Dave Eggers: 2008 TED Prize wish: Once Upon a School

Translator: Chatthip Chaichakan Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

Thank you so much everyone from TED, and Chris and Amy in particular.

ขอบคุณทุกคนที่ TED มากนะครับ โดยเฉพาะคริสกับเอมี่

I cannot believe I'm here.

ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าผมกำลังอยู่ที่นี่

I have not slept in weeks.

ผมไม่ได้นอนเลยในช่วงหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา

Neil and I were sitting there comparing how little we've slept

นีลกับผมนั่งกันอยู่ตรงนั้น เปรียบเทียบกันว่าเรานอนน้อยกันแค่ไหน

in anticipation for this. I've never been so nervous --

กับการตั้งตาคอยวันนี้ ผมไม่เคยตื่นเต้นอย่างนี้มาก่อนเลย

and I do this when I'm nervous, I just realized. (Laughter)

และผมก็ทำแบบนี้เวลาตื่นเต้น ผมเพิ่งรู้นะเนี่ย (เสียงหัวเราะ)

So, I'm going to talk about sort of what we did at this organization

เอาล่ะ ผมกำลังจะพูดเกี่ยวกับ สิ่งที่พวกเราทำกันในหน่วยงานนี้

called 826 Valencia, and then I'm going to talk

ที่ชื่อว่า 826 Valencia และผมก็จะพูดเกี่ยวกับ

about how we all might join in and do similar things.

ว่าพวกเราทุกคนอาจจะเข้าร่วม และทำในสิ่งคล้ายๆกันได้ยังไง

Back in about 2000, I was living in Brooklyn,

ย้อนกลับไปเมื่อปี 2000 ผมใช้ชีวิตอยู่ใน บรุ๊คลิน (Brooklyn)

I was trying to finish my first book,

ผมกำลังพยายามจะเขียนหนังสือเล่มแรกให้จบ

I was wandering around dazed every day

ผมเดินแบบมึนๆไปทั่ว ทุกวัน

because I wrote from 12 a.m. to 5 a.m.

เพราะผมเขียนตั้งแต่เที่ยงคืนถึงตีห้า

So I would walk around in a daze during the day.

เพราะงั้นผมเลยเดินไปรอบๆแบบมึนๆในช่วงกลางวัน

I had no mental acuity to speak of during the day, but I had flexible hours.

ผมไม่อยู่ในสภาพที่จะคุยกับใครได้ในช่วงกลางวัน แต่ผมมีช่วงเวลาการทำงานที่ยืดหยุ่น

In the Brooklyn neighborhood that I lived in, Park Slope,

ในละแวกบรุ๊คลิน ที่ผมอยู่ คือ Park Slope

there are a lot of writers --

มีนักเขียนอยู่มากมาย

it's like a very high per capita ratio

เหมือนกับว่าสัดส่วนจำนวนนักเขียนเมื่อเทียบ

of writers to normal people.

กับคนทั่วไปนั้น สูงมาก

Meanwhile, I had grown up around a lot of teachers.

ในขณะเดียวกัน ผมโตขึ้นมาท่ามกลางครูจำนวนมาก

My mom was a teacher, my sister became a teacher

แม่ผมเป็นครู น้องสาวผมก็เป็นครู

and after college so many of my friends went into teaching.

และหลังจากจบวิทยาลัย เพื่อนหลายๆคนของผมก็ไปเป็นครู

And so I was always hearing them talk about their lives

และนั่นก็ทำให้ผมมักจะได้ยินพวกเขาพูดถึงชีวิตของพวกเขา

and how inspiring they were,

และการที่พวกเขาสร้างแรงบันดาลใจได้อย่างไร อยู่เสมอๆ

and they were really sort of the most hard-working

และพวกเขาก็เป็นหนึ่งในพวกแบบที่ทำงานหนักที่สุด

and constantly inspiring people I knew.

และสร้างแรงบันดาลใจอย่างสม่ำเสมอที่สุด เท่าที่ผมเคยรู้จักมา

But I knew so many of the things they were up against,

แต่ผมก็ได้รู้อะไรหลายๆอย่างที่พวกเขาต้องฮึดสู้

so many of the struggles they were dealing with.

หลายการดิ้นรนที่พวกเขาต้องเผชิญ

And one of them was that so many of my friends

และหนึ่งในนั้นก็คือ การที่เพื่อนหลายคนของผม

that were teaching in city schools were having trouble

ที่สอนอยู่ในโรงเรียนในเมืองต้องเจอกับปัญหา

with their students keeping up at grade level,

ที่นักเรียนของพวกเขาต้องทำคะแนนให้ได้ตามระดับชั้นเรียน

in their reading and writing in particular.

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การอ่านและเขียน

Now, so many of these students had come from households

เอาล่ะ นักเรียนหลายคนในจำนวนนี้มาจากครอบครัว

where English isn't spoken in the home,

ที่ภาษาอังกฤษไม่ได้เป็นภาษาพูดประจำบ้าน

where a lot of them have different special needs,

ซึ่งพวกเขามีความต้องเป็นพิเศษที่ต่างไป

learning disabilities. And of course they're working in schools

ความต้อยสมรรถภาพทางการเรียน และแน่นอนพวกเขาต้องเรียนท่ามกลาง

which sometimes and very often are under-funded.

สภาวะขัดสนทางการเงิน ในบางครั้งหรือบ่อยครั้ง

And so they would talk to me about this and say,

และพวกเขาก็มักจะคุยกับผมและบอกว่า

"You know, what we really need is just more people,

นายรู้มั้ย สิ่งที่พวกเราต้องการจริงๆก็แค่ คนเพิ่ม

more bodies, more one-on-one attention,

หน่วยงานเพิ่ม ความใส่ใจแบบตัวต่อตัวเพิ่ม

more hours, more expertise from people

จำนวนชั่วโมงเพิ่ม ความเชี่ยวชาญพิเศษเพิ่ม

that have skills in English and can work with these students one-on-one."

จากคนที่มีความสามารถทางภาษาอังกฤษ และสามารถสอนนักเรียนได้แบบตัวต่อตัว

Now, I would say, "Well, why don't you just work with them one-on-one?"

เอาล่ะ ผมก็คงจะพูดว่า "อืม ทำไมนายไม่สอนพวกเขาตัวต่อตัวเล่า?"

And they would say, "Well, we have five classes of 30 to 40 students each.

และเขาก็คงพูดว่า "อืม พวกเราต้องดูแลนักเรียน 5 ห้อง ห้องละ 30-40 คน

This can lead up to 150, 180, 200 students a day.

แบบนี้โดยรวมๆก็ประมาณ 150, 180, 200 คนต่อวัน

How can we possibly give each student

จะเป็นไปได้อย่างไรที่พวกเราจะให้เวลากับเด็กแต่ละคน

even one hour a week of one-on-one attention?"

หนึ่งชั่วโมงต่อสัปดาห์เพื่อการสอนแบบตัวต่อตัว?"

You'd have to greatly multiply the workweek and clone the teachers.

คุณคงต้องเพิ่มสัปดาห์การทำงาน และโคลนครูออกมาจำนวนมากๆเลยล่ะ

And so we started talking about this.

แล้วเราก็เริ่มคุยกันเรื่องนี้

And at the same time,

และในตอนนั้น

I thought about this massive group of people I knew:

ผมคิดถึงกลุ่มคนมหาศาลกลุ่มนี้ที่ผมรู้จัก

writers, editors, journalists, graduate students,

นักเขียน บรรณาธิการ นักหนังสือพิมพ์ นักศึกษา ป.โท

assistant professors, you name it.

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ อะไรก็แล้วแต่

All these people that had sort of flexible daily hours

คนเหล่านี้มีจำนวนชั่วโมงการทำงานที่ยืดหยุ่น

and an interest in the English word --

และมีความสนใจในภาษาอังกฤษ

I hope to have an interest in the English language,

ผมเองก็มีความสนใจในภาษาอังกฤษนะ

but I'm not speaking it well right now. (Laughter)

แต่ตอนนี้ผมพูดมันได้ไม่ดีเท่าไหร่เลย (เสียงหัวเราะ)

I'm trying. That clock has got me.

ผมกำลังพยายามนะ นาฬิกาเรือนนั้นมันกำลังบีบคั้นผม

But everyone that I knew had an interest in the primacy of the written word

แต่ทุกคนที่ผมรู้จัก ที่ มีความสนใจในความสำคัญยิ่งยวดของภาษาเขียน

in terms of nurturing a democracy, nurturing an enlightened life.

ในการฟูมฟักประชาธิปไตย ในการฟูมฟักชีวิตแห่งการตระหนักรู้

And so they had, you know, their time

และพวกเขามีเวลา

and their interest, but at the same time

และมีความสนใจ แต่ในขณะเดียวกัน

there wasn't a conduit that I knew of in my community

มันไม่มีจุดเชื่อมต่อในชุมชนของผม

to bring these two communities together.

ที่จะนำคนสองกลุ่มนี้มาไว้ด้วยกัน

So when I moved back to San Francisco, we rented this building.

เพราะงั้น ตอนที่ผมย้ายกลับไปที่ซานฟรานซิสโกเราเช่าตึกนี้

And the idea was to put McSweeney's --

และความคิดตอนนั้นก็คือ เอาไว้เป็นทีทำการของแมกสวีนีย์

McSweeney's Quarterly, that we published twice or three times a year,

แมกสวีนีย์รายสามเดือน ที่พวกเราตีพิมพ์สองถึงสามครั้งต่อปี

and a few other magazines --

และนิตยสารอื่นๆอีกสองสามปก

we were going to move it into an office for the first time.

แรกทีเดียว พวกเรากำลังจะทำมันเป็นสำนักงาน

It used to be in my kitchen in Brooklyn.

ซึ่งเคยอยู่ในครัวของผมในบรูคลิน

We were going to move it into an office,

เราเลยจะย้ายมันมาอยู่ในสำนักงาน

and we were going to actually share space with a tutoring center.

และเราก็กำลังจะแบ่งพื้นที่ให้กับศูนย์การติวด้วย

So we thought, "We'll have all these writers and editors and everybody --

เราเลยคิดว่า "ยังไงเราก็จะมีนักเขียนและบรรณาธิการและทุกคน

sort of a writing community -- coming into the office every day anyway,

ซึ่งเป็นเสมือนชุมชมการเขียน มาที่สำนักงานนี้ทุกวันอยู่แล้ว

why don't we just open up

แล้วทำไมเราไม่เปิด

the front of the building for students to come in there after school,

ส่วนหน้าของอาคารเอาไว้ให้นักเรียนมาที่นี่หลังโรงเรียนเลิก

get extra help on their written homework,

มารับความช่วยเหลือเพิ่มเติม ในการทำการบ้านงานเขียนของพวกเขาล่ะ?

so you have basically no border between these two communities?"

แล้วคุณก็จะไม่มีเส้นแบ่งระหว่างคนสองกลุ่มนี้อีกต่อไป"

So the idea was that we would be

เพราะงั้น เราเลยคิดว่า เราก็จะ

working on whatever we're working on,

ทำงานอะไรก็แล้วแต่ที่เราทำอยู่

at 2:30 p.m. the students flow in and you put down what you're doing,

แล้วบ่ายสองครึ่ง นักเรียนทั้งหลายก็เข้ามา แล้วคุณก็หยุดทำงานที่คุณทำอยู่

or you trade, or you work a little bit later or whatever it is.

หรือคุณเปลี่ยนเวร หรือคุณทำงานดึกขึ้นอีกหน่อยหรืออะไรก็แล้วแต่

You give those hours in the afternoon

คุณให้เวลาบ่ายเหล่านั้น

to the students in the neighborhood.

กับนักเรียนในละแวกนั้น

So, we had this place, we rented it,

เอาล่ะ เรามีสถานนี้แล้ว เราเช่ามัน

the landlord was all for it. We did this mural,

เจ้าของตึกก็เห็นด้วยเราวาดภาพฝาผนังพวกนี้

that's a Chris Ware mural, that basically explains the entire history

นั่นเป็นภาพฝาผนังของคริส แวร์ ที่อธิบายประวัติ

of the printed word, in mural form -- it takes a long time

ของการพิมพ์ ในรูปแบบของภาพเขียนมันใช้เวลานาน

to digest and you have to stand in the middle of the road.

ในการที่จะเข้าใจและคุณก็ต้องไปยืนอยู่กลางถนน

So we rented this space.

เอาล่ะ เราเช่าที่นี่

And everything was great except the landlord said,

และทุกอย่างดีหมดเว้นแต่ที่เจ้าของตึกพูดว่า

"Well, the space is zoned for retail; you have to come up with something.

"เอ่อ ที่นี่ถูกจัดเป็นบริเวณร้านค้าปลีกนะ คุณต้องทำอะไรสักอย่างแหละ

You've gotta sell something.

คุณต้องขายอะไรสักอย่าง

You can't just have a tutoring center."

คุณทำศูนย์ติวอย่างเดียวไม่ได้หรอก"

So we thought, "Ha ha! Really!"

พวกเราเลยคิดว่า "ฮ่าๆ! จริงดิ!"

And we couldn't think of anything necessarily to sell,

และพวกเราก็คิดไม่ออกว่าจะขายอะไรดี

but we did all the necessary research.

แต่เราหาข้อมูลที่จำเป็นนะ

It used to be a weight room, so there were rubber floors below,

มันเคยเป็นห้องยกน้ำหนักมาก่อน เพราะงั้นพื้นเลยเป็นพื้นยาง

acoustic tile ceilings and fluorescent lights.

เพดานกระเบื้องเก็บเสียง และมีหลอดไฟฟลูออเรสเซน

We took all that down, and we found beautiful wooden floors,

เราเอาทุกอย่างออก แล้วก็เจอพื้นไม้สวยๆ

whitewashed beams and it had the look --

คานปูนสีขาว แล้วมันก็ดูดี

while we were renovating this place, somebody said,

ในระหว่างที่เรากำลังปรับปรุงสถานที่อยู่นั้น ใครสักคนก็พูดว่า

"You know, it really kind of looks like the hull of a ship."

"มันดูยังกับเรือเลย"

And we looked around and somebody else said,

และเรามองไปรอบๆ ใครอีกคนก็พูดว่า

"Well, you should sell supplies to the working buccaneer." (Laughter)

"นายน่าจะขายอุปกรณ์สำหรับโจรสลัดนะ"

And so this is what we did. So it made everybody laugh,

และนี่ก็คือสิ่งที่พวกเราทำลงไป มันทำให้ทุกคนหัวเราะเลยล่ะ

and we said, "There's a point to that.

และเราก็พูดว่า "ใช่เลย

Let's sell pirate supplies." This is the pirate supply store.

เรามาขายอุปกรณ์สำหรับโจรสลัดกันเถอะ "นี่คือร้านขายของโจรสลัด

You see, this is sort of a sketch I did on a napkin.

เห็นมั้ยครับ นี่เป็นภาพสเกตช์ที่ผมวาดบนผ้าเช็ดหน้า

A great carpenter built all this stuff and you see,

ช่างไม้ฝีมือเยี่ยมสร้างสิ่งเหล่านี้ขึ้น และคุณก็จะเห็นนะครับ

we made it look sort of pirate supply-like.

เราทำสิ่งที่ดูเหมือนว่าจะเป็นอุปกรณ์สำหรับโจรสลัด

Here you see planks sold by the foot

ตรงนี้คุณจะเห็นแผ่นกระดานแบ่งขายเป็นฟุต

and we have supplies to combat scurvy.

และเรามียาสำหรับโรคลักปิดลักเปิดด้วย

We have the peg legs there, that are all handmade and fitted to you.

เรามีขาเทียมอยู่ตรงนั้น นั่นเป็นของทำด้วยมือให้เหมาะกับคุณเลยล่ะ

Up at the top, you see the eyepatch display,

ข้างบนนั่น คุณเห็นแผงโชว์ผ้าปิดตา

which is the black column there for everyday use

ซึ่งมีแถวผ้าปิดตาสีดำสำหรับใช้งานทุกวัน

for your eyepatch, and then you have the pastel

และคุณก็จะมีสีพาสเทล

and other colors for stepping out at night --

และสีอื่นๆเพื่อเอาไว้ใส่ไปข้างนอกตอนกลางคืน

special occasions, bar mitzvahs and whatever.

โอกาสพิเศษ งานฉลอง 13 ขวบ และอะไรก็แล้วแต่

So we opened this place. And this is a vat

แล้วเราก็เปิดที่นี่และนี่คือถังที่

that we fill with treasures that students dig in.

พวกเราใส่สมบัติเอาไว้ให้เด็กๆคุ้ยได้

This is replacement eyes in case you lose one.

นี่เป็นตาสำรอง ในกรณีที่คุณเสียมันไปสักข้างน่ะนะ

These are some signs that we have all over the place:

นี่เป็นป้ายที่พวกเรามีทั่วไปทั้งสถานที่

"Practical Joking with Pirates."

"ขำขันเชิงปฏิบัติกับโจรสลัด"

While you're reading the sign, we pull a rope behind the counter

ระหว่างที่คุณกำลังอ่านป้าย เราก็จะดึงเชื่อกข้างหลังเคาน์เตอร์

and eight mop heads drop on your head.

และหัวไม้ถูพื้น 8 อัน ก็จะหล่นลงบนหัวคุณ

That was just my one thing -- I said we had to have something that drops on people's heads.

นั่นก็เป็นแค่อย่างหนึ่งของผมน่ะนะ ก็ผมบอกแล้วว่า พวกเรามีอะไรบางอย่างที่จะเอาไว้หล่นใส่หัวคน

It became mop heads. And this is the fish theater,

มันกลายมาเป็นหัวไม้ถูพื้นและนี่ก็เป็นโรงละครปลา

which is just a saltwater tank with three seats,

ที่ จริงๆก็เป็นแค่บ่อน้ำเกลือ กับที่นั่ง 3 ที่

and then right behind it we set up this space,

และข้างหลังมันตรงนั้นเลยเราได้จัดพื้นที่นี้

which was the tutoring center.

ที่เป็นศูนย์การติว

So right there is the tutoring center,

เพราะงั้น ตรงนั้นเลยก็เป็นศูนย์การติว

and then behind the curtain were the McSweeney's offices,

และจากนั้นข้างหลังม่านนั้นก็เป็น สำนักงานของแมคสวีนี่ย์

where all of us would be working on the magazine and book editing and things like that.

ที่ซึ่งพวกเราทุกคนจะทำงานด้านนิตยสารและบรรณาธิการหนังสือ และอะไรก็แล้วแต่ที่คล้ายกัน

The kids would come in --

เด็กๆก็จะเข้ามา

or we thought they would come in. I should back up.

หรือเราคิดว่า พวกเขาจะเข้ามา

We set the place up, we opened up, we spent months and months

เราจัดที่นี่ขึ้นมา เราเปิดมัน เราใช้เวลาเดือนแล้วเดือนเล่า

renovating this place.

ปรับปรุงสถานที่นี้

We had tables, chairs, computers, everything.

เรามีโต๊ะ เก้าอี้ คอมพิวเตอร์ ทุกอย่าง

I went to a dot-com auction at a Holiday Inn in Palo Alto

ผมไปที่การประมูลดอทคอมที่ฮอลิเดย์อินน์ในพาโลอัลโต

and I bought 11 G4s with a stroke of a paddle.

และผมซื้อ G4 มา 11 อัน แบบที่มีไม้พายด้วย

Anyway, we bought 'em, we set everything up and then we waited.

ยังไงก็แล้วแต่ เราซื้อมันเราติดตั้งทุกอย่าง แล้วเราก็รอ

It was started with about 12 of my friends,

มันเริ่มจากกลุ่มเพื่อนๆของผม 12 คน

people that I had known for years that were writers in the neighborhood.

ที่ผมรู้จักมาหลายต่อหลายปีที่เป็นนักเขียนอยู่ในละแวกนั้น

And we sat. And at 2:30 p.m. we put a sandwich board out on the front sidewalk

แล้วเราก็นั่งรอแล้วตอนบ่ายสองครึ่ง เราก็ตั้งป้ายไว้ตรงทางเดินข้างหน้า

and it just said, "Free Tutoring for Your English-Related

เขียนเอาไว้แค่ว่า"ติวฟรี สำหรับผู้ที่ต้องการพัฒนาภาษาอังกฤษ

and Writing-Related Needs -- Just Come In, It's All Free."

หรืออะไรก็แล้วแต่เกี่ยวกับการเขียน เข้ามาข้างในได้เลย ฟรีแน่นอน"

And we thought, "Oh, they're going to storm the gates,

และเราก็คิดว่า "โอ้ พวกเขาจะต้องกรูเข้ามาแน่ๆ

they're gonna love it." And they didn't.

พวกเขาจะต้องรักมัน" และพวกเขาก็ไม่ได้มา

And so we waited, we sat at the tables, we waited and waited.

แล้วเราก็รอ เรานั่งอยู่ที่โต๊ะเรารอแล้วก็รอ

And everybody was becoming very discouraged

และทุกคนก็เริ่มหมดกำลังใจ

because it was weeks and weeks that we waited, really, where nobody came in.

เพราะมันผ่านไปหลายอาทิคย์เลยทีเดียว ที่เรารอและไม่มีใครเข้ามาเลย จริงๆนะ

And then somebody alerted us to the fact

และแล้ว ใครบางคนก็ฉุกคิดขึ้นถึงความจริงที่ว่า

that maybe there was a trust gap,

บางทีมันอาจจะมีช่องว่างของความเชื่อมั่น

because we were operating behind a pirate supply store. (Laughter)

เพราะเรากำลังปฏิบัติการอยู่หลังร้านขายของสำหรับโจรสลัด (เสียงหัวเราะ)

We never put it together, you know?

เราไม่น่าจับมันมาอยู่ด้วยกันหรอกเนาะ คุณว่ามั้ย?

And so then, around that time, I persuaded a woman named Nineveh Caligari,

และแล้ว ในช่วงระหว่างนั้นเอง ผมก็ได้ชวนผู้หญืงคนหนึ่ง ที่ชื่อว่า ไนเนว่า แคลีการี (Nineveh Caligari)

a longtime San Francisco educator --

นักการศึกษาผู้มีประสบการณ์จากซานฟรานซิสโก

she was teaching in Mexico City,

เธอกำลังสอนอยู่ในเม็กซิโก ซิตี้

she had all the experience necessary,

เธอมีประสบการณ์ทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับเรา

knew everything about education,

รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการศึกษา

was connected with all the teachers and community members in the neighborhood --

มีเครือข่ายกับครูและคนในชุมชนทั้งหมด ที่อยู่ในละแวกเดียวกับเรา

I convinced her to move up from Mexico City where she was teaching.

ผมโน้มน้าวให้เธอย้ายขึ้นมาจากเม็กซิโก ซิตี้ ที่ๆเธอสอนอยู่

She took over as executive director.

เธอเข้ามาเป็นผู้อำนวยการ

Immediately, she made the inroads with the teachers

ทันทีทันใด เธอสร้างความสัมพันธ์กับครู

and the parents and the students and everything,

ผู้ปกครอง และนักเรียน และทุกอย่าง

and so suddenly it was actually full every day.

และแล้ว ทันตาเห็น ที่นี่ก็แน่นขนัดทุกวัน

And what we were trying to offer every day

และสิ่งที่เรากำลังพยายามจะเตรียมเอาไว้ในทุกวัน ก็คือ

was one-on-one attention.

การให้ความสนใจแบบตัวต่อตัว

The goal was to have a one-to-one ratio with every one of these students.

เป้าหมายของเราคือ การมีอัตราหนึ่งต่อหนึ่งให้กับนักเรียนทุกคน

You know, it's been proven

คุณก็รู้ มันมีการพิสูจน์แล้วว่า

that 35 to 40 hours a year with one-on-one attention,

การได้รับการดูแลแบบตัวต่อตัว 35-40 ชั่วโมง ต่อปี

a student can get one grade level higher.

จะทำให้นักเรียนคนหนึ่งทำเกรดได้ดีขึ้นหนึ่งระดับ

And so most of these students, English is not spoken in the home.

และนักเรียนเหล่านี้ส่วนใหญ่ ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษที่บ้าน

They come there, many times their parents --

พวกเขามาที่นั่นหลายครั้งมากับพ่อแม่ของพวกเขา

you can't see it, but there's a church pew

คุณมองไม่เห็นมันหรอกนะ แต่ตรงนั้นมีม้านั่งยาวจากโบสถ์อยู่

that I bought in a Berkeley auction right there --

ผมซื้อมันมาจากการประมูลที่เบิร์กเลย์

the parents will sometimes watch while their kids are being tutored.

ในบางครั้ง พ่อแม่ของเด็กๆก็จะนั่งดูลูกๆของพวกเขาติว

So that was the basis of it,

เพราะการให้ความสนใจแบบตัวต่อตัว

was one-on-one attention.

เป็นพื้นฐานของเรื่องนี้

And we found ourselves full every day with kids.

แล้วเราก็พบตัวเราเองล้อมไปด้วยเด็กๆทุกวัน

If you're on Valencia Street within those few blocks at around 2 p.m.,

ถ้าคุณอยู่บนถนนวาเลนเซีย ภายในระยะสองสามบล็อกตอนประมาณบ่ายสอง

2:30 p.m., you will get run over, often,

หรือบ่ายสองครึ่ง คุณอาจจะโดนเด็กๆกับกระเป๋าเป้ใบโต วิ่งชนได้บ่อยๆ

by the kids and their big backpacks, or whatever, actually running to this space,

หรือไม่งั้น ก็อาจจะเห็นเด็กๆกำลังวิ่งรี่ มายังสถานที่ที่แปลกมากแห่งนี้

which is very strange, because it's school, in a way.

เพราะมันเป็นโรงเรียน ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งน่ะนะ

But there was something psychological happening there

แต่มันมีผลทางจิตวิทยาบางอย่างเกิดขึ้นตรงนั้น

that was just a little bit different.

ที่ได้สร้างความแตกต่างขึ้นมาเล็กน้อย

And the other thing was, there was no stigma.

และอีกอย่างก็คือว่า มันไม่มีตราบาป

Kids weren't going into the "Center-for-Kids-That-Need-More-Help,"

เด็กๆไม่ได้กำลังไปที่ "ศูนย์-สำหรับ-เด็ก-ที่ต้องการ-ความช่วยเหลือเพิ่มเติม"

or something like that. It was 826 Valencia.

หรืออะไรบางอย่างประมาณนั้นมันคือ 826 วาเลนเซีย

First of all, it was a pirate supply store, which is insane.

แรกสุด มันคือร้านขายของโจรสลัดซึ่งบ้าบอหน่อย

And then secondly, there's a publishing company in the back.

และสอง มันมีสำนักพิมพ์อยู่ข้างหลัง

And so our interns were actually working

และเด็กฝึกงานของพวกเราก็กำลังทำงาน

at the same tables very often,

อยู่ที่โต๊ะตัวเดิมบ่อยๆ

and shoulder-to-shoulder, computer-next-to-computer with the students.

ไหล่ชนไหล่ คอมพิวเตอร์ถัดจากคอมพิวเตอร์กับเด็กนักเรียน

And so it became a tutoring center --

และแล้วมันก็ได้กลายมาเป็นศูนย์ติว

publishing center, is what we called it --

ศูนย์การพิมพ์

and a writing center.

และศูนย์การเขียนเราเรียกมันว่าอย่างนี้

They go in, and they might be working with a high school student

เด็กๆเข้าไปข้างในและพวกเขา อาจจะทำงานร่วมกับนักเรียน ม.ปลาย

actually working on a novel -- because we had very gifted kids, too.

ที่จริงๆแล้วกำลังเขียนนิยายอยู่ เพราะเราก็มีเด็กที่มีพรสวรรค์ด้วย

So there's no stigma.

เพราะงั้น มันไม่มีตราบาปสำหรับเด็กเหล่านี้

They're all working next to each other. It's all a creative endeavor.

พวกเขาทำงานด้วยกัน มันเป็นความพยายามเชิงสร้างสรรค์

They're seeing adults. They're modeling their behavior.

พวกเขาเห็นผู้ใหญ่ พวกเขากำลังเรียนรู้พฤติกรรมของผู้ใหญ่

These adults, they're working in their field.

ผู้ใหญ่เหล่านี้ ที่กำลังทำงานตามความถนัดของเขา

They can lean over, ask a question of one of these adults

พวกเขาสามารถชะโงก ถามคำถามผู้ใหญ่เหล่านี้ได้

and it all sort of feeds on each other.

และมันก็เป็นเหมือนกันการให้ซึ่งกันและกันด้วย

There's a lot of cross-pollination. The only problem,

มีการแลกเปลี่ยนเกสรกัน

especially for the adults working at McSweeney's

ปัญหาเดียวสำหรับผู้ใหญ่ที่ทำงานที่แม็กสวีนี่ย์

who hadn't necessarily bought into all of this when they signed up,

ซึ่งไม่ได้คิดว่าพวกเขาจะได้เจอกับเรื่องพวกนี้ก็คือว่า

was that there was just the one bathroom. (Laughter)

มันมีห้องน้ำแค่ห้องเดียว (เสียงหัวเราะ)

With like 60 kids a day, this is a problem.

กับเด็ก 60 คนต่อวัน นี่เป็นปัญหาเลยล่ะ

But you know, there's something about the kids finishing their homework

แต่เด็กๆทำการบ้านเสร็จภายในวันที่ได้รับการบ้านมา

in a given day, working one-on-one, getting all this attention --

ทำงานแบบตัวต่อตัวได้รับการดูแลแบบนี้

they go home, they're finished. They don't stall.

พวกเขากลับบ้านพวกเขาทำการบ้านเสร็จแล้ว

They don't do their homework in front of the TV.

พวกเขาไม่หยุดกลางคัน พวกเขาไม่ทำการบ้านหน้าทีวี

They're allowed to go home at 5:30 p.m., enjoy their family,

พวกเขาได้กลับบ้านตอนห้าโมงครึ่ง มีความสุขกับครอบครัว

enjoy other hobbies, get outside, play.

กับงานอดิเรกออกไปเล่นข้างนอก

And that makes a happy family.

และนั่นทำให้เกิดครอบครัวสุขสันต์

A bunch of happy families in a neighborhood is a happy community.

ครอบครัวสุขสันต์จำนวนมากๆในละแวกบ้าน กลายเป็นชุมชนสุขสันต์

A bunch of happy communities tied together is a happy city and a happy world.

ชุมชนสุขสันต์จำนวนมากๆรวมเข้าด้วยกัน กลายเป็นเมืองสุขสันต์ และโลกสุขสันต์

So the key to it all is homework! (Laughter) (Applause)

เพราะงั้น กุญแจสำคัญก็คือการบ้าน! (เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

There you have it, you know -- one-on-one attention.

แล้วตรงนั้น คุณก็จะมีการดูแลแบบตัวต่อตัว

So we started off with about 12 volunteers,

เพราะงั้นเราเริ่มด้วยอาสาสมัคร 12 คน

and then we had about 50,

และก็กลายมาเป็น 50

and then a couple hundred.

และกลายมาเป็น 200-300

And we now have 1,400 volunteers on our roster.

และตอนนี้เรามีอาสาสมัครประมาณ 1,400 คน ในบัญชีรายชื่อ

And we make it incredibly easy to volunteer.

และเราทำให้มันง่ายสุดๆสำหรับอาสาสมัคร

The key thing is, even if you only have a couple of hours a month,

สิ่งสำคัญคือ ถึงแม้ว่าคุณจะมีแค่ 2-3 ชั่วโมงต่อเดือน

those two hours shoulder-to-shoulder,

เจ้าสองชั่วโมงแบบไหล่ชนไหล่

next to one student, concentrated attention,

กับนักเรียนหนึ่งคน กับความสนใจแบบยิ่งยวด

shining this beam of light on their work,

เพ่งตรงไปที่งานของพวกเขา

on their thoughts and their self-expression,

ความคิดของพวกเขา และการแสดงออกของพวกเขา

is going to be absolutely transformative,

จะเป็นสองชั่วโมงที่สร้างความเปลี่ยนแปลงได้อย่างแน่นอน

because so many of the students have not had that ever before.

เพราะเด็กจำนวนมากไม่ได้รับการดูแลแบบนี้มาก่อนเลย

So we said, "Even if you have two hours one Sunday every six months,

เพราะงั้นเราก็บอกว่า "ถึงคุณจะมีแค่สองชั่วโมงในวันอาทิตย์ ของทุกๆหกเดือน

it doesn't matter. That's going to be enough."

ไม่เป็นไร นั่นเพียงพอแล้ว"

So that's partly why the tutor corps grew so fast.

เพราะงั้น นั่นเป็นส่วนหนึ่งที่ว่าทำไม กองกำลังนักติวถึงโตเร็วมาก

Then we said, "Well, what are we

แล้วเราก็คิดว่า "เอาล่ะ แล้วสิ่งที่พวกเราจะทำ

going to do with the space during the day,

ในสถานที่นี้ ในช่วงระหว่างวันจะเป็นอะไรดี

because it has to be used before 2:30 p.m.?"

เพราะมันควรจะถูกใช้งานช่วงก่อนบ่ายสองครึ่งด้วยนะ"

So we started bringing in classes during the day.

เราเลยเริ่มจัดชั้นเรียนขึ้นระหว่างวัน

So every day, there's a field trip where they together create a book --

แล้วทุกวัน ก็จะมีทัศนศึกษา ที่พวกเขาจะร่วมกันทำหนังสือขึ้นมาเล่มหนึ่ง

you can see it being typed up above.

คุณจะเห็นว่ามันถูกพิมพ์เอาไว้ ข้างบน

This is one of the classes getting way too excited about writing.

นึ่คือหนึ่งในหลายๆชั้นเรียน ที่เกิดตื่นเต้นกับการเขียนเอามากๆ

You just point a camera at a class,

คุุณแค่เล็งกล้องไปที่ชั้นเรียน

and it always looks like this.

แล้วคุณก็จะได้ภาพพวกนี้ออกมาเสมอ

So this is one of the books that they do.

นี่เป็นหนึ่งในหนังสือที่พวกเขาทำ

Notice the title of the book,

สังเกตุชื่อหนังสือนะครับ

"The Book That Was Never Checked Out: Titanic."

"หนังสือที่ไม่เคยถูกยืม: ไททานิก"

And the first line of that book is, "Once there was a book named Cindy

และบรรทัดแรกของหนังสือคือ "กาลครั้งหนึ่งมีหนังสือชื่อว่า ซินดี้

that was about the Titanic."

ซึ่งเป็นหนังสือเกี่ยวกับไททานิก"

So, meanwhile, there's an adult in the back typing this up,

เพราะงั้น ในขณะเดียวกัน พวกผู้ใหญ่ที่อยู่ข้างหลังก็จะพิมพ์มันเอาไว้

taking it completely seriously, which blows their mind.

คิดเกี่ยวกับมันอย่างจริงจัง มันทำให้พวกเขาทึ่งได้เลยทีเดียว

So then we still had more tutors to use.

แล้วเราก็มีติวเตอร์มากขึ้น

This is a shot of just some of the tutors during one of the events.

นี่เป็นภาพของติวเตอร์จำนวนหนึ่งในอีเวนต์หนึ่ง

The teachers that we work with --

ครูที่พวกเราทำงานด้วย

and everything is different to teachers -- they tell us what to do.

ทุกอย่างช่างแตกต่างสำหรับครู พวกเขาบอกเราว่าจะต้องทำอะไร

We went in there thinking,

เราเก็บเอาไปคิด

"We're ultimately, completely malleable. You're going to tell us.

"พวกเรายืดหยุ่นมากนะ คุณบอกเราได้

The neighborhood's going to tell us, the parents are going to tell us.

เพื่อนบ้านบอกเราได้ ผู้ปกครองบอกเราได้

The teachers are going to tell us how we're most useful."

ครูบอกเราได้ ว่าทำยังไงเราจะเป็นประโยชน์มากที่สุด"

So then they said, "Why don't you come into the schools?

แล้วพวกเขาก็พูดว่า "ทำไมคุณไม่มาที่โรงเรียนล่ะ?

Because what about the students that wouldn't come to you,

เพราะยังมีเด็กที่ไม่ได้ไปหาคุณ

necessarily, who don't have really active parents that are bringing them in,

เด็กที่พ่อแม่ไม่ได้กระตือรือร้นที่จะพาพวกเขาไป

or aren't close enough?" So then we started saying,

หรือพวกเขาอาจจะไม่ได้สนิทกันพอ"

"Well, we've got 1,400 people on our tutor roster.

พวกเราก็เลยเริ่มคิดว่า " อืม เรามีอาสาสมัคร 1,400 คนอยู่ในบัญชีรายชื่อ

Let's just put out the word." A teacher will say,

เรามาประกาศออกไปเถอะ"

"I need 12 tutors for the next five Sundays.

ครูก็อาจจะพูดว่า "ฉันต้องการติวเตอร์ 12 คน ทุกวันอาทิตย์เป็นตั้งแต่ห้าสัปดาห์ข้างหน้า

We're working on our college essays. Send them in."

เรากำลังทำเรียงความระดับวิทยาลัยอยู่ส่งพวกเขาเข้ามาเลย"

So we put that out on the wire: 1,400 tutors.

พวกเราก็เลยประกาศออกไปว่า เรามีติวเตอร์ 1,400 คน

Whoever can make it signs up. They go in about a half an hour before the class.

ใครก็แล้วแต่ที่ลงทะเบียนเอาไว้ อาสาสมัครจะเข้าไปหาครึ่งชั่วโมงก่อนชั้นเรียนเริ่ม"

The teacher tells them what to do,

ครูจะบอกพวกเขาว่าจะต้องทำอะไร

how to do it, what their training is, what their project is so far.

ทำยังไง มีการฝึกฝนอะไรมาบ้าง แล้วโครงการไปถึงไหนแล้ว

They work under the teacher's guide,

พวกเขาทำงานภายใต้คำแนะนำของครู

and it's all in one big room.

และทั้งหมดเกิดขึ้น ภายในห้องใหญ่ห้องเดียว

And that's actually the brunt of what we do is,

และนั่น จริงๆแล้ว ก็เป็นผลลัพธ์จากสิ่งที่พวกเราทำ

people going straight from their workplace, straight from home,

ผู้คนตรงจากที่ทำงาน ที่บ้าน

straight into the classroom and

ไปยังชั้นเรียน

working directly with the students.

ทำงานโดยตรงกับนักเรียน

So then we're able to work with thousands and thousands of more students.

ตอนนี้พวกเราสามารถทำงานกับนักเรียนได้มากขึ้น เป็นพันๆคน

Then another school said, "Well, what if we

แล้วอีกโรงเรียนหนึ่งก็พูดว่า "อืม แล้วถ้าเรา

just give you a classroom and you can staff it all day?"

ให้คุณดูแลหนึ่งชั้นเรียน และคุณก็จัดเตรียมคนมาสอนทั้งวันล่ะ?"

So this is the Everett Middle School Writers' Room,

นี่คือ ห้องนักเขียน ที่โรงเรียน ม.ต้น Everett

where we decorated it in buccaneer style.

ที่ที่พวกเราตกแต่งมันในแนวโจรสลัด

It's right off the library. And there we serve

มันอยู่ถัดจากห้องสมุดเลย และที่นั่นเราบริการ

all 529 kids in this middle school.

เด็กๆ 529 คนในโรงเรียน ม.ต้น แห่งนี้

This is their newspaper, the "Straight-Up News,"

นี่เป็นหนังสือพิมพ์ของพวกเขา "ข่าวตรงเผง (Straight-up News)"

that has an ongoing column from Mayor Gavin Newsom

ซึ่งมีคอลัมน์ต่อเนื่องจากนายกเทศมนตรี เกวิน นิวซัม (Gavin Newsom)

in both languages -- English and Spanish.

ในทั้งสองภาษา ภาษาอังกฤษและภาษาสเปน

So then one day Isabel Allende wrote to us and said,

แล้ววันหนึ่ง อิสซาเบล อัลแลนเด (Isabel Allende) เขียนถึงเราแล้วก็บอกว่า

"Hey, why don't you assign a book with high school students?

"เฮ้ ทำไมคุณไม่มอบหมายงานเขียนหนังสือสักเล่ม ให้กับนักเรียน ม.ปลายล่ะ?

I want them to write about how to achieve peace in a violent world."

ฉันอยากเห็นพวกเขาเขียนเกี่ยวกับ การที่จะได้มาซึ่งสันติภาพในโลกอันโหดร้าย"

And so we went into Thurgood Marshall High School,

แล้วเราก็ไปที่โรงเรียน ม.ปลาย Thurgood Marshall

which is a school that we had worked with on some other things,

ซึ่งเป็นโรงเรียนที่เราทำงานด้านอื่นๆมาด้วยบ้างแล้ว

and we gave that assignment to the students.

และเราก็มอบหมายงานให้เด็กๆ

And we said, "Isabel Allende is going to read all your essays at the end.

และเราก็บอกว่า "อิสซาเบล อัลแลนเด จะอ่านงานของพวกเธอในท้ายที่สุด

She's going to publish them in a book.

เธอจะตีพิมพ์มันออกมาเป็นหนังสือ

She's going to sponsor the printing of this book in paperback form.

เธอจะให้ทุนสนับสนุน ในการพิมพ์หนังสือเล่มนี้ออกมาในรูปเล่มปกอ่อน

It's going to be available in all the bookstores in the Bay Area

มันจะไปอยู่ในร้านหนังสือใน Bay Area

and throughout the world, on Amazon and you name it."

และรอบโลก บนอะเมซอน และอื่นๆ"

So these kids worked harder

เด็กๆก็เลยทำงานหนักมากขึ้น

than they've ever worked on anything in their lives,

กว่าที่พวกเขาเคยทำอะไรมาก่อนในชีวิตของพวกเขา

because there was that outside audience,

เพราะมีคนคอยอ่านอยู่ข้างนอกนั่น

there was Isabel Allende on the other end.

มีอิสซาเบล อัลเลนเด อยู่ที่อีกปลายทาง

I think we had about 170 tutors that worked on this book with them

ผมคิดว่า เรามีติวเตอร์ประมาณ 170 คน ทำงานร่วมกับพวกเขาในการทำงานหนังสือนี้

and so this worked out incredibly well.

และนี่ก็เสร็จสิ้นออกมาดีอย่างเหลือเชื่อ

We had a big party at the end.

เรามีปาร์ตี้ใหญ่เลยตอนจบ

This is a book that you can find anywhere. So that led to a series of these.

นี่เป็นหนังสือที่คุณหาได้ทั่วไป แล้วมันก็นำไปสู่อีกหลายๆเล่มต่อมา

You can see Amy Tan sponsored the next one,

คุณจะเห็น Amy Tan ให้ทุนสนับสนุนเล่มต่อมา

"I Might Get Somewhere."

"ฉันอาจจะไปถึงไหนสักที่ (I Might Get Somewhere)"

And this became an ongoing thing. More and more books.

และนี่ก็กลายมาเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง หนังสือมากขึ้นและมากขึ้น

Now we're sort of addicted to the book thing.

ตอนนี้เรากลายเป็นพวกเสพย์ติดหนังสือ

The kids will work harder than they've ever worked in their life

เด็กๆจะทำงานหนักกว่าที่พวกเขาเคยทำมาก่อนในชีวิต

if they know it's going to be permanent,

ถ้าพวกเขารู้ว่ามันจะกลายมาเป็นสิ่งถาวร

know it's going to be on a shelf,

รู้ว่ามันจะกลายมาอยู่บนชั้นหนังสือ

know that nobody can diminish what they've thought and said,

รู้ว่าจะไม่มีใครสามารถลดทอนสิ่งที่พวกเขาคิดและพูดได้

that we've honored their words, honored their thoughts

รู้ว่าเราให้เกียรติคำพูดของพวกเขา ให้เกียรติความคิดของพวกเขา

with hundreds of hours of five drafts, six drafts --

ด้วยร้อยๆชั่วโมงของร่าง 5 ฉบับ 6 ฉบับ

all this attention that we give to their thoughts.

ความสนใจทั้งหมดนี้ พวกเรามอบให้กับความคิดของพวกเขา

And once they achieve that level, once they've written at that level,

และแล้วเมื่อพวกเขาไปถึงระดับนั้น เมื่อพวกเขาเขียนได้ถึงระดับนั้น

they can never go back.

พวกเขาจะไม่มีทางที่จะย้อนกลับ

It's absolutely transformative.

มันเป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์

And so then they're all sold in the store. This is near the planks.

และแล้ว หนังสือทั้งหมดก็วางขาย อยู่ในร้านนี่อยู่ใกล้ๆกับกระดานไม้

We sell all the student books.

เราขายหนังสือของเด็กๆ

Where else would you put them, right?

เราจะไปขายที่ไหนได้ล่ะ ใช่มั้ย?

So we sell 'em, and then something weird had been happening

เอาล่ะ เราขายมัน และแล้วสิ่งประหลาดก็เกิดขึ้นกับร้าน

with the stores. The store, actually --

ร้านนี้ ซึ่งเราเริ่มทำมันขึ้นเหมือนกับเป็นมุกเฉยๆ

even though we started out as just a gag -- the store actually made money.

ร้านนี้กำลังทำเงินได้

So it was paying the rent.

มันทำให้เราจ่ายค่าเช่าได้

And maybe this is just a San Francisco thing --

และบางทีนี่อาจจะเป็นลักษณะของซานฟรานซิสโก

I don't know, I don't want to judge.

ไม่รู้นะ ผมไม่อยากตัดสิน

But people would come in --

แต่ผู้คนเข้ามาในร้าน

and this was before the pirate movies and everything!

และนี่เกิดก่อนหน้าหนังโจรสลัดและอื่นๆ!

It was making a lot of money. Not a lot of money,

มันทำเงินได้ดีมาก อาจจะไม่มาก

but it was paying the rent, paying a full-time staff member there.

แต่มันพอจ่ายค่าเช่า จ่ายค่าจ้างพนักงานเต็มเวลา

There's the ocean maps you can see on the left.

คุณจะเห็นแผนที่มหาสมุทรทางซ้ายตรงนั้น

And it became a gateway to the community.

และมันก็กลายมาเป็นประตูสู่ชุมชน

People would come in and say, "What the --?

ผู้คนจะเข้ามาในร้านแล้วถามว่า "ไอ้...อันนี้...?

What is this?" I don't want to swear on the web. (Laughter)

อันนี้คืออะไร?" ผมไม่อยากสบถบนเว็บน่ะนะ (เสียงหัวเราะ)

Is that a rule? I don't know.

มันเป็นกฎรึเปล่า? ผมไม่รู้

They would say, "What is this?"

พวกเขาจะถามว่า "อันนี้คืออะไร?"

And people would come in and learn more about it.

และพวกเขาก็จะเข้ามาแล้วเรียนรู้เกี่ยวกับมันมากขึ้น

And then right beyond -- there's usually a little chain there --

และเหนือไปจากตรงนั้นมันมักจะมีห่วงโซ่เล็กๆน่ะนะครับ

right beyond, they would see the kids being tutored.

เหนือไปจากตรงนั้น พวกเขาก็จะเห็นเด็กๆกำลังได้รับการติว

This is a field trip going on. And so they would be shopping,

กลุ่มทัศนศึกษาอยู่ตรงนี้ เพราะงั้นลูกค้าก็อาจจะซื้อของ

and they might be more likely to buy some lard,

และอาจจะซื้อลาร์ด (ก้อนไขมันหมู) สักสองสามก้อน

or millet for their parrot, or, you know, a hook,

หรือข้าวฟ่างสำหรับนกแก้วของพวกเขา หรือไม่ก็มือตะขอ

or hook protector for nighttime, all of these things we sell.

หรือตัวครอบมือตะขอสำหรับกลางคืนพวกเราขายของทั้งหมดนี้

So the store actually did really well.

เอาเป็นว่าร้านนี้ทำรายได้ได้ดีมาก

But it brought in so many people --

แต่มันดึงคนเข้ามามากเหลือเกิน

teachers, donors, volunteers, everybody --

ครู ผู้บริจาค อาสาสมัคร ทุกคน

because it was street level. It was open to the public.

เพราะมันเป็นร้านแบบข้างทาง เปิดให้สาธารณชนเข้ามาได้

It wasn't a non-profit buried, you know, on the 30th floor

มันไม่ได้เป็นแบบองค์กรไม่แสวงผลกำไร ตั้งอยู่บนขั้น 30 ของตึกอะไรสักอย่างใจกลางเมือง

of some building downtown. It was right in the neighborhood

มันตั้งอยู่ใจกลางย่านชุมชนที่มันคอยบริการ

that it was serving, and it was open all the time to the public.

และมันก็เปิดตลอดเวลาให้กับทุกคน

So, it became this sort of weird, happy accident.

มันก็เลยเป็นอะไรแปลกๆประมาณนี้ความบังเอิญอันแสนสุข

So all the people I used to know in Brooklyn, they said,

แล้วทุกคนที่ผมรู้จักในบรูคลินก็พูดว่า

"Well, why don't we have a place like that here?"

"อืม ทำไมเราไม่มีที่แบบนั้นที่นี่ล่ะ?"

And a lot of them had been former educators

และพวกเขาจำนวนมากล้วนเคยเป็นนักการศึกษามาก่อน

or would-be educators, so they combined

หรือไม่ก็เป็นว่าที่นักการศึกษาดังนั้น พวกเขาเลยรวมตัวกับ

with a lot of local designers, local writers,

นักออกแบบ นักเขียน ในท้องถิ่น

and they just took the idea independently

และพวกเขาก็เอาแนวคิดไปนี้ไปใช้ด้วยตัวเอง

and they did their own thing.

และทำมันออกมาในแบบของพวกเขา

They didn't want to sell pirate supplies.

พวกเขาไม่ได้อยากขายอุปกรณ์สำหรับโจรสลัด

They didn't think that that was going to work there.

พวกเขาไม่คิดว่ามันจะไปได้ดีที่นั่น

So, knowing the crime-fighting community in New York,

เอาล่ะ เพราะรู้จักชุมชนต่อสู้อาชญากรรมในนิวยอร์ก

they opened the Brooklyn Superhero Supply Company.

พวกเขาเปิดร้าน บรูคลิน อุปกรณ์สำหรับยอดมนุษย์

This is Sam Potts' great design that did this.

นี่เป็นผลงานการออกแบบอันยอดเยี่ยมของ แซม พอตส์ (Sam Potts)

And this was to make it look sort of like one of those

ที่ทำให้มันออกมาดูประมาณเดียวกับ

keysmith's shops that has to have every service

พวกร้านรับซ่อม รับทำกุญแจอะไรเทือกนั้น

they've ever offered, you know, all over there.

ที่มีบรืการทุกอย่างที่ให้ได้อยู่ในนั้น

So they opened this place. Inside, it's like a Costco

เอาล่ะ พวกเขาเปิดที่นี่ขึ้น ข้างในมันจะเหมือนกับ Costco (บริการค้าปลีกใหญ่อันดับ 5 ของอเมริกา)

for superheroes -- all the supplies in kind of basic form.

สำหรับยอดมนุษย์ของทุกอย่างจะอยู่ในรูปแบบพื้นฐาน

These are all handmade.

พวกนี้เป็นของทำมือทั้งหมด

These are all sort of repurposed other products, or whatever.

พวกมันเป็นของประยุกต์ต่างๆ

All the packaging is done by Sam Potts.

แพ็คเกจทั้งหมดก็ออกแบบโดยแซม พอตส์

So then you have the villain containment unit,

แล้วคุณก็จะมีที่คุมขังตัวร้าย

where kids put their parents. You have the office.

ที่เด็กจะเอาพ่อแม่ของพวกเขาใส่เข้าไปคุณมีสำนักงาน

This is a little vault -- you have to put your product in there,

นี่เป็นตู้นิรภัยเล็กๆ คุณต้องเอาสินค้าของคุณวางในนั้น

it goes up an electric lift

แล้วมันก็จะขึ้นไปกับลิฟท์

and then the guy behind the counter tells you

แล้วคนที่อยู่หลังเคานฺ์เตอร์ก็จะบอกคุณว่า

that you have to recite the vow of heroism,

คุณต้องเอ่ยคำปฎิญาณแห่งวีรบุรุษ

which you do, if you want to buy anything. And it limits, really, their sales.

ซึ่งคุณก็จะทำมัน ถ้าคุณต้องการจะซื้ออะไรซักอย่าง และนี่จำกัดยอดขายของพวกเขา

Personally, I think it's a problem.

โดยส่วนตัว ผมคิดว่านี่เป็นปัญหานะ

Because they have to do it hand on heart and everything.

เพราะพวกเขาต้องทำอะไรพวกนั้น

These are some of the products. These are all handmade.

นี่เป็นส่วนหนึ่งของสินค้า มันทำด้วยมือทั้งหมด

This is a secret identity kit.

นี่เป็นชุดอุปกรณ์ปลอมตัว

If you want to take on the identity of Sharon Boone,

ถ้าคุณอยากจะเป็น ชารอน บูน (Sharon Boone)

one American female marketing executive

นักการตลาดหญิงชาวอเมริกัน

from Hoboken, New Jersey. It's a full dossier

จากโฮโบเคน นิวเจอร์ซี่ย์มันเป็นแฟ้มข้อมูลฉบับเต็ม

on everything you would need to know about Sharon Boone.

มันเป็นข้อมูลทุกอย่างที่คุณต้องรู้เกี่ยวกับชารอน บูน

So, this is the capery where you get fitted for your cape,

แล้ว นี่เป็นห้องลองผ้าคลุม ที่ที่คุณลองสวมผ้าคลุม

and then you walk up these three steel-graded steps

แล้วเดินขึ้นไปบนบันไดสามขั้นตรงนี้

and then we turn on three hydraulic fans

แล้วเราก็จะเปิดพัดลมไฮดรอลิกสามตัว

from every side and then you can see the cape in action.

จากทุกๆด้าน แล้วคุณก็จะได้เห็นผ้าคลุมของคุณทำงาน

There's nothing worse than, you know,

แต่คุณก็รู้ มันคงจะไม่มีอะไรแย่ไปกว่า

getting up there and the cape is bunching up or something like that.

การขึ้นไปบนนั้นแล้วผ้าคลุมก็พันกันยุ่งอะไรประมาณนั้น

So then, the secret door --

เอาล่ะ มาดูประตูลับกัน

this is one of the shelves you don't see

มันเป็นหนึ่งในชั้นหลายๆชั้นที่คุณจะมองไม่เห็น

when you walk in, but it slowly opens.

เมื่อคุณเดินเข้าไปแต่มันจะค่อยๆเปิดออก

You can see it there in the middle next to all the grappling hooks.

คุณจะเห็นมันตรงนั้น ตรงกลางถัดจากตะขอเกี่ยวทั้งหมด

It opens and then this is the tutoring center in the back. (Applause)

มันเปิดออก และนี่ก็คือศูนย์ติวอยู่ข้างหลัง (เสียงปรบมือ)

So you can see the full effect!

เพราะงั้น คุณก็จะได้เอฟเฟ็คท์ทั้งหมด

But this is -- I just want to emphasize --

แต่นี่ ผมแค่อยากจะย้ำนะครับ

locally funded, locally built.

นี่เป็นสิ่งที่ได้รับทุนสนับสนุนโดยท้องถิ่นสร้างโดยท้องถิ่น

All the designers, all of the builders,

นักออกแบบทั้งหมดคนสร้างทั้งหมด

everybody was local, all the time was pro-bono.

ทุกคนเป็นคนในท้องถิ่นทุกขณะเวลา เป็นการทำประโยชน์เพื่อสาธารณะ

I just came and visited and said, "Yes, you guys are doing great,"

ผมแค่ไปเยี่ยมดูแล้วก็พูดว่า "ใช่เลย พวกนายกำลังทำได้ดีมาก"

or whatever. That was it. You can see the time

หรืออะไรก็แล้ว แต่ก็แค่นั้นคุณจะเห็นนาฬิกาข้างหลังตรงนั้น

in all five boroughs of New York in the back. (Laughter) (Applause)

เป็นเวลาของห้าเมืองในนิวยอร์ก (เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

So this is the space during tutoring hours.

แล้วนี่ก็เป็นพื้นที่สำหรับช่วงเวลาการติว

It's very busy. Same principles: one-on-one attention,

มันยุ่งมาก หลักการเดียวกัน การใส่ใจแบบตัวต่อตัว

complete devotion to the students' work

การให้ความสนใจแบบเต็มที่กับงานของเด็กๆ

and a boundless optimism and sort of a possibility

และการมองโลกในแง่ดีแบบไร้ขีดกัน

of creativity and ideas.

และความเป็นไปได้ของความสร้างสรรค์และความคิด

And this switch is flicked in their heads

และเจ้าสวิตช์นี่ก็จะเปืดขึ่นในหัวของพวกเขา

when they walk through those 18 feet of this bizarre store, right?

เมื่อพวกเขาเดินเข้ามาในร้านประหลาด 18 ฟุตนี่ ใช่มั้ยครับ

So it's school, but it's not school.

ดังนั้น มันก็คือโรงเรียน แต่มันไม่ใช่โรงเรียน

It's clearly not school, even though

ชัดเจนว่ามันไม่ใช่โรงเรียน ถึงแม้ว่า

they're working shoulder-to-shoulder on tables, pencils and papers, whatever.

พวกเขาจะทำงานร่วมกับแบบไหล่ชนไหล่บนโต๊ะพร้อมดินสอกับกระดาษ หรืออะไรก็แล้วแต่

This is one of the students, Khaled Hamdan.

นี่เป็นหนึ่งในนักเรียน คาเล็ด ฮัมดัน (Khaled Hamdan)

You can read this quote.

คุณอ่านคำพูดนี้ได้เลยครับ

Addicted to video games and TV. Couldn't concentrate at home.

ติดเกมและทีวี ไม่สามารถตั้งสมาธิที่บ้านได้

Came in. Got this concentrated attention.

เข้ามา ได้รับความสนใจแบบเข้มข้น

And he couldn't escape it.

และเขาก็ไม่สามารถหนีจากมันได้

So, soon enough, he was writing. He would finish his homework early --

แล้ว ไม่นานเกินรอ เขาก็เขียนเขาทำการบ้านของเขาเสร็จเร็ว

got really addicted to finishing his homework early.

กลายเป็นติดนิสัยทำการบ้านเสร็จเร็ว

It's an addictive thing to sort of be done with it,

มันเป็นสิ่งเสพย์ติดอย่างหนึ่งที่อยากจะทำให้เสร็จ

and to have it checked, and to know he's going to achieve

ได้รับการตรวจ แล้วก็ได้รู้ว่าเขากำลังจะได้ทำสิ่งต่อไป

the next thing and be prepared for school the next day.

และก็เตรียมพร้อมสำหรับโรงเรียนในวันรุ่งขึ้น

So he got hooked on that, and then he started doing other things.

แล้วเขาก็ติดมัน แล้วเขาก็เริ่มทำสิ่งอื่นๆ

He's now been published in five books.

ตอนนี้ เขาตีพิมพ์หนังสือไปห้าเล่ม

He co-wrote a mockumentary about failed superheroes

เขาร่วมเขียนสารคดีเชิงเสียดสีเกี่ยวกับยอดมนุษย์ผู้ล้มเหลว

called "Super-Has-Beens."

ที่ชื่อว่า "Super-Has-Beens"

He wrote a series on "Penguin Balboa,"

เขาเขาเขียนเรื่องชุด "Penguin Balboa"

which is a fighting -- a boxing -- penguin.

ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับเพนกวินนักสู้ นักมวย

And then he read aloud just a few weeks ago to 500 people at Symphony Space,

แล้วเขาก็อ่านมันต่อหน้าคนจำนวน 500 คน ที่ซิมโฟนี สเปซ เมื่อสองสามสัปดาห์ก่อน

at a benefit for 826 New York. So he's there every day.

โดยรายได้เข้าสู่ 826 นิวยอร์ก (องค์กร NGO) เพราะงั้นเขาไปที่นั่นทุกวัน

He's evangelical about it. He brings his cousins in now.

เขาชื่นชมและศรัทธามันมากตอนนี้ เขาชวนญาติของเขาเข้ามา

There's four family members that come in every day.

สมาชิกในครอบครัว 4 คนก็มาทุกวัน

So, I'll go through really quickly.

เอาล่ะ ผมจะไปเร็วๆล่ะนะ

This is L.A., The Echo Park Time Travel Mart:

นี่เป็นที่แอลเอ ร้าน Echo Park การเดินทางข้ามเวลา

"Whenever You Are, We're Already Then." (Laughter)

"ไม่ว่าคุณจะอยู่ในช่วงเวลาไหน เราได้ไปที่ช่วงเวลานั้นแล้ว" (เสียงหัวเราะ)

This is sort of a 7-Eleven for time travelers.

นี่เป็นอะไรมาณ 7-11 สำหรับนักเดินทางข้ามเวลา

So you see everything: it's exactly as a 7-Eleven would be.

คุณจะเห็นทุกอย่างมันดูเหมือนกับ 7-11 เปี้ยบ

Leeches. Mammoth chunks. They even have their own Slurpee machine:

ปลิง เนื้อแมมมอธพวกเขามีแม้กระทั่งเครื่องทำสเลอปี้

"Out of Order. Come Back Yesterday." (Laughter) (Applause)

"เสีย ช่วยมาอีกทีเมื่อวาน" (เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

Anyway. So I'm going to jump ahead.

เอาล่ะ ผมจะข้ามๆไปล่ะ

These are spaces that are only affiliated with us,

นี่เป็นที่ๆเป็นเครือเดียวกับเรา

doing this same thing: Word St. in Pittsfield, Massachusetts;

ทำอะไรเหมือนๆกัน Word St. ในพิตส์ฟิลด์ แมสซาจูเสตต์

Ink Spot in Cincinnati; Youth Speaks, San Francisco, California,

Ink Spot ในซินซินเนตติ Youth Speaks ในซานฟรานซิสโก แคลิฟอร์เนีย

which inspired us; Studio St. Louis in St. Louis;

ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้กับเรา Studio St. Louis ในเซนต์หลุยส์

Austin Bat Cave in Austin;

Austin Bat Cave ในออสติน

Fighting Words in Dublin, Ireland, started by Roddy Doyle,

Fighting Words ในดับบลิน ไอร์แลนด์ ก่อตั้งโดยรอดดี้ ดอยล์ (Roddy Doyle)

this will be open in April.

ซึ่งจะเริ่มเปิดในเดือนเมษายน

Now I'm going to the TED Wish -- is that okay?

ตอนนี้ผมจะเข้าสูคำปรารถนาแห่ง TED ล่ะ โอเคมั้ยครับ

All right, I've got a minute. So, the TED Wish:

เอาล่ะ ผมมีเวลาประมาณหนึ่งนาทีเอาล่ะ คำปรารถนาแห่ง TED ก็คือ

I wish that you -- you personally and every creative individual

ผมขอให้คุณ คุณแต่ละคนและนักสร้างสรรค์ทุกคน

and organization you know -- will find a way

และทุกองค์กรสร้างสรรค์ที่คุณรู้จักได้เจอกับหนทาง

to directly engage with a public school in your area

ที่จะได้เข้าร่วมกับโรงเรียนของรัฐในพื้นที่ของคุณ

and that you'll then tell the story of how you got involved,

และแล้วคุณก็จะได้บอกเล่าเรื่องราวว่า คุณเข้าไปเกี่ยวข้องได้ยังไง

so that within a year we have a thousand examples --

แล้วเพื่อที่ว่าภายในหนึ่งปีเราจะมีหนึ่งพันตัวอย่าง

a thousand! -- of transformative partnerships.

หนึ่งพันเลยนะ! ของการร่วมมือเพื่อการเปลี่ยนแปลง

Profound leaps forward!

ก้าวกระโดดที่ยิ่งไหญ่ไปข้างหน้า!

And these can be things that maybe you're already doing.

และนี่อาจจะเป็นสิ่งที่คุณอาจจะกำลังทำอยู่แล้ว

I know that so many people in this room

ผมรู้ว่าหลายคนในห้องนี้

are already doing really interesting things.

กำลังทำในสิ่งที่น่าสนใจมากๆ

I know that for a fact. So, tell us these stories and inspire others on the website.

ผมรู้ข้อเท็จจริงนี้ ดังนั้น บอกเล่าเรื่องราวเหล่านี้ให้กับเราเถิดแล้วสร้างแรงบันดาลใจให้กับคนอื่นๆบนเว็บไซต์

We created a website.

เราได้สร้างเว็บเอาไว้แล้ว

I'm going to switch to "we," and not "I," hope:

ผมจะเปลี่ยนจาก "ผม" เป็น "พวกเรา" ล่ะ

We hope that the attendees of this conference will usher in

พวกเราหวังว่า ผู้เข้าร่วมงานประชุมนี้ทุกคนจะเข้าร่วม

a new era of participation in our public schools.

ในยุคใหม่แห่งการร่วมมือกันในโรงเรียนของรัฐ

We hope that you will take the lead

พวกเราหวังว่าคุณจะเข้ามานำ

in partnering your innovative spirit and expertise

การร่วมมือกันระหว่างจิตวิญญาณ และความชำนาญอันสร้างสรรค์ของคุณ

with that of innovative educators in your community.

กับนักการศึกษาแห่งความสร้างสรรค์ในชุมชนของคุณ

Always let the teachers lead the way.

ให้ครูนำทางเสมอ

They will tell you how to be useful. I hope that you'll step in and help out.

เพราะพวกเขาจะบอกคุณว่า คุณจะเป็นประโยชน์ได้อย่างไร ผมหวังว่าคุณจะเข้ามาแล้วลงมือช่วย

There are a million ways.

มีหนทางเป็นล้าน

You can walk up to your local school

คุณสามารถเดินไปที่โรงเรียนในท้องถิ่นของคุณ

and consult with the teachers. They'll always tell you how to help.

และปรึกษากับครู พวกเขาจะบอกว่าคุณจะช่วยได้อย่างไร

So, this is with Hot Studio in San Francisco,

นี่เป็น Hot Studio ในซานฟรานซิสโก

they did this phenomenal job.

พวกเขาทำงานอันยิ่งใหญ่นี้

This website is already up, it's already got a bunch of stories,

เว็บนี้เปิดแล้ว มันมีเรื่องราวมากมายอยู่ในนั้น ความคิดดีๆมากมาย

a lot of ideas. It's called "Once Upon a School,"

มันชื่อว่า "กาลครั้งหนึ่ง ณ โรงเรียน (Once Upon a School)"

which is a great title, I think.

ซึ่งเป็นชื่อที่ดีมากนะ ผมว่า

This site will document every story, every project that comes

เว็บนี้จะบันทึกทุกเรื่องราว ทุกโครงการ

out of this conference and around the world. So you go to the website,

ที่มาจากการประชุมนี้ และจากทั่วโลกดังนั้น คุณเข้าไปที่เว็บ

you see a bunch of ideas you can be inspired by

คุณเห็นไอเดียดีๆมากมายที่คุณจะได้รับแรงบันดาลใจ

and then you add your own projects once you get started.

แล้วคุณก็เพิ่มเรื่องของคุณเข้าไป ทันทีที่คุณเริ่ม

Hot Studio did a great job in a very tight deadline. So, visit the site.

Hot Studio ทำงานนี้ได้ดีมากในเวลาอันจำกัด เพราะงั้น เข้าไปชมเว็บนะครับ

If you have any questions, you can ask this guy,

ถ้าคุณมีคำถาม คุณถามคนนี้ได้

who's our director of national programs. He'll be on the phone.

เขาเป็นผู้อำนวยการโปรแกรมระดับชาติของเรา เขาจะคอยรับโทรศัพท์

You email him, he'll answer any question you possibly want.

คุณส่งอีเมล์หาเขา เขาจะตอบทุกคำถามที่คุณจะอยากรู้

And he'll get you inspired and get you going

และเขาจะคอยเป็นแรงบันดาลใจ ให้คุณคอยช่วยให้คุณเดินหน้า

and guide you through the process so that you can affect change.

และแนะนำคุณผ่านกระบวนการต่างๆ เพื่อที่ว่าคุณจะสามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงได้

And it can be fun! That's the point of this talk --

และมันก็สนุกด้วย! นั่นเป็นจุดสำคัญของการพูดครั้งนี้

it needn't be sterile. It needn't be bureaucratically untenable.

มันไม่จำเป็นต้องเนี้ยบ มันไม่จำเป็นต้องเป็นราชการจ๋า

You can do and use the skills that you have.

คุณทำและใช้ความสามารถที่คุณมีได้

The schools need you. The teachers need you.

โรงเรียนต้องการคุณ ครูต้องการคุณ

Students and parents need you. They need your actual person:

เด็กๆและผู้ปกครองต้องการคุณพวกเขาต้องการคนจริงๆ

your physical personhood and your open minds

ตัวคุณเป็นๆ และใจที่เปิดกว้างของคุณ

and open ears and boundless compassion,

และหูที่เปิดกว้าง และความเห็นใจอย่างไร้ขอบเขต

sitting next to them, listening and nodding

นั่งอยู่ข้างๆพวกเขา ฟังและคอยพยักหน้า

and asking questions for hours at a time.

และถามคำถามต่างๆเป็นชั่วโมงๆ

Some of these kids just don't plain know how good they are:

เด็กพวกนี้บางคน แค่ไม่รู้ว่าพวกเขาทำได้ดีแค่ไหน

how smart and how much they have to say.

ฉลาดแค่ไหน และพูดได้มากแค่ไหน

You can tell them. You can shine that light on them,

คุณบอกพวกเขาได้ คุณให้แสงสว่างแก่พวกเขาได้

one human interaction at a time. So we hope you'll join us.

ในการปฏิสัมพันธ์แบบตัวต่อตัว พวกเราหวังว่าคุณจะเข้าร่วมกับพวกเรา

Thank you so much.

ขอบคุณมากครับ