Lee Mokobe: A powerful poem about what it feels like to be transgender

Μετάφραση: Dimitra Papageorgiou Επιμέλεια: Nikolaos Benias

The first time I uttered a prayer was in a glass-stained cathedral.

Την πρώτη φορά που προσευχήθηκα ήμουν σε υαλογραφημένο καθεδρικό.

I was kneeling long after the congregation was on its feet,

Γονάτισα επί ώρες αφότου το εκκλησίασμα είχε σηκωθεί,

dip both hands into holy water,

βύθισα τα δυο μου χέρια στον αγιασμό,

trace the trinity across my chest,

σχημάτισα το σταυρό στο στήθος μου,

my tiny body drooping like a question mark

το μικροσκοπικό μου σώμα γερμένο σαν ερωτηματικό

all over the wooden pew.

πάνω στο ξύλινο στασίδι.

I asked Jesus to fix me,

Ζήτησα από τον Ιησού να με διορθώσει

and when he did not answer

κι όταν δεν απάντησε

I befriended silence in the hopes that my sin would burn

έκανα φίλη τη σιωπή ελπίζοντας η αμαρτία μου να καεί

and salve my mouth

και ν' ανακουφίσει το στόμα μου

would dissolve like sugar on tongue,

να λιώσει σαν τη ζάχαρη στη γλώσσα,

but shame lingered as an aftertaste.

όμως η ντροπή παρέμεινε ως επίγευση.

And in an attempt to reintroduce me to sanctity,

Σε μια προσπάθεια να συμφιλιωθώ ξανά με την ιερότητα,

my mother told me of the miracle I was,

η μητέρα μου, μού μίλησε για το θαύμα που ήμουν,

said I could grow up to be anything I want.

κι είπε πως μπορούσα να γίνω ό,τι θέλω μεγαλώνοντας.

I decided to

Αποφάσισα...

be a boy.

να γίνω αγόρι.

It was cute.

Ήταν χαριτωμένο.

I had snapback, toothless grin,

Αγορίστικο καπέλο, φαφούτικο χαμόγελο,

τα μαυριδερά γόνατα η αξιοπιστία μου στην πιάτσα,

used skinned knees as street cred,

played hide and seek with what was left of my goal.

έπαιζα κρυφτό με ό,τι απέμεινε από το στόχο μου.

I was it.

Ήμουν αυτό.

The winner to a game the other kids couldn't play,

Ο νικητής ενός παιχνιδιού που τ' άλλα παιδιά δεν έπαιζαν,

I was the mystery of an anatomy,

ήμουν το μυστήριο μιας ανατομίας,

a question asked but not answered,

μια ερώτηση εκφρασμένη αλλά αναπάντητη,

tightroping between awkward boy and apologetic girl,

ισορροπούσα μεταξύ ενός αδέξιου αγοριού κι ενός απολογητικού κοριτσιού,

and when I turned 12, the boy phase wasn't deemed cute anymore.

κι όταν έγινα 12, η φάση του αγοριού δε θεωρείτο χαριτωμένη πια.

It was met with nostalgic aunts who missed seeing my knees in the shadow of skirts,

Οι νοσταλγικές θείες που πεθύμησαν να βλέπουν τα γόνατά μου κάτω από τη φούστα,

who reminded me that my kind of attitude would never bring a husband home,

μου θύμισαν πως η συμπεριφορά μου δεν θα μου εξασφάλιζε σύζυγο,

that I exist for heterosexual marriage and child-bearing.

πως υπάρχω για ετεροσεξουαλικούς γάμους και για να γεννώ παιδιά.

And I swallowed their insults along with their slurs.

Κατάπια τις προσβολές τους μαζί με τις μομφές τους.

Naturally, I did not come out of the closet.

Φυσικά, δεν φανερώθηκα.

The kids at my school opened it without my permission.

Το έκαναν τα παιδιά στο σχολείο, χωρίς τη θέλησή μου.

Called me by a name I did not recognize,

Με αποκάλεσαν με ένα όνομα που δεν αναγνώριζα,

said "lesbian,"

έλεγαν «λεσβία»,

but I was more boy than girl, more Ken than Barbie.

όμως ήμουν πιο πολύ αγόρι, παρά κορίτσι, πιο πολύ Κεν, παρά Μπάρμπι.

It had nothing to do with hating my body,

Δεν μισούσα το κορμί μου,

I just love it enough to let it go,

το αγαπούσα αρκετά ώστε να το αφήσω.

I treat it like a house,

Το αντιμετώπιζα σαν σπίτι

and when your house is falling apart,

κι όταν το σπίτι σου καταρρέει,

you do not evacuate,

δεν το εκκενώνεις,

you make it comfortable enough to house all your insides,

το κάνεις τόσο άνετο, ώστε να στεγάσει όλα τα είναι σου,

you make it pretty enough to invite guests over,

το κάνεις αρκετά όμορφο, ώστε να φιλοξενείς επισκέπτες,

you make the floorboards strong enough to stand on.

κάνεις τα σανίδια τόσο γερά, ώστε να μπορείς να στέκεσαι πάνω τους.

My mother fears I have named myself after fading things.

Η μάνα μου φοβάται πως προσδιορίστηκα από πράγματα που ξεθωριάζουν.

As she counts the echoes left behind by Mya Hall,

Καθώς μετρά τις ηχούς που έμειναν πίσω από τη Μίγια Χολ,

Leelah Alcorn, Blake Brockington.

τη Λίλα Άλκορν, τον Μπλέικ Μπρόκιντον.

She fears that I'll die without a whisper,

Φοβάται πως θα πεθάνω χωρίς έναν ψίθυρο,

that I'll turn into "what a shame" conversations at the bus stop.

πως θα γίνω η «τι κρίμα» συζήτηση στη στάση του λεωφορείου.

She claims I have turned myself into a mausoleum,

Ισχυρίζεται πως έκανα τον εαυτό μου ένα μαυσωλείο,

that I am a walking casket,

πως είμαι ένα φέρετρο ανοιχτό,

news headlines have turned my identity into a spectacle,

οι τίτλοι των ειδήσεων έχουν κάνει την ταυτότητά μου θέαμα.

Bruce Jenner on everyone's lips while the brutality of living in this body

Ο Μπρους Τζένερ είναι στα χείλη όλων καθώς η βιαιότητα της ύπαρξης

becomes an asterisk at the bottom of equality pages.

σ' αυτό το κορμί

γίνεται ένας αστερίσκος στο τέλος των σελίδων περί ισότητας.

No one ever thinks of us as human

Κανείς δεν μας αντιλαμβάνεται ως ανθρώπους

because we are more ghost than flesh,

αφού είμαστε πιο πολύ φαντάσματα παρά σάρκα,

because people fear that my gender expression is a trick,

αφού οι άνθρωποι τρέμουν ότι η έκφραση του φύλου μου είναι κόλπο,

that it exists to be perverse,

που υπάρχει για να είναι διεστραμμένο,

that it ensnares them without their consent,

που τους παγιδεύει χωρίς συγκατάθεση,

that my body is a feast for their eyes and hands

που το σώμα μου είναι μια γιορτή για τα μάτια και τα χέρια τους

and once they have fed off my queer,

κι όταν θα έχουν τραφεί απ' την αλλοκοτιά μου

they'll regurgitate all the parts they did not like.

θα αναμασήσουν όλα τα μέρη που δεν τους άρεσαν.

They'll put me back into the closet, hang me with all the other skeletons.

Θα με κλείσουν πάλι στον εαυτό μου, θα με κρεμάσουν με τους άλλους σκελετούς.

I will be the best attraction.

Θα γίνω το καλύτερο αξιοθέατο.

Can you see how easy it is to talk people into coffins,

Βλέπετε πόσο εύκολο είναι να πείσεις τους ανθρώπους να μπουν σε φέρετρο,

to misspell their names on gravestones.

να γράψεις λάθος τ' όνομά τους στην ταφόπλακα;

And people still wonder why there are boys rotting,

Κι οι άνθρωποι ακόμη αναρωτιούνται γιατί υπάρχουν αγόρια που σαπίζουν,

they go away in high school hallways

που φεύγουν μακριά σε διαδρόμους λυκείων

they are afraid of becoming another hashtag in a second

που φοβούνται μη γίνουν άλλο ένα χάσταγκ στο λεπτό

afraid of classroom discussions becoming like judgment day

που φοβούνται πως οι συζητήσεις στην τάξη θα μοιάζουν με την ημέρα της κρίσης

and now oncoming traffic is embracing more transgender children than parents.

και τώρα...

το αντίθετο ρεύμα αγκαλιάζει περισσότερα διεμφυλικά παιδιά

απ' τους γονείς.

I wonder how long it will be

Αναρωτιέμαι πόσος καιρός θα περάσει

before the trans suicide notes start to feel redundant,

πριν τα σημειώματα αυτοκτονίας των τρανς αρχίσουν να μοιάζουν περιττά,

before we realize that our bodies become lessons about sin

πριν καταλάβουμε πως τα κορμιά μας γίνονται μαθήματα για την αμαρτία,

way before we learn how to love them.

πολύ πριν να μάθουμε να τα αγαπάμε.

Like God didn't save all this breath and mercy,

Όπως ο Θεός που δεν έσωσε όλη την ανάσα και το έλεος,

like my blood is not the wine that washed over Jesus' feet.

όπως το αίμα μου δεν είναι το κρασί που έπλυνε τα πόδια του Ιησού.

My prayers are now getting stuck in my throat.

Οι προσευχές μου σφηνώνουν στον λαιμό μου.

Maybe I am finally fixed,

Ίσως επιτέλους να διορθώθηκα,

maybe I just don't care,

ίσως δεν με νοιάζει πια,

maybe God finally listened to my prayers.

ίσως ο Θεός άκουσε τελικά τις προσευχές μου.

Thank you.

Σας ευχαριστώ.

(Applause)

(Χειροκρότημα)