Lee Mokobe: A powerful poem about what it feels like to be transgender

Translator: shkofa bakhtyar Reviewer: halo fariq

The first time I uttered a prayer was in a glass-stained cathedral.

یەکەمین جار کە نزام دەربڕی لە شوشە ڕەنگاوڕەنگاکانی کاسیدراڵۆپۆژن بوو.

I was kneeling long after the congregation was on its feet,

بۆ ماوەیەکی درێژ کڕنوشم بردبوو لە کاتێکدا هەموو لەسەر پێ وەستا بوون،

dip both hands into holy water,

دەستم لە ناو ئاوە پیرۆزەکە نقووم کرد،

trace the trinity across my chest,

سیانەی پیرۆزم لەسەر سینگم کێشا،

my tiny body drooping like a question mark

جەستە بچووکەکەم وەکو نیشانەیەکی پرسیار

all over the wooden pew.

لەسەر هەموو کورسییە تەختەکان کەوت.

I asked Jesus to fix me,

داوام لە عیسا کرد چاکم بکاتەوە،

and when he did not answer

و کاتێک وڵامی نەدامەوە

I befriended silence in the hopes that my sin would burn

هاوڕێیەتی بێدەنگیم کرد بەهیوای ئەوەی تاوانەکەم ڕەشبکاتەوە

and salve my mouth

و گرێی دەمم چارە بکات

would dissolve like sugar on tongue,

وەکو شەکری سەر زمان بتوێتەوە،

but shame lingered as an aftertaste.

بەڵام خۆراکی شەرمەزاریم بە ئارامی بۆ دەهات.

And in an attempt to reintroduce me to sanctity,

و لە هەوڵێکدا بۆ دووبارە ناساندنەوەی خۆم بە پیرۆزی،

my mother told me of the miracle I was,

دایکم دەربارەی ئەو پەرجووە پێیوتم کە من بوو،

said I could grow up to be anything I want.

وتی دەتوانیت گەورە بیت و ببی بە هەرشتێک کە دەتەوێ.

I decided to

بڕیارمدا

be a boy.

ببم بە کوڕێک.

It was cute.

ئەوە ژیکەڵە بوو.

I had snapback, toothless grin,

من کڵاوم هەبوو، زەردەخەنەی بێ ددان،

used skinned knees as street cred,

چەرمی چۆکانم وەک هاوڕێی شەقام ڕاهاتبوو،

played hide and seek with what was left of my goal.

چاوشارکێم لەگەڵ چی جێهێڵدراوی ئامانجەکەم دەکرد.

I was it.

من ئەوە بووم.

The winner to a game the other kids couldn't play,

لە یارییەک براوە بووم هیچ کەسێکی تر نەیدەتوانی بیکا،

I was the mystery of an anatomy,

من مەتەڵی شیکردنەوەک بووم،

a question asked but not answered,

پرسیارێکی بێ وەڵام،

tightroping between awkward boy and apologetic girl,

لە نێوان پەتی بوونم بە کوڕێکی شەرمن و کچێکی لێبوردە دابوم،

and when I turned 12, the boy phase wasn't deemed cute anymore.

و کاتێک بوومە ١٢ ساڵ، شێوەی کوڕەکە چیتر وەک پێشووتر بە ژیکەڵە دانەنرا.

It was met with nostalgic aunts who missed seeing my knees in the shadow of skirts,

ئەوە دیدەنێک بوو لەگەڵ پوورە بەسۆزەکانم کە بیری بینینی تەنوورەی چۆکمیان دەکرد،

who reminded me that my kind of attitude would never bring a husband home,

کە بیریان دەهێنامەوە جۆری ڕەفتارەکانم هەرگیز هاوسەر بۆ ماڵ ناهێنێت،

that I exist for heterosexual marriage and child-bearing.

کەوا هۆکاری بوونم هاوسەرگیریەتی و منداڵ بوونە.

And I swallowed their insults along with their slurs.

و من ڕیسواکردن و لەکەدارکردنەکانیانم پەسند کرد.

Naturally, I did not come out of the closet.

سروشتییانە، لە دۆلابەکەم نەهاتمە دەرەوە.

The kids at my school opened it without my permission.

منداڵەکانی خوێندنگەکەم بەبێ مۆڵەتی من کردیانەوە.

Called me by a name I did not recognize,

بە ناوێک بانگیان کردم بیرم نەماوە،

said "lesbian,"

وتی " هاوڕەگەزخواز،"

but I was more boy than girl, more Ken than Barbie.

بەڵام زیاتر کوڕانە بووم وەک کچ، کین بووم وەک لە باڕبی

It had nothing to do with hating my body,

ئەوە پەیوەندی بە ڕق لێبوونەوەی جەستەم نییە،

I just love it enough to let it go,

تەنها بەجۆرێکم خۆشمویست کە ڕێگەمدا گەشە بکا،

I treat it like a house,

من وەک ماڵ مامەڵەم لەگەڵ کرد،

and when your house is falling apart,

و کاتێک ماڵەکەت دەڕووخێت،

you do not evacuate,

تۆ چۆڵی ناکەیت،

you make it comfortable enough to house all your insides,

تۆ بەپێی پێویست ئاسوودەی دەکەیت بۆ پاراستنی هەموو ئەوانەی لە ناوەوە هەیە،

you make it pretty enough to invite guests over,

دەتوانیت بە پێی پێویست جوانی بکەیت بۆ میوانەکان،

you make the floorboards strong enough to stand on.

تەختەی زەوییەکە بە جۆرێک بەهێز دەکەیت تاوەکو لەسەری بوەستی.

My mother fears I have named myself after fading things.

دایکم دەترسا کە بەدوای شتانێک بکەوم کە بوونی نییە.

As she counts the echoes left behind by Mya Hall,

لە کاتێکدا دەنگدانەوەکانی دواوەی هۆڵی مایا،

Leelah Alcorn, Blake Brockington.

لەیلا ئەلکۆڕن، بلەیک برۆکنگتۆنی بیردێتەوە،

She fears that I'll die without a whisper,

دەترسا لەوەی من بەبێ ئاگاداری بمرم،

that I'll turn into "what a shame" conversations at the bus stop.

کەوا من لە شوێنی وەستانی پاس دەبمە گفتوگۆی " چ شەرمەزاریەکە".

She claims I have turned myself into a mausoleum,

بانگەشەی ئەوەی دەکرد کەوا من خۆمم بۆ نێو گۆڕیووە،

that I am a walking casket,

کەوا من تابوتێکی ڕۆیشتوم،

news headlines have turned my identity into a spectacle,

سەردێڕی هەواڵەکان ناسنامەی منیان بۆ دیمەن گۆڕیووە،

Bruce Jenner on everyone's lips while the brutality of living in this body

بڕۆس جینەر لەسەر زاری هەمووانە لە کاتێکدا دڕندەیی ژیانکردن لەم جەستەیەدا

becomes an asterisk at the bottom of equality pages.

وەک نیشانەی خوارەوەی پەڕە یەکسانەکانی لێهاتبوو.

No one ever thinks of us as human

هیچ کەسێک وەک مرۆڤ بیرمان لێناکاتەوە

because we are more ghost than flesh,

چونکە ئێمە زیاتر خێوێکین وەک لەوەی گۆشت بین،

because people fear that my gender expression is a trick,

چونکە خەڵک دەترسێ کەوا دەربڕینی جەستەم فێڵکردنێک بێت،

that it exists to be perverse,

کەوا ئەوە بۆ لاساربوون بوونی هەیە،

that it ensnares them without their consent,

کەوا بەبێ ویستی خۆیان دەیانخاتە تەڵەوە،

that my body is a feast for their eyes and hands

جەستەم خوانێکە بۆ چاو و دەستیان

and once they have fed off my queer,

و هەرکە لە سەیرکردنەکەم تێر بوون،

they'll regurgitate all the parts they did not like.

ئەوان بەسەر ئەو پارچانە دەڕشێنەوە کە بەدڵیان نییە.

They'll put me back into the closet, hang me with all the other skeletons.

ئەوان من بۆ دۆڵابەکەم دەمگەڕیننەوە، لەگەڵ پەیکەرەکانی تر هەڵمدەواسن.

I will be the best attraction.

دەبمە سەرنجڕاکێشتریان.

Can you see how easy it is to talk people into coffins,

دەتوانیت ببینی چەند ئاسانە لەنێو کفن قسە لەگەڵ خەڵکی بکەیت،

to misspell their names on gravestones.

لە خوێندنەوەی ناوی سەر کێڵی گۆڕەکانیان هەڵە بکەیت.

And people still wonder why there are boys rotting,

و خەڵکی هێشتا لە هۆکاری خراپ بوونی کوڕەکان دەپرسن،

they go away in high school hallways

ئەوان لە قوتابخانەی ئامادەیی ڕادەکەن

they are afraid of becoming another hashtag in a second

دەترسێن لە چرکەیەکدا ببنە هاشتاگێکی تر

afraid of classroom discussions becoming like judgment day

دەترسێن گفتوگۆی ژووری پۆل وەک ڕۆژی دوایی لێبێت

and now oncoming traffic is embracing more transgender children than parents.

و ئێستا هاتوچۆی داهاتوو زیاتر منداڵی هاوڕەگەزخواز لەخۆدەگرێت وەک لە خێزانەکان.

I wonder how long it will be

پرسیار دەکەم کەی

before the trans suicide notes start to feel redundant,

تێبینی دوای خۆکوشتن هەست بە زیادبوونت بکەی،

before we realize that our bodies become lessons about sin

پێش ئەوەی بۆمان دەرکەوێت جەستەمان بووەتە وانەیەک بۆ تاوان

way before we learn how to love them.

پێش ئەوەی فێربین چۆن خۆشمان بوێن.

Like God didn't save all this breath and mercy,

وەک ئەوەی خودا هەموو هەناسە و بەخشندەییەکان،

like my blood is not the wine that washed over Jesus' feet.

وەک ئەوەی خوێنەکەم مەیەک نیە کەوا قاچەکانی عیسا بشوات.

My prayers are now getting stuck in my throat.

ئێستا نزاکانم دەمخنکێنێت.

Maybe I am finally fixed,

ڕەنگە لە کۆتاییدا جاکبووبێتمەوە،

maybe I just don't care,

ڕەنگە تەنها گرنگی پێنەدەم،

maybe God finally listened to my prayers.

ڕەنگە لە کۆتاییدا خودا گوێی لە نزاکانم گرتبێت.

Thank you.

سوپاس.

(Applause)

(چەپڵەلێدان)