Dive into an ocean photographer's world | Thomas Peschak

Translator: Sahar Tabandeh Reviewer: Leila Ataei

As a kid, I used to dream about the ocean.

بچه که بودم، همیشه درباره اقیانوس خیال‌ پردازی می‌کردم.

It was this wild place full of color and life,

اقیانوس برایم مکانی وحشی و پر از رنگ و زندگی بود،

home to these alien-looking, fantastical creatures.

خانه‌ی این موجودات غیرزمینیِ خیالی.

از کوسه‌ها در حال اداره زنجیره غذایی عکس گرفتم

I pictured big sharks ruling the food chain

and saw graceful sea turtles dancing across coral reefs.

و لاک پشت‌های دریایی باوقاری را دیدم که در میان تپه‌های مرجانی می‌رقصیدند.

As a marine biologist turned photographer,

به عنوان یک زیست شناس دریایی که به عکاسی تغییر رشته داده،

I've spent most of my career looking for places

من بیشتر حرفه‌ام را به جستجوی مکانهایی پرداخته‌ام

as magical as those I used to dream about when I was little.

که به همان اندازه رویاهای کودکی‌ام جادویی هستد.

As you can see,

همان طور که می‌بینید،

I began exploring bodies of water at a fairly young age.

من کشف بسترهای آب را از سن نسبتا کمی آغاز کردم.

But the first time I truly went underwater,

ولی اولین باری که واقعا به زیر آب رفتم،

I was about 10 years old.

تقریبا ده ساله بودم.

And I can still vividly remember furiously finning

و هنوز به روشنی پا زدن های عصبی ام را

to reach this old, encrusted cannon on a shallow coral reef.

برای رسیدن به این لوله توپ زنگ زده روی یک تپه ی مرجانی کوتاه به یاد دارم.

And when I finally managed to grab hold of it,

وقتی که سرانجام موفق شدم به آن دست پیدا کنم،

I looked up, and I was instantly surrounded by fish

به بالا نگاه کردم و ناگهان در میان دسته ای از ماهیها

in all colors of the rainbow.

در تمام رنگهای رنگین کمان قرار گرفته بودم.

That was the day I fell in love with the ocean.

این روزی بود که من عاشق اقیانوس شدم.

Thomas Peschak

توماس پشاک

Conservation Photographer

عکاس حفاظتی

In my 40 years on this planet,

در چهل سالی که در این سیاره گذرانده‌ام،

I've had the great privilege to explore

شانس بزرگ کاوش در برخی از

some of its most incredible seascapes

شگفت انگیزترین چشم اندازهای دریایی را

for National Geographic Magazine

برای مجله نشنال جئوگرافیک

and the Save Our Seas Foundation.

و بنیاد حفاظت از دریاها داشته‌ام.

I've photographed everything from really, really big sharks

من از همه چیزعکس گرفتم، از کوسه های عظیم گرفته

to dainty ones that fit in the palm of your hand.

تا موجودات ظریف کوچکی که در کف دست شما جا می‌شوند.

I've smelled the fishy, fishy breath of humpback whales

من نفس ماهی‌وار نهنگ‌های گوژپشت را بوییده‌ام،

feeding just feet away from me

که در چند قدمی من غذا می‌خوردند،

in the cold seas off Canada's Great Bear Rainforest.

در آبهای سرد جنگل بارانی گریت بِر کانادا.

And I've been privy to the mating rituals of green sea turtles

و محرم آیین جفت گیری لاک پشتهای سبز دریایی

in the Mozambique Channel.

در تنگه موزامبیک بوده‌ام.

Everyone on this planet affects and is affected by the ocean.

هر انسانی در این سیاره، بر اقیانوس تاثیر می‌گذارد و از آن تاثیر می‌پذیرد.

And the pristine seas I used to dream of as a child

و یافتن دریاهای دست نخورده رویاهای کودکی من

are becoming harder and harder to find.

روز به روز سختتر می‌شود.

They are becoming more compressed

آنها روز به روز فشرده‌تر می‌شوند

and more threatened.

و بیشتر مورد تهدید قرار می‌گیرند.

As we humans continue to maintain our role

درحالی که ما انسانها به ایفای نقش خود

as the leading predator on earth,

به عنوان برجسته‌ترین شکارچی روی زمین ادامه می‌دهیم،

I've witnessed and photographed many of these ripple effects firsthand.

من شاهد و عکاس دست اولِ بسیاری از این تاثیرات متقابل دنباله دار بوده ام.

تا مدتها فکر می‌کردم که باید بی‌اعتنایی مخاطبانم را

For a long time, I thought I had to shock my audience

out of their indifference with disturbing images.

با تصویرهای آشفته بر هم بزنم.

And while this approach has merits,

و با وجودي كه اين رويكرد ارزشمنديست،

I have come full circle.

من در نهایت به جايگاه اول خود برگشتم.

I believe that the best way for me to effect change

من باور دارم كه بهترين راه براي عملي كردن تغيير

is to sell love.

عرضه ي عشق است.

I guess I'm a matchmaker of sorts

فكر می‌كنم يك جورهايی دلال همسر يابی شده باشم

and as a photographer,

و به عنوان يك عكاس،

I have the rare opportunity

اين فرصت نادر را دارم

كه جانوران و زيست بوم‌های تمام وعياری را به نمايش بگذارم

to reveal animals and entire ecosystems

that lie hidden beneath the ocean's surface.

كه در زير پهنه‌ی اقيانوس پنهانند.

You can't love something and become a champion for it

ممكن نيست به چيزی عشق بورزيد و از آن پشتيبانی كنيد

if you don't know it exists.

اگر از وجود آن آگاه نباشيد.

Uncovering this -- that is the power of conservation photography.

پرده برداشتن از اين، همان قدرت عكاسی حفاظتی است.

(Music)

(موسيقی)

I've visited hundreds of marine locations,

من از صدها مكان زير دريايی بازديد كرده‌ام،

but there are a handful of seascapes

اما چشم اندازهای دريايی اندكی هستند

that have touched me incredibly deeply.

كه عميقا مرا تحت تاثير قرار داده‌اند.

The first time I experienced that kind of high

نخستين باري كه اين اوج را تجربه كردم،

was about 10 years ago,

ده سال پيش بود،

off South Africa's rugged, wild coast.

در سواحل زمخت و وحشی جنوب آفريقا.

And every June and July,

و هر ماه ژوئن و ژوئيه،

enormous shoals of sardines travel northwards

دسته‌های عظيم ساردين به سمت شمال سفر می‌كنند،

in a mass migration we call the Sardine Run.

در يك مهاجرت دسته جمعی| كه آن را "فرار ساردين‌ها" می‌ناميم.

And boy, do those fish have good reason to run.

و واقعا، اين ماهيها دليل خوبی هم برای فرار دارند.

In hot pursuit are hoards of hungry and agile predators.

در گرماگرم تعقيب، دسته های‌ گرسنه و چابك شكارچيان به دنبالشان هستند.

Common dolphins hunt together

دلفين‌های معمولي كه گروهی شكار می‌كنند،

and they can separate some of the sardines from the main shoal

تعدادي از ساردين‌ها را از دسته اصلي جدا كرده

and they create bait balls.

و حلقه هایی از طعمه تشكيل می‌دهند.

They drive and trap the fish upward against the ocean surface

آنها ماهیها را به سمت سطح اقيانوس هُل می‌دهند

و سپس برای غذا خوردن حمله می‌برند

and then they rush in to dine

on this pulsating and movable feast.

به اين مهمانی پر جنب و جوش.

Close behind are sharks.

درست پشت سر آنها، كوسه‌ها هستند.

Now, most people believe

بيشتر مردم فكر می‌كنند

that sharks and dolphins are these mortal enemies,

كه كوسه‌ها و دلفين‌ها دشمنانی ذاتی هستند،

but during the Sardine Run, they actually coexist.

اما در زمان فرار ساردين‌ها، آنها در واقع هم زيستی می‌كنند.

In fact, dolphins actually help sharks feed more effectively.

در حقيقت، دلفين‌ها كوسه هارا ياری می‌كنند تا كارآمدتر تغذيه و شكار كنند.

Without dolphins, the bait balls are more dispersed

بدون دلفين‌ها، حلقه‌های طعمه پراكنده‌ترند

and sharks often end up with what I call a sardine donut,

و چيزیی كه اغلب نصيب كوسه ها می‌شود يك دونات ساردين است

يا يك قًُـلُـپ آب.

or a mouth full of water.

Now, while I've had a few spicy moments with sharks on the sardine run,

خب، با وجود اين كه من در زمان فرار ساردين‌ها چندتايی برخورد تند و تيز با كوسه‌ها داشته‌ام،

I know they don't see me as prey.

می‌دانم كه آنها من را به چشم طعمه نمی‌بينند.

However, I get bumped and tail-slapped just like any other guest

هرچند كه مورد شتم قرار می‌گيرم و از دُم كوسه ها سيلی می‌خورم،

at this rowdy, rowdy banquet.

مثل هر مهمان ديگري در اين بزم خشن.

From the shores of Africa we travel east,

از سواحل آفريقا به شرق سفر می‌كنيم،

across the vastness that is the Indian Ocean

از ميان گستردگي اقيانوس هند

to the Maldives, an archipelago of coral islands.

تا مالديو، اين مجمع الجزاير مرجاني.

And during the stormy southwest monsoon,

در زمان طوفانهاي موسمي جنوب غرب،

manta rays from all across the archipelago

سفره ماهي هاي ديو از سرتاسر مجمع الجزاير

travel to a tiny speck in Baa Atoll called Hanifaru.

به يك نقطه بسيار كوچك در با آتول به نام هانيفارو سفر مي‌كنند.

Armies of crustaceans,

سپاهیان سخت پوستی

most no bigger than the size of your pupils,

که بیشتر آنها از مردمک شما کوچک‌ترند،

are the mainstay of the manta ray's diet.

بخش ثابت رژیم سفره ماهی‌های دیو را تشکیل می‌دهند.

When plankton concentrations become patchy,

زمانی که فشردگی پلانکتون‌ها کاهش می‌یابد،

manta rays feed alone

سفره ماهی‌ها به تنهایی تغذیه می‌کنند

and they somersault themselves backwards again and again,

وبی وقفه دور خود معلق می‌زنند،

very much like a puppy chasing its own tail.

بسیار شبیه به یک توله سگ که دم خود را دنبال می‌کند.

(Music)

(موسیقی)

However, when plankton densities increase,

هرچند زمانی که فشردگی پلانکتون‌ها افزایش می‌یابد،

the mantas line up head-to-tail to form these long feeding chains,

سفره ماهی ها پشت به پشت هم صف می گیرند تا این زنجیره‌های طولانی شکار را تشکیل دهند،

and any tasty morsel that escapes the first or second manta in line

و هر لقمه کوچکی که از چنگ اولین یا دومین سفره ماهی بگریزد

is surely to be gobbled up by the next or the one after.

مطمئنا خوراک سفره ماهی‌های بعدی می شود.

As plankton levels peak in the bay,

زمانی که سطح پلانکتون ها به اوج می رسد،

the mantas swim closer and closer together

سفره ماهی ها نزدیک و نزدیک تر به هم شنا می کنند

in a unique behavior we call cyclone feeding.

و رفتاری بی‌همتا نشان می‌دهند که آن را شکار گردبادی می‌نامیم.

And as they swirl in tight formation,

در حالی که آنها در صفهای فشرده چرخ می‌خورند،

this multi-step column of mantas

این ستون چند پله‌ای از سفره ماهی ها

creates its own vortex, sucking in and delivering the plankton

گرداب ویژه خود را تشکیل می دهد که پلانکتون ها را فرو می‌کشد

right into the mantas' cavernous mouths.

و مستقیما به دهان غار مانند سفره ماهی‌ها می‌رساند.

The experience of diving amongst such masses of hundreds of rays

تجربه غواصی در میان چنین توده‌هایی از صدها سفره‌ماهی

is truly unforgettable.

واقعا فراموش نشدنی است.

(Music)

(موسیقی)

زمانی که نخستین بار در هانیفارو عکاسی کردم،

When I first photographed Hanifaru,

the site enjoyed no protection

این منطقه تحت حفاظت نبود

and was threatened by development.

و مورد تهدید پیشرفتهای ساخت و ساز قرار داشت.

And working with NGOs like the Manta Trust,

و با همکاری با سازمانهای مردم نهادی مثل "مانتا تراست"

my images eventually helped Hanifaru

عکسهایم کمک کرد

become a marine-protected area.

که هانیفارو در نهایت به یک منطقه دریایی حفاظت شده تبدیل شود.

Now, fisherman from neighboring islands,

ماهیگیران جزیره‌های همسایه

they once hunted these manta rays

که زمانی این سفره ماهی‌ها را شکار می‌کردند

to make traditional drums from their skins.

تا با پوستشان طبل‌های سنتی بسازند،

Today, they are the most ardent conservation champions

امروز پر شورترین قهرمانان حفاظت از آنان هستند

and manta rays earn the Maldivian economy

و سفره ماهی‌های دیو هم اقتصاد مالدیو را با کسب

in excess of 8 million dollars every single year.

بیش از هشت میلیون دلار در سال می‌گردانند.

I have always wanted to travel back in time

من همیشه دوست داشته‌ام که به گذشته برگردم

to an era where maps were mostly blank

به زمانی که نقشه‌ها خالی بودند

or they read, "There be dragons."

یا می‌نوشتند: "آنجا اژدهاست."

And today, the closest I've come is visiting remote atolls

امروز نزدیک‌ترین تجربه ام به این آرزو، بازدید از جزایر مرجانی دوردستی

in the western Indian Ocean.

در غرب اقیانوس هند بوده است.

Far, far away from shipping lanes and fishing fleets,

بسیار دور از راه‌های کشتیرانی و مسیرهای ماهیگیری

diving into these waters is a poignant reminder

غواصی در این آبها، یادآور کنایه آمیزیست

of what our oceans once looked like.

از تصویر آنچه که روزی اقیانوسهای ما بودند.

Very few people have heard of Bassas da India,

افراد بسیار کمی نام "باساس دا ایندیا" را شنیده‌اند،

a tiny speck of coral in the Mozambique Channel.

منطقه‌ای بسیار کوچک و مرجانی در تنگه موزامبیک.

تپه‌های آن حصار بیرونی محافظی را شکل می‌دهند

Its reef forms a protective outer barrier

and the inner lagoon is a nursery ground

و تالاب درونی آن زمینی پرورشگاهی

for Galapagos sharks.

برای کوسه‌های گالاپاگوس هست.

These sharks are anything but shy, even during the day.

خب این کوسه‌ها نه تنها خجالتی نیستند، به ویژه در طول روز،

بلکه احساسم به من می‌گوید که در طول شب

I had a bit of a hunch that they'd be even bolder

and more abundant at night.

بی‌پرواتر و فراوانتر هم می‌شوند.

(Music)

(موسیقی)

Never before have I encountered

پیشتر هرگز با این همه کوسه

so many sharks on a single coral outcrop.

بر روی یک تپه مرجانیِ تک مواجه نشده بودم.

Capturing and sharing moments like this --

ثبت کردن و به اشتراک گذاشتن لحظه‌هایی مثل این است که

that reminds me why I chose my path.

به یادم می‌آورد چرا این راه را انتخاب کرده‌ام.

Earlier this year, I was on assignment for National Geographic Magazine

امسال به ماموریتی برای مجله نشنال جئوگرافی

in Baja California.

در باهای کالیفرنیا رفته بودم.

And about halfway down the peninsula on the Pacific side

و حدود نیمه راهِ جنوب شبه جزیره در جهت اقیانوس آرام

lies San Ignacio Lagoon,

تالاب سان ایگناسیو قرار دارد.

a critical calving ground for gray whales.

محل زاد و ولد پراهمیتی برای نهنگ‌های خاکستری.

For 100 years, this coast was the scene of a wholesale slaughter,

تا صد سال، این ساحل صحنه کشتارهای دسته جمعی بود

where more than 20,000 gray whales were killed,

که در آنها بیش از بیست هزار نهنگ خاکستری کشته می‌شدند،

leaving only a few hundred survivors.

و تنها چند صدتایی از آنها را باقی گذاشته بود.

Today the descendents of these same whales

امروز نوادگان همین نهنگ‌ها

nudge their youngsters to the surface

بچه‌هایشان را به سطح آب می‌رانند

to play and even interact with us.

تا با ما بازی و تعامل کنند.

(Music)

(موسیقی)

This species truly has made a remarkable comeback.

این گونه از نهنگ‌ها، به راستی بازگشت قابل توجهی داشته است.

Now, on the other side of the peninsula lies Cabo Pulmo,

و در طرف دیگر شبه جزیره کابو پولمو قرار دارد،

a sleepy fishing village.

یک جزیره‌ی ماهیگیری خواب آلود.

Decades of overfishing had brought them close to collapse.

دهه‌ها ماهیگیری بی‌رویه آنها را به فروپاشی کشانده بود.

In 1995, local fisherman convinced the authorities

در سال ۱۹۹۵ ماهیگیران محلی مقامات را قانع کردند

to proclaim their waters a marine reserve.

تا آبهای آنها را تحت حفاظت قرار دهند.

But what happened next was nothing short of miraculous.

اما آنچه در ادامه اتفاق افتاد کمتر از معجزه نبود.

In 2005, after only a single decade of protection,

در سال ۲۰۰۵، پس از تنها یک دهه حفاظت،

scientists measured the largest recovery of fish ever recorded.

دانشمندان بزرگترین بازیافت ماهی ثبت شده در تاریخ را اندازه‌گیری کردند.

But don't take my word for it -- come with me.

اما تنها به حرفم در این باره تکیه نکنید، همسفرم شوید.

On a single breath, swim with me in deep,

با یک نفس عمیق با من به عمق آب شنا کنید

into one of the largest and densest schools of fish

به یکی از بزرگترین و فشرده‌ترین اجتماع ماهیها

I have ever encountered.

که در عمرم دیده‌ام.

(Music)

(موسیقی)

ما همه این توانایی را داریم که امید بیافرینیم.

We all have the ability to be creators of hope.

And through my photography,

و من با عکاسی می‌خواهم این پیام را برسانم

I want to pass on the message that it is not too late for our oceans.

که هنوز برای اقیانوسهای ما دیر نشده است.

And particularly, I want to focus on nature's resilience

و به ویژه، می‌خواهم به بازگشت‌پذیری طبیعت اشاره کنم

in the face of 7.3 billion people.

در برابر ۷/۳میلیارد انسان.

My hope is that in the future,

امید من این است که در آینده،

I will have to search much, much harder

مجبور باشم بسیار بسیار بیشتر جستجو کنم

to make photographs like this,

تا عکسهایی مثل این بگیرم،

while creating images that showcase

بلکه در تصویرهایم

هم زیستیِ احترام آمیزمان را با اقیانوس به نمایش بگذارم.

our respectful coexistence with the ocean.

Those will hopefully become an everyday occurrence for me.

تصویرهایی که خوشبختانه به برخوردهای هرروزه من تبدیل خواهند شد.

To thrive and survive in my profession,

درواقع برای ادامه تلاش و زندگی در این حرفه،

you really have to be a hopeless optimist.

باید یک خوش بینِ نومید باشید.

And I always operate on the assumption

و من همیشه فرض می‌کنم

that the next great picture that will effect change

که تصویر تاثیرگذار و تغییرآفرینِ بعدی

is right around the corner,

در همین گوشه و کنار است،

behind the next coral head,

پشت تپه مرجانی بعدی

inside the next lagoon

درون تالابی دیگر

or possibly, in the one after it.

یا درتالاب بعد از آن.

(Music)

(موسیقی)