Your words may predict your future mental health | Mariano Sigman

Vertaald door: Lysanne Erlings Nagekeken door: Peter van de Ven

We have historical records that allow us to know how the ancient Greeks dressed,

Door onze historische archieven weten we hoe de Oude Grieken zich kleedden,

how they lived,

hoe ze leefden,

how they fought ...

hoe ze vochten...

but how did they think?

maar hoe dachten ze?

One natural idea is that the deepest aspects of human thought --

Een diepgeworteld idee is dat de diepste aspecten van de menselijke geest --

our ability to imagine,

onze vermogen tot verbeelding,

to be conscious,

ons bewust te zijn,

to dream --

te dromen --

have always been the same.

altijd hetzelfde zijn geweest.

Another possibility

Het zou ook kunnen

is that the social transformations that have shaped our culture

dat de sociale ontwikkelingen die onze cultuur hebben vormgegeven

may have also changed the structural columns of human thought.

ook de cognitieve pilaren van het menselijk denken hebben veranderd.

We may all have different opinions about this.

We denken hier waarschijnlijk allemaal anders over.

Actually, it's a long-standing philosophical debate.

Het is eigenlijk een doorlopend filosofisch debat.

But is this question even amenable to science?

Maar kan wetenschap deze vraag eigenlijk wel beantwoorden?

Here I'd like to propose

Ik zou willen voorstellen

that in the same way we can reconstruct how the ancient Greek cities looked

dat we op dezelfde manier waarop we Oud-Griekse steden kunnen reconstrueren

just based on a few bricks,

op basis van slecht enkele stenen,

that the writings of a culture are the archaeological records,

we de geschriften van een cultuur kunnen zien als archeologische bestanden,

the fossils, of human thought.

de fossielen van menselijke gedachten.

And in fact,

En eigenlijk,

doing some form of psychological analysis

toen hij een soort psychologische analyse uitvoerde

of some of the most ancient books of human culture,

op enkele van de oudste boeken uit de menselijke geschiedenis,

Julian Jaynes came up in the '70s with a very wild and radical hypothesis:

kwam Julian Jaynes in de jaren 70 met een wilde en radicale hypothese:

that only 3,000 years ago,

slechts 3.000 jaar geleden

humans were what today we would call schizophrenics.

leek het gedrag van de mensen sterk op wat wij nu schizofrenie noemen.

And he made this claim

Hij kwam tot deze bewering

based on the fact that the first humans described in these books

doordat dat de mensen die in die boeken werden beschreven

behaved consistently,

zich voortdurend gedroegen,

in different traditions and in different places of the world,

in verschillende tradities en overal ter wereld,

as if they were hearing and obeying voices

alsof ze stemmen hoorden en gehoorzaamden

that they perceived as coming from the Gods,

waarvan zij dachten dat ze van de goden kwamen,

or from the muses ...

of van hun muzes...

what today we would call hallucinations.

wat we nu als hallucinaties bestempelen.

And only then, as time went on,

En pas naarmate de jaren verstreken,

they began to recognize that they were the creators,

begonnen ze in te zien dat zij zelf de scheppers waren,

the owners of these inner voices.

de eigenaren van deze innerlijke stemmen.

And with this, they gained introspection:

Met dit inzicht kwam introspectie:

the ability to think about their own thoughts.

de mogelijkheid om te denken over hun eigen gedachtes.

So Jaynes's theory is that consciousness,

Jaynes' theorie is dus dat bewustzijn,

at least in the way we perceive it today,

tenminste zoals we dat nu opvatten,

where we feel that we are the pilots of our own existence --

waarbij we denken dat wij de macht hebben over ons eigen bestaan,

is a quite recent cultural development.

een vrij recente culturele ontwikkeling is.

And this theory is quite spectacular,

Deze theorie is vrij spectaculair,

but it has an obvious problem

maar heeft een groot probleem:

which is that it's built on just a few and very specific examples.

dat het op slechts enkele en specifieke voorbeelden is gebaseerd.

So the question is whether the theory

De vraag is dus of de theorie,

that introspection built up in human history only about 3,000 years ago

die stelt dat ons vermogen tot introspectie slechts 3000 jaar oud is,

can be examined in a quantitative and objective manner.

onderzocht kan worden op een kwantitatieve en objectieve manier.

And the problem of how to go about this is quite obvious.

En het probleem hiermee is natuurlijk overduidelijk.

It's not like Plato woke up one day and then he wrote,

Het is niet alsof Plato op een dag wakker werd en schreef:

"Hello, I'm Plato,

"Hoi, ik ben Plato,

and as of today, I have a fully introspective consciousness."

en vanaf vandaag heb ik een volledig zelfbeschouwend bewustzijn."

(Laughter)

(Gelach)

And this tells us actually what is the essence of the problem.

Dit toont ons de essentie van het probleem.

We need to find the emergence of a concept that's never said.

We moeten de oorsprong vinden van iets wat nooit is uitgesproken.

The word introspection does not appear a single time

Het woord introspectie verschijnt geen enkele keer

in the books we want to analyze.

in de boeken die we willen analyseren.

So our way to solve this is to build the space of words.

Om dit op te lossen moeten we een ruimte van woorden bouwen.

This is a huge space that contains all words

Dit is een gigantische ruimte waarin alle woorden opgeslagen worden,

in such a way that the distance between any two of them

gerangschikt op een manier waarin de afstand tussen twee woorden

is indicative of how closely related they are.

een indicatie is van hun onderlinge relatie.

So for instance,

Een voorbeeld:

you want the words "dog" and "cat" to be very close together,

je wilt de woorden 'hond' en 'kat' vlakbij elkaar hebben,

but the words "grapefruit" and "logarithm" to be very far away.

en de woorden 'grapefruit' en 'logaritme' moeten juist ver van elkaar af staan.

And this has to be true for any two words within the space.

En dit moet toegepast worden op alle woorden in die ruimte.

And there are different ways that we can construct the space of words.

Er zijn verschillende manieren om een ruimte van woorden te maken.

One is just asking the experts,

We kunnen het de experts vragen,

a bit like we do with dictionaries.

zoals we dat doen met woordenboeken.

Another possibility

Een andere mogelijkheid

is following the simple assumption that when two words are related,

is de simpele veronderstelling volgen dat wanneer twee woorden gerelateerd zijn,

they tend to appear in the same sentences,

ze in dezelfde zinnen zullen opduiken,

in the same paragraphs,

in dezelfde paragrafen,

in the same documents,

in dezelfde documenten,

more often than would be expected just by pure chance.

vaker dan je op basis van puur toeval zou mogen verwachten.

And this simple hypothesis,

En deze simpele hypothese,

this simple method,

deze simpele methode,

with some computational tricks

en enkele trucjes met de computer,

that have to do with the fact

vanwege het feit

that this is a very complex and high-dimensional space,

dat dit een complexe en hoog-dimensionale ruimte is,

turns out to be quite effective.

blijkt erg effectief te zijn.

And just to give you a flavor of how well this works,

Om je een idee te geven hoe goed dit werkt:

this is the result we get when we analyze this for some familiar words.

dit is het resultaat dat we krijgen voor enkele alledaagse woorden.

And you can see first

Allereerst kun je zien

that words automatically organize into semantic neighborhoods.

dat de woorden automatisch worden gerangschikt in semantische gebieden.

So you get the fruits, the body parts,

Je hebt fruitsoorten, lichaamsdelen,

the computer parts, the scientific terms and so on.

computeronderdelen, wetenschappelijke termen, enzovoorts.

The algorithm also identifies that we organize concepts in a hierarchy.

Het algoritme snapt ook dat we concepten hiërarchisch rangschikken.

So for instance,

Bijvoorbeeld,

bij de wetenschappelijke termen is te zien hoe ze zich in twee categorieën splitsen:

you can see that the scientific terms break down into two subcategories

of the astronomic and the physics terms.

de astronomische en natuurkundige termen.

And then there are very fine things.

Dan zijn er ook nog subtiele dingen.

For instance, the word astronomy,

Het woord astronomie lijkt bijvoorbeeld

which seems a bit bizarre where it is,

op een erg rare plaats te staan,

is actually exactly where it should be,

maar het is eigenlijk precies waar het moet zijn,

between what it is,

tussen wat het is,

an actual science,

een exacte wetenschap,

and between what it describes,

en tussen wat het beschrijft,

the astronomical terms.

de astronomische termen.

Zo kan je hier nog wel even over doorgaan.

And we could go on and on with this.

Het is zelfs zo, dat als je hier een tijdje naar staart,

Actually, if you stare at this for a while,

and you just build random trajectories,

je willekeurige routes vindt,

you will see that it actually feels a bit like doing poetry.

en je zult zien dat het voelt alsof je met poëzie bezig bent.

Dat komt doordat, op een bepaalde manier,

And this is because, in a way,

walking in this space is like walking in the mind.

wandelen in deze ruimte iets wegheeft van wandelen in de geest.

And the last thing

Als laatste

is that this algorithm also identifies what are our intuitions,

identificeert het algoritme ook wat onze intuïties zijn,

of which words should lead in the neighborhood of introspection.

welke woorden in de buurt van introspectie geplaatst moeten worden.

So for instance,

Bijvoorbeeld,

words such as "self," "guilt," "reason," "emotion,"

woorden als 'zelf', 'schuld', 'reden', 'emotie',

are very close to "introspection,"

liggen erg dicht bij 'introspectie',

but other words,

maar andere woorden,

such as "red," "football," "candle," "banana,"

zoals 'rood', 'voetbal', 'kaars', 'banaan',

are just very far away.

staan daar ver vanaf.

And so once we've built the space,

Zodra we deze ruimte gebouwd hebben,

the question of the history of introspection,

wordt de vraag over de geschiedenis van introspectie,

or of the history of any concept

of de geschiedenis van elk ander concept

which before could seem abstract and somehow vague,

dat hiervoor abstract en wat vaag aandeed,

becomes concrete --

concreet --

becomes amenable to quantitative science.

wordt toegankelijk voor kwantitatieve wetenschap.

All that we have to do is take the books,

Alles wat we hoeven te doen,

is de boeken digitaliseren

we digitize them,

and we take this stream of words as a trajectory

en de stroom aan woorden als een route te zien

and project them into the space,

en in die ruimte te projecteren,

and then we ask whether this trajectory spends significant time

en dan moeten we bekijken of deze route aanzienlijke tijd

circling closely to the concept of introspection.

rondom het concept introspectie cirkelt.

And with this,

En hiermee

we could analyze the history of introspection

kunnen we de geschiedenis van introspectie analyseren

in the ancient Greek tradition,

in de traditie van de Oude Grieken,

for which we have the best available written record.

waarvan we over de best bewaarde geschriften beschikken.

So what we did is we took all the books --

We hebben dus alle boeken genomen --

we just ordered them by time --

ze gewoon chronologisch georganiseerd --

for each book we take the words

alle woorden uit de boeken overgenomen

and we project them to the space,

en in de ruimte geprojecteerd.

and then we ask for each word how close it is to introspection,

Dan bekijken we voor elk woord hoe dicht het bij introspectie staat

and we just average that.

en nemen het gemiddelde daarvan.

And then we ask whether, as time goes on and on,

Vervolgens vragen we ons af of, naarmate de jaren verstrijken,

these books get closer, and closer and closer

de boeken en teksten steeds dichter en dichter

bij het concept van introspectie komen.

to the concept of introspection.

And this is exactly what happens in the ancient Greek tradition.

Dit is precies wat er gebeurt in de Oud-Griekse traditie.

So you can see that for the oldest books in the Homeric tradition,

Zo is bijvoorbeeld in de oudste boeken uit de tijd van Homerus

there is a small increase with books getting closer to introspection.

een kleine toename te zien in boeken die dichter tot introspectie komen.

But about four centuries before Christ,

Maar zo'n vier eeuwen voor Christus

this starts ramping up very rapidly to an almost five-fold increase

begint dit snel op te lopen, bijna een vervijfvoudiging,

of books getting closer, and closer and closer

van boeken die dichter en dichter en dichter

to the concept of introspection.

naar het concept introspectie toe bewegen.

And one of the nice things about this

En het interessante hiervan is

is that now we can ask

dat we ons nu kunnen afvragen

whether this is also true in a different, independent tradition.

of dit ook geldt voor een andere, onafhankelijke traditie.

So we just ran this same analysis on the Judeo-Christian tradition,

Dus voerden we dezelfde analyse uit op de Judas-Christelijke traditie

and we got virtually the same pattern.

en we kregen vrijwel hetzelfde patroon.

Again, you see a small increase for the oldest books in the Old Testament,

Je ziet opnieuw een kleine toename in de oudste boeken in het Oude Testament,

and then it increases much more rapidly

en dan neemt het vrij snel toe

in de nieuwe boeken van het Nieuwe Testament.

in the new books of the New Testament.

And then we get the peak of introspection

We bereikten de top rondom introspectie

in "The Confessions of Saint Augustine,"

in 'De bekentenissen van St. Augustinus',

about four centuries after Christ.

ongeveer vier eeuwen na Christus.

And this was very important,

Dit was erg belangrijk,

because Saint Augustine had been recognized by scholars,

want Sint Augustinus is door wetenschappers,

philologists, historians,

taalkundigen, geschiedkundigen,

as one of the founders of introspection.

als een van de stichters van introspectie erkend.

Actually, some believe him to be the father of modern psychology.

Sommigen zien hem zelfs als de vader van de moderne psychologie.

So our algorithm,

Ons algoritme,

which has the virtue of being quantitative,

dat een kwantitatieve eigenschap heeft,

of being objective,

objectief is,

and of course of being extremely fast --

en extreem snel is --

it just runs in a fraction of a second --

het werkt in een fractie van een seconde --

can capture some of the most important conclusions

is in staat enkele van de meest belangrijke conclusies te trekken

of this long tradition of investigation.

van deze lange onderzoeksgeschiedenis.

And this is in a way one of the beauties of science,

Dit is het mooie van wetenschap,

which is that now this idea can be translated

want nu kan dit idee vertaald en aangepast worden

and generalized to a whole lot of different domains.

voor een hoop nieuwe domeinen.

So in the same way that we asked about the past of human consciousness,

Op dezelfde manier waarop we de historie van het menselijk bewustzijn bevroegen,

maybe the most challenging question we can pose to ourselves

is de meest uitdagende vraag die we onszelf kunnen stellen misschien

is whether this can tell us something about the future of our own consciousness.

of dit ons iets over de toekomst van ons bewustzijn kan zeggen.

To put it more precisely,

Om precies te zijn,

whether the words we say today

of de woorden die we vandaag zeggen

can tell us something of where our minds will be in a few days,

ons iets kunnen vertellen over onze geestestoestand over een paar dagen,

in a few months

over een paar maanden,

or a few years from now.

of over enkele jaren.

And in the same way many of us are now wearing sensors

Net zoals velen van ons nu sensoren en meters dragen

that detect our heart rate,

die ons hartritme meten,

our respiration,

onze ademhaling,

our genes,

onze genen,

on the hopes that this may help us prevent diseases,

in de hoop dat dit ons helpt ziektes te voorkomen,

we can ask whether monitoring and analyzing the words we speak,

kunnen we ons afvragen of het bijhouden van de woorden die we uitspreken,

we tweet, we email, we write,

tweeten, e-mailen, schrijven,

can tell us ahead of time whether something may go wrong with our minds.

ons iets kan vertellen over wat er eventueel mis kan gaan in onze geest.

And with Guillermo Cecchi,

En met Guillermo Cecchi,

who has been my brother in this adventure,

die met mij dit avontuur aanging,

we took on this task.

stortte ik me op deze taak.

And we did so by analyzing the recorded speech of 34 young people

We analyseerden audiogegevens, ingesproken door 34 jonge mensen

who were at a high risk of developing schizophrenia.

die een hoog risico hadden om schizofrenie te ontwikkelen.

And so what we did is, we measured speech at day one,

Op de eerste dag maten we spraak

and then we asked whether the properties of the speech could predict,

en we onderzochten of deze eigenschappen

within a window of almost three years,

in een tijdsframe van bijna drie jaar,

the future development of psychosis.

een toekomstige psychose konden voorspellen.

But despite our hopes,

Maar ondanks onze hoop

we got failure after failure.

faalden we steeds opnieuw.

There was just not enough information in semantics

Er was gewoon niet genoeg informatie in de semantiek

to predict the future organization of the mind.

om de toekomstige organisatie van iemands brein te voorspellen.

It was good enough

Het was goed genoeg

to distinguish between a group of schizophrenics and a control group,

om het verschil aan te duiden tussen schizofrenen en de controlegroep,

a bit like we had done for the ancient texts,

net zoals we met de oude teksten hadden gedaan,

but not to predict the future onset of psychosis.

maar niet om een toekomstige psychose op te sporen.

But then we realized

Toen realiseerden we ons

that maybe the most important thing was not so much what they were saying,

dat wat er gezegd werd wellicht niet het belangrijkst was,

but how they were saying it.

maar wel hoe het gezegd werd.

More specifically,

Om duidelijker te zijn,

it was not in which semantic neighborhoods the words were,

het gaat er niet om in welke semantische omgeving de woorden zich bevinden,

but how far and fast they jumped

maar hoe ver en snel zij

from one semantic neighborhood to the other one.

van de ene semantische buurt naar de andere sprongen.

And so we came up with this measure,

Daarom kwamen we met een stelsel

which we termed semantic coherence,

dat we semantische samenhang noemden,

which essentially measures the persistence of speech within one semantic topic,

dat de vastberadenheid in iemands spraak in een bepaald semantisch onderwerp mat,

within one semantic category.

binnen een bepaalde semantische categorie.

And it turned out to be that for this group of 34 people,

En hieruit bleek dat binnen deze groep van 34 mensen,

the algorithm based on semantic coherence could predict,

het algoritme gebaseerd op semantische samenhang,

with 100 percent accuracy,

met 100 procent nauwkeurigheid,

who developed psychosis and who will not.

kon voorspellen wie een psychose zou ontwikkelen.

And this was something that could not be achieved --

Dit is iets wat nog nooit bereikt was --

not even close --

niet bij benadering --

with all the other existing clinical measures.

in alle andere bestaande klinische onderzoeken.

And I remember vividly, while I was working on this,

Ik kan me nog levendig herinneren dat terwijl ik hieraan werkte,

I was sitting at my computer

ik aan mijn computer zat

and I saw a bunch of tweets by Polo --

en een aantal tweets zag van Polo --

Polo had been my first student back in Buenos Aires,

Polo was mijn eerste student in Buenos Aires,

and at the time he was living in New York.

die op dat moment in New York woonde.

And there was something in this tweets --

En er was iets met zijn tweets --

I could not tell exactly what because nothing was said explicitly --

ik wist niet precies wat, want hij zei niets expliciets --

but I got this strong hunch,

maar ik had een sterk gevoel,

this strong intuition, that something was going wrong.

een sterke intuïtie, dat er iets mis was.

So I picked up the phone, and I called Polo,

Dus ik pakte de telefoon en belde Polo op,

and in fact he was not feeling well.

en hij voelde zich inderdaad niet goed.

And this simple fact,

Dit simpele feit,

that reading in between the lines,

dat door tussen de regels door te lezen

I could sense, through words, his feelings,

ik via zijn woorden zijn gevoelens kon aanvoelen,

was a simple, but very effective way to help.

bleek een simpele maar effectieve manier om te helpen.

What I tell you today

Wat ik jullie vandaag vertel,

is that we're getting close to understanding

is dat we steeds beter snappen

how we can convert this intuition that we all have,

hoe we deze intuïtie, die we allemaal hebben,

that we all share,

die we allemaal delen,

into an algorithm.

in een algoritme kunnen omzetten.

And in doing so,

Als we dat doen,

we may be seeing in the future a very different form of mental health,

krijgen we in de toekomst wellicht een ander idee van geestelijke gezondheid

based on objective, quantitative and automated analysis

gebaseerd op objectieve, kwantitatieve en automatische analyses

of the words we write,

van de woorden die we schrijven

of the words we say.

of de woorden die we uitspreken.

Gracias.

Gracias.

(Applause)

(Applaus)