How the progress bar keeps you sane | Small Thing Big Idea, a TED series

Translator: Camille Martínez Reviewer: Krystian Aparta

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Myo Aung

How many people are bored at their desk

နေ့စဥ် ဘယ်နှစ်နာရီ ၊ တစ်ပတ်ကို ဘယ်နှစ်ရက်၊

for how many hours every day

တစ်လကို ဘယ်နှစ်ပတ်၊ တစ်နှစ်ကို

and how many days a week and how many weeks a year

ဘယ်နှစ်ပတ်၊ ဘဝမှာ ဘယ်နှစ်နှစ်ကြာအောင် သူတို့အလုပ်စားပွဲကို

for how many years in their life?

ငြီးငွေ့သူ ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိလဲ။

[Small thing. Big idea.]

[အသေးအဖွဲလေး၊ ဧရာမစိတ်ကူး]

[Daniel Engber on the Progress Bar]

[Daniel Engber on the Progress Bar]

The progress bar is just an indicator on a computer

တိုးတက်မှု ဘားက ကိရိယာအတွင်းဘက်မှာ တစ်ခုခု ဖြစ်နေတဲ့

that something's happening inside the device.

ကွန်ပြူတာတစ်လုံးပေါ်က ညွှန်မှတ်တစ်ခုသက်သက်ပါ။

The classic one that's been used for years is a horizontal bar.

နှစ်တွေချီကာ အသုံးပြုခဲ့တဲ့ စံနမူနာတစ်ခုကတော့ အလျားလိုက် ဘားတစ်ခုပါ။

I mean, this goes back to pre-computer versions of this

ဆိုလိုတာက စာရင်းစာအုပ်တွေပေါ်က ဒါရဲ့ ကွန်ပြူတာမပေါ်မီ မူကွဲတွေကို ပြန်သွားတာပါ။

အဲဒီမှာ လူတွေက စက်ရုံတစ်ရုံမှာ သူတို့ရဲ့ အလုပ် ဘယ်လောက် ပြီးစီးပြီဆိုတာ ပြဖို့

on ledgers, where people would fill in a horizontal bar from left to right

to show how much of a task they had completed at a factory.

ဘယ်ကနေ ညာအထိ အလျားလိုက် ဘားတစ်ခုကို ဖြည့်ကြမှာပါ။

This is just the same thing on a screen.

ဒါက စခရင်တစ်ခုပေါ်က အလားတူအရာပါ။

Something happened in the 70s

“the software crisis” လို့

ရည်ညွှန်းတဲ့ဟာတစ်ခု ၇၀ နှစ်လွန်တွေမှာ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့တယ်။

that is sometimes referred to as "the software crisis,"

where suddenly, computers were getting more complicated

အဲဒီမှာ ရုတိတရက် ကွန်ပြူတာတွေဟာ ဒီဇိုင်း အမြင်တစ်ခုကနေ

more quickly than anyone had been prepared for,

တစ်ယောက်ယောက်က ပြင်ဆင်ထားတာထက် ပိုရှုပ်ထွေးပြီး

from a design perspective.

ပိုမြန်ဆန်လာနေခဲ့တယ်။

People were using percent-done indicators in different ways.

လူတွေဟာ ရာခိုင်နှုန်းပြ ပြီးစီးမှုကို နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးနဲ့ သုံးနေတာကြောင့်

So you might have a graphical countdown clock,

နောက်ပြန်ရေတဲ့ ဂရပ်ဖစ်နာရီတစ်လုံးရှိခဲ့လောက်တယ်။

or they would have a line of asterisks

ဒါမှမဟုတ် စခရင်တစ်ခုမှာ ဘယ်ကနေ ညာကို

that would fill out from left to right on a screen.

ဖြည့်ပေးမယ့် ခရေပွင့်ပြ မျဥ်းတစ်ကြောင်းပေါ့။

But no one had done a systematic survey of these things

ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ ဒီအရာတွေအကြောင်း စနစ်ကျတဲ့ စစ်တမ်းတစ်ခုလုပ်တာ၊ကြိုးစား

and tried to figure out:

အဖြေရှာတာ မလုပ်ခဲ့ဘူး။

How do they actually affect the user's experience

ဒါတွေက ကွန်ပြူတာမှာ ထိုင်နေတဲ့ အသုံးပြုသူရဲ့အတွေ့အကြုံကို

of sitting at the computer?

ဘယ်လို သက်ရောက်မှုရှိလဲ။

This graduate student named Brad Myers,

၁၉၈၅ ခုနှစ်မှာ Brad Myers ဆိုတဲ့

in 1985, decided he would study this.

ဘွဲ့ရ ကျောင်းသားက ဒါကို လေ့လာမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။

He found that it didn't really matter

ရာခိုင်နှုန်းပြ ပြီးစီးမှု ညွှန်မှတ်က

if the percent-done indicator was giving you the accurate percent done.

တိကျတဲ့ ပြီးစီးမှု ရာခိုင်နှုန်းကို ပေးလား ဆိုတာက တကယ် အရေးမပါတာကို သူတွေ့ရှိခဲ့တယ်။

What mattered was that it was there at all.

အရေးပါတာက ဒါက အဲဒီမှာ လုံးဝရှိနေတာပါ။

Just seeing it there made people feel better,

ဒါကို မြင်တာကကို လူတွေကို နေလို့ပိုကောင်းစေပြီး

and that was the most surprising thing.

ဒါက အံ့သြစရာအကောင်းဆုံးပါ။

He has all these ideas about what this thing could do.

ဒီအရာက လုပ်ပေးနိုင်တာနဲ့ပတ်သက်ပြီး စိတ်ကူးတွေ သူ့မှာရှိတယ်။

Maybe it could make people relax effectively.

လူတွေကို ထိရောက်စွာ အနားယူစေတာဖြစ်နိုင်တယ်။

Maybe it would allow people to turn away from their machine

လူတွေက်ို သူတို့ရဲ့စက်ကနေ မျက်နှာလွှဲပြီး ဒီအခိုက်မှာ

and do something else of exactly the right duration.

အခြားတစ်ခုခုကို အတိအကျ လုပ်ခွင့်ပေးတာဖြစ်နိုင်တယ်။

They would look and say, "Oh, the progress bar is half done.

ကြည့်ပြီး ပြောကြမှာက “တိုးတက်မှု ဘားက တစ်ဝက်ပြီးပြီ။

That took five minutes.

ဒါက ငါးမိနစ် ကြာတယ်။

So now I have five minutes to send this fax,"

ဒီတော့ အခု ဒီဖက်စ်ကို ပို့ဖို့ အချိန် ငါးမိနစ်ရတယ်။”

or whatever people were doing in 1985.

ဒါမှမဟုတ် ၁၉၈၅ မှာ လူတွေလုပ်နေတာ တစ်ခုခုပေါ့။

Both of those things are wrong.

ဒီအရာတွေ နှစ်ခုစလုံး မှားခဲ့တယ်။

Like, when you see that progress bar,

ဥပမာ ဒိတိုးတက်မှု ဘားကို မြင်တဲ့အခါ

it sort of locks your attention in a tractor beam,

ဒါက အလင်းတန်းမှာ အာရုံစိုက်မှု ပိတ်မိနေတာမျိုးဖြစ်ပြီး

and it turns the experience of waiting

စောင်းဆိုင်းတဲ့ အတွေ့အကြုံကို သင်ံရှေ့မှာ

into this exciting narrative that you're seeing unfold in front of you:

ဖြေပြမထားတာကို မြင်နေတဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ဇာတ်လမ်းအဖြစ် ပြောင်းပေးတာပါ။

တစ်နည်းနည်းနဲ့ တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ ကွန်ပြူတာကို စိတ်ပျက်လက်ပျက်

that somehow, this time you've spent waiting in frustration

for the computer to do something,

စောင့်ကာ ကုန်ဆုံးတဲ့ အချိန်ကို

has been reconceptualized as:

စိတ်ကူးနဲ့တွေးကြည့်တာက

"Progress! Oh! Great stuff is happening!"

“တိုးတက်မှု၊အိုး ကြီးကြီးမားမားတော့ ဖြစ်နေတယ်။”

[Progress...]

[တိုးတက်မှု...]

ဒါပေမဲ့ တိုးတက်မှု ဘားအကြောင်း သင် စတွေးပြိဆိုတာနဲ့

But once you start thinking about the progress bar

as something that's more about dulling the pain of waiting,

စောင့်ဆိုင်းခြင်းဝေဒနာကို ပိုသက်သာစေတဲ့ တစ်ခုခုလိုပဲ

well, then you can start fiddling around with the psychology.

သင်ဟာ ဒီစိတ်ပညာနဲ့အတူ ယောင်တိယောင်တောင်စလုပ်တော့တာပဲ။

So if you have a progress bar that just moves at a constant rate --

ဒီတော့ ကိန်းသေနှုန်းတစ်ခုမှာ ရွေ့နေတဲ့ တိုးတက်မှု ဘားတစ်ခု ရှိတယ်ဆိုရင်

let's say, that's really what's happening in the computer --

ဆိုပါစို့၊ ဒါက ကွန်ပြူတာမှာ တကယ်ဖြစ်နေတာပါ၊

that will feel to people like it's slowing down.

ဒါက နှေးလာနေတာမျိုး လူတွေကို ခဲစားမိစေမယ်။

We get bored.

ငြီးငွေ့လာတယ်။

ဒါကို မြှင့်တင်ပြီး တကယ့် အရှိထက်

Well, now you can start trying to enhance it

and make it appear to move more quickly than it really is,

ပိုမြန်မြန်ရွေ့ တဲ့ ပုံပေါက်အောင် စတင်ကြိုးစားနိုင်တယ်၊

make it move faster at the beginning, like a burst of speed.

အရှိန်ပေါက်ကွံမှုတစ်ခုလို အစမှာ ပိုမြန်မြန် ရွေ့စေတာပါ။

That's exciting, people feel like, "Oh! Something's really happening!"

ဒါက စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါ။ “တစ်ခုခု ဖြစ်နေပြီ“လို့ လူတွေ ခံစားရတာမျိုးပါ။

ဒီနောက် ဆက်သွားစဥ်မှာ နောက်ထပ်တစ်ခုကို တိုးတက်မှုဘားရဲ့သဘာဝဆန်တဲ့ တိုးးတက်မှု

Then you can move back into a more naturalistic growth of the progress bar

as you go along.

အဖြစ် ပြန်ရွှေ့နိုင်တယ်။

You're assuming that people are focusing on the passage of time --

လူတွေဟာ အချိန်ကုန်လွန်တာမှာ အာရုံစိုက်နေတယ်လို့ သင်ယူဆနေမိမယ်၊

they're trying to watch grass grow,

မြက်ပေါက်တာကို စောင့်ကြည့်တာပါ၊

they're trying to watch a pot of water, waiting for it to boil,

ရေအိိုးတစ်လုံး ဆူတာကို စောင့်ကြည့်ဖို့ ကြိုးစားနေတာဖြစ်ပြီး

and you're just trying to make that less boring,

သင်က အရင်ကထက် ငြီးငွေ့တာ လျော့ဖို့၊

less painful and less frustrating

နာကျင် စိတ်ပျက်တာ လျော့ဖို့

than it was before.

ကြိုးစားနေတာပါ။

So the progress bar at least gives you

ဒီတော့ တိုးတက်မှုဘားက အနည်းဆုံး သင့်ကိုပေးတာက

the vision of a beginning and an end,

အစနံ့ အဆုံးတစ်ခုရဲ့ အမြင်ဖြစ်ပြီး ပန်းတိုင်တစ်ခု

and you're working towards a goal.

အတွက် သင် အလုပ်လုပ်နေတာပါ။

I think in some ways, it mitigates the fear of death.

တစ်နည်းနည်းနဲ့ သေမှာ ကြောက်တဲ့စိတ်ကို လျော့ပါးစေတယ်လို့ ထင်တယ်။

Too much?

သိပ်များသွားလား။