Your words may predict your future mental health | Mariano Sigman

Translator: ALEKSANDAR MITEVSKI Reviewer: Julia Kalaputi

We have historical records that allow us to know how the ancient Greeks dressed,

Имаме историски записи од кои знаеме како се облекувале древните грци,

how they lived,

како живееле,

how they fought ...

како се бореле ...

but how did they think?

но како размислувале?

One natural idea is that the deepest aspects of human thought --

Постои сфаќање кое вели дека суштината на човечката мисла --

our ability to imagine,

нашата способност да замислуваме,

to be conscious,

да бидеме свесни,

to dream --

да сонуваме --

have always been the same.

отсекогаш била иста.

Another possibility

Другото сфаќање

is that the social transformations that have shaped our culture

е дека социјалните трансформации кои ја обликувале нашата култура

may have also changed the structural columns of human thought.

истовремено ја промениле и структурата на човечката мисла.

We may all have different opinions about this.

Постојат различни мислења за ова.

Actually, it's a long-standing philosophical debate.

Всушност, ова е долга филозофска дебата.

But is this question even amenable to science?

Но, дали ова прашање е воопшто податливо за науката?

Here I'd like to propose

Исто како што можеме да го реконструираме

that in the same way we can reconstruct how the ancient Greek cities looked

изгледот на древните грчки градови,

just based on a few bricks,

користејќи само неколку тули,

that the writings of a culture are the archaeological records,

можеме и да ја реконструираме човечката мисла, овојпат користејќи

the fossils, of human thought.

ги записите на културата.

And in fact,

Всушност,

doing some form of psychological analysis

правејќи еден вид на психолошка анализа

of some of the most ancient books of human culture,

на некои од најдревните книги на човечката култура,

Julian Jaynes came up in the '70s with a very wild and radical hypothesis:

Џулијан Џејнс, во 70-тите, предложил многу необична и радикална теза:

that only 3,000 years ago,

дека само пред 3.000 години,

humans were what today we would call schizophrenics.

луѓето биле она што денес го нарекуваме шизофреничари.

And he made this claim

Ова тврдење го поткрепил

based on the fact that the first humans described in these books

со фактот дека во овие книги биле опишани луѓе,

behaved consistently,

од различни традиции и од различни краеви на светот,

in different traditions and in different places of the world,

кои се однесувале така како

as if they were hearing and obeying voices

да слушаат и им се покоруваат на гласови

that they perceived as coming from the Gods,

за кои мислеле дека доаѓаат од Боговите,

or from the muses ...

или од музите ...

what today we would call hallucinations.

ова денес го нарекуваме халуцинации.

And only then, as time went on,

И како што одминувало времето,

they began to recognize that they were the creators,

луѓето почнале да сфаќаат дека тие се креаторите,

the owners of these inner voices.

дека гласовите се всушност нивни.

And with this, they gained introspection:

И на овој начин, тие стекнале интроспекција:

the ability to think about their own thoughts.

способноста да размислуваат за нивните мисли.

So Jaynes's theory is that consciousness,

Теоријата на Џејнс е дека свесноста,

at least in the way we perceive it today,

барем онака како што ја дефинираме денес,

where we feel that we are the pilots of our own existence --

она чувство дека ние управуваме со нашето постоење --

is a quite recent cultural development.

е прилично скорашен производ на културниот развој.

And this theory is quite spectacular,

Теоријава е прилично спектакуларна,

but it has an obvious problem

но очигледно има проблем,

which is that it's built on just a few and very specific examples.

а тоа е дека се базира само на неколку многу специфични примери.

So the question is whether the theory

Оттука, прашањето е дали теоријата,

that introspection built up in human history only about 3,000 years ago

која вели дека интроспекцијата се појавила пред само 3.000,

can be examined in a quantitative and objective manner.

може да биде испитана на квантитативен и објективен начин.

And the problem of how to go about this is quite obvious.

Очигледно е дека не е лесно да се тестира оваа теза.

It's not like Plato woke up one day and then he wrote,

Многу би ни било полесно доколку Платон се разбудил и напишал,

"Hello, I'm Plato,

"Здраво, јас сум Платон,

and as of today, I have a fully introspective consciousness."

и од денес јас имам целосно интроспективна свесност."

(Laughter)

(Смеа)

And this tells us actually what is the essence of the problem.

Ова всушност ни кажува што е суштината на проблемот.

We need to find the emergence of a concept that's never said.

Треба да откриеме како настанал концепт што никогаш не бил изговорен.

The word introspection does not appear a single time

Зборот интроспекција не се појавува ниту еднаш

in the books we want to analyze.

во книгите кои сакаме да ги анализираме.

So our way to solve this is to build the space of words.

Ние ова го решивме така што го создадовме просторот на зборови.

This is a huge space that contains all words

Ова е огромен простор кој ги содржи сите зборови

in such a way that the distance between any two of them

на таков начин што растојанието помеѓу било кои два збора

is indicative of how closely related they are.

ни кажува колку тие се поврзани.

So for instance,

На пример,

you want the words "dog" and "cat" to be very close together,

зборовите "куче" и "мачка" би требало да се многу блиску еден до друг,

but the words "grapefruit" and "logarithm" to be very far away.

но зборовите "грејпфрут" и "логаритам" би требало да се многу далеку.

And this has to be true for any two words within the space.

Ова важи за било кои два збора во рамки на просторот.

And there are different ways that we can construct the space of words.

Исто така, на повеќе начини можеме да го конструираме просторот.

One is just asking the experts,

Можеме да ги прашаме стручњаците,

a bit like we do with dictionaries.

исто како кога прегледуваме речник.

Another possibility

Или пак можеме

is following the simple assumption that when two words are related,

да се водиме од претпоставката дека кога два збора се поврзани,

they tend to appear in the same sentences,

тие се појавуваат во исти реченици,

in the same paragraphs,

во исти пасуси,

in the same documents,

во исти документи,

more often than would be expected just by pure chance.

многу почесто отколку ако е чиста случајност.

And this simple hypothesis,

Оваа едноставна хипотеза,

this simple method,

овој едноставен метод,

with some computational tricks

користејќи програмерски трикови

that have to do with the fact

оти станува збор за многу

that this is a very complex and high-dimensional space,

сложен повеќе-димензионален простор,

turns out to be quite effective.

излезе дека е доста ефикасен.

And just to give you a flavor of how well this works,

Само за да видите колку добро функционира ова,

this is the result we get when we analyze this for some familiar words.

ова е резултатот кој го добиваме кога ќе анализираме некои познати зборови.

And you can see first

Најпрвин може да видите

that words automatically organize into semantic neighborhoods.

дека зборовите автоматски се организираат во семантички групи.

So you get the fruits, the body parts,

Имате овошје, делови на телото,

the computer parts, the scientific terms and so on.

компјутерски делови, научните термини итн.

The algorithm also identifies that we organize concepts in a hierarchy.

Алгоритамот ни кажува дека ние и хиерархиски ги организираме концептите.

So for instance,

На пример,

you can see that the scientific terms break down into two subcategories

може да видите дека научните термини се групираат во две подкатегории,

of the astronomic and the physics terms.

термини од астрономијата и од физиката.

And then there are very fine things.

Потоа имате многу суптилни работи.

For instance, the word astronomy,

На пример, зборот астрономија,

which seems a bit bizarre where it is,

кој навидум е на чудна локација,

is actually exactly where it should be,

е всушност токму онаму каде што треба да биде,

between what it is,

помеѓу она што е,

an actual science,

наука

and between what it describes,

и помеѓу она што го опишува,

the astronomical terms.

астрономски термини.

And we could go on and on with this.

И вака можеме до бескрај.

Actually, if you stare at this for a while,

Всушност, ако се задлабочите во ова,

and you just build random trajectories,

и почнете да правите шеми,

you will see that it actually feels a bit like doing poetry.

ќе имате чувство како да пишувате поезија.

And this is because, in a way,

А тоа е така затоа што, на некој начин,

walking in this space is like walking in the mind.

да чекориш во овој простор е како да чекориш во умот.

And the last thing

И последното е

is that this algorithm also identifies what are our intuitions,

дека овој алгоритам ги потврдува нашите претпоставки

of which words should lead in the neighborhood of introspection.

за тоа кои зборови би требало да се најмногу поврзани со интроспекцијата.

So for instance,

На пример,

words such as "self," "guilt," "reason," "emotion,"

зборови како "себство," "вина," "разум," "емоција,"

are very close to "introspection,"

се многу блиску до "интроспекција,"

but other words,

но други зборови,

such as "red," "football," "candle," "banana,"

како "црвена," "фудбал," "свеќа," "банана,"

are just very far away.

се многу далеку.

And so once we've built the space,

Откако ќе го изградиме просторот,

the question of the history of introspection,

прашањето за потеклото на интроспекцијата,

or of the history of any concept

или потеклото на било кој концепт

which before could seem abstract and somehow vague,

кое претходно можеби изгледало апстрактно или некако нејасно,

becomes concrete --

сега станува конкретно --

becomes amenable to quantitative science.

станува податливо за квантитивно изучување.

All that we have to do is take the books,

Се што треба да направиме е да ги земеме книгите,

we digitize them,

да ги дигитализираме,

and we take this stream of words as a trajectory

да ги извадиме зборовите

and project them into the space,

да ги проектираме во просторот,

and then we ask whether this trajectory spends significant time

и да се запрашаме која група на зборови кружи најдолго и најблиску

circling closely to the concept of introspection.

околку концептот интроспекција.

And with this,

На овој начин,

we could analyze the history of introspection

можеме да ја анализираме историјата на интроспекцијата

in the ancient Greek tradition,

во древната грчка традиција,

for which we have the best available written record.

за која имаме најдобри пишани записи.

So what we did is we took all the books --

Значи ги зедовме сите книги --

we just ordered them by time --

ги подредивме според времето --

for each book we take the words

од секоја книга ги извадивме зборовите,

and we project them to the space,

ги проектиравме во просторот,

and then we ask for each word how close it is to introspection,

и потоа гледавме колку секој збор е блиску до интроспекцијата,

and we just average that.

и пресметувавме просек.

And then we ask whether, as time goes on and on,

Потоа, се запрашавме дали, како што одминува времето,

these books get closer, and closer and closer

овие книги се приближуваат сѐ повеќе и повеќе

to the concept of introspection.

до концептот интроспекција.

And this is exactly what happens in the ancient Greek tradition.

И токму тоа се случува во рамки на древната грчка традиција.

So you can see that for the oldest books in the Homeric tradition,

Може да видите дека најстарите книги од времето на Хомер,

there is a small increase with books getting closer to introspection.

се малку поврзани со интроспекцијата.

But about four centuries before Christ,

Но отприлика четири века пред нашата ера,

this starts ramping up very rapidly to an almost five-fold increase

настанува драстично приближување, книгите од овој период

of books getting closer, and closer and closer

пет пати се поблиску до

to the concept of introspection.

концептот интроспекција.

And one of the nice things about this

И интересно е тоа

is that now we can ask

што сега, истото ова

whether this is also true in a different, independent tradition.

можеме да го испитаме и во други традиции.

So we just ran this same analysis on the Judeo-Christian tradition,

Истата оваа анализа ја спроведовме и во Јудео-Христијанската традиција,

and we got virtually the same pattern.

и ја откривме буквално истата шема.

Again, you see a small increase for the oldest books in the Old Testament,

И повторно, најстарите книги од Стариот Завет се малку поврзани,

а потоа книгите од Новиот Завет се приближуваат брзо

and then it increases much more rapidly

и се многу поблиску до интроспекцијата.

in the new books of the New Testament.

And then we get the peak of introspection

И тогаш го имаме врвот на интроспекцијата

in "The Confessions of Saint Augustine,"

во "Исповедите на Свети Августин,"

about four centuries after Christ.

четири века после Исус Христос.

And this was very important,

И ова е многу важно,

because Saint Augustine had been recognized by scholars,

зашто Свети Августин, се смета, од страна на научниците,

philologists, historians,

филолозите, историчарите,

as one of the founders of introspection.

како еден од основачите на интроспекцијата.

Actually, some believe him to be the father of modern psychology.

Всушност, некои сметаат дека тој е таткото на модерната психологија.

So our algorithm,

Значи нашиот алгоритам,

which has the virtue of being quantitative,

кој како предност го има тоа што е квантитативен,

of being objective,

објективен,

and of course of being extremely fast --

и се разбира, исклучиво брз --

it just runs in a fraction of a second --

пресметува во дел од секундата --

can capture some of the most important conclusions

може да ги искристализира најважните заклучоци

of this long tradition of investigation.

од ова долго истражување.

And this is in a way one of the beauties of science,

На некој начин ова е убавината на науката,

which is that now this idea can be translated

сега оваа идеја може да се преведе

and generalized to a whole lot of different domains.

и да се воопшти во многу други подрачја.

So in the same way that we asked about the past of human consciousness,

Исто онака како што прашувавме за минатото на човековата свесност,

maybe the most challenging question we can pose to ourselves

сега можеме да си го поставиме можеби најпредизвикувачкото прашање,

is whether this can tell us something about the future of our own consciousness.

дали оваа метода може да ни каже нешто за иднината на нашата свесност.

To put it more precisely,

Да бидам попрецизен,

whether the words we say today

дали зборовите кои денес ги изговараме

can tell us something of where our minds will be in a few days,

можат да ни кажат за тоа каде ќе бидат нашите умови за неколку дена,

in a few months

за неколку месеци

or a few years from now.

или за неколку години од сега.

And in the same way many of us are now wearing sensors

И исто како што многумина од нас сега носат сензори

that detect our heart rate,

за мерење на пулсот,

our respiration,

на дишењето,

our genes,

на гените,

on the hopes that this may help us prevent diseases,

во надеж дека ова ќе ни помогне да спречиме болести,

we can ask whether monitoring and analyzing the words we speak,

на истиот овој начин можеби, анализирањето на зборовите кои ги изговараме,

we tweet, we email, we write,

твитаме, испраќаме, пишуваме,

can tell us ahead of time whether something may go wrong with our minds.

ќе ни каже предвреме, дали нешто не е во ред со нашиот ум.

And with Guillermo Cecchi,

И со Џилермо Сечи,

who has been my brother in this adventure,

мојот сопатник во оваа авантура,

we took on this task.

се нафативме на задачата.

And we did so by analyzing the recorded speech of 34 young people

Го анализиравме снимениот говор на 34 млади луѓе

who were at a high risk of developing schizophrenia.

кои имаа висок ризик да заболат од шизофренија.

And so what we did is, we measured speech at day one,

Го меревме говорот во првиот наврат,

and then we asked whether the properties of the speech could predict,

и потоа се запрашавме дали особините на говорот можат да го предвидат,

within a window of almost three years,

во рамки на три години,

the future development of psychosis.

јавувањето на психоза.

But despite our hopes,

Но, и покрај нашите надежи,

we got failure after failure.

доживеавме неколку неуспеси.

There was just not enough information in semantics

Едноставно немаше доволно информации во семантиката

to predict the future organization of the mind.

за да може да се предвиди иднината на умот.

It was good enough

Можно беше да се разликуваат

to distinguish between a group of schizophrenics and a control group,

шизофреничарите од нормалните субјекти,

a bit like we had done for the ancient texts,

слично како кај древните текстови,

but not to predict the future onset of psychosis.

но не можеше да се предвиди почетокот на психозата.

But then we realized

И тогаш ни текна

that maybe the most important thing was not so much what they were saying,

дека можеби не е толку важно што зборуваат

but how they were saying it.

туку како зборуваат.

More specifically,

Поточно,

it was not in which semantic neighborhoods the words were,

не беше важно во која семантичка група се нивните зборови,

but how far and fast they jumped

туку колку далеку и колку брзо скокаат

from one semantic neighborhood to the other one.

од една семантичка група во друга.

And so we came up with this measure,

Оттука, смисливме една мерка,

which we termed semantic coherence,

која ја нарековме семантичка кохерентност,

which essentially measures the persistence of speech within one semantic topic,

која во основа мери колку долго говорот се задржува во рамки на една семантичка тема,

within one semantic category.

во рамки на една семантичка категорија.

And it turned out to be that for this group of 34 people,

И излезе дека за оваа група од 34 луѓе,

the algorithm based on semantic coherence could predict,

алгоритамот водејќи се од семантичката кохерентност можеше да предвиди

with 100 percent accuracy,

со 100 процентна сигурност

who developed psychosis and who will not.

кој ќе развие психоза, а кој не.

And this was something that could not be achieved --

Ова е нешто што не можеше да се постигне --

not even close --

ниту одблизу --

with all the other existing clinical measures.

со другите клинички мерки.

And I remember vividly, while I was working on this,

И се сеќавам многу јасно, додека работев на ова,

I was sitting at my computer

бев на мојот компјутер

and I saw a bunch of tweets by Polo --

кога видов еден куп твитови од Поло --

Polo had been my first student back in Buenos Aires,

Поло ми беше прв студент кога бев во Буенос Аирес,

and at the time he was living in New York.

а кога се случи ова тој живееше во Њујорк.

And there was something in this tweets --

Имаше нешто во неговите твитови --

I could not tell exactly what because nothing was said explicitly --

не можев да кажам што бидејќи немаше нешто очигледно --

but I got this strong hunch,

но ми се јави силно претчувство,

this strong intuition, that something was going wrong.

силна интуиција, дека нешто не е во ред.

So I picked up the phone, and I called Polo,

Го кренав телефонот и му се јавив на Поло.

and in fact he was not feeling well.

Излезе дека не му е добро.

And this simple fact,

Овој едноставен факт,

that reading in between the lines,

читањето меѓу редови,

I could sense, through words, his feelings,

тоа што преку неговите зборови ги насетив неговите чувства,

was a simple, but very effective way to help.

беше едноставен, но многу ефикасен начин да помогнам.

What I tell you today

Она што сакам да ви кажам

is that we're getting close to understanding

е дека сме се поблизу до решението

how we can convert this intuition that we all have,

на тоа како да ја претвориме оваа интуиција што сите ја имаме,

that we all share,

што сите ја делиме,

into an algorithm.

во алгоритам.

And in doing so,

Ако успееме,

we may be seeing in the future a very different form of mental health,

во иднина можеби ќе имаме многу поразлична дијагностика на менталното здравје,

based on objective, quantitative and automated analysis

која ќе се заснова на објективна, квантитативна и автоматизирана анализа

of the words we write,

на зборовите што ги пишуваме

of the words we say.

и на зборовите што ги изговараме.

Gracias.

Благодарам

(Applause)

(Аплауз)