What's missing in the global debate over refugees | Yasin Kakande

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Mary Jane

I am an immigrant from Uganda living in the United States

من مهاجری از اوگاندا هستم و در ایالات متحده زندگی می‌کنم

while waiting for my asylum application

و منتظرم پرونده مهاجرتم

to go through.

به نتیجه برسد.

Migrants do not enjoy much freedom of movement

مهاجران در دنیای امروز

in our world today.

آزادی حرکت زیادی ندارند.

This certainly applies to those who are desperate enough

این قطعاً به آنهایی برمی‌گردد که آن قدر ناامید هستند

to navigate choppy and stormy seas in boats.

که حاضرند در دریای خروشان و طوفانی سوار قایق شوند.

These are the risks my cousins from West Africa and North Africa face

این مخاطراتی بود که پسرعموهایم از غرب و شمال آفریقا

while trying to cross over to Europe.

وقتی می‌خواستند از دریا بگذرند و به اروپا برسند با آن مواجه بودند.

Indeed, it is a rare but fortunate opportunity

البته برای یک مهاجر رسیدن به چنین تجمعی

for a migrant to address a gathering like this.

موقعیتی نادر اما خوش است.

But this also signifies what often is missing

اما این نشان دهنده چیزی است

in the global debate over refugees,

که در بحث جهانی پناهندگان،

migrants and immigrants,

مهاجران و آوارگان معمولاً از قلم افتاده است،

voices of the disenfranchised.

صدای محرومان.

Citizens of many host countries,

شهروندان کشورهای میزبان بسیاری،

even those that previously welcomed newcomers,

حتی آنها که قبلاً پذیرای پناهندگان بودند،

are uneasy about the rising numbers of individuals

درباره تعداد فزاینده پناهندگان

coming into their countries.

که به کشورشان سرازیر شده‌اند نگران هستند.

The immediate criticism is that the newcomers upend the stability

بحرانی که تازه واردان بلافاصله ایجاد می‌کنند

of social welfare and employment in their countries.

از بین بردن تعادل رفاه و اشتغال در جامعه آنها است.

Uncertain and skeptical citizens look towards politicians

شهروندان نامطمئن و شکاک به سیاستمداران نگاه می‌کنند

who are competing against each other to see who can claim the prize

که در حال مسابقه هستند تا ببینند برنده جایزه

of the loudest voice of populism and nationalism.

بلندترین صدای پوپولیسم و ملی‌گرایی کیست.

It is a contest of who is the toughest on migrants,

این مسابقه بر سر این است که چه کسی نسبت به مهاجران سختگیرتر است،

the most willing to impose travel bans

چه کسی بیشتر از همه می‌خواهد ممنوعیت سفر را تحمیل کند،

and the most eager to propose projects in building walls.

و چه کسی به پیشنهاد پروژه‌های دیوار کشیدن مشتاق‌تر است.

All these restrictions simply address symptoms of the problem,

تمام این محدودیت‌ها به سادگی نشانه‌های مشکل را نمایان می‌کنند،

not the causes.

نه دلایل آن را.

Why are they coming?

چرا می‌آیند؟

Migrants can share perspectives,

مهاجران می‌توانند نقطه نظرهای مختلف را به اشتراک بگذارند،

if only politicians would be willing to listen.

اگر سیاست‌مداران به گوش دادن تمایلی نشان دهند.

In Dubai, I chronicled injustices and inequalities inflicted regularly

در دبی، من بی‌عدالتی و نابرابری که معمولاً

on the migrant labor force.

در حق نیروی کار مهاجر روا داشته می‌شد را ثبت می‌کردم.

As a result, pressures from the governments

در نتیجه، فشار دولت‌های

of the respective countries

کشورهای مربوطه

led to me being forced out of my career as a journalist in the Middle East.

باعث شد من کارم را به عنوان خبرنگار در خاورمیانه از دست بدهم.

I was deported to Uganda,

به اوگاندا بازگردانده شدم،

where economic deprivation puts everyone at the risk of starvation.

جایی که در نتیجه محرومیت اقتصادی همه در خط قحطی بودند.

I fled Uganda to come to the United States

از اوگاندا فرار کردم تا به ایالات متحده بیایم

in the hope of sustaining a voice for my brothers and sisters

با این امید که صدای برادران و خواهرانم را تقویت کنم

who experience a more serious plight as migrants.

که به عنوان مهاجر با گرفتاری‌های جدی‌تری مواجه بودند.

My father told me he was not happy about me writing a book

پدرم به من گفت دوست ندارد کتابی بنویسم

that risked deportation and unemployment.

که ممکن بود باعث تبعید و بیکاری من شود.

He had been diabetic for many years when I still worked in Dubai,

وقتی هنوز در دبی کار می‌کردم سال‌ها بود که دیابت داشت،

and my salary was always sufficient to pay for his treatments.

و حقوق من همیشه کفاف داروهای او را می‌داد.

After I was expelled,

بعد از اینکه اخراج شدم،

I could not afford to sustain his treatment,

نمی‌توانستم از عهده درمان او بربیایم،

and even in the last days of his life,

و حتی در روزهای آخر زندگی‌اش هم،

I could not afford to take him to a hospital.

نتوانستم او را به بیمارستان ببرم.

As I carried his body in my hands to lay it in the ground

وقتی پیکر او را سر دست می‌بردم تا به خاک بسپارم

in June of last year,

در ماه جون سال پیش،

I realized I had paid a profound price

فهمیدم برای بالا بردن صدایم

for amplifying my voice.

چه هزینه هنگفتی پرداخت کرده‌ام.

The act of speaking up against injustices that are multilayered is never easy,

حرف زدن علیه بی‌عدالتی چندلایه نهادینه شده هرگز آسان نیست،

because the problems require more than just rhetoric.

چون مشکلات به چیزی بیش از لفاظی نیاز دارند.

So long as gold mines, oilfields and large farms in Africa continue to be owned

پس تا زمانی که معدن‌ها، حوزه‌های نفت و مزرعه‌های بزرگ آفریقا

by foreign investors

در تملک سرمایه‌گذاران خارجی باشد

and those vital resources are shipped to the West,

و تمام آن منابع حیاتی به غرب فرستاده شوند،

the stream of African migrants will flow continuously.

جریان مهاجران آفریقایی بی‌وقفه ادامه خواهد داشت.

There are no restrictions that could ever be so rigorous

هیچ محدودیتی چنان سرسختانه نیست که بتواند

to stop the wave of migration that has determined our human history.

جلوی موج مهاجرتی را بگیرد که تاریخ بشری ما را مشخص کرده است.

Before border controls can be tightened

پیش از آنکه کنترل مرزها سخت‌تر شود

and new visa restrictions imposed,

و محدودیت‌های جدیدی برای ویزا وضع شود،

countries that have long received migrants

کشورهایی که مدت زیادی مهاجرپذیر بوده‌اند

should engage in a more open discussion.

باید در بحث گشاده‌تری درگیر شوند.

That is the only practical start for reconciling, finally,

این تنها راهی است که بالاخره بتوان به طور عملی

a legacy of exploitation,

درباره میراث استثمار،

slavery,

برده داری،

colonialism

استعمار،

and imperialism,

و امپریالیسم مصالحه کرد،

so that together, we can move forward in creating a more just global economy

تا بتوانیم با هم برای ساختن اقتصاد جهانی عادلانه‌تر

in the 21st century --

در قرن ۲۱ام پیش برویم --

one that benefits all.

اقتصادی که همه از آن سود ببرند.