Karen Armstrong: Let's revive the Golden Rule

Translator: Farnaz Saghafi Reviewer: soheila Jafari

For years I've been feeling frustrated,

برای سالهای سال من احساس سرخوردگی می کردم،

because as a religious historian,

چون بعنوان یک مورخ مذهبی،

I've become acutely aware

از محوریت شفقت

of the centrality of compassion

در تمام ادیان بزرگ دنیا

in all the major world faiths.

کاملا آگاه شدم.

Every single one of them

هر یک ازآنها

has evolved their own version

روایت و تعبیر خاص خود را

of what's been called the Golden Rule.

از آنچه که به نام قانون طلایی نام گذاری شده ، دارند.

Sometimes it comes in a positive version --

گاهی اوقات به شکل مثبتی بیان می شه --

"Always treat all others as you'd like to be treated yourself."

"همیشه با دیگران همانطور رفتار کنید که می خواهید با شما رفتار شود."

And equally important

و شکل منفی آن ،

is the negative version --

به همان اندازه مهمه --

"Don't do to others what you would not like them to do to you."

"با دیگران کاری را نکنید که دوست ندارید با شما آن کار را بکنند."

Look into your own heart,

به درون قلب خود نگاه کنید.

discover what it is that gives you pain

ببینید که چه چیزی در شما باعث درد می شه

and then refuse, under any circumstance whatsoever,

و بعد تحت هیچ شرایطی ،

to inflict that pain on anybody else.

اون درد را به دیگری تحمیل نکنید.

And people have emphasized the importance of compassion,

و مردم بر اهمیت شفقت تاکید کردند،

not just because it sounds good,

نه فقط بخاطر اینکه خوب بنظر می آید،

but because it works.

بلکه بخاطر اینکه موثر است.

People have found that when they have

مردم دریافته اند زمانی که آنها

implemented the Golden Rule

قانون طلایی را پیاده کرده اند

as Confucius said, "all day and every day,"

همانطور که "کنفوسیوس" گفت ، "در تمام طول روز و هر روز"،

not just a question of doing your good deed for the day

نه اینکه فقط یک روز، کار نیک انجام دهید

and then returning to a life of greed

و سپس به زندگی پر از حرص و خودبینی بازگردید،

and egotism,

و سپس به زندگی پر از حرص و خودبینی بازگردید،

but to do it all day and every day,

بلکه تمام طول روز و هر روز کار نیک بکنید،

you dethrone yourself from the center of your world,

شما خود را از خود محوری دور می کنید،

put another there, and you transcend yourself.

یک فرد دیگری را در آن موقعیت قرار داده، و خودتان را فراتر می بردید.

And it brings you into the presence

و این شما را به حضور آنچه که

of what's been called God, Nirvana, Rama, Tao.

خدا ، نیروانا ، راما ، تائو نامیده می شوند، می آورد.

Something that goes beyond

آنچه که ورای چیزی است

what we know in our ego-bound existence.

که ما در وجود خود محور مان می دانیم.

But you know you'd never know it a lot of the time,

اما می دونید که در اکثرمواقع، هرگز متوجه آن نبودید ،

that this was so central to the religious life.

که این محوریت مهمی در زندگی دینی داشته.

Because with a few wonderful exceptions,

چون با وجود چند استثنای زیبا،

very often when religious people come together,

اغلب وقتی مردم مذهبی گرد هم می آیند ،

religious leaders come together, they're arguing about abstruse doctrines

رهبران مذهبی گرد هم می آیند ، آنها در مورد تعالیم نظری بحث می کنند

or uttering a council of hatred

یا شورایی از نفرت را به زبان می آورند

or inveighing against homosexuality or something of that sort.

یا سخت علیه همجنسگرایی و یا چیزی همانند آن انتقاد می کنند.

Often people don't really want to be compassionate.

اغلب اوقات مردم واقعا" نمی خواهند دلسوز باشند.

I sometimes see

بعضی اوقات

when I'm speaking to a congregation of religious people

وقتی با جماعتی از مردم مذهبی صحبت می کنم،

a sort of mutinous expression crossing their faces

یک جور حالت یاغیگرانه در چهره شان می بینم

because people often want to be right instead.

چون اغلب مردم می خواهند حق را بخودشان دهند.

And that of course defeats the object of the exercise.

و این حالت بطور حتم ، نیت دینداری را تباه می کند.

Now why was I so grateful to TED?

حالا چرا من از TED خیلی ممنونم؟

Because they took me very gently

برای اینکه مرا به آرامی از کتابخانه ام

from my book-lined study

برای اینکه مرا به آرامی از کتابخانه ام

and brought me into the 21st century,

به سوی قرن 21 بیرون آورد،

enabling me to speak to a much, much wider audience

باعث شد بتونم برای جمع وسیعتری از مخاطبان ،

than I could have ever conceived.

بیشتر از آن تعدادی که تصور می کردم، سخن بگویم.

Because I feel an urgency about this.

چون حس می کنم مسئلۀ ضروری است.

If we don't manage to implement

اگر ما بطریقی نتونیم قانون طلایی

the Golden Rule globally,

را در جهان اجرا کنیم

so that we treat all peoples, wherever and whoever they may be,

طوری که با همه مردم ، هر که می خواهند و در هر کجا می خواهند باشند،

as though they were as important as ourselves,

به همان قدر و اندازۀ اهمیت خودمان رفتار کنیم،

I doubt that we'll have

من تردید دارم که دنیایی ماندگار

a viable world to hand on to the next generation.

برای انتقال به نسل بعدی داشته باشیم.

The task of our time,

وظیه زمانه ما،

one of the great tasks of our time,

یکی از وظایف بزرگ زمانه ما،

is to build a global society, as I said,

اینه که یک جامعه جهانی درست کنیم، همنطوری که قبلا گفتم،

where people can live together in peace.

جایی که مردم بتوانند با هم در صلح زندگی کنند.

And the religions that should be making a major contribution

مذاهبی که می بایست کمک های بزرگی بکنند،

are instead seen as part of the problem.

در عوض بخشی از مشکل شدند.

And of course it's not just religious people who believe in the Golden Rule.

و بطور حتم فقط مردم مذهبی نیستند که به قانون طلایی اعتقاد دارند.

This is the source of all morality,

این منشا تمام اخلاقیات است،

this imaginative act of empathy,

حرکت خلاقانۀ همدلی،

putting yourself in the place of another.

همان قرار دادن خود بجای دیگری.

And so we have a choice, it seems to me.

و به نظر من، ما یک انتخاب داریم.

We can either go on bringing out or emphasizing

می تونیم به انتشار یا تاکید بر جنبه های خشک و متعصب مذهبمان ادامه دهیم،

the dogmatic and intolerant aspects of our faith,

می تونیم به انتشار یا تاکید بر جنبه های خشک و متعصب مذهبمان ادامه دهیم،

or we can go back to

یا به خاخام رجوع کنیم.

the rabbis. Rabbi Hillel, the older contemporary of Jesus,

خاخام "هیلل"، هم عصر با حضرت عیسی،

who, when asked by a pagan

وقتی که روی یک پا ایستاده بود،

to sum up the whole of Jewish teaching while he stood on one leg,

کافری از او خواست تا کل تعالیم یهودیت را خلاصه کند،

said, "That which is hateful to you, do not do to your neighbor.

و او در جواب گفت،" آنچه از آن تنفر داری، برای همسایه ات انجام نده.

That is the Torah and everything else is only commentary."

این تورات و شریعت موسی است و باقی حواشی بیش نیست."

And the rabbis and the early fathers of the church who said that

و این چیزی است که خاخام ها و پدران کلیسا گفتند

any interpretation of scripture

هر گونه تعبیر از کتاب مقدس

that bred hatred and disdain was illegitimate.

که سبب نفرت و تحقیر شود، نامشروع است.

And we need to revive that spirit.

و ما نیاز داریم که اون روح را احیا کنیم.

And it's not just going to happen

و این بخودی خود اتفاق نمی افتد

because a spirit of love wafts us down.

از آنجائیکه روح عشق بر ما فرود می آید.

We have to make this happen,

ما باید آنرا بوجود بیاوریم،

and we can do it

و با ارتباطات مدرنی که

with the modern communications

از طریق تد (TED) ارائه می شود،

that TED has introduced.

می توانیم اینکار را انجام دهیم.

Already I've been tremendously heartened

من تا همین الآن از اینهمه واکنش ،

at the response of all our partners.

کلی دلگرم شده ام.

In Singapore, we have a group

ما گروهی در سنگاپور داریم

going to use the Charter to heal divisions

که می خواهند با استفاده از این منشور،

recently that have sprung up in Singaporean society,

به تفرقه هایی که اخیرا" در جامعۀ سنگاپور شایع شده، خاتمه دهند،

and some members of the parliament want

و بعضی از اعضای پارلمان مایلند

to implement it politically.

آنرا بصورت سیاسی اجرا کنند.

In Malaysia, there is going to be an art exhibition

قراره در مالزی یک نمایشگاهی از آثار هنری برپا بشه

in which leading artists are going to be

که در آن هنرمندان مهم قصد دارند

taking people, young people,

به مردم و جوانان نشان بدهند که شفقت نیز،

and showing them that compassion also lies

به مردم و جوانان نشان بدهند که شفقت نیز،

at the root of all art.

ریشه در کل هنر دارد.

Throughout Europe, the Muslim communities

گروههای مسلمان در سرتاسر اروپا،

are holding events and discussions,

با برپایی گردهمایی و گفتمان ها،

are discussing the centrality of compassion

به بررسی مرکزیت شفقت در اسلام و دیگر ادیان می پردازند.

in Islam and in all faiths.

به بررسی مرکزیت شفقت در اسلام و دیگر ادیان می پردازند.

But it can't stop there. It can't stop with the launch.

اما نمی تونه در اون نقطۀ شروع ، متوقف بشه.

Religious teaching, this is where we've gone so wrong,

تعالیم دینی، جایی است که ما خیلی در اون اشتباه کردیم،

concentrating solely on believing abstruse doctrines.

و روی تعالیم نظری ، تمرکز محض داشتیم.

Religious teaching must always lead to action.

تعالیم دینی همیشه باید منجر به عمل شوند.

And I intend to work on this till my dying day.

و من قصد دارم تا هنگام مرگ، روی این مسئله کار کنم.

And I want to continue with our partners

و قصد دارم ازهمکاران خود

to do two things --

انجام دوچیز را بخواهم،

educate and stimulate compassionate thinking.

تفکر دلسوزانه را ترغیب کرده و آموزش دهید.

Education because we've so

آموزش ، به این خاطر که

dropped out of compassion.

ما خیلی از شفقت به دور ماندیم.

People often think it simply means

مردم اغلب فکر می کنند که این بسادگی یعنی

feeling sorry for somebody.

احساس ناراحتی برای دیگری کردن است.

But of course you don't understand compassion

اما اگر بخواهید فقط دربارۀ شفقت، فکر کنید،

if you're just going to think about it.

قطعا" آنرا درک نمی کنید.

You also have to do it.

لازمه که به آن عمل کنید.

I want them to get the media involved

من از آنها خواستم که مطبوعات را وارد عمل کنند

because the media are crucial

چون مطبوعات نقش اساسی

in helping to dissolve some of the stereotypical views

در کمک به از بین بردن برخی دیدگاههای کلیشه ای

we have of other people,

که از مردم داریم و باعث جدایی ما از یکدیگر شده اند، دارد.

which are dividing us from one another.

که از مردم داریم و باعث جدایی ما از یکدیگر شده اند، دارد.

The same applies to educators.

نظیر این در مورد آموزگاران مصداق دارد.

I'd like youth to get a sense of

دوست دارم جوانان یک شناختی

the dynamism, the dynamic and challenge

از پویایی، نیرو و چالشِ شیوۀ زندگی همراه با شفقت داشته باشند.

of a compassionate lifestyle.

از پویایی، نیرو و چالشِ شیوۀ زندگی همراه با شفقت داشته باشند.

And also see that it demands acute intelligence,

و همچنین بدانند که آن مستلزم هوش بالا است

not just a gooey feeling.

نه فقط یه حس سطحی.

I'd like to call upon scholars to explore

دوست دارم از دانش پژوهان بخواهم

the compassionate theme

که مضمون شفقت را

in their own and in other people's traditions.

در خود و رسومات مردم، جستجو کنند.

And perhaps above all,

و شاید بالاتر از همه،

to encourage a sensitivity about

یک توجهی نسبت به صحبتهای بیرحمانه را ترغیب کنند،

uncompassionate speaking,

یک توجهی نسبت به صحبتهای بیرحمانه را ترغیب کنند،

so that because people have this Charter,

بدین ترتیب با داشتن این منشور،

whatever their beliefs or lack of them,

مردم با هر نوع اعتقادی که دارند یا ندارند،

they feel empowered

احساس قدرت کرده

to challenge uncompassionate speech,

تا با صحبتهای بیرحمانه،

disdainful remarks

و اظهارات اهانت آمیزِ

from their religious leaders, their political leaders,

رهبران دینی خود، رهبران سیاسی و

from the captains of industry.

صاحبان صنایع مقابله کنند.

Because we can change the world,

چون ما می توانیم دنیا را عوض کنیم،

we have the ability.

ما قدرتش را داریم.

I would never have thought of putting the Charter online.

هیچگاه به اینکه منشور را در اینترنت قرار دهم، فکر نکرده بودم.

I was still stuck in the old world

من هنوز در دنیای قدیمی حبس بودم

of a whole bunch of boffins sitting together in a room

دنیایی که در آن یه مشت عالم در اتاقی گرد هم نشسته

and issuing yet another arcane statement.

و بازهم یک بیانیۀ اسرارآمیز دیگه ای را صادر می کنند.

And TED introduced me to a whole new way

و تد (TED) مرا به یک روش کاملا" تازه ای

of thinking and presenting ideas.

از تفکر و ارائۀ ایده ها معرفی کرد.

Because that is what is so wonderful about TED.

چون این، اون چیز فوق العاده در مورد تد (TED) است.

In this room, all this expertise,

در این سالن با اینهمه تخصص،

if we joined it all together,

اگه همه دست بدست هم دهیم،

we could change the world.

می تونیم دنیا را عوض کنیم.

And of course the problems sometimes seem insuperable.

و البته بعضی وقتها، مشکلات حل نشدنی بنظر می آیند.

But I'd just like to quote, finish at the end

اما دوست دارم برای ختم کلام

with a reference to a British author, an Oxford author

به گفته ای از یک نویسندۀ انگلیسی، یک نویسندۀ آکسفورد اشاره کنم

whom I don't quote very often,

که معمولا" زیاد از او نقل قول نمی کنم،

C.S. Lewis.

سی اس لوئیس (C.S. Lewis).

But he wrote one thing that stuck in my mind

اما او یک چیز نوشت که از وقتی که

ever since I read it when I was a schoolgirl.

دختر مدرسه ای بودم و اونو خواندم، در مغزم ماند.

It's in his book "The Four Loves."

اون در کتابش بنام " چهار عشق" هست.

He said that he distinguished between erotic love,

می گوید که بین دو نوع عشق فرق می گذارد،

when two people gaze, spellbound, into each other's eyes.

عشق شهوت انگیز که در آن دو نفر به حالت طلسم شده ای به چشمان هم خیره می شوند.

And then he compared that to friendship,

و سپس آنرا با دوستی مقایسه می کند،

when two people stand side by side, as it were, shoulder to shoulder,

که در آن دو نفر در کنارهم، شانه به شانه ایستاده

with their eyes fixed on a common goal.

و به یک هدف مشترک خیره می شوند.

We don't have to fall in love with each other,

لازم نیست که حتما" عاشق هم بشیم،

but we can become friends.

می تونیم با هم دوست بشیم.

And I am convinced.

و من قانع شدم.

I felt it very strongly

من اونو در طول مشاوره های مختصرمان در Vevey ، عمیقا" حس کردم،

during our little deliberations at Vevey,

من اونو در طول مشاوره های مختصرمان در Vevey ، عمیقا" حس کردم،

that when people of all different persuasions

که وقتی مردم از تمام مسلک ها گردهم آمده

come together, working side by side

و دوشادوش هم برای یک هدف مشترک کار می کنند،

for a common goal,

و دوشادوش هم برای یک هدف مشترک کار می کنند،

differences melt away.

تفاوت ها از بین می روند.

And we learn amity.

و ما تفاهم را می آموزیم.

And we learn to live together and to get to know one another.

و یاد می گیریم که با هم زندگی کرده و یکدیگر را بشناسیم.

Thank you very much.

بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق حاضرین)