How the progress bar keeps you sane | Small Thing Big Idea, a TED series

Translator: Camille Martínez Reviewer: Krystian Aparta

Translator: Glaraa Qubat Reviewer: Daban Q. Jaff

How many people are bored at their desk

چەند كەس له مێزەکەیان بێزارن

for how many hours every day

بۆ چەند كاتژمێرێك ھەموو ڕۆژێك

and how many days a week and how many weeks a year

چەند ڕۆژ لەھەفتەیەكدا چەند ڕۆژ لە ساڵێكدا

for how many years in their life?

بۆ چەند ساڵ لە ژیانیاندا؟

[Small thing. Big idea.]

[شتێكی بچووك. بیرۆكەیەكی گەورە.]

[Daniel Engber on the Progress Bar]

[دانیال ئینگبیرلەسەر شریتی پێشكەوتن]

The progress bar is just an indicator on a computer

شریتی پێشكەوتن تەنھا نیشاندەرێكە لەسەر كۆمپیوتەر

that something's happening inside the device.

كە شتێك لەناو ئامێردا ڕوودەدات.

The classic one that's been used for years is a horizontal bar.

ئەو شریتە كلاسیكەی كە ساڵانێكە بەكاردەھێنرێت شریتێکی ئاسۆییە.

I mean, this goes back to pre-computer versions of this

مەبەستم ،ئەوەیە كە دەگەڕێتەوە بۆ سەردەمی پێش كۆمپیوتەر

on ledgers, where people would fill in a horizontal bar from left to right

لە ژمێریاری، كە خەڵك پڕی دەكەنەوە لە باری ئاسۆیی لە چەپەوە بۆ ڕاست

to show how much of a task they had completed at a factory.

بۆ ئەوەی نیشانیان بدات كە چەند ئەركێكیان تەواو كردووە لە كارگەیەك.

This is just the same thing on a screen.

ئەوە ھەمان شتە لەسەر شاشە.

Something happened in the 70s

شتێك ڕوویدا لە ٧٠ کاندا

that is sometimes referred to as "the software crisis,"

كە ھەندێك جار بە" قەیرانی نەرمەواڵا" ناودەبرێت

where suddenly, computers were getting more complicated

لە پڕ، كۆمپیوتەرەكان بەرەو ئاڵۆزی زیاتر دەچوون

more quickly than anyone had been prepared for,

خێراترلە ھەموو كەسێك كە ئامادەكرا بوو بۆی،

from a design perspective.

لە روانگەی دیزاینەوە.

People were using percent-done indicators in different ways.

خەڵك نیشاندەرەكانی لەسەداسەدی تواوكراوەیان بەكاردەھێنا بە رێگەی جیاواز.

So you might have a graphical countdown clock,

كەواتە لەوانەیە كاتژمێری ژماردنی گرافیكیت ھەبێت،

or they would have a line of asterisks

یان ئەوان ھێڵی ئەستێرەیان دەبێت

that would fill out from left to right on a screen.

كە لە چەپەوە بۆ ڕاست پڕ دەبێت لە شاشە.

But no one had done a systematic survey of these things

بەڵام ھیچ كەسێك ڕاپرسیەكی سیستماتیكی لەم شتانەدا ئەنجام نەداوە

and tried to figure out:

و ھەوڵمدا بۆ ئەوەی:

How do they actually affect the user's experience

چۆن لە ڕاستیدا كاریگەری لەسەر ئەزموونی بەكارھێنەران ھەیە

of sitting at the computer?

لە كاتی دانیشتن لە بەردەم كۆمپیوتەر؟

This graduate student named Brad Myers,

خوێندکارێکی دەرچووە بە ناوی براد میرز،

in 1985, decided he would study this.

لە ساڵی ١٩٨٥دت، بڕیاری دا لەم بابەتە بکۆڵێتەوە.

He found that it didn't really matter

ئەو بۆی دەركەوت كە بەڕاستی گرنگ نییە

if the percent-done indicator was giving you the accurate percent done.

ئەگەرنیشاندەر ڕێژەی سەدی بە ڕاستی ڕێژەكەت پێ بدات.

What mattered was that it was there at all.

ھەموو ئەوەی گرنگە ئەوەیە كە ئەو ھەیە.

Just seeing it there made people feel better,

تەنها تێگەیشت کە بوونی ئەم شریتە وا لە خەڵک دەکات هەست بە باشی بکەن.

and that was the most surprising thing.

ئەوەش سەرسوڕھێنەرترین شت بوو.

He has all these ideas about what this thing could do.

ئەو ھەموو بیرۆكەی ھەیە كە ئەم شتە دەتوانێت چی بكات.

Maybe it could make people relax effectively.

ڕەنگە بتوانێت بە شێوەیەكی كاریگەر خەڵك ئارام بكاتەوە.

Maybe it would allow people to turn away from their machine

لەوانەیە ڕێگە بە خەڵك بدات لە ئامێرەكانیان دوور بكەونەوە

and do something else of exactly the right duration.

و شتێكی تر بکات لەم ماوەیەدا.

They would look and say, "Oh, the progress bar is half done.

سەیریان دەكردو دەیانگوت،"ئای، شریتی پێشكەوتن نیوە تەواو بووە.

That took five minutes.

كە پێنج خولەكی خایاند.

So now I have five minutes to send this fax,"

ئێستا پێنج خولەكم ماوە بۆ ناردنی ئەم فاكسە،"

or whatever people were doing in 1985.

یان ھەرشتێك كە خەڵك لە ساڵی ١٩٨٥ئەنجامی دەدا.

Both of those things are wrong.

ھەردوو ئەو شتانە ھەڵەن.

Like, when you see that progress bar,

وەك كاتێك تۆ ئەو شریتی پێشكەوتنە دەبینیت.

it sort of locks your attention in a tractor beam,

ئەوە جۆرێك سەرنجت لە تراکتۆرێک دادەخات،

and it turns the experience of waiting

و ئەزمونی چاوەڕوانی دەگۆڕێت

into this exciting narrative that you're seeing unfold in front of you:

بۆ ناو ئەم چیرۆكە سەرنجڕاكێشەی كە تۆ دەیبینیت لەبەردەمت:

that somehow, this time you've spent waiting in frustration

كە بە جۆرێك لەم جارەدا لە چاوەڕوانیدا لە نائومێدیدا بەسەرت برد

for the computer to do something,

بۆ ئەوەی كۆمپیوتەر شتێك بكات،

has been reconceptualized as:

دووبارە بەم شێوەیە بەچەمک کراوە:

"Progress! Oh! Great stuff is happening!"

!ئۆھ!پێشكەوتن"شتی زۆر باش ڕوودەدات!"

[Progress...]

[پێشكەوتن...]

But once you start thinking about the progress bar

بەڵام كاتێك دەست دەكەیت بە بیركردنەوە لە شریتی پێشكەوتن

as something that's more about dulling the pain of waiting,

وەك شتێك كە زیاتر دەربارەی كەمكردنەوەی ئازاری چاوەڕوانییە،

well, then you can start fiddling around with the psychology.

دواتر دەتوانیت لەگەڵ دەرووناسی شتێک بە شتێک بکەیت.

So if you have a progress bar that just moves at a constant rate --

كەواتە ئەگەر تۆ شریتی پێشكەوتنت ھەیە كە بە ڕێژەی بەردەوام دەجوڵێت

let's say, that's really what's happening in the computer --

با بڵێین كه‌ ئه‌وه‌ له ‌ كۆمپیوته‌ردا رووده‌دات--

that will feel to people like it's slowing down.

كه‌ خه‌ڵک هه‌ست ده‌كات كه‌ خاو ده‌بێته‌وه‌،

We get bored.

هه‌ست به‌ بێزاری ده‌كه‌ین.

ئێستا ده‌توانیت ده‌ست بكه‌یت به‌ هه‌وڵدان بۆ زیاتركردنی

Well, now you can start trying to enhance it

and make it appear to move more quickly than it really is,

وا ده‌ربكه‌وێت كه‌ به‌ خێرایی زیاتر له‌وه‌ی كه‌ هه‌یه‌،

make it move faster at the beginning, like a burst of speed.

وابكه‌ خیراتری بكه‌ له‌ سه‌ره‌تادا وه‌ك ته‌قینه‌وه‌ی خیرایی،

That's exciting, people feel like, "Oh! Something's really happening!"

ئه‌وه‌ زۆرخۆشه‌، ئۆه!كه ‌ خه‌ڵكی هه‌ست به‌وه‌ ده‌كه‌ن!

دواتر ده‌توانیت بگه‌رێیتەوه‌ بۆ گه‌شه‌یه‌كی سروشتیتر له‌ شریتی پیشكه‌وتن

Then you can move back into a more naturalistic growth of the progress bar

as you go along.

له‌و كاته‌ی راده‌بوریت.

You're assuming that people are focusing on the passage of time --

تۆ واداده‌نێی كه‌ خه‌ڵك تیشك ده‌خه‌نه‌ سه‌ر تێپه‌ربونی كات --

they're trying to watch grass grow,

هه‌وڵ ده‌ده‌ن سه‌یری گه‌شه‌ی گیا بكه‌ن،

they're trying to watch a pot of water, waiting for it to boil,

هه‌وڵده‌ده‌ن سه‌یری مه‌نجه‌ڵێكی ئاو بكه‌ن چاوه‌رێ بن تا ده‌كوڵیت،

and you're just trying to make that less boring,

ته‌نها هه‌وڵده‌ده‌یت كه‌متر بێزاركه‌ر بێت،

less painful and less frustrating

كه‌متر به‌ئازارو كه‌متر سەرشێتانە بیت

than it was before.

له‌وه‌ی كه‌ هه‌بوو،

So the progress bar at least gives you

كه‌واته‌ باری پیشكه‌وتن هه‌ندێك شتت ده‌داتێ

the vision of a beginning and an end,

بینینی له‌ سه‌ره‌تا و كۆتایی،

and you're working towards a goal.

به‌ره‌و ئامانجێك كارده‌كه‌ن.

I think in some ways, it mitigates the fear of death.

وابزانم له‌ هه‌ندێك ڕێگەدا ترس له‌ مردن كه‌م ده‌كات،

Too much?

زۆر زۆر؟