The hilarious art of book design | Chip Kidd

Translator: Poongothai Subramanian Reviewer: Tharique Azeez

Hi.

வணக்கம்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

I did that for two reasons.

நான் இதை இரு காரணங்களுக்காக செய்தேன்.

First of all, I wanted to give you

முதல் காரணம் நான் உங்களுக்கு நல்ல ஒரு

a good visual first impression.

அபிப்ராயத்தை கொடுக்க வேண்டும் என்பது.

But the main reason I did it is that

இரண்டாவது முக்கிய காரணம்,

that's what happens to me when I'm forced to wear

வெறுக்கத்தக்க இந்த லேடி காஃகா ஒலிப்பெருக்கியை

a Lady Gaga skanky mic.

அணிந்திருப்பதால் நான் அவ்வாறு செய்ய வற்புறுத்தப்பட்டேன்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

I'm used to a stationary mic.

நான் ஒரே இடத்தில் நிற்கும் ஒலிவாங்கியில் பேசிப் பழகியவன்.

It's the sensible shoe of public address.

அதுவே பொது மேடைகளில் பேசுவதற்கு ஏற்றது.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

But you clamp this thing on my head, and something happens.

இம்மாதிரியான ஒலிவாங்கியை என் தலையில் பொருத்தினால்

I just become skanky.

(நடனமாடுகிறார்) நான் வெறுக்கத்தக்கவனாகின்றேன்.

(Laughter) So I'm sorry about that.

(சிரிப்பொலி) மன்னிக்க வேண்டுகிறேன்.

And I'm already off-message.

என் உரையிலிருந்து நான் விலகிச்செல்கிறேன்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

Ladies and gentlemen,

நங்கயரே, நன்மகன்களே

I have devoted the past 25 years of my life

என் வாழ்க்கையின் 25 வருடங்களை

to designing books.

புத்தக வடிவமைப்பிலேயே செலவிட்டுருக்கிறேன்.

("Yes, BOOKS. You know, the bound volumes with ink on paper.

ஆமாம், புத்தகங்கள் தான். மையிட்ட காகிதங்களை உள்ளடக்கிய தொகுப்பு.

You cannot turn them off with a switch.

அதனை மின்விசை கொண்டு இயக்க இயலாது என்று

Tell your kids.")

உங்கள் பிள்ளைகளிடம் சொல்லுங்கள்.

It all sort of started as a benign mistake,

இவை அனைத்தும் பெனிசிலினைக் கண்டுபிடித்ததைப் போல

like penicillin. (Laughter)

ஒரு நல்ல தவறினால் உருவானதே. (சிரிப்பொலி)

What I really wanted

உண்மையில் என் விருப்பம்

was to be a graphic designer

வரைபட வடிவமைப்பாளராக

at one of the big design firms in New York City.

நியூயார்க்கில் உள்ள பெரிய வடிவமைப்பு நிறுவனமொன்றில் பணிபுரிவதே.

But upon arrival there,

அதற்காக நான் இலையுதிர் காலம்

in the fall of 1986, and doing a lot of interviews,

1986-ல் அங்கு வந்ததிலிருந்து பல நேர்முகத் தேர்வுகளை சந்தித்தேன்.

I found that the only thing I was offered

இறுதியில் எனக்கு கிடைத்த வேலை என்னவோ

was to be Assistant to the Art Director at Alfred A. Knopf,

ஆல்பர்ட் கேனாப் என்ற கலை இயக்குனரிடம் உதவியாளராகப் பணி புரிவதே.

a book publisher.

அவர் ஒரு புத்தகப் பதிப்பாளர்.

Now I was stupid,

நான் ஒரு முட்டாளாக இருந்தேன்.

but not so stupid that I turned it down.

இந்த வேலை வேண்டாம் எனக்கூறும் அளவுக்கு மிக முட்டாளாக இல்லை.

I had absolutely no idea

நான் நினைக்கவில்லை

what I was about to become part of,

இவ்விதமான அரிய வாய்ப்பு கிடைக்குமென்று.

and I was incredibly lucky.

நான் மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி.

Soon, it had occurred to me what my job was.

விரைவில் என் வேலை என்னவென்று எனக்குப் புரிந்தது.

My job was to ask this question:

என் வேலை இந்தக் கேள்வியைக் கேட்பதே:

"What do the stories look like?"

இந்தக் கதைகள் எப்படிப் பட்டவை?

Because that is what Knopf is.

ஏனெனில் கேனாப் அதைதான் செய்கிறது.

It is the story factory, one of the very best in the world.

அது உலகின் மிகச் சிறந்த கதைத் தொழிற்சாலை.

We bring stories to the public.

நாங்கள் கதைகளை பொது மக்களுக்கு கொண்டு வருகிறோம்.

The stories can be anything,

கதைகள் எதைப் பற்றியதாகவும் இருக்கலாம்,

and some of them are actually true.

அவற்றில் சில உண்மைக் கதைகள்.

But they all have one thing in common:

ஆனால் எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு ஒற்றுமை உள்ளது:

They all need to look like something.

அவை அனைத்திற்கும் ஒன்று தேவைப்பட்டது.

They all need a face.

அவை அனைத்திற்கும் தேவை முகம்.

Why? To give you a first impression

ஏன்? நீங்கள் எதனுள்ளே மூழ்கப் போகிறீர்களோ

of what you are about to get into.

அதைப்பற்றிய நல்ல அபிப்ராயத்தை கொடுப்பதற்கே.

A book designer gives form to content,

புத்தக வடிவமைப்பாளர் அதன் உள்ளடக்கத்திற்கு

but also

ஒரு உரு கொடுக்கிறார். மேலும் அவை இரண்டையும்

manages a very careful balance between the two.

கவனமாக சமன்படுத்துகிறார்.

Now, the first day

முதல் நாள் பென் ஸ்டேட் பல்கலைக்கழகத்தில்

of my graphic design training at Penn State University,

என் வரைபட பயிற்சியின் போது

the teacher, Lanny Sommese, came into the room

லேன்னி சோம்மஸ் எனும் ஆசிரியர் எங்கள் அறைக்கு வந்து

and he drew a picture of an apple on the blackboard,

கரும்பலகையில் ஒரு ஆப்பிள் படத்தை வரைந்தார்.

and wrote the word "Apple" underneath,

ஆப்பிள் என்று அதன் கீழே எழுதினார்.

and he said, "OK. Lesson one. Listen up."

எங்களிடம் "சரி. பாடம் ஒன்று. கவனியுங்கள் என்றார்."

And he covered up the picture and he said,

அவர் படத்தை மட்டும் கையால் மறைத்துக் கொண்டு கூறினார்,

"You either say this," and then he covered up the word,

"ஒன்று நீங்கள் இதை மட்டும் கூறுங்கள்". என்றார். பின்பு வார்த்தையை மறைத்து விட்டு

"or you show this.

"இல்லையேல் இதை மட்டும் காண்பியுங்கள்" என்றார்.

But you don't do this."

ஆனால் இரண்டையும் காட்டாதீர்கள் என்றார்.

Because this is treating your audience like a moron.

அது வாசகர்களை முட்டாளாக பார்ப்பதற்கு சமம்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

And they deserve better.

அவர்கள் இதைக்காட்டிலும் தகுதி உடையவர்கள்.

And lo and behold, soon enough,

கவனியுங்கள். விரைவில்,

I was able to put this theory to the test

இந்தத் தத்துவத்தை

on two books that I was working on for Knopf.

கேனாப்பின் இரண்டு புத்தகங்களில் சோதிக்க எண்ணினேன்.

The first was Katharine Hepburn's memoirs,

முதல் புத்தகம் கேத்ரீன் ஹெப்பர்ன்ஸ்-ன் நினைவுகள்.

and the second was a biography of Marlene Dietrich.

இரண்டாவது புத்தகம் மார்லினா டீட்ரிக்-கின் வாழ்க்கை வரலாறு.

Now the Hepburn book

ஹெப்பர்ன்ஸ்-ன் புத்தகம்

was written in a very conversational style,

உரையாடல் வடிவில் எழுதப்பட்டதாகும்.

it was like she was sitting across a table telling it all to you.

அது மேசையின் ஒரு புறம் அவர் அமர்ந்து கொண்டு உங்களுக்கு கதை சொல்வதைப் போலிருக்கும்.

The Dietrich book was an observation

டீட்ரிக்-கின் வாழ்க்கை வரலாற்றுப் புத்தகம்

by her daughter; it was a biography.

அவர் மகளால் சித்தரிக்கப்பட்டது.

So the Hepburn story is words

ஹெப்பர்ன்ஸ்-ன் புத்தகம் வார்த்தைகளாலும்

and the Dietrich story is pictures, and so we did this.

டீட்ரிக்-கின் புத்தகம் புகைப்படங்களாலும் ஆனது. ஆகையால்,

So there you are.

நாங்கள் இவ்வாறு செய்தோம்.

Pure content and pure form, side by side.

முழுமையான பொருள் மற்றும் முழுமையான வடிவம். பக்கம் பக்கமாக.

No fighting, ladies.

எந்த சச்சரவும் வேண்டாம் மங்கையரே.

("What's a Jurassic Park?")

ஜுராசிக் பார்க் என்றால் என்ன?

Now, what is the story here?

இங்கு அதன் கதை என்ன?

Someone

யாரோ ஒருவர்

is re-engineering dinosaurs

டயனோசரை திரும்பக் கொண்டுவர

by extracting their DNA

அதன் மரபணுக்களை

from prehistoric amber.

தொல் பழங்காலத்து அம்பர் கல்லிலிருந்து எடுக்க விழைகிறார்.

Genius!

மேதை!

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

Now, luckily for me,

நான் அதிர்ஷ்டசாலி.

I live and work in New York City,

நான் தங்கி வேலை பார்க்கும் இடம் நியூயார்க் என்பதால்

where there are plenty of dinosaurs.

அங்கு நிறைய டயனோசரைப் பார்க்க இயலும்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

So,

ஆகையால்,

I went to the Museum of Natural History,

அங்குள்ள இயற்கை வரலாற்று அருங்காட்சியகத்திற்குச் சென்றேன்.

and I checked out the bones, and I went to the gift shop,

அவைகளின் எலும்புகளைக் கவனித்தேன். பின்பு பரிசுப்பொருள் கடைக்குச் சென்று

and I bought a book.

ஒரு புத்தகத்தை வாங்கினேன்.

And I was particularly taken with this page of the book,

அதில் குறிப்பாக இந்த பக்கத்தை எடுத்துப் பார்த்தேன்.

and more specifically the lower right-hand corner.

அதிலும் குறிப்பாக வலப்பக்க கீழ் மூலையைக் கவனித்தேன்.

Now I took this diagram,

இந்தப் படத்தை எடுத்து

and I put it in a Photostat machine,

நிழற்படவுரு கருவியில் பதிவு எடுத்தேன்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

and I took a piece of tracing paper,

பின்பு பிரதி எடுக்கும் காகிதத்தை எடுத்து

and I taped it over the Photostat

அதை நேர்படியுருவம் மீது அசையாமல் வைத்து

with a piece of Scotch tape -- stop me if I'm going too fast --

நாற்புறமும் பசை நாடாவை ஒட்டி - நான் என்ன சொல்ல வருகிறேன் என்றால்

(Laughter) --

(சிரிப்பொலி)

and then I took a Rapidograph pen --

பிறகு ஒரு தொழில்நுட்பம் மிக்க எழுதுகோலைக் கொண்டு --

explain it to the youngsters --

பிள்ளைகளிடம் இதைக் விளக்கிக் கூறினால் ---

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

and I just started to reconstitute the dinosaur.

நான் அந்த டயனோசரை நிர்மாணித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

I had no idea what I was doing,

நான் என்ன செய்கிறேன் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை.

I had no idea where I was going,

நான் எங்கு செல்கிறேன் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை.

but at some point, I stopped --

ஒரு கட்டத்தில் நான் இதை நிறுத்திவிட்டேன்.

when to keep going would seem like I was going too far.

இதற்கு மேலே இதைத் தொடர்வது என்னை வேறு பாதையில் இட்டுச் செல்லும் என்பதால்.

And what I ended up with was a graphic representation

இறுதியில் அதன் வரைபட உருவமைப்பைக் கொண்டுவந்தேன்.

of us seeing this animal coming into being.

நீங்கள் பார்க்கும் இவ்வரைபடமே அது.

We're in the middle of the process.

நாங்கள் இந்த நடைமுறையை செயல்படுத்திக் கொண்டிருந்தோம்.

And then I just threw some typography on it.

அதன் பிறகு அதில் எழுத்துக்கலையையும் சேர்த்தேன்.

Very basic stuff,

மிகவும் அடிப்படையான குறியீடுகள் தான்.

slightly suggestive of public park signage.

குறிப்பாக தெரிவிக்கின்ற குறியீடுகளைப் போன்றவை.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

Everybody in house loved it,

என்னுடன் பணி புரிந்தவர்களுக்கு அது பிடித்திருந்தது.

and so off it goes to the author.

மேலும் அந்த நூலாசிரியருக்கும் பிடித்திருந்தது.

And even back then,

அதன் பிறகு,

Michael was on the cutting edge.

அப்போது மைக்கேல் நவீன தொழில்நுட்பத்தின் சிகரமாக விளங்கினார்.

("Michael Crichton responds by fax:")

மைக்கேல் கிரிக்டேன் எனக்கு தொலை நகல் ஒன்று அனுப்பினார்.

("Wow! Fucking Fantastic Jacket")

"ஆஹா, என்ன அருமையான நூலட்டை"

(Laughter) (Applause)

(சிரிப்பொலி) (கைத்தட்டல்)

That was a relief to see that pour out of the machine.

அந்தக் கருவியிலிருந்து வெளிவந்த செய்தி எனக்கு மகிழ்ச்சியைத் தந்தது.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

I miss Michael.

நான் அவரின் இன்மையை உணர்கின்றேன்.

And sure enough, somebody from MCA Universal

சிறிது காலம் கழித்து MCA யூனிவர்சல் கலைக்கூடத்திலிருந்து

calls our legal department to see if they can

எங்கள் சட்ட அலுவல் துறைக்கு ஒரு அழைப்பு வந்தது.

maybe look into buying the rights to the image,

அந்த வரைபடத்திற்கு சட்டபூர்வமான உரிமம் வாங்க எண்ணினார்கள்.

just in case they might want to use it.

அந்தப் படத்தை அவர்கள் பயன்படுத்த நினைத்தார்கள்.

Well, they used it.

ஆமாம். அவர்கள் அதை பயன்படுத்தினார்கள்.

(Laughter) (Applause)

(சிரிப்பொலி) (கைத்தட்டல்)

And I was thrilled.

எனக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது.

We all know it was an amazing movie,

திகைப்பூட்டும் இந்தப் படம் நம் எல்லோருக்கும் தெரிந்ததே.

and it was so interesting to see it

இது பல மாற்றங்களை நிகழ்த்தியது.

go out into the culture and become this phenomenon

மேலும் இது பல சுவாரஸ்யமான நிகழ்வுகளையும், கலாச்சாரத்தையும் ஏற்படுத்தியது.

and to see all the different permutations of it.

அதற்கும் மேலே பல வித்தியாசமான திரிபு நிலைகளையும் காண இயலும்.

But not too long ago,

சிறிது காலம் முன்பு நான்

I came upon this on the Web.

இணையத்தில் இதைப் பார்த்தேன்.

No, that is not me.

ஆனால் அது நான் அல்ல.

But whoever it is,

அது எவராக இருந்தாலும்,

I can't help but thinking they woke up one day like,

இது மாயையாக இருக்கலாமோ என்று அவர் எண்ணுவார்.

"Oh my God, that wasn't there last night. Ooooohh!

"கடவுளே, நேற்றிரவு இது இங்கிருக்கவில்லையே!" என கூக்குரலிடலாம்.

I was so wasted."

அவர் அதிகமாக மது அருந்தி இருக்கலாம்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

But if you think about it, from my head

நீங்கள் என் எண்ண ஓட்டத்திலிருந்து

to my hands to his leg.

அந்தக் கால்களைக் காண்பீர்களானால் ...

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

That's a responsibility.

அது ஒரு பொறுப்பு.

And it's a responsibility that I don't take lightly.

அந்தப் பொறுப்பை என்னால் இலேசாக எடுத்துக்கொள்ள இயலாது.

The book designer's responsibility is threefold:

புத்தக அட்டை வடிவைப்பாளரின் பொறுப்பு,

to the reader, to the publisher and, most of all, to the author.

அவை, படிப்பவர், வெளியீட்டாளர் மேலும் மிக முக்கியமான எழுத்தாளர் ஆகியோரை விட மும்மடங்கானது.

I want you to look at the author's book

ஒரு எழுத்தாளரின் புத்தகத்தைப் பார்த்து அதைப் படிக்க வேண்டும்

and say, "Wow! I need to read that."

என்று நீங்கள் எண்ண வேண்டும் என்பதே என் விருப்பம்.

David Sedaris is one of my favorite writers,

டேவிட் செடாரிஸ் என் மிக விருப்பமான எழுத்தாளர்.

and the title essay

நிர்வாணம் என்ற இந்தக் கட்டுரை அற்றம் மறைக்கக் வேண்டாதார்

in this collection is about his trip to a nudist colony.

குடியேற்றதிற்கு அவர் பயணித்த அனுபவங்களை உள்ளடக்கியது.

And the reason he went is because

அவர் அங்கு சென்றதற்குக் காரணம்

he had a fear of his body image,

அவர் உருவத்தின் மேல் அவர் கொண்ட பயமும்,

and he wanted to explore what was underlying that.

உடலைக் கடந்த நிலையைக் கண்டறியும் ஆவலும் தான்.

For me, it was simply an excuse to design a book

என்னைப் பொறுத்தவரையில் இது நான் வடிவமைக்கும் இன்னொரு அட்டைதான்.

that you could literally take the pants off of.

இவ்வளவு எளிதாக அதை நான் வடிவமைத்திருக்கலாம்.

But when you do,

ஆனால் நான் இவ்வாறு செய்திருந்தால்,

you don't get what you expect.

உங்கள் எதிர்பார்ப்பை அது பூர்த்தி செய்யாது.

You get something that goes much deeper than that.

மேலும் அது இவ்வாறு தவறாக கருதப்பட்டிருக்கலாம்

And David especially loved this design

டேவிட் இந்த வடிவமைப்பை மிகவும் விரும்பினார்.

because at book signings, which he does a lot of,

அவருடைய புத்தகத்தில் அவர் கையெழுத்து இடும் போது, வேடிக்கையாக

he could take a magic marker and do this.

ஒரு வரைத்தூவளால் இப்படி செய்திருக்க முடியும்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

Hello!

வணக்கம்!

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

Augusten Burroughs wrote a memoir

அகஸ்டின் பாஃக்ரோஸ் ஒரு வரலாற்றுக் குறிப்பு புத்தகம் எழுதினார்.

called ["Dry"], and it's about his time in rehab.

அதன் பெயர் "Dry". அது அவர் மறுவாழ்வு காலத்தைப் பற்றியது.

In his 20s, he was a hotshot ad executive,

20களில் அவர் திறமைவாய்ந்த நிர்வாகியாக இருந்தார்.

and as Mad Men has told us, a raging alcoholic.

கட்டுப்படுத்த முடியாத அளவுக்கு குடிப் பழக்கத்திற்கு அடிமையாகி இருந்தார்.

He did not think so, however,

ஆனால் அவர் அப்படி நினைக்கவில்லை.

but his coworkers did an intervention and they said,

அவருடன் பணிபுரிபவர்கள் அவரைக் குறுக்கிட்டு கூறியதாவது,

"You are going to rehab, or you will be fired and you will die."

ஒன்று நீ மறுவாழ்வு மையதிற்கோ, வேலையேவிட்டோ அல்லது இறந்தும் கூட போகலாம் என்று.

Now to me, this was always going to be a typographic solution,

என்னைப் பொறுத்த வரையில் இது ஒரு புத்தக அட்டை வடிவமைக்கும் பணியே.

what I would call the opposite of Type 101.

இதை நான் Type 101-க்கு எதிர் பதமாகவே கருதுகிறேன்.

What does that mean?

அப்படி என்றால் என்ன?

Usually on the first day of Introduction to Typography,

எழுத்துக்கலையில் முதல் அறிமுக வகுப்பில் உங்களுக்கு

you get the assignment of, select a word

ஒதுக்கப்பட்ட பணியானது, ஒரு வார்த்தையை தேர்ந்தெடுப்பது.

and make it look like what it says it is. So that's Type 101, right?

பின்பு அதன் பொருளுக்கேற்றார்போல் அதை வடிவமைப்பது.

Very simple stuff.

மிகவும் சுலபம் அல்லவா?

This is going to be the opposite of that.

ஆனால் இது அந்த விஷயத்திற்கு எதிர் மறையானது.

I want this book to look like it's lying to you,

இந்தப் புத்தகம் உங்களிடம் பொய்யான தோற்றத்தை உருவாக்க நான் விரும்புகிறேன்.

desperately and hopelessly, the way an alcoholic would.

நம்பிக்கை இல்லாமல் ஆனால் துணிச்சலாக எப்படி ஒரு குடிகாரன் இருப்பானோ அதைப் போல.

The answer was the most low-tech thing you can imagine.

இதன் பதில் நீங்கள் கற்பனை செய்ய இயலாத அளவுக்கு எளியது.

I set up the type, I printed it out on an Epson printer

இதற்கு ஒரு மாதிரியை தேர்வு செய்து அதை எப்சான் அச்சுக் கருவியில்

with water-soluble ink, taped it to the wall

தண்ணீரில் கரையக் கூடிய மையால் அச்சடித்தேன். காயவைத்தேன்.

and threw a bucket of water at it. Presto!

மீண்டும் அதில் ஒரு வாளி நீரைக் கொட்டினேன். அவ்வளவுதான்.

Then when we went to press,

பின்பு அச்சகத்திற்கு அதைக் கொண்டு சென்றோம்.

the printer put a spot gloss on the ink

அட்டை மீது பளபளக்கும் புள்ளிகளை அச்சடித்தோம்.

and it really looked like it was running.

உண்மையில் தண்ணீர் வழிவதைப் போல இருந்தது.

Not long after it came out, Augusten was waylaid in an airport

இப்புத்தகம் வெளியாகி சில காலம் கழித்து அகஸ்டின் விமான நிலையமொன்றில்

and he was hiding out in the bookstore

பலரின் கண்களிலிருந்து தப்பிக்க புத்தக கடையில் ஒளிந்து கொண்டிருந்தார்.

spying on who was buying his books.

தான் எழுதிய புத்தகங்களை யார் வாங்குகிறார்கள் என்பதை உளவு பார்த்தார்.

And this woman came up to it,

ஒரு பெண்மணி புத்தகத்தின் அருகில் வந்து

and she squinted, and she took it to the register,

அதை உற்றுப் பார்த்துவிட்டு கடைக்காரரிடம் சென்றார்,

and she said to the man behind the counter, "This one's ruined."

பின்பு அவரிடம் "இப்புத்தகம் நனைந்துள்ளது" என்றார்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

And the guy behind the counter said, "I know, lady. They all came in that way."

அந்தக் கடைக்காரர் அப்பெண்ணிடம் "ஆமாம். எல்லாப் புத்தகங்களும் அவ்வாறே வந்துள்ளன" என்றார்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

Now, that's a good printing job.

இது ஒரு நல்ல அச்சுக்கலை என்றே நான் நினைக்கிறேன்.

A book cover

புத்தக அட்டை என்பது

is a distillation.

புத்தகத்தின் வடிகட்டிய சாரமாகும்.

It is a haiku,

அது கதையைப் பற்றிய

if you will, of the story.

ஹைக்கூ என்றே கூறலாம்.

This particular story

குறிப்பாக இந்த புத்தகம்

by Osama Tezuka

ஒசாமா டெசுக்கா-வால் எழுதப்பட்ட

is his epic life of the Buddha,

புத்தரைப் பற்றிய வீரகாவியமாகும்.

and it's eight volumes in all. But the best thing is

மொத்தம் 8 தொகுதிகளை உள்ளடக்கியது.

when it's on your shelf, you get a shelf life

உங்கள் புத்தக அலமாரியில் அவை இருக்கும் போது

of the Buddha, moving from one age to the next.

புத்தரின் ஒவ்வொரு பருவத்தையும் பார்ப்பது போலிருக்கும்.

All of these solutions

இவ்வடிவமைப்புகள் அனைத்தும்

derive their origins from the text of the book,

புத்தகத்தின் கருத்துகளை அடிப்படையாகக் கொண்டவையே.

but once the book designer has read the text,

அட்டை வடிவைப்பாளர் புத்தகத்தை படித்தவுடன்,

then he has to be an interpreter

அவர் ஒரு மொழி பெயர்ப்பாளராகவும்

and a translator.

பொருள் விளக்குபவராகவும் மாறுகிறார்.

This story was a real puzzle.

இக்கதை உண்மையில் ஒரு புதிரானது.

This is what it's about.

புத்தகம் இதைப் பற்றியதே.

("Intrigue and murder among 16th century Ottoman court painters.")

"16-ம் நூற்றாண்டு கிரேக்கப் பேரரசுக் கலைஞரின் உட்சதி மற்றும் கொலை".

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

All right, so I got a collection of the paintings together

நான் முதலில் அந்த ஓவியங்களை எல்லாம் சேகரித்தேன்.

and I looked at them and I deconstructed them

அவைகளை நன்றாக கவனித்து மறுநிர்மாணம் செய்தேன்.

and I put them back together.

மீண்டும் அவற்றை ஒன்றாக சேர்த்தேன்.

And so, here's the design, right?

அந்த வடிவமைப்பு தான் இது. சரியா?

And so here's the front and the spine, and it's flat.

இதுதான் தட்டையான அதன் மேற்பக்கம்.

But the real story starts when you wrap it around a book and put it on the shelf.

இதன் உண்மையான கதை அலமாரியிலிருந்து இப்புத்தகத்தை எடுக்கும் போதுதான் தெரியும்

Ahh! We come upon them,

ஆ!! நாம் இதைப் பார்க்கிறோம்.

the clandestine lovers. Let's draw them out.

கல்லக்காதலர்களை. அவர்களை வெளிக்கொணர்வோம்.

Huhh! They've been discovered by the sultan.

அடடா! அவர்களை இந்த சுல்தான் பார்த்துவிட்டான்.

He will not be pleased.

அவர் இதை விரும்ப மாட்டார்.

Huhh! And now the sultan is in danger.

அடடா!! இப்போது சுல்தானும் அபாயத்தில் மாட்டி விட்டார்.

And now, we have to open it up

இப்போது தான் இந்த புத்தகத்தை நாம் திறக்க வேண்டும்,

to find out what's going to happen next.

மேற்கொண்டு என்ன நடக்கும் என்பதை அறிந்து கொள்ள.

Try experiencing that on a Kindle.

உங்களால் இவ்வனுபவத்தை கிண்டில் (Kindle)-ல் பெற இயலுமா?

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

Don't get me started.

அவற்றைப் பற்றி எனக்கு பேச விருப்பமில்லை.

Seriously.

உண்மையாகத்தான்.

Much is to be gained by eBooks:

மின்னூல் வாசிப்பான் நமக்கு பலவகையில் வசதியாக உள்ளது.

ease, convenience, portability.

அவை எளிமையானது, சௌகர்யமானது, கையடக்கமானது.

But something is definitely lost: tradition,

ஆனால் முக்கியமான ஒன்று அதில் இல்லை. அது : பாரம்பரியம்.

a sensual experience, the comfort of thingy-ness --

உணர்வுப்பூர்வமான அனுபவம், வார்த்தைகளால் விவரிக்க இயலாத

a little bit of humanity.

ஒரு வகையில் மனிதாபிமானம் எனலாம்.

Do you know what John Updike used to do

உங்களுக்கு ஜான் அப்டைக்-கிற்கு என்ன பழக்கம் என்று தெரியுமா?

the first thing when he would get a copy

அவருடைய முதல் புத்தகப் பிரதியை ஆல்பர்ட் கேனாப்-பிலிருந்து

of one of his new books from Alfred A. Knopf?

பெற்றவுடன் அவர் முதலில் செய்வது என்ன தெரியுமா?

He'd smell it.

அதை முகர்ந்து பார்ப்பார்.

Then he'd run his hand over the rag paper,

பின்பு காகிதங்களினூடே விரல்களை நுழைத்துப் பார்ப்பார்.

and the pungent ink and the deckled edges of the pages.

மையை முகர்வார். கூர்மையான விளிம்புகளைப் பார்ப்பார்.

All those years, all those books, he never got tired of it.

இத்தனை வருடங்கள் அவருடைய எல்லா புத்தகங்களிலும் இதை அவர் செய்ய மறந்ததில்லை.

Now, I am all for the iPad,

ஆனால் நாம் இப்போது ஐபேடு யுகத்தில் உள்ளோம்.

but trust me -- smelling it will get you nowhere.

அதை நுகர்வதென்பதை முயற்சிக்கக் கூடாதது.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

Now the Apple guys are texting,

ஆப்பிள் நிறுவனம் இப்போது

"Develop odor emission plug-in."

நறுமணம் வெளியிடும் செயல் திறனை கண்டுபிடிக்க முயல்கின்றனர்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

And the last story I'm going to talk about is quite a story.

நான் கடைசியாக சொல்லப் போகும் கதை உண்மையில் சுவாரஸ்யமானது.

A woman

ஒரு பெண்மணி.

named Aomame in 1984 Japan finds herself

1984-ல் ஜப்பானைச் சேர்ந்த அயோமாமி என்ற அவர்,

negotiating down a spiral staircase

நெடுஞ்சாலையை ஒட்டிய சுருள் வடிவ

off an elevated highway. When she gets to the bottom,

படிக்கட்டுகளில் உரையாடியபடி இறங்கி வருகிறார்.

she can't help but feel that, all of a sudden,

கீழே இறங்கியவுடன் திடீரென ஒரு வித அனுபவத்தில் ஆழ்கிறார்.

she's entered a new reality

அவர் இருந்த யதார்த்தத்திற்கு சிறிது மாறுபட்ட வேறொரு

that's just slightly different from the one that she left,

உண்மையான உலகத்தில் நுழைகிறார்.

but very similar, but different.

மிகவும் ஒத்த ஆனால் அதே சமயம் மாறுபட்டது அவ்வுலகம்.

And so, we're talking about parallel planes of existence,

அதனால் நாங்கள் சமாந்தரமான இரு வேறு தளங்கள் இருக்குமா என்பதைப் பற்றி பேசிக்கொண்டிருந்தோம்.

sort of like a book jacket and the book that it covers.

அது ஒரு புத்தகத்தையும் அதன் அட்டையையும் குறிப்பதாக இருந்தது.

So how do we show this?

இதை நாங்கள் எப்படி காண்பிப்பது?

We go back to Hepburn and Dietrich, but now we merge them.

நாங்கள் ஹெப்பர்ன்ஸ் மற்றும் டீட்ரிக் காலத்தில் செய்ததை இப்போது ஒன்றிணைக்க வேண்டும்.

So we're talking about different planes, different pieces of paper.

அந்த வெவ்வேறு தளங்களை வெவ்வேறு காகிதங்களில் எப்படி கொண்டு வருவது?

So this is on a semi-transparent piece of velum.

இது மேலுறையின் மீதுள்ள பாதி தெளிந்த திரை படலம்.

It's one part of the form and content.

இது மொத்தப் படைப்பில் ஒரு பகுதியே ஆகும்.

When it's on top of the paper board,

இதுவே ஒரு வெள்ளைத் தாள் இருந்தால் எப்படி எதிர்மறையாக இருக்குமோ

which is the opposite, it forms this.

அது தான் திரையில் தெரிகிறது.

So even if you don't know anything about this book,

உங்களுக்கு இப்புத்தகத்தைப் பற்றி எதுவும் தெரியாதிருந்தாலும்,

you are forced to consider a single person

ஒரு நபர் இப்படி வெவ்வேறு நிலைகளுக்குக்கிடையில் மாட்டித்

straddling two planes of existence.

தவிப்பதைச் சிந்திக்க வற்புறுத்தப்படுவீர்கள்.

And the object itself invited exploration

ஒரு பொருள் அதுவாகவே வந்து உங்களை ஆராயவும்,

interaction, consideration

ஊடாடவும், பரிவு கொள்ளவும் மற்றும்

and touch.

தொடவும் செய்துள்ளது.

This debuted at number two

இப்புத்தகம் நியூயார்க் சிறந்த புத்தக விற்பனை பட்டியலில்

on the New York Times Best Seller list.

இரண்டாவது இடத்தைப் பிடித்தது.

This is unheard of,

இது அப்புத்தக ஆசிரியரும் வெளியீட்டாளரும்

both for us the publisher, and the author.

கேட்டறியா ஒன்று.

We're talking a 900-page book

900 பக்கங்களைக் கொண்ட

that is as weird as it is compelling,

காண்பவரை வசீகரிக்கக் கூடிய,

and featuring a climactic scene

கற்பனை நிகழ்வுகளை கண்முன் கொணரக் கூடிய,

in which a horde of tiny people

உறங்கும் பெண்ணின் வாயிலிருந்து சிறிய மனிதர்

emerge from the mouth of a sleeping girl

வருவதைப் போன்ற விந்தையை நிகழ்த்தும்,

and cause a German Shepherd to explode.

கடைசியில் எல்லாம் அழிந்து போகும் என்ற மாயத்தை கூறும் ஒரு புத்தகத்தைப் பற்றி பேசுகிறோம்.

(Laughter)

(சிரிப்பொலி)

Not exactly Jackie Collins.

நான் ஜேக்கீ காலின்-ஐ குறிப்பிடவில்லை.

Fourteen weeks on the Best Seller list,

14 வாரங்கள் சிறந்த புத்தக விற்பனை பட்டியலில் இருந்தும்,

eight printings, and still going strong.

8 முறைக்கு மேலாக இன்னும் பிரசுரிக்கப்படுகிறது

So even though we love publishing as an art,

நாங்கள் அச்சுத் தொழிலை கலையென விரும்பினாலும்

we very much know it's a business too,

அதன் வியாபாரச் சந்தையை நாங்கள் நன்கு அறிவோம்.

and that if we do our jobs right and get a little lucky,

நாங்கள் அந்த பணியை சரிவர செய்தும், கொஞ்சம் அதிர்ஷ்டசாலியாகவும்

that great art can be great business.

இருந்தால் அது எங்களுக்கு மிகப் பெரிய வருமானத்தை உருவாக்கும்.

So that's my story. To be continued.

இதுவே என் கதை. இன்னும் தொடரும்.

What does it look like?

இவை பார்ப்பதற்கு எப்படி இருக்கிறது?

Yes. It can, it does and it will,

ஆமாம். இதனால் இப்பொழுதும் எப்பொழுதும் சிறப்பாக செயலாற்ற இயலும்.

but for this book designer,

ஆனால் இந்த புத்தக வடிவமைப்பாளருக்கு,

page-turner,

காகிதங்களை எந்நாளும் திருப்பிக்கொண்டிருப்பவனுக்கு,

dog-eared place-holder,

கந்தலாகிப்போன ஒரு புத்தக குறியின் பிரதிநிதிக்கு,

notes in the margins-taker,

புத்தக விளிம்பில் குறிப்பு எடுப்பவனுக்கு

ink-sniffer,

மையை எந்நாளும் நுகர்பவனுக்கு,

the story looks like this.

இக்கதை இதுபோலத்தான் இருக்கும்.

Thank you.

நன்றி.

(Applause)

(கைத்தட்டல்)