Enough with the fear of fat | Kelli Jean Drinkwater

Vertaald door: Christel Foncke Nagekeken door: Rik Delaet

I'm here today to talk to you about a very powerful little word,

Ik ben hier vandaag om over een klein, maar zeer krachtig woord te praten.

one that people will do almost anything

Eén dat mensen ten allen koste willen vermijden.

to avoid becoming.

Billion-dollar industries thrive

Mega-industrieën bloeien omwille van deze angst.

because of the fear of it,

and those of us who undeniably are it

En degenen die het onmiskenbaar zijn,

are left to navigate a relentless storm

moeten zich overgeven aan een onbarmhartige storm

surrounding it.

die er omheen hangt.

I'm not sure if any of you have noticed,

Ik ben niet zeker of jullie het opmerkten,

but I'm fat.

maar ik ben dik.

Not the lowercase, muttered-behind-my-back kind,

Niet slechts op een stilletjes achter mijn rug gemurmelde manier

or the seemingly harmless chubby or cuddly.

of schijnbaar onschadelijke mollige of aaibare manier.

I'm not even the more sophisticated voluptuous or curvaceous kind.

Ik ben niet eens de meer verfijnde, wulpse of gewelfde vorm.

Let's not sugarcoat it.

Laat het ons niet verbloemen.

I am the capital F-A-T kind of fat.

Ik ben D-I-K met hoofdletters,

I am the elephant in the room.

de olifant in de kamer.

When I walked out on stage,

Toen ik opkwam,

some of you may have been thinking,

dachten misschien enkelen:

"Aww, this is going to be hilarious,

o, dit gaat komisch zijn,

because everybody knows that fat people are funny."

want iedereen weet dat dikke mensen grappig zijn.

(Laughter)

(Gelach)

Or you may have been thinking, "Where does she get her confidence from?"

Of misschien dacht je: waar haalt ze haar zelfvertrouwen?

Because a confident fat woman is almost unthinkable.

Want een zelfverzekerde dikke vrouw is bijna ondenkbaar.

The fashion-conscious members of the audience

De modebewusten onder jullie

may have been thinking how fabulous I look

dachten misschien dat ik er geweldig uitzie

in this Beth Ditto dress --

in dit Beth Ditto-kleed.

(Cheers)

(Juichen)

thank you very much.

Dank je wel.

Whereas some of you might have thought,

En misschien dachten sommigen

"Hmm, black would have been so much more slimming."

dat zwart veel meer zou afslanken.

(Laughter)

(Gelach)

You may have wondered, consciously or not,

Je vroeg je misschien af, bewust of onbewust,

if I have diabetes, or a partner,

of ik diabetes heb, of een partner,

or if I eat carbs after 7pm.

of koolhydraten eet na 19u.

(Laughter)

(Gelach)

You may have worried that you ate carbs after 7pm last night,

Je was misschien bezorgd dat jij gisteren na 19u koolhydraten at

and that you really should renew your gym membership.

en dat je toch echt je fitnessabonnement moet hernieuwen.

These judgments are insidious.

De oordelen zijn een sluipend gif.

They can be directed at individuals and groups,

Ze kunnen gericht zijn naar personen of groepen,

and they can also be directed at ourselves.

of naar onszelf.

And this way of thinking is known as fatphobia.

Deze manier van denken is gekend als dikfobie.

Like any form of systematic oppression,

Zoals elk systeem van onderdrukking,

fatphobia is deeply rooted in complex structures

is dikfobie genesteld in complexe structuren

like capitalism, patriarchy and racism,

zoals kapitalisme, patriarchie en racisme

and that can make it really difficult to see,

en dat maakt het moeilijk om te herkennen,

let alone challenge.

laat staan aan te pakken.

We live in a culture

We leven in een cultuur

where being fat is seen as being a bad person --

waar dik zijn gelijk staat aan een slecht persoon zijn

lazy, greedy, unhealthy, irresponsible

lui, hebberig, ongezond, onverantwoordelijk

and morally suspect.

en moreel verdacht.

And we tend to see thinness

We zijn geneigd om slank

as being universally good --

te zien als universeel goed --

responsible, successful,

verantwoordelijk, succesvol,

and in control of our appetites, bodies and lives.

en in controle van onze eetlust, leven en lichaam.

We see these ideas again and again

We zien deze ideeën steeds opnieuw

in the media, in public health policy,

in de media, in het volksgezondheidsbeleid,

doctors' offices,

dokterskabinetten,

in everyday conversations

alledaagse conversaties

and in our own attitudes.

en in onze eigen houding.

We may even blame fat people themselves

We verwijten soms de dikke mensen zelf

for the discrimination they face

dat ze gediscrimineerd worden

because, after all, if we don't like it, we should just lose weight.

want, als we er niet van houden, vermager dan gewoon.

Easy.

Gemakkelijk.

This antifat bias has become so integral, so ingrained

Onze voorliefde voor slank is zo ingeburgerd geraakt

to how we value ourselves and each other

in de manier waarop we onszelf en de anderen waarderen,

that we rarely question why we have such contempt for people of size

dat we ons zelden afvragen waarom we zoveel minachting hebben voor dikke mensen

and where that disdain comes from.

en waar die vandaan komt.

But we must question it,

We moeten het ons afvragen,

because the enormous value we place on how we look

want de grote waarde die we hechten aan uiterlijk

affects every one of us.

heeft gevolgen voor elk van ons.

And do we really want to live in a society

Willen we echt een maatschappij

where people are denied their basic humanity

die mensen hun menselijkheid ontzegt

if they don't subscribe to some arbitrary form of acceptable?

als ze niet voldoen aan een of andere willekeurige vorm van wat aanvaardbaar is?

So when I was six years old,

Toen ik zes jaar was,

my sister used to teach ballet to a bunch of little girls in our garage.

gaf mijn zus balletles aan kleine meisjes in onze garage.

I was about a foot taller and a foot wider than most of the group.

Ik was ongeveer 30 cm breder en groter dan de meesten van de groep.

When it came to doing our first performance,

Toen we onze eerste voorstelling zouden doen,

I was so excited about wearing a pretty pink tutu.

was ik heel opgewonden dat ik een mooie roze tutu zou dragen.

I was going to sparkle.

Ik zou stralen.

As the other girls slipped easily into their Lycra and tulle creations,

De andere meisjes gleden moeiteloos in hun lycra en tule creaties.

not one of the tutus was big enough to fit me.

Ik paste in geen enkele tutu.

I was determined not to be excluded from the performance,

Ik was vastberaden dat ik niet zou uitgesloten worden,

so I turned to my mother

en ik draaide me om naar mijn moeder

and loud enough for everyone to hear

en vroeg luid genoeg zodat iedereen het kon horen:

said, "Mom, I don't need a tutu.

"Mama, ik heb geen 'tutu' nodig,

I need a fourfour."

ik heb een 'fourfour' nodig."

(Laughter)

(Gelach)

Thanks, Mom.

Dank je, mama.

(Applause)

(Applaus)

And although I didn't recognize it at the time,

Hoewel ik het toen niet als dusdanig herkende,

claiming space for myself in that glorious fourfour

was mijn plaats opeisen in die glorieuze 'fourfour'

was the first step towards becoming a radical fat activist.

de eerste stap naar het worden van een radicale dik-activist.

Now, I'm not saying that this whole body-love thing

Ik beweer niet dat de liefde voor mijn lichaam

has been an easy skip along a glittering path of self-acceptance

over een glitterig pad vol rozen ging naar zelfacceptatie

since that day in class.

sinds die dag in de les.

Far from it.

Absoluut niet.

I soon learned that living outside what the mainstream considers normal

Ik leerde al snel dat een leven buiten wat als 'normaal' beschouwd werd

can be a frustrating and isolating place.

een frustrerende en isolerende plek kan zijn.

I've spent the last 20 years unpacking and deprogramming these messages,

20 jaar heb ik gewijd aan het uitrafelen en deprogrammeren van die boodschappen

and it's been quite the roller coaster.

en het was best een achtbaan.

I've been openly laughed at, abused from passing cars

Ik werd openlijk uitgelachen vanuit voorbijrijdende wagens

and been told that I'm delusional.

en verteld dat ik niet goed wijs was.

I also receive smiles from strangers

Ik kreeg glimlachen van vreemden

who recognize what it takes to walk down the street

die wisten wat ervoor nodig is om op straat te lopen

with a spring in your step and your head held high.

met een verende stap en je hoofd omhoog.

(Cheer)

(Juichen)

Thanks.

Dank je.

And through it all, that fierce little six-year-old has stayed with me,

Doorheen alles, bleef die sterke kleine zesjarige bij me,

and she has helped me stand before you today

ze helpt me om hier vandaag te staan

as an unapologetic fat person,

als een dikke persoon, zonder excuses, zonder complexen,

a person that simply refuses to subscribe

een persoon die simpelweg weigert

to the dominant narrative

de dominante verhalen te onderschrijven

about how I should move through the world in this body of mine.

over hoe ik mij moet bewegen in de wereld in dit lichaam.

(Applause)

(Applaus)

And I'm not alone.

En ik ben niet alleen.

I am part of an international community of people

Ik ben lid van een internationale vereniging van mensen

who choose to, rather than passively accepting

die kiezen om in plaats van passief te accepteren

that our bodies are and probably always will be big,

dat onze lichamen waarschijnlijk altijd dik zullen zijn,

we actively choose to flourish in these bodies as they are today.

actief kiezen om te bloeien in deze lichamen zoals ze nu zijn.

People who honor our strength and work with, not against,

Mensen die onze sterkte eren en werken met, niet tegen

our perceived limitations,

onze voor vermeende beperkingen,

people who value health

mensen voor wie gezondheid

as something much more holistic

iets meer holistisch is

than a number on an outdated BMI chart.

dan het cijfer van het voorbijgestreefde BMI-cijfer.

Instead, we value mental health, self-worth and how we feel in our bodies

Mentale gezondheid, zelfvertrouwen, en hoe we ons voelen in ons lichaam

as vital aspects to our overall well-being.

zijn voor ons vitale aspecten van een algemeen gevoel van welbevinden.

People who refuse to believe that living in these fat bodies

Mensen die weigeren te geloven dat leven in deze dikke lichamen

is a barrier to anything, really.

een barrière is voor ook maar iets.

There are doctors, academics and bloggers

Er zijn dokters, academici en bloggers

who have written countless volumes

die pagina's vol hebben geschreven

on the many facets of this complex subject.

over de vele facetten van dit complexe onderwerp.

There are fatshionistas who reclaim their bodies and their beauty

Er zijn fashionistas die hun lichaam en schoonheid opnieuw opeisen

by wearing fatkinis and crop tops,

door 'fatkinis' en 'crop tops' te dragen

exposing the flesh that we're all taught to hide.

en het vlees te tonen dat we leerden te verbergen.

There are fat athletes

Er zijn dikke atleten

who run marathons, teach yoga or do kickboxing,

die marathons lopen, yoga leren en kickboksen,

all done with a middle finger firmly held up to the status quo.

allemaal met een middelvinger omhoog naar de status quo.

And these people have taught me that radical body politics

Deze mensen leerden mij dat radicale lichaamspolitiek

is the antidote to our body-shaming culture.

de remedie is tegen een cultuur die wil dat we ons schamen.

But to be clear, I'm not saying that people shouldn't change their bodies

Begrijp me niet verkeerd: ik zeg niet dat we niets moeten doen aan ons gewicht,

if that's what they want to do.

als dat is wat iemand wil doen.

Reclaiming yourself can be one of the most gorgeous acts of self-love

Jezelf aanvaarden kan een van de mooiste daden van zelfliefde zijn

and can look like a million different things,

en het kan er uitzien als miljoenen verschillende dingen:

from hairstyles to tattoos to body contouring

van haarstijl tot tattoo tot body contouring

to hormones to surgery and yes, even weight loss.

van hormonen tot chirurgie en ja: ook gewichtsverlies.

It's simple: it's your body,

Het is eenvoudig: het is jouw lichaam

and you decide what's best to do with it.

en jij beslist wat het beste is wat je ermee kan doen.

My way of engaging in activism

Mijn manier van activisme bestaat erin

is by doing all the things that we fatties aren't supposed to do,

om alles te doen wat dikkertjes niet verondersteld worden te doen,

and there's a lot of them,

en dat is veel.

inviting other people to join me and then making art about it.

Ik nodig mensen uit bij me aan te sluiten en er kunst over te maken.

The common thread through most of this work

De rode draad door het meeste werk

has been reclaiming spaces that are often prohibitive to bigger bodies,

is plaats opeisen waar dikke mensen vaak uitgesloten worden:

from the catwalk to club shows,

van de catwalk tot clubshows,

from public swimming pools to prominent dance stages.

van openbare zwembaden tot prominente danspodia.

And reclaiming spaces en masse is not only a powerful artistic statement

Deze plaatsen massaal opnieuw opeisen

is niet enkel een krachtig artistiek statement,

but a radical community-building approach.

maar een radicale gemeenschapsopbouwende aanpak.

This was so true of "AQUAPORKO!" --

Dit was helemaal het geval bij 'AQUAPORKO',

(Laughter)

(Gelach)

the fat fem synchronized swim team

het vrouwelijke dikke synchroonzwemmende team

I started with a group of friends in Sydney.

dat ik startte met een vriendengroep in Sydney.

The impact of seeing a bunch of defiant fat women

De impact om een stel weerbare dikke vrouwen te zien

in flowery swimming caps and bathers

in gebloemde zwemmuts en badpak

throwing their legs in the air without a care

die hun benen zorgeloos in de lucht gooien,

should not be underestimated.

mag niet onderschat worden.

(Laughter)

(Gelach)

Throughout my career, I have learned that fat bodies are inherently political,

Tijdens mijn carrière heb ik geleerd dat dikke lichamen politiek op zich zijn

and unapologetic fat bodies

en complexloze, dikke lichamen

can blow people's minds.

verrassen en shockeren mensen.

When director Kate Champion,

Toen Kate Champion

of acclaimed dance theater company Force Majeure,

van het bejubelde danstheater 'Force Majeure'

asked me to be the artistic associate

me vroeg om de artistieke medewerker te worden

on a work featuring all fat dancers,

in een stuk met allemaal dikke dansers,

I literally jumped at the opportunity.

sprong ik letterlijk voor deze buitenkans.

And I mean literally.

En ik bedoel letterlijk.

"Nothing to Lose" is a work made in collaboration with performers of size

'Niets te verliezen' is een stuk gemaakt in samenwerking met dikke artiesten

who drew from their lived experiences

die putten uit hun eigen ervaringen

to create a work as varied and authentic as we all are.

om een gevarieerd en authentiek stuk te maken zoals we allemaal zijn.

And it was as far from ballet as you could imagine.

Het stond zo veraf van ballet als je je maar kan inbeelden.

The very idea of a fat dance work by such a prestigious company

Het idee van een dik dansstuk van zo'n prestigieus gezelschap

was, to put it mildly, controversial,

was om het zacht te zeggen, controversieel,

because nothing like it had ever been done on mainstream dance stages before

omdat zoiets nog nooit eerder vertoond werd op gewone danspodia

anywhere in the world.

ergens ter wereld.

People were skeptical.

Mensen waren sceptisch:

"What do you mean, 'fat dancers?'

"Hoe bedoel je 'dikke dansers'?

Like, size 10, size 12 kind of fat?

Maat 40 of 42 dik?

Where did they do their dance training?

Waar werden ze getraind?

Are they going to have the stamina for a full-length production?"

Zullen ze dat wel volhouden een volledige productie?"

But despite the skepticism,

Ondanks het scepticisme

"Nothing to Lose" became a sellout hit of Sydney Festival.

werd 'Niets te verliezen' een uitverkochte hit in het Sydney Festival.

We received rave reviews, toured,

We kregen juichende kritieken, gingen op tournee,

won awards and were written about in over 27 languages.

wonnen prijzen en men schreef in 27 talen over ons.

These incredible images of our cast were seen worldwide.

Deze geweldige beelden van onze bezetting werden wereldwijd bekeken.

I've lost count of how many times people of all sizes

Ik ben de tel kwijtgeraakt hoeveel mensen van allerlei maten en gewichten

have told me that the show has changed their lives,

me vertelden dat de show hun leven veranderde,

how it helped them shift their relationship

hoe het hen hielp hun relatie te veranderen

to their own and other people's bodies,

met hun eigen lichaam en dat van anderen,

and how it made them confront their own bias.

hoe het hen hielp hun eigen vooroordelen te confronteren.

But of course, work that pushes people's buttons

Maar natuurlijk, een stuk dat mensen raakt,

is not without its detractors.

heeft ook zijn tegenstanders.

I have been told that I'm glorifying obesity.

Ik zou obesitas verheerlijken,

I have received violent death threats

ik kreeg gewelddadige doodsbedreigingen en verwijten

and abuse for daring to make work that centers fat people's bodies and lives

dat ik het aandurfde dikke mensen op een podium te brengen in een stuk

and treats us as worthwhile human beings with valuable stories to tell.

dat ons behandelt als waardevolle mensen met waardevolle verhalen.

I've even been called

Ik werd zelfs

"the ISIS of the obesity epidemic" --

'de ISIS van de obesitas-epidemie' genoemd.

(Laughter)

(Gelach)

a comment so absurd that it is funny.

Een commentaar zo absurd dat het grappig is.

But it also speaks to the panic,

Maar het vertelt ook over de paniek,

the literal terror,

de letterlijke terreur

that the fear of fat can evoke.

dat de angst voor dik kan oproepen.

It is this fear that's feeding the diet industry,

Die angst voedt de dieetindustrie

which is keeping so many of us from making peace with our own bodies,

die zovelen van ons verhindert om vrede te sluiten met ons lichaam,

for waiting to be the after-photo

wachtend op onze slanke versie,

before we truly start to live our lives.

voordat we echt kunnen beginnen leven.

Because the real elephant in the room here is fatphobia.

Want de echte olifant in de kamer is de dikfobie.

Fat activism refuses to indulge this fear.

Dik-activisme weigert aan deze angst toe te geven

By advocating for self-determination and respect for all of us,

door op te roepen tot vastberadenheid en respect voor elk van ons.

we can shift society's reluctance to embrace diversity

We kunnen de tegenzin veranderen

waarmee de maatschappij weigert diversiteit te omarmen

and start to celebrate the myriad ways there are to have a body.

en beginnen de ontelbare vormen van een lichaam te vieren.

Thank you.

Dank je.

(Applause)

(Applaus)