Wisdom from great writers on every year of life | Joshua Prager

Vertaald door: Saskia O'Neill Nagekeken door: Peter van de Ven

I'm turning 44 next month,

Volgende maand word ik 44

and I have the sense that 44 is going to be a very good year,

en ik heb het gevoel dat 44 echt een goed jaar wordt.

a year of fulfillment, realization.

Een jaar van besef en van vervulling.

I have that sense,

Ik heb dat gevoel,

not because of anything particular in store for me,

niet omdat mij iets specifieks te wachten staat,

but because I read it would be a good year

maar omdat ik heb gelezen dat het een goed jaar zou worden

in a 1968 book by Norman Mailer.

in een boek van Norman Mailer uit 1968.

"He felt his own age, forty-four ..."

"Hij voelde zijn leeftijd, vierenveertig ...",

wrote Mailer in "The Armies of the Night,"

schreef Mailer in 'The Armies of the Night',

"... felt as if he were a solid embodiment

"... voelde zich alsof hij een robuuste belichaming was

of bone, muscle, heart, mind, and sentiment to be a man,

van botten, spieren, hart, geest en gevoel om een man te zijn,

as if he had arrived."

alsof hij was gearriveerd."

Yes, I know Mailer wasn't writing about me.

Ik weet wel dat Mailer niet over mij schreef.

But I also know that he was;

Maar toch ook een beetje wel.

for all of us -- you, me, the subject of his book,

Want wij allen; jij, ik, het karakter in dit boek,

age more or less in step,

we worden allemaal ouder.

proceed from birth along the same great sequence:

We volgen vanaf onze geboorte dezelfde grote lijnen.

through the wonders and confinements of childhood;

Via de verwondering en bescherming van de kindertijd,

the emancipations and frustrations of adolescence;

de bevrijding en de frustaties van de puberteit,

the empowerments and millstones of adulthood;

de macht en mijlpalen van de volwassenheid,

the recognitions and resignations of old age.

naar de erkenning en berusting van de oude dag.

There are patterns to life,

Het leven bestaat uit patronen

and they are shared.

en die worden gedeeld.

As Thomas Mann wrote: "It will happen to me as to them."

Thomas Mann schreef: "Het zal mij net zo vergaan als hen."

We don't simply live these patterns.

We beleven deze patronen niet alleen.

We record them, too.

We leggen ze ook vast.

We write them down in books, where they become narratives

We schrijven ze op in boeken en zo worden ze verhalen

that we can then read and recognize.

die we kunnen lezen en herkennen.

Books tell us who we've been,

Boeken vertellen ons wie we waren,

who we are, who we will be, too.

wie we zijn en ook wie we worden.

So they have for millennia.

Dat hebben ze al duizenden jaren gedaan.

As James Salter wrote,

James Salter schreef:

"Life passes into pages if it passes into anything."

"Het leven gaat over in pagina's, als het al ergens in overgaat."

And so six years ago, a thought leapt to mind:

Dus zes jaar geleden bedacht ik:

if life passed into pages, there were, somewhere,

als het leven overgaat in pagina's, moeten er ergens

passages written about every age.

dingen zijn geschreven over elke leeftijd.

If I could find them, I could assemble them into a narrative.

Als ik ze kon vinden, zou ik ze in een verhaal kunnen bundelen.

I could assemble them into a life,

Ik zou ze kunnen bundelen tot een leven;

a long life, a hundred-year life,

een lang leven, een honderdjarig leven,

the entirety of that same great sequence

het geheel van al die opvolgende jaren,

through which the luckiest among us pass.

dat de gelukkigen onder ons daadwerkelijk doorlopen.

I was then 37 years old,

Ik was toen 37 jaar oud,

"an age of discretion," wrote William Trevor.

"een leeftijd van discretie", schreef William Trevor.

I was prone to meditating on time and age.

Ik had de neiging om over tijd en leeftijd na te denken.

An illness in the family and later an injury to me

Door een ziekte in de familie en later mijn eigen blessure,

had long made clear that growing old could not be assumed.

wist ik al lang dat oud worden geen vanzelfsprekendheid is.

And besides, growing old only postponed the inevitable,

Trouwens, ouder worden stelde slechts het onvermijdelijke uit:

time seeing through what circumstance did not.

de tijd die afmaakt wat omstandigheden lieten liggen.

It was all a bit disheartening.

Een beetje ontmoedigend.

A list, though, would last.

Maar een overzicht zou blijven bestaan.

To chronicle a life year by vulnerable year

Een tijdslijn met alle kwetsbare jaren na elkaar

would be to clasp and to ground what was fleeting,

zou een manier zijn om het vluchtige te grijpen en te doorgronden,

would be to provide myself and others a glimpse into the future,

en een manier om mijzelf en anderen een glimp van de toekomst te geven,

whether we made it there or not.

of we haar nu ooit zouden bereiken of niet.

And when I then began to compile my list, I was quickly obsessed,

Toen ik aan het overzicht begon te werken, raakte ik al snel geobsedeerd;

searching pages and pages for ages and ages.

ik doorzocht pagina na pagina naar alle mogelijke leeftijden.

Here we were at every annual step through our first hundred years.

Op zoek naar een beschrijving voor elk van de eerste honderd jaar van ons leven.

"Twenty-seven ... a time of sudden revelations,"

"Zevenentwintig ... een periode van onverwachte onthullingen",

"sixty-two, ... of subtle diminishments."

"Tweeënzestig ... van subtiele achteruitgang."

I was mindful, of course, that such insights were relative.

Ik was me er natuurlijk van bewust dat zulke ideeën relatief waren.

For starters, we now live longer, and so age more slowly.

Om te beginnen leven we nu langer, dus we worden langzamer oud.

Christopher Isherwood used the phrase "the yellow leaf"

Christopher Isherwood gebruikte de uitdrukking 'het gele blad'

to describe a man at 53,

om een man van 53 te beschrijven,

only one century after Lord Byron used it to describe himself at 36.

een eeuw nadat Lord Byron zichzelf zo beschreef toen hij 36 was.

(Laughter)

(Gelach)

I was mindful, too, that life can swing wildly and unpredictably

Ik was me er ook van bewust, dat de jaren in je leven

wild en onvoorspelbaar op elkaar kunnen volgen,

from one year to the next,

and that people may experience the same age differently.

en dat mensen dezelfde leeftijd verschillend kunnen ervaren.

But even so, as the list coalesced,

Maar toch, toen het overzicht vorm kreeg,

so, too, on the page, clear as the reflection in the mirror,

zag ik, zo helder als een spiegelbeeld,

did the life that I had been living:

ook mijn eigen leven op het papier verschijnen.

finding at 20 that "... one is less and less sure of who one is;"

Ook ik was op mijn 20e "steeds minder zeker van de eigen persoonlijkheid",

emerging at 30 from the "... wasteland of preparation into active life;"

en kwam ik op mijn 30e "uit de woestenij van voorbereiding naar een actief leven",

learning at 40 "... to close softly the doors to rooms

tot ik op mijn veertigste "... zachtjes de deuren sloot

[I would] not be coming back to."

van kamers waar ik niet naar terug zou keren".

There I was.

Dat was ik.

Of course, there we all are.

Dat zijn we natuurlijk allemaal.

Milton Glaser, the great graphic designer

Milton Glaser, fantastisch grafisch ontwerper,

whose beautiful visualizations you see here,

wiens mooie ontwerpen jullie hier zien

and who today is 85 --

en die nu 85 is --

all those years "... a ripening and an apotheosis," wrote Nabokov --

al die jaren "... een rijping en een apotheose", schreef Nabokov --

noted to me that, like art and like color,

zei tegen me dat net als kunst en kleur,

literature helps us to remember what we've experienced.

literatuur ons helpt te herinneren wat we hebben meegemaakt.

And indeed, when I shared the list with my grandfather,

En inderdaad, toen ik het overzicht aan mijn opa liet zien,

he nodded in recognition.

knikte hij instemmend.

He was then 95 and soon to die,

Hij was toen 95 en zou bijna sterven,

which, wrote Roberto Bolaño,

wat volgens Roberto Bolaño "... hetzelfde is als nooit doodgaan".

"... is the same as never dying."

And looking back, he said to me that, yes,

En achteraf zei hij tegen me

Proust was right that at 22, we are sure we will not die,

dat Proust gelijk had: als we 22 zijn, weten we zeker dat we niet zullen sterven.

just as a thanatologist named Edwin Shneidman was right

Net zoals een thanatoloog, Edwin Shneidman, gelijk had

that at 90, we are sure we will.

dat als we 90 zijn, we zeker weten dat dat wel zal gebeuren.

It had happened to him,

Het was hem overkomen,

as to them.

net zoals hen.

Now the list is done:

Het overzicht is nu klaar:

a hundred years.

honderd jaren.

And looking back over it,

En als ik erop terugkijk

I know that I am not done.

weet ik dat ik nog niet klaar ben.

I still have my life to live,

Ik moet mijn leven nog leven,

still have many more pages to pass into.

ik heb nog veel meer pagina's om in over te gaan.

And mindful of Mailer,

En denkend aan Mailer,

I await 44.

wacht ik 44 af.

Thank you.

Bedankt.

(Applause)

(Applaus)