาทวิทยาบอกเราว่า ประมาณหนึ่งในสามของสมองส่วนคอร์เท็กซ์

is engaged in vision.

มีส่วนเกี่ยวข้องกับการมอง

When you simply open your eyes and look about this room,

เมื่อคุณลืมตาและมองไปรอบ ๆ ห้อง

billions of neurons and trillions of synapses are engaged.

เซลล์ประสาทเป็นพันล้านเซลล์ กับไซแนปส์เป็นล้านล้านเข้าทำงานร่วมกัน

Now, this is a bit surprising,

ครับ นี่มันน่าประหลาดใจสักหน่อย

because to the extent that we think about vision at all,

เพราะว่าถ้าเราจะพิจารณา ในแง่มุมหนึ่งของการมองเห็น

we think of it as like a camera.

เราก็จะคิดว่ามันเหมือนกับกล้องถ่ายรูป

It just takes a picture of objective reality as it is.

มันแค่ถ่ายภาพสิ่งของอย่างที่มันเป็นจริง ๆ

Now, there is a part of vision that's like a camera:

มันมีส่วนการมองเห็น ซึ่งเหมือนกับ กล้องถ่ายรูป

the eye has a lens that focuses an image on the back of the eye

ตามีเลนส์ที่โฟกัสภาพไปทางด้านหลังของตา

where there are 130 million photoreceptors,

ที่ซึ่งมีตัวรับแสง 130 ล้านตัว

so the eye is like a 130-megapixel camera.

ฉะนั้นตาของเราเหมือนกล้อง 130 เมกะพิกเซล

But that doesn't explain the billions of neurons

แต่นั่นไม่ได้อธิบายถึงเซลล์ประสาทพันล้านเซลล์

and trillions of synapses that are engaged in vision.

และไซเนปส์เป็นล้านล้าน ที่ทำงานเกี่ยวกับการมองเห็น

What are these neurons up to?

เซลล์ประสาทพวกนี้ทำอะไรกัน

Well, neuroscientists tell us that they are creating, in real time,

ครับ นักประสาทวิทยาบอกพวกเราว่า พวกมันสร้าง

all the shapes, objects, colors, and motions that we see.

รูปร่าง สิ่งของ สี และการเคลื่อนไหว ตามเวลาจริงที่เรามองเห็น

It feels like we're just taking a snapshot of this room the way it is,

มันเหมือนกับว่า เราแค่ถ่ายภาพนิ่ง ของห้องนี้ในแบบที่มันเป็น

but in fact, we're constructing everything that we see.

แต่อันที่จริง เราสร้างภาพทุกสิ่งที่เราเห็น

We don't construct the whole world at once.

เราไม่ได้สร้างภาพโลกทั้งใบขึ้นมาในทีเดียว

We construct what we need in the moment.

เราสร้างภาพสิ่งที่เราต้องการในวินาทีนั้น ๆ

Now, there are many demonstrations that are quite compelling

ครับ มีการสาธิตมากมายที่ค่อนข้างน่าสนใจ

that we construct what we see.

ว่าเราสร้างภาพสิ่งที่เรามองเห็น

I'll just show you two.

ผมจะลองให้ชมสองตัวอย่างนะครับ

In this example, you see some red discs with bits cut out of them,

ในตัวอย่างนี้ คุณเห็นแผ่นกลมสีแดง ที่มีรอยแหว่งไปนิดหน่อย

but if I just rotate the disks a little bit,

แต่ถ้าผมหมุนมันสักนิดนึง

suddenly, you see a 3D cube pop out of the screen.

คุณก็จะเห็นลูกบากศ์สามมิติ ปรากฏขึ้นบนจอ

Now, the screen of course is flat,

แน่ล่ะ จอมันแบน

so the three-dimensional cube that you're experiencing

ฉะนั้นลูกบากศ์สามมิติที่คุณได้เห็น

must be your construction.

จะต้องเป็นการสร้างภาพของคุณ

In this next example,

ในตัวอย่างต่อไป

you see glowing blue bars with pretty sharp edges

คุณเห็นแท่งเรืองแสงสีฟ้า ที่มีขอบขัดเจนเคลื่อนที่ไปช้า ๆ

moving across a field of dots.

เคลื่อนผ่านกลุ่มจุดหลายจุด

In fact, no dots move.

อันที่จริง ไม่มีจุดใดเลยที่เคลื่อนที่

All I'm doing from frame to frame is changing the colors of dots

จากฉากหนึ่งไปอีกฉากหนึ่ง ผมแค่เปลี่ยนสีของจุด

from blue to black or black to blue.

จากสีน้ำเงินเป็นดำ และดำเป็นน้ำเงิน

But when I do this quickly,

แต่เมื่อคุณทำมันเร็ว ๆ

your visual system creates the glowing blue bars

ระบบการมองเห็นของคุณจะสร้างภาพ แท่งสีฟ้าเรืองแสง

with the sharp edges and the motion.

ที่มีขอบชัดเจน และมีการเคลื่อนไหว

There are many more examples, but these are just two

มันยังมีตัวอย่างอื่นอีกมาก แต่มีแค่สองตัวอย่างนี้

that you construct what you see.

ที่คุณสร้างภาพขึ้นมาเมื่อคุณมอง

But neuroscientists go further.

แต่นักประสาทวิทยาไปไกลกว่านั้น

They say that we reconstruct reality.

พวกเขาบอกว่า เราสร้างความเป็นจริงขึ้นใหม่

So, when I have an experience that I describe as a red tomato,

ฉะนั้น เมื่อผมมีประสบการณ์ ที่อธิบายได้ว่าเป็นมะเขือเทศสีแดง

that experience is actually an accurate reconstruction

ที่จริงแล้วประสบการณ์นั้น เป็นการสร้างขึ้นใหม่ที่แม่นยำ

of the properties of a real red tomato

จากคุณสมบัติที่เป็นของมะเขือเทศสีแดงจริง ๆ

that would exist even if I weren't looking.

ที่ควรจะเป็น แม้ว่าผมจะไม่ได้มองมันก็ตาม

Now, why would neuroscientists say that we don't just construct,

เอาล่ะ ทำไมนักประสาทวิทยาถึงบอกว่า เราไม่ได้แค่สร้างภาพ

we reconstruct?

แต่เราสร้างภาพขึ้นใหม่

Well, the standard argument given

ครับ ข้อโต้แย้งพื้นฐานที่มีอยู่

is usually an evolutionary one.

ก็มักจะเป็นเรื่องของวิวัฒนาการ

Those of our ancestors who saw more accurately

บรรพบุรุษของพวกเราที่เห็นได้ชัดเจนกว่า

had a competitive advantage compared to those who saw less accurately,

มีความได้เปรียบเมื่อเทียบกับพวกที่เห็นได้แย่กว่า

and therefore they were more likely to pass on their genes.

และดังนั้น พวกเขาก็มักจะส่งต่อยีนส์พวกนั้น

We are the offspring of those who saw more accurately,

เราเป็นลูกหลานของพวกที่มองเห็นได้ดีกว่า

and so we can be confident that, in the normal case,

และดังนั้น เราจึงมั่นใจในกรณีปกติ

our perceptions are accurate.

การตระหนักรู้ของเรามีความแม่นยำ

You see this in the standard textbooks.

คุณเห็นสิ่งนี้ในหนังสือตำราพื้นฐาน

One textbook says, for example,

หนังสือเล่มหนึ่งอ้างไว้ว่า ยกตัวอย่างเช่น

"Evolutionarily speaking,

"เมื่อพูดในเชิงวิวัฒนาการ

vision is useful precisely because it is so accurate."

การมองเห็นมีประโยชน์อย่างแน่นอน เพราะว่ามันแม่นยำจริง ๆ "

So the idea is that accurate perceptions are fitter perceptions.

ฉะนั้น แนวคิดก็คือว่าการมองเห็นที่แม่นยำ เป็นการตระหนักรู้ที่เหมาะสมกว่า

They give you a survival advantage.

พวกมันทำให้คุณมีข้อได้เปรียบในการอยู่รอด

Now, is this correct?

แล้วมันถูกต้องหรือไม่

Is this the right interpretation of evolutionary theory?

นี่เป็นการตีความที่ถูกแล้วหรือ สำหรับทฤษฎีวิวัฒนาการ

Well, let's first look at a couple of examples in nature.

เอาล่ะ ลองมาดูสองสามตัวอย่างในธรรมชาติ

The Australian jewel beetle

ออสเตเรียน จีวัล บีทเทิล (Australian jewel beetle)

is dimpled, glossy and brown.

มีร่องบุ๋ม เป็นเงามัน และสีน้ำตาล

The female is flightless.

ตัวเมียบินไม่ได้

The male flies, looking, of course, for a hot female.

แมลงตัวผู้ กำลังมองหาตัวเมียสวย ๆ

When he finds one, he alights and mates.

เมื่อมันพบแล้ว มันก็จะเข้าคู่ และผสมพันธุ์

There's another species in the outback,

ยังมีอีกสปีชีส์หนึ่งในชุมชนห่างไกลนั้น

Homo sapiens.

โฮโม เซเปียนส์ (Homo sapiens)

The male of this species has a massive brain

ตัวผู้ของสปีชีส์นี้มีสมองขนาดใหญ่

that he uses to hunt for cold beer.

ที่เอาไว้ใช้สำหรับล่าหาเบียร์เย็น ๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And when he finds one, he drains it,

และเมื่อเขาพบเข้าแล้ว เขาก็จะดื่มมัน

and sometimes throws the bottle into the outback.

และบางทีก็จะขว้างขวดทิ้งไปในชุมชนนั้น

Now, as it happens, these bottles are dimpled, glossy,

ทีนี้ เมื่อเป็นอย่างนี้ ขวดที่มีร่อง เป็นเงามัน

and just the right shade of brown to tickle the fancy of these beetles.

และมีสีน้ำตาลกำลังพอดี ก็กระตุ้นความใคร่ของแมลงเหล่านี้

The males swarm all over the bottles trying to mate.

พวกตัวผู้เข้ารุมล้อมขวด พยายามที่จะจับคู่ผสมพันธุ์

They lose all interest in the real females.

พวกมันหมดความสนใจกับตัวเมียจริง ๆ

Classic case of the male leaving the female for the bottle.

ตัวอย่างคลาสสิกของตัวผู้ ที่หนีตัวเมียไปหาขวด

(Laughter) (Applause)

(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

The species almost went extinct.

แมลงสปีชีส์นี้เกือบที่จะสูญพันธุ์

Australia had to change its bottles to save its beetles.

ประเทศออสเตรเลียจำต้องเปลี่ยนสีขวด เพื่อที่จะช่วยแมลงพวกนี้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, the males had successfully found females for thousands,

เอาละ แมลงตัวผู้ตามหาตัวเมียได้สำเร็จ มาเป็นพัน ๆ ปี

perhaps millions of years.

หรืออาจจะเป็นล้าน ๆ ปี

It looked like they saw reality as it is, but apparently not.

เหมือนว่ามันเห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น แต่เอาเข้าจริงแล้วไม่ใช่

Evolution had given them a hack.

วิวัฒนาการได้มอบทางลัดให้กับพวกมัน

A female is anything dimpled, glossy and brown,

ตัวเมียคืออะไรก็ตามที่มีร่องบุ๋ม เป็นเงามัน และเป็นสีน้ำตาล

the bigger the better.

ยิ่งใหญ่ยิ่งดี

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Even when crawling all over the bottle, the male couldn't discover his mistake.

แม้ว่ามันจะคลานไปซะทั่วขวดแล้ว ตัวผู้ก็ยังไม่พบข้อผิดพลาดของมัน

Now, you might say, beetles, sure, they're very simple creatures,

ครับ คุณอาจจะบอกว่า แมลงเหรอ แหงสิ พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ

but surely not mammals.

เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหรอก

Mammals don't rely on tricks.

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมไม่ถูกตบตาหรอก

Well, I won't dwell on this, but you get the idea. (Laughter)

เอาล่ะครับ ผมคงไม่ยึดติดกับมันหรอก แต่คุณคงพอเห็นแนวคิดนะครับ (เสียงหัวเราะ)

So this raises an important technical question:

ฉะนั้น สิ่งนี้ทำให้เกิดคำถามทางเทคนิคที่สำคัญ

Does natural selection really favor seeing reality as it is?

การคัดเลือกทางธรรมชาติ สนับสนุนการมองเห็นความเป็นจริงงั้นหรือ

Fortunately, we don't have to wave our hands and guess;

โชคดี ที่เราไม่จำต้องซี้ซั้วเดา

evolution is a mathematically precise theory.

วิวัฒนาการ เป็นทฤษฎีที่มีความแน่นอนในเชิงคณิตศาสตร์

We can use the equations of evolution to check this out.

เราสามารถใช้สมการของวิวัฒนาการ ในการตรวจสอบได้

We can have various organisms in artificial worlds compete

เราสามารถทำให้สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ แข่งขันกัน ในโลกสมมติ

and see which survive and which thrive,

และดูว่าสิ่งมีชีวิตใดจะอยู่รอด และพัฒนาได้

which sensory systems are more fit.

ระบบการรับสัมผัสใดจะเหมาะสมมากกว่า

A key notion in those equations is fitness.

สิ่งสำคัญในสมการนี้คือความเหมาะสม

Consider this steak:

ลองพิจารณาเนื้อก้อนนี้ดู

What does this steak do for the fitness of an animal?

เนื้อก้อนนี้จะมีผลกระทบอะไร ต่อความเหมาะสมของสัตว์

Well, for a hungry lion looking to eat, it enhances fitness.

สำหรับสิงโตหิวโหยที่กำลังจ้องจะกิน มันเสริมสร้างความเหมาะสม

For a well-fed lion looking to mate, it doesn't enhance fitness.

สำหรับสิงโตที่อิ่มดีที่กำลังมองหาคู่ มันไม่ได้ช่วยเสริมสร้างความเหมาะสม

And for a rabbit in any state, it doesn't enhance fitness,

และสำหรับกระต่ายในสถานะใด ๆ มันไม่ได้ช่วยเสริมสร้างความเหมาะสม

so fitness does depend on reality as it is, yes,

ฉะนั้น ใช่ครับ ความเหมาะสมขึ้นอยู่กับ ความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

but also on the organism, its state and its action.

แต่ยังคงขึ้นอยู่กับสิ่งมีชีวิต สถานะของมันและการกระทำของมัน

Fitness is not the same thing as reality as it is,

ความเหมาะสมไม่ได้เป็นอย่างเดียวกัน กับความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

and it's fitness, and not reality as it is,

และมันคือความเหมาะสม ไม่ใช่ความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

that figures centrally in the equations of evolution.

ที่เป็นตัวเลขที่สำคัญอย่างยิ่ง ในสมการของวิวัฒนาการ

So, in my lab,

ดังนั้น ในห้องทดลองของผม

we have run hundreds of thousands of evolutionary game simulations

พวกเราได้ดำเนินการกับการจำลองเกมส์วิวัฒนาการ เป็นแสน ๆ ครั้ง

with lots of different randomly chosen worlds

ด้วยการสุ่มเลือกโลก

and organisms that compete for resources in those worlds.

และเป็นสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ให้พวกมัน แข่งขันแก่งแย่งแหล่งอาหารกัน

Some of the organisms see all of the reality,

สิ่งมีชีวิตบางอย่างเห็นความเป็นจริงทั้งหมด

others see just part of the reality,

ชนิดอื่น ๆ เห็นเพียงบางส่วนของความเป็นจริง

and some see none of the reality,

และบางชนิด ไม่เห็นความเป็นจริงเลย

only fitness.

มีเพียงแค่ความเหมาะสม

Who wins?

ใครจะเป็นผู้ชนะ

Well, I hate to break it to you, but perception of reality goes extinct.

ครับ ผมเกลียดจริง ๆ ที่จะเฉลยให้คุณฟังว่า การตระหนักรู้ความเป็นจริงนั้นสูญพันธุ์

In almost every simulation,

ในเกือบทุกแบบจำลอง

organisms that see none of reality

สิ่งมีชีวิตที่ไม่เห็นความเป็นจริงเลย

but are just tuned to fitness

แต่มุ่งไปหาความเหมาะสม

drive to extinction all the organisms that perceive reality as it is.

ขับเคลื่อนการสูญพันธุ์สิ่งมีชีวิตทุกชนิด ที่เห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

So the bottom line is, evolution does not favor veridical,

ฉะนั้น สิ่งสำคัญก็คือ วิวัฒนาการไม่ได้ส่งเสริม

or accurate perceptions.

หรือทำให้การตระหนักรู้นั้นแม่นยำ

Those perceptions of reality go extinct.

การตระหนักรู้ถึงความเป็นจริงสูญพันธุ์ไป

Now, this is a bit stunning.

ครับ มันน่าตกใจไม่น้อย

How can it be that not seeing the world accurately

มันจะเป็นไปได้อย่างไร ที่การไม่เห็นโลกอย่างแม่นยำ

gives us a survival advantage?

สร้างความได้เปรียบในการอยู่รอดให้กับเรา

That is a bit counterintuitive.

มันอาจเหมือนกับการตอบโต้ทางสัญชาตญาณ

But remember the jewel beetle.

แต่จำไว้นะครับว่า จีวัล บีทเทิล

The jewel beetle survived for thousands, perhaps millions of years,

แมลงที่อยู่รอดมาเป็นพัน ๆ ปี บางทีอาจจะเป็นล้าน ๆ ปี

using simple tricks and hacks.

ใช้กลเม็ดและการวิธีลัดแบบง่าย ๆ

What the equations of evolution are telling us

สิ่งที่สมการวิวัฒนาการกำลังบอกกับเรา

is that all organisms, including us, are in the same boat as the jewel beetle.

คือสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง รวมถึงเราด้วย อยู่บนเรือลำเดียวกัน กับจีวัล บีทเทิล

We do not see reality as it is.

เราไม่ได้เห็นความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

We're shaped with tricks and hacks that keep us alive.

เราถูกหล่อหลอมขึ้นด้วยกลเม็ด และวิธีลัดที่ทำให้เราอยู่รอด

Still,

ถึงอย่างนั้น

we need some help with our intuitions.

เราต้องการอะไรบางอย่างจากการหยั่งรู้ของเรา

How can not perceiving reality as it is be useful?

การไม่ยอมรับความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น มีประโยชน์อย่างไร

Well, fortunately, we have a very helpful metaphor:

ครับ โชคดี เรามีการเปรียบเปรยที่ช่วยเราได้มาก

the desktop interface on your computer.

หน้าจออินเทอร์เฟสคอมพิวเตอร์ของคุณนั่นเอง

Consider that blue icon for a TED Talk that you're writing.

ลองพิจารณาไอคอนสีฟ้า สำหรับ TED Talk ที่คุณกำลังเขียนถึง

Now, the icon is blue and rectangular

ทีนี้ ไอคอนนั้นเป็นสีฟ้าและเป็นสีเหลี่ยมผืนผ้า

and in the lower right corner of the desktop.

และอยู่ที่มุมขวาด้านล่างของหน้าจอ

Does that mean that the text file itself in the computer is blue,

นั่นหมายความว่า ไฟล์ข้อความในคอมพิวเตอร์เองนั้นเป็นสีฟ้า

เป็นกล่องสี่เหลี่ยม และอยู่ตรงที่มุมขวาด้านล่าง ของคอมพิวเตอร์อย่างงั้นหรือ

rectangular, and in the lower right-hand corner of the computer?

Of course not.

ไม่ใช่หรอก

Anyone who thought that misinterprets the purpose of the interface.

ใคร ๆ ที่คิดอย่างนั้นตีความจุดประสงค์ ของอินเทอร์เฟสผิดไป

It's not there to show you the reality of the computer.

มันไม่ได้มีไว้เพื่อแสดงความเป็นจริง ของคอมพิวเตอร์

In fact, it's there to hide that reality.

อันที่จริง มันอยู่ตรงนั้นเพื่อที่จะ ซ่อนความเป็นจริง

You don't want to know about the diodes

คุณไม่จำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับไดโอด

and resistors and all the megabytes of software.

และตัวต้านทาน และซอฟแวร์หลายเมกะไบต์

If you had to deal with that, you could never write your text file

ถ้าคุณจะต้องไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งนั้น คุณคงจะเขียนไฟล์ข้อความ

or edit your photo.

หรือแก้ไขภาพของคุณไม่ได้หรอก

So the idea is that evolution has given us an interface

ฉะนั้นแนวคิดคือว่า วิวัฒนาการให้อินเทอร์เฟสกับเรา

that hides reality and guides adaptive behavior.

ที่ซ่อนความเป็นจริง และให้แนวทางพฤติกกรรมที่ปรับเปลี่ยนได้

Space and time, as you perceive them right now,

ที่ว่างและเวลา ที่คุณตระหนักรู้ถึงพวกมันได้ในตอนนี้

are your desktop.

เป็นหน้าจอของคุณ

Physical objects are simply icons in that desktop.

ทางกายภาพต่าง ๆ คือไอคอนบนหน้าจอ

There's an obvious objection.

แต่มีข้อโต้แย้งที่ค่อนข้างชัดเจน

Hoffman, if you think that train coming down the track at 200 MPH

ฮอฟแมน ถ้าคุณคิดว่ารถไฟวิ่งมาตามราง ด้วยความเร็ว 200 ไมล์ต่อชั่วโมง

is just an icon of your desktop,

เป็นแค่ไอคอนบนหน้าจอ

why don't you step in front of it?

ทำไมคุณไม่เดินลงไปขวางล่ะ

And after you're gone, and your theory with you,

และหลังจากที่คุณจากไปแล้ว พร้อมกับทฤษฎีของคุณ

we'll know that there's more to that train than just an icon.

เรารู้ว่ามันเป็นรถไฟ มากกว่าจะเป็นเพียงแค่ไอคอน

Well, I wouldn't step in front of that train

ครับ ผมคงจะไม่ลงไปยืนขวางรถไฟ

for the same reason

ด้วยเหตุผลเดียวกัน

that I wouldn't carelessly drag that icon to the trash can:

ผมคงจะไม่ลากไอคอน ทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ระมัดระวัง

not because I take the icon literally --

ไม่ใช่เพราะว่าผมเข้าใจว่าไอคอน เป็นแบบนั้นจริง ๆ --

the file is not literally blue or rectangular --

ไฟล์ก็ไม่ได้เป็นสีฟ้าจริง ๆ หรือเป็นแค่กล่องสี่เหลี่ยม --

but I do take it seriously.

แต่ผมต้องจริงจังกับมันมากเพราะ

I could lose weeks of work.

ผมอาจเสียงานที่ผมทำไว้เป็นเวลาหลายสัปดาห์

Similarly, evolution has shaped us

คล้ายกัน วิวัฒนาการหล่อหลอมเรา

with perceptual symbols that are designed to keep us alive.

ด้วยสัญลักษณ์ที่เราตระหนักรู้ได้ ที่ถูกออกแบบไว้เพื่อทำให้เรามีชีวิตอยู่รอด

We'd better take them seriously.

เราควรที่จะจริงจังกับมันจริง ๆ

If you see a snake, don't pick it up.

ถ้าคุณเห็นงู ก็ไม่ควรจะหยิบมันขึ้นมา

If you see a cliff, don't jump off.

ถ้าคุณเห็นหน้าผา ก็อย่าได้กระโดดลงไป

They're designed to keep us safe, and we should take them seriously.

พวกมันถูกออกแบบมาเพื่อให้พวกเราปลอดภัย และเราควรจะจริงจังกับพวกมัน

That does not mean that we should take them literally.

นั่นไม่ได้หมายความว่า เราไม่ควรที่จะเข้าใจแบบนั้นจริง ๆ

That's a logical error.

นั่นมันตรรกะวิบัติแล้วล่ะ

Another objection: There's nothing really new here.

อีกหนึ่งข้อโต้แย้งก็คือ มันไม่มีอะไรใหม่จริง ๆ เลยหรือ

Physicists have told us for a long time that the metal of that train looks solid

นักฟิสิกส์เคยบอกเรามานานแล้วว่า โลหะของรถไฟที่ดูแล้วเป็นของแข็ง

but really it's mostly empty space with microscopic particles zipping around.

ที่จริงมันเกือบจะมีแต่ที่ว่างเปล่า เพราะมีอนุภาคระดับไมโครวิ่งไปรอบ ๆ

There's nothing new here.

ไม่มีอะไรใหม่เลยตรงนี้

Well, not exactly.

ก็ ไม่ถึงกับเป็นอย่างนั้นหรอกครับ

It's like saying, I know that that blue icon on the desktop

มันเหมือนกับการบอกว่า ผมรู้ว่ามีไอคอนสีฟ้าบนหน้าจอ

is not the reality of the computer,

ไม่ได้เป็นความเป็นจริงของคอมพิวเตอร์

but if I pull out my trusty magnifying glass and look really closely,

แต่ถ้าผมเอาแว่นขยายที่ไว้ใจได้ออกมา และส่องเข้าไปดูใกล้ ๆ

I see little pixels,

ผมจะเห็นพิกเซล (pixel) เล็ก ๆ

and that's the reality of the computer.

และนั่นคือความเป็นจริงของคอมพิวเตอร์

Well, not really -- you're still on the desktop, and that's the point.

ครับ ก็ไม่ใช่เป็นอย่างนั้นจริง ๆ หรอก-- คุณยังอยู่กับหน้าจอ และนั่นแหละครับประเด็น

Those microscopic particles are still in space and time:

อนุภาคระดับไมโครเหล่านั้น ยังคงอยู่ในที่ว่างและเวลา

they're still in the user interface.

พวกมันยังอยู่ในอินเทอร์เฟสของผู้ใช้

So I'm saying something far more radical than those physicists.

ฉะนั้น ผมกำลังพูดถึงบางอย่าง ที่มันสุดโต่งกว่าที่นักฟิสิกส์ว่าไว้

Finally, you might object,

สุดท้าย คุณอาจโต้แย้งได้อีกว่า

look, we all see the train,

เอาล่ะ เราทุกคนเห็นรถไฟ

therefore none of us constructs the train.

ฉะนั้น ไม่มีใครสร้างภาพรถไฟขึ้นมาเอง

But remember this example.

แต่จำตัวอย่างนี้ได้นะครับ

In this example, we all see a cube,

ในตัวอย่างนี้ เราทุกคนเห็นลูกบาศก์

but the screen is flat,

แต่จอภาพแบน

so the cube that you see is the cube that you construct.

ฉะนั้น ลูกบาศก์ที่คุณเห็น เป็นลูกบาศก์ที่คุณสร้างภาพขึ้น

We all see a cube

เราทุกคนเห็นลูกบาศก์

because we all, each one of us, constructs the cube that we see.

เพราะว่าเราทุกคน แต่ละคน สร้างภาพลูกบาศก์ที่เราเห็น

The same is true of the train.

ซึ่งเป็นจริงเช่นเดียวกับรถไฟ

We all see a train because we each see the train that we construct,

เราทุกคนเห็นรถไฟเพราะว่า เราแต่ละคนเห็นรถไฟที่เราสร้างภาพขึ้นมา

and the same is true of all physical objects.

และมันก็เป็นจริงกับวัตถุทางกายภาพทั้งหลาย

We're inclined to think that perception is like a window on reality as it is.

เราถูกทำให้โน้มเอียงการคิดว่าการตระหนักรู้ เหมือนกับหน้าต่างบนความจริงอย่างที่มันเป็น

The theory of evolution is telling us that this is an incorrect interpretation

ทฤษฎีวิวัฒนาการกำลังบอกเราว่า มันเป็นการตีความที่ผิดพลาด

of our perceptions.

ของการตระหนักรู้ของเรา

Instead, reality is more like a 3D desktop

ความจริงแล้ว ความเป็นจริงเป็นมากกว่าหน้าจอสามมิติ

that's designed to hide the complexity of the real world

ที่ถูกออกแบบมา ให้ซ่อนความสลับซับซ้อน ของโลกแห่งความเป็นจริง

and guide adaptive behavior.

และให้แนวทางกับพฤติกรรมที่ปรับเปลี่ยนได้

Space as you perceive it is your desktop.

ที่ว่างอย่างที่คุณยอมรับ ว่ามันอยู่บนหน้าจอของคุณ

Physical objects are just the icons in that desktop.

วัตถุทางกายภาพเป็นเพียงแค่ไอคอนบนหน้าจอ

We used to think that the Earth is flat because it looks that way.

เราเคยคิดว่าโลกแบน เพราะดูแล้วมันเป็นแบบนั้น

Then we thought that the Earth is the unmoving center of reality

จากนั้น เราคิดว่าโลกอยู่นิ่ง ๆ เป็นศูนย์กลางของความเป็นจริง

because it looks that way.

เพราะดูแล้วมันเป็นแบบนั้น

We were wrong.

เราผิดไปแล้ว

We had misinterpreted our perceptions.

เราได้ตีความการตระหนักรู้ของเราผิดไป

Now we believe that spacetime and objects

ทีนี้ เราเชื่อว่า มิติเวลา และวัตถุต่าง ๆ

are the nature of reality as it is.

เป็นธรรมชาติของความจริงอย่างที่มันเป็น

The theory of evolution is telling us that once again, we're wrong.

ทฤษฎีวิวัฒนาการกำลังบอกเรา ครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าเราผิด

We're misinterpreting the content of our perceptual experiences.

เรากำลังตีความเนื้อหาประสบการณ์การตระหนักรู้ของเรา อย่างผิด ๆ

There's something that exists when you don't look,

บางสิ่งมีตัวตนอยู่เมื่อคุณไม่ได้มอง

but it's not spacetime and physical objects.

แต่มันไม่ใช่มิติเวลาและวัตถุทางกายภาพ

It's as hard for us to let go of spacetime and objects

สำหรับเราการปล่อยวางจากเรื่องมิติเวลาและวัตถุต่าง ๆ

as it is for the jewel beetle to let go of its bottle.

มันยากพอ ๆ กับที่ จีวัล บีทเทิล จะปล่อยวางจากขวดของมัน

Why? Because we're blind to our own blindnesses.

ทำไมน่ะหรือ เพราะว่าเราถูกทำไห้มองไม่เห็น ความสามารถในการมองเห็นของเราเอง

But we have an advantage over the jewel beetle:

แต่เรามีข้อได้เปรียบเหนือกว่าจีวัล บีทเทิล

our science and technology.

เรามีวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของเรา

By peering through the lens of a telescope

ด้วยการจ้องมองผ่านเลนส์ของกล้องโทรทัศน์

we discovered that the Earth is not the unmoving center of reality,

เราค้นพบว่าโลกไม่ได้อยู่นิ่ง ๆ เป็นศูนย์กลางของความเป็นจริง

and by peering through the lens of the theory of evolution

และด้วยการมองผ่านเลนส์ของทฤษฎีวิวัฒนาการ

we discovered that spacetime and objects

เราค้นพบว่ามิติเวลาและวัตถุต่าง ๆ

are not the nature of reality.

ไม่ได้เป็นธรรมชาติของความเป็นจริง

When I have a perceptual experience that I describe as a red tomato,

เมื่อผมมีประสบการณ์เชิงการตระหนักรู้ ที่ผมอธิบายว่าเป็นมะเขือเทศแดง

I am interacting with reality,

ผมมีปฎิสัมพันธ์กับความเป็นจริง

but that reality is not a red tomato and is nothing like a red tomato.

แต่ความเป็นจริงนั้นไม่ใช่มะเขือเทศแดง และไม่มีอะไรเหมือนมะเขือเทศแดง

Similarly, when I have an experience that I describe as a lion or a steak,

คล้ายกัน เมื่อผมมีประสบการณ์ ที่ผมอธิบายว่าเป็นสิงโตหรือเนื้อก้อน

I'm interacting with reality,

ผมมีปฏิสัมพันธ์กับความเป็นจริง

but that reality is not a lion or a steak.

แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่สิงโตหรือเนื้อก้อน

And here's the kicker:

และที่ทำให้ฉุกคิดก็คือ

When I have a perceptual experience that I describe as a brain, or neurons,

เมื่อผมมีประสบการณ์เชิงการตระหนักรู้ ที่ผมอธิบายว่าเป็นสมอง หรือเซลล์ประสาท

I am interacting with reality,

ผมมีปฏิสัมพันธ์กับความเป็นจริง

but that reality is not a brain or neurons

แต่ความเป็นจริงไม่ใช่สมองหรือเซลล์ประสาท

and is nothing like a brain or neurons.

และไม่มีอะไรเหมือนกับสมองหรือเซลล์ประสาท

And that reality, whatever it is,

และความเป็นจริงนั้น ไม่ว่ามันคืออะไร

is the real source of cause and effect

เป็นต้นกำเนิดที่แท้จริงของเหตุและผล

in the world -- not brains, not neurons.

ในโลก -- ไม่ใช่สมอง ไม่ใช่เซลล์ประสาท

Brains and neurons have no causal powers.

สมองและเซลล์ประสาทไม่มีอำนาจที่เกี่ยวข้องกัน

They cause none of our perceptual experiences,

พวกมันไม่ได้ก่อให้เกิดประสบการณ์เชิงตระหนักรู้เรา

and none of our behavior.

และพฤติกรรมใดของเรา

Brains and neurons are a species-specific set of symbols, a hack.

สมองและเซลล์ประสาทเป็นชุดสัญลักษณ์ ที่เฉพาะเจาะจงต่อสปีชีส์ มันเป็นทางลัด

What does this mean for the mystery of consciousness?

มันความหมายถึงอะไรต่อปริศนาของจิตสำนึก

Well, it opens up new possibilities.

มันเปิดเผยความเป็นไปได้สิ่งใหม่ ๆ

For instance,

ยกตัวอย่างเช่น

perhaps reality is some vast machine that causes our conscious experiences.

บางที ความเป็นจริงคือเครื่องยนต์ขนาดใหญ่ ที่เป็นสาเหตุของประสบการณ์จิตสำนึก

I doubt this, but it's worth exploring.

ผมสงสัยครับ แต่มันก็คุ้มค่าที่จะสำรวจ

Perhaps reality is some vast, interacting network of conscious agents,

บางที ความเป็นจริงคือเครือข่ายปฏิสัมพันธ์ ที่ยิ่งใหญ่ของสสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับจิตสำนึก

simple and complex, that cause each other's conscious experiences.

ทั้งที่เรียบง่ายและสลับซับซ้อน ที่ทำให้เกิดประสบการณ์จิตสำนึก

Actually, this isn't as crazy an idea as it seems,

อันที่จริง มันไม่ได้ฟังดูบ้าอย่างที่คิด

and I'm currently exploring it.

และผมก็กำลังทำการสำรวจอยู่

But here's the point:

แต่ประเด็นก็คือว่า

Once we let go of our massively intuitive

เมื่อเรายอมปล่อยวางการหยั่งรู้ ที่มีมามากมายของเรา

but massively false assumption about the nature of reality,

แต่ก็ยังมีข้อสมมุติที่ยังผิดพลาดอยู่อย่าง มากมายเกี่ยวกับธรรมชาติของความจริง

it opens up new ways to think about life's greatest mystery.

มันเปิดทางใหม่ให้เราได้คิด เกี่ยวกับปริศนาชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

I bet that reality will end up turning out to be more fascinating

ผมขอพนันเลยว่า ความจริงจะน่าสนใจ

and unexpected than we've ever imagined.

และเหนือความคาดหมาย กว่าที่เราเคยได้จินตนาการเอาไว้

The theory of evolution presents us with the ultimate dare:

ทฤษฎีวิวัฒนาการแสดงให้เราเห็น ถึงความท้าทายอย่างที่สุด

Dare to recognize that perception is not about seeing truth,

ความท้าทายที่จะรู้ว่าการตระหนักรู้ ไม่ใช่แค่การเห็นความจริง

it's about having kids.

มันเกี่ยวกับการมีลูกหลาน

And by the way, even this TED is just in your head.

แล้วแม้แต่งาน TED ครั้งนี้ มันก็แค่จินตนาการในสมองของคุณเท่านั้นแหละ

Thank you very much.

ขอบคุณมาก ๆ ครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Chris Anderson: If that's really you there, thank you.

คริส แอนเดอร์สัน : ถ้าหากว่าคุณอยู่ตรงนั้นจริง ๆ ขอบคุณนะครับ

So there's so much from this.

มีเรื่องราวมากมายเลยจากการบรรยายในครั้งนี้

I mean, first of all, some people may just be profoundly depressed

อย่างแรกเลย บางคนอาจรู้สึกหดหู่อย่างสุด ๆ

at the thought that, if evolution does not favor reality,

กับความคิดที่ว่า ถ้าหากวิวัฒนาการไม่ได้ส่งเสริมความเป็นจริง

I mean, doesn't that to some extent undermine all our endeavors here,

ผมหมายความว่า ในบางแง่มุม มันคงจะไม่กร่อนทำลายความพยายามของเรา

all our ability to think that we can think the truth,

ความสามารถของคนเราที่จะคิดว่า เราสามารถคิดความจริงได้หรือครับ

possibly even including your own theory, if you go there?

แม้ว่าจะรวมเอาทฤษฎีของคุณเข้าไปด้วยแล้ว ถ้าคุณหมายความถึงเช่นนั้น

Donald Hoffman: Well, this does not stop us from a successful science.

โดนัล ฮอฟแมน : ครับ มันไม่ได้ห้ามเรา ไม่ให้ประสบความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์

What we have is one theory that turned out to be false,

สิ่งที่เราได้คือทฤษฎีหนึ่งที่ กลายเป็นว่ามันได้ผิดพลาดไป

that perception is like reality and reality is like our perceptions.

และการมองเห็นก็เหมือนกับความเป็นจริง และความเป็นจริงก็เหมือนกับการมองเห็นของเรา

That theory turns out to be false.

ทฤษฎีนั้นกลายเป็นว่ามันผิดพลาดไป

Okay, throw that theory away.

เอาล่ะ โยนทฤษฎีนั้นทิ้งไป

That doesn't stop us from now postulating all sorts of other theories

นั่นมันไม่ไช่หยุดยั้งเราให้ตั้งสมมุติฐานสำหรับทฤษฎีอื่น ๆ

about the nature of reality,

ในเรื่องธรรมชาติของความเป็นจริง

so it's actually progress to recognize that one of our theories was false.

ฉะนั้น ที่จริงแล้วมันเป็นความก้าวหน้า ที่เราจะรู้ว่าทฤษฎีของเรานั้นผิด

So science continues as normal. There's no problem here.

วิทยาศาสตร์ยังดำเนินการต่อไปตามปกติ ไม่มีปัญหาอะไรครับ

CA: So you think it's possible -- (Laughter) --

คริส:ถ้าอย่างนั้นคุณก็คิดว่ามันเป็นไปได้ -- (เสียงหัวเราะ) --

This is cool, but what you're saying I think is it's possible that evolution

เจ่งดีครับ จากที่คุณพูด ผมคิดว่ามันเป็นไปได้

can still get you to reason.

ที่วิวัฒนาการยังจะพาคุณไปยังเหตุผล

DH: Yes. Now that's a very, very good point.

โดนัล: ครับ นั่นเป็นคำถามที่น่าสนใจมากครับ

The evolutionary game simulations that I showed were specifically about perception,

แบบจำลองเกมส์วิวัฒนาการที่ผมแสดงให้ดู มันเฉพาะเจาะจงต่อการตระหนักรู้

and they do show that our perceptions have been shaped

และพวกมันแสดงให้เห็นว่า การตระหนักรู้ได้ถูกหล่อหลอม

not to show us reality as it is,

ให้ไม่แสดงความจริงอย่างที่มันเป็นต่อเรา

but that does not mean the same thing about our logic or mathematics.

แต่นั่นไม่ได้มีความหมายอย่างเดียวกัน กับตรรกะ หรือคณิตศาสตร์ของพวกเรา

We haven't done these simulations, but my bet is that we'll find

เราไม่ได้ดำเนินการตามแบบจำลองเหล่านี้ แต่ผมขอพนันว่า เราจะพบว่า

that there are some selection pressures for our logic and our mathematics

มีแรงขับบางอย่าง ในการเลือกตรรกะและคณิตศาสตร์ของเรา

to be at least in the direction of truth.

ให้มีทิศทางไปหาความจริงไม่มากก็น้อย

I mean, if you're like me, math and logic is not easy.

ถ้าคุณเหมือนกับผม คณิตศาสตร์กับตรรกะไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ

We don't get it all right, but at least the selection pressures are not

เราไม่ได้เข้าใจมันดีหรอก แต่อย่างน้อย ๆ แรงขับในการเลือก

uniformly away from true math and logic.

ก็ไม่ได้เคลื่อนห่าง ออกจากคณิตศาสตร์และตรรกะจริง ๆ

So I think that we'll find that we have to look at each cognitive faculty

ฉะนั้น ผมคิดว่าเราจะได้พบว่า เราต้องดูความสามารถในการรับรู้แต่ละอย่าง

one at a time and see what evolution does to it.

ทีละอย่าง และดูว่าวิวัฒนาการกระทำอะไรกับมัน

What's true about perception may not be true about math and logic.

สิ่งที่จริงสำหรับการตระหนักรู้ อาจไม่เป็นจริงสำหรับคณิตศาสตร์และตรรกะ

CA: I mean, really what you're proposing is a kind of modern-day Bishop Berkeley

คริส : สำหรับผม สิ่งที่คุณกำลังเสนอ มันเหมือนกับการตีความโลก

interpretation of the world:

ของ บิชอป เบิร์คลีย์ ในแบบใหม่

consciousness causes matter, not the other way around.

จิตสำนึกก่อให้เกิดสสาร ไม่ใช่ตรงกันข้ามกัน

DH: Well, it's slightly different than Berkeley.

โดนัล : มันต่างไปจากของเบิร์คลีย์นิดหน่อยครับ

Berkeley thought that, he was a deist, and he thought that the ultimate

เบิร์คลีย์คิดว่า เขาเป็นผู้เชื่อในพระเจ้า และเขาคิดว่าที่สุดของธรรมชาติความเป็นจริง

nature of reality is God and so forth,

ก็คือพระเจ้า เป็นต้น

and I don't need to go where Berkeley's going,

ผมไม่จำต้องไปในแนวทางเดียวกับเบิร์คลีย์

so it's quite a bit different from Berkeley.

ฉะนั้น มันค่อนข้างแตกต่างไปจากเบิร์คลีย์ นิดหน่อย

I call this conscious realism. It's actually a very different approach.

ผมเรียกมันว่าความเป็นจริงจากจิตสำนึก มันเป็นวิธีการที่แตกต่างออกไปอย่างมาก

CA: Don, I could literally talk with you for hours, and I hope to do that.

คริส : ดอน ผมคงได้คุยกับคุณได้เป็นชั่วโมงๆ ผมอยากจริง ๆ เลยครับ

Thanks so much for that. DH: Thank you. (Applause)

ขอบคุณมาก ๆ นะครับ ดอน : ขอบคุณครับ (เสียบปรบมือ)