The history of marriage - Alex Gendler

ประวัติศาสตร์ของการแต่งงาน - อเล็กซ์ เจนเดิลเลอร์ (Alex Gendler)

Translator: Yada Sattarujawong Reviewer: Nuchapong Wongrajit

There have been many different things

การแต่งงาน ถูกกล่าวถึงในหลากหลายรูปแบบ

written and said about marriage.

ผ่านทั้งงานเขียน และคำพูดต่างๆ

From the sweetly inspirational

ทั้งแบบที่เป็นแรงบันดาลใจแสนหวาน

to the hilariously cynical.

หรือล้อเลียนเพื่อความขบขัน

But what many of them have in common

แต่ลักษณะที่เหมือนกันอย่างหนึ่งของคำกล่าวต่าง ๆ เกี่ยวกับการแต่งงาน

is that they sound like they express

คือลักษณะที่คำกล่าวเหล่านั้น

a universal and timeless truth,

กล่าวถึงการแต่งงานในลักษณะของความจริงสากล ที่เป็นจริงเสมอมา ไม่ว่าจะในยุคสมัยใด

when in fact nearly everything about marriage,

ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้ว ข้อเท็จจริงต่างๆ เกี่ยวกับการแต่งงาน

from its main purpose

ไม่ว่าจะเป็น วัตถุประสงค์เบื้องหลัง

to the kinds of relationships it covers

หรือรูปแบบของความสัมพันธ์ ที่อยู่ในขอบข่ายของการแต่งงาน

to the rights and responsibilities involved,

หรือสิทธิและความรับผิดชอบที่เกี่ยวข้องกับการแต่งงาน

has varied greatly between different eras,

ลักษณะต่างๆ เหล่านี้ เปลี่ยนแปลงไปในแต่ละสมัย

cultures and social classes.

เปลี่ยนไปตามวัฒนธรรม และชนชั้นที่แตกต่างกัน

So, let's take a quick look at

เอาล่ะ เรามาเหลียวมอง

the evolution of marriage.

วิวัฒนาการของการแต่งงานกัน

Pair bonding and raising children

การจับคู่ สร้างความสัมพันธ์ และเลี้ยงดูบุตรร่วมกัน

is as old as humanity itself.

เป็นเรื่องที่เก่าแก่พอๆกับการดำรงอยู่ของมนุษยชาติ

With the rise of sedentary agricultural societies

จากลักษณะการพัฒนาสังคมเกษตรกรรมที่เป็นหลักแหล่ง

about 10,000 years ago,

เมื่อประมาณ 10,000 ปีก่อน

marriage was also a way

การแต่งงาน เป็นวิธี

of securing rights to land and property

ที่จะรักษาสิทธิเหนือแผ่นดินและทรัพย์สิน

by designating children born under certain circumstances

ด้วยการสร้างทายาท ที่ถือกำเนิดในสถานะ

as rightful heirs.

ที่จะเป็นผู้สืบทอดมรดก

As these societies became larger and more complex,

เมื่อสังคมเกษตรกรรมเหล่านี้ เริ่มขยายใหญ่ขึ้น และมีความซับซ้อนมากยิ่งขึ้น

marriage became not just a matter

การแต่งงาน ก็ไม่ได้เป็นเพียง

between individuals and families,

ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล หรือระหว่างสองครอบครัวอีกต่อไป

but also an official institution

แต่ยังเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่เป็นทางการ

governed by religious and civil authorities.

ซึ่งถูกควบคุมโดยศาสนา และผู้มีอำนาจ

And it was already well established by 2100 B.C.

มีลักษณะการรับรองสถานะการแต่งงานอย่างเป็นหลักฐาน ตั้งแต่ 2,100 ปีก่อนคริสต์กาล

when the earliest surviving written laws

ในหลักฐานด้านกฎหมายที่เก่าแก่ที่สุด ที่ถูกค้นพบ

in the Mesopotamian Code of Ur-Nammu

ในจารึกกฎหมาย อูร-นามมู (Code of Ur-Nammu) ของชาวเมโสโปเตเมีย

provided many specifics governing marriage,

ก็ได้กำหนดรายละเอียดเกี่ยวกับการแต่งงาน ไว้หลายประการด้วยกัน

from punishments for adultery

มีการกำหนดโทษของการมีชู้

to the legal status of children born to slaves.

และกำหนดสถานะทางกฎหมายของบุตรที่เกิดจากทาส

Many ancient civilizations allowed some form of

อารยธรรมโบราณต่างๆ อนุญาตให้มี

multiple simultaneous marriage.

การแต่งงานมากกว่าสองคนในเวลาเดียวกัน

And even today, less than a quarter of the world's

แม้ในปัจจุบัน ไม่ถึงหนึ่งส่วนสี่

hundreds of different cultures prohibit it.

ของวัฒนธรรมต่างๆ มากมายหลายร้อยแบบในโลก จะห้ามการแต่งงานหมู่

But just because something was allowed

แต่ถึงจะได้รับอนุญาต

doesn't mean it was always possible.

ก็ไม่ได้แปลว่าจะเกิดขึ้นได้จริงเสมอไป

Demographic realities,

ข้อเท็จจริงด้านจำนวนประชากร

as well as the link between marriage and wealth,

รวมทั้งความเชื่อมโยง ระหว่างการแต่งงานและความมั่งคั่ง

meant that even though rulers and elites

ส่งผลให้ชนชั้นสูงและชนชั้นปกครอง

in Ancient Mesopotamia,

ในเมโสโปเตเมีย

Egypt and Israel

อียิปต์ และ อิสราเอล โบราณ

had multiple concubines or wives,

สามารถมีนางสนม และชายาได้หลายคน

most commoners could only afford one or two

ในขณะที่คนธรรมดา อาจมีภรรยาได้เพียง หนึ่งหรือสองคน

tending towards monogamy in practice.

ทำให้คนส่วนใหญ่มีคู่สมรสเพียงคนเดียว

In other places, the tables were turned,

แต่ในหลายๆ พื้นที่ สถานการณ์อาจกลับกันคือ

and a woman could have multiple husbands

กลายเป็นฝ่ายหญิง ที่ได้รับอนุญาตให้มีสามีหลายคน

as in the Himalayan Mountains

เช่นในหุบเขาหิมาลัย

where all brothers in a family

นิยมให้พี่น้องผู้ชายในครอบครัว

marrying the same woman

แต่งงานกับผู้หญิงคนเดียวกัน

kept the small amount of fertile land

เพื่อรักษาพื้นที่เพาะปลูกที่มีอยู่น้อยนิด

from being constantly divided into new households.

ให้ไม่ถูกแบ่งแยกออกเป็นครัวเรือนใหม่

Marriages could vary

ลักษณะการแต่งงานแบบอื่นๆ

not only in the number of people they involved

อาจไม่ได้แตกต่างกันด้วยจำนวนคน

but the types of people as well.

แต่แตกต่างไปด้วยลักษณะของบุคคล

Although the names and laws for such arrangements

ถึงแม้ว่าชื่อเรียก และการรับรองสถานะการแต่งงานตามกฎหมาย

may have differed,

อาจจะต่างออกไป

publicly recognized same-sex unions

แต่ลักษณะการแต่งงานระหว่างคนเพศเดียวกันนั้น

have popped up

เกิดขึ้น

in various civilizations throughout history.

ในหลายอารยธรรมในประวัติศาสตร์

Mesopotamian prayers included blessings for such couples,

ชาวเมโสโปเตเมีย มีบทสวดให้พรสำหรับคู่แต่งงาน เพศเดียวกันโดยเฉพาะ

while Native American Two-Spirit individuals

ชาวอเมริกันพื้นเมือง มีการกล่าวถึงบุคคลที่มีสองวิญญาณ

had relationships with both sexes.

ที่มีความสัมพันธ์กับคนทั้งสองเพศ

The first instances of such arrangements

การผูกพันกันในลักษณะนี้

actually being called "Marriage"

ถูกเรียกว่าเป็น "การแต่งงาน" เป็นครั้งแรก

come from Rome,

ที่กรุงโรม

where the Emperors Nero and Elagabalus

เมื่อจักรพรรดิเนโร (Nero) และ อิลากาบาลุส (Elagabalus)

both married men in public ceremonies

ต่างก็แต่งงานกับผู้ชาย ในพิธีแต่งงาน ที่จัดขึ้นต่อหน้าธารกำนัล

with the practice being explictly banned

แต่การแต่งงานในลักษณะดังกล่าว

in 342 A.D.

ก็ถูกสั่งห้าม ในคริสต์ศักราช 342

But similar traditions survived

แต่ประเพณีอื่นๆ ที่คล้ายคลึงกัน

well into the Christian era,

ก็มีการปฏิบัติกันสืบต่อมาในสมัยที่นับถือศาสนาคริสต์

such as Adelphopoiesis,

เช่นประเพณี อเดลโฟโพเอซิส (Adelphopoiesis) หรือการเป็นพี่น้องร่วมสาบาน

or "brother-making" in Orthodox churches,

ในศาสนาคริสต์นิกายออโธดอกซ์

and even an actual marriage between two men

หรือ การจัดงานแต่งงาน ระหว่างชายสองคน

recorded in 1061 at a small chapel in Spain.

ซึ่งมีบันทึกไว้ว่า จัดขึ้นในปี 1061 ณ โบสถ์เล็กๆแห่งหนึ่งในประเทศสเปน

Nor was marriage even necessarily

หรือบางครั้งการจัดพิธีแต่งงานก็ไม่จำเป็นว่า

between two living people.

จะต้องเป็นการแต่งงานระหว่างบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่

Ghost marriages,

การแต่งงานกับคนตาย

where either the bride or groom were deceased,

ซึ่งฝ่ายเจ้าบ่าวหรือเจ้าสาวเสียชีวิตไปแล้ว

were conducted in China

ก็มีปฏิบัติกันในประเทศจีน

to continue family lineages

เพื่อสืบวงศ์สกุล

or appease restless spirits.

หรือเพื่อทำให้ดวงวิญญาณไปสู่สุคติ

And some tribes in Sudan maintain similar practices.

ชนเผ่าในประเทศซูดานก็มีประเพณีการแต่งงานกับคนตาย ที่มีลักษณะคล้ายคลึงกัน

Despite all these differences,

ถึงแม้ว่าประเพณีการแต่งงานจะมีรูปแบบที่หลากหลาย

a lot of marriages throughout history

แต่การแต่งงานส่วนใหญ่ในประวัติศาสตร์

did have one thing in common.

ก็มีลักษณะที่เหมือนกันอย่างหนึ่ง

With crucial matters

เพราะเกี่ยวพันกับเรื่องสำคัญอย่าง

like property and reproduction at stake,

การรักษาทรัพย์สิน และการสืบทอดวงศ์สกุล

they were way too important

การแต่งงานจึงเป็นเรื่องสำคัญเกินกว่า

to depend on young love.

จะปล่อยให้เป็นไปตามความรัก ความพอใจของคนหนุ่มสาว

Especially among the upperclasses,

โดยเฉพาะในกลุ่มชนชั้นสูง

matches were often made by families or rulers.

การจัดหาคู่ครองที่เหมาะสม เป็นสิ่งที่ครอบครัว หรือผู้มีอำนาจปกครองเป็นผู้กำหนด

But even for commoners, who had some degree of choice,

แม้แต่ในกลุ่มสามัญชน ซึ่งน่าจะมีทางเลือกที่เป็นอิสระ

the main concern was practicality.

ปัจจัยสำคัญ ก็ยังคงเป็นความเหมาะสม

The modern idea of marriage

ในยุคใหม่ การแต่งงาน

as being mainly about love and companionship

กลายเป็นเรื่องของความรัก และการอยู่ร่วมกัน

only emerged in the last couple of centuries.

พึ่งจะปรากฏขึ้นในช่วงสองร้อยปีที่ผ่านมา

With industrialization,

หลังการปฏิวัติอุตสาหกรรม

urbanization

การเกิดชุมชนเมือง

and the growth of the middle class

และการเติบโตของกลุ่มชนชั้นกลาง

more people became independent

คนจำนวนมากมีความเป็นอิสระ และแยกตัวออกจาก

from large extended families

ครอบครับเชิงขยาย

and were able to support

เพราะครอบครับเชิงเดี่ยว ก็สามารถ

a new household on their own.

สร้างครอบครัวและดูแลตนเองได้

Encouraged by new ideas

และด้วยแนวคิดใหม่ๆ

from the Enlightenment,

จากยุคแห่งความรู้

people began to focus

ผู้คนก็เริ่มให้ความสำคัญ

on individual happiness and pursuits,

กับความสุข และการบรรลุเป้าหมายส่วนบุคคล

rather than familial duty or wealth and status,

แทนที่จะให้ความสำคัญกับหน้าที่และสถานะทางสังคม หรือความร่ำรวย

at least some of the time.

ถึงแม้จะ มีข้อยกเว้นในบางกรณี

And this focus on individual happiness

แต่การให้ความสำคัญกับความสุขของปัจเจกชน

soon led to other transformations,

ก็นำไปสู่ความเปลี่ยนแปลงอื่นๆ

such as easing restrictions on divorce

เช่น การผ่อนปรนข้อห้ามในการหย่าร้าง

and more people marrying at a later age.

และการที่ผู้คนจำนวนหนึ่งตัดสินใจแต่งงาน ถึงแม้ว่าจะมีอายุมากแล้ว

So, as we continue to debate the role and definition

ดังนั้น ในขณะที่เรายังคงถกเถียงกัน เรื่องคำจำกัดความ และบทบาทของการแต่งงาน

of marriage in the modern world,

ในโลกยุคปัจจุบัน

it might help to keep in mind

เราจำเป็นต้องระลึกอยู่เสมอว่า

that marriage has always been shaped by society,

การแต่งงานมักจะเปลี่ยนแปลงไปตามลักษณะ

and as a society's

และโครงสร้างทางสังคม

structure, values and goals

ดังนั้นเมื่อโครงสร้าง คุณค่า และเป้าหมายของสังคม

change over time,

นั้นเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

its ideas of marriage will continue to change along with them.

แนวคิดเรื่องการแต่งงานของบุคคลในสังคม ก็คงจะต้องเปลี่ยนแปลงไปตามสภาพสังคมเช่นกัน