Jennifer Healey: If cars could talk, accidents might be avoidable

جنيفر هيلى: اگر ماشين‌‌ها مى‌‌توانستند صحبت كنند، تصادفات ممكن بود اجتناب‌‌پذير شوند

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

Let's face it:

بیایید اين واقعيت را بپذيريم كه

Driving is dangerous.

رانندگی كردن خطرناك است.

اين يكى از آن چيزهايى است كه دوست نداریم درباره‌اش فکر کنیم

It's one of the things that we don't like to think about,

but the fact that religious icons and good luck charms

اما وجود تمثال‌‌هاى مذهبى و نمادهاى خوش‌یمنى

show up on dashboards around the world

که در سراسر جهان روی داشبوردها دیده مى‌‌شوند

افشاگر اين واقعيت است که ما مى‌‌دانيم اين موضوع راست است.

betrays the fact that we know this to be true.

تصادفات رانندگى دليل اصلى مرگ و مير

Car accidents are the leading cause of death

در آدمهاى بين ١٩-١٦ سال در آمريكاست--

in people ages 16 to 19 in the United States --

دليل اصلى مرگ و مير--

leading cause of death --

و ٧٥درصد اين تصادفات هيچ ربطى

and 75 percent of these accidents have nothing to do

به الكل يا مواد ندارند.

with drugs or alcohol.

پس چه اتفاقى مى‌‌افتد؟

So what happens?

هيچكس با اطمينان در اين باره صحبت نمى‌‌كند، اما من اولين تصادفم را بخاطر مى‌‌آورم.

No one can say for sure, but I remember my first accident.

I was a young driver out on the highway,

راننده جوانى بودم كه در بزرگراه رانندگى مى‌‌كرد،

and the car in front of me, I saw the brake lights go on.

و ماشينى جلويم بود، ديدم چراغهاى ترمزش روشن شد.

I'm like, "Okay, all right, this guy is slowing down,

با خودم فكر كردم،" خوب، اشكالى نداره، حتمن اين يارو مى‌‌خواد يواش كنه،

I'll slow down too."

I step on the brake.

پس من بايد يواش كنم."

But no, this guy isn't slowing down.

اما نه، اين يارو قرار نيست يواش كند.

پا روى ترمز مى‌‌گذارم.

This guy is stopping, dead stop, dead stop on the highway.

اين يارو نگه مى‌‌داره، ایست کامل، وسط بزرگراه ایست کامل مى‌‌کنه.

It was just going 65 -- to zero?

از 65 تاسرعتی که داشت یکهويى به صفر رسيد؟

I slammed on the brakes.

روی ترمز زدم.

I felt the ABS kick in, and the car is still going,

لگد زدن ‌ای بی‌اس را حس کردم، ماشین همچنان داشت حرکت می‌ٰکرد،

and it's not going to stop, and I know it's not going to stop,

و نمی‌ایستاد، و می‌دونم که نمی‌خواست توقف کنه،

and the air bag deploys, the car is totaled,

و کیسه هوا باز شد، ماشین مچاله شد،

and fortunately, no one was hurt.

و خوشبختانه كسى آسيب نديد.

But I had no idea that car was stopping,

اما من ايده‌‌اى نداشتم كه آن ماشين داشت توقف مى‌‌كرد،

and I think we can do a lot better than that.

و فكر مى‌‌كنم كه ما مى‌‌تونيم عملكردى خيلى بهتر از آن را داشته باشيم.

I think we can transform the driving experience

فكر مى‌‌كنم ما قادر به انتقال تجربه رانندگى باشيم

by letting our cars talk to each other.

از اين طريق كه بگذاريم ماشين‌‌ها با هم صحبت كنند.

I just want you to think a little bit

فقط مى‌‌خوام شما الان كمى درباره اينكه

about what the experience of driving is like now.

تجربه‌ رانندگى چيست، فكر كنيد.

Get into your car. Close the door. You're in a glass bubble.

سوار ماشين‌‌تون مى‌‌شين. در را مى‌‌بنديد. توى يك حباب شيشه‌‌اى قرار داريد.

You can't really directly sense the world around you.

You're in this extended body.

واقعاً نمى‌‌تونيد بطور مستقيم جهانى كه پيرامونتون هست را حس كنيد.

You're tasked with navigating it down

در اين بدنه گسترش يافته هستيد.

partially-seen roadways,

شما وظيفه هدايت كردن آن را در مسيرهاى جاده‌‌اى داريد

in and amongst other metal giants, at super-human speeds.

كه ديد نصفه و نيمه است،

در ميان غولهاى فلزى ديگر، با سرعت‌‌هاى ابر انسانى.

Okay? And all you have to guide you are your two eyes.

درسته؟ و همه آنچه كه شما بايد هدايت كنيد چشماتون هستند.

Okay, so that's all you have,

بسيار خوب، پس همه آن چيزى كه داريد،

eyes that weren't really designed for this task,

but then people ask you to do things like,

چشمانى هستند كه واقعاً براى اين وظيفه ساخته نشده‌‌اند

اما خوب مردم از شما مى‌‌خواهند كه كارهايى مثل اين انجام دهيد،

you want to make a lane change,

مى‌‌خواين تغيير مسير بدين،

what's the first thing they ask you do?

Take your eyes off the road. That's right.

اولين چيزى كه از شما خواسته مى‌‌شه انجام بدين چيه؟

چشمهاتون رو از جاده برداريد. درست است.

Stop looking where you're going, turn,

دست از نگاه كردن بجايى كه مى‌رويد برداشته و بپيچيد‌‌،

check your blind spot,

and drive down the road without looking where you're going.

نقطه كورتون را بررسى كنيد‌‌،

و بدون نگاه كردن به جايى كه مى‌‌رويد رانندگى كنيد.

You and everyone else. This is the safe way to drive.

براى شما و هر كس ديگرى، اين بهترين روش براى رانندگى كردن است.

Why do we do this? Because we have to,

we have to make a choice, do I look here or do I look here?

چرا اين كار را مى‌‌كنيم؟ چون مجبوريم،

What's more important?

مجبوريم به انتخاب كردن، اين كه اينجا رو نگاه كنم يا اونجا رو؟

And usually we do a fantastic job

چى مهم‌‌تره؟

picking and choosing what we attend to on the road.

و معمولاً با تعيين و انتخاب اين كه حواسمون را در

جاده معطوف چه چيزى كنيم، كار فوق‌‌العاده‌‌اى را انجام مى‌‌دهيم.

But occasionally we miss something.

اما گهگاه متوجه چيزى نمى‌‌شيم.

Occasionally we sense something wrong or too late.

گهگاه حس مى‌‌كنيم جيزى اشتباه يا غلط است.

در تصادف‌‌هاى بى‌‌شمارى، راننده مى‌‌گويد،

In countless accidents, the driver says,

"نديدم كه داشت ميآمد."

"I didn't see it coming."

و من حرفشون را باور مى‌‌كنم. باور مى‌كنم.

And I believe that. I believe that.

ما تنهامى‌‌تونيم زياد تماشا كنيم.

We can only watch so much.

اما فناورى موجود در حال حاضر مى‌‌‌‌تواند به ما در بهبود آن كمك كند.

But the technology exists now that can help us improve that.

در آينده، با ماشين‌‌هايى كه با يكديگر داده رد و بدل مى‌‌كنند،

In the future, with cars exchanging data with each other,

ما نه تنها قادر به ديدن سه تا ماشين جلوتر و

we will be able to see not just three cars ahead

سه تا ماشين عقب‌‌تر و همين‌‌طور در چپ و راست خودمون

and three cars behind, to the right and left,

all at the same time, bird's eye view,

بطور هم زمان خواهيم بود و ديد چشم يك پرنده را خواهيم داشت،

we will actually be able to see into those cars.

بلكه در واقع قادر به ديدن آن ماشين‌‌ها خواهيم شد.

We will be able to see the velocity of the car in front of us,

خواهيم توانست سرعت ماشين جلويى‌‌مون رو ببينيم‌،

to see how fast that guy's going or stopping.

اين كه اون يارو با چه سرعتى حركت خواهد كرد يا متوقف خواهد شد.

If that guy's going down to zero, I'll know.

اگر اون يارو بخواهد سرعتش را صفر كند، من با خبر ميشم.

And with computation and algorithms and predictive models,

و به كمك الگوريتم‌‌ها و محاسبات كامپيوترى و الگوهاى پيشگويانه

we will be able to see the future.

قادر خواهيم بود آينده را ببينيم.

You may think that's impossible.

شايد فكر كنيد، غيرممكن باشه.

How can you predict the future? That's really hard.

چطور مى‌‌تونيد آينده را پيش‌‌گويى كنيد؟ واقعاً دشواره.

Actually, no. With cars, it's not impossible.

درواقع، اينطور نيست. با ماشين‌‌ها، كار غيرممكنى نيست.

Cars are three-dimensional objects

ماشين‌‌ها اشياء سه بعدى هستند

that have a fixed position and velocity.

كه موقعيت و سرعت ثابتى دارند.

They travel down roads.

در طول جاده‌‌ها سفر مى‌‌كنند.

Often they travel on pre-published routes.

اغلب در مسيرهاى از قبل چاپ شده بر روى نقشه سفر مى‌‌كنند.

It's really not that hard to make reasonable predictions

واقعاً اونقدر سخت نيست درباره اينكه يك ماشين در آينده نزديك كجا

about where a car's going to be in the near future.

Even if, when you're in your car

خواهد بود، پيشگويهاى منطقى كنيم.

and some motorcyclist comes -- bshoom! --

حتى اگر، وقتى ماشين‌‌تون هستيد

85 miles an hour down, lane-splitting --

و يك موتور سيكلت با سرعت ٨٥ مايل در ساعت

مى‌‌رسه و بين صفوف ماشين‌‌ها به حركتش ادامه مى‌‌ده--

I know you've had this experience --

مى‌‌دونم كه اين تجربه را داشته‌‌ايد--

that guy didn't "just come out of nowhere."

اون يارو يكهو از ناكجا آباد پيدايش نشد.--

That guy's been on the road probably for the last half hour.

اون يارو شايد نيم ساعت گذشته رو در آن جاده بوده است.

(Laughter)

(خنده)

Right? I mean, somebody's seen him.

اينطور نيست؟ منظورم اينه كه كسى او را ديده.

Ten, 20, 30 miles back, someone's seen that guy,

١٠، ٢٠، ٣٠ مايل عقب‌‌تر، كسى اين آدم را ديده است،

and as soon as one car sees that guy

و به محضى اين كه ماشينى فرد دیگری را ببيند

and puts him on the map, he's on the map --

و روى نقشه بگذاردش، اطلاعاتش روى نقشه‌‌ست--

position, velocity,

good estimate he'll continue going 85 miles an hour.

موقعيت، سرعت،

You'll know, because your car will know, because

با يك برآورد خوب، او با سرعت ٨٥ مايل در ساعت به رفتن ادامه خواهد داد.

that other car will have whispered something in his ear,

شما اينها رو خواهيد دانست، جون ماشين‌‌تون خواهد دانست، زيرا

آن يكى ماشين چيزيى مثل اين رو توى گوش ماشين شما

like, "By the way, five minutes,

پچ پچ كرده،" راستى براى پنج دقيقه

motorcyclist, watch out."

حواست به اون موتورسيكلت باشه. "

You can make reasonable predictions about how cars behave.

مى‌‌تونيد پيشگويى‌‌هاى منطقى درباره نحوه رفتار ماشين‌‌ها انجام دهيد.

I mean, they're Newtonian objects.

That's very nice about them.

منظورم اين است كه، اونها اشياء نيوتونى هستند.

اين نكته‌ در ارتباط با اونها بسيار خوبه.

So how do we get there?

خوب چطور مى‌‌تونيم به اونجا برسيم؟

We can start with something as simple

با يك چيز ساده مثل به اشتراك گذاشتن داده‌‌هاى موقعيت‌يمان

as sharing our position data between cars,

بين ماشين‌‌ها، تنها از طريق به اشتراك گذاشتن

just sharing GPS.

If I have a GPS and a camera in my car,

جى‌‌پى‌‌اس‌‌ها شروع كنيم.

من يك جى‌‌پى‌‌اس و دوربين توى ماشينم دارم.‌‌

I have a pretty precise idea of where I am

ايده تقريباً دقيقى از جايى كه درش هستم

and how fast I'm going.

With computer vision, I can estimate where

و با سرعتى كه در حال حركتم، دارم.

the cars around me are, sort of, and where they're going.

با ديدى كامپيوترى، مى‌‌تونم برآورد كنم ماشين‌‌هاى اطرافم

كجا هستند، و يك جورهايى هم بگويم كجا مى‌‌روند.

And same with the other cars.

They can have a precise idea of where they are,

و در رابطه با ساير ماشينهاى‌‌ هم همينطور است.

and sort of a vague idea of where the other cars are.

مى‌‌تونند ايده دقيقى از جاييكه هستند، داشته باشند،

What happens if two cars share that data,

همراه با اين ايده مبهم از جاييكه ساير ماشين‌‌ها قرار دارند.

چطور مى‌‌شود اگر ماشين‌‌ها آن داده‌‌ها را به اشتراك بگذارند،

if they talk to each other?

I can tell you exactly what happens.

اگر با يكديگر حرف بزنند؟

مى‌‌تونم به شما بگم كه دقيقاً چه اتفاقى مى‌‌افتد.

Both models improve.

Everybody wins.

هر دوى الگوها اصلاح مى‌‌شوند.

Professor Bob Wang and his team

همه برنده‌‌اند.

پروفسور باب ونگ و تيم‌‌اش

have done computer simulations of what happens

به شبيه‌‌سازيهاى كامپيوترى اتفاقاتى پرداخته‌اند كه

when fuzzy estimates combine, even in light traffic,

با استنتاج به برآورد فازى حتى در ترافيك سبك رخ مى‌‌دهند،

when cars just share GPS data,

وقت كه ماشين‌‌ها فقط داده‌‌هاى جى‌‌پى‌‌اس را به اشتراك مى‌‌گذارند،

and we've moved this research out of the computer simulation

and into robot test beds that have the actual sensors

و ما اين تحقيق را به بيرون از شبيه ساز كامپيوترى منتقل كرده‌‌ايم

that are in cars now on these robots:

و در بسترهاى روباتى آزمايشى قرار داده‌‌ايم كه حسگرهاى واقعى دارند

stereo cameras, GPS,

و هم اكنون روى اين روباتها توى ماشين‌‌ها هستند:

and the two-dimensional laser range finders

that are common in backup systems.

دوربين‌‌هاى استريو، جى‌‌پى‌‌اس،

و يابنده‌‌هايى دو بعدى با برُد ليزرى

We also attach a discrete short-range communication radio,

كه در سيستم‌‌هاى پشتيبانى مرسوم هستند.

ما همچنين يك راديو ارتباطى را وصل مى‌‌كنيم كه بُرد كوتاه مشخصى دارد،

and the robots talk to each other.

When these robots come at each other,

و روباتها با هم صحبت مى‌‌كنند.

وقتى اين روباتها به همديگر مى‌‌رسند،

they track each other's position precisely,

موقعيت يكديگر را با دقت رديابى مى‌‌كنند،

and they can avoid each other.

و مى‌‌توانند از يگديگر اجتناب كنند.

We're now adding more and more robots into the mix,

ما اكنون مشغول افزودن روباتهاى بيشتر و بيشترى به اين تركيب هستيم،

and we encountered some problems.

One of the problems, when you get too much chatter,

it's hard to process all the packets, so you have to prioritize,

با برخى مشكلاتى مواجه مى‌‌شويم.

زمانى كه پچ‌‌پچ زياده از حد مى‌‌شوند، مشكلى كه داريد اين است كه

and that's where the predictive model helps you.

پردازش كردن كليه بسته‌‌هاى اطلاعاتى دشوارست، پس بايد اونها رو الويت بندى كنيد،

If your robot cars are all tracking the predicted trajectories,

و آنجايست كه الگوى پيشگويانه كمك مى‌كند.

اگر روبات ماشينهاى شما مدام مشغول رديابى گذرگاههاى پيش‌‌گويى شده باشند،

you don't pay as much attention to those packets.

You prioritize the one guy

توجه چندانى به آن بسته‌‌هاى اطلاعاتى نخواهيد كرد.

who seems to be going a little off course.

شما ياروى را الويت بندى مى‌‌كنيد

That guy could be a problem.

كه به نظر كمى خارج از مسير حركت مى‌‌كند.

آن يارو مى‌‌تونه مشكل‌‌ساز بشه.

And you can predict the new trajectory.

و شما مى‌‌‌‌توانيد گذرگاه تازه‌‌اى را پيش بينى كنيد.

So you don't only know that he's going off course, you know how.

And you know which drivers you need to alert to get out of the way.

پس نه فقط با خبر مى‌‌شين از اينكه او خارج از مسير حركت مى‌‌كنه، همچنين مى‌‌فهميد كه چطورى.

And we wanted to do -- how can we best alert everyone?

How can these cars whisper, "You need to get out of the way?"

و شما مى‌‌دونيد به كدام راننده‌‌ها بايد هشدار بدين كه از سر راه خارج شن.

و ما خواستيم اين كار رو انجام بديم-- چطور مى‌‌تونيم به بهترين نحو به يكديگر هشدار دهيم؟

Well, it depends on two things:

one, the ability of the car,

چطور ماشين‌‌ها مى‌‌تونند پچ پچ كنند كه:" بايد از سر راه خارج شى؟"

خوب، به دو چيز بستگى داره:

and second the ability of the driver.

يك، توانايى ماشين،

و دوم توانايى راننده.

اگر طرف ماشین خیلی خوبی داشته باشه،

If one guy has a really great car,

but they're on their phone or, you know, doing something,

اما با تلفنش مشغول باشه یا بدونید که کار دیگری انجام می‌ده،

they're not probably in the best position

to react in an emergency.

و احتمالا در بهترین وضعیت قرار نداره

So we started a separate line of research

تا در مواقع اضطراری واکنش نشان بده.

پس خط جدیدی از تحقیقات را شروع کردیم

doing driver state modeling.

که حالت راننده را طرح ریزی می‌کرد.

And now, using a series of three cameras,

و حالا، با استفاده کردن از سه سری دوربین،

we can detect if a driver is looking forward,

looking away, looking down, on the phone,

اگر بتونیم کشف کنیم آیا راننده جلویش را نگاه می‌کنه

or having a cup of coffee.

بغلش را نگاه می‌کنه، پایین را می‌بینه، با تلفن صحبت می‌کنه،

یا اینکه یک فنجون قهوه میخوره.

We can predict the accident

ما قادر به پیش‌بینی کردن تصادف هستیم

and we can predict who, which cars,

و می‌توانیم پیش‌بینی کنیم چه کسی، کدام ماشین‌ها

are in the best position to move out of the way

در بهترین وضعیت برای خارج شدن از مسیر قرار دارند تا

to calculate the safest route for everyone.

ایمن‌ترین راه برای همه محاسبه شود.

Fundamentally, these technologies exist today.

اساساً، این فناوریها امروزه وجود دارند.

I think the biggest problem that we face

فکر می‌کنم بزرگترین مشکلى که ما با آن روبرویم

is our own willingness to share our data.

تمایل ما در به اشتراک گذاشتن داده‌هایمان باشه

I think it's a very disconcerting notion,

فکر می‌کنم اين كار تصوری بسیار مشوش باشه،

this idea that our cars will be watching us,

talking about us to other cars,

این ایده که ماشین‌هامون ما رو تماشا می‌کنند،

درباره ما با سایر ماشین‌ها صحبت می‌کنند،

that we'll be going down the road in a sea of gossip.

این که ما در دریایی از غیبت غرق خواهیم شد.

But I believe it can be done in a way that protects our privacy,

اما به اعتقاد من این کار می‌تونه به طریقی انجام شود که حریم خصوصی‌مان را حفظ کنه،

just like right now, when I look at your car from the outside,

درست مثل همین حالا، وقتی به ماشین شما از بیرون نگاه می‌کنم،

I don't really know about you.

واقعاً چیزی درباره شما نمی‌دونم.

If I look at your license plate number,

I don't really know who you are.

اگر به شماره پلاکتون نگاه کنم،

واقعا نمی‌دونم شما کی هستید.

I believe our cars can talk about us behind our backs.

معتقدم ماشین‌هامون می‌توانند درباره ما پشت سرمون حرف بزنند.

(Laughter)

(خنده)

And I think it's going to be a great thing.

و فکر می‌کنم چیز فوق‌العاده‌ای بشه.

می‌خوام برای یک لحظه تصور کنید

I want you to consider for a moment

if you really don't want the distracted teenager behind you

آیا واقعاً نمی‌خواین نوجوان حواس‌‌پرت پشت سری‌تون

to know that you're braking,

بدونه که دارین ترمز می‌گیرین،

that you're coming to a dead stop.

که می‌خواين ایست کامل کنید.

By sharing our data willingly,

با به اشتراك گذاشتن خود خواسته داده‌‌هايمان

we can do what's best for everyone.

مى‌‌توانيم كارى را انجام دهيم كه براى همه بهترين است.

So let your car gossip about you.

پس بذارين ماشين‌‌تون درباره شما غيبت كند.

It's going to make the roads a lot safer.

باعث خواهد شد كه جاده‌‌ها خيلى امن‌‌تر بشن.

Thank you.

متشکرم

(Applause)

(تشويق)