Thomas Hellum: The world's most boring television ... and why it's hilariously addictive

توماس هلوم: کسل کننده ترین برنامه تلویزیونی دنیا...و چرا این برنامه به طرز مسخره ای اعتیادآور است

Translator: Mahdi Asadi Reviewer: Leila Ataei

Thank you.

متشکرم.

I have only got 18 minutes

من فقط ۱۸ دقیقه زمان دارم

to explain something that lasts for hours and days,

برای توضیح چیزی که شرح آن ساعت ها و روزها طول می کشد،

so I'd better get started.

بنابراین ترجیح می دهم که شروع کنم.

Let's start with a clip from Al Jazeera's Listening Post.

بیایید با کلیپی از بخش "لیسنینگ پست الجزیره" شروع کنیم.

Richard Gizbert: Norway is a country that gets relatively little media coverage.

ریچارد گیزبرت: نروژ کشوری است که پوشش رسانه ای نسبتا کمی دارد.

Even the elections this past week passed without much drama.

حتی انتخابات هفته گذشته بدون نمایش زیادی سپری شد.

And that's the Norwegian media in a nutshell:

و این رسانه نروژی ها است در مخلص کلام:

not much drama.

اهل نمایش و هیاهو نیستند.

A few years back,

چند سال قبل،

Norway's public TV channel NRK

شبکه سراسری تلویزونی NRK

decided to broadcast live coverage of a seven-hour train ride --

تصمیم به پخش زنده ۷ ساعتی از قطار سواری کرد --

seven hours of simple footage,

هفت ساعت فیلم از تصاویرساده،

a train rolling down the tracks.

یک قطار که مسیرهایی را پشت سر می گذارد.

Norwegians, more than a million of them according to the ratings, loved it.

مردم نروژ، بیش از یک میلیون نفرشان، طبق رتبه بندیها، آن را دوست داشتند.

A new kind of reality TV show was born,

یک نوع جدیدی از برنامه تلویزیونی نمایش واقعیت به وجود آمد،

and it goes against all the rules of TV engagement.

و بر خلاف تمام قوانین سرگرمی های تلویزیونی است.

There is no story line, no script,

در اینجا نه سیر داستانی است، نه نمایشنامه،

no drama, no climax,

نه درام، نه نقطه اوج،

and it's called Slow TV.

و این تلویزیون آرام نام دارد.

For the past two months,

تا دو ماه گذشته،

Norwegians have been watching a cruise ship's journey up the coast,

مردم نروژ در حال تماشای سفر کشتی کروز در طول ساحل بودند،

and there's a lot of fog on that coast.

آنجا مه بسیار زیادی در ساحل است.

Executives at Norway's National Broadcasting Service

مدیران در سرویس پخش ملی نروژ

are now considering broadcasting a night of knitting nationwide.

در حال حاضر پخش یک شب از بافندگی در سراسر کشور را در نظر دارند.

On the surface, it sounds boring,

در ظاهر، خسته کننده به نظر می رسد،

because it is,

چون که هست،

but something about this TV experiment

اما چیزی درباره این تجربه تلویزیونی

has gripped Norwegians.

گریبانگیر مردم نروژ شده است.

So we sent the Listening Post's Marcela Pizarro to Oslo

بنابراین ما مارسلا پیزارو از بخش لیسنینگ پست را به اسلو فرستادیم

to find out what it is, but first a warning:

برای فهمیدن اینکه موضوع از چه قرار است، اما در ابتدا یک هشدار:

Viewers may find some of the images in the following report disappointing.

بینندگان ممکن است برخی از تصاویر نمایش داده شده در گزارش به نظرشان مایوس کننده باشد.

(Laughter)

(خنده حضار)

توماس هلوم: و در ادامه شرح این داستان 8 دقیقه ای در الجزیره

Thomas Hellum: And then follows an eight-minute story on Al Jazeera

about some strange TV programs in little Norway.

درباره یک برنامه تلویزیونی عجیب در نروژ کوچک.

Al Jazeera. CNN. How did we get there?

الجزیره. سی ان ان. چگونه ما آنجا بودیم؟

We have to go back to 2009,

ما باید به سال ۲۰۰۹ برگردیم،

when one of my colleagues got a great idea.

زمانی که یکی همکارهای من ایده جالبی داشت.

Where do you get your ideas?

شما از کجا ایده های خودتان را کسب می کنید؟

In the lunchroom.

در سلف ناهار خوری.

So he said, why don't we make a radio program

پس او گفت، چرا ما یک برنامه رادیویی درست نکنیم

marking the day of the German invasion of Norway in 1940.

به مناسبت روز تهاجم آلمان به نروژ در سال ۱۹۴۰.

We tell the story at the exact time during the night.

ما داستان را در زمان دقیق در طول شب می گوییم.

Wow. Brilliant idea, except

واین ایده ی فوق العاده، به جز

this was just a couple of weeks before the invasion day.

اینکه ما تنها دو هفته تا روز تهاجم فرصت داشتیم.

So we sat in our lunchroom and discussed

پس ما در سلف ناهار خوری خودمان نشستیم و در این باره بحث کردیم

what other stories can you tell as they evolve?

چه داستان های دیگری شما می توانید بگویید تا آنها را کامل کند؟

What other things take a really long time?

چه چیزهای دیگری زمان واقعا طولانی را می گیرد؟

So one of us came up with a train.

پس یکی از ما ایده ی قطار به ذهنش خطور کرد.

The Bergen Railway had its 100-year anniversary that year

صدمین سالگرد راه آهن برگن در آن سال بود

It goes from western Norway to eastern Norway,

که از غرب به شرق نروژ می رود.

and it takes exactly the same time as it did 40 years ago,

و آن دقیقا همان زمان طول می کشد که ۴۰ سال پیش طول می کشید،

over seven hours. (Laughter)

بیشتر از ۷ ساعت. (خنده حضار)

So we caught our commissioning editors in Oslo, and we said,

بنابراین ما درگیر راه اندازی ادیتورها در اسلو شدیم، و ما گفتیم،

we want to make a documentary about the Bergen Railway,

ما می خواهیم یک مستند درباره راه آهن برگن درست کنیم،

and we want to make it in full length,

و ما می خواهیم این مستند را در زمان کامل درست کنیم،

and the answer was,

و جواب آن این بود،

"Yes, but how long will the program be?"

"بله، اما مدت این برنامه چقدر خواهد بود؟"

"Oh," we said, "full length."

ما گفتیم "وای"، "زمان کامل"

"Yes, but we mean the program."

"بله، اما منظورمان یک برنامه بود."

And back and forth.

و پشت و جلو.

Luckily for us, they met us with laughter, very, very good laughter,

خوشبختانه، ما با خنده آنها مواجه شدیم، بسیار، خنده بسیار خوب،

so one bright day in September,

بنابراین یک روز آفتابی در سپتامبر،

we started a program that we thought should be seven hours and four minutes.

ما یک برنامه ای را شروع کردیم که فکر می کردیم باید ۷ ساعت و ۴ دقیقه باشد.

Actually, it turned out to be seven hours and 14 minutes

دقیقا، معلوم شد که آن ۷ ساعت و ۱۴ دقیقه است

due to a signal failure at the last station.

با توجه به مشکل سیگنال در ایستگاه آخر.

We had four cameras,

ما چهار دوربین داشتیم،

three of them pointing out to the beautiful nature.

سه تا از آنها به سوی آن طبیعت زیبا بود.

Some talking to the guests, some information.

برخی از صحبت ها با مهمانان، برخی اطلاعات.

(Video) Train announcement: We will arrive at Haugastøl Station.

(ویدیو) آگهی قطار: ما وارد ایستگاه هاگاستل خواهیم شد.

TH: And that's about it,

و در مورد این است،

but of course, also

اما حتما، همچنین

the 160 tunnels gave us the opportunity to do some archives.

آن ۱۶۰ تونل به ما فرصت پخش برنامه های آرشیوی را داد.

گوینده [به زبان نروژی]: و سپس کمی خوش مشربی در حال هضم غذا.

Narrator [in Norwegian]: Then a bit of flirting while the food is digested.

The last downhill stretch before we reach our destination.

آخرین مسیر سرازیری قبل از رسیدن به مقصدمان.

We pass Mjølfjell Station.

ما از ایستگاه میولسیل عبور کردیم.

Then a new tunnel.

و یک طونل جدید.

(Laughter)

(حنده حضار)

TH: And now we thought, yes, we have a brilliant program.

و ما الان فکر میکنیم، بله، ما یک برنامه خلاقانه داریم.

It will fit for the 2,000 train spotters in Norway.

که برای ۲٫۰۰۰ تماشاگر کنجکاو قطار در نروژ مناسب خواهد بود.

We brought it on air in November 2009.

ما آن را در نوامبر ۲۰۰۹ به روی آنتن بردیم.

But no, this was far more attractive.

اما نه، آن خیلی جذاب تر بود.

This is the five biggest TV channels in Norway on a normal Friday,

این یکی از پنج کانال تلویزیونی بزرگ در نروژ و در یک جمعه معمولی است،

and if you look at NRK2 over here,

و اگر شما به NRK2 در آنجا نگاه کنید،

look what happened when they put on the Bergen Railway show:

ببینید چه اتفاقی افتاد وقتی آنها برنامه راه آهن برگن را به نمایش درآوردند:

1.2 million Norwegians watched part of this program.

۱/۲ میلیون نروژی بخشی از این برنامه را مشاهده کردند.

(Applause)

(تشویق حضار)

And another funny thing:

و یک چیز خنده دار دیگر:

When the host on our main channel,

وقتی که مجری برنامه در کانال اصلی ما،

after they have got news for you,

اخبار برای شما پخش می کند،

she said, "And on our second channel,

آن خانم گفت،"و در کانال دوم ما،

the train has now nearly reached Myrdal station."

قطار در حال حاضر نزدیک به ایستگاه میردال رسیده است."

Thousands of people just jumped on the train

هزاران نفر به داخل قطار پریدند

on our second channel like this. (Laughter)

و در کانال دوم ما به همین صورت (خنده حضار)

This was also a huge success in terms of social media.

و این یک موفقیت بزرگ هم از نظر رسانه های اجتماعی بود.

It was so nice to see all the thousands of Facebook and Twitter users

آن از نظر هزاران کاربر فیسبوک و توئیتر جالب بود

discussing the same view,

بحث در مورد همین دیدکاه،

talking to each other as if they were on the same train together.

صحبت با یکدیگر مثل اینکه آن ها در همان قطار با یکدیگر بودند.

And especially, I like this one. It's a 76-year-old man.

و مخصوصا من این را دوست دارم. این یک پیرمرد 76 ساله است،

He's watched all the program,

او تمام برنامه را نگاه کرد،

and at the end station, he rises up to pick up what he thinks is his luggage,

و در ایستگاه آخر، او بلند می شود تا چمدانی را که فکر می کند مال خودش هست را بردارد،

and his head hit the curtain rod,

و سرش به میله پرده اصابت می کند،

and he realized he is in his own living room.

و او متوجه می شود که در اتاق نشیمن خودش هست.

(Applause)

(تشویق حضار)

So that's strong and living TV.

بنابراین این یک برنامه قوی تلویزیونی است.

Four hundred and thirty-six minute by minute on a Friday night,

چهارصد و سی و شش دقیقه به دقیقه در یک جمعه شب،

and during that first night,

و در طول آن اولین شب،

the first Twitter message came: Why be a chicken?

اولین توئیت رسید: چرا ترسو هستید؟

Why stop at 436 when you can expand that

چرا در دقیقه ۴۳۶ توقف کردید زمانی که شما می توانستید آن را بیشتر کنید

to 8,040, minute by minute,

تا ۸٫۰۴۰ دقیقه، دقیقه به دقیقه،

and do the iconic journey in Norway,

و این سفر نمادین در نروژ را انجام می دادید،

the coastal ship journey Hurtigruten from Bergen to Kirkenes,

این سفر کشتی ساحلی هورتیریتین از برگن به تیریکینس،

almost 3,000 kilometers, covering most of our coast.

حدود ۳٫۰۰۰ کیلومتر، شامل تقریبا سواحل ما.

It has 120-year-old, very interesting history,

این قدمتی ۱۲۰ ساله دارد، با داستان بسیار جالب،

and literally takes part in life and death along the coast.

و به معنای واقعی کلمه بخشی از زندگی و مرگ را در بر میگیرد.

So just a week after the Bergen Railway,

پس بعد از یک هفته از نمایش راه آهن برگن،

we called the Hurtigruten company and we started planning for our next show.

ما کمپانی هورتیریتین را در جریان گذاشتینم و شروع به برنامه ریزی برای نمایش بعدی شدیم.

We wanted to do something different.

ما می خواستیم یک کار متفاوتی را انجام دهیم.

The Bergen Railway was a recorded program.

نمایش راه آهن برگن یک نمایش ضبط شده بود.

So when we sat in our editing room,

بنابراین ما در اتاق ویرایش خودمان نشستیم،

we watched this picture -- it's all Ål Station --

ما این عکس را دیدم-- این ایستگاه مارماهی بود (به زبان نروژی)

we saw this journalist.

ما این روزنامه نگار را دیدیم.

We had called him, we had spoken to him,

ما او را صدا کردیم و با او صحبت کردیم،

and when we left the station,

و زمانی که ما ایستگاه را ترک کردیم،

he took this picture of us and he waved to the camera,

او این عکس را از ما گرفت و به دوربین دست تکان داد،

and we thought,

و ما فکر کردیم،

what if more people knew that we were on board that train?

چرا مردم بیشتری ندادند که ما در آن قطار سوار بودیم؟

Would more people show up?

آیا مردم بیشتری به صحنه می آمدند؟

What would it look like?

آن به چه صورت خواهد بود؟

So we decided our next project, it should be live.

بنابراین ما تصمیمی گرفتیم که پروژه بعدی ما باید به صورت زنده پخش شود.

We wanted this picture of us on the fjord and on the screen at the same time.

ما این تصویر از خودمان را بر روی آبدره وهمزمان بر روی صفحه نمایش می خواستیم.

So this is not the first time NRK had been on board a ship.

پس این اولین بار نبود که NRK سوار یک کشتی میشد.

This is back in 1964,

این به سال ۱۹۶۴ بر میگردد،

when the technical managers have suits and ties

زمانی که مدیران فنی ما کت و شلوار و کراوات داشتند

and NRK rolled all its equipment on board a ship,

و NRK تمام تجهیزات را سوار بر کشتی کرد،

and 200 meters out of the shore, transmitting the signal back,

و ۲۰۰ متر دورتر از ساحل تجهیزات انتقال سیگنال،

and in the machine room, they talked to the machine guy,

و در داخل موتورخانه، آنها با متصدی آن صحبت کردند.

and on the deck, they have splendid entertainment.

و بر روی عرشه، آنها سرگرمی های جالبی داشتند.

So being on a ship, it's not the first time.

پس بودن در کشتی، برای اولین بار نبود.

But five and a half days in a row, and live, we wanted some help.

اما ۵ روز و نیم متوالی، و پخش زنده، ما نیازمند مقداری کمک بودیم.

And we asked our viewers out there, what do you want to see?

و ما از بینندگان خودمان که خارج از آنجا بودند درخواست کردیم، چه چیزی را میخواهند ببینند؟

What do you want us to film? How do you want this to look?

شما از ما فیلم میخواهید؟ میخواهید به چه صورت باشد؟

Do you want us to make a website? What do you want on it?

شما از ما میخواهید که یک وبسایت درست کنیم؟ چه چیزی در آن میخواهید؟

And we got some answers from you out there,

و ما از شما که خارج از اینجا هستید چندین جواب دریافت کردیم،

and it helped us a very lot to build the program.

و این به ما بسیار کمک کرد تا این برنامه را بسازیم،

So in June 2011,

بنابراین در ژوئن ۲۰۱۱،

23 of us went on board the Hurtigruten coastal ship

۲۳ نفر از ما سوار کشتی ساحلی هورنیریتین شدیم

and we set off.

و ما عازم شدیم.

(Music)

(موزیک)

I have some really strong memories from that week, and it's all about people.

من واقعا خاطرات قوی از آن هفته دارم، و این در مورد تمام افراد است.

This guy, for instance,

این فرد، برای مثال،

he's head of research at the University in Tromsø

او سرپرست محققین از دانشگاه ترومسو است

(Laughter)

(خنده حضار)

And I will show you a piece of cloth,

و من به شما تکه پارچه ای را نشان خواهم داد.

this one.

این.

It's the other strong memory.

این یکی از دیگر از خاطرات قوی است.

It belongs to a guy called Erik Hansen.

این متعلق به فردی است که اریک هانسون نام دارد.

And it's people like those two who took a firm grip of our program,

و این مردم همانند آن دو نفر کسانی هستند که قسمت های مهم برنامه ما را شامل می شوند،

and together with thousands of others along the route,

و با هم، با هزارن نفر از طول این مسیر،

they made the program what it became.

آنها این برنامه را ساختند.

They made all the stories.

آنها تمام داستان ها را ساختند.

This is Karl. He's in the ninth grade.

این کارل است. او کلاس نهم است.

It says, "I will be a little late for school tomorrow."

او می گوید،"من فردا با مقداری تاخیر به مدرسه میرسم."

He was supposed to be in the school at 8 a.m.

او باید راس ساعت ۸ صبح در مدرسه حاضر میشد.

He came at 9 a.m., and he didn't get a note from his teacher,

او ساعت ۹ صبح به مدرسه رفت، و من هیچ یادداشتی برای معلم او ننوشتم،

because the teacher had watched the program.

چون معلم او برنامه را نگاه میکرد.

(Laughter)

(خنده حضار)

How did we do this?

چگونه ما این کار ار انجام دادیم؟

Yes, we took a conference room on board the Hurtigruten.

بله، ما یک اتاق کنفرانس را بر روی هورتیریتین تصاحب کردیم.

We turned it into a complete TV control room.

ما آن را تبدیل به یک اتاق کنترل تلویزیونی کامل کردیم.

We made it all work, of course,

ما تمام این کارها را انجام دادیم، البته،

and then we took along 11 cameras.

و با ۱۱ دوربینی که به همراه داشتیم.

This is one of them.

این یکی ار آنها است.

This is my sketch from February,

این طرح من در ماه فوریه است،

and when you give this sketch to professional people

و وقتی شما این طرح را به افراد حرفه ای ارائه می دهید

in the Norwegian broadcasting company NRK,

در سازمان رادیو و تلویزیون نروژ NRK،

you get some cool stuff back.

شما چیزهای جالبی دریافت می کنید.

And with some very creative solutions.

و با راه حل های بسیار مبتکرانه.

(ویدیو) گوینده [به زبان نروژی]: این کار را کنید، بالا و پایین.

(Video) Narrator [in Norwegian]: Run it up and down.

This is Norway's most important drill right now.

این مهمترین تمرین نروژی ها در حال حاضر است.

It regulates the height of a bow camera in NRK's live production,

این ارتفاع قوس دوربین در تولیدات زنده NRK را تنظیم میکند،

one of 11 that capture great shots from the MS Nord-Norge.

یکی از یازده دوربینی که تصاویر فوق العاده ای از شمال نروژ MS را ضبط می کند.

Eight wires keep the camera stable.

۸ سیم دوربین را ثابت نگاه می دارد.

Cameraman: I work on different camera solutions.

فیلمبردار: من روی راه حل های دیگری برای دوربین کار می کنم.

They're just tools used in a different context.

آنها فقط ابزارهایی هستند که در زمینه های مختلف استفاده می شوند.

TH: Another camera is this one. It's normally used for sports.

این دوربین دیگری است. معمولا در صحنه های ورزشی مورد استفاده قرار می گیرد.

It made it possible for us to take close-up pictures of people

این برای ما تهیه عکسهای نزدیک از مردم را ممکن می کرد

100 kilomteres away,

۱۰۰ کیلومتر دورتر،

like this one. (Laughter)

مثل این. (خنده حضار)

People called us and asked, how is this man doing?

مردم به ما تلفن می کردند و می پرسند، چگونه این مرد این کار ار انجام می دهد؟

He's doing fine. Everything went well.

او به درستی انجام می دهد. همه چیز به خوبی پیش می رفت.

We also could take pictures of people waving at us,

ما همنچنین توانستیم از مردمی که برای دست تکان می دهند عکس هایی بگیریم،

people along the route, thousands of them,

مزدمی که در طول مسیر بودند، هزاران نفر از آنها،

and they all had a phone in their hand.

و تمام آنها تلفن در دست خودشان داشتند.

And when you take a picture of them, and they get the message,

و وقتی ما از آنها عکس می گرفتیم، آنها این پیام کوتاه را دریافت می کردند،

"Now we are on TV, dad," they start waving back.

" ما الان در تلویزیون هستیم، پدر" آنها شروع به دست تکان دادن متقابل می کردند.

This was waving TV for five and a half days,

آن یک دست تکان دادن تلویزیونی بربه مدت 5 روز و نیم بود،

and people get so extremely happy

و مردم بسیار خوشحال می شوند

when they can send a warm message to their loved ones.

وقتی آنها می توانستند پیام های محبت آمیز خودشان را به کسانی که دوستش دارند بفرستند.

It was also a great success on social media.

این همچنین در شبکه های اجتماعی موفقیت بزرگی بود.

On the last day, we met Her Majesty the Queen of Norway,

در روز آخر، ما اعلیحضرت ملکه نروژ را ملاقات کردیم،

and Twitter couldn't quite handle it.

و توئیتر نتوانست کاملا از عهده آن بر بیاید.

And we also, on the web,

و ما همچنین در اینترنت،

during this week we streamed more than 100 years of video

در طول این هفته ما بیشتر از ۱۰۰ سال پخش ویدیو داشتیم

to 148 nations,

برای ۱۴۸ کشور،

and the websites are still there and they will be forever, actually,

و وب سایت همچنان آنجا برقرار است و ما می توانیم تا آخر در آنجا باشیم، واقعا،

because Hurtigruten was selected

چونکه هورتیریتین انتخاب شده است

to be part of the Norwegian UNESCO list of documents,

به یک بخش از لیست سندهای نروژ در یونسکو،

and it's also in the Guinness Book of Records

و این همچنان در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده است

as the longest documentary ever.

به عنوان طولانی ترین مستند.

(Applause)

(تشویق حضار)

Thank you.

متشکرم.

But it's a long program,

اما این یک برنامه طولانی است،

so some watched part of it, like the Prime Minister.

بنابراین برخی تنها قسمت هایی از آن را مشاهده کردند، همانند نخست وزیر.

Some watched a little bit more.

برخی بیشتر مشاهده کردند.

It says, "I haven't used my bed for five days."

او می گوید، " من برای 5 روز از تخت خوابم استفاده نکردم."

And he's 82 years old, and he hardly slept.

و او ۸۲ سال دارد، و به سختی می خوابد.

He kept watching because something might happen,

او به نگاه کردن ادامه می داد چون ممکن بود چیزی اتفاق بیفتد،

though it probably won't. (Laughter)

هر چند که احتمالا اتفاق نمی افتاد. (خنده حضار)

This is the number of viewers along the route.

این تعداد بیننیده های ما در طول این مسیر است.

You can see the famous Trollfjord

شما می توانید ترولفیولد معروف را مشاهد کنید

and a day after, all-time high for NRK2.

و یک روز بعد، تمام زمان های بالا برای NRK2.

If you see the four biggest channels in Norway during June 2011,

اگر شما چهار تا از بزگترین کانال تلویزیونی نروژی را ژوئن ۲۰۱۱ ببینید،

they will look like this,

آنها شبیه این بودند،

and as a TV producer, it's a pleasure to put Hurtigruten on top of it.

و به عنوان یک تولید کننده ی تلویزیونی، این باعث افتخار من است که نروژی ها در بالای قرار دهم.

It looks like this:

شبیه این:

3.2 million Norwegians watched part of this program,

۳/۲ میلیون نروژی بخشی از این برنامه را مشاهده کردند،

and we are only five million here.

و ما تنها پنج میلیون نفردر نروژ هستیم.

Even the passengers on board the Hurtigruten coastal ship --

حتی این مسافرهایی که سوار کشتی ساحلی هورتریتین هستند--

(Laughter) --

(خنده حضار) --

they chose to watched the telly instead of turning 90 degrees

آن ها تماشای تلویزیون را به جای یک چرخش ۹۰ درجه ای انتخاب کرده بودند

and watching out the window.

و نگاه از طریق پنجره.

So we were allowed to be part of people's living room

بنبراین ما اجازه پیدا کرده بودیم قسمتی از اتاق نشیمن مرم باشیم

with this strange TV program,

با این برنامه تلویزیونی عجیب،

with music, nature, people.

با موزیک، طبیعت، مردم.

And Slow TV was now a buzzword,

و تلویزیون آهسته الان یک کلمه شایع شده،

and we started looking for other things we could make Slow TV about.

و ما شروع به جستجو در مورد چیزهای دیگری شدیم که می توانست برای تلویزیون آهسته ساخته شود.

So we could either take something long and make it a topic,

پس ما هم می توانستیم هم یک چیز طولانی انتخاب و تبدیل به یک موضوع کنیم،

like with the railway and the Hurtigruten,

همانند راه آهن و هورتیریتن،

or we could take a topic and make it long.

و هم ما می توانستیم یک موضوع را انتخاب کنیم و آن را بسط دهیم.

This is the last project. It's the peep show.

این آخرین پروژه ماست. این یک نمایش از جوانه زدن است.

It's 14 hours of birdwatching on a TV screen,

این ۱۴ ساعت از تماشای پرندگان بر صفحه تلویزیون است،

actually 87 days on the web.

در واقع ۸۷ روز در اینترنت.

We have made 18 hours of live salmon fishing.

ما ۱۸ ساعت به صورت زنده از ماهیگیری ماهی آزاد برنامه ساختیم.

It actually took three hours before we got the first fish,

این در واقع ۳ ساعت طول کشید تا ما اولین ماهی را بگیریم،

and that's quite slow.

و آن کاملا آهسته است.

We have made 12 hours of boat ride into the beautiful Telemark Canal,

ما یک برنامه ۱۲ ساعته از قایق سواری درون کانال زیبای تلمارک ساختیم،

and we have made another train ride with the northern railway,

و ما یک برنامه دیگر از قطارسواری در راه آهن شمالی درست کردیم،

and because this we couldn't do live, we did it in four seasons

و دلیل اینکه ما نتوانستیم آن را به صورت زنده تهیه کنیم، این بود که آن را در ۴ فصل مختلف انجام دادیم

just to give the viewer another experience on the way.

فقط برای دادن یک تجربه دیگر به بینندگان در این مسیر.

So our next project got us some attention outside Norway.

بنابراین پروژه بعدی ما خارج از نروژ را مورد توجه قرار داد.

This is from the Colbert Report on Comedy Central.

این از کلبرت ریپورت از کمدی سنترال است.

(Video) Stephen Colbert: I've got my eye on a wildly popular program from Norway

(ویدیو) استفان کلبرت: من در حال تماشای یک برنامه بسیار مشهور نروژی هستم

called "National Firewood Night,"

که "شب ملی هیزم" نام دارد،

which consisted of mostly people in parkas chatting and chopping in the woods,

که شامل عمدتا مردم کاپشن پوش در حال گپ زدن و قطعه قطعه کردن چوبها هستند میشود،

and then eight hours of a fire burning in a fireplace. (Laughter)

و حالا ۸ ساعت از سوختن آتش در شومینه. (خنده حضار)

It destroyed the other top Norwegian shows,

این دیگر برنامه های عالی نروژ را نابود کرد،

like "So You Think You Can Watch Paint Dry"

همانند "شما فکر می کنید که برای یک مدت طولانی می توانید به یک چیز خسته کننده نگاه کنید"

and "The Amazing Glacier Race."

و "مسابقه شگفت انگیز یخچال طبیعی."

And get this, almost 20 percent of the Norwegian population tuned in,

و این را ببینید، تقریبا ۲۰ درصد از مردم نروژ آن را تماشا می کنند،

20 percent.

۲۰ درصد.

TH: So, when wood fire and wood chopping can be that interesting,

بنابراین، زمانی که آتش گرفتن یک چوب و قطعه قطعه کردن آن می تواند جالب باشد.

why not knitting?

بافندگی چرا که نه؟

So on our next project,

پس در پروژه بعدی ما،

we used more than eight hours to go live from a sheep to a sweater,

ما بیشتر از ۸ ساعت برای نمایش زنده گوسفند تا ژاکت زمان صرف کردیم،

and Jimmy Kimmel in the ABC show,

و جیمی کیمل در برنامه ABC،

he liked that.

آن را دوست داشت.

(موزیک)

(Music)

(ویدیو) جیمی کیمل: حتی اگر مردم در حال تماشای این نمایش به خواب می روند،

(Video) Jimmy Kimmel: Even the people on the show are falling asleep,

and after all that, the knitters actually failed

و در آخر، این بافندگی با شکست مواجه میشد

to break the world record.

برای شکستن رکورد جهانی.

They did not succeed,

آن ها موفق نمی شدند،

but remember the old Norwegian saying,

اما یک مثل قدیمی نروژی را بیاد آورید که،

it's not whether you win or lose that counts.

این که چه شما برنده یا بازنده هستید حساب می شود.

In fact, nothing counts, and death is coming for us all.

در حقیقت، چیزی حساب نمی شود، و مرگ برای همه ما اتفاق می افتد.

(Laughter)

(خنده حضار)

TH: Exactly. So why does this stand out?

دقیقا. چرا این هنوز پابرجا است؟

This is so completely different to other TV programming.

این کاملا متفاوت از برنامه های تلویزیونی دیگر است.

We take the viewer on a journey that happens right now in real time,

ما بینندگان را به تماشای سفری می بریم که در همین زمان در حال انجام است،

and the viewer gets the feeling of actually being there,

و بیننده ها واقعا حس می کردند که در این سفر همراه هستند،

actually being on the train, on the boat,

بودن واقعی در قطار، یا بر روی کشتی،

and knitting together with others,

و بافندگی همراه با دیگران،

and the reason I think why they're doing that

و دلیلی که من فکر میکنم آنها این کار می کنند

is because we don't edit the timeline.

این است که ما ویرایشی در طول زمان فیلم انجام ندادیم.

It's important that we don't edit the timeline,

این بسیار مهم است که ما طول زمان فیلم را ویرایش نکنیم،

and it's also important that what we make Slow TV about

و این هم همچنین مهم است که ما چه چیزی را موضوع تلویزیون آهسته قرار می دهیم

is something that we all can relate to, that the viewer can relate to,

تمام چیزی است که ما می توانیم در این مورد انجام دهیم، که بیننده بتواند با آن ارتباط برقرار کند،

and that somehow has a root in our culture.

و اینکه چگونه ریشه در فرهنگ ما دارد.

This is a picture from last summer

این یک عکس از تابستان گذشته است

when we traveled the coast again for seven weeks.

وقتی ما دوباره به آن ساحل برای مدت ۷ هفته به مسافرت رفتیم.

And of course this is a lot of planning, this is a lot of logistics.

و البته کاریست که نیاز به برنامه ریزی بسیار دارد، و همینطور کلی تدارکات.

So this is the working plan for 150 people last summer,

بنابراین این طرح کار است برای ۱۵۰ نفر در تابستان گذشته،

but more important is what you don't plan.

اما مهم تر آن چیزی است که شما برنامه ریزی نکرده اید.

You don't plan what's going to happen.

شما برنامه ریزی نکنید که چه اتفاقی خواهد افتاد.

You have to just take your cameras with you.

شما باید فقط دوربینتان را با خود ببرید.

It's like a sports event.

این شبیه یک رخداد ورزشی است.

You rig them and you see what's happening.

شما آن ها را آماده می کنید و میبینید که چه اتفاقی می افتد.

So this is actually the whole running order

بنابراین این در واقعیت تمام هدفی است که در حال انجام است

for Hurtigruten, 134 hours, just written on one page.

برای مردم نروژ، ۱۳۴ ساعت، فقط در یک صفحه نوشته شده است.

We didn't know anything more when we left Bergen.

زمانی که ما برگن را ترک کردیم چیز بیشتری نمی دانستیم .

So you have to let the viewers make the stories themselves,

بنابراین شما باید به بیننده ها این اجازه را بدهید که خودشان داستان ها را بسازند.

and I'll give you an example of that.

و من به شما یک مثال از آن را ارئه خواهم داد.

This is from last summer,

این از تابستان گذشته است،

and as a TV producer,

و به عنوان یک تهیه کننده تلویزیونی،

it's a nice picture, but now you can cut to the next one.

این عکس خوبی است، اما الان شما می توانید به عکس دیگری بروید.

But this is Slow TV,

اما این تلویزیون آهسته است،

so you have to keep this picture until it really starts hurting your stomach,

بنابراین شما مجبورید این عکس را تا زمانی که شکم شما درد بگیرد نگه دارید،

and then you keep it a little bit longer,

و سپس شما این را بیشتر نگه می دارید،

and when you keep it that long,

و وقتی شما به این اندازه طولانی آن را نگه می دارید،

I'm sure some of you now have noticed the cow.

من مطمئن هستم که برخی از شما در حال حاضر متوجه این گاو شدید.

Some of you have seen the flag.

برخی این پرچم را دیدید.

Some of you start wondering, is the farmer at home?

برخی از شما شروع به فکر کردن کردید که آیا این یک مزرعه است یا یک خانه؟

Has he left? Is he watching the cow?

آیا او رفت؟ آیا او این گاو را نگه می کند؟

And where is that cow going?

و این گاو به کجا می رود؟

So my point is, the longer you keep a picture like this,

بنابراین از نظر من، زمان طولانی تری که شما یک همچنین عکسی را نگه می دارید،

and we kept it for 10 minutes,

و ما برای ۱۰ دقیقه این کار را انجام دادیم،

you start making the stories in your own head.

شما شروع به ساختن این داستان ها در ذهن خودتان می کنید.

That's Slow TV.

این تلویزیون آهسته است.

So we think that Slow TV is one nice way of telling a TV story,

بنابراین فکر می کنیم که تلویزیون آهسته این راه جالب را برای گفتن یک داستان تلویزیونی بیان می کند،

and we think that we can continue doing it,

و ما فکر می کنیم که می توانیم این راه را ادامه دهیم،

not too often, once or twice a year, so we keep the feeling of an event,

نه بیش از حد معمول، یک یا دو بار در سال، بنابراین ما حس خودمان نسبت به آن را می توانیم حفظ کنیم،

and we also think that the good Slow TV idea,

و ما همچنین فکر می کنیم که این ایده خوب تلویزیون آهسته،

that's the idea when people say,

همان ایده ای هست که وقتی مردم می گویند،

"Oh no, you can't put that on TV."

" وای نه، شما نمی توانید آن را از تلویزیون پخش کنید."

When people smile, it might be a very good slow idea,

زمانی که مردم لبخند می زنند، ممکن است یک ایده بسیار خوب آهسته باشد،

so after all, life is best when it's a bit strange.

پس با این وجود، زندگی زمانی بهترین است که کمی عجیب و غریب است.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)