Carolyn Steel: How food shapes our cities

Vertaald door: Agnes van Ommen Nagekeken door: Jeroen Bakker

How do you feed a city?

Hoe voed je een stad?

It's one of the great questions of our time.

Het is een van de grote vragen van onze tijd.

Yet it's one that's rarely asked.

Maar één die bijna nooit gesteld wordt.

We take it for granted that if we go into a shop

We vinden het vanzelfsprekend dat in een winkel

or restaurant, or indeed into this theater's foyer in about an hour's time,

of een restaurant, of zelfs over een uur in de foyer van dit theater,

there is going to be food there waiting for us,

dat er dan eten op ons staat te wachten,

having magically come from somewhere.

dat zomaar ergens vandaan is getoverd.

But when you think that every day for a city the size of London,

Maar als je je bedenkt dat voor een stad zoals Londen

enough food has to be produced,

elke dag genoeg eten moet worden geproduceerd,

transported, bought and sold,

getransporteerd, gekocht en verkocht,

cooked, eaten, disposed of,

gekookt, gegeten, weggegooid,

and that something similar has to happen every day

en dat datzelfde elke dag moet gebeuren

for every city on earth,

voor elke stad op aarde,

it's remarkable that cities get fed at all.

dan is het opmerkelijk dat steden überhaupt te eten krijgen.

We live in places like this as if

We leven op dit soort plekken

they're the most natural things in the world,

alsof ze de meest natuurlijke dingen in de wereld zijn,

forgetting that because we're animals

terwijl we vergeten dat omdat we dieren zijn

and that we need to eat,

en omdat we moeten eten,

we're actually as dependent on the natural world

we eigenlijk nog net zo afhankelijk zijn van de natuur

as our ancient ancestors were.

als onze voorouders waren.

And as more of us move into cities,

En terwijl meer van ons de steden in trekken,

more of that natural world is being

wordt de natuurlijke wereld steeds meer

transformed into extraordinary landscapes like the one behind me --

veranderd in buitengewone landschappen zoals die hier achter me,

it's soybean fields in Mato Grosso in Brazil --

dit zijn sojaboonvelden in Nata Grosso in Brazilië,

in order to feed us.

alleen om ons te voeden.

These are extraordinary landscapes,

Dit zijn buitengewone landschappen.

but few of us ever get to see them.

Maar slechts weinigen krijgen ze ooit te zien.

And increasingly these landscapes

En steeds meer voeden dit soort landschappen

are not just feeding us either.

niet alleen de mens.

As more of us move into cities,

Terwijl steeds meer van ons naar de stad verhuizen,

more of us are eating meat,

eten steeds meer van ons vlees,

so that a third of the annual grain crop globally

zodat een derde van de globale jaarlijkse graanoogst

now gets fed to animals

nu wordt gebruikt om dieren te voeren

rather than to us human animals.

in plaats van ons menselijke dieren.

And given that it takes three times as much grain --

Ervan uitgaande dat het drie keer zo veel graan kost --

actually ten times as much grain --

eigenlijk tien keer zo veel graan --

to feed a human if it's passed through an animal first,

om een mens te voeden als het eerst door een dier gegaan is,

that's not a very efficient way of feeding us.

is dit geen hele efficiënte manier om ons te voeden.

And it's an escalating problem too.

En het is ook nog een escalerend probleem.

By 2050, it's estimated that twice the number

Er wordt geschat dat in 2050 twee keer zoveel

of us are going to be living in cities.

mensen in steden zullen leven.

And it's also estimated that there is going to be twice as much

En er wordt ook geschat dat er twee keer zo veel

meat and dairy consumed.

vlees en melkproducten zullen worden geconsumeerd.

So meat and urbanism are rising hand in hand.

De toename van vlees en verstedelijking gaan hand in hand.

And that's going to pose an enormous problem.

En dat zal een enorm probleem zijn.

Six billion hungry carnivores to feed,

Zes miljard hongerige carnivoren om te voeden,

by 2050.

in 2050.

That's a big problem. And actually if we carry on as we are,

Dat is een groot probleem. En eigenlijk als we zo doorgaan,

it's a problem we're very unlikely to be able to solve.

is het een probleem dat we waarschijnlijk niet gaan oplossen.

Nineteen million hectares of rainforest are lost every year

We verliezen 19 miljoen hectare regenwoud elk jaar

to create new arable land.

om nieuwe landbouwgrond te creëren.

Although at the same time we're losing an equivalent amount

Maar ook verliezen we een zelfde hoeveelheid

of existing arables to salinization and erosion.

bestaande landbouwgrond aan verzilting en erosie.

We're very hungry for fossil fuels too.

We hongeren ook erg naar fossiele brandstoffen.

It takes about 10 calories to produce every calorie

Het kost zo'n 10 calorieën voor de productie van elke calorie

of food that we consume in the West.

aan eten dat we verbruiken in het westen.

And even though there is food that we are producing at great cost,

En ook al is er voedsel dat we produceren tegen een hoge prijs,

we don't actually value it.

we waarderen het eigenlijk niet.

Half the food produced in the USA is currently thrown away.

De helft van het geproduceerde voedsel in de Verenigde Staten wordt tegenwoordig weg gegooid.

And to end all of this, at the end of this long process,

En om dit te beëindigen, aan het eind van dit lange proces,

we're not even managing to feed the planet properly.

krijgen we het niet eens voor elkaar om de planeet behoorlijk te voeden.

A billion of us are obese, while a further billion starve.

Een miljard van ons zijn zwaarlijvig, terwijl een ander miljard verhongert.

None of it makes very much sense.

Dit is onbegrijpelijk.

And when you think that 80 percent of global trade in food now

En wanneer je je bedenkt dat 80 procent van het voedsel in de wereldhandel

is controlled by just five multinational corporations,

onder controle staat van slechts vijf multinationals,

it's a grim picture.

het is een somber beeld.

As we're moving into cities, the world is also embracing a Western diet.

Terwijl we naar de steden verhuizen, omarmt de wereld ook een westers dieet.

And if we look to the future,

En als we naar de toekomst kijken

it's an unsustainable diet.

dan is dat een onhoudbaar dieet.

So how did we get here?

Hoe zijn wij hier terecht gekomen?

And more importantly, what are we going to do about it?

En nog belangrijker, wat gaan we eraan doen?

Well, to answer the slightly easier question first,

Goed, om de iets makkelijkere vraag eerst te beantwoorden,

about 10,000 years ago, I would say,

zou ik zeggen dat ongeveer 10.000 jaar geleden,

is the beginning of this process

dit proces begon.

in the ancient Near East,

In het antieke Nabije Oosten,

known as the Fertile Crescent.

beter bekend als de Vruchtbare Halve Maan.

Because, as you can see, it was crescent shaped.

Je kunt zien dat het de vorm had van een halve maan.

And it was also fertile.

En het was ook nog vruchtbaar.

And it was here, about 10,000 years ago,

En hier was het, dat ongeveer 10.000 jaar geleden

that two extraordinary inventions,

twee buitengewone uitvindingen plaatsvonden,

agriculture and urbanism, happened

landbouw en verstedelijking,

roughly in the same place and at the same time.

ongeveer op dezelfde plek en op hetzelfde moment.

This is no accident,

Dit is geen toeval.

because agriculture and cities are bound together. They need each other.

Omdat landbouw en steden verbonden zijn. Ze hebben elkaar nodig.

Because it was discovery of grain

Want het was de ontdekking van graan

by our ancient ancestors for the first time

door onze antieke voorouders, dat voor het eerst

that produced a food source that was large enough

een voedingsbron produceerde die groot genoeg was

and stable enough to support permanent settlements.

en stabiel genoeg om een permanente nederzetting te kunnen ondersteunen.

And if we look at what those settlements were like,

En als we kijken naar hoe deze nederzettingen eruit zagen,

we see they were compact.

dan zien we dat ze compact waren.

They were surrounded by productive farm land

Ze werden omringd door productieve landbouwgrond

and dominated by large temple complexes

en werden overheerst door grote tempel structuren

like this one at Ur,

zoals deze in Ur,

that were, in fact, effectively,

die, in feite, eigenlijk,

spiritualized, central food distribution centers.

spirituele, gecentraliseerd voedseldistributiepunten waren

Because it was the temples that organized the harvest,

want het waren de tempels die de oogst organiseerden,

gathered in the grain, offered it to the gods,

het graan verzamelden, het offerden aan de goden,

and then offered the grain that the gods didn't eat back to the people.

en daarna het graan dat de goden niet aten, terug gaven aan de mensen.

So, if you like,

Dus, als je wilt,

the whole spiritual and physical life of these cities

het hele spirituele en het fysieke leven van deze steden

was dominated by the grain and the harvest

werd gedomineerd door graan en de oogst

that sustained them.

dat hen voedde.

And in fact, that's true of every ancient city.

En, in feite, is dit waar bij elke antieke stad.

But of course not all of them were that small.

Maar natuurlijk waren ze niet allemaal zo klein.

Famously, Rome had about a million citizens

En, welbekend, Rome had ongeveer een miljoen inwoners

by the first century A.D.

ten tijde van de eerste eeuw na Christus.

So how did a city like this feed itself?

Hoe voedde een stad zoals dit zichzelf?

The answer is what I call "ancient food miles."

Het antwoord is wat ik "antieke voedsel mijlen" noem.

Basically, Rome had access to the sea,

Rome had toegang tot de zee,

which made it possible for it to import food from a very long way away.

wat het mogelijk maakte om voedsel te importeren van ver weg.

This is the only way it was possible to do this in the ancient world,

Dit is de enige manier dat dat mogelijk was in de antieke wereld,

because it was very difficult to transport food over roads,

want het was erg moeilijk om voedsel over de wegen te vervoeren,

which were rough.

deze waren slecht.

And the food obviously went off very quickly.

En het voedsel bedierf natuurlijk zeer snel.

So Rome effectively waged war

Rome voerde eigenlijk dus alleen oorlog

on places like Carthage and Egypt

met plaatsen zoals Carthago en Egypte

just to get its paws on their grain reserves.

om hun handen op hun graanvoorraden te krijgen.

And, in fact, you could say that the expansion of the Empire

En, eigenlijk, zou je kunnen zeggen dat de expansie van het Rijk

was really sort of one long, drawn out

een soort van hele lange

militarized shopping spree, really.

gemilitariseerde koopwoede was, eigenlijk.

(Laughter)

(Gelach)

In fact -- I love the fact, I just have to mention this:

En eigenlijk -- ik vind dit geweldig, ik moet het even noemen:

Rome in fact used to import oysters from London,

Rome importeerde op een gegeven moment

at one stage. I think that's extraordinary.

oesters uit Groot-Brittannië. Ik vind dat buitengewoon.

So Rome shaped its hinterland

Rome vormde haar achterland dus

through its appetite.

door haar eetlust.

But the interesting thing is that the other thing also

Maar het interessante is dat het andere ding ook

happened in the pre-industrial world.

gebeurde in de pre-industriële wereld.

If we look at a map of London in the 17th century,

Als we naar de kaart van Londen in de 17e eeuw kijken,

we can see that its grain, which is coming in from the Thames,

dan kunnen we het graan zien, dat binnenkomt via de Theems,

along the bottom of this map.

aan de onderkant van deze kaart.

So the grain markets were to the south of the city.

De graanmarkten waren dus in het zuiden van de stad.

And the roads leading up from them

En de wegen die omhoog leiden daarvandaan

to Cheapside, which was the main market,

naar Cheapside, wat de centrale markt was,

were also grain markets.

waren ook graanmarkten.

And if you look at the name of one of those streets,

En als je naar de namen van een van deze straten kijkt,

Bread Street, you can tell

Brood Straat, dan kun je zien

what was going on there 300 years ago.

wat daar 300 jaar geleden gebeurde.

And the same of course was true for fish.

En hetzelfde was uiteraard waar voor vis.

Fish was, of course, coming in by river as well. Same thing.

Vis kwam natuurlijk ook via de rivier. Daar geldt hetzelfde.

And of course Billingsgate, famously, was London's fish market,

En natuurlijk Billingsgate, welbekend, was Londons vismarkt,

operating on-site here until the mid-1980s.

nog actief op deze plek tot het midden van de jaren1980.

Which is extraordinary, really, when you think about it.

Wat eigenlijk buitengewoon is, als je er over nadenkt.

Everybody else was wandering around

Iedereen liep rond met

with mobile phones that looked like bricks

mobiele telefoons zo groot als bakstenen,

and sort of smelly fish happening down on the port.

terwijl de stinkende vis in de haven lag.

This is another thing about food in cities:

Dit is nog iets anders over voedsel in steden:

Once its roots into the city are established,

Zodra dit eenmaal in de stad geworteld is,

they very rarely move.

verandert het ook nauwelijks.

Meat is a very different story

Vlees is een ander verhaal

because, of course, animals could walk into the city.

omdat, natuurlijk, dieren de stad in konden lopen.

So much of London's meat

Dus veel van Londens vlees

was coming from the northwest,

kwam uit het noordwesten,

from Scotland and Wales.

uit Schotland en Wales.

So it was coming in, and arriving at the city at the northwest,

Dus het kwam binnen en arriveerde bij de stad in het noordwesten,

which is why Smithfield,

dit is waarom Smithfield,

London's very famous meat market, was located up there.

de beroemde vleesmarkt in Londen, daar was.

Poultry was coming in from East Anglia and so on, to the northeast.

Gevogelte kwam uit East Anglia en dergelijke, uit het noordoosten.

I feel a bit like a weather woman doing this. Anyway,

Ik voel me een beetje als een weervrouw. In ieder geval...

and so the birds were coming in

De vogels kwamen binnen met

with their feet protected with little canvas shoes.

hun poten beschermd door kleine canvas schoentjes.

And then when they hit the eastern end

En wanneer ze bij het oosten van Cheapside aankwamen

of Cheapside, that's where they were sold,

werden ze daar verkocht.

which is why it's called Poultry.

Daarom heet dit Poultry (Gevogelte).

And, in fact, if you look at the map of any city

Eigenlijk, kijkend naar de kaart van welke stad dan ook,

built before the industrial age,

die gebouwd is voor de industriële tijd,

you can trace food coming in to it.

dan kun je het arriverende voedsel traceren.

You can actually see how it was physically shaped by food,

Je kunt echt zien hoe de stad fysiek gevormd werd door voedsel,

both by reading the names of the streets, which give you a lot of clues.

zowel door de straatnamen te lezen, die goede aanwijzingen geven.

Friday Street, in a previous life,

Friday Street, in een vorig leven,

is where you went to buy your fish on a Friday.

is waar je heen ging om je vis op vrijdag te kopen.

But also you have to imagine it full of food.

Maar je moet het je ook voorstellen als vol met voedsel.

Because the streets and the public spaces

Want de straten en de publieke ruimtes

were the only places where food was bought and sold.

waren de enige plekken waar voedsel werd gekocht en verkocht.

And if we look at an image of Smithfield in 1830

En als we naar een afbeelding kijken van Smithfield in 1830

you can see that it would have been very difficult to live in a city like this

dan zie je dat het erg moeilijk moet zijn geweest om in zo'n stad te leven

and be unaware of where your food came from.

zonder te weten waar je voedsel vandaan kwam.

In fact, if you were having Sunday lunch,

Eigenlijk, als je de zondagse lunch nuttigde,

the chances were it was mooing or bleating outside your window

dan was de kans groot dat het drie dagen daarvoor

about three days earlier.

had staan loeien of blaten onder je raam.

So this was obviously an organic city,

Dus dit was duidelijk een organische stad,

part of an organic cycle.

een onderdeel van een organische cyclus.

And then 10 years later everything changed.

En toen 10 jaar later veranderde alles.

This is an image of the Great Western in 1840.

Deze afbeelding toont de 'Great Western' Spoorweg in 1840.

And as you can see, some of the earliest train passengers

En zoals je ziet waren de eerste treinpassagiers

were pigs and sheep.

varkens en schapen.

So all of a sudden, these animals are no longer walking into market.

Plotseling lopen al deze dieren niet meer naar de markt.

They're being slaughtered out of sight and mind,

Ze worden buiten zicht geslacht,

somewhere in the countryside.

ergens ver weg op het platteland.

And they're coming into the city by rail.

Ze komen de stad binnen via het spoor.

And this changes everything.

En dit verandert alles.

To start off with, it makes it possible

Ten eerste, maakt dat voor het eerst mogelijk

for the first time to grow cities,

dat steden in elk formaat en vorm

really any size and shape, in any place.

kunnen groeien, overal ter wereld.

Cities used to be constrained by geography;

Steden waren voorheen beperkt vanwege geografie:

they used to have to get their food through very difficult physical means.

voedsel kwam binnen via lastige fysieke omstandigheden.

All of a sudden they are effectively emancipated from geography.

Plots zijn ze eigenlijk verlost van hun geografie.

And as you can see from these maps of London,

En zoals je kunt zien van deze kaarten van London

in the 90 years after the trains came,

binnen 90 jaar, nadat de treinen geïntroduceerd werden

it goes from being a little blob that was quite easy to feed

groeit deze stad van een speldeknop die gemakkelijk te voeden was,

by animals coming in on foot, and so on,

vanwege dieren die binnen konden lopen, en zo,

to a large splurge,

tot een grote massa,

that would be very, very difficult to feed with anybody on foot,

die erg moeilijk te voeden zou zijn door voetgangers,

either animals or people.

mens of dier.

And of course that was just the beginning. After the trains came cars,

En dat was natuurlijk nog maar het begin. Na de treinen kwamen de auto's.

and really this marks the end of this process.

En dit markeert echt het einde van dit proces.

It's the final emancipation of the city

Het is de laatste verlossing van de stad

from any apparent relationship with nature at all.

van enige zichtbare relatie met de natuur.

And this is the kind of city that's devoid of smell,

En dit is een stad zonder stank,

devoid of mess, certainly devoid of people,

zonder troep, en zeker zonder mensen.

because nobody would have dreamed of walking in such a landscape.

Want niemand heeft de droomwens om in zo'n landschap rond te lopen.

In fact, what they did to get food was they got in their cars,

Het is zelfs zo, dat om eten te halen men de auto instapte,

drove to a box somewhere on the outskirts,

naar een doos ergens in een buitenwijk reed

came back with a week's worth of shopping,

en weer terug reed met genoeg boodschappen voor een week,

and wondered what on earth to do with it.

en dan geen idee had wat met al die boodschappen te doen.

And this really is the moment when our relationship,

En dit is het moment dat onze relatie met zowel

both with food and cities, changes completely.

voedsel als steden, compleet verandert.

Here we have food -- that used to be the center,

Voedsel, dat ooit centraal stond, dat de sociale spil was van de stad --

the social core of the city -- at the periphery.

staat nu aan de periferie.

It used to be a social event, buying and selling food.

Het was ooit een sociaal gebeuren, kopen en verkopen van voedsel.

Now it's anonymous.

Nu is het anoniem.

We used to cook; now we just add water,

Ooit kookten we, nu voegen we slechts water toe,

or a little bit of an egg if you're making a cake or something.

of een ei als je een cake bakt of zo.

We don't smell food to see if it's okay to eat.

We ruiken niet meer aan voedsel om te zien of het nog goed is om te eten.

We just read the back of a label on a packet.

We lezen nu slechts het etiket.

And we don't value food. We don't trust it.

We waarderen voedsel niet meer, we argwanen het.

So instead of trusting it, we fear it.

Dus, in plaats van het te vertrouwen, vrezen we het.

And instead of valuing it, we throw it away.

En in plaats van het te waarderen, gooien we het weg.

One of the great ironies of modern food systems

Een ironische bijkomstigheid van moderne voedsel systemen is

is that they've made the very thing they promised

dat juist dat wat het beloofde gemakkelijker te maken,

to make easier much harder.

het juist moeilijker maakt.

By making it possible to build cities anywhere and any place,

Doordat het mogelijk is om overal ter wereld een stad te bouwen,

they've actually distanced us from our most important relationship,

hebben ze ons eigenlijk gedistantieerd van onze belangrijkste relatie,

which is that of us and nature.

namelijk die tussen ons en de natuur.

And also they've made us dependent on systems that only they can deliver,

We zijn afhankelijk gemaakt van systemen die alleen zij ons kunnen

that, as we've seen, are unsustainable.

leveren, en die, zoals we zagen, niet duurzaam zijn.

So what are we going to do about that?

Dus, wat gaan we hier aan doen?

It's not a new question.

Het is geen nieuwe vraag.

500 years ago it's what Thomas More was asking himself.

Het was wat Thomas More zich 500 jaar geleden afvroeg.

This is the frontispiece of his book "Utopia."

Dit is de titelprent van zijn boek "Utopia".

And it was a series of semi-independent city-states,

Het was een serie van semi-onafhankelijke stad-staten,

if that sounds remotely familiar,

mocht dat vaag bekend klinken,

a day's walk from one another where everyone was basically farming-mad,

op een dag lopen van elkaar, waar iedereen eigenlijk gek was van boeren,

and grew vegetables in their back gardens,

en groenten in hun achtertuinen groeiden,

and ate communal meals together, and so on.

en samen maaltijden genoot, en zo verder.

And I think you could argue that

En ik denk dat je zou kunnen beredeneren dat

food is a fundamental ordering principle of Utopia,

voedsel een fundamenteel indelingsprincipe is van Utopia.

even though More never framed it that way.

Ook al legde More nooit deze link.

And here is another very famous "Utopian" vision,

En hier is een andere beroemde "Utopische" visie,

that of Ebenezer Howard, "The Garden City."

die van Ebenezer Howard, "De Tuin Stad".

Same idea: series of semi-independent city-states,

Zelfde idee. Series van semi-onafhankelijke steden.

little blobs of metropolitan stuff with arable land around,

Kleine stippen van stedelijke massa met landbouwgrond eromheen,

joined to one another by railway.

met elkaar verbonden door spoorwegen.

And again, food could be said to be

En wederom, voedsel zou het

the ordering principle of his vision.

indelingsprincipe kunnen zijn van deze visie.

It even got built, but nothing to do with

Het werd zelfs gebouwd, maar had niets te doen met

this vision that Howard had.

deze visie die Howard had.

And that is the problem with these Utopian ideas,

En dat is het probleem met deze Utopische ideeën,

that they are Utopian.

namelijk dat ze Utopisch zijn.

Utopia was actually a word that Thomas Moore used deliberately.

Utopia was een woord dat Thomas Moore met opzet gebruikte.

It was a kind of joke, because it's got a double derivation from the Greek.

Het was een soort grap. Want het is een dubbele afleiding vanuit het grieks.

It can either mean a good place, or no place.

Het kan of goede plaats betekenen, of geen plaats.

Because it's an ideal. It's an imaginary thing. We can't have it.

Omdat het een ideaal is. Het is verzonnen. Het kan niet bestaan.

And I think, as a conceptual tool

En ik denk dat het, als een conceptuele methode

for thinking about the very deep problem of human dwelling,

om na te denken over de erg diepe problemen van het wonen,

that makes it not much use.

dat het daarom niet veel nut heeft.

So I've come up with an alternative,

Daarom heb ik een alternatief bedacht,

which is Sitopia, from the ancient Greek,

namelijk Sitopia, vanuit het klassieke Grieks,

"sitos" for food, and "topos" for place.

"sitos" voor voedsel, en "topos" voor plaats.

I believe we already live in Sitopia.

I denk dat we al in Sitopia leven.

We live in a world shaped by food,

We leven in een wereld gevormd door voedsel,

and if we realize that, we can use food as a really powerful tool --

als we ons dat realiseren, kan voedsel een krachtig werktuig zijn --

a conceptual tool, design tool, to shape the world differently.

een conceptueel werktuig, om de wereld mee te veranderen.

So if we were to do that, what might Sitopia look like?

Dus, mochten we dit doen, hoe zou Sitopia er uitzien?

Well I think it looks a bit like this.

Nou, ik denk ongeveer zo.

I have to use this slide. It's just the look on the face of the dog.

Ik moet deze dia gebruiken. Het is gewoon die blik van de hond.

But anyway, this is -- (Laughter)

Maar goed, dit is -- (er wordt gelachen)

it's food at the center of life,

voedsel dat centraal staat in het leven,

at the center of family life, being celebrated,

centraal in het gezinsleven, dat wordt gevierd,

being enjoyed, people taking time for it.

wordt genoten, mensen nemen er de tijd voor.

This is where food should be in our society.

Dit is waar voedsel thuis hoort in onze samenleving.

But you can't have scenes like this unless you have people like this.

Maar dit soort scenes kunnen niet bestaan, zonder dit soort mensen.

By the way, these can be men as well.

Trouwens, dit kunnen ook mannen zijn.

It's people who think about food,

Het zijn mensen die over voedsel nadenken,

who think ahead, who plan,

die vooruit denken, plannen,

who can stare at a pile of raw vegetables

die naar een stapel rauwe groente kijken

and actually recognize them.

en ze werkelijk herkennen.

We need these people. We're part of a network.

We hebben deze mensen nodig. We zijn onderdeel van een netwerk.

Because without these kinds of people we can't have places like this.

Zonder dit soort mensen, kunnen we niet dit soort plaatsen hebben.

Here, I deliberately chose this because it is a man buying a vegetable.

Kijk, ik koos specifiek deze omdat het een man is die groente koopt.

But networks, markets where food is being grown locally.

Maar netwerken, markten waar voedsel lokaal verbouwd wordt.

It's common. It's fresh.

Het is gewoon. Het is vers.

It's part of the social life of the city.

Het is deel van het sociale leven van een stad.

Because without that, you can't have this kind of place,

Want zonder dat kan je niet dit soort plaatsen hebben,

food that is grown locally and also is part of the landscape,

voedsel dat lokaal verbouwd wordt is ook onderdeel van het landschap,

and is not just a zero-sum commodity

en is niet slechts een nul-som product,

off in some unseen hell-hole.

ergens in een onzichtbaar gat.

Cows with a view.

Koeien met uitzicht.

Steaming piles of humus.

Hopen aarde.

This is basically bringing the whole thing together.

Dit brengt alles samen.

And this is a community project

Het is een maatschappelijk project,

I visited recently in Toronto.

dat ik onlangs in Toronto bezocht.

It's a greenhouse, where kids get told

Het is een kas, waar kinderen leren over

all about food and growing their own food.

voedsel en het planten van hun eigen voedsel.

Here is a plant called Kevin, or maybe it's a

Dit is een plant die Kevin heet, of misschien is het een

plant belonging to a kid called Kevin. I don't know.

plant van een kind dat Kevin heet. Ik weet het niet.

But anyway, these kinds of projects

In ieder geval, dit soort projecten,

that are trying to reconnect us with nature is extremely important.

die ons proberen samen te brengen met de natuur zijn erg belangrijk.

So Sitopia, for me, is really a way of seeing.

Dus Sitopia, is voor mij een manier van zien.

It's basically recognizing that Sitopia

Het is eigenlijk het herkennen dat Sitopia

already exists in little pockets everywhere.

al overal bestaat in kleine groepen.

The trick is to join them up,

De truc is om je er bij aan te sluiten,

to use food as a way of seeing.

om voedsel als een manier van zien te gebruiken.

And if we do that, we're going to stop seeing cities

Als we dat doen, dan stoppen we met het zien van steden als

as big, metropolitan, unproductive blobs, like this.

grote onproductieve metropolen, zoals deze.

We're going to see them more like this,

We gaan ze meer zoals dit zien,

as part of the productive, organic framework

een deel van het productieve raamwerk

of which they are inevitably a part,

waar we allemaal onvermijdelijk onderdeel van zijn,

symbiotically connected.

symbiotisch verbonden.

But of course, that's not a great image either,

Maar dat is natuurlijk ook geen mooi plaatje.

because we need not to be producing food like this anymore.

Want we hoeven niet meer op deze manier voedsel te produceren.

We need to be thinking more about permaculture,

We moeten meer nadenken over een duurzame cultuur.

which is why I think this image just

Daarom denk ik dat deze dia precies weergeeft

sums up for me the kind of thinking we need to be doing.

wat voor denkwerk we moeten verrichten.

It's a re-conceptualization

Het is een herconceptualisatie

of the way food shapes our lives.

over hoe voedsel onze levens vorm geeft.

The best image I know of this is from 650 years ago.

De beste weergave die ik ken is van 650 jaar geleden.

It's Ambrogio Lorenzetti's "Allegory of Good Government."

Het is Ambrogio Lorenzetti's "Allegory of Good Government".

It's about the relationship between the city and the countryside.

Het gaat over de relatie tussen de stad en het platteland.

And I think the message of this is very clear.

En ik denk dat de boodschap erg duidelijk is.

If the city looks after the country,

Als de stad voor het platteland zorgt, dan

the country will look after the city.

zorgt het platteland voor de stad.

And I want us to ask now,

En laten we ons nu afvragen

what would Ambrogio Lorenzetti paint

wat zou Ambrogio Lorenzetti schilderen

if he painted this image today?

als hij dit vandaag zou schilderen?

What would an allegory of good government look like today?

Hoe zou een allegorie van een goede regering er vandaag uitzien?

Because I think it's an urgent question.

Want ik denk dat dat een urgente vraag is.

It's one we have to ask,

Het is een die we moeten vragen,

and we have to start answering.

en beginnen met te beantwoorden.

We know we are what we eat.

We weten dat we zijn wat we eten.

We need to realize that the world is also what we eat.

We moeten ons beseffen dat de wereld ook is wat we eten.

But if we take that idea, we can use food

Maar als we dat idee gebruiken, dan kan voedsel

as a really powerful tool to shape the world better.

een krachtig werktuig zijn om de wereld te verbeteren.

Thank you very much.

Dank u wel.

(Applause)

(Applaus)