Enough with the fear of fat | Kelli Jean Drinkwater

Çeviri: Sueda Bingol Gözden geçirme: Suleyman Cengiz

I'm here today to talk to you about a very powerful little word,

Bugün buraya oldukça güçlü küçük bir kelime hakkında konuşmaya geldim,

one that people will do almost anything

hani insanların olmaktan kaçınmak için elinden geleni

yaptığı o kelime hakkında.

to avoid becoming.

Billion-dollar industries thrive

Milyar dolarlık endüstriler

because of the fear of it,

onun korkusuyla büyüyor,

and those of us who undeniably are it

inkar edilemeyecek şekilde "o" olan bazılarımız,

are left to navigate a relentless storm

"o"nu saran amansız bir fırtınada dümen tutmaya

surrounding it.

mahkum ediliyoruz.

Fark ettiniz mi bilmem

I'm not sure if any of you have noticed,

but I'm fat.

ama ben şişmanım.

Not the lowercase, muttered-behind-my-back kind,

Bu arkamdan küçük harflerle fısıldaşılan türden,

or the seemingly harmless chubby or cuddly.

ya da masum bir tombikliği, sevimliliği olan bir şey değil.

Daha kültürlü çekici ya da kıvrımlı hatlarıyla kendine çeken biri de değilim.

I'm not even the more sophisticated voluptuous or curvaceous kind.

Let's not sugarcoat it.

Bunu hiç ballandırmayalım isterseniz.

I am the capital F-A-T kind of fat.

Büyük harflerle Ş-İ-Ş-M-A-N türünden bir şişmanım.

I am the elephant in the room.

Odadaki Fil'im.

Sahneye çıktığımda,

When I walked out on stage,

some of you may have been thinking,

bazılarınız düşünmüşsünüzdür,

"Aww, this is going to be hilarious,

''Ay, bizi bir şamata bekliyor desene, çünkü

because everybody knows that fat people are funny."

şişman insanların eğlenceli olduğunu herkes bilir.''

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Or you may have been thinking, "Where does she get her confidence from?"

Veya şunu düşünmüş de olabilirsiniz, ''Bu özgüveni nereden geliyor?''

Because a confident fat woman is almost unthinkable.

Çünkü özgüvene sahip şişman bir kadın akla hayale sığmaz.

The fashion-conscious members of the audience

Moda anlayışı olan seyirciler

şu Beth Ditto elbisesinin içinde

may have been thinking how fabulous I look

nasıl ortalığı yaktığımı düşünüyordur şimdi.

in this Beth Ditto dress --

(Cheers)

(Gülüşmeler)

thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

Whereas some of you might have thought,

Oysa bazıları şöyle düşünmüş olabilir,

"Hmm, black would have been so much more slimming."

''Hım, siyah seni çok daha ince gösterebilirdi.''

(Laughter)

(Kahkahalar)

You may have wondered, consciously or not,

Bilinçli ya da değil, merak etmiş olabilirsiniz de,

if I have diabetes, or a partner,

diyabet miyim, eşim var mı,

or if I eat carbs after 7pm.

veya akşam 7'den sonra karbonhidrat yiyor muyum.

(Kahkahalar)

(Laughter)

You may have worried that you ate carbs after 7pm last night,

Dün gece akşam 7'den sonra karbonhidrat yediğinizden endişelenmiş olabilirsiniz,

and that you really should renew your gym membership.

ve spor salonundaki üyeliğinizi uzatmanız gerektiğini düşünmüş olabilirsiniz.

These judgments are insidious.

Bu yargılamalar sinsice.

They can be directed at individuals and groups,

Bunlar bireylere ve gruplara karşı,

and they can also be directed at ourselves.

ve hatta kendimize karşı yöneltilebilirler.

And this way of thinking is known as fatphobia.

Bu düşünce şekli kilofobi olarak biliniyor.

Like any form of systematic oppression,

Tıpkı diğer sistematik baskılar gibi,

fatphobia is deeply rooted in complex structures

kilofobinin kökleri kapitalizm, ataerkillik ve ırkçılık gibi

like capitalism, patriarchy and racism,

karmaşık yapılara doğru inmekte

ve meydan okumak bir kenara, bunu

and that can make it really difficult to see,

let alone challenge.

görmeyi oldukça zorlaştırıyor.

Şişman olmayı, kötü birisi

We live in a culture

where being fat is seen as being a bad person --

olmakla, tembel, açgözlü, sağlıksız,

lazy, greedy, unhealthy, irresponsible

sorumsuz ve şüpheli olmakla özdeşleştiren

bir kültürde yaşıyoruz.

and morally suspect.

And we tend to see thinness

İnce olmayı evrensel olarak iyi,

sorumluluk sahibi, başarılı,

as being universally good --

nefsini, vücudunu ve hayatını dizginlemiş

responsible, successful,

olarak görmeye de çok meyilliyiz.

and in control of our appetites, bodies and lives.

We see these ideas again and again

Bu fikirleri defalarca

in the media, in public health policy,

medyada, kamu sağlığı politikalarında,

doctors' offices,

doktorların ofislerinde,

in everyday conversations

günlük konuşmalarda

and in our own attitudes.

ve kendi tutumlarımızda görüyoruz.

We may even blame fat people themselves

Karşılaştıkları ayrımcılık için, şişmanların kendilerini

for the discrimination they face

ayıplıyoruz, çünkü ne de olsa

because, after all, if we don't like it, we should just lose weight.

beğenmezsek, sadece zayıflamamız lazım o kadar.

Easy.

Bu kadar basit.

This antifat bias has become so integral, so ingrained

Bu anti-şişman önyargıları tek parça, kökleşmiş bir hal alıyor, birbirimize

to how we value ourselves and each other

ve kendimize ne kadar değer verdiğimizi, insanların

that we rarely question why we have such contempt for people of size

ebatları için neden bu tarz aşağılamalara sahip olduğumuzu,

bu küçümsemenin nereden geldiğini nadiren sorguluyoruz.

and where that disdain comes from.

But we must question it,

Ama, bunu sorgulamamız gerekiyor,

because the enormous value we place on how we look

çünkü dışarıdan nasıl göründüğümüze verdiğimiz değer

her birimizi etkilemekte.

affects every one of us.

Biz gerçekten kişilerin, eğer nedensiz makbul biçime katılmazlarsa,

And do we really want to live in a society

where people are denied their basic humanity

temel insanlıklarının reddedildiği bir toplumda

if they don't subscribe to some arbitrary form of acceptable?

yaşamak istiyor muyuz?

So when I was six years old,

6 yaşımdayken, kız kardeşim

my sister used to teach ballet to a bunch of little girls in our garage.

garajımızda bir grup küçük kıza bale öğretirdi.

I was about a foot taller and a foot wider than most of the group.

Ben grubun çoğundan neredeyse yarım metre daha uzun ve geniştim.

When it came to doing our first performance,

İlk performansımıza sıra geldiğinde,

I was so excited about wearing a pretty pink tutu.

pembe tütüyü giyeceğim için çok heyecanlıydım.

I was going to sparkle.

Göz kamaştıracaktım.

As the other girls slipped easily into their Lycra and tulle creations,

Diğer kızlar kendi likra ve tül kıyafetlerine kolayca girerken,

not one of the tutus was big enough to fit me.

tütülerden hiç biri bana uyacak genişlikte değildi.

I was determined not to be excluded from the performance,

Performanstan çıkarılmamaya kararlıydım,

so I turned to my mother

ben de anneme döndüm

and loud enough for everyone to hear

herkesin duyabileceği kadar yüksek bir sesle:

said, "Mom, I don't need a tutu.

"Anne, bir tütüye ihtiyacım yok,

I need a fourfour."

bir fırfır istiyorum."

(Laughter)

(Kahkahalar)

Thanks, Mom.

Teşekkürler, Anne.

(Alkış)

(Applause)

And although I didn't recognize it at the time,

O zaman fark etmememe rağmen,

o muhteşem fırfırın içinde kendime bir yer talep etmem,

claiming space for myself in that glorious fourfour

was the first step towards becoming a radical fat activist.

benim radikal bir şişman aktivist olmama doğru atılmış ilk adımımdı.

Şu an, bu tüm vücudu-sev şeyinin,

Now, I'm not saying that this whole body-love thing

has been an easy skip along a glittering path of self-acceptance

sınıftaki o günden beri, kendini kabulün parlayan yolunda

kolay bir sıçrayış olduğunu söylemiyorum

since that day in class.

Far from it.

Bilakis.

I soon learned that living outside what the mainstream considers normal

Çabucak öğrendim ki, genel görüşün normal olarak kabul ettiği şeyin dışında yaşamak,

can be a frustrating and isolating place.

moral bozucu ve izole edilmiş bir yer olabiliyor.

I've spent the last 20 years unpacking and deprogramming these messages,

Son 20 yılımı bu mesajların ayrıntılarına inmek ve yeniden programlamakla geçirdim,

and it's been quite the roller coaster.

ve epey inişli çıkışlı oldu.

I've been openly laughed at, abused from passing cars

Alenen gülünüyordum, geçen arabalardan taciz ediliyordum,

and been told that I'm delusional.

hayal dünyasında yaşadığım söyleniyordu.

I also receive smiles from strangers

Başım dik ve neşeyle yolda yürümenin

who recognize what it takes to walk down the street

ne kadar zor olduğunu fark eden yabancılardan

with a spring in your step and your head held high.

gülümsemeler de aldım.

(Cheer)

(Tezahüratlar)

Thanks.

Teşekkürler.

Ve tüm bunlar sayesinde, o küçük altı yaşındaki öfkeli çocuk benimle kaldı,

And through it all, that fierce little six-year-old has stayed with me,

ve bugün pişmanlık duymayan bir şişman birey olarak

and she has helped me stand before you today

sizin karşınızda durmama

as an unapologetic fat person,

ve bu vücudumla dünyada nasıl hareket etmem gerektiği hakkındaki

a person that simply refuses to subscribe

baskın görüşü onaylamayı

to the dominant narrative

about how I should move through the world in this body of mine.

basitçe reddeden bir kişi olmama yardım etti.

(Applause)

(Alkışlar)

And I'm not alone.

Ve yalnız değilim.

I am part of an international community of people

Ben, büyük olan ve belki öyle de kalacak olan vücutlarımızı

who choose to, rather than passively accepting

pasifçe kabul edenlerden ziyade

that our bodies are and probably always will be big,

aktif olarak bu bedenlerde bugün oldukları gibi gelişmeyi seçen

we actively choose to flourish in these bodies as they are today.

uluslararası bir insan topluluğunun parçasıyım.

People who honor our strength and work with, not against,

Gücümüzü onurlandıran ve kısıtlamalarımız için çalışan,

onlara karşı olmayan insanlar,

our perceived limitations,

sağlığımıza modası geçmiş bir VKİ kartının üstündeki numaradan

people who value health

as something much more holistic

daha bütünsel bir şeymiş gibi

than a number on an outdated BMI chart.

değer veren insanlar.

Bunun yerine, biz ruhsal sağlığımızı, özdeğerimizi ve vücudumuzda

Instead, we value mental health, self-worth and how we feel in our bodies

nasıl hissettiğimizi genel esenliğimizin hayati hususları olarak değerlendiriyoruz.

as vital aspects to our overall well-being.

People who refuse to believe that living in these fat bodies

İnsanlar bu şişman vücutlarda yaşıyor olmanın, hiç

is a barrier to anything, really.

bir şeye engel olmadığına inanmıyorlar.

There are doctors, academics and bloggers

Birçok yönden bu karışık konu üzerine,

who have written countless volumes

sayısız çoklukta yazmış doktorlar,

on the many facets of this complex subject.

akademisyenler ve bloggerlar mevcut.

There are fatshionistas who reclaim their bodies and their beauty

Bize saklamamız söylenen etleri,

by wearing fatkinis and crop tops,

fatkini ve göbek açık giyerek

exposing the flesh that we're all taught to hide.

açığa vuran şişman-modacılar var.

There are fat athletes

Maraton koşan, yoga öğreten veya

who run marathons, teach yoga or do kickboxing,

kickboks yapan, hepsini statükoya sıkıca bağlı bir orta parmakla gerçekleştiren

all done with a middle finger firmly held up to the status quo.

şişman atletler var.

And these people have taught me that radical body politics

Ve bu insanlar bana radikal vücut politikasının

bizim vücut-ayıbımıza karşı bir panzehir olduğunu öğrettiler.

is the antidote to our body-shaming culture.

But to be clear, I'm not saying that people shouldn't change their bodies

Açık olmak gerekirse, eğer istedikleri buysa ben

insanlar vücutlarını değiştirmeye çalışmamalı demiyorum.

if that's what they want to do.

Reclaiming yourself can be one of the most gorgeous acts of self-love

Kendinizi geri kazanmak, en muhteşem öz sevgi örneklerinden biri olabilir

and can look like a million different things,

ve milyonlarca şekilde olabilir bu,

from hairstyles to tattoos to body contouring

saç stillerinden dövmelere, vücut şekillendirmeye,

to hormones to surgery and yes, even weight loss.

hormonlara, ameliyatlara ve evet hatta kilo kaybına.

It's simple: it's your body,

Basit, bu sizin vücudunuz

and you decide what's best to do with it.

ve ona ne yapacağınıza siz karar verirsiniz.

My way of engaging in activism

Ben, bu aktivizme,

is by doing all the things that we fatties aren't supposed to do,

biz şişmanların yapmaması gereken her şeyi yaparak

and there's a lot of them,

diğer insanları da bunları yapmaya ikna ederek

inviting other people to join me and then making art about it.

ve bunun sanatını yaparak dahil oldum.

The common thread through most of this work

Bu şeylerin çoğunun ortak yönü,

has been reclaiming spaces that are often prohibitive to bigger bodies,

şişman insanlara uzak yerleri geri kazanmak,

from the catwalk to club shows,

podyumlardan kulüp şovlarına,

from public swimming pools to prominent dance stages.

halka açık havuzlardan dans pistlerine.

And reclaiming spaces en masse is not only a powerful artistic statement

Ve bu alanları toptan geri almak, sadece güçlü bir sanatsal ifade değil,

but a radical community-building approach.

aynı zamanda toplum birleştirici, radikal bir yaklaşım.

Bu "AQUAPORKO!" için de geçerli.

This was so true of "AQUAPORKO!" --

(Laughter)

(Kahkaha)

the fat fem synchronized swim team

Şişman kadınlar senkronize yüzme takımı.

I started with a group of friends in Sydney.

Sidney'de bir grup arkadaşla başladım.

The impact of seeing a bunch of defiant fat women

Bir avuç şişman kadını

in flowery swimming caps and bathers

çiçekli boneler ve mayolar içinde

umursamadan bacaklarını havaya fırlatmalarını görmenin etkisi

throwing their legs in the air without a care

should not be underestimated.

küçümsenemez.

(Laughter)

(Kahkaha)

Throughout my career, I have learned that fat bodies are inherently political,

Kariyerim boyunca öğrendim ki, şişman vücutlar doğası gereği politik

ve pişmanlık duymayan şişman vücutlar,

and unapologetic fat bodies

insanların aklını uçurabiliyor.

can blow people's minds.

When director Kate Champion,

Dans tiyatrosu şirketinin direktörü Kate Champion

of acclaimed dance theater company Force Majeure,

şişman dansçıları konu alan bir işin

asked me to be the artistic associate

sanat yardımcısı olmamı teklif ettiğinde

on a work featuring all fat dancers,

kelimenin tam anlamıyla üzerine atladım.

I literally jumped at the opportunity.

And I mean literally.

Gerçek anlamda.

"Nothing to Lose" is a work made in collaboration with performers of size

"Kaybedecek Bir Şey Yok" bizim kadar otantik ve çeşitli

who drew from their lived experiences

bir iş yaratmak için

to create a work as varied and authentic as we all are.

kilolu sanatçılarla yapılmış bir işbirliği.

Ve hayal edebileceğiniz gibi, baleden son derece uzak.

And it was as far from ballet as you could imagine.

Böyle prestijli bir şirketin şişman dansı çalışması,

The very idea of a fat dance work by such a prestigious company

was, to put it mildly, controversial,

kibarca, tartışmalı bir şeydi,

çünkü daha önce dünyanın hiçbir yerinde

because nothing like it had ever been done on mainstream dance stages before

ünlü dans pistlerinde böyle bir şey gerçekleşmemişti.

anywhere in the world.

People were skeptical.

İnsanlar şüpheciydi.

"What do you mean, 'fat dancers?'

"Ne demek 'şişman dansçılar?'

Like, size 10, size 12 kind of fat?

10-12 beden şişman gibi mi?

Where did they do their dance training?

Dans eğitimlerini nerede almışlar?

Are they going to have the stamina for a full-length production?"

Tam zamanlı bir gösteriye dayanabilecekler mi?"

But despite the skepticism,

Fakat bu kadar şüpheciliğe rağmen,

"Nothing to Lose" became a sellout hit of Sydney Festival.

"Kaybedecek Bir Şey yok" Sidney Festivali'nde kapalı gişe oynadı.

We received rave reviews, toured,

Övgü dolu yazılar aldık, turlara çıktık,

won awards and were written about in over 27 languages.

ödüller kazandık ve hakkımızda 27 dilde yazılar yazıldı.

These incredible images of our cast were seen worldwide.

Ekibimizin bu inanılmaz fotoğrafları dünya çapında yayıldı.

I've lost count of how many times people of all sizes

Sayısızca kez her bedende insandan

şovun hayatlarını değiştirdiğini duydum,

have told me that the show has changed their lives,

kendi vücutlarına ve başkalarının vücutlarına

how it helped them shift their relationship

bakış açılarının nasıl değiştiğini,

to their own and other people's bodies,

and how it made them confront their own bias.

ve kendi ön yargılarını nasıl fark ettiklerini.

But of course, work that pushes people's buttons

Ama tabi, insanları harekete geçiren bir işin,

is not without its detractors.

hakir görenleri de olur.

I have been told that I'm glorifying obesity.

Obeziteyi yücelttiğimi söyleyenler de oldu.

I have received violent death threats

Vahşi ölüm tehditleri de aldım

and abuse for daring to make work that centers fat people's bodies and lives

şişman insanların vücutlarını ve hayatlarını konu alan, bizi anlatmaya

and treats us as worthwhile human beings with valuable stories to tell.

değer hikayeleri olan insanlar kılan işler yapmaktan taciz de edildim.

Bana,

I've even been called

"the ISIS of the obesity epidemic" --

"obezite salgınının IŞİD'i" de denildi.

(Laughter)

(Kahkahalar)

a comment so absurd that it is funny.

Komik düzeyde saçma bir yorum.

Ama şişmanlık korkusunun neden olacağı

But it also speaks to the panic,

the literal terror,

paniğe, hakiki teröre de

that the fear of fat can evoke.

değiniyor.

It is this fear that's feeding the diet industry,

Bizleri kendimizle barışık olmaktan alıkoyan,

hayatımızı yaşayabilmek için, bir değişim fotoğrafını beklememizin sebebi olan

which is keeping so many of us from making peace with our own bodies,

for waiting to be the after-photo

diyet endüstrisini besleyen de

bu şişmanlık korkusu.

before we truly start to live our lives.

Because the real elephant in the room here is fatphobia.

Çünkü bu odadaki asıl fil, kilofobi.

Fat activism refuses to indulge this fear.

Şişman aktivizmiyse bu korkuya izin vermeyi reddediyor.

By advocating for self-determination and respect for all of us,

Hepimiz için otonomi ve saygıyı destekleyerek,

we can shift society's reluctance to embrace diversity

toplumun farklılığa karşı direncini kırabilir

and start to celebrate the myriad ways there are to have a body.

ve bir vücuda sahip olmayı pek çok şekilde kutlamaya başlayabiliriz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)