Bill Davenhall: Your health depends on where you live

بیل داونهال : سلامت شما بستگی به جایی دارد که زندگی می کنید

Translator: L Kalankesh Reviewer: Reza Mohammadi

Can geographic information

آیااطلاعات جغرافیایی می‌تواند

make you healthy?

شما را سالم سازد؟

In 2001 I got hit by a train.

در سال ۲۰۰۱ قطاری به من برخورد کرد.

My train was a heart attack.

این قطار حملهٔ قلبی بود.

I found myself in a hospital

من دربیمارستان بودم

in an intensive-care ward,

در بخش مراقبت‌های ویژه

recuperating from emergency surgery.

در دورهٔ نقاهتِ یک عمل جراحیِ اورژانسی.

And I suddenly realized something:

و ناگهان به چیزی پِی بردم:

that I was completely in the dark.

که اصلاٌ متوجه نبودم.

I started asking my questions, "Well, why me?"

شروع به سوال پرسیدن ازخودم کردم، «خوب، چرا من؟»

"Why now?" "Why here?"

«چرا حالا؟» «چرا اینجا؟»

"Could my doctor have warned me?"

«آیا دکتر من می‌توانست به من هشدار بدهد؟»

So, what I want to do here in the few minutes I have with you

لذا، در این چند دقیقه‌ای که در حضور شما هستم می‌خواهم

is really talk about what is the formula for life and good health.

در واقع در مورد فرمول زندگی و سلامت صحبت کنم.

Genetics, lifestyle and environment.

ژنتیک، سبک زندگی و محیط.

That's going to sort of contain our risks,

می‌توانند به نوعی شامل خطراتی برای ما باشند،

and if we manage those risks

و اگر ما آن خطرات را مدیریت کنیم

we're going to live a good life and a good healthy life.

زندگی خوب و سالمی خواهیم داشت.

Well, I understand the genetics and lifestyle part.

خوب، من قسمت مربوط به ژنتیک و سبک زندگی را می‌فهمم.

And you know why I understand that?

و شما می‌دانید چرا من آنها را می‌فهمم؟

Because my physicians constantly

چون پزشکان من دائماٌ

ask me questions about this.

درباره اینها می‌پرسند.

Have you ever had to fill out those long,

آیا تا به حال آن فرم‌های مقوایی طولانی را

legal-size forms in your doctor's office?

در مطب پزشکتان پر کرده‌اید؟

I mean, if you're lucky enough you get to do it more than once, right?

منظورم این است که اگر آنقدری خوش شانس بوده‌اید که بیش از یک بار این کار را انجام بدهید، درسته؟

(Laughter)

(خنده)

Do it over and over again. And they ask you questions

بارها این کار را انجام می‌دهید و آنها از شما سؤالاتی

about your lifestyle and your family history,

درباره سبک زندگی شما و تاریخچهٔ خانوادگی‌تان

your medication history, your surgical history,

سوابق داروییتان، سوابق اعمال جراحی‌تان

your allergy history ... did I forget any history?

سوابق حساسیت‌تان می‌پرسند ... سوابق دیگری را که از قلم نینداختم؟

But this part of the equation I didn't really get,

ولی بخشی از معادله را که من واقعاٌ متوجه‌اش نشدم.

and I don't think my physicians

و فکر نمی‌کنم که پزشکان من

really get this part of the equation.

واقعاٌ متوجه این بخش معادله شده باشند.

What does that mean, my environment?

محیطِ من چه معنایی دارد؟

Well, it can mean a lot of things.

خب، می‌تواند معنای خیلی چیزها را بدهد.

This is my life. These are my life places.

این زندگی من است. این‌ها مکان‌های زندگی من هستند.

We all have these.

همه ما این‌ها را داریم.

While I'm talking I'd like you to also be thinking about:

در حالی که دارم حرف می‌زنم می‌خواهم شما هم به این فکر کنید که

How many places have you lived?

چند جا زندگی کرده‌اید؟

Just think about that, you know, wander through

در این مورد فکر کنید، در مورد نقل مکان‌هاتان

your life thinking about this.

در طول زندگیتان بیاندیشید.

And you realize that you spend it in a variety of different places.

و متوجه می‌شوید که زندگی‌تان را در جاهای متفاوتی سپری کرده‌اید.

You spend it at rest and you spend it at work.

شما آن را در استراحت و در کار گذرانده‌اید.

And if you're like me, you're in an airplane a good portion of your time

و اگر مثل من باشید، بخش قابل توجهی از وقتتان درهواپیمایی

traveling some place.

در حال مسافرت به جایی هستید.

So, it's not really simple

در نتیجه، واقعاٌ ساده نیست

when somebody asks you, "Where do you live, where do you work,

وقتی کسی از شما بپرسد، «کجا زندگی می کنید، کجا کار می کنید،

and where do you spend all your time?

و کجا کل وقتتان را می‌گذارانید؟

And where do you expose yourselves to risks

و کجا خودتان را در مواجهه با خطرات قرار می‌دهید

that maybe perhaps you don't even see?"

که شاید حتی آنها را نبینید؟»

Well, when I have done this on myself,

خب، وقتی من این سؤالات را از خودم پرسیده‌ام،

I always come to the conclusion

همیشه به این نتیجه می‌رسم

that I spend about 75 percent of my time

که من حدود ۷۵ درصد وقتم را

relatively in a small number of places.

نسبتا در تعداد کمی از جاها سپری کردم.

And I don't wander far from that place

و اکثر اوقات، به جایی دور از آن مکان

for a majority of my time,

سر نمی‌زنم،

even though I'm an extensive global trekker.

حتی با اینکه جهانگردی هستم که به جاهای زیادی سر زدم.

Now, I'm going to take you on a little journey here.

حالا می‌خواهم شما را به سفر کوتاهی ببرم.

I started off in Scranton, Pennsylvania.

من در اسکرانتون پنسیلوانیا شروع کردم.

I don't know if anybody might hail from northeastern Pennsylvania,

نمی دانم آیا اینجا کسی اهل شمال شرق پنسیلوانیا است

but this is where I spent my first 19 years

اما اینجا جایی است که من ۱۹ سال اول زندگی‌ام را سپری کردم

with my little young lungs.

با ریه‌های کوچک جوانم

You know, breathing high concentrations here

می‌دانید، تنفس غلظت‌های بالای

of sulfur dioxide, carbon dioxide

دی‌اکسید سولفور، دی‌اکسید کربن

and methane gas,

و گاز متان

in unequal quantities -- 19 years of this.

در مقادیر مختلف - ۱۹ سال تحت این شرایط.

And if you've been in that part of the country,

و اگر شما در آن قسمت از کشور بوده باشید،

this is what those piles of burning, smoldering coal waste look like.

این تصویری از انبوه ضایعات زغال سنگ در حال سوختن و دود کردن است.

So then I decided to leave that part of the world,

بنابراین، من تصمیم گرفتم آن بخشِ دنیا را ترک کنم.

and I was going to go to the mid-west.

و می‌خواستم به منطقهٔ باختر میانه بروم.

OK, so I ended up in Louisville, Kentucky.

و از لویی‌ویل کنتاکی سر در آوردم.

Well, I decided to be neighbors to a place called Rubbertown.

خب، تصمیم گرفتم در حوالی «رابر تاون» ساکن شوم.

They manufacture plastics. They use large quantities chloroprene

در آن منطقه پلاستیک تولید می‌کنند. مقادیر زیادی کلروپرن

and benzene.

و بنزن استفاده می‌کنند.

Okay, I spent 25 years, in my middle-age lungs now,

من ۲۵ سال از عمرم را، با ریه‌های میان سال خود آنجا سپری کردم،

breathing various concentrations of that.

در حال تنفس غلظت بالایی از آن

And on a clear day it always looked like this, so you never saw it.

ودر روزی با هوای صاف همیشه مثل این به نظر می‌رسید، بنابراین شما هرگز آن را نمی‌دیدید.

It was insidious and it was really happening.

نا آشکار بود ولی وجود داشت.

Then I decided I had to get really smart,

و سپس تصمیم گرفتم که واقعاً کار-درست بشوم،

I would take this job in the West Coast.

و این شغل را در ساحل غربی بگیرم.

And I moved to Redlands California.

من به رِدلند در کالیفرنیا نقل مکان کردم.

Very nice, and there

خیلی خوب، و آنجا

my older, senior lungs, as I like to call them,

ریه‌های مسن‌ترم را، این طوری دوست دارم صدایشان کنم،

I filled with particulate matter, carbon dioxide and very high doses of ozone.

با ذرات معلق ، دی‌اکسید کربن، و مقادیر بسیار بالای اُزن پر کردم.

Okay? Almost like the highest in the nation.

درست؟ تقریباٌ درحد بالاتربن مقدار در سطح ملی.

Alright, this is what it looks like on a good day.

خوب، این چیزی است که در یک روز خوب به نظر می‌رسد.

If you've been there, you know what I'm talking about.

اگر آنجا بوده باشید ، می دانید دربارهٔ چه چیزی حرف می‌زنم

So, what's wrong with this picture?

پس، چه مساله‌ای در این تصویر وجود دارد؟

Well, the picture is, there is a huge gap here.

خب، مسآله اینجاست که، اینجا خلاء بزرگی وجود دارد.

The one thing that never happens in my doctor's office:

آن چیزی که در مطب دکتر من هرگز اتفاق نمی‌افتد این است که:

They never ask me about my place history.

آنها هرگز از من در مورد سابقهٔ مکانی‌ام نمی‌پرسند.

No doctor, can I remember, ever asking me,

به یاد ندارم که دکتری تا بحال از من پرسیده باشد،

"Where have you lived?"

«کجاها زندگی کرده‌ای؟»

They haven't asked me what kind of the quality

آنها دربارهٔ کیفیتِ

of the drinking water that I put in my mouth

آب آشامیدنی که در دهانم می‌ریزم،

or the food that I ingest into my stomach.

یا غذایی که به شکمم می‌بلعانم از من نپرسیده‌اند.

They really don't do that. It's missing.

آنها واقعاٌ چنین سوالاتی نمی‌پرسند. جای چنین سوالاتی خالی است.

Look at the kind of data that's available.

به نوع داده‌هایی که موجود است توجه کنید.

This data's from all over the world --

این داده‌ها از همه جای دنیاست --

countries spend billions of dollars investing in this kind of research.

کشور‌هایی که میلیاردها دلار در این نوعِ پژوهش هزینه کرده‌اند.

Now, I've circled the places where I've been.

حالا، من دور جاهایی که بوده‌ام دایره کشیده‌ام.

Well, by design, if I wanted to have a heart attack

خوب، اگر می‌خواستم طبق برنامه‌ای دچار حملهٔ قلبی شوم،

I'd been in the right places. Right?

در مکان‌های درستی بوده‌ام. درست؟

So, how many people are in the white?

خب، چند نفر در منطقه سفید هستند؟

How many people in the room have spent the majority of their life

چند نفر در این اتاق اکثر عمرشان را

in the white space?

در منطقهٔ سفید گذرانده‌اند؟

Anybody? Boy you're lucky.

هیچ‌کس؟ پسر خوش شانس هستی.

How many have spent it in the red places?

چند نفر در جاهای قرمز گذرانده‌ید؟

Oh, not so lucky.

آه، نه چندان خوش شانس.

There are thousands of these kinds of maps

هزاران نوع از این نقشه‌ها وجود دارد

that are displayed in atlases

که در اطلس‌ها نمایش داده می‌شوند

all over the world.

در سرتاسر دنیا.

They give us some sense of what's going

آنها اطلاعاتی دربارهٔ آنچه که قرار است

to be our train wreck.

بر سرمان بیاید را در اختیارمان می‌گذارد.

But none of that's in my medical record.

ولی هیچ کدامشان در پروندهٔ پزشکی من وجود ندارد.

And it's not in yours either.

و همچنین در پرونده شما نیز نیست.

So, here's my friend Paul.

خب، من دوستی دارم به نام پال.

He's a colleague. He allowed his cell phone to be tracked

او همکارم است. او این اجازه را داد که تلفن همراهش ردیابی شود

every two hours, 24/7,

هر دو ساعت، بطور شبانه روزی،

365 days out of the year

تمام ۳۶۵ روز سال،

for the last two years, everywhere he went.

برای دو سال گذشته، هر جایی که رفت.

And you can see he's been to a few places around the United States.

و شما می‌توانید مشاهده کنید که او در چندین مکان در ایالات متحده بوده است.

And this is where he has spent most of his time.

و این جا مکانی است که او بیشتر وقتش را در آن سپری کرده است

If you really studied that you might have some clues

اگر آن را خوب بررسی کرده باشید ممکن است سر نخ‌هایی داشته باشید

as to what Paul likes to do.

نظیر اینکه پل دوست دارد چه کاری انجام دهد.

Anybody got any clues? Ski. Right.

کسی سرنخی پیدا کرد؟ اسکی. درسته.

We can zoom in here, and we suddenly see

ما می‌توانیم اینجا را از نزدیکتر مشاهده کنیم، و ناگهان می‌بینیم که

that now we see where Paul has really spent a majority of his time.

واقعاٌ کجا پال بیشتر وقتش را گذرانده است

And all of those black dots are all of the

و تمام آن نقاط سیاه، همهٔ

toxic release inventories

تشکیلات دفع مواد سمی هستند

that are monitored by the EPA.

که توسط آژانس حفاظت محیط زیست نظارت می‌شوند.

Did you know that data existed?

آیا می‌دانستید که این داده‌ها وجود دارند؟

For every community in the United States,

برای هر جامعه‌ای در ایالات متحده،

you could have your own personalized map of that.

شما می‌توانید نقشهٔ شخصی خود از آن را داشته باشید.

So, our cell phones can now build a place history.

پس، تلفن‌های همراهمان می‌توانند سابقهٔ مکانی ما را ایجاد نمایند.

This is how Paul did it. He did it with his iPhone.

این روشی است که پال استفاده کرد. او این کار را با آی‌فون انجام داد.

This might be what we end up with.

نتیجهٔ این کار ممکن است چنین چیزی باشد.

This is what the physician would have

این چیزی است که پزشک

in front of him and her when we enter that exam room

در مقابل خود خواهد داشت زمانی که ما وارد اتاق معاینه می‌شویم

instead of just the pink slip that said I paid at the counter. Right?

به جای نوار صورتی رنگی که می گوید من به صندوق پول پرداخت کرده‌ام . درسته؟

This could be my little assessment.

ارزیابی کوچک من می‌تواند این چنین باشد.

And he looks at that and he says,

واو در آن نظری می‌کند و سپس می‌گوید،

"Whoa Bill,

«دست نگه دار بیل،

I suggest that maybe you not decide,

من پیشنهاد می‌کنم که در فکر آن نباشی که

just because you're out here in beautiful California,

فقط به دلیل اینکه اینجا در کالیفرنیای زیبا هستی،

and it's warm every day,

و هر روز اینجا گرم است

that you get out and run at six o'clock at night.

ساعت ۶ شب بیرون بروی و بدوی.

I'd suggest that that's a bad idea Bill,

به نظرم این فکر بدی است بیل،

because of this report."

به خاطر این گزارش.»

What I'd like to leave you for are two prescriptions.

در پایان می خواهم دو توصیه بکنم.

Okay, number one is, we must teach physicians

توصیه اول این است که ما باید به پزشکان در مورد

about the value of geographical information.

ارزش اطلاعات جغرافیایی آموزش دهیم.

It's called geomedicine. There are about a half a dozen programs in the world right now

این همان پزشکیِ جغرافیایی است. در حال حاضر حدود ۶ برنامه در دنیا وجود دارد

that are focused on this.

که بر روی این کار تمرکز نموده‌اند

And they're in the early stages of development.

و آنها در مراحل آغازین توسعه هستند.

These programs need to be supported,

این برنامه‌ها نیاز به پشتیبانی دارند

and we need to teach our future

و لازم است که به پزشکانِ

doctors of the world

آیندهٔ دنیا

the importance of some of the information

اهمیت اطلاعاتی که

I've shared here with you today.

امروز با شما درمیان گذاشتم را آموزش دهیم.

The second thing we need to do

دومین کاری که لازم است انجام دهیم

is while we're spending billions and billions

این است که در حالی که میلیاردها و میلیاردها

of dollars all over the world

دلار را در سراسر دنیا

building an electronic health record,

صرف ایجاد پروندهٔ الکترونیکی سلامت می‌کنیم،

we make sure we put a place history

باید اطمینان یابیم که برای سوابق مکانی

inside that medical record.

در داخل پرونده پزشکی جایی در نظر گرفته شود.

It not only will be important for the physician;

این نه تنها برای پزشک اهمیت خواهد داشت؛

it will be important for the researchers

برای پژوهشگرانی که نمونه‌های زیادی

that now will have huge samples to draw upon.

برای استفاده خواهند داشت اهمیت خواهد داشت.

But it will also be useful for us.

بلکه این برای ما نیز مفید خواهد بود.

I could have made the decision, if I had this information,

اگر من این اطلاعات را داشتم می‌توانستم تصمیم بگیرم

not to move to the ozone capital

که به پایتخت ازن ایالات متحده نقل مکان نکنم

of the United States, couldn't I? I could make that decision.

نمی‌توانستم؟ می‌توانستم چنین تصمیمی بگیرم.

Or I could negotiate with my employer

یا می‌توانستم با کارفرمایم مذاکره کنم

to make that decision

برای تصمیم گیری

in the best interest of myself and my company.

به نفع خودم و شرکتم.

With that, I would like to just say that Jack Lord said

دراین زمینه، می‌خواهم چیزی را بگویم که جک لرد

this almost 10 years ago.

تقریباٌ ۱۰ سال پیش گفت.

Just look at that for a minute.

فقط برای یک دقیقه به آن توجه کنید.

That was what the conclusion

سخن او نتیجه‌گیریِ

of the Dartmouth Atlas of Healthcare was about,

پروژهٔ اطلس مراقبت بهداشتی دارتموث بود،

was saying that we can explain the geographic variations

که می‌گفت ما می‌توانیم تفاوت‌های جغرافیایی را که

that occur in disease, in illness, in wellness,

در بیماری، نا خوشی، و سلامت رخ می دهد شرح دهیم،

and how our healthcare system actually operates.

و توضیح دهیم که چگونه سیستم مراقبت از سلامتمان عمل می‌کند.

That was what he was talking about

این چیزی بود که او در آن نقل قول

on that quote.

در موردش صحبت می‌کرد.

And I would say he got it right almost a decade ago.

و به گمان من او یک دهه پیش درست فهمیده بود.

So, I'd very much like to see us begin to

بنابراین من مشتاقم که شاهد شروع

really seize this as an opportunity to get this into our medical records.

استفاده از این فرصت باشیم و چنین اطلاعاتی را درپرونده‌های پزشکی‌مان جمع‌آوری بگنجانیم.¼

So with that, I'll leave you that

و سخن آخر اینکه

in my particular view of view of health:

از دیدگاه شخصی من از سلامت،

Geography always matters.

جغرافیا همیشه اهمیت دارد.

And I believe that geographic information

و من بر این باورم که اطلاعات جغرافیایی

can make both you and me very healthy. Thank you.

می‌تواند شما ومرا خیلی سالم سازد. سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)