Math class needs a makeover | Dan Meyer

Translator: Sangsan Warakkagun Reviewer: Unnawut Leepaisalsuwanna

Can I ask you to please recall a time

ผมอยากจะให้คุณลองนึกถึง

when you really loved something --

เวลาที่คุณชอบอะไรอย่างหนึ่ง

a movie, an album, a song or a book --

อาจจะเป็นภาพยนตร์ อัลบั้มเพลง เพลง หรือหนังสือ

and you recommended it wholeheartedly

แล้วคุณแนะนำสิ่งนั้นให้คนที่คุณชอบ

to someone you also really liked,

อย่างหมดใจ

and you anticipated that reaction, you waited for it,

แล้วคุณรอคอยปฏิกิริยาจากคนๆนั้น

and it came back, and the person hated it?

ปรากฏว่า คนๆนั้นกลับไม่ชอบสิ่งที่คุณแนะนำเลย

So, by way of introduction,

ที่ผมพูดมานี้

that is the exact same state

เป็นสิ่งเดียวกันกับที่

in which I spent every working day of the last six years. (Laughter)

ผมเจอทุกวันตลอดการทำงาน 6 ปีที่ผ่านมา (เสียงหัวเราะ)

I teach high school math.

ผมเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ระดับมัธยมครับ

I sell a product to a market

ผมขายผลิตภัณฑ์ของผมให้กับตลาด

that doesn't want it, but is forced by law to buy it.

ซึ่งไม่ได้อยากซื้อของผมเลย แต่ถูกบังคับโดยกฏหมาย

I mean, it's just a losing proposition.

เหมือนกับผมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ออกสนามรบ

So there's a useful stereotype about students that I see,

มีทัศนคติหนึ่งเกี่ยวกับนักเรียน ซึ่งผมคิดว่า

a useful stereotype about you all.

เป็นอะไรที่ใช้ได้กับพวกคุณทุกคนครับ

I could give you guys

ถ้าผมให้พวกคุณ

an algebra-two final exam,

ทำข้อสอบปลายภาควิชาคณิตศาสตร์

and I would expect no higher

ผมคิดว่ามีคนไม่เกิน 25 เปอร์เซ็นต์

than a 25 percent pass rate.

ที่จะทำข้อสอบผ่าน

And both of these facts say less about you or my students

ความจริงนี้ไม่ได้ชี้วัดตัวคุณหรือนักเรียนของผมเลย

than they do about what we call math education

แต่มันชี้วัดสิ่งที่เราเรียกว่า การเรียนการสอนคณิตศาสตร์

in the U.S. today.

ในสหรัฐอเมริกาในปัจจุบัน

To start with, I'd like to break math down into two categories.

ผมจะเริ่มโดยแบ่งคณิตศาสตร์เป็นสองจำพวกครับ

One is computation; this is the stuff you've forgotten.

พวกแรกคือ การคำนวณ ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณได้หลงลืมไป

For example, factoring quadratics with

ยกตัวอย่างเช่น การแยกตัวประกอบพหุนามกำลังสอง

leading coefficients greater than one.

ที่มีสัมประสิทธ์นำมากกว่าหนึ่ง

This stuff is also really easy to relearn,

อันนี้เป็นอะไรที่คุณสามารถทบทวนใหม่ได้

provided you have a really strong grounding

ถ้าหากคุณมีพื้นฐานแน่น

in reasoning. Math reasoning --

ในการใช้เหตุผล ส่วนพวกที่สอง เหตุผลเชิงคณิตศาสตร์

we'll call it the application

ซึ่งเราจะเรียกว่า บทประยุกต์ (แอพพลิเคชัน)

of math processes to the world around us --

ของกระบวนการคณิตศาสตร์รอบตัวเรา

this is hard to teach.

อันนี้แหละครับเป็นสิ่งที่สอนยาก

This is what we would love students to retain,

แต่เป็นสิ่งที่เราอยากให้นักเรียนเรียนรู้เหลือเกิน

even if they don't go into mathematical fields.

แม้ว่าเขาจะไม่ได้เรียนต่อทางคณิตศาสตร์ก็ตาม

This is also something that, the way we teach it in the U.S.

ถ้าจะพูดก็คือ วิธีการสอนคณิตศาสตร์ในสหรัฐฯ นั้น

all but ensures they won't retain it.

ทำให้นักเรียนของเราไม่จดจำสิ่งที่เรียนไว้

So, I'd like to talk about why that is,

ครับ ผมจึงอยากจะพูดถึงว่าทำไม

why that's such a calamity for society, what we can do about it

สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ถึงเป็นหายนะของสังคม แล้วเราสามารถทำอะไรได้บ้าง

and, to close with, why this is an amazing time

และผมจะจบการพูดนี้ว่า ทำไมเวลานี้

to be a math teacher.

จึงเป็นเวลาที่เหมาะอย่างยิ่งที่จะเป็นครูคณิตศาสตร์

So first, five symptoms

เรามาเริ่มกันที่ ห้าอาการที่บอกว่า

that you're doing math reasoning wrong

คุณกำลังให้เหตุผลเชิงคณิตศาสตร์อย่างไม่ถูกต้อง

in your classroom.

ในห้องเรียนของคุณ

One is a lack of initiative; your students don't self-start.

หนึ่ง การขาดแรงกระตุ้น นักเรียนไม่ริเริ่มด้วยตนเอง

You finish your lecture block

หลังจากคุณอธิบายเนื้อหาเสร็จ

and immediately you have five hands going up

มีนักเรียนห้าคนยกมือขึ้นทันที

asking you to re-explain the entire thing at their desks.

เพื่อขอให้คุณอธิบายสิ่งที่คุณเพิ่งอธิบายเมื่อครู่ให้กับพวกเขาที่โต๊ะ

Students lack perseverance.

สอง นักเรียนขาดความพยายาม

They lack retention; you find yourself

สาม นักเรียนคืนความรู้ ถ้าคุณพบว่า

re-explaining concepts three months later, wholesale.

คุณสอนของทั้งหมดที่คุณเคยสอนไปแล้ว ในอีกสามเดือนถัดไป

There's an aversion to word problems,

สี่ นักเรียนเกลียดโจทย์ปัญหา

which describes 99 percent of my students.

ซึ่งคิดเป็น 99 เปอร์เซ็นต์ของนักเรียนผม

And then the other one percent

ส่วนอีก 1 เปอร์เซ็นต์

is eagerly looking for the formula

ก็รอสูตรสำเร็จอย่างใจจดใจจ่อ

to apply in that situation.

จะได้เอามาใช้ในโจทย์ได้ทันที

This is really destructive.

ข้อนี้นี่อันตรายครับ

David Milch, creator of "Deadwood" and other amazing TV shows,

เดวิด มิลช์ ผู้สร้าง รายการโทรทัศน์ "Deadwood" และรายการโทรทัศน์อื่นๆ

has a really good description for this.

มีคำอธิบายที่ดีสำหรับปรากฏการณ์นี้

He swore off creating

มิลช์สัญญาว่าจะเลิกผลิต

contemporary drama,

ละครที่มีเนื้อหาร่วมสมัย

shows set in the present day,

หรือรายการที่ใช้ฉากเรื่องราวปัจจุบัน

because he saw that when people fill their mind

เพราะว่าเขาเห็นว่า คนกำลังให้เวลา

with four hours a day of, for example, "Two and a Half Men," no disrespect,

สี่ชั่วโมงต่อวันกับละครซิทคอม "Two and a Half Men" ด้วยความเคารพนะครับ

it shapes the neural pathways, he said,

มิลช์บอกว่า มันส่งผลต่อวิถีประสาทของเรา

in such a way that they expect simple problems.

โดยทำให้ ระบบการคิดคาดหวังแต่ปัญหาที่ง่ายๆ

He called it, "an impatience with irresolution."

ที่มิลช์เรียกว่า ความไม่อดทนต่อการแก้ปัญหาไม่ได้

You're impatient with things that don't resolve quickly.

คุณไม่อดทนต่อสิ่งที่ไม่สามารถแก้ได้อย่างรวดเร็ว

You expect sitcom-sized problems that wrap up in 22 minutes,

คุณคาดหวังแต่ปัญหาแบบละครซิทคอมที่ทุกอย่างถูกเฉลยภายใน 22 นาที

three commercial breaks and a laugh track.

3 พักโฆษณา และเสียงหัวเราะในละคร

And I'll put it to all of you,

แล้วผมจะบอกคุณครับ

what you already know, that no problem worth solving is that simple.

ในสิ่งที่คุณรู้อยู่แล้วว่า ไม่มีปัญหาไหนที่ถูกแก้ได้ง่ายๆ

I am very concerned about this

ผมเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ครับ

because I'm going to retire in a world that my students will run.

เพราะว่า ผมจะเกษียณในโลกที่ขับเคลื่อนโดยนักเรียนของผม

I'm doing bad things

ผมกำลังทำสิ่งผิด

to my own future and well-being

ต่ออนาคต และคุณภาพชีวิตของผม

when I teach this way.

หากผมสอนในรูปแบบซิทคอม

I'm here to tell you that the way our textbooks -- particularly

ผมอยากจะบอกคุณครับว่า วิธีที่หนังสือเรียนที่ใช้กันโดยทั่วไป

mass-adopted textbooks -- teach math reasoning

สอนการให้เหตุผลเชิงคณิตศาสตร์

and patient problem solving,

และวิธีการแก้ปัญหาอย่างเป็นขั้นตอน

it's functionally equivalent to turning on "Two and a Half Men" and calling it a day.

ไม่ต่างกับการดูละคร "Two and a Half Men" ไปวันๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

In all seriousness. Here's an example from a physics textbook.

ยกตัวอย่างจากหนังสือเรียนฟิสิกส์เล่มหนึ่งครับ

It applies equally to math.

ซึ่งใช้อธิบายการสอนคณิตศาสตร์ได้ไม่ต่างกัน

Notice, first of all here,

ดูตรงนี้ที่แรกครับ

that you have exactly three pieces of information there,

คุณเห็นตัวเลขสามอย่างนี้

each of which will figure into a formula

แต่ละตัวเลขก็จะถูกนำไปแทนค่าในสูตร

somewhere, eventually,

แล้วในที่สุด

which the student will then compute.

นักเรียนก็จะได้คำตอบออกมา

I believe in real life.

ผมเชื่อในความเป็นจริงครับ

And ask yourself, what problem have you solved, ever,

ลองถามตัวเองนะครับ ว่ามีครั้งไหนไหมที่คุณแก้ปัญหา

that was worth solving

ที่สมควรแก่การแก้

where you knew all of the given information in advance;

โดยมีข้อมูลครบถ้วนอยู่ตรงหน้า

where you didn't have a surplus of information and you had to filter it out,

ไม่มีข้อมูลเกิน ที่คุณต้องคัดออก

or you didn't have sufficient information

หรือกรณีที่มีข้อมูลไม่เพียงพอ

and had to go find some.

แล้วจำเป็นต้องหาข้อมูลเพิ่มเติม

I'm sure we all agree that no problem worth solving is like that.

ผมเชื่อว่าทุกคนเห็นด้วย ไม่มีปัญหาไหนง่ายอย่างนั้น

And the textbook, I think, knows how it's hamstringing students

ผมคิดว่า หนังสือมันช่างเชี่ยวชาญในการตัดกำลังเด็กเหลือเกิน

because, watch this, this is the practice problem set.

ดูนี่ครับ นี่คือแบบฝึกหัด

When it comes time to do the actual problem set,

เมื่อถึงเวลาที่จะทำโจทย์ปัญหาจริงๆ

we have problems like this right here

เรามีปัญหาแบบนี้

where we're just swapping out numbers and tweaking the context a little bit.

เราจะสลับตัวเลขนิด เปลี่ยนบริบทของโจทย์หน่อย

And if the student still doesn't recognize the stamp this was molded from,

แล้วถ้าหากนักเรียนยังนึกโจทย์ต้นแบบไม่ออกอีก

it helpfully explains to you

ตรงนี้ที่ช่วยอธิบายคุณครับว่า

what sample problem you can return to to find the formula.

ตัวอย่างข้อไหนที่คุณสามารถกลับไปดูสูตรได้

You could literally, I mean this,

ผมพูดจริงๆครับว่า คุณสามารถ

pass this particular unit without knowing any physics,

ผ่านข้อสอบบทนี้ไปได้ โดยที่ไม่จำเป็นต้องรู้ฟิสิกส์แม้แต่น้อย

just knowing how to decode a textbook. That's a shame.

แค่รู้ว่าจะถอดรหัสหนังสือเรียนอย่างไรก็พอ นี่คือความน่าอายครับ

So I can diagnose the problem a little more specifically in math.

ถ้าให้ผมชำแหละแบบนี้กับโจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์

Here's a really cool problem. I like this.

นี่ครับ นี่เป็นโจทย์ที่น่าสนใจ

It's about defining steepness and slope

เป็นเรื่องเกี่ยวกับนิยามของความชัน

using a ski lift.

โดยใช้สกีครับ

But what you have here is actually four separate layers,

แต่ว่าในข้อนี้คุณมีความสูงที่แตกต่างกันสี่ชั้น

and I'm curious which of you can see the four separate layers

และผมสงสัยว่า มีใครบ้างครับที่เห็นว่า สี่ชั้นย่อยๆนี้

and, particularly, how when they're compressed together

แล้วโดยเฉพาะเวลาที่มันต่อเข้าด้วยกัน

and presented to the student all at once,

ให้นักเรียนดูในครั้งเดียว

how that creates this impatient problem solving.

สร้างความใจร้อนในการแก้ปัญหา

I'll define them here: You have the visual.

ผมจะให้คำจำกัดความครับ ให้คุณเห็นภาพ

You also have the mathematical structure,

คุณจะเห็นโครงสร้างคณิตศาสตร์

talking about grids, measurements, labels,

มีการกล่าวถึงตาราง ขนาด ชื่อจุด

points, axes, that sort of thing.

จุด แกน อะไรประมาณนั้น

You have substeps, which all lead to what we really want to talk about:

คุณมีขั้นตอนย่อยๆ ซึ่งนำพอเราไปสู่จุดหมาย

which section is the steepest.

นั่นคือ คำตอบว่าช่วงไหนมีความชันมากที่สุด

So I hope you can see.

คุณจะเห็นนะครับว่า

I really hope you can see how what we're doing here

สิ่งที่เรากำลังทำ

is taking a compelling question, a compelling answer,

คือเรามีคำถามที่น่าสนใจ กับคำตอบ

but we're paving a smooth, straight path

แล้วเราปูทางตรงเรียบๆ

from one to the other

จากคำถามตรงสู่คำตอบ

and congratulating our students for how well

แล้วดีใจกับนักเรียน ที่พวกเขาสามารถ

they can step over the small cracks in the way.

ก้าวผ่านเพียงรอยแยกเล็กๆระหว่างทางที่เราปูไว้ได้

That's all we're doing here.

นั่นคือสิ่งที่พวกเรากำลังทำอยู่ครับ

So I want to put to you that if we can separate these in a different way

ผมอยากบอกทุกคนว่า ถ้าเราแยกโจทย์ข้อนี้ในวิธีที่ต่างออกไป

and build them up with students,

แล้วสร้างปัญหานี้พร้อมๆ ไปกับนักเรียน

we can have everything we're looking for in terms of patient problem solving.

เราสามารถพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาอย่างที่เรามุ่งหวังได้

So right here I start with the visual,

จากตรงนี้ ผมเริ่มที่ภาพครับ

and I immediately ask the question:

แล้วผมถามเลยว่า

Which section is the steepest?

ช่วงไหนที่ชันที่สุด

And this starts conversation

ซึงก็จะเกิดการสนทนาขึ้น

because the visual is created in such a way where you can defend two answers.

เพราะว่ารูปนี้ถูกสร้างขึ้นให้คุณสามารถคิดได้สองคำตอบ

So you get people arguing against each other,

คุณก็จะได้นักเรียนสองกลุ่มที่มีคำตอบต่างกัน

friend versus friend,

ระหว่างเพื่อนกับเพื่อนนี่แหละครับ

in pairs, journaling, whatever.

ให้เขาจับคู่ สอบถามกัน อะไรก็ได้

And then eventually we realize

ผลสุดท้าย เราจะพบว่า

it's getting annoying to talk about

มันจะน่ารำคาญมากที่จะพูดถึง

the skier in the lower left-hand side of the screen

นักสกีมุมซ้ายล่างของหน้าจอ

or the skier just above the mid line.

หรือนักสกีตรงกลาง

And we realize how great would it be

แล้วเราจะตระหนักว่า มันคงดีกว่านี้นะ

if we just had some A, B, C and D labels

ถ้าเราตั้งชื่อจุด A, B, C และ D

to talk about them more easily.

เพื่อจะได้พูดถึงช่วงต่างๆ ได้ง่ายขึ้น

And then as we start to define what does steepness mean,

เมื่อเราเริ่มได้คำนิยามของความชัน

we realize it would be nice to have some measurements

เราก็จะคิดอีกว่า มันจะดีมาก ถ้ามีค่าตัวเลขมาให้

to really narrow it down, specifically what that means.

เพื่อนิยามให้ชัดๆ ว่า ความชันหมายถึงอะไร

And then and only then,

หลังจากนั้นเท่านั้น

we throw down that mathematical structure.

ที่เราจะวางโครงสร้างการคิดเชิงคณิตศาสตร์

The math serves the conversation,

คณิตศาสตร์ต้องเสริมการสนทนาครับ

the conversation doesn't serve the math.

ไม่ใช่ให้การสนทนาเสริมคณิตศาสตร์

And at that point, I'll put it to you that nine out of 10 classes

ณ จุดนั้น ผมอยากบอกว่า 9 ใน 10 ห้องที่สอน

are good to go on the whole slope, steepness thing.

จะมีพื้นฐานดีพร้อมที่จะเรียนในเรื่องความชันทั้งหลาย

But if you need to,

แต่ถ้าคุณต้องการ

your students can then develop those substeps together.

นักเรียนของคุณก็สามารถสร้างขั้นตอนย่อยๆ ด้วยกันได้

Do you guys see how this, right here, compared to that --

คุณเห็นไหมครับว่า เมื่อเทียบกระบวนการนี้กับแบบเดิม

which one creates that patient problem solving, that math reasoning?

แบบไหนที่สร้างการแก้ปัญหาแบบเป็นระบบ การให้เหตุผลเชิงคณิตศาสตร์ที่เราต้องการ

It's been obvious in my practice, to me.

ในทางปฏิบัติ คำตอบค่อนข้างชัดเจนสำหรับผมครับ

And I'll yield the floor here for a second to Einstein,

ผมจะยกเวทีนี้สักครู่ให้กับ ไอนสไตน์ครับ

who, I believe, has paid his dues.

คนที่ผมเชื่อว่า สมควรที่จะได้รับเกียรตินี้

He talked about the formulation of a problem being so incredibly important,

ไอนสไตน์พูดถึงการออกแบบโจทย์ปัญหาว่าสำคัญมากๆ

and yet in my practice, in the U.S. here,

ทว่าจากประสบการณ์ของผมในสหรัฐฯ

we just give problems to students;

เรายื่นโจทย์ให้กับนักเรียน

we don't involve them in the formulation of the problem.

นักเรียนไม่ได้มีส่วนร่วมในการสร้างโจทย์

So 90 percent of what I do

ดังนั้น 90 เปอร์เซ็นต์ของสิ่งที่ผมทำ

with my five hours of prep time per week

ในช่วงเวลาห้าชั่วโมงต่อสัปดาห์ ของการเตรียมการสอน

is to take fairly compelling elements

คือการดึงสิ่งที่น่าจะกระตุ้นความสนใจ

of problems like this from my textbook

ในโจทย์ปัญหาประมาณนี้จากหนังสือเรียน แล้วสร้างโจทย์นั้นขึ้นใหม่

and rebuild them in a way that supports math reasoning and patient problem solving.

เพื่อให้ปัญหาข้อนั้นสร้างกระบวนการให้เหตุผลเชิงคณิตศาสตร์ และสนับสนุนการแก้ปัญหาอย่างเป็นขั้นตอน

And here's how it works.

และนี่คือวิธีการครับ

I like this question. It's about a water tank.

ผมชอบปัญหาข้อนี้ครับ เกี่ยวกับถังน้ำ

The question is: How long will it take you to fill it up?

คำถามถามว่า นานเท่าไร ถังน้ำนี้จึงจะถูกเติมเต็ม

First things first, we eliminate all the substeps.

สิ่งแรกที่เราทำ คือเราลบขั้นตอนย่อยๆออกเสีย

Students have to develop those,

นักเรียนจะต้องริเริ่ม

they have to formulate those.

และจะต้องสร้างขั้นตอนย่อยๆ เหล่านั้นขึ้นเอง

And then notice that all the information written on there is stuff you'll need.

สังเกตด้วยครับว่า ข้อมูลที่ให้มาเป็นข้อมูลทั้งหมดที่เราต้องการ

None of it's a distractor, so we lose that.

ไม่มีอันไหนเป็นตัวหลอก เราเสียไปอย่างหนึ่งครับ

Students need to decide, "All right, well,

เพราะนักเรียนต้องตัดสินใจว่า "อืม ...

does the height matter? Does the side of it matter?

ความสูงของถังเกี่ยวหรือไม่? ความกว้างของถังมีผลหรือเปล่า?

Does the color of the valve matter? What matters here?"

สีของก๊อกน้ำล่ะ? มีอะไรสำคัญบ้างในการเติมน้ำใส่ถัง?"

Such an underrepresented question in math curriculum.

คำถามต่างๆ ที่ถูกหลงลืมในหลักสูตรคณิตศาสตร์

So now we have a water tank.

ตอนนี้เราเลยมีถังน้ำครับ

How long will it take you to fill it up? And that's it.

ใช้เวลานานเท่าไหร่จึงจะเติมเต็ม? แค่นั้น

And because this is the 21st century

และเพราะว่าเราอยู่ในศตวรรษที่ 21

and we would love to talk about the real world on its own terms,

เราเลยชอบที่จะพูดถึงอะไรๆ ที่เป็นของจริง

not in terms of line art or clip art

ไม่ใช่แค่ลายเส้น หรือรูปวาดประกอบ

that you so often see in textbooks,

ที่เรามักเห็นบ่อยๆ ในหนังสือเรียน

we go out and we take a picture of it.

เราออกไปข้างนอก แล้วเราถ่ายภาพถังน้ำ

So now we have the real deal.

ตอนนี้คำถามเป็นเรื่องจริงจังมากขึ้น

How long will it take it to fill it up?

จะใช้เวลาเท่าไร น้ำจึงจะเต็มถัง?

And then even better is we take a video,

ดีขึ้นไปกว่านี้อีก คืออัดวิดีโอไว้ครับ

a video of someone filling it up.

วิดีโอของสักคนเติมน้ำลงในถัง

And it's filling up slowly, agonizingly slowly.

เติมน้ำอย่างช้าๆ ช้าเกินไปที่จะรอ

It's tedious.

ครับ มันน่าเบื่อ

Students are looking at their watches, rolling their eyes,

นักเรียนก็จะดูนาฬิกา เกลือกกลิ้งตาไปมา

and they're all wondering at some point or another,

ณ จุดๆหนึ่ง พวกเขาจะสงสัยเหมือนกันว่า

"Man, how long is it going to take to fill up?"

"อีกนานเท่าไหร่เนี่ย กว่ามันจะเต็มถัง"

(Laughter)

(หัวเราะ)

That's how you know you've baited the hook, right?

เหยื่อเรากินเบ็ดเราเข้าให้แล้ว ใช่ไหมครับ

And that question, off this right here, is really fun for me

คำถามที่เกิดจากตรงนี้ เป็นอะไรที่ผมคิดว่าสนุก

because, like the intro,

เพราะเหมือนที่ผมได้เกริ่นไว้

I teach kids -- because of my inexperience --

ผมสอนเด็ก แล้วเนื่องจากประสบการณ์ของผมยังน้อย

I teach the kids that are the most remedial, all right?

ผมสอนเด็กที่อ่อนคณิตศาสตร์มากที่สุด

And I've got kids who will not join a conversation about math

แล้วผมก็มีเด็กบางคนที่ไม่ยอมร่วมวงอภิปรายเกี่ยวกับคณิตศาสตร์

because someone else has the formula;

เพราะคนอื่นมีสูตรสำเร็จอยู่แล้ว

someone else knows how to work the formula better than me,

เพราะว่าเขาคิดว่า คนอื่นรู้จักวิธีการใช้สูตร

so I won't talk about it.

เขาก็จะไม่ยอมร่วมวงแก้ปัญหาด้วย

But here, every student is on a level playing field of intuition.

แต่คราวนี้ นักเรียนทุกคนต้องใช้ไหวพริบเหมือนๆกัน

Everyone's filled something up with water before,

ทุกคนเคยเติมน้ำลงอะไรสักอย่างมาแน่ๆ

so I get kids answering the question, "How long will it take?"

ผมก็จะให้เด็กตอบคำถามว่า จะใช้เวลานานเท่าไหร่

I've got kids who are mathematically and conversationally intimidated

คราวนี้ผมได้เด็กที่ปกติกลัวที่จะพูดเกี่ยวกับคณิตศาสตร์

joining the conversation.

ร่วมวงสนทนาด้วย

We put names on the board, attach them to guesses,

เราเขียนชื่อบนกระดาน คู่กับสิ่งที่เขาคาดไว้

and kids have bought in here.

สิ่งที่เขานำมาสู่วงสนทนาด้วย

And then we follow the process I've described.

จากนั้นเราก็ทำตามขั้นตอนที่ผมพูดถึง

And the best part here, or one of the better parts

และสิ่งที่ดีที่สุด

is that we don't get our answer from the answer key

คือว่าเราไม่ได้คำตอบจากเฉลย

in the back of the teacher's edition.

จากในท้ายเล่มของคู่มือครู

We, instead, just watch the end of the movie.

ซึ่งไม่ต่างกับที่เราข้ามไปดูตอนจบของหนังเลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And that's terrifying,

นั่นเป็นสิ่งที่น่ากลัวครับ

because the theoretical models that always work out

เพราะว่าทฤษฏีที่ได้ผลเสมอ

in the answer key in the back of a teacher's edition,

ในคำเฉลยท้ายเล่มของคู่มือครู

that's great, but

เป็นสิ่งดีครับ แต่

it's scary to talk about sources of error

มันน่ากลัวที่จะพูดพึงมัน

when the theoretical does not match up with the practical.

ในวันที่ทฤษฏีไม่สอดคล้องกับภาคปฏิบัติ

But those conversations have been so valuable,

แต่การสนทนาเหล่านั้นเป็นสิ่งที่มีค่า

among the most valuable.

ในสิ่งที่มีค่ามากที่สุด

So I'm here to report some really fun games

ผมจึงมาที่นี่เพื่อเสนอเกมสนุกๆ

with students who come pre-installed

เพื่อใช้กับนักเรียนที่มาพร้อมกับ

with these viruses day one of the class.

โรคร้ายเหล่านี้ตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียน

These are the kids who now, one semester in,

หลังจากหนึ่งภาคเรียนผ่านไป

I can put something on the board,

เวลาผมนำเสนอเรื่องอะไร

totally new, totally foreign,

ไม่ว่าจะใหม่ หรือไม่คุ้นเคย

and they'll have a conversation about it for three or four minutes more

พวกเขาจะร่วมสนทนาสักสามหรือสี่นาที

than they would have at the start of the year,

เพิ่มขึ้นจากช่วงต้นภาคเรียน

which is just so fun.

ซึ่งเป็นอะไรที่สนุกมาก

We're no longer averse to word problems,

เราไม่กลัวโจทย์ปัญหาอีกต่อไป

because we've redefined what a word problem is.

เพราะเรานิยามโจทย์ปัญหาขึ้นใหม่

We're no longer intimidated by math,

เราไม่จำนนต่อคณิตศาสตร์อีกต่อไป

because we're slowly redefining what math is.

เพราะเรากำลังสร้างนิยามคณิตศาสตร์ขี้นใหม่ด้วยกัน

This has been a lot of fun.

เท่าที่ผ่านมา มันสนุกครับ

I encourage math teachers I talk to to use multimedia,

ผมส่งเสริมครูคณิตศาสตร์ที่ผมคุยด้วยให้ใช้สื่อประสม

because it brings the real world into your classroom

เพราะว่าสื่อช่วยปะติดปะต่อโลกภายนอกกับห้องเรียน

in high resolution and full color;

ด้วยความคมชัด และสีสันสดใส

to encourage student intuition for that level playing field;

ให้พวกเขากระตุ้นปฎิภาณของนักเรียนในสนามเด็กเล่นแห่งนี้

to ask the shortest question you possibly can

ให้พวกเขาถามคำถามที่สั้นที่สุดที่เป็นไปได้

and let those more specific questions come out in conversation;

แล้วปล่อยให้คำถามที่เหลือ ออกมาระหว่างบทสนทนา

to let students build the problem,

ให้นักเรียนสร้างโจทย์ปัญหาด้วยตัวเอง

because Einstein said so;

ดังที่ไอน์สไตน์ได้พูดไว้

and to finally, in total, just be less helpful,

และท้ายที่สุดแล้ว อย่าบอกเรื่องทั้งหมดให้กับนักเรียน

because the textbook is helping you in all the wrong ways:

เพราะหนังสือเรียนช่วยคุณในทางที่ผิด

It's buying you out of your obligation,

หนังสือลดคุณค่าของหน้าที่ความเป็นครู

for patient problem solving and math reasoning, to be less helpful.

ทำให้การแก้ไขปัญหา การคิดวิเคราะห์ มีความสำคัญน้อยลง

And why this is an amazing time to be a math teacher right now

และนี่คือเหตุผล นี่คือยุคสมัยของครูคณิตศาสตร์

is because we have the tools to create

เพราะเรามีเครื่องมือที่สามารถสร้าง

this high-quality curriculum in our front pocket.

หลักสูตรคุณภาพด้วยมือของเรา

It's ubiquitous and fairly cheap,

เป็นอะไรที่ทำได้ง่าย และราคาถูก

and the tools to distribute it

และเครื่องมือที่ใช้แจกจ่าย

freely under open licenses

เผยแพร่อย่างถูกลิขสิทธิ์

has also never been cheaper or more ubiquitous.

ก็ไม่เคยราคาถูก หรือแพร่หลายแบบนี้มาก่อน

I put a video series on my blog not so long ago

ผมโพสต์วิดีโอของผมลงในเว็บไซต์ เมื่อไม่นานมานี้

and it got 6,000 views in two weeks.

มีคนดู 6,000 คนในสองสัปดาห์

I get emails still from teachers in countries I've never visited

แถมยังได้อีเมล์จากครูในประเทศที่ผมไม่เคยไป

saying, "Wow, yeah. We had a good conversation about that.

ประมาณว่า "สุดยอดมาก เราพูดถึงสิ่งที่คุณกล่าวไว้

Oh, and by the way, here's how I made your stuff better,"

ผมได้ลองปรับปรุงให้งานของคุณดีขึ้นด้วยนะ"

which, wow.

ซึ่งน่าอัศจรรย์ครับ

I put this problem on my blog recently:

ผมเขียนปัญหาต่อไปนี้ลงในบล็อกของผมไม่นานมานี้

In a grocery store, which line do you get into,

ว่าคุณควรต่อแถวไหน ในร้านขายของ

the one that has one cart and 19 items

แถวหนึ่งมีสินค้า 19 ชิ้น ใน 1 ตะกร้า

or the line with four carts and three, five, two and one items.

อีกแถวหนึ่งมี 4 ตะกร้า แต่มีสินค้าน้อยชิ้นกว่า

And the linear modeling involved in that was some good stuff for my classroom,

และแบบจำลองนั้นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องเรียนของผม

but it eventually got me on "Good Morning America" a few weeks later,

และทำให้ผมได้ออกรายการโทรทัศน์ ในไม่กี่สัปดาห์ถัดมา

which is just bizarre, right?

ซึ่งออกจะประหลาด ใช่ไหมครับ

And from all of this, I can only conclude

จากทั้งหมดนี้ ผมสามารถสรุปได้แค่ว่า

that people, not just students,

ไม่ใช่แค่นักเรียน แต่เราทุกคน

are really hungry for this.

ต้องการสิ่งนี้อย่างเร่งด่วน

Math makes sense of the world.

คณิตศาสตร์ทำให้เราเข้าใจโลก

Math is the vocabulary

คณิตศาสตร์คือภาษา

for your own intuition.

ของปฏิภาณไหวพริบของคุณ

So I just really encourage you, whatever your stake is in education --

ผมจึงอยากกระตุ้นให้พวกคุณ ไม่ว่าจะอยู่ฐานะอะไรในวงการศึกษา

whether you're a student, parent, teacher, policy maker, whatever --

ไม่ว่าคุณจะเป็นนักเรียน ผู้ปกครอง ครู นักการศึกษา หรืออะไรก็ตาม

insist on better math curriculum.

ให้แน่วแน่ในการปฏิรูปหลักสูตรคณิตศาสตร์ให้ดีขึ้น

We need more patient problem solvers. Thank you. (Applause)

เราต้องการนักแก้ปัญหาอย่างเป็นระบบครับ ขอบคุณครับ (ปรบมือ)