The danger of science denial | Michael Specter

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Chatthip Chaichakan

Let's pretend right here we have a machine.

ลองสมมติว่าเรามีเครื่องจักรอยู่ตรงนี้นะครับ

A big machine, a cool, TED-ish machine,

เครื่องจักรใหญ่ เจ๋ง สไตล์ TED

and it's a time machine.

และมันเป็นเครื่องข้ามเวลา

And everyone in this room has to get into it.

และทุกคนในห้องนี้จะต้องเข้าไปในนั้น

And you can go backwards, you can go forwards;

และคุณสามารถเลือกได้ว่าคุณจะไปอดีต หรืออนาคต

you cannot stay where you are.

คุณไม่สามารถจะอยู่ในที่ที่คุณอยู่ตอนนี้ได้

And I wonder what you'd choose, because I've been asking my friends

และผมสงสัยว่าคุณจะเลือกอะไร เพราะเมื่อเร็วๆนี้ ผมเที่ยวถามเพื่อนๆของผม

this question a lot lately and they all want to go back.

ด้วยคำถามนี้ และทุกคนล้วนอยากจะกลับไปยังอดีต

I don't know. They want to go back before there were automobiles

ไม่รู้สิ พวกเขาอยากจะกลับไปก่อนหน้าที่มันจะมีรถยนต์

or Twitter or "American Idol."

หรือ ทวิตเตอร์ หรือ "อเมริกัน ไอดอล"

I don't know.

ไม่รู้สินะ

I'm convinced that there's some sort of pull

ผมเชื่อว่า มันมีแรงดึง

to nostalgia, to wishful thinking.

สู่ความคิดโหยหาและปรารถนา

And I understand that.

และผมเข้าใจมันนะ

I'm not part of that crowd, I have to say.

แต่ผมคงต้องบอกว่า ผมไม่ใช่ส่วนหนึ่งของฝูงชนนั้น

I don't want to go back, and it's not because I'm adventurous.

ผมไม่อยากกลับไป และไม่ใช่เพราะผมเป็นพวกชอบผจญภัย

It's because possibilities on this planet,

มันเป็นเพราะความเป็นไปได้บนโลกใบนี้ต่างหาก

they don't go back, they go forward.

เจ้าความเป็นไปได้พวกนี้มันไม่ย้อนคืน มันไปข้างหน้า

So I want to get in the machine, and I want to go forward.

ดังนั้น ผมอยากจะเข้าไปในเครื่องนี้ แล้วเดินทางไปสู่อนาคตข้างหน้า

This is the greatest time there's ever been on this planet

นี่เป็นช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เท่าที่เคยมีมาบนโลกใบนี้

by any measure that you wish to choose:

ด้วยวิธีการวัดแบบไหนก็ได้ที่คุณอยากจะใช้

health, wealth,

สุขภาพ ความมั่งคั่ง

mobility, opportunity,

ความคล่องตัว โอกาส

declining rates of disease ...

การลดลงของอัตราการเกิดโรค

There's never been a time like this.

มันไม่เคยมีช่วงเวลาไหนที่เป็นแบบนี้มาก่อน

My great-grandparents died, all of them,

รุ่นทวดๆของผมทั้งหมดตาย ทุกคนเลย

by the time they were 60.

ในช่วงอายุประมาณ 60

My grandparents pushed that number to 70.

ปู่ย่าตายายของผมอยู่ได้ถึง 70

My parents are closing in on 80.

พ่อแม่ของผมกำลังแตะ 80

So there better be

เพราะงั้น มันก็น่าจะ

a nine at the beginning of my death number.

มีเลข 9 ข้างหน้าอายุตอนตายของผมนะ

But it's not even about people like us,

แต่มันไม่ได้เกี่ยวกับคนอย่างพวกเราเลย

because this is a bigger deal than that.

เพราะว่ามันสำคัญไปกว่านั้น

A kid born in New Delhi today

เด็กที่เกิดในกรุงนิวเดลีวันนี้

can expect to live as long as

น่าจะมีอายุได้ยืนยาว

the richest man in the world did 100 years ago.

พอๆกับคนที่รวยที่สุดในโลกเมื่อร้อยปีก่อน

Think about that, it's an incredible fact.

ลองคิดดูสิครับ มันเป็นความจริงที่ไม่น่าเชื่อ

And why is it true?

และทำไมมันถึงเป็นจริงหรอครับ

Smallpox. Smallpox killed billions

ไข้ทรพิษครับ มันคร่าชีวิตคนบนโลกนี้

of people on this planet.

ไปหลายพันล้าน

It reshaped the demography of the globe

มันได้เปลี่ยนรูปแบบประชากรของโลกใบนี้

in a way that no war ever has.

ในรูปแบบที่ไม่มีสงครามไหนเคยทำ

It's gone. It's vanished.

มันไปแล้วครับ หายวับไปเลย

We vanquished it. Puff.

เราพิชิตมันครับ ฟู่

In the rich world,

ในโลกที่อุดมสมบูรณ์

diseases that threatened millions of us just a generation ago

เชื้อโรคที่เคยคุกคามชีวิตนับล้าน เมื่อไม่กี่ชั่วคนก่อน

no longer exist, hardly.

ก็ไม่มีปรากฎให้เห็น แทบจะไม่มีเลย

Diphtheria, rubella, polio ...

คอตีบ หัดเยอรมัน โปลิโอ

does anyone even know what those things are?

มีใครเคยรู้บ้างไหมครับว่าพวกมันคืออะไร

Vaccines, modern medicine,

วัคซีน การแพทย์อันทันสมัย

our ability to feed billions of people,

ศักยภาพของเราที่เลี้ยงคนได้เป็นพันๆล้าน

those are triumphs of the scientific method.

พวกมันคือชัยชนะของกระบวนการทางวิทยาศาสตร์

And to my mind, the scientific method --

และในความเห็นของผม กระบวนการทางวิทยาศาตร์นั้น

trying stuff out,

ทดลองสิ่งต่างๆ

seeing if it works, changing it when it doesn't --

ดูซิว่ามันใช้งานได้ไหม เปลี่ยนแปลงมันเมื่อมันใช้ไม่ได้

is one of the great accomplishments of humanity.

นี่มันเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของมวลมนุษยชาติ

So that's the good news.

ดังนั้น นั่นเป็นข่าวดีครับ

Unfortunately, that's all the good news

แต่เป็นที่น่าเสียดาย ที่ข่าวพวกนี้เป็นข่าวดีทั้งนั้น

because there are some other problems, and they've been mentioned many times.

เพราะว่ามันยังมีปัญหาอย่างอื่น และพวกมันถูกกล่าวขึ้นมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง

And one of them is that

และหนึ่งในนั้นก็คือ

despite all our accomplishments,

แม้ว่าด้วยความสำเร็จที่มีทั้งหมดของเรา

a billion people go to bed hungry

คนเป็นพันล้านในโลกนี้

in this world every day.

ก็ยังหิวโหย ทุกวัน

That number's rising, and it's rising really rapidly, and it's disgraceful.

จำนวนนั้นกำลังเพิ่มขึ้น และมันเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และมันก็น่าอดสู

And not only that, we've used our imagination

และไม่ใช่เพียงเท่านั้น พวกเราใช้จินตนการของเรา

to thoroughly trash this globe.

เพื่อที่จะทำให้โลกนี้ทั้งใบกลายเป็นขยะ

Potable water, arable land,

การขนส่งน้ำ พื้นที่เหมาะแก่การเพาะปลูก

rainforests, oil, gas:

ป่าฝน น้ำมัน ก๊าซธรรมชาติ

they're going away, and they're going away soon,

พวกมันกำลังจะสูญไปในเร็วๆนี้

and unless we innovate our way out of this mess,

และเว้นเสียแต่ว่า เราจะปรับเปลี่ยนวิถีของเราออกจากสภาวะที่เละเทะนี้

we're going away too.

พวกเราคงสิ้นไปด้วย

So the question is: Can we do that? And I think we can.

ดังนั้น คำถามก็คือ เราจะทำได้ไหม และผมคิดว่าได้

I think it's clear that we can make food

ผมคิดว่ามันชัดเจน ว่าเราสามารถผลิตอาหาร

that will feed billions of people without raping the land that they live on.

ที่จะเลี้ยงคนได้นับพันล้าน โดยไม่ต้องทำร้ายแผ่นดินที่พวกเขาอาศัย

I think we can power this world with energy

ผมคิดว่า เราสามารถขับเคลือนโลกนี้ด้วยพลังงาน

that doesn't also destroy it.

ที่ไม่ได้ทำลายล้างมันไปด้วย

I really do believe that, and, no, it ain't wishful thinking.

ผมเชื่อจริงๆ และนี่มันไม่ใช่แค่ความหวังลมๆแล้งๆนะครับ

But here's the thing that keeps me up at night --

แต่นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ผมสะดุ้งตืนขึ้นยามดึก

one of the things that keeps me up at night:

สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมต้องครุ่นคิด

We've never needed progress in science more than we need it right now. Never.

เราไม่เคยต้องการความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ มากไปกว่าที่เราต้องการในขณะนี้เลย ไม่จริงๆ

And we've also never been in a position

และพวกเรา ก็ไม่เคยอยู่ในสถานการณ์

to deploy it properly in the way that we can today.

ที่จะจัดเรียงการใช้มันอย่างเหมาะสม ดั่งเช่นในวันนี้เลย

We're on the verge of amazing, amazing events

เราได้มาถึงสุดของของความน่าทึ่ง

in many fields,

ความน่าอัศจรรย์ในหลายแวดวง

and yet I actually think we'd have to go back

และถึงอย่างนั้น ผมคิดว่า จริงๆแล้วเราควรที่จะกลับไปยัง

hundreds, 300 years, before the Enlightenment,

300 ปี ก่อนยุคเรืองปัญญา

to find a time when we battled progress,

เพื่อจะไปหายุคที่เราดิ้นรนเพื่อความก้าวหน้า

when we fought about these things

ยุคที่เราสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งเหล่านี้

more vigorously, on more fronts, than we do now.

อย่างดุเดือดดุดัน กว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้

People wrap themselves in their beliefs,

คนเราห่อหุ้มตัวเองไว้ในความเชื่อ

and they do it so tightly that you can't set them free.

และพวกเขาก็กอดรัดมันเอาไว้แน่น จนคุณก็ไม่อาจปลดปล่อยให้เขาเป็นอิสระ

Not even the truth will set them free.

แม้ด้วยความจริง ก็ไม่อาจทำให้เขาเป็นอิสระได้

And, listen, everyone's entitled to their opinion;

และ ฟังนะครับ ทุกคนมีสิทธิ์ในความเห็นของพวกเขา

they're even entitled to their opinion about progress.

พวกเขามีสิทธิ์ที่จะมีความคิดเห็นต่อความก้าวหน้า

But you know what you're not entitled to?

แต่คุณรู้ไหม ว่าอะไรที่คุณไม่มีสิทธิ์จะทำ?

You're not entitled to your own facts. Sorry, you're not.

คุณไม่มีสิทธิ์จะอุปโลกความจริงขึ้นมาเอง ขอโทษนะครับ คุณทำแบบนั้นไม่ได้

And this took me awhile to figure out.

และมันก็สักพักล่ะครับ กว่าผมจะรู้

About a decade ago, I wrote a story about vaccines

ประมาณสิบปีก่อน ผมเขียนบทความเรื่องวัคซีน

for The New Yorker. A little story.

สำหรับหนังสือพิมพ์นิวยอร์คเกอร์ (The New Yorker) เป็นบทความสั้นๆ

And I was amazed to find opposition:

และผมก็แปลกใจที่พบว่ามีคนต่อต้าน

opposition to what is, after all,

กับสิ่งที่ จะว่าไปแล้วนั้น

the most effective public health measure in human history.

เป็นตัววัดประสิทธิภาพในวงการสาธารณสุขที่ดีที่สุด เท่าที่มีมาในประวัติศาสตร์ของมนุษย์

I didn't know what to do,

ผมไม่รู้จะทำยังไงดี

so I just did what I do: I wrote a story and I moved on.

ผมก็เลยทำสิ่งที่ผมทำ เขียนบทความ แล้วก็ปล่อยผ่าน ไม่ได้สนใจมัน

And soon after that,

และหลังจากนั้นไม่นาน

I wrote a story about genetically engineered food.

ผมเขียนบทความเกี่ยวกับอาหาร ที่มีการดัดแปลงทางพันธุกรรม

Same thing, only bigger.

เรื่องประมาณเดียวกัน แต่ใหญ่กว่า

People were going crazy.

ผู้คนก็เป็นบ้ากันไปใหญ่

So I wrote a story about that too,

ผมก็เลยเขียนบทความเกี่ยวกับเรื่องนั้นเหมือนกัน

and I couldn't understand why

และผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม

people thought this was "Frankenfoods,"

คนถึงคิดว่ามันเป็น "อาหารตัวประหลาด"

why they thought moving molecules around

ทำไมพวกเขาคิดว่า การย้ายโมเลกุลไปตรงนู้นตรงนี้

in a specific, rather than a haphazard way,

ในทางที่จำเพาะ แทนที่จะทำแบบตามบุญตามกรรม

was trespassing on nature's ground.

มันล่วงล้ำความเป็นปกติของธรรมชาติ

But, you know, I do what I do. I wrote the story, I moved on.

แต่ว่า ผมก็ทำอย่างที่ผมทำ เขียนบทความ แล้วก็ไม่สนใจ

I mean, I'm a journalist.

ก็ผมเป็นนักหนังสือพิมพ์หนิครับ

We type, we file, we go to dinner. It's fine.

พวกเราพิมพ์ๆ จัดเก็บ ไปกินข้าว ไม่เดือดร้อน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But these stories bothered me,

แต่เรื่องพวกนี้มันกวนใจผม

and I couldn't figure out why, and eventually I did.

และผมก็ไม่สามารถจะรู้ได้ว่าทำไม และในที่สุดผมก็ได้รู้

And that's because those fanatics that were driving me crazy

และเพราะว่าพวกที่คลั่งใคล้อะไรทั้งหลาย พวกนั้นที่ทำผมแทบบ้า

weren't actually fanatics at all.

จริงๆแล้วไม่ได้เป็นพวกคลั่งใคล้อะไรหรอกครับ

They were thoughtful people, educated people, decent people.

พวกเขาเป็นคนที่ช่างครุ่นคิดไตร่ตรอง มีความรู้ น่านับถือ

They were exactly like the people in this room.

พวกเขาเหมือนกับคนในห้องนี้นั่นแหละครับ

And it just disturbed me so much.

และมันก็ทำให้ผมรำคาญเหลือเกิน

But then I thought, you know, let's be honest.

แต่เมื่อผมคิดดู เอาแบบตรงไปตรงมานะครับ

We're at a point in this world

พวกเรามายังจุดหนึ่ง

where we don't have the same relationship to progress that we used to.

ที่พวกเราไม่ได้มีความสัมพันธ์ กับความก้าวหน้าแต่อย่างเก่าก่อน

We talk about it ambivalently.

เราพูดถึงมันอย่างลังเล

We talk about it in ironic terms with little quotes around it:

เราพูดถึงมันในเชิงเหน็บแนม ใส่เครื่องหมายอัญประกาศไว้แบบว่า

"progress."

"ก้าวหน้า"

Okay, there are reasons for that, and I think we know what those reasons are.

เอาล่ะ มันก็มีเหตุผลล่ะครับ และผมคิดว่าเรารู้ว่าเหตุผลคืออะไร

We've lost faith in institutions,

เราเสียศรัทธาที่มีต่อสถาบัน

in authority,

ต่ออำนาจรัฐ

and sometimes in science itself,

หรือแม้กระทั่ง ต่อตัววิทยาศาสตร์เอง

and there's no reason we shouldn't have.

และมันก็ไม่แปลกที่เราจะเป็นแบบนั้น

You can just say a few names

ลองเอ่ยมาสองสามชื่อสิครับ

and people will understand.

และคนจะเข้าใจ

Chernobyl, Bhopal, the Challenger,

โรงไฟฟ้าเชียร์โนบิล (Chernobyl) โรงงานที่โบปาล (Bhopal) ยานอวกาศแชเลนเจอร์ (Challenger)

Vioxx, weapons of mass destruction,

ยาแก้ปวดไวอ๊อกซ์ (Vioxx) อาวุธสำหรับการกวาดทำลาย

hanging chads.

ปัญหาเรื่องบัตรเลือกตั้งแบบเจาะรู

You know, you can choose your list.

คุณเลือกรายการของคุณเถอะครับ

There are questions and problems

มันมีทั้งคำถามและปัญหา

with the people we used to believe were always right,

สำหรับคนที่เราเคยเชื่อว่าพวกเขาทำถูกต้องมาตลอด

so be skeptical.

ดังนั้น จงช่างสงสัยเถอะครับ

Ask questions, demand proof, demand evidence.

ถามคำถาม เรียกร้องขอบทพิสูจน์ ถามหาหลักฐาน

Don't take anything for granted.

อย่าปล่อยปะละเลยไป

But here's the thing: When you get proof,

แต่เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อคุณได้ข้อพิสูจน์แล้ว

you need to accept the proof, and we're not that good at doing that.

คุณต้องยอมรับข้อพิสูจน์ และพวกเราไม่ค่อยเก่งกันเท่าไรครับ สำหรับสิ่งนี้

And the reason that I can say that is because

และเหตุที่ทำให้ผมบอกอย่างนั้นได้ก็เพราะว่า

we're now in an epidemic of fear

เรากำลังอยู่ในความกลัวที่แพร่ระบาด

like one I've never seen and hope never to see again.

ดั่งเช่น สิ่งที่ผมไม่เคยพบเจอ และหวังว่าจะไม่เจอมันอีก

About 12 years ago, there was a story published,

ประมาณ 12 ปีก่อน มีเรื่องหนึ่งที่ถูกตีพิมพ์ออกมา

a horrible story,

เรื่องแย่ๆ

that linked the epidemic of autism

ที่โยงการแพร่กระจายของโรคออทิซึม

to the measles, mumps and rubella vaccine shot.

เข้ากับการฉีกวัคซีนป้องกัน โรคหัด คางทูม และโรคหัดเยอรมัน

Very scary.

น่ากลัวมากครับ

Tons of studies were done to see if this was true.

มีการศึกษาวิจัยมากมายเพื่อจะดูว่านี่มันจริงหรือเปล่า

Tons of studies should have been done; it's a serious issue.

แน่ล่ะ ควรมีการศึกษาวิจัยมากๆ เพราะประเด็นนี่มันคอขาดบาดตาย

The data came back.

ผลการศึกษาวิจัยก็กลับออกมา

The data came back from the United States, from England,

จากสหรัฐอเมริกา จากอังกฤษ

from Sweden, from Canada,

จากสวีเดน จากแคนาดา

and it was all the same: no correlation,

และมันก็เหมือนกันหมดเลยครับ ไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลย

no connection, none at all.

ไม่มีสักนิด

It doesn't matter. It doesn't matter

โอ้ย ไม่เอา ไม่สนหรอก

because we believe anecdotes,

เพราะว่าเราเชื่อในเกร็ดที่เขาเล่าๆกัน

we believe what we see, what we think we see,

เราเชื่อสิ่งที่เราเห็น สิ่งที่เราคิดว่าเราเห็น

what makes us feel real.

สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันจริง

We don't believe a bunch of documents

เราไม่เชื่อเอกสารตั้งนั้นหรอก

from a government official giving us data,

ที่ประกาศให้ข้อมูลเรา อย่างเป็นทางการจากรัฐบาล

and I do understand that, I think we all do.

และผมก็เข้าใจครับ ผมว่าพวกเราเข้าใจ

But you know what?

แต่รู้อะไรไหมครับ

The result of that has been disastrous.

ผลลัพท์นั้นเป็นดั่งหายนะ

Disastrous because here's a fact:

หายนะเพราะความจริงนี่ครับ

The United States is one of the only countries in the world

สหรัฐเอมริการเป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศในโลก

where the vaccine rate for measles is going down.

ที่อัตราการฉีดวัคซีนป้องกันโรคหัดลดลง

That is disgraceful,

มันน่าอับอายครับ

and we should be ashamed of ourselves.

และเราควรที่จะละอายใจ

It's horrible.

มันสยองน่าดู

What kind of a thing happened

มันจะเกิดอะไรขึ้น

that we could do that?

ถ้าเราทำแบบนั้น

Now, I understand it. I do understand it.

เอาล่ะ ผมเข้าใจครับ ผมเข้าใจ

Because, did anyone have measles here?

เพราะว่า แถวนี้มีใครเป็นหัดไหมครับ

Has one person in this audience ever seen someone die of measles?

มีใครในที่นี้เคยเห็นใครสักคนตายเพราะโรคหัดไหมครับ

Doesn't happen very much.

มันเกิดขึ้นไม่บ่อยนัก

Doesn't happen in this country at all,

มันไม่เกิดขึ้นในประเทศนี้เลยด้วยซ้ำ

but it happened 160,000 times in the world last year.

แต่มันเกิดขึ้นมาแล้ว 160,000 ครั้ง ในโลกนี้ ปีที่แล้ว

That's a lot of death of measles --

จำนวนผู้เสียชีวิตจากโรคหัดช่างมากมาย

20 an hour.

20 รายต่อชั่วโมง

But since it didn't happen here, we can put it out of our minds,

แต่เพราะว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นที่นี่ เราก็ไม่ต้องไปคิดถึงมันซะก็ได้

and people like Jenny McCarthy

และคนอย่าง (นางแบบ) เจนนี่ แมคคาร์ที (Jenny McCarthy)

can go around preaching messages

ก็ร่อนสวดไปทั่ว ตามรายการต่างๆ

of fear and illiteracy from platforms

ถึงความกลัวและความไม่รู้หนังสือ

like "Oprah" and "Larry King Live."

เช่น (รายการ) "โอปร่า" (Oprah) และ "ลารี คิง ไลฟ์" (Larry King Live)

And they can do it because

และพวกเขาทำแบบนี้ได้ เพราะว่า

they don't link causation and correlation.

เขาไม่ได้โยงสาเหตุและความเกี่ยวข้องเข้าด้วยกัน

They don't understand that these things seem the same,

พวกเขาไม่เข้าใจว่า สิ่งเหล่านี้ประหนึ่งจะเหมือนๆกัน

but they're almost never the same.

แต่พวกมันเกือบจะไม่เคยเป็นเหมือนกันเลย

And it's something we need to learn, and we need to learn it really soon.

และมันเป็นอะไรบางอย่างที่เราต้องเรียนรู้ และพวกเราต้องเรียนรู้มันให้ทันท่วงที

This guy was a hero, Jonas Salk.

คนคนนี้เป็นวีรบุรุษครับ โจนาส ซอลค์ (Jonas Salk)

He took one of the worst scourges of mankind away from us.

เขาได้ลากหายนะที่ร้ายแรงที่สุดออกไปจากเรา

No fear, no agony. Polio -- puff, gone.

ไร้ความกลัว ไม่ต้องปวดร้าวทรมาน โปลิโอ ได้จากไปแล้ว

That guy in the middle, not so much.

คนตรงกลางนี้ ไม่มากเท่าไร

His name is Paul Offit.

เขาคือ พอล ออฟฟิท (Paul Offit)

He just developed a rotavirus vaccine with a bunch of other people.

เขาพัฒนาวัคซีนป้องกันเรโทรไวรัส กับคนกลุ่มหนึ่ง

It'll save the lives of 400 to 500,000 kids

มันรักษาชึวิตเด็กๆไว้ได้ 400,000 ถึง 500,000 คน

in the developing world every year.

ในประเทศกำลังพัฒนาทุกๆปี

Pretty good, right?

ค่อนข้างดีทีเดียวใช่ไหมครับ

Well, it's good, except that Paul goes around talking about vaccines

เอาล่ะ มันดีครับ เว้นแต่ว่า พอล ออกไปพูดเรื่องวัคซีน

and says how valuable they are

และบอกว่า มันมีค่าแค่ไหน

and that people ought to just stop the whining.

และคนก็ควรที่จะหยุดครางกันหงิงๆได้แล้ว

And he actually says it that way.

เขาพูดแบบนั้นจริงๆนะครับ

So, Paul's a terrorist.

ดังนั้น พอลก็กลายเป็นผู้ก่อการร้าย

When Paul speaks in a public hearing,

เมื่อพอลพูดต่อหน้าสาธารณชน

he can't testify without armed guards.

เขาไม่สามารถทำได้เลยถ้าไม่มีผู้รักษาความปลอดภัย

He gets called at home

มีคนโทรไปที่บ้านเขา

because people like to tell him

เพราะว่าผู้คนชอบบอกเขาว่า

that they remember where his kids go to school.

พวกเขาจำได้นะว่าลูกๆของเขาหน่ะเรียนที่โรงเรียนไหน

And why? Because Paul made a vaccine.

แล้วนั่นเพราะอะไร เพราะว่าพอลทำวัคซีน

I don't need to say this, but vaccines are essential.

ผมไม่ต้องพูดย้ำก็ได้ แต่ว่าวัคซีนมันจำเป็น

You take them away, disease comes back,

ถ้าคุณเอามันออกไป โรคก็กลับมา

horrible diseases. And that's happening.

โรคต่างๆที่น่าสยดสยอง และมันกำลังเกิดขึ้น

We have measles in this country now.

คุณมีโรคหัดในประเทศนี้แล้วครับ ตอนนี้

And it's getting worse, and pretty soon kids

และสถาณการณ์ก็กำลังแย่ลง อีกไม่นาน

are going to die of it again because it's just a numbers game.

เด็กๆจะตายเพราะมันอีก เพราะว่ามันก็เป็นแค่เกมส์ตัวเลข

And they're not just going to die of measles.

และพวกเขาจะไม่ได้ตายเพราะโรคหัดเท่านั้น

What about polio? Let's have that. Why not?

แล้วโปลิโอล่ะ ไหนๆก็ไหนๆละ

A college classmate of mine wrote me a couple weeks ago and said

เพื่อนร่วมห้องสมัยเรียนมหาลัยกับผม เขียนถึงผมสองสามสัปดาห์ก่อน

she thought I was a little strident.

เธอคิดว่าผมแข็งกร้าวเกินไปหน่อย

No one's ever said that before.

ไม่มีใครเคยพูดอย่างนี้มาก่อน

She wasn't going to vaccinate her kid against polio,

เธอจะไม่พาลูกๆเธอไปฉีดวัคซีนป้องกันโรคโปลิโอ

no way.

ไม่มีทาง

Fine.

ไม่เป็นไร

Why? Because we don't have polio. And you know what?

ทำไมหรอ เพราะว่าเราไม่มีโปลิโอ แล้วคุณรู้อะไรไหม

We didn't have polio in this country yesterday.

เราไม่มีโปลิโอในประเทศนี้เมื่อวานนี้

Today, I don't know, maybe a guy got on a plane in Lagos this morning,

วันนี้ จะไปรู้หรอ บางทีใครสักคน บนเครื่องบินในลาโกส (Lagos) เมื่อเช้า

and he's flying to LAX, right now he's over Ohio.

บินไปที่ สนามบิน แอลเอ ตอนนี้อยู่เหนือโอไฮโอ

And he's going to land in a couple of hours, he's going to rent a car,

และเขากำลังจะลงจากเครื่องในอีกไม่กี่ชั่วโมง เขาจะไปเช่ารถ

and he's going to come to Long Beach,

และเขากำลังจะมาที่ ลอง บีช

and he's going to attend one of these fabulous TED dinners tonight.

และเขากำลังจะมาเข้าร่วมทานอาหารค่ำสุดเลิศที่ TED คืนนี้

And he doesn't know that he's infected with a paralytic disease,

และเขาก็ไม่รู้ว่าเขาติดเชื้อโรคที่ทำให้เกิดการเป็นอัมพาตได้

and we don't either because that's the way the world works.

และพวกเราก็ไม่รู้เช่นกัน เพราะว่านั่นเป็นวิถีของโลกนี้

That's the planet we live on. Don't pretend it isn't.

มันคือดาวเคราะห์ที่เราอาศัยอยู่นี้ อย่าได้แสร้งว่ามันไม่ใช่เลยครับ

Now, we love to wrap ourselves in lies. We love to do it.

ทีนี้ พวกเราชอบที่จะหุ้มตัวเองไว้ในคำโกหก เราชอบทำอย่างนั้น

Everyone take their vitamins this morning?

ทุกคนกินวิตามินมาใช่ไหมครับ เช้านี้

Echinacea, a little antioxidant

อิชินาเชีย (Echinacea) สารต่อต้านอนุมูลอิสระนิดหน่อย

to get you going.

ทำให้คุณเดินหน้าต่อ

I know you did because half of Americans do every day.

ผมรู้ว่าคุณกินครับ เพราะว่า ครึ่งหนึ่งของประชากรสหรัฐ กินกันทุกวัน

They take the stuff, and they take alternative medicines,

พวกเขาบริโภคของพวกนี้ และพวกเขารับการรักษาแบบทางเลือก

and it doesn't matter how often

และมันก็ไม่สำคัญว่าบ่อยแค่ไหน

we find out that they're useless.

ที่เราพบว่ามันไร้ประโยชน์

The data says it all the time.

ผลข้อมูลบอกตลอดเวลาเลยครับ

They darken your urine. They almost never do more than that.

มันทำให้ฉี่คุณสีเข้มขึ้น ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นเลยครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

It's okay, you want to pay 28 billion dollars for dark urine?

ไม่เป็นไรครับ คุณอยากจ่ายเงิน 28,000 ล้าน ดอลล่าร์ เพื่อฉี่สีเข้ม

I'm totally with you.

ผมเข้าใจคุณครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Dark urine. Dark.

ฉี่สีเข้มๆ

Why do we do that? Why do we do that?

ทำไมเราทำแบบนั้น ทำไมครับ

Well, I think I understand, we hate Big Pharma.

ผมคิดว่าผมเข้าใจ พวกเราเกลียดบริษัทยายักษ์ใหญ่

We hate Big Government. We don't trust the Man.

พวกเราเกลียดรัฐบาล เราไม่ไว้ใจเขา

And we shouldn't: Our health care system sucks.

และเราก็ไม่ควรที่จะไว้ใจครับ ระบบการดูแลสุขภาพเรามันห่วยแตก

It's cruel to millions of people.

มันช่างโหดร้ายต่อคนเป็นล้านๆ

It's absolutely astonishingly cold

มันเลือดเย็นอย่างน่าประหลาดจริงๆ

and soul-bending to those of us who can even afford it.

และขูดเลือดขูดเนื้อพวกเราที่ไม่สามารถจะจ่ายมันไหว

So we run away from it, and where do we run?

เราก็เลยวิ่งหนีมัน แล้วเราจะวิ่งไปไหนครับ

We leap into the arms of Big Placebo.

เรากระโดดสู่อ้อมกอดของยาหลอกขนานใหญ่ (Big Placebo)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

That's fantastic. I love Big Placebo.

มันสุดยอดครับ ผมชอบครับยาหลอกขนานใหญ่

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

But, you know, it's really a serious thing

แต่คุณรู้ไหมครับ มันเป็นเรื่องเครียดจริงๆนะ

because this stuff is crap,

เพราะว่าเจ้านี่มันไม่ได้เรื่องเลย

and we spend billions of dollars on it.

และเราก็หมดเงินเป็นพันๆล้านดอลล่าห์ไปกับมัน

And I have all sorts of little props here.

และผมก็มีตัวอย่างเล็กๆน้อยๆตรงนี้

None of it ... ginkgo, fraud;

โสม หลอกลวง

echinacea, fraud;

อิชินาเชีย หลอกอีก

acai -- I don't even know what that is

เอไคน์ (acai) เอ่อ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร

but we're spending billions of dollars on it -- it's fraud.

แต่เราหมดเงินไปกับมันหลายพันล้านดอลล่าห์ กับของลวงๆพวกนี้

And you know what? When I say this stuff, people scream at me,

และรู้อะไรไหมครับ เมื่อผมพูดถึงสิ่งเหล่านี้ ผู้คนก็ตะคอกใส่ผม

and they say, "What do you care? Let people do what they want to do.

พวกเขาว่า "จะไปสนทำไม พวกเขาอยากทำอะไรก็ปล่อยเขาสิ

It makes them feel good."

เขาสบายใจก็ช่างเขา"

And you know what? You're wrong.

แล้วรู้อะไรไหมครับ คุณคิดผิดครับ

Because I don't care

เพราะว่า ผมไม่สนใจ

if it's the secretary of HHS

ถ้าเลขาธิการหน่วยบริการสุขภาพของสหรัฐ (Health and Human Services)

who's saying, "Hmm, I'm not going to take the evidence

บอกว่า "เออ เราจะไม่สนใจหลักฐาน

of my experts on mammograms,"

ของผู้เชี่ยวชาญของเรา ต่อการตรวจเต้านมด้วยเอ็กซเรย์"

or some cancer quack who wants to treat his patient

หรือนักต้มตุ๋นที่อ้างว่าจะรักษาโรคมะเร็งให้คนใช้ได้

with coffee enemas.

โดยใช้วิธีเอากาแฟสวนทวาร

When you start down the road

เมื่อคุณลองคิดไปข้างหน้า

where belief and magic replace evidence and science,

เมื่อความเชื่อและมายา ได้เข้าแทนที่หลักฐานและวิทยาศาสตร์

you end up in a place you don't want to be.

คุณตกอยู่ในจุดที่คุณไม่อยากที่จะเป็น

You end up in Thabo Mbeki South Africa.

คุณจะกลายเป็นประธานาธิปดีแห่งแอฟริกาใต้ ธาโบ มเบคี

He killed 400,000 of his people

ที่คร่าชีวิตคนของเขาไป 400,000 คน

by insisting that beetroot,

โดยยันยันว่า บีทรูท

garlic and lemon oil

กระเทียม และน้ำมันจากมะนาว

were much more effective than the antiretroviral drugs

มีประสิทธิภาพดีกว่าการใช้ยาต้านเรโทรไวรัส

we know can slow the course of AIDS.

ที่เรารู้ว่ามันสามารถชะลอการเกิดโรคเอดส์ได้

Hundreds of thousands of needless deaths

คนหลายแสน ที่ไม่น่าจะต้องเสียชีวิต

in a country that has been plagued

ในประเทศที่มีการระบาดของโรคนี้

worse than any other by this disease.

ร้ายแรงไปกว่าประเทศใดๆ

Please, don't tell me

ได้โปรดเถอะครับ อย่าบอกผมเลย

there are no consequences to these things.

ว่ามันไม่มีผลกระทบที่ตามมาจากสิ่งเหล่านี้

There are. There always are.

มันมีครับ มีแน่นอน

Now, the most mindless epidemic

ทีนี้ การแพร่ระบาดที่ไร้สติที่สุด

we're in the middle of right now

ที่เราอยู่ท่ามกลางมันตอนนี้

is this absurd battle

ก็คือการสู้รบอันน่าเอื่อมระอา

between proponents of genetically engineered food

ระหว่างผู้สนับสนุนอาหารที่มีการดัดแปลงทางพันธุกรรม

and the organic elite.

กับพวกผู้ดีนิยมของออแกนิกส์

It's an idiotic debate. It has to stop.

มันเป็นการโต้เถียงกันที่ปัญญาอ่อน มันควรหยุดเสียที

It's a debate about words, about metaphors.

มันเป็นการโต้คารมกันเกี่ยวกับคำนิยาม เกี่ยวกับการเปรียบเปรย

It's ideology, it's not science.

นั่นมันเป็นเรื่องคตินิยมแล้วครับ ไม่ใช่วิทยาศาสตร์

Every single thing we eat, every grain of rice,

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เรากิน ข้าวทุกเมล็ด

every sprig of parsley,

ผักชีฝรั่งหั่นฝอย

every Brussels sprout

กะหล่ำดาว (Brussels sprout) ทุกหน่อ

has been modified by man.

ถูกดัดแปลงพันธุกรรมโดยมนุษย์มาแล้วทั้งนั้น

You know, there weren't tangerines in the garden of Eden.

มันไม่มีส้มเขียวหวานในสวนอีเดน (the garden of Eden) นะครับ

There wasn't any cantaloupe. (Laughter)

ไม่มีแคนตาลูปด้วย (เสียงหัวเราะ)

There weren't Christmas trees. We made it all.

ต้นคริสมาสก็ไม่มี พวกเราทำขึ้นทั้งนั้นครับ

We made it over the last 11,000 years.

เราสร้างมันขึ้นกว่า 11,000 ปีที่ผ่านมา

And some of it worked, and some of it didn't.

และบางอย่างมันก็ได้ผล บางอย่างมันก็ไม่รอด

We got rid of the stuff that didn't.

เราก็โล๊ะพวกที่มันใช้ไม่ได้ทิ้งไป

Now we can do it in a more precise way --

ตอนนี้เราสามารถทำมันในวิธีที่แน่นอนมากขึ้น

and there are risks, absolutely --

และมันมีความเสียง แน่นอนล่ะ

but we can put something like vitamin A into rice,

แต่เราสามารถในอะไรบางอย่างเช่น วิตามินเอ ใส่เข้าไปในข้าว

and that stuff can help millions of people,

และของเหล่านี้ สามารถช่วยชีวิตคนได้เป็นพันๆ

millions of people, prolong their lives.

คนอีกเป็นพันๆที่จะมีชีวิตยืนยาวขึ้น

You don't want to do that?

คุณไม่อยากทำแบบนั้นหรอครับ

I have to say, I don't understand it.

ผมต้องขอพูดเลยว่า ผมไม่เข้าใจ

We object to genetically engineered food.

พวกเราปฎิเสธอาหารที่มีการดัดแปลงทางพันธุกรรม

Why do we do that?

ทำไมเราทำแบบนั้น

Well, the things I constantly hear are:

เอาล่ะ สิ่งที่ผมได้ยินบ่อยๆก็เช่น

Too many chemicals,

สารเคมีเยอะเกินไป

pesticides, hormones,

ยาฆ่าแมลง ฮอร์โมน

monoculture, we don't want giant fields

การทำเกษตรเชิงเดี่ยว เราไม่ต้องการไร่นาทุ่งขนาดใหญ่

of the same thing, that's wrong.

ที่ปลูกอะไรเหมือนๆกัน มันไม่ถูกต้อง

We don't companies patenting life.

เราไม่คบค้ากับพวกออกสิทธิบัตรสิ่งมีชีวิต

We don't want companies owning seeds.

เราไม่ต้องการเป็นมิตร กับพวกถือครองกรรมสิทธิ์เมล็ดพันธุ์

And you know what my response to all of that is?

แล้วคุณรู้ไหมว่าผมตอบสนองกับสิ่งพวกนี้ยังไง

Yes, you're right. Let's fix it.

ครับ พวกคุณถูก จัดการแก้ปัญหาสิครับ

It's true, we've got a huge food problem,

มันจริงครับ เรามีปัญหาใหญ่เรื่องอาหาร

but this isn't science.

แต่นี่มันไม่ใช่วิทยาศาสตร์

This has nothing to do with science.

ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับวิทยาศาสตร์เลย

It's law, it's morality, it's patent stuff.

มันเกี่ยวกับกฎหมาย ศีลธรรม และเรื่องสิทธิบัตร

You know science isn't a company.

คุณก็รู้ วิทยาศาสตร์ไม่ใช่บริษัท

It's not a country.

มันไม่ได้เป็นประเทศ

It's not even an idea; it's a process.

ไม่ใช่แม้กระทั่งความคิด มันคือกระบวนการ

It's a process, and sometimes it works and sometimes it doesn't,

มันคือกระบวนการ และบางครั้งมันก็ได้ผม บางครับก็ไม่ได้ผล

but the idea that we should not allow

แต่ความคิดที่เราไม่ควรอนุญาต

science to do its job

ให้วิทยาศาสตร์ได้ทำหน้าที่ของมัน

because we're afraid,

เพราะพวกเรากลัวนั้น

is really very deadening,

มันเป็นทางตันจริงๆครับ

and it's preventing millions of people

และมันตัดโอกาสคนหลายพันคน

from prospering.

จากการที่เขาจะได้อยู่ดีกินดี

You know, in the next 50 years

ในอีก 50 ปีข้างหน้า

we're going to have to grow 70 percent more food than we do right now,

พวกเรากำลังที่จะปลูกอาหารได้มากขึ้น 70 เปอร์เซ็นต์

70 percent.

70 เปอร์เซ็นต์

This investment in Africa over the last 30 years.

การลงทุนในแอฟริกาในช่วง 30 ปีมานี้

Disgraceful. Disgraceful.

มันน่าอับอาย อัปยศ

They need it, and we're not giving it to them.

พวกเขาต้องการมันครับ และพวกเราก็จะไม่ให้เขา

And why? Genetically engineered food.

ทำไมหน่ะหรอ เพราะมันเป็นอาหารตัดต่อพันธุกรรม

We don't want to encourage people

เราไม่ต้องการที่จะสนับสนุน

to eat that rotten stuff, like cassava for instance.

ให้คนกินของแย่ๆพวกนั้น ยกตัวอย่างเช่น มันสำปะหลัง

Cassava's something that half a billion people eat.

มันสำปะหลัง เป็นอะไรที่คนสักห้าร้อยล้านรับประทาน

It's kind of like a potato.

มันคล้ายๆกับมันฝรั่ง

It's just a bunch of calories. It sucks.

มันก็แค่ให้พลังงาน มันห่วยแตกครับ

It doesn't have nutrients, it doesn't have protein,

มันไม่มีสารอาหาร ไม่มีโปรตีน

and scientists are engineering

และนักวิทยาศาสตร์ก็ตัดแต่งพันธุกรรม

all of that into it right now.

พวกมันในตอนนี้

And then people would be able to eat it and they'd be able to not go blind.

และเมื่อคนรับประทานมัน พวกเขาก็จะไม่เสี่ยงต่ออาการตาบอด

They wouldn't starve, and you know what?

พวกเขาจะไม่หิวโหย และคุณรู้ไหมครับ

That would be nice. It wouldn't be Chez Panisse,

มันคงจะดีเชียวล่ะ คงไม่เลิศเป็นถนัดศรีมาเอง

but it would be nice.

แต่มันคงดีเชียวครับ

And all I can say about this is:

และทั้งหมดที่ผมจะพูดก็คือ

Why are we fighting it?

ทำไมเราต้องขัดขืน

I mean, let's ask ourselves: Why are we fighting it?

ลองถามตัวเองสิครับ ทำไมเราแข็งขืนกับมัน

Because we don't want to move genes around?

เพราะว่าเราไม่ต้องการย้ายยีนไปๆมาๆหรอ

This is about moving genes around. It's not about chemicals.

นี่มันเป็นการย้ายยีน ไม่ได้เกี่ยวกับสารเคมี

It's not about our ridiculous passion for hormones,

ไม่ได้เกี่ยวกับความคลั่งฮอร์โมนบ้าบออะไรนั่น

our insistence on having bigger food,

การยืนยันหนักแน่นของเราที่จะมีอาหารมากๆ

better food, singular food.

เป็นอาหารที่ดี และพิเศษ

This isn't about Rice Krispies,

มันไม่ได้เกี่ยวกับขนมข้าวพองนะครับ

this is about keeping people alive,

นี่มันเกี่ยวกับการทำให้คนมีชีวิตรอด

and it's about time we started to understand what that meant.

และมันก็ถึงเวลาแล้ว ที่เราเริ่มเข้าใจว่ามันหมายความว่าอย่างไร

Because, you know something?

เพราะว่า คุณทราบอะไรไหม

If we don't, if we continue to act the way we're acting,

ถ้าคุณไม่รู้ ถ้าเรายังคงทำอย่างที่เราทำกันตอนนี้

we're guilty of something that I don't think we want to be guilty of:

เรารู้สึกผิดต่ออะไรบางอย่าง ที่ผมไม่คิดว่าเราต้องการจะรู้สึกผิด

high-tech colonialism.

ซึ่งก็คือ การล่าอาณานิคมด้วยความทันสมัย

There's no other way to describe what's going on here.

มันไม่มีทางอื่นใด ที่จะสาธยายสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้

It's selfish, it's ugly,

มันช่างเห็นแก่ตัว มันน่ารังเกียจ

it's beneath us,

มันอยู่เบื้องล่างเรา

and we really have to stop it.

และเราต้องหยุดมันอย่างจริงจัง

So after this amazingly fun conversation,

ดังนั้น หลังจากการสนทนาอันแสนสนุกนี้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

you might want to say, "So, you still want to get in this

คุณอาจจะอยากพูดว่า "แล้ว คุณยังจะอยากจะ

ridiculous time machine and go forward?"

ขึ้นเครื่องข้ามเวลาตลกๆนี่ และไปอนาคตหรอ"

Absolutely. Absolutely, I do.

แน่นอนครับ แน่นอนที่สุด

It's stuck in the present right now,

ปัจจุบันมันแย่จะตายไป

but we have an amazing opportunity.

แต่เรามีโอกาสที่น่าทึ่ง

We can set that time machine on anything we want.

พวกเราสามารถที่จะตั้งเครื่องข้ามเวลานี่กับอะไรก็ได้

We can move it where we want to move it,

เราเคลือนมันไปตรงไหนก็ได้ที่เราต้องการ

and we're going to move it where we want to move it.

และเรากำลังจะเคลื่อนมันไปในที่ที่เราต้องการ

We have to have these conversations and we have to think,

เราต้องทำการพูดคุยสิ่งเหล่านี้และเราต้องคิด

but when we get in the time machine and we go ahead,

แต่เมื่อเราเข้าไปในเครื่องข้ามเวลา และเราออกตัวไปข้างหน้า

we're going to be happy we do.

เรากำลังจะสุขใจที่เราทำอย่างนั้น

I know that we can,

ผมรู้ว่าเราสามารถทำได้

and as far as I'm concerned,

และเท่าที่ผมทราบนั้น

that's something the world needs right now.

มันเป็นอะไรบางอย่าง ที่โลกเราต้องการ ณ ขณะนี้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณครับ

Thank you.

ขอบคุณครับ

Thank you. Thank you.

ขอบคุณครับ ขอบคุณ