How the progress bar keeps you sane | Small Thing Big Idea, a TED series

Translator: Camille Martínez Reviewer: Krystian Aparta

Translator: Orm Wiwitumpon

How many people are bored at their desk

มีกี่คนที่นั่งเบื่ออยู่ที่โต๊ะ

for how many hours every day

เป็นเวลากี่ชัวโมงต่อวัน

and how many days a week and how many weeks a year

กี่วันต่อสัปดาห์ และกี่สัปดาห์ต่อปี

for how many years in their life?

กี่ปีในชีวิตของเขา

[Small thing. Big idea.]

[สิ่งเล็ก ๆ ความคิดที่ยิ่งใหญ่]

[Daniel Engber on the Progress Bar]

[แดเนียล เองก์เบอร์ บนแถบสถานะ]

The progress bar is just an indicator on a computer

แถบแสดงสถานะเป็นแค่ตัววัดในคอมพิวเตอร์

that something's happening inside the device.

บ่งบอกว่ามีอะไรเกิดขึ้นในอุปกรณ์นั้น

The classic one that's been used for years is a horizontal bar.

ตัวที่คลาสสิคที่สุด ก็คือแท่งแนวนอน

I mean, this goes back to pre-computer versions of this

ผมหมายถึง ย้อนกลับไปก่อนยุคคอมพิวเตอร์

on ledgers, where people would fill in a horizontal bar from left to right

ตามสมุดรายงาน ผู้คนจะเห็นแท่งวางจากซ้ายไปขวา

to show how much of a task they had completed at a factory.

ที่บอกว่า งานในโรงงานไปถึงไหนแล้ว

This is just the same thing on a screen.

และนี่ก็เป็นสิ่งเดียวกันบนหน้าจอ

Something happened in the 70s

อะไรบางอย่างเกิดขึ้นในยุค 70

that is sometimes referred to as "the software crisis,"

และถูกเรียกว่า "วิกฤตซอฟต์แวร์"

where suddenly, computers were getting more complicated

จุดที่ คอมพิวเตอร์ เริ่มซับซ้อนมากขึ้น

more quickly than anyone had been prepared for,

รวดเร็วเกินกว่าที่ใครจะคิดถึง

from a design perspective.

ทั้งจากมุมมองการออกแบบ

People were using percent-done indicators in different ways.

ผู้คนใช้ตัวบอกเปอร์เซ็นต์ความสำเร็จ ในหลายทิศทาง

So you might have a graphical countdown clock,

คุณอาจจะมีนาฬิกาจับเวลาถอยหลัง

or they would have a line of asterisks

หรือเครื่องหมายดอกจันหนึ่งบรรทัด

that would fill out from left to right on a screen.

ที่ขยับจากซ้ายไปขวาของหน้าจอ

But no one had done a systematic survey of these things

แต่ยังไม่มีใครทำให้มันเป็นระบบ

and tried to figure out:

และพยายามคิดว่า:

How do they actually affect the user's experience

มันมีผลกระทบกับผู้ใช้งาน ที่นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์

of sitting at the computer?

อย่างไรบ้าง

This graduate student named Brad Myers,

เด็กมหาวิทยาลัยชื่อ แบรด ไมเยอร์ คนนี้

in 1985, decided he would study this.

ตัดสินใจศึกษามันในปี 1985

He found that it didn't really matter

และพบว่า มันไม่ได้มีความสำคัญอะไรมากนัก

if the percent-done indicator was giving you the accurate percent done.

หากตัวบอกเปอร์เซ็นต์มีความแม่นยำ

What mattered was that it was there at all.

ประเด็นคือ เมื่อมันอยู่ตรงนั้น

Just seeing it there made people feel better,

แค่อยู่ตรงนั้น ก็ทำให้ผู้ใช้รู้สึกดีขึ้น

and that was the most surprising thing.

และสิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุด

He has all these ideas about what this thing could do.

เขามีความคิดถึงสิ่งที่จะทำ

Maybe it could make people relax effectively.

เพื่อให้ผู้ใช้ผ่อนคลายได้

Maybe it would allow people to turn away from their machine

หรือทำให้ผู้ใช้หันหน้าออกไปจากหน้าจอภาพ

and do something else of exactly the right duration.

ไปทำอย่างอื่นตามเวลาที่ถูกต้อง

They would look and say, "Oh, the progress bar is half done.

พวกผู้ใช้มองและพูดว่า "โอ้ แถบสถานะไปครึ่งหนึ่งแล้ว

That took five minutes.

ใช้เวลาไปห้านาที

So now I have five minutes to send this fax,"

ฉันมีเวลาห้านาทีเพื่อไปส่งโทรสาร

or whatever people were doing in 1985.

หรืออะไรก็ตามที่ทำกันในปี 1985

Both of those things are wrong.

แต่มันผิดทั้งคู่

Like, when you see that progress bar,

แบบ เมื่อคุณเห็นแถบสถานะ

it sort of locks your attention in a tractor beam,

มันดึงดูดความสนใจของคุณ ลากคุณเข้าไป

and it turns the experience of waiting

ทำให้คุณต้องรอ

into this exciting narrative that you're seeing unfold in front of you:

การเล่าเรื่องที่คุณกำลังดู

that somehow, this time you've spent waiting in frustration

ทำให้คุณรอด้วยความกระวนกระวาย

for the computer to do something,

ให้คอมพิวเตอร์ทำอะไรสักอย่าง

has been reconceptualized as:

ก็เปลี่ยนแนวคิดเป็น:

"Progress! Oh! Great stuff is happening!"

"เดินหน้า! โอ้! สิ่งเจ๋ง ๆ เกิดขึ้นแล้วว!"

[Progress...]

[ความก้าวหน้า...]

But once you start thinking about the progress bar

แต่เมื่อคุณคิดถึงแถบสถานะขึ้นมา

as something that's more about dulling the pain of waiting,

ในฐานะของสิ่งที่ทำให้คุณเบื่อการรอคอย

well, then you can start fiddling around with the psychology.

และเมื่อคุณศึกษาเกี่ยวกับจิตวิทยาแล้ว

So if you have a progress bar that just moves at a constant rate --

หากแถบสถานะ ขยับด้วยความเร็วคงที่--

let's say, that's really what's happening in the computer --

เหมือนกับที่เกิดขึ้นกับคอมพิวเตอร์จริง ๆ

that will feel to people like it's slowing down.

ผู้คนจะรู้สึกว่า มันช้าลง

We get bored.

เราเบื่อ

Well, now you can start trying to enhance it

คุณสามารถเพิ่มความสามารถมันได้

and make it appear to move more quickly than it really is,

และทำให้มันขยับเร็วกว่าที่มันเป็น

make it move faster at the beginning, like a burst of speed.

แบบ ให้มันพุ่งไปข้างหน้าเหมือนโดนระเบิด

That's exciting, people feel like, "Oh! Something's really happening!"

แบบนั้น จะให้ความรู้สึกว่า "โอ้! อะไรบางอย่างจะเกิดขึ้นจริง ๆ แล้ว!"

Then you can move back into a more naturalistic growth of the progress bar

แล้วค่อยให้มันขยับด้วยความเร็วปกติ

as you go along.

อย่างที่ควรจะเป็น

You're assuming that people are focusing on the passage of time --

คุณกำลังคิดว่า ผู้คนจดจ้องกับเวลาที่ผ่านไป

they're trying to watch grass grow,

พวกเข้ากำลังดูต้นหญ้าเติบโต

they're trying to watch a pot of water, waiting for it to boil,

พวกเขากำลังจ้องหม้อน้ำรอให้มันเดือด

and you're just trying to make that less boring,

และคุณกำลังทำให้การรอคอยนั้นน่าเบื่อน้อยลง

less painful and less frustrating

เจ็บปวดน้อยลง และน่าสับสนน้อยลง

than it was before.

กว่าที่เคยเป็นมา

So the progress bar at least gives you

แถบสถานะ ก็บ่งบอกได้ถึง

the vision of a beginning and an end,

จุดเริ่มต้น และจุดสิ้นสุด

and you're working towards a goal.

และคุณกำลังไปยังเป้าหมายนั้น

I think in some ways, it mitigates the fear of death.

ผมคิดว่า มันอาจจะทำให้เราคิดถึงการกลัวตาย

Too much?

มากไปรึเปล่า