The gift and power of emotional courage | Susan David

Vertaald door: Bibi Mulders Nagekeken door: Christel Foncke

Hello, everyone.

Hallo allemaal.

Sawubona.

Sawubona.

In South Africa, where I come from,

In Zuid-Afrika, waar ik vandaan kom,

"sawubona" is the Zulu word for "hello."

betekent 'sawubona' in Zoeloetaal 'hallo'.

There's a beautiful and powerful intention behind the word

Het woord heeft een mooie en krachtige betekenis

because "sawubona" literally translated means,

want 'sawubona' betekent letterlijk:

"I see you, and by seeing you, I bring you into being."

'Ik zie je en daardoor besta je'.

So beautiful, imagine being greeted like that.

Geweldig om zo begroet te mogen worden.

But what does it take in the way we see ourselves?

Maar wat doet dit met ons zelfbeeld?

Our thoughts, our emotions and our stories

Met onze gedachten, onze emoties en onze verhalen

that help us to thrive

die ons helpen groeien

in an increasingly complex and fraught world?

in een steeds veranderende en steeds ingewikkeldere wereld?

This crucial question has been at the center of my life's work.

Deze cruciale vraag staat centraal in mijn levenswerk,

Because how we deal with our inner world drives everything.

want hoe we omgaan met ons innerlijk is de motor van ons bestaan.

Every aspect of how we love, how we live,

Elk aspect van hoe we liefhebben, hoe we leven,

how we parent and how we lead.

hoe we opvoeden en hoe we leiden.

The conventional view of emotions as good or bad,

De conventionele visie, waarin emoties gezien worden als goed of slecht,

positive or negative,

positief of negatief,

is rigid.

is star.

And rigidity in the face of complexity is toxic.

En starheid in combinatie met complexiteit is dodelijk.

We need greater levels of emotional agility

We hebben een grotere mate van emotionele flexibiliteit nodig

for true resilience and thriving.

voor ware veerkracht en bloei.

My journey with this calling

Mijn reis met deze roeping

began not in the hallowed halls of a university,

begon niet in de collegebanken van de universiteit,

but in the messy, tender business of life.

maar in de rommelige, liefdevolle school van het leven.

I grew up in the white suburbs of apartheid South Africa,

Ik groeide op in een witte buitenwijk van Zuid-Afrika tijdens de apartheid,

a country and community committed to not seeing.

een land en een gemeenschap die bovenal de ogen gesloten hield

To denial.

en in ontkenning was.

It's denial that makes 50 years of racist legislation possible

Deze ontkenning maakte 50 jaar racistische wetgeving mogelijk,

while people convince themselves that they are doing nothing wrong.

omdat mensen zichzelf ervan overtuigden dat ze niets verkeerd deden.

And yet, I first learned of the destructive power of denial

Toch was mijn eerste ervaring met de destructieve kracht van ontkenning

at a personal level,

een persoonlijke,

before I understood what it was doing to the country of my birth.

voordat ik begreep wat het deed met mijn geboorteland.

My father died on a Friday.

Mijn vader stierf op een vrijdag.

He was 42 years old and I was 15.

Hij was 42 jaar oud en ik was 15.

My mother whispered to me to go and say goodbye to my father

Mijn moeder fluisterde dat ik afscheid van hem moest nemen

before I went to school.

voordat ik naar school ging.

So I put my backpack down and walked the passage that ran through

Dus ik zette mijn schooltas neer en liep door de gang

to where the heart of our home my father lay dying of cancer.

naar de plek waar mijn vader op sterven lag door kanker.

His eyes were closed, but he knew I was there.

Zijn ogen waren gesloten, maar hij wist dat ik er was.

In his presence, I had always felt seen.

Bij hem voelde ik me altijd gezien.

I told him I loved him,

Ik zei dat ik van hem hield,

said goodbye and headed off for my day.

nam afscheid en verliet het huis.

At school, I drifted from science to mathematics to history to biology,

Op school ging ik van natuurkunde naar wiskunde naar biologie,

as my father slipped from the world.

terwijl mijn vader weggleed van deze aarde.

From May to July to September to November,

Van mei tot juli en van september tot november

I went about with my usual smile.

had ik mijn gebruikelijke glimlach op mijn gezicht.

I didn't drop a single grade.

Mijn punten bleven hetzelfde.

When asked how I was doing, I would shrug and say, "OK."

Als men vroeg hoe het met me ging, haalde ik mijn schouders op en zei: "Oké."

I was praised for being strong.

Ik kreeg complimenten dat ik zo sterk was.

I was the master of being OK.

Ik was heel goed in 'oké-zijn'.

But back home, we struggled --

Thuis hadden we het moeilijk.

my father hadn't been able to keep his small business going

De zaak van mijn vader hield geen stand door zijn ziekte.

during his illness.

And my mother, alone, was grieving the love of her life

Mijn moeder, alleenstaand, rouwde om de liefde van haar leven,

trying to raise three children,

probeerde drie kinderen op te voeden

and the creditors were knocking.

en de schuldeisers stonden aan de deur.

We felt, as a family, financially and emotionally ravaged.

We voelden ons, als gezin, financieel en emotioneel verwoest.

And I began to spiral down, isolated, fast.

En al snel zakte ik steeds dieper weg, eenzaam en alleen.

I started to use food to numb my pain.

Ik begon te eten om mijn pijn te verdoven.

Binging and purging.

Eetbuien en weer uitbraken.

Refusing to accept the full weight of my grief.

Ik weigerde de ernst van mijn verdriet te accepteren.

No one knew, and in a culture that values relentless positivity,

Niemand wist ervan en in een cultuur met positiviteit hoog in het vaandel,

I thought that no one wanted to know.

dacht ik dat niemand het wilde weten.

But one person did not buy into my story of triumph over grief.

Maar er was één persoon die niet geloofde dat ik mijn verdriet overwonnen had.

My eighth-grade English teacher fixed me with burning blue eyes

Mijn lerares Engels keek me met haar blauwe ogen strak aan

as she handed out blank notebooks.

terwijl ze lege schriften uitdeelde.

She said, "Write what you're feeling.

Ze zei: "Schrijf op wat je voelt.

Tell the truth.

Schrijf de waarheid.

Write like nobody's reading."

Schrijf alsof niemand het zal lezen."

And just like that,

En op die manier

I was invited to show up authentically to my grief and pain.

werd ik uitgenodigd om mijn ware verdriet en pijn te laten zien.

It was a simple act

Het was een simpele daad,

but nothing short of a revolution for me.

maar voor mij niets minder dan een revolutie.

It was this revolution that started in this blank notebook

De revolutie die begon in dit schrift

30 years ago

30 jaar geleden,

that shaped my life's work.

gaf vorm aan mijn levenswerk.

The secret, silent correspondence with myself.

Deze geheime, stille correspondentie met mezelf.

Like a gymnast,

Zoals een turnster

I started to move beyond the rigidity of denial

begon ik de startheid van het ontkennen te doorbreken

into what I've now come to call

en over te schakelen op wat ik nu noem:

emotional agility.

emotionele flexibiliteit.

Life's beauty is inseparable from its fragility.

De schoonheid van het leven en zijn breekbaarheid zijn een eenheid.

We are young until we are not.

We zijn jong totdat we het niet meer zijn.

We walk down the streets sexy

We lopen sexy over straat,

until one day we realize that we are unseen.

totdat we ons realiseren dat we niet meer gezien worden.

We nag our children and one day realize

We vitten op onze kinderen tot we ons ineens realiseren

that there is silence where that child once was,

dat het kind er niet meer is,

now making his or her way in the world.

omdat hij of zij op eigen benen staat.

We are healthy until a diagnosis brings us to our knees.

We zijn gezond totdat een diagnose ons klein krijgt.

The only certainty is uncertainty,

De enige zekerheid is onzekerheid

and yet we are not navigating this frailty successfully or sustainably.

en toch navigeren we niet succesvol of verantwoord door deze kwetsbaarheid.

The World Health Organization tells us that depression

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie

is depressie wereldwijd de hoofdoorzaak van invaliditeit

is now the single leading cause of disability globally --

outstripping cancer,

en overtreft daarmee kanker

outstripping heart disease.

en hartaandoeningen.

And at a time of greater complexity,

In deze tijd van groeiende complexiteit,

unprecedented technological, political and economic change,

ongekende technologische, politieke en economische veranderingen,

we are seeing how people's tendency

zien we dat mensen geneigd zijn

is more and more to lock down into rigid responses to their emotions.

om steeds meer vast te zitten in starre reacties op hun emoties.

On the one hand we might obsessively brood on our feelings.

Enerzijds piekeren we veel te veel over onze gevoelens.

Getting stuck inside our heads.

Blijven we vastzitten in ons hoofd.

Hooked on being right.

Verslaafd aan ons gelijk halen.

Or victimized by our news feed.

Of slachtoffer van onze nieuwsfeeds.

On the other, we might bottle our emotions,

Aan de andere kant kroppen we emoties op,

pushing them aside

we negeren ze

and permitting only those emotions deemed legitimate.

en staan alleen emoties toe die we legitiem achten.

In a survey I recently conducted with over 70,000 people,

Uit resultaten van een enquête die ik uitvoerde onder 70.000 mensen

I found that a third of us --

blijkt dat een derde van ons --

a third --

een derde --

either judge ourselves for having so-called "bad emotions,"

zichzelf veroordeelt voor het hebben van 'slechte emoties'

like sadness,

zoals neerslachtigheid,

anger or even grief.

woede of zelfs verdriet.

Or actively try to push aside these feelings.

Of probeert actief deze gevoelens te negeren.

We do this not only to ourselves,

We doen dit niet alleen onszelf aan,

but also to people we love, like our children --

maar ook onze dierbaren, zoals onze kinderen,

we may inadvertently shame them out of emotions seen as negative,

onbedoeld zorgen we ervoor dat ze zich schamen voor hun negatieve emoties.

jump to a solution,

We zijn oplossingsgericht

and fail to help them

en niet in staat hen te laten inzien

to see these emotions as inherently valuable.

dat deze emoties van nature waardevol zijn.

Normal, natural emotions are now seen as good or bad.

Normale, natuurlijke emoties worden nu gezien als goed of slecht.

And being positive has become a new form of moral correctness.

En positiviteit wordt gezien als de nieuwe morele juistheid.

People with cancer are automatically told to just stay positive.

Tegen mensen met kanker wordt gezegd dat ze positief moeten blijven.

Women, to stop being so angry.

Vrouwen moeten stoppen met boos zijn.

And the list goes on.

En de lijst is eindeloos.

It's a tyranny.

Het is een tirannie.

It's a tyranny of positivity.

De tirannie van de positiviteit.

And it's cruel.

Het is hardvochtig,

Unkind.

onvriendelijk

And ineffective.

en niet effectief.

And we do it to ourselves,

En we doen het onszelf aan

and we do it to others.

en anderen.

If there's one common feature

Eén ding

of brooding, bottling or false positivity, it's this:

hebben piekeren, opkroppen en valse positiviteit gemeen:

they are all rigid responses.

het zijn allemaal starre reacties.

And if there's a single lesson we can learn

Als er één les is die we kunnen leren

from the inevitable fall of apartheid

van de onvermijdelijke val van apartheid,

it is that rigid denial doesn't work.

dan is het wel dat starre ontkenning niet werkt.

It's unsustainable.

Het is niet vol te houden.

For individuals, for families,

Niet voor individuen, niet voor gezinnen,

for societies.

niet voor samenlevingen.

And as we watch the ice caps melt,

Terwijl we de ijskappen zien smelten,

it is unsustainable for our planet.

zien we ook dat het niet vol te houden is voor onze planeet.

Research on emotional suppression shows

Onderzoek naar onderdrukte emoties laat zien

that when emotions are pushed aside or ignored,

dat als emoties genegeerd worden,

they get stronger.

deze juist sterker worden.

Psychologists call this amplification.

In de psychologie heet dit 'amplificatie'.

Like that delicious chocolate cake in the refrigerator --

Denk aan die heerlijke chocoladetaart in de koelkast --

the more you try to ignore it ...

hoe meer je probeert er niet aan te denken ...

(Laughter)

(Gelach)

the greater its hold on you.

hoe sterker de gedachte eraan wordt.

You might think you're in control of unwanted emotions when you ignore them,

Je denkt dat jij de leiding hebt over ongewenste emoties als je ze negeert,

but in fact they control you.

maar in feite is dat niet zo.

Internal pain always comes out.

Opgekropte pijn komt altijd bovendrijven.

Always.

Altijd.

And who pays the price?

En wie betaalt de prijs?

We do.

Wij.

Our children,

Onze kinderen,

our colleagues,

onze collega's,

our communities.

onze gemeenschappen.

Now, don't get me wrong.

Begrijp me niet verkeerd.

I'm not anti-happiness.

Ik ben niet tegen gelukkig zijn.

I like being happy.

Ik ben heel graag gelukkig.

I'm a pretty happy person.

Ik ben redelijk gelukkig.

But when we push aside normal emotions to embrace false positivity,

Maar als we normale emoties onderdrukken en valse positiviteit omarmen,

we lose our capacity to develop skills to deal with the world as it is,

verleren we hoe we moeten omgaan met de wereld zoals die is

not as we wish it to be.

en niet zoals wij willen dat de wereld is.

I've had hundreds of people tell me what they don't want to feel.

Honderden mensen vertelden mij wat ze niet willen voelen.

They say things like,

Ze zeggen iets in de trant van:

"I don't want to try because I don't want to feel disappointed."

"Ik wil het niet proberen, want ik wil niet teleurgesteld worden."

Or, "I just want this feeling to go away."

Of: "Ik wil dit niet voelen."

"I understand," I say to them.

"Dat begrijp ik," zeg ik tegen ze,

"But you have dead people's goals."

"maar dat kunnen enkel de doden."

(Laughter)

(Gelach)

(Applause)

(Applaus)

Only dead people

Alleen doden

never get unwanted or inconvenienced by their feelings.

hebben geen last meer van ongewenste of lastige gevoelens.

(Laughter)

(Gelach)

Only dead people never get stressed,

Alleen doden zijn nooit gestrest,

never get broken hearts,

hebben nooit liefdesverdriet,

never experience the disappointment that comes with failure.

zijn nooit teleurgesteld na een mislukking.

Tough emotions are part of our contract with life.

Lastige emoties zijn onderdeel van ons contract met het leven.

You don't get to have a meaningful career

Je kunt geen betekenisvolle carrière opbouwen

or raise a family

of kinderen opvoeden

or leave the world a better place

of iets betekenen voor deze wereld

without stress and discomfort.

zonder stress en ongemak.

Discomfort is the price of admission to a meaningful life.

Ongemak is de toegangsprijs tot een betekenisvol leven.

So, how do we begin to dismantle rigidity

Hoe gaan we starheid ontmantelen

and embrace emotional agility?

en emotionele flexibiliteit omarmen?

As that young schoolgirl,

Toen ik me als jonge scholiere

when I leaned into those blank pages,

over dat lege schrift boog,

I started to do away with feelings

begon ik afstand te nemen van gevoelens

of what I should be experiencing.

die ik graag wilde voelen.

And instead started to open my heart to what I did feel.

In plaats daarvan begon ik mijn hart te openen voor wat ik echt voelde.

Pain.

Pijn.

And grief.

En verdriet.

And loss.

En rouw.

And regret.

En spijt.

Research now shows

Onderzoek toont aan

that the radical acceptance of all of our emotions --

dat het accepteren van al onze emoties --

even the messy, difficult ones --

zelfs de verwarrende, lastige emoties --

is the cornerstone to resilience, thriving,

de hoeksteen is van veerkracht en bloei

and true, authentic happiness.

en echt, authentiek geluk.

But emotional agility is more that just an acceptance of emotions.

Maar emotionele flexibiliteit is meer dan het accepteren van emoties.

We also know that accuracy matters.

Ook nauwkeurigheid telt.

In my own research, I found that words are essential.

Mijn eigen onderzoek toont aan dat woorden essentieel zijn.

We often use quick and easy labels to describe our feelings.

We plakken vaak gemakkelijke etiketjes op onze gevoelens.

"I'm stressed" is the most common one I hear.

'Ik ben gestrest' is de meest voorkomende.

But there's a world of difference between stress and disappointment

Maar er is een wereld van verschil tussen stress en teleurstelling

or stress and that knowing dread of "I'm in the wrong career."

of tussen stress en de angst te weten dat je het verkeerde beroep gekozen hebt.

When we label our emotions accurately,

Onze emoties juist benoemen,

we are more able to discern the precise cause of our feelings.

maakt het gemakkelijker de oorzaak van onze gevoelens te achterhalen.

And what scientists call the readiness potential in our brain

Het gereedheidspotentiaal in onze hersenen

is activated, allowing us to take concrete steps.

wordt geactiveerd en maakt dat we concrete stappen zetten.

But not just any steps -- the right steps for us.

Niet zomaar stappen -- maar de juiste stappen voor ons.

Because our emotions are data.

Want onze emoties bevatten informatie.

Our emotions contain flashing lights to things that we care about.

Onze emoties zijn knipperende pijlen naar de zaken waar we echt om geven.

We tend not to feel strong emotion

to stuff that doesn't mean anything in our worlds.

bij dingen waar we niets om geven.

If you feel rage when you read the news,

Als je woede voelt bij het lezen van de krant,

that rage is a signpost, perhaps, that you value equity and fairness --

dan is dat misschien een signaal dat je waarde hecht aan gerechtigheid --

and an opportunity to take active steps

een kans om actief stappen te ondernemen

to shape your life in that direction.

in de richting van een positieve verandering.

When we are open to the difficult emotions,

Als we openstaan voor de lastige emoties

we are able to generate responses that are values-aligned.

kan dat ons waardevolle lessen opleveren.

But there's an important caveat.

Maar een waarschuwing is op z'n plaats.

Emotions are data, they are not directives.

Emoties geven informatie, maar zijn geen richtlijnen.

We can show up to and mine our emotions for their values

We kunnen onze emoties erkennen en onderzoeken,

without needing to listen to them.

maar we hoeven er niet naar te luisteren.

Just like I can show up to my son in his frustration with his baby sister --

Ik kan de frustratie van mijn zoon met zijn zusje erkennen,

but not endorse his idea that he gets to give her away

maar ik ga er niet mee akkoord om haar weg te geven

to the first stranger he sees in a shopping mall.

aan de eerste de beste in het winkelcentrum.

(Laughter)

(Gelach)

We own our emotions, they don't own us.

Wij zijn eigenaar van onze emoties en niet andersom.

When we internalize the difference between how I feel in all my wisdom

Als we het verschil leren zien tussen hoe ik me voel in al mijn wijsheid

and what I do in a values-aligned action,

en hoe ik reageer met mijn waarden als uitgangspunt,

we generate the pathway to our best selves

maken we de weg vrij naar ons authentieke ik

via our emotions.

via onze emoties.

So, what does this look like in practice?

Hoe werkt dit in de praktijk?

When you feel a strong, tough emotion,

Als je een lastige emotie ervaart,

don't race for the emotional exits.

reageer niet meteen vanuit die emotie.

Learn its contours, show up to the journal of your hearts.

Verken de omvang ervan, wees 'aanwezig' voor wat ons hart zegt.

What is the emotion telling you?

Wat vertelt de emotie je?

And try not to say "I am," as in, "I'm angry" or "I'm sad."

Probeer niet te zeggen "Ik ben ...", zoals in "Ik ben verdrietig."

When you say "I am"

Als je zegt "Ik ben ..."

it makes you sound as if you are the emotion.

dan lijkt het alsof jij de emotie bent.

Whereas you are you, and the emotion is a data source.

Maar jij bent jij en de emotie is de informatiebron.

Instead, try to notice the feeling for what it is:

Probeer in plaats daarvan het gevoel waar te nemen:

"I'm noticing that I'm feeling sad"

"Ik merk dat ik verdrietig ben"

or "I'm noticing that I'm feeling angry."

of "Ik merk dat ik boos ben."

These are essential skills for us,

Dit zijn belangrijke vaardigheden voor ons,

our families, our communities.

ons gezin en onze gemeenschap.

They're also critical to the workplace.

Ze zijn ook essentieel voor onze werkplek.

In my research,

Tijdens mijn onderzoek

when I looked at what helps people to bring the best of themselves to work,

over hoe mensen het beste uit zichzelf kunnen halen op de werkplek,

I found a powerful key contributor:

vond ik een belangrijke sleutelfactor:

individualized consideration.

persoonlijke betrokkenheid.

When people are allowed to feel their emotional truth,

Als mensen aangemoedigd worden hun emotionele waarheid te voelen,

engagement, creativity and innovation flourish in the organization.

dan komen betrokkenheid, creativiteit en innovatie tot bloei in een bedrijf.

Diversity isn't just people,

Diversiteit is niet alleen mensen,

it's also what's inside people.

het is ook het innerlijk van mensen.

Including diversity of emotion.

Inclusief de diversiteit van emoties.

The most agile, resilient individuals, teams,

De meest flexibile, veerkrachtige individuen en teams,

organizations, families, communities

organizaties, gezinnen en gemeenschappen

are built on an openness to the normal human emotions.

zijn gestoeld op openstaan voor de normale menselijke emoties.

It's this that allows us to say,

Het maakt dat we kunnen zeggen:

"What is my emotion telling me?"

"Wat vertelt mijn emotie mij?"

"Which action will bring me towards my values?"

"Welke actie brengt mij dichter bij mijn waarden?"

"Which will take me away from my values?"

"Welke actie verwijdert mij van mijn waarden?"

Emotional agility is the ability to be with your emotions

Emotionele flexibiliteit is het vermogen je emoties tegemoet te treden

with curiosity, compassion,

met nieuwsgierigheid, compassie

and especially the courage to take values-connected steps.

en vooral de moed om je door je waarden te laten leiden.

When I was little,

Als kind werd ik 's nachts soms wakker in paniek door de gedachte aan de dood.

I would wake up at night terrified by the idea of death.

My father would comfort me with soft pats and kisses.

Mijn vader troostte me dan met kussen en knuffels.

But he would never lie.

Maar hij loog nooit.

"We all die, Susie," he would say.

"We gaan allemaal dood, Susie," zei hij.

"It's normal to be scared."

"Het is normaal om bang te zijn."

He didn't try to invent a buffer between me and reality.

Hij probeerde het niet mooier te maken dan het is.

Het heeft even geduurd voordat ik begreep

It took me a while to understand

the power of how he guided me through those nights.

op wat voor krachtige manier hij me door die nachten hielp.

What he showed me is that courage is not an absence of fear;

Hij liet me zien dat moed niet betekent dat je niet bang bent;

courage is fear walking.

moed is door je angst heen gaan.

Neither of us knew that in 10 short years,

We wisten beiden niet dat 10 korte jaren later

he would be gone.

hij er niet meer was.

And that time for each of us is all too precious

En dat tijd heel kostbaar is voor ons allemaal

and all too brief.

en veel te kort.

But when our moment comes

Maar als ons moment daar is

to face our fragility,

en we onze kwetsbaarheid onder ogen moeten zien,

in that ultimate time,

in die laatste tijd,

it will ask us,

zal ons gevraagd worden:

"Are you agile?"

"Ben jij flexibel?"

"Are you agile?"

"Ben jij flexibel?"

Let the moment be an unreserved "yes."

Ik hoop dat je volmondig 'ja' kunt zeggen.

A "yes" born of a lifelong correspondence with your own heart.

Een 'ja' vanuit een levenslange correspondentie met je hart.

And in seeing yourself.

En jezelf zien,

Because in seeing yourself,

want als je jezelf ziet,

you are also able to see others, too:

kun je ook anderen zien

the only sustainable way forward

en dat is de enige duurzame manier vooruit

in a fragile, beautiful world.

in een kwetsbare, mooie wereld.

Sawubona.

Sawubona.

And thank you.

Dankjewel.

(Laughter)

(Gelach)

Thank you.

Dankjewel.

(Applause)

(Applaus)

Thank you.

Dankjewel.

(Applause)

(Applaus)