Wisdom from great writers on every year of life | Joshua Prager

Çeviri: Selda Yener Gözden geçirme: Yunus ASIK

I'm turning 44 next month,

Gelecek ay 44 yaşına giriyorum

and I have the sense that 44 is going to be a very good year,

ve 44 yaşın çok güzel bir yıl olacağını hissediyorum,

a year of fulfillment, realization.

başarı ve farkındalık dolu bir yıl.

I have that sense,

Öyle hissediyorum,

not because of anything particular in store for me,

belli bir şeyi beklediğimden değil,

but because I read it would be a good year

ama Norman Mailer'ın 1968 yılına ait

in a 1968 book by Norman Mailer.

bir kitabında güzel bir yıl olacağını okuduğum için.

"He felt his own age, forty-four ..."

"44 yaşında olduğunu hissetti..."

wrote Mailer in "The Armies of the Night,"

diyor Mailer, "The Armies of the Night" (Gece Orduları) adlı kitabında,

"... felt as if he were a solid embodiment

"...bir insan olarak sanki

of bone, muscle, heart, mind, and sentiment to be a man,

kemik, kas, kalp, akıl ve duygunun somut cismi gibiydi,

as if he had arrived."

başarmış gibiydi."

Yes, I know Mailer wasn't writing about me.

Tabii ki Mailer'ın benim için yazmadığını biliyorum.

But I also know that he was;

Fakat şunu biliyorum öyle de;

for all of us -- you, me, the subject of his book,

hepimiz için yazdı --siz, ben, kitabının öznesi,

age more or less in step,

yaşlanmak hemen hemen aynı oranda,

proceed from birth along the same great sequence:

doğumdan itibaren aynı mükemmel sırada ilerliyordu:

through the wonders and confinements of childhood;

Çocukluğun merakları ve sınırlarından,

the emancipations and frustrations of adolescence;

ergenliğin özgürlük ve düş kırıklıkları,

the empowerments and millstones of adulthood;

yetişkinliğin gücü ve yükleri,

the recognitions and resignations of old age.

ihtiyarlığın farkına varma ve kabullenmelerine kadar.

There are patterns to life,

Yaşama dair örüntüler var

and they are shared.

ve ortak noktalar.

As Thomas Mann wrote: "It will happen to me as to them."

Thomas Mann'ın dediği gibi: "Onların başına geldiği gibi bana da gelecek."

We don't simply live these patterns.

Sadece yaşamayız bu örüntüleri.

We record them, too.

Aynı zamanda yazarız.

We write them down in books, where they become narratives

Kitaplara yazarız, böylece hikâyeleşirler.

that we can then read and recognize.

İşte o zaman okuyup anlayabiliriz.

Books tell us who we've been,

Kitaplar bize kimken

who we are, who we will be, too.

kim olduğumuzu, hatta kim olacağımızı anlatır.

So they have for millennia.

Öyleyse binlerce yıldır böyleler.

As James Salter wrote,

James Salter'ın yazdığı gibi,

"Life passes into pages if it passes into anything."

"Hayat bir şeyleri geride bırakıyorsa, sayfalara geçer."

And so six years ago, a thought leapt to mind:

Böylece, altı yıl önce aklıma bir fikir geldi:

if life passed into pages, there were, somewhere,

Hayat sayfalara geçtiyse, bir yerlerde,

passages written about every age.

her yaşa dair yazılmış sayfalar vardı.

If I could find them, I could assemble them into a narrative.

Eğer onları bulabilirsem, bir hikâyede toplayabilirdim.

I could assemble them into a life,

Onları hayata birleştirebilirdim,

a long life, a hundred-year life,

uzun bir hayata, yüz yıllık bir hayata,

the entirety of that same great sequence

aramızdaki şanslıların başından geçen

through which the luckiest among us pass.

aynı mükemmel sıranın tümüne.

I was then 37 years old,

O zaman 37 yaşındaydım,

"an age of discretion," wrote William Trevor.

"sağduyu yaşı" diyordu William Trevor.

I was prone to meditating on time and age.

Zaman ve yaşlanma üzerine düşünmeye meraklıydım.

An illness in the family and later an injury to me

Ailede bir hastalık ve sonrasındaki bir rahatsızlığım

had long made clear that growing old could not be assumed.

yaşlılığın hükmedilir olmadığını açıkça gösterdi.

And besides, growing old only postponed the inevitable,

Ayrıca yaşlanmak, sadece kaçınılmazı erteliyor,

time seeing through what circumstance did not.

olayların göstermediğini zaman gösteriyordu.

It was all a bit disheartening.

Biraz moral bozucuydu.

A list, though, would last.

Ancak bir liste sürecekti.

To chronicle a life year by vulnerable year

Bir yaşamın yıldan yıla kroniğini çıkarmak,

would be to clasp and to ground what was fleeting,

anlık şeylere tutunmak ve dayanmak olacaktı.

would be to provide myself and others a glimpse into the future,

Geleceğe ulaşsak da ulaşmasak da, kendimin ve diğerlerinin

whether we made it there or not.

oradaki hâline küçük bir bakış sağlayacaktı.

And when I then began to compile my list, I was quickly obsessed,

Sonra, listemi oluşturmaya başladığımda, hemen kafama takıldı,

searching pages and pages for ages and ages.

uzun bir süre sayfalar dolusu araştırma yaptım.

Here we were at every annual step through our first hundred years.

İlk yüzyılımızın başından sonuna her yılki adımda işte böyleydik:

"Twenty-seven ... a time of sudden revelations,"

"Yirmi yedi...birden gelen bir aydınlanma zamanı,"

"sixty-two, ... of subtle diminishments."

"Altmış iki,...hafif güçten düşmeler."

I was mindful, of course, that such insights were relative.

Tabii ki bu sezgilerin göreceli olduğunu düşünüyordum.

For starters, we now live longer, and so age more slowly.

Başlangıçtakilere göre, şimdi daha uzun yaşıyor ve daha yavaş yaşlanıyoruz.

Christopher Isherwood used the phrase "the yellow leaf"

Christopher Isherwood, 53 yaşındaki birini tasvir etmek için

to describe a man at 53,

"sarı yaprak" tabirini kullanmıştı,

only one century after Lord Byron used it to describe himself at 36.

Lord Byron'ın, 36 yaşındayken kendini tanımlamak için kullanmasından

sadece bir asır sonra.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I was mindful, too, that life can swing wildly and unpredictably

Yaşamın bir yıldan ertesi yıla şiddetli ve hiç beklenmedik şekilde

from one year to the next,

değişebileceğini de düşünüyordum

and that people may experience the same age differently.

ve insanların aynı yaşı farklı şekilde yaşayabileceğini de.

But even so, as the list coalesced,

Fakat öyle olsa bile, liste bütünleştikçe,

so, too, on the page, clear as the reflection in the mirror,

o noktada yaşadığım hayat da aynaya yansır gibi

did the life that I had been living:

netleşiyordu:

finding at 20 that "... one is less and less sure of who one is;"

"Kim olduğundan gittikçe daha az emin" olduğunu 20 yaşında keşfetmek,

emerging at 30 from the "... wasteland of preparation into active life;"

"Aktif yaşama hazırlığın beyhudeliğinden" 30 yaşında çıkmak,

learning at 40 "... to close softly the doors to rooms

"Geri dönmeyeceğin odaların kapılarını hafifçe kapatmayı"

[I would] not be coming back to."

40 yaşında öğrenmek.

There I was.

İşte, oradaydım.

Of course, there we all are.

Tabii hepimiz oradayız.

Milton Glaser, the great graphic designer

Milton Glaser, şu gördüğünüz

whose beautiful visualizations you see here,

harika görsel efektlerin sahibi

and who today is 85 --

ve bugün 85 yaşındaki muhteşem grafiker--

all those years "... a ripening and an apotheosis," wrote Nabokov --

onca yıl "bir olgunlaşma ve tanrılaştırma" diyordu Nabokov--

noted to me that, like art and like color,

bana şunu gösterdi; sanat ve renk gibi,

literature helps us to remember what we've experienced.

edebiyat da yaşadıklarımızı hatırlamaya yardım eder.

And indeed, when I shared the list with my grandfather,

Gerçekten de listeyi büyükbabamla paylaştığımda,

he nodded in recognition.

onaylarcasına başını salladı.

He was then 95 and soon to die,

O zamanlar 95 yaşında ve ölmek üzereydi,

which, wrote Roberto Bolaño,

Roberto Bolaño'nun yazdığı gibi

"... is the same as never dying."

"Hiç ölmemekle aynı şey."

And looking back, he said to me that, yes,

Geçmişi düşünerek bana,

Proust was right that at 22, we are sure we will not die,

Proust'un 22 yaşında ölmeyeceğimizden emin olduğumuz konusunda

just as a thanatologist named Edwin Shneidman was right

tıpkı Edwin Sheneidman adlı bir tanatolojistin

that at 90, we are sure we will.

90 yaşında öleceğimizden emin olduğu kadar haklı olduğunu söyledi.

It had happened to him,

Diğerlerine olduğu gibi

as to them.

onun da başına gelmişti.

Now the list is done:

Şimdi liste bitmişti:

a hundred years.

Bir yüzyıl.

And looking back over it,

Geriye dönüp baktığımda,

I know that I am not done.

hazır olmadığımı anlıyorum.

I still have my life to live,

Hâlâ yaşayacağım hayatım var,

still have many more pages to pass into.

daha yazacağım çok sayfa var.

And mindful of Mailer,

Mailer'ı dikkate alarak,

I await 44.

44' ü bekliyorum.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)